장음표시 사용
161쪽
rga testimoniis. Ut quid enim de Filio dicitur: Genera
tionem ejus quis enarrabis p . . . . Isai. LIII. - ΕtΜalth. XI. 27. . . . Nemo novit Filium, nisi Pater: Neque Patrem quis novit , nisi Filius, et cui Moluerit Filius reuelare . . .: An Apostolus Religionis Christianae mysteria philosophicis rationibus persuasit Corinthiis, aliisque Graeciae et Asiae populis, in disciplinis philosophi eis versatissimis Τ At ipse palam testatur L Corinth. I I 3, se loqui. . . non in doctis humanae svientiae Merbis , sed in doctrina Spiritus quimur Dei sapientiam in mysterio, ait
ibid. V. 7. etc., quae abscondita est. . . . Nobis autem reuelauit Deus Per Spiritum; .ΘDilus enim Omnia scrutatur, etiam Profunda Dei. . . . Et II. ad Corinth. X. . . . Arma militiae nostrae non Carn
lia , sed Potentia Deo. . . in cutivitatem redigentes omnem intellectum in Obsequium fidei. . . Audiamus ex Patribus paveos tantum , , omnes enim in hanerem mire conspirant. S. Athanas. Dist. ad Ser Pionem ita Arianos alloquitur is o stulti, atque is ad omnia audaces et precipitest Quare non po-n tius S. M Trinitatem curiose scrutari desinitis ris Eamque esse dumtaxat ereditis ... Non relictus
is est, ait S. mlar. de Trin. Lib. VII, hominumis eloquiis de Dei rebus, alius quam Dei sermo;
υ omnia reliqua et arcta, et conclusa, et impedita
κν sunt, et obscura. . . . et Lib. X. . . . In Sem Plim citate fides est. S. August. Lib. de Θmbolo ad Catechum. Cap. IX de Trinitate loquens ait. -- ω Caeterum illud, quod est ineffabile, inc inprehen-υ sibile est, neque verbis angelicis explicari potest..
162쪽
Lib. V de Considerat. ...is Sacramentiam hoc ma-υ gnum est, et quidem venerandum, nou scrutan
is dum. Quomodo pluralitas in unitate, aut ipsa in is pluralitate Τ Scrutari hoc temeritas est; crederam pietas, nosse via et vi in aeterna. u . .
II. Iam si rationem ipsam consulimus, si sana sit et sobria , id solum docere nos poterit, se iniunt a caligine nihil videre; neque datum sibi esse, ut imbecillem aciem figat, in ipsa incomprehensibili Dei natura. Et vero siquid de Deo cognosci mus, id colligimus ex croaturis: res autem creata a Deo non pendent, ut Trinus, sed ut Unus est :pendent enim a Deo ut operante per intellectum , voluntatem, et omnipotentiam, quae tribus Personis
Pgoa1Tua I ET II Paxs. Angumento generali Ut aliquid ratione naturali, verum au t salsum demonstrari possit, requiritur, ut mens de idearum convenientia aut oppositione pronuntiare possit et argumentis intrinsecis, ex rei visceribus desumptis : ut qui ejusmodi argumenta nsferri nulla possunt, vel ad probandam, vel ad impugnandam S S. Trinitatem. Ergo etc. PROBAT. Mi N. Summa Mysterii Τrinitatis hae arat simili propositione exprimitur Deus unus in natura , est trinus in Personis re et actu disti uclis:
163쪽
atqui veritas aut salsitas eiusmodi propositionis ex Rrgumentis intrinsecis probari non potest; si quidem
.requireretur, ut clarRm et distinctam notionem ha- heremus tum naturae , Seu essentiae , tum personae, seu substantiae, quales in Deo sunt. Sed nemo mortalium hanc nolionem habere potest, cum Deus incomprehensibilis sit. Nos naturae et personae no-dionem ex creatis tantum habemus; ad nn tiarae au-.tem divinae, perfectissimae et infinitae, ad Persona-
rum in Deo cognitionem claram et intuitivam assurgere non Possumus: valet hic quod jam alibi Vid. Demonst. Christ. de Reseel. in genere-Pag. Io I. et Iss.) ex Leibnutio attulimus; fieri non posse, ut absurdum demonstretur in re incompreliensibili; cum nihil magis comprehendatur, quam quod absurdum probatur.
