장음표시 사용
211쪽
176 DEFENsIONIS FIDEI fortunas omnes , ipsu inque sanguinem fomtissime obtulerunt. in qua fide diiudicanda regem adolescentulum isti errare posse negabant. O admirabilem istarum opinionum ineptiam, absurditate, insaniam,vanitatem lm, fit, uri Q is huiusccmodi paradoxa umquam au r υ ρη-- diuitὸ qui imalum aut imperitum iudicem quaerit, is se caussae suae aequitati dissidere ostendit. Neque tamen regem nostrum pro illa aetate, prudentia singulari iudicioq. pe acri diuinitus exornatum fuisse negauerim, sed qui de tanta caussa judicaret satis idoneus non erat. Quod in eam partem accipi velim, ut ex iis,quae a me dicta sunt, aduersaliorum
versuta malitia ac callistas perspici possit. Neque enim supplicem illum libellum , quo
a rege audientiam postulabat, se eius iudicio submittentcs,eo animo secerant, quod regis imperio parere vellent, eiusque sententiam
amplecti,nisi forte pro ipsis ille iudicasset:sedito ili; solum tum ab iis agebantur,ut tenerum unum regis adolescentuli regis animum, si nihil amplius . :-.- . possent,certe nouorum illorum dogmatum,
re conaba- Opinionumque suarum cofusione turbarent.
Nam si caussam istam regia auctoritate sententiaque terminari re vera ex animoque Voluissent, cum tot Galliae reges ab hinc mutitis non sollim annis,ucrum ctiam saeculis N
stram fidem suis sententiis comprobarint, i illorum
212쪽
C Α p v T VI. III illorum autem perfidiam repudiauerint atque danauerint quid iam opus csset verbis Sed quid illa lenitate verborum aduersarijsibi vellent,rerum cxitus docuit nimirum,ut hoc submissionis obedientiaeque praetextu consiliorum suorum machinamenta celaret. nam si regio iudicio contenti erant, cur regum, qui adolescentem hunc regem praeces , serant,tot edicta calcabant,quq illi in eos qui huiuscemodi tuerentur errores, merito san- xerant ρ Quid enim rex ille Franciscus8 quid eius filius rex Henricus Z quid alter Francis cus rex Z n6nne istos tam qua haereticos cum eorum doctrinae impietate damnarunt ρ Si m, si mri igitur ut dicunt ita etiam sentiunt, regis oscium esse de caussa fidei iudicare i cur tot i regum edicta sententiasque contemnunt cur eam religionem ac fidem repudiant, quam rex adhuc probat ac colit quid hoc
aliud est,nis id quod ante dicebam, istis nullum placero iudicem, nisi pro iis sententiam serat ρ Sed quae s malum in est ista dementia ,
existimare mundum semper in tantis tenebris tantaque cccitate mansurum,Vt illorum
dolos videre non possit 3 quid autem sibi vo- i lebant illae preces supplicesque libelli , cum illis certum fixumque propositum esset,i egissententiae nullo modo cedere, nulla ratione obtemperare nam si regem quemadmodubi postula i
213쪽
, 8 DEpENsso NIs p ID EI Contra tare postulabant, iudicem esse voluissent, in illo G-- .is lupplici libello illud prosecto adiecissent, sh, i . . Qi sententia, quaecumque tandem illa
ρη I prouocaturos, sed totam Controuersiam illius iudicio terminaturos. Alio, qui quid opus erat regi totique aulae tantum laboris ac molestiς adserre cum ipsis c5stitutum estet ac certum , regis sentetiae non
aliter cedere, nisi pro illis iudicauisset nam ut post declarauit euentus illis propositum crat,tametsi multa pollicebantur, regis iudicium reiicere, nisi pro illis pronunciasset. Quid igitur sibi volebant illae preces cur
regi supplices erant ξ certo Vt hoc modo periculum facerent, an tenerum regis animum mollere, Ciusque religionem ac fidem suis blasphemiis, & illo verborum lenocinio aCi fuco concutere possent: Cumque ad extremum in suorum errorum voraginem praecia ρεὐ-ki pirar . nam experientia rerum magistraeui- .. ij ssim C Ostendit, illos nihil minus velle, .siati quam ut eius controuersiae fluctus regia au- ritate componerentur. Vnde perspicuum cst, istos nullum huius caussae iudicem admissuros, nisi cum qui pro ipsis sententiam ferret. Cum autem quicumque tandem ille sit, pro vero ac legitimo recipient. Quorsum cnim pertineret alioqui tanta iudicum reie- . ctio, & tam crebra mutatio,nisi ad exploranduma
214쪽
C A p v Υ VI. I seum,an tandem aliquando regem aliquem inuenire contingeret,qui ab illis circum uem tus ac deceptus , notiam illorum sui ipsi lo- quintur) religionem suo calculo comprobaret ρ Sed regem nostrum Christianissimum nobis diuina beneficentia adeo illaesum sanumque seruauit, ut illi hoc in primis consti tutum sit maiorum suorum fortissimorum ac Christianisti morum Galliae regum vestigiis insistere. Neque sane quisquam Galliae irex coram Deo excusari posset, si sorte maiorum filiorum religionem fidem que desere ret. His enim regibus ad illorum fidei confir- c,mationem sinstulari beneficio tantum gratia i '
diuinitas largita est, Vt Cy cstl Virtute ac mI- agros curanti
raculo, per manuum impositionem aegros curent, quod iuxta Christi promissionem ex V corum signorum genere est quae fidei veritatem sequi ac probare debeant , nec minore beneficio regem nostrum adolescentem , ne
tot aduersariorum insidiis, fraudibus, dolis,
quibus illum irretire conati sunt, caperetur Deus seruauit.
