장음표시 사용
111쪽
i imuit . . . Neque Meraciter ob aliquid pocatur omni Potens , nisi quoniam quidquid vult , Potest. Sed ratio ipsa naturalis Deum aliter cogitare
Don potest. Nam voluntatem etiam creaturae ratio-Dntes habent, et in hoc non exigua consistit naturae hujus persectio; unde consequens est, Deum VO-luntate carere non posse. Neque detracta hac voluntate Deus supremus rerum Dominus dici posset, nec honitate morali gauderet, neque summe beatus esset, cum Se ipsum amare non Posset tanquam summum bonum, nec gaudium de se ipso percipere. Imo neque persecte intelligens conciperetur, quia,
bene S. Thomas observat Part. I quaest. XIX
Brt. I. , . . . o in quolibet intellectum habente estis voluntas, sicut in quolibet habente sensum est apinis petitus animalis. n. . . Demum sicut ratio, ad explicandam rerum naturalium existentiam, nos cogit ad existentiam recurrere entis necessarii et independentis; ita etiam cogit voluntatem in hoc ente admittere; quia alio modo explicari non potest , cur Deus, qui omnia possibilia ab aeterno cognovit, ea quae sunt, et non alia produxerit. PROBAT. Ιl p Ακs. Deus est Ens absolutum, et rea lissimum, in omni genere persecionis infinitum; ergo cum voluntatem habeat, perfectissimam habeat necesse est. Id quoque Scripturae nos docent, cum et perfectam praedicant Dei voluntatem, et impersectionem ab ea Omuem removeant. Ad Rom. XII 2. . .
Reformamini in nouitate sensus vestrie ut Probetis, quae sit voluntas Dei bona , et beneplacens et Per
scis. . . I ad Timoth. II 4 de Deo dicitur. . . Qui
112쪽
Ii 3 omnes homines utili salons sieri, et ait agnitionem
Myrisatis venire. . . . Psal. V . . . Non Deus Dolens iniquitatem tu es. . . . Ad BOm. XI 29. . . Sine Poevi tentia sunt dona Dei. . . Et alia multa quae voluntatis divitiae independentiam , aeternitatem, immutabilitatem probant, ut quae de sanctitate, bonitate , aliisque altrihutis Dei morulibus ngunt, quas nonnisi in Dei voluntate collocare Possumus. Ex Propos . Pone sponte suunt sequentia r
I. D us omne bonum diligit, malum Omne avem satur. Ps. XLIV 8. . . . Dilexisti justitiam et odisti
II. Deuς summa Molantare, eeu summo amore diligit se ψsum. Voluntas persectissima non tantum sertur in .honum, sed et rem quamlibet vult pro ratione honi, quod continet. Ergo summum bonum, summo Amo. re diligit. Atqui hoc summum bonum est ipse Deus. Ergo etc. Haec voluntas vocatur voluntas Con lacer/tiae, quia ex intuitu persectionum summa in Deo oritur voluptas, seu complacentia. Vocatur etiam naturalis et necessctria. III. Deus amat omnia creata. Paon. Deus amat omne quod bonum est: atqui omnis creatura Dei bona est. I ad Timoth. IV, et Genes. I 3I. . . . Vidit Detis cuncta quin fecerat, et errant palde bona. . . Hinc. Sap. II 25, dicitur ...
Diligis omnia quae sunt, et nihil odisti eorum, quae
fecisti. . . . Diuitiaco by Corale
113쪽
IV. Deus quidquid amat, Pr ter semetPsum iamiat Mnquam ρωρter ultimum sinem. Paon. Quamvis honitas creata possit esse ratio - Proximu , Propter quam Deus aliquid amat; nota
potest tamen esse ultimum motivum amoris: voluntas enim persectissima nonnisi in fine persectis. imo quiescere potest; et qui rerum omnium finis est, illa finem ultimum alium habere non polrat, quam propriam suam gloriam et honitatem. Id et riis in taeis Scripturae docenti Praver. XVI 4. . . . Omnia pro ter semeipsum meratus eli DOmλω. . . Isaiae XLIII p. . . Omnem qui invocat nomen meum , in gloιiam meam creavi illum . - . Ephes. I S. . . . Praedestinavit nos in adoρtionem siliorum per testino Christum in ipsum . . . in laudem gloriae tuae . . Vist etiam ad Rom. IX αα etc.