Quamuis dogma Trinitatis argumentis ex rei natura petitis demonstrari non Possit: Probatur tamen amgumentis extrinsecis tam certis et evidentibus, ut, si in obsequium redigendus est intellectus, ratio φsa obsequium jubeat. Paollar. Μerito insanus haberetur qui conten
doret, nullum aliud dari certitudinis genus quam
164쪽
illud quod ex idearum evidentia nascitur: econtra ratio ipsa philosophica in functione sua logica, ut
alunt, illud omne tanquam ceAum asstimendum esse declarat, quod ex tana parte probari non potest contradictionem involvere; ex altera autem argumentis extrinsecis innititur, tam certis et evidentibus ; ut nullus dubio locu, remanent; niqui utrumque de dogmate SS. Trinitatis dici potest. Ergo et C. Pa0sAT. MIN. I.' Nullam contradictionem in mysterio Trinitati' probari posse ex propositione Constat. χ' Illud My Aterium fundamentum esse Religionis CHristi unae, utque ad Revelationem a Christo factam omnimode pertinere multis ars timentis ex genuinis Revelationis principiis probabitur. Atqui totam Christi Revelationem divinae auctoritatis esse in Demonstr. Christ. consectum est. Cf. quae in eadem Demonstratione Christ. circa fidem mysteriorum in genere, et de verae Revelationis indagatione dicta sunt, pag. I 37 et Io4, ubive rha reseruntur Bolii auctoris De istis minime suspecti. Hic de eadem, qua nos in hac quaestione utimur, argumentandi ratione loquens Bddit . . . . Aurion , qui ita concludiit, fidem suam deducit ex evia Aentissimo nationis Princ*D Z . . .
DILUUNTUR ARGUMENTA ADVERSARIORUM.
OBIICIDRT I. t.' Praestantissimi quidam Gentilium Philosophi sola ratioue duce eo pervenerunt, ut in Deo LIEη. ToΜ. III. Ia
165쪽
Trinitatem agnoverint. Plato imprimis praeceptis Socratis imbutus cum alibi tum praecipue in celebri, et a priscis Christianis saepe laudata epistola ad Dionysium secunda tres in natura divina deSignat, quos reges Vocat. Aliis locis clarius mentem explicans ait, B Primo rege genitum Secundum , mundi conditorem , ex illo tertium , quem animam mundi Platonici dixere. Multa alia veterum philosophorum testimonia refert illustriss. Abrincensium Episcopus in quaestionibus Alneianis , Lib. II Cap. III. Habetur etiam hoc Mercurii Trismegisti essalum: Monas genuit Monadem . et in se suum reflexit amorem. Et quaedam ex Sybillinis versibus deprompta. u.R Multi auctores Praestantissimae eruditionis probarunt , apud omnes sere profanas gentes notionem aliquam Τrinitatis
viguisse. Vis Stomerg r. B. S. 47 .ὶ Ergo cognitionem
hujus mysterii saltem adumbratam et obscuram rationis ope assequi POSSumus. RES P. AD I. Quas ex Τrismegislo quidam asserunt; aut ex Sybillarum versibus, nullius sunt momenti. IIaec omnia suppositi ita esse, et post Christum conficta iam inter eruditos convenit. Vid. Petao. Lib. I de Trinitate. Quod Platonem attinet. et Platonicos, non POSSumus in hoc doctiss. Luetis su stragari, cum vel Trinitatem in eorum scriptis videt , vel quae nostris similia dixerunt, putat sola ratione assecutos. Nimium obscura sunt quae ex Platone citantur, ejusque Trias probi, bilius nihil aliud est, quam Deus, quem Patrem Vocat, et
mundus, qui opus Patris aut Filius dicitur, et anima mundi Vid. Bergier, I m. X I 88.).
