장음표시 사용
141쪽
LIBER SECvNDVS. inter eustodiuit Theocritus. Definiatur ergo Bucolica poesis: ruscarum actionum imiratio. Fabula erit una ct simplex, non tamen digressiones non admittet. Nec necesse erit semper esse allegoricam. Nomina rebus apta fingemus: aut iam ficta a bo-bis auctoribus mutuabimur. orati' vacabit sple-dore ct ornamentis, grauitate,sententrarum acumine is omnibus,quae rerum humili ali aduersantur. Erit autem pura ac demissa: in quo Theocritus ante stat Virgilio. Partes constituunt duas, principium & narrationem .Interdum aliquid Ioco epilogi adiungitur.
VSVS,ὶNOTATIO, INVENTOR Elegiae. CAPvT XXIV.
PZNTAΜETER solitarius non reperitur: quanquam Virgilius uni hexametro quatuor continuos subiecit.
Hos ego spersiculo era,eulis alter honores, Sissos non coobis md sicaris aues. ne Vos non sobis coegur inferris oves. iSic seos non coobis mesti caris apes. Sic sos non soοbis ferias atratra boues.
Ausonius item in sententiis septem sapientu, Thaletis Milesij dicta petam e tris inclusit, quos ob elegantiam , dc utilitatem ad mores formandos adolescentibus ediscendos propono.
142쪽
Quo acturus eris, dicere dissuleris Crux e s metuas. .ncere quod nequeaae Inimium satis hoc, ne sir hoc nimrum.
Cum fulgo laudas ,ste V amsce noces.
Inueniun retiam soli penta metri apud Martianum Capellam de nuptiis Philologiae ct Mercurii lib. s. ad duodetriginta. Et apud Heliodorum seriptorem graecum in historia AEthiopica pentametris versibus extat conscripta ode. Caeterum harespecies earminis hexametro subdita, genus quoddam gignit,quod elegiacum vocatur. Tibuli.
Somnia fasiaci ludent temeraria nocte , Et pauidias mentes falsa timere jubene.
Etsi Pythiam scribat Atharneus inuerso ordine respondisse de Charitone & Melanippo, M.
Elegiaco primum res tristes, ct Iuctuosae mandabantur. Terentianus. Hos elegos disere, soler quod clausulis talis Uuebus, si trindunt, aptior esse modis.
Hoeripsum nomen declarat: ductum est enim Am του ἔλεον λων, vel ab ε, Utiquod idem est aem,m λέγειν δε Vtrassi interiectio usitata est omnibus tragicis. Funebribus lametationibus potissimum inuentam elegiam insinuat Ouidius, in mortem Tibulli.
Flebilis indygnos elegeia siue capistis. Ah n/mis ex seero nunc ιιbν nomen eris.
143쪽
Et quia in huiusmodi lametationibus mortui ple
runm laudantur, quidam 'τοἔυ λέγειν τους τ θ-νηώτας elegiam, sed falso, nominatam dixerunt. Recth igitur Horatius ad Tibullum scribens, miserabiles elegos appellauit. Progressu temporis res secundae, optatae,& quidquid animus ferret elegis scribi coeptum est: Vt querelae, expostulationes, preces, amores, Vota, laudes, gratulationes, admonitiones, conuitia,&c. Ex uno Ouidio discas licet,quam varia sit huius carminis materia. Nam ut praeteream epistolas heroidum,artem,remedia.& tres illos qui elegiarum libri nominantur, quae Omnia ad amores pertinent, funebria sunt,quibus Drusi de Tibulli mortem deplorat. Sex libri,quorum tres priores Tristium, tres reliqui de Ponto inscribuntur,lit,inquam, omnes tristia continent. Apud eundem laetae elegiae haud multae: illa nempe , qua de triumpho gratulatur Germanico. Ibis versatur in maledictis, quae, ut eruditi putant,melius iambis fuissent explicata. Est enim iambus conuitiorum, execrationum.& maledicentiae minister aptissimus. In Fastis docet. Maximἡ tamen amores lasciui hoc poemate tractabantur olim :qui qRerelarum, amaritiei, de acerbitatis plurimuhabent. Horatius ad Pisones.
Hersibus impariter iunctis querimonia pramum, POLI Gιam inclusa e H QOrxsentcneia compos.
Solon usus es elegia in scribendis legibus, quoamemoriae prodidit Laertius, qui eiusdem versus frequeter recitat quomodo S Demosthenes orat. ἀτερα quandam ipsius elegiam. Tyrtaeus res bellicas etesis complexus est , quibus militum
144쪽
litum animos adeo vehementer incitabat, ae per- mouebat, ut quaia furentes, ct lymphati in hostiuse agmen inferrent. Unde Horatius.
Nams mares anxmos,n Martia se is Hersibus exacuis.
