장음표시 사용
651쪽
illud r Inter duo mala minus esse eligendum; vel, malum cumhcinor ut, si dicimus, periculosam esse rem, quam Suscipimus, sed compensari periculum eventu: quia sortes fortuna adiuveLScxta est Tractatur aulem definitio vel solitarie, quum rem unam desiuimus, ut in methodo utilitatis tutae: vel Gγκριτικῶς , quum rem utramque desinimus, ut in hoe Ioco, qui tres habet sententias definitivas. Prima est affirmativa: Eum tute vivere, qui honeste vivat; altera negativa : tute vivere eum , qui
iti praesentia incolumis siti Atque hae duae sunt desinitiones recti. diequitur tertia, qua turpitudiuem definit; et eum, qui turpiter vivat, incolumem in perpetuum esse non posse. In Partitiotiibus inquit Cicero , persaepe evenire temporibus, quast vim habent
maximam, ut utilitas cuin honestate certet, earumque rerum
contentio plerumque deliberationes essiciat, ne aut opportuna propter dignitatem, aut honesta propter utilitatem reliu luantur. Ad hane disse ulti, tem explicandam praecepta omnia reserendam e monet, quod, quo modo faciendum sit, eodem tu loco docet. Conciti iam a Docet, euiusmodi Peroratio esse debeat. Eius partes tres esse dixit in iudiciali genere , Eaumerationem , Aut Plitieatiouuiu et Commiserationem; eas fere partes etiam ita hoc genere esse dicit, quoniam magnam later se coniunctionem habent. Differunt tamen conclusiones huius ab illius, quod in hoc genero maxime debet elucere prudentia: quae quum memoriam Praeteritarum . iudicium praesentium, et providentiam sutura rum rerum habere debeat, ideo in deliberativi generis conclusionibus maci me conducit, quamplurima rerum ante grataTum exempla proferre. Haec maxime in amplificatioue adhibenda sunt.
Fee est negligenda ratio movendi animos in hoc genere, quod saepe id musa ipsa requirat: at in deliberatione belli adversus Christiani nominis hostes. Vtrumque etiam in Partitionibus d
cet Cicem, quum inquit: Vterque vero ad augendum habeat rea Ena Plorum, aut recentium , qtio notiora sint, aut Meterum , quo Pliasiaticioritatis habeant, comam. Maximeque sit in hoc genere meditatus , ut possit vel utilia ac Deccmaria honestis, vel hae illis anteferre. Ad commovendos autem animos maxime Prosi eient, si incitandi erunt, huiusmodi sententiae, quae ad explendas cupiditates, aut ad odium satiandum, aut ad ulcisceridas in iurias pertinebunt. Sin autem reprimendi, de incerto statu fortuuue, dubiisque eventis rerum suturarum, et retincudis suis fiartunis, si erunt secundae: sin autem adversae, de Periculo
commovendi. Atque hi quidem sunt Pu rutionis loci. Duiligoo by Coral
652쪽
duoniam haec causa Absoluto genere deliberativo, nunc agit de demonstrativo, quod ἐπιδεικτικου Graeci vocant, in pri
mis euumeraudo locos, ex quibus sumuntur argumenta in causa
demonstrativa; deinde docet tractatione eiusdem generis unam quamque partem rhetoricae orationis. Dividitur itaque Demonia strativum genus in laudem et vituperationem; et, quibus locia Iaudabimus, per contrarios poterimus vituperare; quod serius Causae Praesens tempus considerat, quod olim in campo Martio agitabatur; cuius finis est honestum. Genus autem nullum est
oratiociis c ut docet Cicero in Partitionibus quod aut uberius ad dicendum, aut utilius civitatibus esse possit, aut in quo
magis orator tu cognitione virtutum vitiorumque versetur. Nemo enim negat, oratori virtutum omnium cognitionem, sine qua Iaudatio ae vituperatio essici non possit, esse necessariam. Et si separatim haesi Causa minas crebro tractatur, in iudicialibu tamen, et deliberativis causis saepe maguae Partes versantur audis et vituperationis. Cuius omnino partes sunt duae: Vna est Iaus, quae rerutra bonarum, quas in aliqua Persona orator esse dieit, eontinet amplificationem. Altera vituperatio, quae rerum malarum, cum certae Personae designatione, amplifieationem habet. Laus igitar Quoniam personae propter virtutem, et ea, quae Cum virtute sunt coniuueta, laudantur: virtus autem inter bona
