장음표시 사용
181쪽
i 8a Pstos. II. Ex textibus in quibus Personae Patris, et Spiritus S .i conjunguntur cum Christo, que ni Personam divinam esse, et Filium Dei proprie dictum postea probabimus. I. Testimonium legi uu Malth. III. ubi v. I 6 et I 7 haec habentur ... BV-tietatus Iesus confestim ascendit de aqua: et ecce merti sunt ei coeli; et Didit Θiritum Dei descendentem sicut columbam, et Menientem SuPer sy; et
ecce vox de coelis dicens: Hic est Filius meus dilectus , in quo mihi coo lacui. . . . Vide loca paralella Marc. I, Luc. III, Ioan. I. .. 2. Ex sermone Christi post coenam habito desumitur. Ioari. XIVI 6. Bit . . . . Ego rogabo Patrem, et alium Paracletum dabit uobis. . . . Et Cup. XV 26. . . . Cum venerit Paracletus, quem Ego mittam uobis a P tre, Spiritum Meritatis , qui a Patre Procedit, ille testimonitim ρerhibebit de me. . . . In utroque textra clara habetur trium personarum distinctio, ut legentipatet. . 3. V Ex Apostolorum scriptis eruitur, tibi pluribus in locis trium personarum sit mentio, nulla facta inter illas graduum vel auctoritatis distinctione. Huc pertinet illud II COP. XIII I 3. . . . . Gratia Domini nostri Iesu Christi, et charitas Dei, et communicatio Sancti Diritus cum Omnibus Mobis.... Et I Petri I v. a. , ubi S. Petrus dispersos Per varias provincias Iudaeos alloquitur, eosque vocat electo'. . . . Secundum Praescientiam Dei Patris, in sanctificationem Diritus: in Obedientiam, et amensionem sanguiuisi Iesu Christi. . . . Addi possunt quae I ad Cor. XII leguntur , v. 3. et Seq.
Paos. III. Ex innumeris fere N. T. locis, qui-
182쪽
adstruitur , et quae Sequenti capite examinabimus. Nam si Filius est Deus , et Spiritus S. Deus, et
uterque Persona subsistens, ac Patri consubstantialis; necessaria est consecutio, tres esse in Una Dei late Personas realiter distinctas.
OBIIC. I. Scripturae Ν. Τ. unitatem Dei frequentissime adstruunt ; ergo excluduni plurali latem Personarum. RES P. CONSEQ. Quando Script uiae Deum unum esse dicunt, aut solum , unitatem naturae intelligunt : Perso. Darum aulem pluralitatem , quae in aliis locis tam clare exprimitur . non excludunt. Dei autem unitatem etifim tunc inculcare necesse suit, tum propter Gentiles, ne plurium Deorum cullum putarent a Christianis probari; ium Propter Iudaeos , ne crederent personarum distinctione dogma de unitate Dei. labefacturi. Igitur nihil contra propositionem efficiunt illa Christi verba , Joan. XVII . . . nec est Dita ceterina , ut cognoscant te solum Deiam Perium. .. -- Sic enim amellatiar Pater , ut observat Ai ha nas. orat. IV. coni. A/ianos), non ad exauctorationem illius . qui dicit: Ego sum oeritas ; sed ad demolitionem eorum , qui ex natura tales non sunt, qualis est Paler. . . Neque illud Mostoli Ι Cor. VIII . . . Nobis tinus Den ς Pater, ex qtio omnia; et unus Dominus I. C. Per quem omnia . . . . Sicut enim , cum Iesus C. unus Dominus dicitur , Pater non excluditur ; ita nec excluditur Filius , Cum Pater unus Deus appellatur.
