장음표시 사용
61쪽
ducere rei. Fac tale quid, Ave quum ageretur, Su Venisse et omnes scrupuli remoti erunt simul apparebit, quam egregie omnia concinant; nam quum tibicine opus esset, summa Sane hujuscemodi artifex natura sua erat luscini eR-que ipsa pupae, cujus magnae in fabula agenda parte Sunt, uxor. Quin id Ipsum, quod Iuseiniar est, quae tibia canit, vel per se solum stagitat, ut eum, qui lusciniam agebat, X-cellentissimum fuisse tibicinem sumamus, ut laceam ridicula sere esse verba, quae ab pupa pro runtur s. 21 sqq. Si ita non fuisse censendam esset Iari intelligitur etiam, qui fiat, ut luscinia excitetur semper ad canendum tibia, quiΡΡΟ extra ordinem canit. Omnino admirabilis sane poetae ars conspicua est in omnibus, quae ad lusciniam spectant. Quam artificiose hunc tibicinem sabulae ipsi immiscuit, id quod fere eodem modo valet de quattuor illis musicis, qui in hac sabula non prorsus non respiciuntur vel omnino separantur ab iis, qui canunt et agunt, sed jam eo, quod nominantur, eodem sere loco habentur, quo chorus quam egregie cavit, ne tibicen Procnen agens raeter exspectationem canere videretur, et simul curavit, ea ut aptis locis caneret quam praeclBre rationem habui temporis, quo haec acta est sabula, actam autem esse Dionysiis urbanis constat et vico vors eius anni partis, qua luscinias canere solent, quum chorum dicen-
tem fecit Vs 683 φθέγμαοι ηριν ora His ita disputatis
videtur satis esse dictum de priore objectione. - ergamuSjam ad alteram. Et ea quidem, quae de capistro Sunt m uita, ut recte aestimari possint, non inutile fuerit meminisse, illud ατερ φορβείας quoia proprium suisse eorum, qui Plenis buccis et vehementius tibias instare vellent, contra usos esse capistro, quibus ut lenius, sive omnino sive ad partem, i biae instanda essent aut cavendum, ne inter standum nimis multus ventus frustra periret. Sic enim in universum de O- steriore tibia canendi ratiotis statuendum videtur, nam cupi- strum non impedivisso vehementiorem natum, ut alia mittamus,
docet figura Metanaiaris, quam repraesentari jusserunt Micaliui Italia avant i dominio de Romanis ab C et Panoau Bil de antive Lebens lase. II, tub. VII. Τaceo, quod jam Sal masius adnotavit de sapistro agens Plinian. Exercitat Τ. I, p. 585, hoc capistro tibicinos os sibi obligasse et uecas ut,
62쪽
strinxisSe, ne ultra justum modum instarentur neve turpiculum os redderent. Iam vero, chori tibicines, probabile est, saltem ut hirimum et concentum edidisseci et tibiis adspirasse pluribus simul cantantibus, ergo non est, cur eos intuRmuScapiStro non potuisse carere contra luscinia certe maFimam PBrtem Ola canebat, corvu Ommno solus, ergo Rpte te tur capistro. - Νon mulio dissicilior ad solvendum, quamquam aliquanto magis implicata, ea quaestio est, qua gitur de soleis tibicinibus propriis, quae κρουπέζια appellantur.