numeratur, ideo recto honorum divisionem instituit, id quod etiam in Partitionibus fecit. Sunt autem honorum tria genera tiaraum rerum externarum , alterum corporis , tertium animi; in quibus virtus sese maxime conspiciendam praebet. is enim laudandus est, qui id agit, quod aut genus, aut formam , aut sortunas suas decet: contra, qui his asutitur, vituperandus. Erit igitur haec confirmatio et consulatio nobis , id est, confirmationis ac confutationis materia: de quibus paullo post. Ηaco divisio ut in hoc genere necessaria est . ita etiarn deliberativo valde utilis. In huiusmodi causa yrincipium etc. Partes et materiam exo nationis indicaxit: nunc eiusdem ostendit tractationem in ain
653쪽
gulis orationis partibus. Aristoteles in tertio docet, principia in
causas demonstrativas multipliciter posse accipi a laude, a vi luperatione, suadendo, dissuadendo, ab his, quae ad personam audientium attinent. Deinde inquit et Δεῖ δε η , ἡ οἰ κεῖα atvαι ταευδΘιαα τῶ λογω. Sunt enim, ut idem inquit, in demonstrationi-hus prooemia maxime libera: et quod quisque vult, initiis dicere potest, et continenter sequentibus committere. Sumitur autem , ut hic docet, vel a personis, vel a rebus. Personae sunt aut nostra, aut eius, de quo loquemur, aut eorum, qui nudient. Λ nostra , respicimus primum το καθῆκου, ossicium : quum dicemus nos officio iacere, quod causa necessitudinis intercedat, aut bene de nobis, utit re p. meritus sit. Haec igitur sontentia
luntatem : quum dicemus nos ultro id facere, quod eiusmodi virtutis sit, ut omnes commemorare debeant vulte. Disserunt haec duo, quod officium coactum est, voluntas vero liberastique Promta. Tertio κρisis, iudicium : quod rectum sit ex ali Num laude ostendere, qualis noster animus sit. Α nostra igitur Persona plane , θιγόs sumitur principium : cuius tractatio τριμάρης t. in vituperatione est contraria, sed eosdem habet lo-Cos. Nam aut merito id nos facere, quod male de nobis et re p. meritus sit : aut studio, quod utile putemus malitiam eius cognosci, ut Verris atque Catilinae : aut voluntate, ut osten damus, ex aliorum vitiis, quid nobis displiceat. Prima igitur sententia hic a iusto sumitur, altera ab utili, tertia εχ τοὐ κυους eius persona, de quo loquemur, uo96utρες est principium:
habet enim tantummodo μαινου συυ τη απορια. Cum dubitationCIquum vereris, ne non possit satisfacere illius, quem laudas, virtutibus. Si vituperabimus, paucis verbis commutatis, ostendemus eadem figura, nos non posse satis vituperare. Λb auditorum pedisona δὐχέρη e est tractatio: is enim, qui laudatur, aut vituporatur, vel notus est, vel ignotus. Si notus est, etiam vitia eicis nota erunt: ideo opus erit καταλmφει ἐμαγοιγικ', nempe ὐποσχέσει συ-οαiret: nos Paucu de eo dicturos esse monendi causa, quoniam non apud ignotos laudemus. Si erit ignotus, Primum Mi is m. Postulatione utemur, ut talem virum velint cognoscere : deindex πωχέσει utilitatis, quam ex Commemoratione laudum illius pereepturi si ut, cum indicatione spei ac siduciae, quam do illis habeamus. Quum enim ignoti nihil ad nos pertineant, maximo opus est utilitatem ostendere, quae in exemplo posita est , ut xx,s imitemur, qui virtutibus clari sunt: vitia vero fugiamus ,
654쪽
dum eorum turpitudinem in aliis conspicimus. Vituperatio eamdem habet μιθο tis. Primum enim promittemus pauca de eius nequitia nos dicturos: deinde si ignorent, petemus, ut cognoscant, ut vitare malitiam discant. Indicabimus etiam fidue iam nostram de illis, quod est ἡθiχου. Atque haeo tractatio sententiarum a personis, tota ad benevolentiam comparandam perti net. A rebus ipsis praecipue Viληχοία, attentio captu tur, ut Budire velint: quod ut fiat primum sui . PromisSictus, να α Στιχῆ utemur, rei magnae αυευ τῆς α, sine amplificatione. Deinde απορία . dubitatione iacultatis , nos nescire, quo modo rei tautae possimus satisfacere.