. Voluntas Dei est perfectu libera.
Parallo. Deum circa ea, quae extra ipsum sunt
posita, cum summa libertate versari, et Scripturaeclare loquuntur, et ex illis, quae de Dei persectis- alma voluntate dicta sunt, recta ratione deducitur. Psal I34 dicit . . . . omnia quaecunque voluit UO--ntis fecit in coelo et in terra. . . . Daniel. IV. . . auma Potantiatem suam fecit, tam in virtutibus coeli,
quam in haluatordias terrae . . . Ephes. I I . . . . exarur omnia secundum consilium volantialis mae...
114쪽
am 3. ... - Quod operamur ex consilio voluntatis,
is non ex necessitate Volumus. ν . . . Ergo Elc.
Multa alia omittimus, cum res sit per se m nifesta. Fieri enim non potest, ut voluntas perfecti sima non item sit libera; libertas enim est perfectio simplex naturae intellectualis. Deinde voluntas Dei, hoc ipso, quod sit persectissima, nulla re exstrinseca Perfici potest, nulla creatura indiget; nec potest iuntiquo externo conquiescere, Sed in sola persecti . sima Dei bonitate; ex quo ita insert S. Thomas loco citatα ω Cum bouitas Dei sit persecta, et esse possitis sine aliis, eum nihil ei persectionis ex aliis aecremae scat; sequitur, quod alia a se eum velle non sit ne . cessarium. M. . . Caeterum magnum divinae libertatis
argumentum est fidelium oratio. Nam si Deus quidquid agit, necessario agit, inutile est preces effundere, et opem implorare divinae clementiae. Neque set, cur bonitati ejus et liberalitati laudem reseris remiis et gratias et quae tamen omnia in communi hominum sensu posita sunt, et in Scripturis maximopere commendantur.
DILUUNTUR ARGUMENTA ADVERSANTIA.
OBIIcIuNT CONTRA I PROPOS. Omnis voluntas sertur in honum , illudque nititur obtinere , quo caret; atqui Deus non potest carere aliquo bono, neque aliquo indiget. Ergo non est voluntas in Deo.
RESP. NEGO II PART. MAI. Omnis quidem voluntas sertur in honum , at non ita semper , ut illud apPetautanquam aliquid, quo perfici possit, aut quo indigeret; sed honum amando, producendo, et communica ... Deus
115쪽
cum sit summiam honum , se ipsum amat amore Pomplacentiae. Eodem amore sertur in omne botium possi-hile. Verum cum illud extra se produeit, ipse bona sua communicat , non aliena acquirit. Pu Ichre in hanc rem disserit S. Auguςt. Lib. I in Do fr. christ. GP. III) . . . - Quomodo ergo diligit 3 Ut nobis utatur, an ut sis laia, , lury Sod si s ruitur , eget hono nostro, quod nem
., satius dixerit. Omne enim honum nostrum vel ipse est, vel ab ipso est. Cui autem o hscuriam. vel duhi utrim est non egere Iucem rerum harum nitore, quas i Ps si illustravit 3 Nori ergo fruitur nobis , Sed utitur. - . . . Deus autem ideo dicitur uti creaturis, quia. eas Pro sua voluntate ordinat ad manifestandam gloriam suam. Deus enim necessario omnia ad seipsum tanquam ad siue multimum refert. II ST. Deus vult P e plum ; ergo ejus voluntas nori- ost persectissima. - Prob. Ant. II Reg. XVI Dominus sicitur praecos isse Semei, ut malediceret David -Αolor. IV . . . mn 'enerrant ad e, quς sanctum tuum Iesunt fa- ltere, q/rect manus tua, et consilium tuum de repertini sieri . . . Prove ih. XVI . . . Uni ersa, Propter semet' inno eratus est Dominu , impium quoque in diem malum. . Ergo ei C.
