장음표시 사용
151쪽
LI aER SECvNDVS. 333maiorumque& meliorum poetarum, ut Catulli, Tibulli, Propertii auctoritate praeponderatur. Quaesonum hi versiculi adeo iniucunde ad aures accidunt i Properi. reis ampla satis forma pudicitia. .
Libera eam duris eorrbuae Andromede.
Catullus. Cum quibus ista malum fecit adulteriam.
Pomah non notis legit ab aνboribuae. Hasura in nostro tela gerit larer .
Videtur tamen mihi Propertius hunc leporem praecipuo quodam studio frequentasse atque coluisse. Apud illum quippe voces istae polysyllabae,
in extremo carminis pentametri perquam frequentes cernuntur. Et quoniam ille poemata sua unus omnium maxim elaborauit; artisque imitationis plenissima vi essent, omni ratione co- tendit, dc praeterea quid bellum, nitidum, tenerum iudicare unus optimὶ potuit, nobis non Iicet hanc finiendorum pentametrorum consuetudinem criminari,nec ullo modo contraria Grammaticorum doctrinam velut oraculum amplecti.
Sileo de epigrammatis, in quibus hae gratiae singularem animis legentium voluptatem infunduta Sunt enim quod ego quoque non innitus confiteor) hae longiusculae voces ad acutE , sententiosε, grauiter, lepidὶ dicta exprimenda mirabiliter ae-
Commodatae. Quamobrem censuerim eas in e
152쪽
331 POETICA R. INSTITVT. Vtrobique nihilominus quod immodicum est, in vitio est , recteque prouerbium κῶ του-λέον G χολη. Illi igitur non infrequenter plurium syllabarum nominibus pentametrum finiunt: ut eos appareat hac in re no mediocrem venustatem inesse decreuisse. Addunt Grammatici vitiosum esse in fine participium: quo de nolo plura: certe perraro inuenies.
DE Vr Ni Mus aliquando ad id genus pom
matis disserendum, in quo facultas poetica totam se ad deliniendas hominum mentes, varietate versiculorum etenim cum olim uno genere form que decurreret Lyricum,ob maiorem voluptatem dissimilibus numeris,& vario pedum discrimine ita temperatum est postea, ut innumerabiles lyricorum carminum species extiterint, quas Grammatici persequunturὶ breuitate eorundem,ac totius canxilenae exquisita vocum elegantia, nitore, no, concinnitudine numerorum. descriptione rerum suapte natura maxime delectabilium fingere & accommodare consueuit. De hoc solo accepimus, eius iucundissima modulatione Istiuas, ct saxa fuisse commota. Itaque quo
153쪽
LingR SECUNDUS. modo reliquae partes poeseos, eodem modo ista suam sibi insignem notam vendicat, qua potissimum commendatur, & ab aliis quasi secernitur. Nam in carmine heroico quis nesciat dominari,&eminere grauitatem, in bucolico simplicitatem.
in elegiaco teneritudinem ac mollitiem, in iam-beoo satyrieo aerimoniam & acerbitatem,in comoedia iocos, in tragoedia η Θω, in epigrammatis aeumeni Quae igitur Iaus propria paene relinquetur Lyricis suauitas, quae cum ex verborum floribus sententiarum copia,collocatione pedum, rerum ipsarum ornamentis permagna existat, ac- cessione cantus,& sidium pulsu adhibito non m diocriter augetur. . Quapropter quod haec carmina cum cantu, &ad lyram pronuntiari solerent, Icanendo φδου deforma diminutionis paruae odae seu odulqὶ ut latine carmen eadem ratione ,& i. ν ab instrumento musico lyrica,& vates Lyrici cognominati sunt. Dicuntur praeterea Graecis appellationibus , μολπου, - , quarum eadem est i potestas, quae primi illius: cantus enim iis signatur. A melos autem cum vocetur melicum, non ignorandum est, propterea quod ea vox cantum
significaret,poetas omnes,quasi cantores quos se ipsi fatentur, eum se non scribere, aut loqui, sed canere dicunt appellatos fuisse melicos, ct ipsam
artem melicam propter suauitatem nimirum.Veruntamen melicum carmen in eo dici maxima caeptum est, quod ad neruorum tibiarsimve cantum esset idoneum: qualia sunt lyricum ct dithy- I et ' rambia
154쪽
334 . POETICA R. INsTITVT.rambicum. Quinimmo, cum melicum dicimus, nomine generis potiorem speciem appellamus, sclyricum intelligimus. Melici ergo 1 lyricis separari non debent.Simonidem Suidas nunc μελοποιὸν, nune Lyricum vocat:& Platoni φλοποιοὶ canticorum scriptores ac Lyrici sunt. Item Sapphus, At manis, Anacreontis, qui in Lyricis numerantur, horum,inquam,versus μελη dicuntur. Iam igitur si melodiam quo nomine harmonia afficitur in reliquis cantionum formis attribui videas, ct A chilochi, Hesiodi , Mimnermi, Homeri, Phocyllita dae poemata legeris, didicisti, opinor, quid te intelligere oporteat.Sed ad nomina redeamus. Lyricum a Iaudatione ait votis appellatue hymnus, de quo seorsim agemus. Pindari Odas. inscriptas videmus Mela, quasi poemata sint rerum imagines q uaedam,ut vox latine sonat,formet, species: hinc εἰδυλλια formulae: fortassis formulae poematis, seu parua poemata, poematia : qualia de Graecis fecit Theocritus Syracusinus, de Latinis Ausonius.
