장음표시 사용
221쪽
rum scientia inflati, ubi ad scripturae sacrae studia accesserint, absoluti magistri repente haberi volunt;cu nullius Vmquam Pr cepi ris discipuli fuerint. Qui cum in ceteris artubus ac disciplinis, ut in iure ciuili, medicina, aliisque huiuscemodi non audeant labra dia uidere, nisi iis antea operam dederint,in hac tamen omnium excellenti stima ac dissicillima, in qua sine certa animae suae pernicie e rve nemo potest,non modo magistri, Verum
ctiam iudices haberi volunt, ac de omnibus controuersiis, quae inter huius disciplinae pro- . . sesibres doctoresque Vertuntur, serre sentcn- - tiam. Hoc autem totius mali caput est,quod pui in huiuscemodi homines tumidi seipsos viderez, - - '' ac nosse non possunt, nec quam ad iudica dum de tali materia sint inepti, intelligunt. Ita iis usu venit, quod olim cuidam mulier culae sauctore Senecaὶ solebat accidere. Harpastu sinquit) uxoris meae fatuam scis h
reditarium onus in domo mea remansisse.
haec fatua subito desiit videre. Incredibilemi tibi narro rem,sed veram; nescit esse se caeca, subinde pςdagogum situm rogat, Ut migrct: ait domum tenebrosam esse. Hoc quod in illa ridemus, omnibus accidere liqueat tibi,
nemo se auarum esse intelligit, nemo cupidum . Caeci tamen ducem quaerunt, nos sine
duce erramus, & dicimus ; non ego ambitiosus
222쪽
C A P v T v I. I 87riosus sum, sed nemo aliter Romae potest vi-Hem. non ego sumptuosus,sed urbs ipta magnas impensas exigit. non est meum vitium quod iracundus sum , quod nondum constitui certum genus vitae: adolescentia haec facit. Ita nemo Vitium , quod in ipsius visceri bus sedet, intelligit. Idem istis tumidis & arrogantibus usu V nit . qui quamquam theologiae prorsus ignari sunt, & tamquam caeci id ea arte quam minime didicerant , suam tamen ignorantiam & caecitatem non intelligunt, sed domum Dei Ecclesiam Romanam tenebris cr-rorum plenam esse contendunt, atque ideo te migrare velle praedicant , cuia ipsi tamen caeci lint,ac errorum ignorantiaeque tenebris inuoluti. Nam Dei domus Romana ecclesia diuinae sapientiae lumine plena est &illustris, quae sut ait Ioannes) non eget sole nequc luna, Vt luccant in ea. nam claritas Dei illuminauit eam, de lucerna eius est agnus , ambulabunt gentes in lumine eius, & reges terrae adferent gloriam suam Sc honorum in illam. Non igitur domus Dei Ecclesia tela brosia est, sed isti gloriae cupiditate de animi tumore caecati sunt. Itaq. cum Seneca inferam: Dissiculter ergo ad sanitate perueniunt, quia se aegrotare nesciunt. Cluillum complures phreneticos, alios . aegros sanasse legimus:
223쪽
188 DErrus IONIS FIDEI x klias κιη li mus: stultos sanasse non legimus. Quid ita quia iuxta doctorum sententiam illi suum morbum,sitam stultitiam non intelligebant, immo vero se sanos atque sapientes cste credebaim ut nec Scribas nec Pharitam ab e rum spirituali caecitate sanauit, quia ij se perspicacissimos esse, veritatemque acutissimὰ
cernere putantes, suum errore ac caecitatemno videbant. quibus dixit: Si caeci essetis,no haberetis peccatum : nunc vero dicitis, quia videnriis;peccatum vestrum manci. Ita pat cos admodum haereticos simat, paucos ex iis errorum sitorum caecitate liberat, quascumque preces ij faciant, quoscumque psalmos cantillent;qud neq. se in errore versari scisit, neque scire volunt, sed potius se &: toti orbi praeserunt, & reliquis omnibus sapientiores
Ergo illis idem quod euangelico Pharisaeo usu venit, qui templum ut oraret ingressus, postquam seipsum,quod reliquis hominibus
iustior esset, Vane iactauit; peccatis inquina-tUS, ac turpior, quam ante fuerat, domu rediit: Publicanus autem peccato suo agnito, iustificatus discessit Sic isti Pharisaei sese r liquis omnibus sanctiores, integriores, iusti rcs, doctiores cs1e credentes, post illas suas preces caeci domu redeunt; idiotae vero simplices agnitam suam ignoratiam ac indignitatem