Proripio tractato Duo sunt, ut dictum est, Narrationum genera et unum generale , quod causae proprium est, ut pro Quinctio et Milone; alterum speciale, quod sic dicitur, non quod subgcnerali comprehensum sit, sed quod sit alicunde accersitum , et variis de causis adhibeatur, de quibus supra dictum est. Ita hoc igitur gen cre proprie nulla est narratio, neque ab re sumta, cuius gratia laus et vituperatio instituitur: neque ab aliqua ha Tum rationum, quae ad personas pertinent: sed quasi perpetva quaedam est narratio omnium eorum , quibus ille est ornatus, quem laudamus , eui rccte adhibetur partitio. Si qua tamen narratio specialis incidat de sacto aliquo, quod vel lundcm , vel vitta perationem .mcreatur, eam servabimus narrandi methodum,
quae libro pPimo indicata est. Divisio in hoc genero sitaοης est: liabet enim μεουτώ9. Partιtionem , et εχοι ,. -Positionem, sive declarationem. Partitio indicabit, quas res laudaturi, aut vituperaturi simus. Quia autem Partitio declaratione opus habet, ido oexpositio, εκθtri: est addenda, quae trium partium est. Primum Cnim ι, .is halint τῆς τά-iως . iudicationem ordinis, quo modoonumquodque gestum sit: deinde significationem της αρ rege, Virtutis , quam tute cauteque omnia egerit; tertio expositioncm honorum animi, corporis et fortunae. IIoc idem est eum primo, nisi quod hoc est paullo clurius. Ordinem hunc adhibere . Maximam Confirmationis vim et Disiligod by Cooste
655쪽
hodis neeessariam in genere demonstrativo , eivilibusque cau- si ab amplificationum ornatu sumi constat, quas in ipsa causa rubras et breves Esse magni rheinres oportere praecipiunt. Est enim Amplificatio, Cicerone desinitore, vehemens argu mentatio , et huius generis propria quasi, quae valet non a Ium ad augendum et extollendum aliquid , sed etiam ad extenuandum et abiiciendum. Accedit iam κα -- ad praecepta
πης Οἰκο-μιας, quae in exornationum απώtitie observanda estis
Deinde, quem ordinem in demonstranda vita adhibere debeamus, Per omnia honorum genera ostendit. Tertio concludit hanc praeceptionem admonitione, ut observemus , quae partes in laude aut vituperatione recipiantur , et quae non. Confise mationem, Aristotelem secutus, qui appellat, demonstrationem v cat: in qua maxime spectandum est, quid dicendum sit, et quo ordine. Huius principium recte fit ah externis honis, non quod dignitate prima sunt, sed tempore, quoniam prima animadvertuntur ab hominibus, et laus ipsa magis se in his, quam in aliis, explicat, si rectus accedat
usus. Ab his ad corporis transeundum commoda, a quibus ad res extraneas revertendum, et quae in his virtutes , aut quae vitia suerint, eonsiderandum erit. Ad omnes autem res, sive fortunae, sive corporis, in quibus animus hominis maxime consideratur, illae quatuor animi virtutes accommodandae sunt. Ut, si Iaudemus, aliud iuste, aliud fortiter, aliud modeste, aliud prudenter saetum esse dicamus. Si vituperemus , e contrario. Virtus enim unumquodque in suo conservat hiatu: Et, quae per se media sunt, ea virtutis actionibus fiunt laudabilia: quoniam virtute nemo potest abuti. I aeo da ordine. Sequitur tractatio. In externis igitur rebus primum genus consideratur, quod vel maiorum virtute elarum est, vel infame, eorumdem aliqtio scelere, aut conditione vitae; vel humile et obscurum, tamen bonum virtute domesti ea, vitaque privata. Clarum dicitur εὐ Atin , nobilitas, propter virtutes, famam et nomen maiorum restque triplex, gentis, eivitatis et familiae. Gentis, ut Graecorum, Romanorum et olim Iudaeorum. Civitatis, ut Athenarum et Romae. Familiae , ut Marcellorum, Fabiorum , Scipionum. obscurum duplex est: vel enim est αυέυtia. Obscuritas , tu qua Nee virtus est, nec vitium; vel N -α . quae est vitiosa. Sed ea praecli puct nobilitas in hoc genus radit, quae est familiae propter personam. Haec Principium, incrementum ac temporis diuturnitatem habere debeti Principium a virtute , non di-
