De polymathia tractatio. Integri operis de studiis veterum, apospasmation.Joan. A Wovver

61쪽

& II. Aineid. Virgilii artigraphos adducit. Cledonius: Dimus chartulariorum imperi nam, deserunt Dictissimorum ueterum in artetractatus. Intelligit technicos. Eunal ius omnium arcisi

quendi ad certam artem redigit, unde Quinctiliano M aliis μεθολκ . Diomedes lib. II. Huius argumenti Aristophanis, Aristarchi. & aliorum de Analogia. Aristophanem Grammaticum de Analogia scripsisse, eiusq rationes dediste quinque ue & eum secutum Aristarchum,aliamque adiecisseauctor Charisius lib. I Varro lib. X. de lingua Latina Aristarchuanalogiam defendisse, sed eius libros Cratetem reiectisse .

Idem lib. II X. Crates nobilis Grammaficus serius Chosippo homine acuti Hmo, qui reliquisex libras πει ἀνομαλιας, his libris contra analogiam atque CAristarchum est nisin. Aristodemus quoq;& Arissocies, uena Aristoteles de analogia scripserunt, ut eodem Varrone auctore discimus. De Caesare idem tradit Suetonius in Iul. Caes.&Charisius lib. I.& de Didymo Suidas. Plurima huius artis reliquisse Aristophanem & Apollodorum apparet ex Varronis lib. V. de lingua Latina. Huc pertinent Porphirii καμμα .ita Niniam. Plinii dubii Sermonis libri, quos saepe laudat Charisius S ipse eorum meminit praes Nat.Hist.Scauri artis Grammaticae libri.Valgii de rebus quaesitis per Epistolam. Nam pleraque Grammaticae technicae in iis libris pertractata ex eodem Charisio patet. Sane &Nepotis exemplorum libri huius argumenti miste indicio sunt,quae ex iis profertCharisius lib. L M Nigidii Figuli Comamentarii Grammatici,quos saepe citat Nonius,&Velii Longi de usu antiquae locutionis. Eiusdem de quaestione sermonis.Varronis de similitudine uerborum. De sermone Latino. Capri de Latinitate,& aliorum complurium.

62쪽

primo eiussubiectoi ob curitate, quae in uerbis. Verba quot modis considerentur. Varro emendatus. Et m logia. Quid apud .Arist. παρα- σκοπεινάω άληθρι . Et mon των φρενων proposit 'ex Hippocrate. Plato primus dissutauit περι ονομοι-των ομότητ'. Diogen.Laert. explicaim. Galeni liber περi ονομα τοὐν ομοτητλ. Stoicisuris ετυ-

λολογιων. Earum uarii auctores. De modo uerborum τροπικύ. γλω M . Earum uarii audiores.

rum auctore1.

ctilianus desinit auctorum enarrationem. Ena ratio est obscurorum sensuum quaestionumve explanatio, ut Diomedes ex Varrone docet. --, ObscuritaS in uerbis aut rebus. Ideo haec

Grammaticae pars Dionysio Thraci λινμνὰ, in f, a αλας. Verba usurpata proprio aut figurate. Sextus Philosophus :H Parti

63쪽

sr TRACTATIO N. Parti hitricae Asclepiades o Dion in communite abiici aiunt id

quodpertinet ad tinguas. Narrat enim quod κρηγον significat verum vel bonum. Similiter se quod pirtinet ad prouerbia cir desiuitiones. Aristoteles lib. de Poetica tria recenset notanda in uerbis: ἀκυνον , μεταφοραν, 5 me κον. Varro persequens etymologias tripertita uerba consideranda proponit. VI. de lingua Latina e litur quoniam hac siunt tripertita uerba, quaesunt aut nostra aut' aliena aut obliuia, de nostris dicam cursint, de alienis unde sint, de o liuitis relinquam, quorum partem cum ita inuenerim, ut opinor scribam. Quae uel Da foedissime corrupta recte in ueteri codice , concepta existimo hoc modo: de obliuieis relinquam ,quom certum non inuenerim, ut opinor scribam Ita ergo Vare nem emendabis. Sed statuamus Grammaticum considerare

uerba proprie ac figurate posita. Ac propria quidem prima

notione capitaorum usum ostendit,& nudam originem proponit. Aut rerum uocabula ad primu etymon reducens, eX uiuerbi rei naturam inquirit. Anastasius Monachus: Eoμοῆ τῆς λωάμεως τοῦ ονοματρο ὀρθοπς , άυτου τοῦονομέο ἐρ- ἁ-κυοέω . Isidorus Originum sb i. cap.XXVIII. Etymologia est

origo uocabuloru , cum uis uerbi ue ominisper interpretationem coLLgitur. Hanc Aristoteles re δελον, Cicero notatione nominauit.