Elegia item usus est Theognis Megarensis poeta vetustissimus, non tantum in I usibus &amoribus. verum etiam in praeceptis ad mores, ct rectam vitae institutionem. Epicedia quoque, epigrammata, ct epistolae hac forma carminum conficiuntur. Iovianus Pontanus ad hymnos elegiam conuertit. Quod autem praecipiunt, uno disticho, minimum duobus finiri sententiam oportere, prorsus nugatorium est, ct hactenus a nullo obseruatum.
elegorum. t C AP vae XXV. INTER Omnia poemata propemodum vulga
tissimum est elegia, eius tamen artificium perpaucis notum. Quare quae huc spe ctantia legimus, de in elegiographis obseruauimus, placitum est eorum participes facere poeticq alumnos. Oratio elegiaca tersa fit oportet,lenis,ingenua, perspicua, morata, tenera, affectibus referta, pathetica, ct sententiis exquisitis minime obfuscata, ait impedita. Mirifice eam Ornant frequentes commi- ierationes, conquestiones, e clamationes, apO-
145쪽
LIBER SECvNDV s. ras strophae prosopopoeiae,seu fictae person q,excursus,
ct παροκβασεις, seu breues,& cum re aptὲ cohaere tes digressiones. ornatur etiam inductionibus.& exemplis : exemplis inquam,no modo a simili. verum etiam a dissimili, a contrario. Interdum ad icomparationem adhibentur. Intersiciuntur item sententiae tum breues, tum acutae quibus id quod est propositum, confirmatur. N agnum inprimis
elegiae decus est antiquitatis aliqua significatio, uua aspergi, & dum aliud narratur, distingui aevariari debet. Talis locus est apud Tibullum lib.1.eles. 7. de triumpho.
nouos pubes Romanis triumphos ridis, ta evinctos brachia capta duces. σι resistrices lauros Messaliarerentem
Portabar mueis currus eburnus equis.
Et elegia 4. de equis Olympiacis.
Eam sacer in firma senere seb ista senecta ur prior Eleo est carcere messem equus t
Ad antiquitatem merito rediguntur historiae at 3 fabulae, quibus moderatὸ utendum est manu elenim serere oportet no toto thylaco: secus est,cum inductione uti volumus : ibi quippe multas glomerari licet: immo enimuero oportet. Hoc in genereTibullo praestat longὶ Propertius,in quo maior est, quam in altero,poeticae eruditionis supellex.Vnum admonebo quo breuius paucioribus
verbis antiquitates huiusmodi , siue ad fabulam , siue ad historiam, siue ad aliquem priscum ritum,
moremue pertineat,esseruntur,eo venustius carmen reddi. Propert. loquens de sagis. Tunc ego eredideram sobis, ta sideris ta amnes msse Diainu ducere carmin bus . .
146쪽
Hs POETICA R. INsTITVT. Cythara siue Cythia urbs est Colchidis,patria Meiadeat insignis veneficae. Ad Tullum.
- tu seu mostis qua tendit Ioma,seu qua Lydia Patit obtingit aratra bruor.
Et elegia sequenti de Polynice de Eteocle Thebanis. Arma' interna tristia militia.
Synaloephae si usquam alibi,hic vitandae sunt: frequentes item ecthlipses: multum quippe fluentes illas huius carminis delicias remorantur, atque imminuunt quodammodo,& sunt tanquam vo lices ac scopuli quidam, ut in hoc hexametro videre est.
Aut abeuntis adhuesupremia anima habrum A auras. Praeterea Tibullus, ut Muretus animaduertit, elegantiam quandam iudicauit esse in eiusdem syllabae continuatione. Me mea pauperras sita eraducat inerri. se seram reneras maturo tempore coites i Meus, actis grandia poma manu. nam posse mederi. Multis Aere temptas ctis rabe is tuis. Nudus ta asilui tempora sicca eanis.
Et hoc toties, ut constet id non casu, sed dedita o-yera factum. Dicitur istuc a Grammaticis cacem-phaton,quasi turpiter cinans, ct in vitiis orationis numeratur: cum nimirum ab ea syllaba posterius verbum incipit, in quam prius exibat. Veruntamen nisi aliquid ex syllabis ita geminatis concurrentibus d nascatur. quod vel ut inhonestum, velut obscoenum offendat,non videtur usq; adeo iste concursus tanquam insuauis fugiendus. siquidem tum apud oratoros, tum poctas frequςnter repe-
147쪽
LIEER SECvNDvs. D ritur: de Seruius in z. AEneid. apud veteres vitiosum hoc non fuisse affirmat, Fit porro suavior, si monosyllabum praecedat. Me mea paupertas. Et LPhilipp. Quae quaesita. Vt eo redeam, Vnde paulisper deflexi, idem poeta penthemimerim crebrbnegligit in hexametro, & ex tarditate quandam iucunditatem aucupatur. Subiungemus aliquot
testimonia. Neu preprtu terrete pedum, neu quaerate nomen. nise est cuicuns rapax mors sensr amanti. Tisiphones 3 exa fero pro crin ι- Ungues. .