656쪽
vit; is male partis, aut rapiciis erit: ut, nobilitas Ciceronis a magistratibus praeclare gestis coepit. Deinde augenda est liherat itate, et conservanda tari iis, quae Ciceroni desuit. Tertio debet in multa secula durare , ut auctoritatem sibi comparet antiquitate. Si igitur illustre genus est et clarum, quod hic bonum vocat, laudandum est, sed modice et pareui eum , et excelsiorem suisse suis mutoribus, virtute et industria; commune enim genus est, et Oguoscitur, non comparatur. Si infame est, praetermittere oportet. Si humilo, vel omittetur, si nihil adiumenti asseet; vel tractabitur, si ad augendam eius, quem laudare velit, gloriam pertineti Non eo im solum maiorum virtuti responderct gloriosum est, sed etiam praeclarum sui generis atque nobilitatis auctorem esse. In vituperatione duplicem ostendit methodum : Si bono genere natus sit, dedecori maioribus fuisse rut de M. Antonio, et Catilina dixit Cicero. Si malo, etiam his ipsis fuisse detrimento. Permagni reseri , quibus quis natus sit maioribus; quamobrem a genere prudenter sumitur principium. Alterum est educatio, quae Est institutio pueri, ae Prima virtutis exercitatio. In ea est considerandum, quae nutrix suerit,
qui paedagogus, qui magistri , quibus artibus ac disciplinis
institutus aliquis sit. Proposuit supra septem; hic duo tantum tractat, ut ostendat, quid sit faciendum. Quia enim minor est copia, et materia tenuior honorum Corporis, quam sortunae, et varietas plurimum delectara solet: ideo , utio atque altero fortunae munere tractato, corporis commemoranda bona erunt. Delude ad res externas revertendum, quibus ubique animi d tes ad i ungendae sunt; ut quemadmodum in acie seri solet, ius riniora in medio collocentur.
Ad omnes autem res Doeet laudare fi bonis animi. Haet nus enim de externis et naturae honis, quibus animi sunt accommodanda e nunc etiam de factis, quae virtutum sunt indicta , et a virtute proficiscuntur. Non enim virtus in homine esse creditur, nisi quid extet, quod ab eo aut iuste, aut sortiter, aut modeste, aut prudenter sit actum. In his tripartita est collocaudi ratio. Vel enim est directa servato temPOris o Dissilired by Cooste
657쪽
dine , qui dilucidus est, et memoriam adiuvat, quia naturalis est, quum scilicet a primis ad ultima fit progressio et ut in
secunda Philippica. Vel immutata , quum ab ultimis ad prima progreditur: ut in tertia Philippica Ciceronis, de Augusti ge
nere , hoc loco : At quam contumeliosus etc. Vel mista , quum singula facta in geaera virtutum digeruntur: ut in Maniliana , de Pompeii scientia rei militaris, virtute, auctoritate et felicitate. Possent adhuc multa ex aliis adiici; sed haec sus- sciant. Conclusionibus breuibus utemur Explicavit Principium , Narrationem, Partitionem, Confirmationem. omissa Consul tione demonstrativi generis, nunc etiam de Peroratione agito
Eam vult esse brevem, et habere tantum αυαγενα-ω riv, enume rationem. Brevitatis duae sunt causae. Prima est, quia motus
vehementiores hoc genus non requirit, propterea quod altere tiones , ut superiora genera, nori habet. Altera est, quod Copiosius explicare res in conclusione, taedium asserat, quum eaedem in confirmatione satis amplificatae sint. Enumeratio Propter varietatem rerum instituenda est, in qua lamen etiam adhibendus est modus. Quum enim hoc genus in tribus honorum Et malorum generibus versetur et unumquodque ii rum sit multiplex, prodest paucis, breviter ea, quae vel laudata, vel vituperata sunt, in peroratione renovare. Conclusio tres partes histet, Enumerationem, Indignationem et Coa questionem. DE Enumeratione tamen sola nunc Bgit, quucthroves amplificationes et Communes locos in se debet habere, et consequitur praecipuos aliquot confirmationis locos et asse