Quinctiliano lib. I. cap. III. Originatio. Quamquam originatio proprie ammγωγη. Etymologia uero definitio nominis,uerbi uim& naturam docet, unde veriloquiums&exui uocabuli rem declarat. Hoc Aristoteles - κάμμα σκοπῶν ἀω άλήρογειαν. ηθ1κων μεγαλων ljb. I. cap. VI. ἡ θ Miκ-- τευ

μ α, τῶ Tale est illud apud Hippocratem, i ης

νώου, ubi sollicite disquirit de etymo F cpρενωM &illorum errorem arguit, qui πιι, τοῦ spm-ν dici arbitrantur, inter quos Aristoteles, qui lib. III. p. x de Partibus animalium:

64쪽

DE POL TMA THIA. CAP. IXφρένες ο με Πχου; m του φρονῆν. Hippocrates uero se intelligere nota polla ait, quam uim habeant praecordia,ut sapiant aut intelligant,quod prae tenuitate cxiliant,& anxietate quadam adticiant, cum homo inopinato gaudio perfusus, aut tristitia depressus. Consuetudine ergo non ratione nomen accepisse, ut quae ad cor sitae appellantur, cum tamen nihil ad auditum conferant. Ita Aristoteles ducto argumento ex uerborum ratione o-πμάτου, ρυπιοῦ - . α- , rerum naturam eruit. Frequens in huiusmodi Plato, qui limius partis Grammaticae peritissimus, ut ostendit eius Crat Ius, in quo de nominum natura ac ratione accurate disputat,& ex originatione nominis, ipsius rei proprietatem & naturam indagat. Atqui hoc est quod Diogenes Laertius ex Phavorini Variae historiae lib. II X. de Platone αωπς ἐλω

θexit. Quod paulo post ipse Diogenes interpretatur : δε-

inquit, ονομάτων ο τητ PD. Dionysius quoque Halicarnanaeus testaturPlatonem primum huius scientiae auctorem lib. πει-θέσεως ὀνοματων. Eius argumenti librum se reliquisse refert Galenus αε αξεως F λίων, &lib. II.

πῆ -ματων ορλυντ . Stoici quoque studiolissimi huius artis,ut apparet ex Diogene Laertio, Plutarcho contra Stoicos, & iis quae ex Chrysippi de anima adducit Galen. eodemibro. Chrysippum XII. lib. ε μολ κοῦν scripsis e tradit Dio-ςenesLaertius.Sed &alii hanc Grammaticae partem excolum

Sc Demetrii Ixionis λυμολογουμ ων libri noti ex Suida,Apol- odori ex Athenaeo,Gabii Bassi de origine uerborum ex Gel-

H a lu

65쪽

D TRACTATIO Mlii lib. III. cap. XIX. Alter modus, quo uerba considerantur, est κοπικος, Aristoteli ξενδειος lib. de Poetica cap. XXII.

Alexandrinus Stromatum lib. I. Α-γλ ους θ ύας -ς βαρβαρων φωνας, μη οε λεκ ους, ἀλλά γλ ωας λέγε S. Barbarorum uoces non intellictas, non dialectos, sedglossasdici. Ergo quae

Philoxenus, Callimachus, Democritus, Pamphilus, Simmias Rhodius, quorum meminit Suidas, & quae Clitarchus,Hemmo, Nicander Colophonius, Amerias Macedo & alii, quos passim laudat Athenaeus γλωμων inscripserant,ea Dorotheus apud Photium in Bibliotheca - των ξενως ἀρηρ ων λέξεων.& quae Philoxenus de glossis Homericis, & Artemido

nomina barbarica interpretari uidetur VI. de lingua Latina.

Praestra ut Aureliinscribit mulier ab lucta qua conduceretur c Leger uti r. c. m. ad luctum quae conduceretur. Festus: Praeficae mulieres ad lamentandum mortuum conductae 2 quae ante domum mortui,la

des eius caneret. Hoc factitatum aeristoteles scribit in tibro, qui imsicribitur Nomina barbarica. Et licet Varro testimonium Artistotelis non tam advocet interpretationi uociS,qua ut ostendat ritum huiusmodi obtinuine, tamen existimarim glossis multa admixta fuisse de antiquorum legibus & institutis: saepe enim absque iis uocabula interpretari non poterant. Sane Charisius lib. II. glossas antiquitatum laudat. Non refugno tamen Ill. uiro,qui apud Varronem emendandum censet: ν μιμοι βααυκὰ. Hunc enim titulum praeserebant libri Aristotelis, quibus tradiderat Barbarica instituta & leges, uariarumque