Quid multat sexcenties occurret. Et propertius Id saepe facti. Fide quos Fubmittit humus formosa colores.suide/bι seu insane meossentire furores PMd-bis facile e F serba ta eo onere faudes. Ouidius interdum caesurae subdit encliticam, denori iniucundum carme efficit. Iucundius autem,
quando idem fit post enneamimerim,ut in primo& quarto versuum qui sequuntur.
Maenalus argutumi nemus, pinoss loquente
Arbitror insuper non modicum decus elegiae ae- cessurum per allusiones ad apophthegmata: quod ipsum consilium aliis quoq; carminibus commune esto. Ita Virgilius cum dixisset, nec te Troiae is,
illud Philippi regis ad Alexandrum filium, qui
148쪽
H3 POETICA R. INSTITVT. mere,μακεύγνία π-ri. Et,caelum, obtexisse smbra, loquens de telorum multitudine, credi potest respexisse ad Laconis dictum, quod Cicero 3. Tu cul. retulit. Cum enim Persa hostis ei dixisset :λ-lem hodie prae iaculorum multitudine non videbitis, respondit ille intrepidus : in umbra igitur pugnabimus. Talia non pauca notabit in probatis poetis. qui multa audierit,plura Ieserit, ac memoria retinuerit.
IN cisio NEM illam, cui graecem ενθημιμερνῆς, latine semiquinaria nomen est, perpetuo quidam Grammatici in hoc genere Versus requirunt,collisionem p seu elisionem in ea fieri prohibent : quod alioqui, ut dictitant,durus & asper euasurus sit. Redigere fortasse nos volunt ad Ouidianam concinnitatem,quem poetam unum maxime tribuerui. Ego vero nullum ferme, dempto
Catullo , ab his in iudiciu vocari video : apud quε istiusmodi carmina legi minime negauerim.
Quam seniens sena ars altera rursus hyems. Cessarent nes ira νmbre madere gena. Munerase Mus rum hinc peris ta Veneris. Nee desipere amare omnia si facias. .ia strum ci Braurum omnium acerba cinis. Conce-
149쪽
, LIBER sΕCv Nnvs. rast Coneedamus ista horridula,nec imitanda, aut ra- rissimὸ imitanda esse:qui id in virtutibus ducunt. ct libenter imitantur & vitium imis λία dicitur. Quod autem negant, syllabam, quae post . duos pedes relinquitur ,& est pars extrema verbi proximὸ antegressi, breuem esse possie,addun querationem: propterea quod ,si in anapqstos versum diuidas, nequeat consistere: necella enim est tertium pedem spondeum esse, quem conficiunt duae longae: quod si penthemimeris illa sit breuis. iambus fiet:hoc, inquam , poetae nobiles non tam religiosὲ obseruandum sibi duxerunt,id quod p tet his exemplis. CatulI.
Horatius quom, tametsi in alia forma versus,aeque caesuram illam breuem non reformidavit. Quinetiam Virgilius toties Georg. AEneid.
Omnra sincit amor, nos cedam in amori. OE erua datur operum haud ignora Minerva.
At enim poetae auctoritas sese tuetur iudicio: ita ut temporis iacturam in syllaba, numerorum elegantia redimat. Pro caesura tamen paulo durius collocatur monosyllabum . Catullus in Caesarem.
Necycire strum sis albus,an ater homo. O d, reddite mi hocpropinate mea.
150쪽
iso POETICA R. INITI Tu T. Mitigatur autem si antecedat monosyllabum. Ο-uid . . de Ponto. Magna ramen stes es in boni are Dei.
Nullum vero dubium est, quin petameter, ut ereberrim ἡ, si captissim ἡ, ct pulcherrim ἡ in vocem dissyllabam finiatur:in monosyllabam autem non malἡ,si alia praecesserit. Ouidius.
Aut si antecedat hiatus, siue complosio,quo ita eupraecedente coalescat, ut apud eundem Et solum constans νn leuitate sua eL .
Alioqui dura carmina fiunt, ocinsuauia, ut apud Catullum. Aut facere, hae a te dicta, facta, sino Et si Ouidianum hoc non displicet sanε,ubi extrei mam vocem monosyllabam antecedit dissyllaba.
Omnis at en magnos culpa Deos μί- HI.
Nee etiam illud Martialis. Sunt hae trita quidem Zoile, mmea fiunt. Quod verd docent, non esse ponenda in extremo metri huius vocabula duabus syllabis longiora. nimirum trisyllaba, tetrasyllaba, pentasyllaba: nisi forte ob impetum quendam, aut affectum, aut in exprimenda sententia morali,aut in argutia aut in epigrammatis,quasi alioqui parum decenter, de festiue claudatur carmen : quod', Ouidium in ea re testem laudant, qui in omnibus scriptis suis vix decies trium , qualubrue syllabarum voces adhibuerit, id p in rebus tristibus,ut aiunt, quibus proinde numeri moestiores conuenirent, ipsos Q veriasus ad unum repraesentant,hoc, inquam,totum est inane, di friuolum, nullams omnino vim habet. maiO-