OBarc. II. Illa verba Christi . . . Baylizantes eos in nomine Patris et Filii et Diritus Sancti, hoc unum significant, baptisma a Filio iusti lutum esse, uosque, cum
183쪽
illud reeipimus Ecclesiae Christi aggregari , atque in ea participes fieri gratiae divinae , quas per Spiritum S. in
R Esp. NEGO ANT. Ita in nomine Filii et Spiritus S. ihaptigamur, sicut in nomine Patris. Et cum in s iugulario umero dicatur, in nomi me, neque haec Verha repetantur ; clare ostendi ur , eandem esse ro tribus personis Potentiam, auctoritatem, et naturam. Si Christus Deus non esset, non Potui S Set absque Summa impietate praeiscipere , ut ritus ejusmodi Sole innis , quo populi sacris Christianis initiandi essent , suo aeque ac Patris Domine perficeretur. Quod autem de Spiritu S.' additur; plane absonum est. Nam Filium tanqua in veram et distinctam personam agnoscunt Sociniani: quis autem credat, Christum in eadem sormula eum duabus Personis abstracium aliquid coniunxisse y Sinsus enim esset: Baptietate eos in nomine Patris, et Filii, et in nomine gratiae Dei. Cf. locum paralellum Actor. XIX. Manifestum est, ibi agi de Persona Spiritus Sancti . . . . Sed neque si Spiritus
Sanctus est, audiνimus. . . . v. u. - Respondet autem Pau
lus. . . In quo ergo butietati estisp id est: Ait ergo nociin Dotniue Spiritus S. i baptizati estis INsT. i. 0 I. ad Corinth. X u dicitu P. . . Omnes in Moyse butietati sunt. . . . Nemo tamen ex eo concludit , Moy seu Deum e SSe. Ergo et . et Q Cum . Marci I 8. dicitur . . . Ille baptizabit oos Spiritu S.' . . . non Potest Persona aliqua intelligi; quia nemo persona divina abluitur. Ergo etc. BΕsP. AD Ι. Nemo quidem ex verbis Apostoli ad Cor. eoncludet, Moyseu Deum esse ; Sed optime concludat , Moysen esse Personam. Unde jsm vana et absona Probatur illa pars Socinianae interpretationis, quae vult, in vomine Spiritus S. haptizari idem esse, ac baptigari ita nomine gratiae et virtutis divinas. Deinde magnum est ,
184쪽
es manifestum inter utrumque textum discrimen. Seriptura dicit . Israelitas in Moyse baptizatos fuisse ; quia luee Moyse mare transierunt. Sicus autem nubes et nisi . figura lanium baptismi suerunt; ita et Moyses figuram Christi gessita ut ibidem dicitur v. 6. . . Hinc in figura facta sunt nostri. - Illud autem imprimis Observandum est, non dici, Israelitos baptizatos fuisse in nomine Moγ- sis, sed in Moyse; quod certe valde diversum est. Neismo potest in nomine Micujus creaturae baptigari , videI Corinili. I id a quia xiir, in cuius nomine haptim mur , obedientiam . fidem, salutem nostram debemus. Hine Amstol. I ad Cor. VI D clare docet, Filium, et Spiritum S. non minus quam Patrem salutem nostram operari. in haptismale. . . . Abruti estis, sanctisianti estis , Dstifcati . estis in nomine Domini I. C. in viritu Dei
An II. Nihil impedit, quominus Spiritus Sanctus verarit et subsistens persona; quamvis illo dicamur haptizari. An non et Christo indui dicimur; quamvis Sociniant
Christum personam esse non negent. Ita Citato textu tropice causa sumitur Pro emetu. Verum nemo , qui senissum communem habet, ex ejusmodi locutione, ad illum Iocum eoncludet, quem uos in probationem altulimus. In hoc enim expresse dicitur, haptisma conserendum esse in nomine, et auctoritale Spiritus S. Sed absurdum est haptizare, aut aliud quidquam agere in nomine alicujus doni, aut accidentis. OBIIc. III. Nullum est argumentum ex I Joan. Ep. Cap. V desumptum; .nam textum illum spurium esse, ei aliena manu Epistolae in serium , jam dudum probarunt viri ariis criticae peritissimi. Non reperitur in antita quissimis exemplaribus manuscriptis tum graecis, tum latinis 1 a SS. Patribus, qui contra Arianos et Macedonia uos scri Pserunt, non adhibetur; quamvis hi nihil
185쪽
omiserint, quod eorum causam iuvare Potnisset. Ec-go et .RESpOND. Argumenta, quae pro , aut contra autheritiam hujus versus asseruntur , dis iere a reliores studii Dostri limites non patiuntur. Suffciant haec pauca. i. v Si qui Catholici Theologi ideo tantum putant ab Ihoc argumento abstinendum contra focinianos, quia illud tot quaestionibus et dissicultati hus implicaut adversarii, ut finem coti troversia Non inveniat: Don ulique reo Pugnamus: quia 'hoc argumento Don 'indigemus in lanta, quae nobis adest. Probationum copia. - Idem contra Prolestantes pugnantibus non raro conlingit, ut loca illa prs term illamus , quae ex linris deprompta sunt , quos illilanquam sacros non admittunt. Verum aliud omnino est, laeum Scripturae contra adversarios fidei non urgere: nliud ad eorum septentiam a cedere. Nou video qua ration e Catholicus versus citati authentiam iu dubium vocare possit . postquam Conc. Trid. Sess. IV anathema dixit illi , qui libros ipsos integros cum omnibus suis partibus , prout in Vulgata editione extaNt , Pro Sacris
et .catio Hi is non receperit.