66쪽

DE po L TMA THIA. CAP. IX. rumq; gentium ritus. Theopompus c. 7οῖς θαυμαδις: Aρι ' λης θ ω νομ υχοις βαρύαρικοῖς τῆς Καριας σκορπιοι γνον-,οἱ τους in ξενους --ξ-lες ὐ λίαν ἀδικοῦσi, τους θ λχωρως ταρ' αέα άm clει νου*. Aripoteles in Barbaricis institutis narrat in Cari corpios nasci, qui peregrinos sipungant, non ualde iadant, indigenas autem statim occidunt. Athenaeus citat AristoteliS νομιμα τυρρηνικὰ. Diin

telem etiam alij eiusdem argumenti libros reliquerunt.Theodecten Rhetorem scripsisse νόμμα βαραρικἀ docet Suidas. Athenaeus lib. II. Posidonium Stoicum in suis Historijs recensuisse mλλα -ρὰ επρια S νομιμα. Nγάμων Hermodori meminit idem Athen. lib.XI. Nομιμων Nymphodori Clemens Alexandrinus Protreptico: Σαυρομέας αδειν7ὸ πυρ Nυμφοδωρο- ω νομίμοις βαροῦερικοις i ρει .. Idem Stromatum lib.I. Serapidis etymon cX Nymphodori III. νομίμι- ΑMας tradit. Sane & illa quae ex Nyinphodoro profert Harpocration iniasci eX eius νομίμοις depromta existimo. Telephum quoque Grammaticum των Αθίωνα νομων ὰ χων, α Suetonium 'Pωμης ὰ, των ω αέη νομίμων Θων scripsisse auctor est Suidas. Cleanthis αε βαραρικων εΘων recenset Diogenes Laert. Similis argumenti mine Theophrasti libros νομι- manis stum ex illis,quae adducitHarpocration in Αρ si ,Αmα ς, φρεά . Quinctilianus lib.I. cap.XIV. Glo emata interpretatur ιο sminus usitatas. Varro lib. VI. de lingua Latina: Cumisium, tui glossemata interpretati dixerunt administrum. Idem Quinti- ianuS cap. XIU Interpretationem lingua secretioris Graeci glossas

67쪽

D TRACTATI O N.

ραδεχθενὶ ὀλως Q His ratio ΘΗ ,. Apparet igitur ex hisglog esse, ut cum nomen omnibus commune superante consueturino in us esse desiyt, aut factum ab aliquo antiruorum non omnino usu receptum sit. .

Ergo glossie non tantum vocum peregrinarum interpresationes, sed etiam dissicilium x minus ulitatarum. Auctores uero uocabula saepe innovare,aut usu sibi peculiaria facere,&transferru a communi consuetudine scribit Galenus, &

exempla ex Aristophane & alijs proponit, & horum omnia

expolitionem , urbium quoque & animalium glossis complectitur. At hoc non erat glossarum. ideo Tenodotus, ut testatur idem Galenus, scripsit γλωμας ξ νιμους, in quibus scilicet uoces peregrinas,non dissiciles aut inusitatas interpret batur. Eunatius Iliados α. citat auctores γλωψ αέικων. Et

Festus in Ocrem Atteij philologi libros glossematorum Adamantius Martyr apua Cassiodorum uetus Glossarium, Charisius lib. II. Diomedes lib.II. R Varro III. de lingua L

lina ueterum Glossas laudant. Earum uariae differentiae.Nam aut unius aut plurimarum gentium uoces interpretabaniatur. Ita legimus Philemonis άραάς λ. Longini Αἄκων λε- ιδοσεις. 2Elij Dionysi j, Irenaei in Asiκλονοματων apud Suidam, Aristophanis Grammatici - Αρκωνονομάτων apud Erotianum in 'Αμc . Appionis asta της ρωμαι ης ἀιαλικὶ Theaterini &alioru GK άρικωνονομάτων apud Athenaeum lib. XV. Demetrij- ές Αλ--δρίδε λαλεέου apud eundem libax.

quorum meminit - Ταν ἰλων βιγίων. & --ξεως των ἰλων βιγίων. & apud Athenarum Hermonactis γλώμας Κρηῖκάς. Aristophanis γλωασας Λακωνικας,Moschi ἐξηγησεις ἰων Pολακωνλεξεων. Diodori γλωασας isλικάς. Aut certi auctoris uoces eX-tlicabant,aut uariorum. Erotianus prooemio sui Lexici refert

Xenocritum Coum, Callimachum, Bacchium, Philinum, - Apol.