Quae cum ita fiat, quid iis iam illa exspectatione frustratis reliquum erat, nisi ut tot regum edictis atque sententiis humiliter obtemperarent . depositaque pertinacia, cum toto orbe Christiano, a quotam temere ac improuidsine dicam impie,se ante disiunx M 1 rant,
215쪽
iso DEFENsIONIS FIDEI Iant, sese denuo coniungerenti num igitur
ita sibi facicndum putarunti minime vero. Immo cum regem in suam factionem pellici non posse animaduerterent, operam dederunt,ut ille cogeretur iis plures e populo decipiendi m suasque partes illiciendi potest rem facere. Cum enim primis illis conatibus, quibus totum Galliae regnum vi & armis in suam factioncm cogere nitebantur,optatum defuisse successum intelligerent, propterea quod pauciores opinione deceperant, neque
tantum hominum numerum,quam ad exsecutionem consiliorum suorum opus erat, in factionem sitam adhuc traxerant,cedendum
nonnihil, quem adpodum exillimare inertito possumus,sibi duxerunt; uti postea securos& imparatos adorsi, certiorem plagam infli-
sua, a tal gerent. Sed, antequam arma corriperent, a
rege , regioqui consilio facultatem decipia
Meuitiant. endi , in suamque factionem illiciendi regis subditos extorserunt; ut quemadmodu haud iniuria suspicamusicum tantam populi multitudinem, quantam ad legem suam , quam ratione aut scripturae auctoritate non pol xant , Vi dc armis propagandam , immo repugnantium ceruicibus imponendam esse hecessariam arbitrabantur, in sua castra tr. xissent; tum demum impia arma rursus induerent, bellum que renouarent, ac totum
216쪽
C A p V T VI. IgiGalliae regnum pro lege Christi eges eorum ac haereses recipere cogerent.. Sed nullum ex principibus aut ex nobilitate , Ut carnifices eorum esse sustineant, ab istis deinceps falli posse confido. nam suo malo quale hoc prophetarum genus sit, iam prosecto didicerunt. Nec tamen illi scriben- ais libris contra leges ac regis edictum, bonis que lacerandis, ubicumq. fuerint, abstinent; ut hac via populum,quem imperitum ac mianus idoneum esse nouerunt, ad cognoscendum ac iudicandum de sua caussa alliciant, atque ita valeant circumuenire quam plurimos. Et ne illoru scelerata consilia disturbelm c d tu atur,theologos aut Oecumenica cocilia inhv - menica ius theologicae rei caussa iudices nullo modo et T 'recipiendos putat, in qua tamen mulierculas tot msuas aliosque idiotas,& quosvis non theolo lae tagos libenter admittunt. quorum quia nullu -- aut certe debile admodum est iudicium, ea , re &pro istis iudicant,&subinde in varios
Et sane nisi aduersarij popularium animos in tantam arrogantiam , fastum ac sui obliuionem praecipitassent; iam dudum istarum seditionum ac tempestatum , quibus Gallia adhuc fluctuat, finem haberemus. Qui fluctus ab i stis toto Christiano orbe excitati, a te componi non possunt, quam populus in
217쪽
viam redeat, seseque cognoscat, ac ingenii sui vires men suram que intelligens, sic, qui do hac caussa iudicet, minus idoneum esse sentiat. Nihil enim perniciosius, nihil incurabi- lius eo homine, qui cum aegrotet Daegrota re non credit. ad haec nihil intractabilius stulto, qui se sapientem existimat. Vt enim
P 00 h- ' ait Sapiens: Expedit magis vrsae occurrere raptis fetibus, quam fatuo confidenti sibi in stultitia sua. Ergo nilhominibus illud ante
omnia persuasum fuerit, nemine intCr theologos , nisi theologiae peritissimum udicare debere, fieri non potest, ut suis liberentur e roribus, atquo in viam salutis ac Vitae, quam stulte deseruerunt, aliquando redeant. QuCadmodum enim viator aliquis in aliena regione iter faciens, si se viam nosse arbitratus, semel aberrauerit, numquam in Viam regr di potest, nisi suum agnoscat errorem; in quo si obstinato animo petieuerauerit , quanto magis procedet, tanto a recta via longius ab errabit: ita huic populo, qui temerς aduersa' riis credidit, se per scripturae i acrae campos,&saltuum angustias viam nosse nihilominus, quam eos, qui hanc sub optimis ac peritissimis praeceptoribus magno studio, diligentia, labore didicerant, usu venit. nam a recto iti-ri nere semel aberrans, in viam regiam salutis ac Vitae, quam sui maiores constantissime t