DE PARTIBVS ODARUM. CApvT XXVIII.
ChRΜεN lyricum, quod scholiastae Pindari
tradiderunt, antiquitus tantum erat mo- nostrophon, posterius tribus partibus constare coepit,strophe,antistrophe,& epodo. Laudes
155쪽
Lin ER SECUNDUS.quippe Deorum Dearumi carminibus comprehensas, aram circumiens chorus decantabat. Primum ambitum,quo sinistrorsum ingrediebantur, ροοφην conuersionem : alterum quem dextrorsu redeuntes conficiebant, αδπηχο reuersionem, ipsa cantica oden & anto den vocabant: quae quidem ab illis itionibus, ct reditionibus etiam stro phae , ct antistrophae. Tandem in medio, de vesut in conspectu Deorum quiescetes, quod reliquum erat cantus per hiebant id in τοῦ spοφη
nebatur,tapAς dicebatur.Strophae ct antistrophae totidem ac iisdem versibus, pari sere numero syia Iabarum componebantur: epodus alios, vel plures, vel pauciores quam illae recipiebat. Si quando oda plures strophas, Ec epodos haberet, in sequentibus praecedentium ratio custodiebatur. Et hi equidem mos Graecis fuit. Quod vero praescriptum est odis Horatianis, o de dicolos, tricolos, distro phos, tetrastrophos, cte. declarat ex duobus, tribus,aut quatuor diuersis generibus conflatas esse:
AE aliquando post secundum, interdum post tertium , aut quartum carmen reuersionem fieri ad primu genus. Itam ode secunda. Tamsuis terris. Est dicolos tetrastrophos. Siered, potens.
Dicolos distrophos. Sed haec ube-
156쪽
DE REBUS, ET RTI FI cIO carminis lyrici.
. HORATI Vs huic generi materiam attribuit deorum heroum laudes, Olympionicas, seu pugilum equitum' victorias. Hanc adeo praecipuam esse indicauit & Pindarus his versibus Ο
Atqui postea terminos protulit, ct complexum est
amores squales celebrarunt Alcman, Sappho,Α-nacreon conuiuia, compotationes, ct res hilaritatis plenas. Haec omnia argumenta esse Lyricorum ostendit Flaccus. Missa dedissidibus diuospueros se Deorum,
Et pugilem fictorem, cs equum certamιne primum, Et ruuenum curris, ta libera sina referreta.