ctus, quibus homines huc et illuc rapimus. In ψsa causa Tria hoc loco statuit. Primum tradit utilissimum praeceptum, quod ad confirmationem pertinet, de amplificatione quae est proprie exornationis: deinde de huius generis usu dicit: tortio transit ad reliquas olficii oratorii partes. Ostendit autem quantitatem et modum amplificationum ,
dum vult eas esse crebras , breves , ac Θετικας. Crebras eSse
oportet, quia in omnibus debent adhiberi partibus, quae possunt amplificari. Brevitas servanda est, primum , ne fiant μειρακειωδεες: eSi eni in udolesceu siue sere proprium, rem augere 'timi uin , et υπε,αολαις uti , quod tamen poetis in sua arte est concessum . . Deinde, ut tu affectibus non nimis diu immoremur, sive quod cito arescit lacryma , sive quod fletiis videtur
csSu sictus, si modum non habeat. Tertio , ut absolvi reliqua
658쪽
etiam possint, quae sunt unius causae. Quemadmodum Etit in sabulae unius diei periodo debent peragi, ita etiam partes causarum omnes actione una absolvendae sunt: qua in re peccant , qui rem , de qua dicturi sunt, in plura membra partiuntur, quam una Oratione possint expedire : ut illi etiam, qui tu duos, tresque dies tabulas extendunt. Quod ad modum vitinet, docet αυξη κ . per locos communes interpositas , id est non ὐπιθετικὰς finitas. sed θι risise infinitas esse debere: ut ora tio magis ad rei p. et omnium utilitatem , quam ad unius , accommodata esse videatur. Plus enim movet auditorem , si daiustitia, aut tu iustitia dicas, quid haec mali, illa boni rebvspub. offerat, quam si Aristidem iustum, aut Catilinam iniustum
suisse demonstres. Nec hoc gentis occurrit quaestioni : et de usu huius generis agit, κα- προκατ 1 is: nam, quum raro hoc accidui genus in vita, fuit ab eo supersedendum , quod eius usus non neces: arius videri poterat. Primum ostendit usum eius , deinde modum. Separatim, inquit, haec causa minus saepe tractatur: scilicet apud Romanos, qui illud in laueribus saepe usurpabant, et actionibus gratiarum: ideo nullum hahemus exemplum perfectae exornationis. Apud Graecos autem suit usitatius, RPud quos erunt παυαλυα κοι . . καὶ πανηγυρικοὶ λόγοι: et Crebro sophistae illo utebantur: quare etiam exempla plura habentur. At in iudicialibus et deliberativis causis saepe magnae partes versantur laudis, aut vituperationis. Exempla sunt in oratione pro lege Manilia et pro M. Marcollo, in quibus Pompeium ac Caesarem ornat. Modus in duobus consistit , ut non negligentius, quam caetera, consideremus , et ut nonnihil industriae in illud conseramus, non autem nimium exenc natus. In Partitionibus Cicero duplicem huius generis usum indicat , quod uoci solum ad benedicendum , sed etiam ad honeste vive udum valeant laudandi , vituperandique rationes. Primum enim complectitur hoc genus doctrinam prope o in nem de moribus: Ob honestatem enim, atque virtutem celebrantur homines e virtus vero ipsa solas omnis est omeli et honoris atque gloriae: quam qui habet, is et dignus est, ut laudetur, et laudari hunc utile est. Excitat enim laus reliquos cives ad honestatem : nemoque est ita sui conlevitor, ut non honeste Potius, quam scelerate vixisse videri velit: quamobrem utilissimum est hoc geuus civitutibus. Deinde ad dicendum et ad
eloquentiam plurimum affert adiumenti. Nam copiosa virtus tuus Disiligod by Corale
659쪽
ost, ct se sinu ipsa amplificari: et cadunt in hoc gemis ornam ista et verborum et sententiarum ollania. Ac sane utile est , in exercitatione stili hoc primum oecupare locum.