Libanius quidem apud Photium, Bibl. 266 p. 495 Bekk haec
resert Iogo ρηκα et ις 'Eφέσιος Βαταλος αυλητης γενέσθαι, ὁ πρωτος ποδημι ασι γυναικείοις ἐπὶ τῆς κηνῆς ἐχρησατο καὶ ι ἐλεοι κατεαγοσι, και λως την ἐνην stri λάκιοεν. Porro apud Suidam s. v. 'Aντιγενίδης haec scripta reperiuntur: A. Σατυρο Θηβαιος stoυσικος, αυλωδος Φιλοξένου ου et o υνο δηρ ασι νιλ ηοίοις Πρωτος χρ σατο καὶ κροκωτον ἐν τυ Κω ραστὴν περιεβάλλετο μιατιον. Iam probabilis est conjectura Meinekii, Batalum illum, quisquis fuit, ab Eupolide in Baptis in scenam esse productum existimantis, vid. Histor crit. p. 335 acta autem est Eupolidis sabula eodem judice vid. p. 125 Olymp. XCI, I ludi Liberalibus urbanis, ergo uno anno Bnte quam AVes doceret Aristophanes. Quod ad Antigenidem Sudri attinet, diversum illum a cognomine tibicine, Dionysii filio, id quod nuperrime demonstravit einekius Fragm. com Gr. Vol. IIL p. 187, non potest quidem certo ostendi, eum jam ante Αves doctum musicam exercuisse Philoxenus, poeta lyricus, cujus apud Suidam perhibetur tibicen fuisse, nominis celebritatem assecutus est circa Olymp. XV, ut monuit einelitus Hist crit. p. 89, sed quidni Antigenidem Satyri jam multo ante hoc tempus ne dicam inclaruisse, at musicam exercuisse Statunmus; quo Probato, etiam si ponimus κωρ αστην suisse Philoxeni dithyrnmbicum carmen, non Antigenidae, quod posserius statui posse existimavit einekius I. c. p. 341. adn. I, - tamen optime sumere licet, Antigonidem Satri: Milesiis calceis jam ante ves actam usum esse, quia verba Suidae supra ex Scripta haudquaquam postulant omnino, ut Antigenidem eo ipS temPore, quo operam suam navabat Philoxeni Κα- ιαστῆ, Frimum illos calceos aestasse existimemus Quin
63쪽
Odolaedus uellerus libri, quo do Istruscis exposuit, Vol. II. p. 202 haec perscripsit ad locum Suidae pertinentia: age isssithri michi Ars Antigenidas in rurieehenian das Safrange- .anc des Lydischen Bacchus. Attributy iud die desischen Shin o bei don lotenspiet, ein n. Et latendum est. etiamido quod meadetis res apud Suidam i resertur de antigenida, apud libanium in cujusi locum bignoravit rauellerus, tribuitur , Batulo, - eosdem enim esse calceos desis vilebres tantum non certum videtur videri pro sententia Viri
summi pugnare, misi i quis maluerita statuere, latatum Vυ- catum esse etiam Antigenidem. Quid, si nos ita esse contenderimus et proinde in depravato scholio P ad Aeschinis orat. c. imarchum 4. 126 hocce λκε δέοιο λελέχθαι sua αλος nas et GIGnoλιδος κωμ/ια ἐκεινος γαρ n eos Bian των
'Aνι ιγενιδην Quam facile initiales literae hujus mominis propter antecedentis' vocabuli literas finales excidere potuerint, in propatulo est situm. Praeterea similia, atque apud Libanium: de matalo praedicantur. dest Antigenida relata AE Theophrasto et Plinio citavit jam i Salmasius, Plin. Exercit. p. 85 A et B quae ut de juniore Antigenida valere jure suo censuerit meinelcius, Fragm. Com. Gr. Ol. ΙΙΙ. p. 188, referri tamen aeque bene ad Sat3ri silium posse, jam ex iis, quae apud Suidam scripta cleguntur χει vestitu qu, hic sit us , erodibile sit. Illud si vere conjecimus, raponte apparet, qu3m facile fieri , potu rit, k ut ido Ephesio tibicine, 'cui Batalo ruit sive nomen sive cognomen, eadem relata legamus atque de Antigenida. IIIum aufem hoc juniorem suisse, consentaneum est eum statuere, ' qui adstipuletur iis, quae a Meinelcio et a nobismet ipsis dispututa sunt, et ex iis, quae traduntur R Plutarcho vit. Demosth. cap. 4 Ephesium tibicinem ab Antiphano exagitatum esse probabit ducat Sed haec omnia infirma esse atque dubia autendum est Qua quum ita sint, ducite