u. Q s. tiam vis versus ille in exemplaribus Graecis non paucis desidere ur: in aliis tumen quam plurimis atque Summae aut ori latis codicibuq occurrit. Neque desunt antiqui Patres, qui eo loco ululatur. Illum inter alios hahet Cy rianus lih. de uni late Molesiae. Illum conlinet Proin lassio si dei , quam Eugenius Carthaginensis , et cum eo quadringenti sere Episcopi A si leae. SArdiniae, Corsi eae anno Hunerieo Regi Vandalorum Ariano obtulerunt. Legitur in eo lici hus Ecelesiae grecae: legitur in Vulgala, quae jam ante Concilii Trident. decretum a mille serennuis in Ecclesia latina communi usu recepta suerat. Imo in antiqua Itala eundem versum extitisse ostendit Doctiss. Va ei praefat. in opera Cassiodori, pag. etc. Pwbat Diuitiam by Cooste
186쪽
enim ei lato loco, Cassiodorum , . qui isperiam versus
mentionem habet, non alia versione usum suisse, quam Itala, quae ante Hieronymum in usu erat. Haec argumenta positiva sunt, et sussicere deberent, ad diluendas coniecturas , quas intemperantes Critici non veritalis indagandie studio, sed ad eruditionis ostentationem proserunt. 5. R Addi potest , quod ipsa contextus series locum illum exigere videatur: quod totus consormis sit stylo S. Ioannis , nec quidquam conlineal . quod non in aliis locis ejusdcm Evangelistae reperiatur : quod optime ex plicari possit , cur a Patribus rarius citatus suevit aut cur in scriptis codicibus pluribus desideretur. At si S.
Joannis Don sit lexius ille, Perfecto explicari non potest, quomodo potuerit in tot codices irrepere, et communi Ecclesiae tum Graecae tum Latinae consensu tanquam a thenticus recipi r quomodo iam artificiose capiti inlexi potuerit . ut eo sublato confusa fieret oratio,. et male . um antecedentibus et consequentimus cohaerens. 4.' Si objicitur, etiam supposita versus illius Buclientia , nihil tamen ex eo ad probandum Trinitati se dogm a concludi posse; ex v. 8.' manifestum esse, per haec verba : Hi tres unum sunt, uni talem tantum testim Ouii intelligi etc. a respondemus . textum in sensu obvio, et naturali id utique probare quod volumus: magnum esse inter utrumque testimonium discrimen a secundum ier-reStre esse , ad comprohandam Christi humarii latem ;primum autem coelesto vel divinum , ad O 'lensionem divitii latis: unde et v. 0.' dicitur . . . Si testimonium homInum acciPimus , . testimonium Dei maiias est . . . Caelerum nihil est iam clarum , quod non dctorq aere, et coraturhare valeant Haeretici argutiis et cavillationibus suis.
NOTA. Quae nos obiter tantiam allingere polui. Cous, copiosius tractata reperient Candidati apud
187쪽
OurIc. III Contra argument. ex Matth. III. desum sum. I.' Agitur quidem . in eo loco de Filio tanquam vera persona, sed Filius ille adoptivus tantum est, non naturalis, et consubstantialis Patri. u.' Spiritus nomine gratia Dei, et virtus intelligitur , quae in Christo delapsa est. Ergo ele. Ita Sociniani. BESP. NEG. ANT. AD I. . . . is Anne tibi , ait S.
- Hilarius f Lib. VI de Trinit. in eo , quod dicitur :
m hic est, non hoc significari videtur, alios quidem m cognominatos ab eo in filios; sed hic filius meus est. - Donavi adoptionis plurimis nomen, sed iste mihi filius m est is . . . Et certe plurimi tunc aderant filii adoptivi ,
imprimis Ioannes ; nulli tamen neque tunc, neque alio tempore dictum est: Hic est filius meus dilectus, et quidem cum emphasi . . . o ύιος μου o αγαπιντος, ut Ostend-tur, eum esse ipsum dilectum, unice dilectum, seu unigenitum. Caeterum Christum esse filium Dei proprium et consubstantialem cap. seq. ex pro sesso Probabimus. AD II. Spiritus S. eodem modo in citato textu Dominatur, ac Pater, et Filius. Clistiscus ipse vidit, ut textus
ait, Spiritiam S. descendentem de coelo. Quis unquam demera Dei virtute dixit, eam descendisse sub visibili specie, vi quidem , ut S. Lucas habet et cor rati specie δ
188쪽
g. Iv. Argumentia ex Tradsitione Petitia.