218쪽
C A p V T VI. I 83 nucrunt regredi neque vult, neque ante potest quam agnito errore, sibi,quod viam nos-
set,ulso persitasum fuisse intelligat.Sed cum
se viam melius quam Omnes maiorCs silos Haresiti uisa
nossi existimet, noua subinde itinera sibi iiis gelaui; illum in maiorem errorem adducet, ' donec a regia via tam longe discesserit, ut de eius editu spes nulla stiperesse videatur. Apollinis oraculum γνωθι σεαυτον, id est nosse teipsum, Graecia iure miratur, quod tamquam saluberrimu humano generi praecepit in Delphici templi vesti buio in scribe-
dum putauit antiquitas. Quo monemur, neque ultra vires esse conandum , neque honesta aliis virium nostrarum mediocritatem
non Ocedunt, praetermittendat Sed illud inprimis praecipitur, ut humani ingenu spiri- itusque u rogantia reprimatur atque frangatur. Otanis cnim humanae vitae pestis ac cemia pernifies est ignoratio ses: philosbphiae autem ac sapientiae prima pars est, nosse sum. Quod Demonax quoque philosophus uin ps M. Clegant:r exposuit; a quo cum quaereretur, ψρορ' quado sipere coepisses: Cu, inquit, meipsum nosse copi. Nullum scilicet qui se ipse non nosset, putabat habendum csse sapientem. Vnde eiam Socrates, tametsi dicere solitus, sis, hoc scioquod nescio, Apollinis oraculo sapientissimus iudicatus est. Quae Verba in eius
219쪽
is D EpENsION I S , F I D E Iapologia ita explicantur: Omnes illjus ariettis philosophi, cum ab iis quaereretur, num haec& illa scirent, respondere soliti erant, se Ca
nia s cire: adeo ut Gorgias quidam sum de
se fiducia in couentu poscere, qua de re qais que audire vellet, ausus sit. illi tamen, vidicebat Socrates, omneum periti erant, nVua omnia, de quibus gloriabantur ciebant.ggo vero, inquit, non magis omnia noui , qtam illi. Quare non video cur illis anteponid
beam, nisi quod imperitiam meam Vncsco. illi enim cum nihil sciant, hoc ipsum tanen nesciunt, cum se omnia scire larbitrertur: Cgo vero cum nihilo plus sciam quan illi, hoc ipse eos supero, quod ignoratiam neam i ,-. . ipse CognoscI Ita Apollo hac sbia ex tausias arus 'uti Socratem omnium, qui se sapientes ahitr VI J si bantur, s pientissimum iudicauit. qui si h
indiciam s. dic Viueret, quid de saeculi nostri sciol s clic
rei, qtio tanta sui plerisque obrepsit inliuio, ut se omnia scire existiment ρ nec id it qualiabet arte ac disciplina, sed in omni excitenti stima ac difficillima theologia , diunaeque
scripturae peritia,quam omnes etiam InpCrixistimi sibi arrogant de assumunt. Vnile est il- εν M. AE lud Diui Hieronymi: Quod medicoram est, promittunt medici ; tractant fabrilii fabri. Sola scripturarum ars est,quam sibi pissim mnes vindicant. Scribimus indo i,duectique
220쪽
C A p v T VI. I 8ypoemata passim. Hanc garrula anus, hac de- lirus senex, hanc sophista verbosus, hanc V- niuersi praesumunt, lacerant, docent, antC- quam discant. Alij adducto su percilio gran dia verba trutinantes, inter mulierculas de factis litteris philosophantur . alij discunt, pro pudor, a feminis quod viros doceant. Et ne parum hoc sit, quadam facilitate verborui immo audacia odiiserunt aliis,quod ipsi non intelligunt. Taceo de mei similibus, qui si forte ad scripturas sacras, post: saeculares liti ras venerint, & strinone composito aures po- ipuli mulserint,quidquid dixerini,hoc legem Dei putant, nec scire dignantur, quid prophetGquid Apostoli senserint,sed ad sensum suu incogrua aptat testimonia, quasi grande sit, &non vitiosissimum docendi genus d prauare sententias, & ad voluntatem sitam, scripturam trahere repugnantem. Et paullo inferius: Puerilia sunt haec, dc circulatorum ludo similia, docere quod ignores; immo, Vt cum stomacho loauar, ne hoc quidem scire quod nescias.
Hac oratione Hieronymus duo genera n κο Minisghominum accusat,alterum eorum, qui cum I 'it litteras ne attigerint quidCm,intCrprctandis nimM.tamcn scripturis sacris magistrorum sibi nomen assiimunt: alterum autem Corum,quos