duoniam dispositio est Absolvit dissieillimam ossieti oratorii
Pactem, hoc est inventionem, eamque ad Omne genus causactaecommodavit: nunc ad alteram accedit partem , quam hi dispositionem, in Partitionibus collocationem vocat: a Graecis ταμις, ναὲ Οἰκρυοπια Verbo translato dicitur. Primum hie proponit , se de Dispositione acturum esse : deinde eamdem dividitici duas partes: tertio singularum partium tradit praecepta :postremo etia in usum indicat eOlloeationis. Propositio habet απιολογωου. quae a definitione sumitur. Quoniam enim dispositio est, per quam illa, quae invenimus, in ordinem redigimus, ut eorto quidque loco pronuncietur, videndum est, qui in dispo vendo sit observandus ordo. Ita coniuncta est Cum propositione ratio, quae est Dispositio duplex est e una verborum, altera rerum. Verborum ad elocutionem pertineti rerum, vel omnino perturbata atque vitiosa est, a Graecis in in dicitur, eui vitio imperiti sunt obnoxii: vel est in aliquibus partibus vitium, κα--ξixi ut, quum id, quod est levius, initio pro graviore ponituri vel omnia recte collo ala fi mi ευτα is: qua Oratores utuntM P. IIuie Antonius tantum fere in II de orati tribuit, quantum Demosthenes pronunciationi sertur tribuisse. Absoluta igitur
inventione, statim de causarum, statuum, argumentationum, Iocorumque omnium dispositione agendum erit. Huius genera sunt duot unum ab institutione actis prosectum, alterum ad casum temporis accommodatum : Me n Graecis frui diriκον λ τοκατα συμβεβηκος, illud υχυικὰ. appellatur. Primum enim ex vi et natura causae, id est , rei de qua agimus, consideratur: nuterum personis , Iocis, ipmporibus attributum, ordinem ipsius rei artificiose eommutat propter utilitatem. Eae inbιiliatione artis disponemus Divisit dispositionem in duci genera . Duuo illud, quod urtis est, explicat et concludit. Est Mutem Collocatio τιχυι- , quu in Praecepta artis, eorumque D
660쪽
servamus ordinem , ut hoc in loco ostendit. Sed, ni sciam , quando sit hoc utendum ordine, considerandum est, simpl. xnenia duplex sit causa proposita. Simplex est, quae unam t. n litira constitutionem, aut constitutionis partem habet. Duplex, quae duabus aut pluribus constitutionibus, aut constitutionum partit, iis, nut etiam unica duplicata consistit. Huius tres sunt partes: Prima, quum quaestiones duae pluresve afferuntur ἔ altera , quum res quidem simplex ab accusatore affertur, multitudine nutem in
tionum defensionis constitutiones quoque multiplicantur , quas Omnes principales nominamus. Tertia est, quum quaestio quidem itia est unica, ut nec rationibus defensoris multiplicentur, sed tamen et aliae accidunt. Accidentes sunt, quae non ex prima depulsione defensoris, sed aut a rationis, aut a Ioci cuiuspiam depulsione nascuntur. Quinque igitur modis sit causa duplex equaestionum multitudine, rationum varietate, diversi tale si mamentorum, firmamenti depulsione et incidenti statu. In simplici igitur causa dispositio artificiosa dupliciter consideratur: primum Per partes Orationis, quum utimur principio, novatione, divisione, confirmatione, cocilatatione, conclusione, quemadmodum libm primo praeceptum est; deinde per argumentationes, de quibus libro secundo docuit, ut eas in Expositionem, rationem, Confirmationem rationis, exornationem et complexionem disponamus. In causa vero dupliei tribus modis r primum per orationis partes; deinde per argumentationes, ut in ea usa simplici; tertio per eonstitutiones et earum partes. Sed in singulis etiam orationis partibus observandum est, quo modo qua libet colloeandae sint.
Est autem tilia divositio Alterum dispositionis genus cst,
τὸ ἐκ G γι-ο mως, collocatio temporis i quae tametsi non sit ex
institutions nrtis, tamen id sine magno fieri artificio non de LOrator enim non rem solum, de qua agitur, sed personas tempus, locum caeterunque circumstantias considerare solet: quibus fit, ut eum ordinem, qui ab arta proseiacitur, aliquando servare non possit, sed orationem ad casum temporis cogatur accommodare. Id quando faciendum sit, propter varietatem c
sus praecipi difficulter potest: sed Deile intelligitur, quum relis
qua praecepta, et quid in quaque Causa utile sit, observamus. Non igitur hoc genus priori est oppositumi aed, quum rata tute artificiosum sit , idcireti sat ah illo distinctum , ut e rtior magisque perspicua prunceptorum utriusque os et ratio. Ostendit
autem primum , quod sit alterum collocationis genus; quod ad Diuitiam by Go le