BEs P. Ar, I ET II. Nogo Conseqc Illa a Scriptura improprie dicuntur Praecepta , sicut quotidie dicimus
Deum ea velle . qive fieri permittit . . . M Non ergo ali
H quid sit, nit S. August. Enchirid. ca'. XCVὶ , nisim omnipotens fieri velit, vel sinendo ut fiat, vel ipsis is faciendo. ,, . . Praeterea iis loquendi modis Scriptura energice exprimit inessabilem illam divinae providentiae virtutem , quae etiam liberas hominum actioncs certo et insallibili modo ad finem suum ordinat: et ad bonum, quod facit malis utitur, quae non sacit. RESP. AD III. Synsus est quod Deus per impiorum
116쪽
poenam justitiam suam manifestes, S ut in eIectis 'miseia .ricordiae limplitudinem. OBai IusT coNT. II PROP. Explicari non potest, in quo sita sit - proprie libertas Dei . neque conciliari ea . potest cum aliis Dei altributis . . imprimis euin ejus imis
mutabilitate. Ergo etc. - .REgp. I. Theologi , ut explicarent modum , quo Sa . haheai Dei liberias , m varias seu tantias abierunt. quas sustus evolvere magnus et inutilis labor esset. Duae prae caeteris sunt in Scholis ventilauo, quas penitus praeter ira silentio non possumus , propter Celehe.rrim Ormn viro rum auctoritates. Prima Thomis lamin est; dicunt aute in actum Dei liberum , qualemis ira Deo est , intrinsecum esse et necessarium , neque ab illa voluntate disti iactum qua Deus vult , et amat se ipsum ; liberum autem diei ratione terminationis ad creaturas in quantum scilicet
indi iterens est ad eas con notandas , aut ad hutae in undum term iri audiam, vel Don. Credat haec , qui sibi pero suadere poteria libertutem' in actu Decessario reperiri . nut actus libertaiena , ex Objecto determitiandam , non ex agetilis volunt 'le. Habet lum sn etiam contraria Sco listarum sententia tion exiguas dissic iliates. Theologi illia Trinant immula hilitatem tanturae divinae in eo tantum consistere , quod nec persectionem aliquam de Per scre , Nest novam aequirere possii: Decreta aulem operandi ad extra nihil esse ρ ρ sectioi in Deo: nillil igitur obesse , quominus actus . divinae voluntatis, qui circa creaturas
X satiar , simul internus Sit et liber. . . , ' .
. . RES P. II. Omnes talentur Jibertatem Dei quantumvise identem , cum aliis quibusdam Dei attributis segregonciliari posse: sed eae dissicultates , quaecunque illae
sint , uos a verilate tam certa, tam constanti delerrere
non deheni: cum ejusmodi dissicultates in rebus etiam mRturalibus. et certissimis non 'desint. Quae sit libertatis
117쪽
humanae natura , mi Ia adhue philosophia definire Ps. luit, et Dei libertatem explicabimus . . f. III. . s
I. Omn*otens Deus dicitur, quod in omnia do-minatum habeat, et quod omnia sacere possit. Hi novocem illam, quae apud Latinos est simplex, Graecidistinguunt: priore sensu Deum ποοτ ρατορα nominant, posteriore παντοδ υαμον; sed utrumque naturali quo lacn lumine et instinctu Deo tribuunt cunnes tum Graeci, tum Latini. De postrema tamen
significatione hie potissimum fgitur. Potentia, seri vis emetendi est persectio spiritui naturaliter conveniens; haec vis essiciendi in spiritu in sinito debet esse in sinita, debet esse omn*otentia, quae nihil aliud est, quam vis infinita esticiendi omnia possibilia, seu potentia , cui Mulla adjuncta est imbecillitas. Notandum autem , quod aliquid impossibilo esse possit vel in se, vel respectu Dei; potest enim aliquid non repugnare absolute, sed repugnar Deo, quia divinis persectionibus adversatur. Sic Pee ea tum in se non repugnat, sed peccare Deo impossibile est. , .
II. Quaeru ut hoc loco Theologi, an omni O- sentia sit distineta ab intellectu et voluntate facultas.
118쪽
. νιν Ei sane a SS. Patribus omnipotentia Dei in ejus volutata te videtur epnstituta. Hinc Chrysost. Orat. II de ineo .ὶ Satis illi fuit ad Omnia , velle . . .