224쪽
tatem humiliter verecundeque consessi , ad percipiendum veritatis lumen Dei in uuere illustrantur. Et sane mundus ab ista caecitate, in quam sese ab arrogantia & inani gloria praeci pitari passus est,curas non poterit ant quam suam agnoscat ignorantia m,suum que
Sed magnopere vereor ne huiuscemodi hominibus tumidis & inflatis idem eueniat, quod olim Phariseis ob illorum pertinaciam, animique praefractam obstinationem , quaveritati repugnabant; nimirum Vt a DPO rem tu lecti atque deserti, videtes iam non Viddant, ' M audientes non audiant, neque corde intel ligant veritatem ,αsanari salutemque assequi valeant. Vereor, inquam, ne clausiS oculis in aeterni interitus barathrum ruant, nisi Dei beneficio ad meliora conuersi, celeriter resipiscant: numquam tantus fatuorum ac indoctorum hominum,quantum nunc Vidc-mus, numerus fuit. Stultorum ubique plena sunt omnia & tamen numquam plutes fuerunt, quos sui coepisset obliuio, quique se omnium doctissimos arbitrarentur, quam hoc
Olim diabolus in primis illis insidiis, quas
humano generi struxit, nihil aliud nisi scien μ' 3'tiae diuinae aequalitatem ausus est polliceri. nunc vero per suos Prophetas & Apostolos
225쪽
I9o DEFEN s ros rs FIDE Ilonge maiora promittit. nec enim solum dυmnae scientiae aequalitatem appetem suadet, vertimetiam istis iam plene persuasit, quod cam consecuti sunt. Quod ex istorum oratione planum faciam. Quid enim aliud est, NCn crederC Dei verbo, nisi cum id quod
ipso Dei verbo factum esse didiceris, tum do
, - mum credere, clim qua ratione essici potu rit comprehendas ξ quid hoc inquam aliud est, nili diuinae scientuc tibi aequalitate vin-M Wh dicare ρ quod hoc cxcmplo manisestum eu Luci 11. det; quoniam Christus ait: Hoc est corpus meum : Hic est sanguis meus.&: Caro meavcre cst cibus,& sanguis meus Verc est potus.
Maiores nostri verbo Dei sim plici sinceritate fidem habentes, in Eucharistiae sacramento corpus S sanguinem Christi vere ac realiter ut loquuntur esse credebant; quemadmodum ipsa verba significat. Aduersarij aurem illorum Ecclesiaeque fidem se satis confutas
se existimant, si illud suum s quomodi ap
ponant: nec ante Delverbo fidem habedam putant, quam iis diuinae potentiae, quae ad id ossiciendum, quod Dei verbum clarissime factum esse praedicat, necessaria est, ratio e plicctur. Qua in re nonne cuiuis homini r tione praedito se diuinae scietiae aequalitatem consecutos esse denunciant ξ quod enim di
cunt,quid aliud est,quam si ita dicerent: auisieri
226쪽
CApur vi I9I fieri possit, ut Deus carnem suam hominibus in cibum tribuat, non intelligimus , id igitur non sit. Quod conssequens ex ista uniuersali vim assiimit: Deus nihil potest, nisi quod nos comprehendere possiimus. Et sic miseri haeretici intellectus sui paruitate Dei
magnifica operam ctiri conantur. .
Sed operςpretium est, istorum argumentationes & syllogismos explicare,ut intelligatur, istos aut diuinae scientiae aequalitatem sibi vindicare, aut certe vitiose argumentari; adhuc modum: Deus nihil potest,nisi quod nos intelligere possiimus: id igitur non fit. En praeclara istorum argumentatio, ex qua
intelligitur, aduersarios,qui Deum nihil pos se existimant nisi quod ipsi comprehenaere
queunt, cum Deo de scientiae aequalitate Certare. Conssequens est praeterea, ut Deum s a Omnipotcntem esse negent. Qui sic: quia sua acientiam oc Dei potentiam aequales faciunt, si Corum autem scientia finita est: aut igitur' 'Dei quoque potentiam finitam, aut istorum argumentationem malam esse necesse est.