Tractantur lyricis etiam iurgia, insectationes, vota, preces , exlibriationes ad voluptates honestas. Commendatur sobrietas, iustitia, fides,continentia,parsimonia, religio, caeteras virtutes. Laudes eodem
157쪽
LIBER SECUNDUS. 337 eodem referuntur non deorum modo ae hominum,sed aliarum quoque rerum.Itaque Horatius non solum laudauit deos,Augustum Maecenatem. Drusum,Αelium Lamiam, Pindarum, verum etialoca amoena, villas, vina, fontes, de Virtutes, quas dixi paulo ante. Cadunt in lyricum vituperationes quom hominum, rerum,uitiorum: ut iniustitiae,perfidiae libidinis luxuriae. Exhortationes ad capessenda pro Repub. pericula, deplorationes calamitatum publicarum, desideria, conquestiones,locorum, temporum descriptiones,deliberationes,inuitationes, detestationes. Item quaecunm lyricis numeris deuinciri, dc breui poemate concludi videntur posse, sub hoc genus eadere existimantur. Stesichorus quidem & bella, ct clarissimos duces memorari hoc carmine posse monstrauit. Quem imitatus Simonides , cqm de Regum Persarum historia elegias condidisset, certamen naualς ad Salaminam initum lyrico versu cantauit. Pindari poesin si quis inspexerit, finibus non sanἡ angustis lyrici materiam circudabit.Fertur enim 37. libris poemata multa comprehendi se . De varietate poeseos Pindaricae Horatius quoque meminit. Politam inprimis,candidam, floridam,& numerosam dictionem, accuratam voluptatem, Vegetum ingenium,animi libertatem non secus,qua
vel satyrae, vel epigrammata, hilaritatem, digressiones di plures, ct liberiores, quoniam ad laudationes amplificationes 3 conferunt unde Pinda rus in amoeniora saepe loca vagatur) haec, inquam, . omnia requirit di amat poesis ITrica. Non excusat
158쪽
POETICA R. ΙNsTITVT. frequentiam sententiarum: quaru aliae sunt ape tae,Vt illa,
nee .mse emferoces Progenerans aqu/la columbam.
Aliae quodam verborum circuitu tectae, ve, ne quasieris si re nefa quem m/h'quem l bi, tac.
Saculum P rrha noua monstra questa.
Brevitate delectatus est Horatius:quod eonsilium nos quoq; maximὸ probamus:nihil enim suauius. quam posse plures epulas simul degustare.
VNVM gςnus inter lyrica eminet, cui Anacreonteo nomen indiderunt, ab Anacreonte nimirum qui illud vel inuenit, vel v-nus omnium creberrimἡ felicissim et tractauit. Amensuris &pede praecipuo iambicum dimetrum catalectum appellant. Primus pes iambus est, aut spondeus: alter iambus tertius rursum iambus,cuVna syllaba, quae plerun* vocis antegressae particula est. Quamuis Anacreon ipse non raro anapaestum,aliquando tribrachym prima regione locet: nonnunqua seu dimetra acatalecta, seu alias q ua
dam dactylicorum species intermisceat, quae sono .
159쪽
LIBaR SECUNDUS. 33sct numero prioribus illis catalectis no admodum dissimiles apparent.Hoc genus Anacreonteum a deo per se venustum est, ut nihil a quoquam venustius excogitari fingit possit:& is a quo nomen . accepit, multas eidem suauitates, illecebrasq; adiunxit. Est in eo,quemadmodum Quintil.de Xenophonte iudicat, inaffecta iucunditas: sed quam nulla possit affectatio consequi, ut ipta sesisse serrumonem γ τες videantur. Facilitas simplicitas
carminis tanta, Vt eam aut nullo modo, aut difficillime labor & cura assequatur. Animaduertithoe etiam diligentissimus Horatius: quocirca de . illo scripsit. .
Eu perspe cava testitu Geuis amorem, o elaboratum adpedem.
Cum igitur tam dulce carmen hoc sit. Ec tantum eidem leporum Anacreon pepererit, obseruaui- i mus qugdam apud illum,unde eius deliciolas bona ex parte manavisse putamus. Quae si studiosi ita mitabuntur,argumenta ipsa detestabutur,ut item in Propertio, Horatio & aliis, recte de Christiana fecerint. Sunt inprimis& άναδπλωσειδε Iatini repetitiones,d conduplicationes vocat. His variἡvsus est: quam Varietatem eXponemus, dc exemplis omnia illustrabimus: quae, ut latina demus,nemo postulet: est enim eorum festiuitas insemitabilis:docti iudicabunt. Interdum duo versus idem habet principium, id p nunc inuio Odes, ut
160쪽
t o POETICA R. INTsITu T. Nune in medio,aut circa medium,
Aliquando tres versus eodem modo exorditur.
Hoe modo quadam oden claudit, euius initium,dτ έγω -ω τον Γω.Illa sanὲ bellissima est repetitio ode s. ubi singularis in multitudinis numerum commutatur,loquitur autem de rosa.; ροδεν δ φέροι ν ἀνθω, όδε - θεύει τερπια,
In interrogationibus est multus & frequens,etiam initiis.In hirundinem.