aliquis scrupuIum injiciat sic ratiocinans: quoniam certum vi deatur, meque lusciniam meque corvum tibicines gestasse illa κρουπερια, magis etiam vero fieri simile, tibicines, ' quotquot assuerint in Avibus agendar modi calceamento non SSC ΝΟΝ,
64쪽
novationem proprium fuerit. Ad hanc igitur objectionem ad tentripus hue respondebo. Vel per secredibile non est, fuisse omnibus ibicinibus uno eodemque tempore Viventibus unum atque idem calceamenti genus. Praetore neque illud simile est vero, tibicines nullo alio usos esse nisi aut, iis, quae κρουπέγα appellantur, aut calceis ilesiis. De utroque quum Scriptores taceant, monumenta artium a veteribus cultarum satis nos edo ut Tum si quis secum reputaverit, scabella apud Romanos, et vel serioribus temporibus usitata fuisse, is vix ac ne hx quidem sibi inducat in animum, ut κρουπέζια, quod voeabulum vel idem significat, abolevisse apud Graecos omnino, nedum tum mature, credat. Iam is credibile redditur, fieri potuisse ut qui in una eademque sabula,musici prodirent, diversis amen uterentur calceamenti generibus. Per se intelligitur, hoc imprimis valere de iis, qui tam loco, quo prodirent, quam conditione essent diversi. Praeterea non est non probabile, talibus calceis, quales sunt ilesii, et Omnino splendidiore ornatu saltem temporibus Aristophanis eos tantum usos suisse, qui celebriores essent atque eam
ipsam ob caussam instatiores luxuriosioresque in theatro verbi caussa tales, qualis in hac fabula prodiit luscinia, nisi quod haec tibicina est, non albicen, sed non tales quRles erctutquattuor illi musici Sed videtur etiam accuratius demonstrumpos e cur hi potissimum κρουπερια gestaverint, reliqui non item. Etenim Pollux VII, 8 expressis verbis tradidit et.
προυπέζια ξυλινον ποδηρια, πεMOιηDένον εἰς ἐνδοσι μον χορου. Ergo hae soleae inserviebant ad siguum canendi dandum. Hoc Vero negotium tantummodo quattuor illorum musicorum esSe potuit, quos proprios chori musico esse conjecimus contra luscinia ipsa semper excitatur ad canendum, atque item semel corvus, qui quidem omnino in censum vocari non potest . Iam opinor, etiam ab hac parte omnia sunt tuta.
Quum jam eo perventum sit, ut non videatur dubitari ΡUSse, quin Phoenicopterus, gallus gallinaceus, altera pupis, Auzω υγῆς muSico egerint, quaerendum S Porro, e vere flem
65쪽
music ad earmina cantanda adhibita saepius monitum esse a
poetis scenicis, imprimis ab Euripide adnotavi etiam et plura exempla, congessi Schoellius libri, qui inscribitur: Beluagegum Kenninis. idem tragischen Poesie Her virlechens VOL I. p. 39T Proficiscendum autem ubi eo ut dispiciamus o quid sit. quod quum eo loco, quo quattuor illae aves orchestram
ingrediuntur, reliquus nullo Verbo significetur muSico esse, tamen ' gallus ' 'gallinaceus pelletur ii ιοισο ιαντες ορνες.
Hoc epitheto non signari quidquam avi tot gallinaceo tanquam gallo allinaceo: proprium, inde appareto quod listhetaerus hanc avem non novit. Iam enricus ossius ad IIam quae stionem respondit, saltum gallinaceum post ipsum in orche Stram ingressum sonum aliquem indidisse. Sed hoc sibi ae- mer sumpsit vir doctus . Si sonum edidisset gallus gallina ceus, qualis is suisset in libris scri periremus Significatum, ut ex Vs. 26P apparet; sed - id quod Vossit sententiani onmino jugulat quae post ipsuri hunc Versum Ieguntur
luculento exemplo demonstrant, mom Sumcere sonum editum