RES P. AD II. Libenter concedimus adumbrationem quandam hujus mysterii extitisse inter pro sanas gentes get Probari nunquam poterit eam ex naturali ratio Defluxisse. Dicendum potius cum - plerisque Patrihus hanc ut ut obscuram cognitionem ad omnes genies ex Rutiqua
166쪽
getieris humani traditione dimanasse. IIaec quoque Cl. comitis a Stolberg sententia est; ut ex ipso titulo patet
illius appendicis , quam citavimus. Quod gentium illarum Sapientes altinet, quorum praeclara quaedam dicta laudantur, non improbabiliseonjectura est, illos multa ex Sacris Litteris hausisse, sive dein eas legerent, sive cum doctissimis Iudaeorum eolloquendo, quid continerent addistheni. Dicus P II. Antiqui Patres , et qui eos seeuli sunt Theologi tum Catholici tum Protestautes quam plurimi, eum de Trinitate agerent argumenta ex rebus creatis mutuati sunt τ aut trium Personarum in unitate existentiam ex illa ipsa Dei notione demonstrarunt, quam ratio philosophica ex genuino Dei conceptu eruit. Suia ficiat inter recentiores nominare viros inter Calliolicos
Theologos principes S uterum et D. m Zimmer. Hic scholae Schel lingianae principiis innixus putat per facita
esse eaplicatu, quomodo tres Personae in una eadem qua natura Dei repraesentari possint. Ille Patrum quorundam sententiam assumens, maguum hoc et quam maxime reconditum mysterium explicare nititur ex analogia mentis humanas. Iu Deo , ait . necessario est vis com-pIeta intuendi se ipsum , tum ipse intuitus sui ipsius demum amor reflexus sui ipsius , ex vi intuendi. et ipso intuitu tanquam uno completo principio proceden λHare alii paulo aliter explicant: dia iura divina . inis quiunt, tria necessario continet; duplitem operationem , nempe, intelligere et pelle, et harum operationum principium , nou enim datur operatio, Sine operante , seu vi operandi. Ea ergo tria aperte distincta. Principium operationis, tum terminus intellectionis, qui est Verbum aut Filius: et terminus volitionis, qui Amor dicitur aut Spiritus S. Porro eum in Deo nihil sit per modum ac ei dentis , nihil adventilium , neces se est utrumque ter
167쪽
minum esse quid subsistens, et a suo principio real ier distinctum. Ergo et C. R Esp. I. IIaec aliaeque omnes quae usque huc excogitulae sunt; eriam doctissimorum virorum sententiae hoc unum evidentissime probant, quod in rebus divitiis explicandis frustra inhoret humana ratio. Ipsa quidem eredendi motiva ponderat . fidem Persuadet, Deo credendum esse clamat: verum quae in Deo sunt nemo novit, titsi Filius-Dei . et cui voluerit Filius revelare. Quidquid dicat et antiquior , et nova , et novissimn philosophia r nunquam poterit invenia humanae rationis aut intuiti vas, quas jactat cognitioncs, fidei substituere. Nunquam osteti det, quomodo ex illa vi intuendi, ei intuitu . et amore reflexu ; - quomodo ex intellectu , voluntale, et vi operandi ad extra; quomodo ex triplici principio absoluit, nempe po,sibilitatis, reali- talis , et rnorali talis ἔ- quomodo ex Producente, Prori ducto, Et utriusque Dexu; - aut quacunque alia explieandi ratione tres distinctae personae procedant; volui breviter id complectamur , illa Tnt NITAS , quam fides Catholica docet. Quis sola ratione cognoscere Potest , in Deo veras esse actiones et . productiones , quae terminos haheant inter εe , et a suo principio realiter distinclos , adeo ut Deus cognoscens se msum , sit aliquid distinctum a termino suae e gnitionis Z .i BESP. II. Nolumus tamen asserere, nihil omnino rationi in hac parte licere. Credimus enirn M. Patrum exemplis muniti, aliquam divinae Τrinitalis intelligentiam etiam ex naturali ratione quaeri posse a dummodo fidei firmitate prius muniatur animus . et constitutum nobis3it , a certis, et jam demonstratis fidei regulis non discedere. . . . Ne in opinionem noxiae falsitatis temerit inordinata 'roec*itet . . . ut ait α August. Lib. I Trin. II . . . . Et iterum sLib. IX ibid. Cv. D. .
168쪽
De eredendis nulla infidelitate dubitemus. de intelligendis
nulla temeritate Uirmemus p in illis auctoritas tenenda es. in his peritas eaequirenda. . . . Stabilita ergo veritate
ex prinei piis fidei , non inutile judicarunt Patres , mysterium inenarrabile utcunqne iis explicare, qui jam aside instructi erant. Hinc similitudines , et exempla in ereatis quaesierunt; imprimis in anima, quam scimus in similitudinem Dei conditam fuisse, et in qua dissicile non
est adumbratam quandam Τrinitalis imagiriem reperire. Unde prona erat conclusio: Si natura creata, imperfecta, qtiae praecariam tantum eXi Stentiam linbet, cujus actiones adventitiae sunt, mutabiles, et transeuntes, vires aliquaslaahet substantiales, puta, Vitam intellectum, et voluntalem; quae in simplici substantia, si non re , lamen virtute distinctae sunt: quis sibi non facile persuadeat, eadem in Deo quoque distincta reperiri, at multo persectius , utpote in-Εnte Persectissimo; nam in Deo intellectio est nctio Unica, aeterna , nec ESSaria; infinita, immanens, et immutabiliter subsissens : idem de volitione dicendum. Ita in natura una et simplicissima plura eogitari possunt actu distincla; et Deo proprium est, ut res divisibiles unitate, indivisas foecunditate et copia superet. Sed video,
Mitra quam constitia eram, ProgresSam e SSe res pota Sionem.