68쪽

DE PO E TMAτHIAE A P. m. sApollonium Citieium, Aristarchum, Aristoclem & alios Hippocratis uocabula exposuisse. Suidas recenset Longini

Interdum adhibitis aliorum auctorum locis verba interpretabantur, interdum nuda tantum uocabula sine aliorum testimonijs explicabant. Erotianus scribit Bacchium Tanagraeum uoces Hippocratis exposuime appositis multis poetarum t stimonijs, quae ipsi suggesserat Aristarchus Grammaticus, ut tradit Galenus prooemio Q - στως των γλωασων ἱπποκρ. ubi &exempla illorum prostri,qui sine aliorum scriptorum uerbis γλω M interpretati,quod & ipse Galenus sequatur.Illos uero commentarios, quibus diuersarunt gentium &uariorum auctorum uoces interpretabantur λ ξικα &quiduis potiusquam glossas inscripserunt. Suidas recenset Diogeniani , Helladii, Pausaniae, Iuliani aliorumque compluriu λεκα & Palamedis δνομαὶολογον. Apud Diogenem Laertium lego Zenonis & P sidonij - λεξεων. Et apud Erotianum in λιαπον Artemidori

Latinos Verrius Flaccus scripstrat, de uerborum signiticatione.ut Festiis & alij Grammatici testantur, ex quibus etiam noti libri L. Cincij de uerbis priscis, Santrae de uerborum amtiquitate, AElii Galli & Caecilii Galli de significatione ueniaborum, quae ad ius pertinent. Cloatij Veri, & Hypsicratis uerborum a Grie is tractorum, alij eius generis. Reliqua

69쪽

Illud prolubidine & ingenio auctorum uarium & multisora me , ut Grammaticorum commentari j docent. Huc pertinet Telephi Grammatici - των meρ ἡμέρω .c ματων, & Vari rum scriptorum ut Clearchi apud Athenarum, Didymi apud Photium in Bibliotheca, Theaeteti apud Suid. fAν se, ον Διονυσιν. Theophrasti apud Harpocration. in αρχηανδρα Apollonidis Nicari apud Stephanum in τε in. Apuleij de Prouerbijs apud Charisium. Seleuci quoque πῶτων -ρ AMξανδεύm meροιμιεν Suidas recitat, &. Plutarchi eiusdem argumenti Lamprias indice librorum Plutarchi. Aruistotelis et ροιμας recenset Diog. Laertius, & ueteres paro miographi, Eo nomine Nprehensus Philosophus Cephis doto Isbcratis discipulo, α ς ου πιι σας λογου ἀμιον γο -ροιμιας αδεο q. ut scribit Athenaeus lib. L

CAPUT X.

Dealtero exegeticasiubiecto, obscuritate qua in rebus.

Tu es Grammatica Hisorica. Osscissum latissimum eiu ubiectum e utilatas Historia diuise. De ita ue diuisis biforis fabularis Eimpartessigillatim explicatae. De ueterum Theologia SPhysiologia Philosophorum ae

Gramaticorum moti quaestiones Gr malicorum, tesillarum uaria exempla. Qui situm an aliquis Um camnis elixa temporibus Hemicis. Petronius illustratus. An

Gorgonis caput insculptum Palladis pectori uel clypeo, Salia id genus plura 2 beo Sophista emendatus. Gornet Nepos

70쪽

Impos explicum. Grammatici miris quaestionibusse em ferebant. Furij Bibaculi uersus illuserati. Grammatici πικοι cπαlικοὶ Obscura quaeque Grammaticis propo ta. χυφοι. Quibus locis literati quaestionespropo erint. Varij auctores, qui de i scripserunt. Disquis stum de Zenonis N Metrodori Lampsaceni aliorumque Commentariis Homericis λεσχω Heraclidae. GLlimachi Aιτιοι. Arriα. κεφαλωα. Caussalia. Notatus

Plutarchi interpres.

Bscuritas,quae in rebus. subiectsi Grammaticae historicae.Sextus Philosophus: ωρο- raras

Pars Grammaticae historicae docet de per sinis, uelut diasinis, humanis heroicis; cui de locis, ut de montibus uel suuys, aut derimentis, velfabulis. Eruit scilicet reconditas historias, deorum , hominum & heroum fabulas, montium & fluuiorum nomina interpretatur , denique quicquid obscurum aut in quaestionem cadere potest,docet. LatisSime ergo patet,&eX- tendit sese ad omne Hudiorum genus, unde Tauriscus Gram .maticus historices subiectum H d Ak uocat, & tot imscriptionum Decunditates, quibus lastiuiunt Grammatic rum ingenia. Praecipuae tamen eius partes in poetarum intem

pretatione, in quibus obseruabat abstrusas historias Πὰ μυ

λαγήπινα aut αι - θεολογηκενα, genealogias deorum, & he-r0um Σααλωσας. Ideoque in prima institutione apud Graecos

Grammatice adhibita, & potissinam haec eius pars, quaal I The