ad aulem interrogationem, qualis Vs. 72 sit j explicandam. Non video AEquidem illam . aliam. interpretandi rationem nisi hanc, ut gallum gallinaceum secum uulisse aliquod . organon muSicum statuamus et tale quidem, quod aptam illius epithetiansum praebere potuerit , Quod, j si illud recte conjeci, mul lum aliud fuisse potest, quam cithara vel Irra Velim accurate attendatur ad alteram partem vocabuli tot oo ras Tec. Ne quin enim hae simpliciter significat musicum sessi musicum eundemque Vatem ii Iam vero instrumenta musicct, quibuS VR-tes utebantur, multa alia erant , quam cithara et Fra. . Simul, gallum galliniaceum igisse titharistam , emcitur ex Od quod is Solus tanquam 3ιουοομαντι ορνις inducitur, Siquidem Paullo ni jurei posuimus plures numero tibicines adfuisse 'Iuam
66쪽
citharistas. Pro eadem sententia haec faciunt accurate E pensa, in quidem, ut Simul omnes scrupuli adimantur, quos movere quis possit propterea, quod tibiarum similem mentionem nullam omnino videmus factam. Quid enim Num tibias non venissemin conspectum credibile est Si quis eorum meminerit, quae supra de rostro lusciniae duobus ex Verubus constante sunt monita, is tacite, opinor, B se impetrabit, ut credat, etiam trium horum chori tibicinum organa musica fuisse loco rostrorum. At quam rem egregie quadrat, quod tam ex certis quibusdam testimoniis, cis Vs. 62, 99, 308, quam ex eo, quod ii, qui loquuntur vel canunt, ore aperto opus habent, probabile sit, aves ad unam omnes rostris praeditas fuisse apertis. Quod quum ita esset institu tum mirum fuisset, si solus gallinaceus, quamvis, Si nostrusententia vera est, utpote citharista proprie carere potuisset rostro aperto, id habuisset clausum. Unde factum est, uitibiarum, ubi de avibus tibicines agentibus serui est, nullusit injecta mentio, et vice versa, ubi de citharist agitur, hujus rostrum a reliquis diversum esse, non sit significatum. Contra ullus gallinaceus secum ferebat citharam vel Irram ipsi uni propriam Ea igitur quin is thetaero ansam dederit quaerendi et ις noet' set ὀ μουσοδιαντις ορνιμ neque Secundum hanc ratiocinationem licebit dubitare Hii
Contili ualue demonstratio. Probatur, thoenicopterum ecinisse τυ εμβα-τοριον et ους ξοδίους νομους. Agitur de patria quattuor vium iusi- eos gentium deque caussis cur illae ipsae productae sint. Demonstratur, gallum gallinaeeum lyra usum esse. Traetantur aliquot artis opera gallum gallinaeeum musteum repraesentnntin. Agitur de ordine, quo prodeunt aves, deque Vari eorunt etate atque calceatnento . Verosi
cum iis, quae modo effecimus disputando, Bpprime con venit, quod sonum similem iis Vocibus, quas edit phoeni
copterus s. 267, tibiae cantum referreos 260 et 262, jam
supra conjecimus de luscinia disserentes. Sed disserunt tamen hae lusciniae et phoenicopter voces aliquatenus. Qui eas, quas hic emittit, consideraverit accuratius, duos anRpBeSi Sesticere reperiet. Ece tibi rem notatu admodum dignam lNeque enim dubium videtur, quin illis vocibus contineatur id, quod Graeci lingua appellabatur 'o V ιβατηριον. Ergo hoc
67쪽
unus tantummodo canebat tibia et is, qui non solum primus ingrederotur, sed etiam, ut infra etiam accuratius apparebit, Vere princep esset. Qui et ει βαν ριον cecinit, ejus etiam fuisse, τους ἐξοδίους αυλειν ους o/ ους, ut Cratini utar verbis, de quibus vide, quae congessit Schneideru l. c. p. 207 sq., probabile est. Hos vero hau in tabula esseciSS et O astri, Doν, quod Pollux appellat IV, 10, 75 vero esset Simillimum concedet, qui eorum, quae sub finem guntur et cununtur, meminerit. Iam Pollux eodem loco testatur, cani et O castMPLOν
maxime ea tibia, cui 3 οναυλιν nomen erat inditum. Convenit hoc egregie cum eo, quod modo vidimus, tibicinem, qui phoenicopterum agebat, tibia cecinisse sine voce addita. Porro haec seripsit Pollux I. c. g. 82: iγλαρος ιικρος τις ει - λίσκος, σινυ ιος, stOναυλία προὐνορος. Ergo hac tibia usus suisse illo tibicen videtur. Sed ea non sane sola PauIIo enim ante. 3. 80 grammaticus haec tradidit: το γαμηλιον αυλυι ει αυλοὶ et σαν, ου tripo αν /ιεν Ποτελουν et ες,3 εἰς- δὲ uet ερος, et ι μέζονα χυρὴ o ανδρα εἶναι Necessarium igitur videtur, ut tibicinem praeter θλαρον aliam eamque majorem tibiam habuisse statuamus. Haec si recte sunt disputata, uno certe exemplo insuper firmata sunt ea, quae supra de rostris quattuor Vium I sicos agentium iis