Vix non nostra ipsi destruimus , eum argumenta eTratione quaerimus revelato dogmati , quod ex ratione demonstrari non posse Probavimus. Bedimus ergo ad ea, quae ab initio dicta sunt, Pa tres ex rebus creatis exempla potius mutuatos esse, et similitudines quae Trinitatem quoque modo explicent , quam rationes, quae cogant, aut demonstrent. Rem illustrare voluerunt, et a calumniis defendere, non eam κ Aeeomprehendi posse a rhi trahantur. Hinc rerum etiam
in animatarum similitudines adducunt, ut fluvii et inlis, solis in quo substantiam , tum eo , ei calorem distin suis
169쪽
imi, item trium lucernarum, quae inter se distines. Iumen tamen idem diffundunt, et ubi una alteri lumen communicat, ni lio sui ipsius detrimento. Verum time omnia ita accipienda sunt, ait S. Gregor. Nyss., ut iu- fio ita sit inter ea et Trinitalem distantia. Vid. Aossuri M. Avertis s. 45. et Suiv.
Dogma Trinitatis repugnat pr is cognitionis humam a principiis. Ergo etc. PROB. ANT. Prima omnis cognitionis principia haresunt: Quae sunt eadem uni tertio; sunt. eadem inter Se. Item et De nulla re possunt contradictoria, et inter se pugnantia assii mari r atqui cum his principiis dogma Trinitatis stare non ' pol est; ideoque . mirum Don e St, quod ejus assertores contra omites ratiocinii leges impingant. Neque mi in respondere possunt, ad haec aut si milia argumenta ad strictas logices regulas exacta : Paver est Deus, Filius est Deus: ergo Pater est Filius. Filius habet omnia quae habet Pater: atqui Pater habet Paternitatem ; ergo Filius habet Palernitatem. Et illud. e- Filius non est Pater; sed Pater est Deus; ergo Filius non est Deus - et alia multa. 'Ergo etc. BES P. I. En quantam adversarii in forma syllogistico vim ponan ly Unde ipsis subito haec stricte argumentandi prurigoy Cum armis Catholicorum impetuntur, et Vim Setiliunt pressae et strictae conclusionis , illico clamitant , et miseros dispulatores appellant. Qua udo Butem ipsi in re maxima recondita. 'et rationi impervia Fiat aut se argutiis et sophismatibus antiquam odem
170쪽
I, Ibeiae lare posse ; in sua ratione tone ludendi stricta , uti dicunt, mire gloriaratur. BEsp. II. Iam monuimus nos in ea opinione non esse , ut ea , quae contra mysterium lioe opponuntur , pulemus ex sola naturali ratione dissolvi posse. Mysteria ad fide in pertinent; fides autem ex revelationis sontibus eruenda est. Hac fide. roborati , difficultates , quae occurrunt plurimae, merito contemnimus. -- Imo satemur, quod si vellemus ex creatis, quae aliquo modo nota sunt nobis, ad Deum concludere, mulla in Trini lata Occurrerent repugnantia. Verum nn non hoc ipsum sarina ratio persuadet, aliam omnino esse Dei ac crea iurarum rationem Z Ut potentiam , sic naturam Dei omni intellectu nostro esse maiorem Tres naturas tribus iliclem Personis communicari necesse est in iis, quae Deus nota Sunt , et quae ideo, quia creata sunt , persectionem tantum Itini latam habent. Sed non repugnat , ut natura infinita idem praestet, ac plures re ipsa distinctae; ut sit simul una et virtute multiplex ; vel ut in una substantia tres sint . qui per clionibus ahsolutis inter se conveniant , et relativis disserant. Aique haec sussciunt ad ineundam concordiam eorum . quae inter se repugnare
videntur. Quis ergo non rideat B lium, qui argumentum ex principio identitatis desumptum , tanquam invictum praedicat . cum ne in humanis quidem siue limitatione valeat Nunc pauca ad inexpugnabiles sylitigismos. Primus simil est huic alteri a Petrus est homo; Paulus est homo ; ergo Petrus est Paulus. At in Trinitate ea dein est Patris et silii divi ullast optime Ergo ex praemissis
recte concluditur, Patrem et Filium unum esse, eundenoque De utq; non eandem Personam. In secundo manifestum est. Filium habere omnia , quae hahel Pater , Praeter ossa Patrem. Habet enim persectiones omnes