Quod si Dei potentiam circumscribere impium est, ipsique scripturae facrae repugnat, quae est;omnia quaecumque voluit Dominus fecit in caelo & in terra, & nihil Deo impos nsibile; ope pretium est animaduertere', in '' ' quantu arrogatiae audaciae se fastigiu adversm risui
227쪽
is 2 DEFENsIONIS FIDEIriorum tumor animi tandem ad extremum sit euectus. Quis autem satis uberi lacry ni rum fonte deploret, quod tantam hominum multitudinem nostro saeculo usque adeo ad
uersari) dementaverint, vi h se Δ diuinae s
pientiae aequalitatem consecutos putent, S Deinμιμε omnium quae a Deo fieri postunt, rationem ναψ, βii' coprehendere existiment Sed hoc adue
ΗΠ ianis profecto debemus, quod miserum p
i pulum nimisque credulum ita fallunt atque decipiunt. Quid autem primum accusem aut ex crer , illorumne improbitatem ac malitiam, oui miseros ita fefellerunt; an horum stultitiam , qui talibus impostoribus adeo temerEcrediderunt, ut quidquid ab iis dictum esset, uuamuis incredibile,id totum pro Vero cupidissime amplecterentur Z Amborum eXcm-7- η tum est apud Terentium , gloriosus ille Thraso eiusque parasitus Gnatho. ex quibus ille quidquid ab hoc in eius laudem & gloriam dicebatur , quamquam id falsiim esse
nouerat, facile credebat; hic autem operam dabat,ut omnem suam orationem ad illius ambitioinem gloriaeque cupiditatem accommodaret. Ita nostro saeculo sectariJ concionatores blando sermone aures hominum titillantes, mundum adeo gloriae cupidum,adeo Thrasonicu offenderunt, ut quidquid us di-ccndum
228쪽
hendum vigeretur, is temere crederet. Dixerunt isti mundum recte, etiam absque ullo studio intelligere scripturas; credidit muniadusi Dixerunt mundum praeclarum esse theologum G credidit. Dixerunt cum non minus confidenter & incorrupte de Ecclesia sticis controuersiis iudicare posse,quam ipsos metra . theologos aut oecum enica concilia; credidi Dixerunt omnes antiquos ecclesiae doctores in hac caussa diiudicanda. errasse , mundum autem errare non posse; credidit. Dixerunt diuinas scripturas a mundo recte intelligi , quas his mille annis nemo potuit intelligeret credidit. Dixerunt a Deo illi ad intelligendum scripturas Spiritum sanctum. quem an liqui patres numquam obtinere potuerunt, esse concessiam; credidit. Dixerunt. sanctos Patres fuisse homines, ipsum Vero minime; credidit. Dixerunt ipsum tantum scire quantum ipse Deus sciret;credidit. Quid opus est multis 3 ita gradatim istum Thrasonem in
tantum gloriae culmen extulerunt,in tantam
sui obliuionem adduxerunt, Vt facile persuaderent,eum non solum aliquid in zgni ac supra humanum modum esse, Verumetia cuipipsa diuinitate propter sapientiam posse conferri : adeo, Vt existimaret earum artium ac
disciplinarum, quas ne attigisset quidem, se iis isis , qui eas docerent ac traderent, longὰ N periciorem
229쪽
peritiorem esse. Nescio quis teneros oculus mihi fascinat agnos. Quae saga sic mundum sescinauit, ut nec sese iam norit, nec quid Mundani h possi intelligat 'O munde immunde, in te
' βηi ouaeso reuertere. agnosce teipsum , & hanc lautiamur. animi elationem, hunc tumore, hos lpiritus
tandem aliquado depone. Non es mihi cre- ' dein tam doctus, non tantus theologus, non tam oculatus ac peetspicax, qua te tuus Gn tho esse mentitur. iudicium tuum sanctae matris Ecclesiae Romane,quae errare,labi,decipi non potest, auctoritati iudicioque stibia mitte. Neque enim tibi nouum aut in litu est, falli,circumueniri, ignorare. semper emror tibi familiatis& amicus fuit. caecus es: illi ergo, quae perspicacissima est , quae salutis ac vitae semitam nouit, crede. Atque utinam resipisceres, ex istoque I rhali, altissimoque somno,quem mortiscriSirenarum cantus, aures tuas venenata su
uitate mu lcentes, tibi attulerunt, euigilares: ut intelligere posses, quam procul a teipse, quam longe a recto salutis ac vitae cursu te ob animi tui leuitatem ac temeritatem isti Oripuerint. Nec mihi dubium est, quin albquando stultitiam tuam ipse risurus sis, cum animaduertes, in quos fallaciarum laqueos te induci passias es, quam falsa,quam praeci
in , quam sublimia de teipso tibi persuassisti. Tum
230쪽
cΑ pq et v L I9sTiisti nobis quoque gratias ages, quod tibi
assentatorum tuorum calliditatem, si audes 'hic monstrauimiis,eosque pro suis in te in ritis no sbium iusti si mo odio, sed etiam execrationibus insectaberis. Quod si haed,que tu tutis bi scribimus, attente legeris, Quanta aduer e
consilia omnes ille conatus, quid sibi vellent 'atque proponerent, nimirum Ut te fallerent, iunt. tamquam in speculo te clarissime visuruinesse confido. Deum Opt. m aX. preco ut ad haec perspi-sienda tibi mentis oculos aperire dignetur. Onil IHaec est igitur prima & singularis aduersariota J-- μή ru iniquitas, quam in hac caussa admiseriit, Murn illius cognitionem, a legitimis verisque iudicibus auocatam, hominibus ad iudicandum prorsus ineptis committunt: iis . quod ad iudicandum de tam sublimi caelestiq. materia idonei essent falso persuadent: in qua omnes theologos,non selum vivos,sed etiam mortuos errasse, minusque idoneos, qui,qua in parteiveritas esset , iudicarent , fuisse di