dem tibiis posuimus alia usi ratiocinatione. Porro ad ea, quae modo disseruimus, egregie quadrat etiam illud, quod phoenicopterum Aegyptiam avem esse scimus ex Ioc HeIiodori supra allato. Nam ex loco Pollucis paullo supra primum adhibito praeter illa dicimus, ιοναυλον Aegyptiorum Ss in ventum Itidem Athenaeus ex Iuba refert IV I75 E όναυλον ab Osirido esse inventum. Is igitur haud dubie adhibebatur ad cultum Osiridis et Isidis, quocum eximie congruit, quod Heliodorus tradidit phoenicopterum Mem Isidi Sacram esse. Denique etiam νίγλαιον, quam tibiam phoenicopter fuisse conjecimus, vidimus a Polluce Aeg3ptiis tribui. Omnino jam, nisi omnia me fallunt in clarissima luce est positum, cur illa Aeguptio potissimum tribuantur tibicini et porro, cur inter aves Aegyptias ipsi phoenicoptero. - Ιnsistamus liquantisper hac eadem via. Quaeritur post haec ita disputat , equibusnam terris Comicus oriundas cogitari voluerit alteram
68쪽
ut appellatur ab Aeschylo fragm. 300 Schueig. quin Thracia avis habenda sit dubitari omnino nequit. Τhrax enim erat
Τereus, quem sabulae serebant in pupam esse mutatum, hominem CriSintum, στικτοσυ Versicolore ornistum vestitu in avem itidem eristatam atque Variam pictamque plumam Rhenient,
vide quae ad illud Aeschyli diagmenin adnotavit Salmasius Plinian. Exercit. Τom. I. p. 168 et 169, Et illius upupas ne
potem hanc alteram upupam libieinem prodi, jam supra Vidimus. Quod vero attinet ad eam avem, qucte κα2ωφαγὰς Bppellatur, minus quidem terta res est, sed persuasissimum habeo Boeotiam cogitandam esse. Id ut credam, duae imprimis caussae faciunt, prior haec, quod credibile non est, Boeotoriam, quos arti tibiis canendi BomRm operam, nec Sane incassum, navissse notissimum est, et in primis etiam Athenis artem illam exercuisse, ex pluribus vel hujus ipsius poetis locis apparet, nullam omnino esse rationem habitam; ultera haec, quod aperte in nomine κατωφαγας allusio inesta voracitatem, Boeotos vero et fuisse gulosos et propter id ipsum plus etiam, quam par erat, ab Atticis notatos esse atque derisos, inter omnes constat. Haec igitur si recte exputavimus, hic poeta quum Ves, quae tibicine repraesen tarent, elegit, egregie sic egit rem suum, ut earum gentium,
quae et primum et praecipue artem tibiis canendi coluerunt ex ordine rationem haberet. - Ad postremum dicendum erit de ullo gallinaceo Eum Medum esse sivm Persam, iPSE, ut jam vidimus, Comicus expressis verbis significavit. Sed quaeritur, quid sit, quod Medieram sive Persicum adhihuserit citharistam, et quatenus potissimum scillum saIlinaeeum ci tharistam socerit. Et illud quidem quid sibi velit, post ea, quae supra p. 39 monita sunt de Asiatica citharae origine, jam non erit prorsus in obscuro. Omnino Asianos praecipue citharae studuisse ut ius huc resorri dabore Plutarchi do for tuna lexandri magni dicentis Iocum quendana, jam BRrneSIus adnotavit ad Euripidium illud 'μιάδες κιθάρας ψοφον, quod legitur Cycopi. s. 442. Sed non omnium citharae generum origo repetebatur ex osia. Digna haec re est, quae Paullo ceuratius excutiatur. De cithara agens, quae 'Aσιάς appellatur, cis qui tymologicum magnum compoSuit, ut vi im
69쪽
χορδος, inquit, αιθαρα υτω καλεiταρ. Etiam Stephanus et Suidas in o. Asia in Asia. Lydiae urbe, in molo monte sita, citharam trium chordarum inventam scribunt. Iam vero ex loco Diodor ibidem a nobis allato discimus,