Verum manifestum est, hasta aliaque dici tantum posse supposita jam omnipotent a: ideo Deo sussi. cit velle, quia quaecunque vult, potest. Unde quamvis unum sint in Deo voluntas et potentia; tamen juxta nostrum conceptum distingRuntur. Deus omnia potest quae vulis sed non omnia vult, quae potest. Potentia respicit omnia possibilia , voluntas actuessicenda. Potentia in se , et absolute speciata ad divinam essentiam immediate pertinet, et in Deo concipitur eo ipso, quod sit Deus : si xero considerame, ut vix effectrix rerum, non voluntatem tantum complectitur , sed etiam aetionem me ilis, seu ideam operis, et consilium, ut vocat Augustisti LMO. Quomodo in huius persectionis consideratione versari debeat Christianus, et quantas exinde titilitates capere possit, luculenter ostenditur in cintechismo Conc. Trid. Cv. II Quaest. XI et seq. Adeant candidati hoc praeclarum et nunquam salis
Deus en insinite ρotens. Pam. I. Innumera sere sunt Scripturae loen, quae institiam Dei virtutem et polentiam magnifice tollunt; frequentiora tamen in veteri Testament
119쪽
novum enim amoris magis quam polentiae miracula pandit, et supernaturalis creationis opes explicui infinitas et saluberrimas. Ouamvis et hic multa reperiamus omnipotentiae testimonia, et sermone ex . Pre Isa, et opere. Oauca nunc ex utroque foedere deprom Amus.
Eae oeleri Test. Eruditi observant, plus qua septuaginta V. T. loca nun erari, in quibus legitudhebraeum Dei nomen quod est omn*Olens. Sic Genes. XVII. . . Ego Deus omniPotens . . . Genes. XVIII G: dicitur . . . Nunquid Deo est quidquam dissicite 8. . Iob. XCII a. . . Scio, quia OΠinia Potes. . . Psal. CXXXIV 6. . . om via quaecunque Molvit, jecit Dominus, in coelo, et in terra, in mari, et an abysso. . . Addi possent loca quam plurima, quae divinae virtutis in ignia opera nune ex historia, nun Gex natura colligunt: atque ubique ostendunt universam creaturam divinae voluntati obsequentem. Huci
pertinet illud Ps. XX xl l . . . Verbo Domini coeli sim
mati sunt, et Niritu oris ejus omnis Mintus eorum. . .
se dixit, et facta sunt, ipse mandavit, et creata
Sunt . . . . et Sexcenta Bltu.
Fae nouo Test. Mallia. XIX 26. . . ud Deum omnia Possibilia sunt. . . Ephes. III 2 O. . . Qui VO-teus. est Omnia facere εVerabundanter, quam Petimus, aut infelligimus. . . I ad Timoth. VI II. De iis dicitur. . . Beatus , et solust Potens. rex regum et
Paos. II. Ad probandam traditionis Catholi esse
.onsensionem, necesse non est argumenta ex Cori
vitiis et Patribus congerare: Ecclesi. publice fula m
120쪽
suam enuntiat in antiquis mis symbolis, Apostolico,
Nicaeno, et Athanasiano. - et solemniter profitetur, se eredere in Deum Patrem Omn*otentem, creatorem coeli et terrae.. Pana AT. III. Ralio omnipotentiae ex ipsa Dein atura sumitur. I.' Deus persectissimus est; omnipotentia autem n nobis concipitur ut persectio; melius et i in est, Omnia PoSse, quam non Possea .' Deus omnipotens est , quia solus vere est; ut
B cute Contra. Eaustum disputat Aug. Lib. XXVI coni. Fatistum GP. VIIJ . . . Ille Plane omn*otens oere solus dicitur, qui pere est, et a quo solo est, quidquid aliquo modo est, oel mirisab vel corymrale. . . Nempe solus omnia potest essicere, qui actu est, quidquid esse potest, et omnem esse utiae plenitudinem comtinet. C O n s c T A R I u ar I. Ergo poluntas Dei absoluta setver i letur. Paqa. Si voluntas Dei absoluta posset effecta Austrari, deesset Deo . polentia id quod vult' efficiendi: atqui haec ipsi deesse non potest, quia est
II me illud Sapient. XII 18. . . Tu Dominator Dirtutiς cum tranquillitate judicas, et cum magnare Merontia diNonis nos: subest enim tibi', cum νο- Deris, Vosse. . . Et illa Mardochaei precatio. Esther. AHI. . . Domine Deus omn*otens, ditione tua aetanora su ut Posita, et non est, qui tuae nossit rea,