I. Quod Patres, qui post Nicaenam Synodum
scripserunt, fidem trium in Deo personarum tenuerint, et constanter docuerint, res est extra controversiam posita. Quaeritur igitur an Patres trium Primorum saeculorum, qui Antemicoeni vocantur , quia ante Concilium Nicaenum floruerunt, Personarum distinctionem et aequalitatem , eum unitata essentiae agnoverint. Id negant tacto Sociniani tantum, sed etiam ex Protestantibus quam plurimi. Inter alios Iuriaeus, eum ad Illust. BOssuetii argumenta, quibus ille Ecclesiarum Protestantium continuas variationes Probaverat, respondere non posset; desperatae causae perfugium in eo quaesivit, quod diceret, nullo non tempore id in Ecclesia contigisse, atque Anieni caenos Patres aliter de Trinitate sen- isse , quam postea sensit Ecclesia Catholica. Alli contendunt, fidem Triuitatis ex schola Platonis in Ecclesiam irrepsisse; neque ab ea , quam postea Ariani propugnarunt, suisse diversam. Ita auctor libri: Le Platontime de miles Laurentitis Moshemius, in dissert. De turbata per Platonicos Eccleata, alii. que. Sed de his plura, cum ad argumenta adver-aariorum respondebimus.
189쪽
i9oII. Antequam hanc traetationis nostrae partem aggrediamur, quaedam de antiquioribus quibusdam Haereticis dicenda sunt, qui tres in Deo distinetas Personas negarunt: nam de illis qui speciatim Christi aut Verbi divinitatem impugnarunt, sequenti capite age nus.
Simon Magus Gethis vico famariae oriundus
paulo post Christi mortem docuit, se esse omnem Tyinitatem. Vide Iraeneum 'lib. I adv. Haereses cap. 23. - August. lib. de haeresib. cap. I. Anno 146. Valentinus vir summae futuitatis, et perditae mentis inter alia errorum sigmenta docuit; lotam Tritillatem passam esse: Patrem aeternum infinitis retro aevis in altissima quiete aut silentio jacuisse, ne tandem ex illo silentio genuisse Verhum, tanto ab ipso intervallo distans, ut illum ignoraret. Vid. Athanas. lib. II contra Apollia p., Tertuli. adversus Valentinianus. Montani Has circa dogma Trinitatis idem eum Ecclesia Catholica sensisse testantur φhan. haeres. 48, et Theodoretias lib. B, haeret. fabul. cap. I. Quod tamen de iis tantum 'Montani discipulis diei potest, qui καστα Proclum dicebantur, quae Secla inter Montanistas praecipua erat et nobilior: qui vero κατα AZschinem voeabantur, prave de Trinitale sentiebant. Ad hnno Sectam Praxeas pertinebat, sanno 196ὶ qui, ut Tertuli. ait Lib.
de Praefersi. ωρ. ult. J , Deum Patrem omnipotentem Iesum Christum osse dicebat; hune eruci si Um , Passumque, et mortuum, Praeterea se ipsum sedere sibi ad dexteram suam. Vid. eu em Lib.
190쪽
HIL . o ira Praxeam, et August. Lib. de IIaeresib. Cap. i. Circa medium tertii saeculi, Metus quidam prodiit, quem melius A noctum diceres, ut S. seph. ψh. haeres. LVIIJ ait id est mentis inopemot stolidum. Is asserebat, Ρatrem, et Filium, et Spiritum Sanctum , non Mntura solum , sed etiam Persona unum et singularem Deum es e. Famosissimus hujus haeresis Patronus fuit Sabellius Pto-Ioinaide in Lybia natus, qui circa annum haeresin suam sparsit; multosque retrauit discipulos, Di ab ejus nomi ue Sabel ni dicti sunt. De his ait S. Hieronym. ad Marcell. . - . ar Nos Patrem , is et Filium, et Spiritum Sanctum, in sua vi numinM quemque persona ponimus; illi Trinitatem inas Unius persODR1 Rngu Atias cogunt. υ . . Qui hachaeresi insecti erant, alio nomine Patri rassiani dicti sunt, quia Patrem passum esse dicebant.
Tres esse in una et indiuisibili Diuinitate Personas realiter distinctas ex constanti, et PerPettia Truditione Probatur. RiosAT. I. Argumentis generalibus. q. Petitur . ex sorma Baptismi, . quae . primo Christianae fidei exordio semper in Ecclesia viguit,