αρσεν βοῶ δοκε es, et vice versa ex Aristide discimus, Uriae sonum alidiorem DisSe quam citharae, cla etiam quae disputavit Boechhius libri de metris Pindari p. 260. Ex his ure nostro concludere possct nobi videmur, organon muSicum, quo utebatur gallus gallinaceus, Uriam fuisse, non citharam proprie sic Rppellatam, quorum instrumentorum discrimen et similitudi nem exposuerunt Bureilius ausimoires de Academi des in
scriptions Vol. IV. a. I723 edit. p. 124 sq. Forkelius istoriae musices Vol. I. p. 200 sqq. et Gerhardius libri, qui inscribitur Auferteseno Griechische VasenbiIder haupisachlichEirnskischen Fundorus , Tom. I. p. 88 et 89 adnot. 60 atque 61 o p. 103 atque adn. 156 j. Et observa jam quam egregie id,
quod de lyra modo rettulimus ex Aristide, concina cum eo, quod supra p. 47 sq. essecimus de tibiis earum avium tibici nes gentium, quae ex noStra sententia prorsu eodem sunt loco habendae, quo gallus gallinaceus, nisi quod hic citharista est. Vice Versa ex hoc, quod lyra, validiorem illa sonum edente, Potius quRm cithara, opus esse censebat gallo gallinaceo hic poeta jam, opinor, dilucide apparet, cur Asiaticam
illa ' Seeundum oeos, qui sun tia o Elymologico magno, pud te. phanum et Suidom, Paullo supra ommemoratos, Videri potest statuendum eqse, Iram, quam gestabat gallus gallinaceua, trium fuisse hordarum. Sed hoe nn credendum non sit, vehementer dubito. Nee moveor ut Probabile dueam, eo quod revera exstat antiquae artis opus quoddἔ- , in quo juxta Personas aliquot seeniens Tepraesentatum reperitur organon musicum tribus hordis instruetum . vides Agineouetii Histoire de Par parrae monumens, Iol. V tab. 13. 12.
70쪽
avem citharistam induxerit. Sed quaeritur porro, ut jam significavimus, cur potissimum saltum salIinaeeum elegerit. Respondeat aliquis, quoniam ea celebratissima una avis Asia tica origine fuerit et simul ercurio lyrae inventori sacra. Audio et probo; sed verosimila est, accessisse etiam aliam rationem magis aptam ad studium iocandi atque Iudendi comicis poetis proprium. Insistamus Vestigiis, quae apud hunc Poetam reperiuntur. Hujus ipsius sabulae s. 489 de gallo
gallinaceo scriptum legimus: Ono ταν sto νον ρθριον sy, et loci Ecclesiagusarum, qui est Vs. 489 sqq. ita O
quo loco Brunckius ην κιθαρωδον gallinaceum intelligendum statuebat, qui ρθριος δων dormientes e somno excitaret. Sed egregie sallitur, appellatur enim mola manuaria. Etiam scholiastes voluit: κ ἀλετρις, ut scriptum est in praestantis sim uno cod. Ravennate, non ν ἀλεκτορίς, quod legitur in edit Aldina, ob quam pravam scripturam in illum errorem incidisso runckius videtur. Sed tenendum tamen, quod mola manuaria κιθαρωδος Vocatur non simpliciter, sed ratione habita et o ορθρίου νοιιου. Haec Θrba si posita non essent, sumere liceret, illud solummodo ex eo esse explicandum, quod mola manuaria crepitum edit, quo de conserendus est locus, qui est Ran. 's. 1304 sqq.: ενεγκατο τις τὰ λυριον καίτοι τι δεῖ i λυρας ἐri τουτον Που 'στιν 7 Or O τρ&κοις
Nunc necessarium videtur, obtemperare etiam scholiastae ad verba ὀν ορθριον νο/ιον haec adnotanti Oυτω καλοψ/ιενος νο/ιος κιθαρωδικὸς ὁ ρθριος , pro quo poStremo Vocabulo rescribendum esse ρθιoe, per se intelligitur. Quibuscum egregie concinunt ea, quae scholiastes adscripsit ad Ranarum Vs. 1315 illustraturus verba ἐκ τῶν κιθαρωδικάῆν ostων:
' De Imaehida vide quae disputaverunt Ferdinandus Rauhius Noste ad texiei Hesyehiani orig., p. 113 sqq. Otto Sehneiderus de veterum in Aristophanem schol fontibus. p. L, Iulius Richterus de Aeschyli, Sophoclis . Euripidis Interpe Graecis. l. 63 sq.