Adversaria in Aeschyli Prometheum vinctum et Aristophanis Aves philologica atque archaeologica [microform]

81쪽

- 67 santantabus resp.nsarent aut I proseenio versantes simul eum hisce uu non adspectabiles; negari nequit. Testatum reperimus apud Aristotesem, problem. XIX, 9 et 3, monodiis, quae dicuntur, adspirasso bram et imprimis tibiam. Quaeritur, utrum hoc factum sit eorum; qui ad chorum pertinebunt, musicorum opera, an aliorum quorum. Hac in tabula in monodia pupae, ut vidimus, fiebat' per lusciniam, eici men, quam sacerdos canit, ut vel ea docent, riuae supra p. 45. diximus de R. 857, aut lyram'adspirasse censendum est quo probat negotium responsandi Mallo gallina eo tr

bgere liceret, at mihi quidem prorsus non est credibile IIraecantum auditum esse aut nullum omnin instrum nium mus

cum sed post ipsum eanticum eantatum tibiis canebateorvus. In Vespis quae cantantur a Philocleone s. 1325 sqq. si tibiam habuerunt, adspirantem, ejus fuisse tibicinae, quam illo secum duxerat, probabile si EcclesiaZusarum s. 89oisqq.

quem anus appellat tibicinem, ut monodiis aceinat, Eum non fuisse ex iis, qui ad horum pertinebant et in orchestra e sabantur, sed comitem ipsius anus in proscenio stationem habentem, quovis pignore contenderim. Illa quatenus apte

cogitari possit comitant tibicine progressa esse, excise , qui est Vs. 877 sqq. accuratius perpenso elucet. Ranarum S.I30 sqq. Aeschylus, quum Euripidi quaedam eantaturus est, lyram poscit et mox anum testis crepantem. Ergo illis e sibus non accinui is citharista, qui ad chorum pertinebat.

Hinc, ut in transcursu moneam, forsan conjecturam caΡere

liceat, poetam, qui inducitur hujus de qua Romus, s viae Us. 904 sqq. et Cinesiam dithyramborum poetam, qui post Vs.1371 in scenam ingreditur; si ea, quas canunt, carmina, citharam vel Ιyram habuerint adspirantem, tale instrumentum musicum ipsos secum attulisse. Quin Lysistratae loco, qui est . 1242 sqq. vel choro Lacedaemoniorum et ut videtur sarutem, Atheniensium concinit tibicen ad chori tibisines non e tinens x enim tibicen illis he-nibus et anto aderat inter omissandum, ut mos ferebat, et postea ipsos ex Red bus egredientes comitabatur. Secundum haec, si Vera sint onmia, quae diximus probabile videri potest, monodiis, quae proprie appelluntur, et omnibus carminibus ad alios, quam ad chorum proprium pertinentibus, si instrumenta musica ha-

82쪽

herent adspirantia vulgo non concinuisse chori musicos, sed alios, ad solos scenicos pertinentes, eosque certe ut plurimum in proscenio versantes; quae sententiati vel per se habet, quo commendetur et egregie i concinit cum iis, suae testimoniis scriptorum veterum nixus disputavit Salmasius adn. ad Scriptores H. A. p. 824 sq. - In Ranis inde a s. 126 Euripides Aeschrlia quaedam et Aeschylus Euripidi quaedam recitanti Ex illis quam prior loco posita sunt. tibiam habeut adspirantem, qua Posteriore, Mitharam vel Irram, haec . lyram. Anto illum versum in libris mscr. haec reperiuntur postis: διαελιον προραυλεῖ gue . ad quae lae verba adnotavem nt scholl. BRV. et Ven. γ, τουgo παρεπιγραφή . ῶςπεε καὶ Ἀλλα πολλα κις φασι δὲ διαυλιον λεγεὐθαις ταν ἡσυχέας Παντων γενομενης ενδον ὁ υλητὴς αση cis Schneideri I. c. p. 215. Igitur quisquis haec scripsit, existimasse videtur, tibicinem cecinisse ad chori musicos non pertinentem. Idem id ipsum statuerit de eo, qui subinde cithara concinit Euripidi, necesse est Atque, eum jure ita IecisSed ea demonstrant, quae s. I 304 sqq. Aeschylum deprehendimus agentem. II enim quum in eo est, ut Euripidi illa canat, lyram poscit et mox anum testis crepantem prodire jubet certum est igitur, versibus Euripidis ab Aeschylo recitatis non concinuisse citharistam, qui ad chorum pertinuerit. Secundum haec, quae de Ranarum Ioco effecimus, judicandum erit de iis, quae in ea, , de qua agimus, fabula canuntur a Poeta. Vs. 904 sqq. et a Cinesia dithrramborum poeta, sui post Vs. I 3TI in scenam ingredi-lur, - sed quid tum usu veniebat, quum carmina cantabantur, choro et scenicis communia, quae carmin κοιi1io BP-pellantur Graeco vocabulo Num iis, quae in scenicis canebantur, proprius quidam musicus responsabat, an unus ex

iis, qui choro concinerent alis commus hac in sabula x peritur inde a s. 400 Bes hoc facile quidem aliquis hanc serat sententiam, ut Upupam concinuisse Procnen probabile osse dicat At id mihi quidem non est credibile, partim ea de caussa, quod luscinia alicta semper expressis verbis excitatur ad canendum, lartim ideo, quod hunc celeberrimum unum musicum suisse Verosimiles ducimus . Non nego tequi dem. Iteri posse . ut unus ex tibicinibus chori responsandi negotium suscepisse putetur Sed quidni statuere liceat, ali-

83쪽

Oeni tibicinem non adspectabilem pupae concinuisse Sed

haec, qua haud tanquam certa posui decreta, aliis me doctioribus atque acutioribus relinquo judicanda. - ibicines non ad chorum pertinentes, aeque atquod Iuscinia et de corvo jam supra coriacimus, geminas habuisse tibias, apparet etiam ex Iocis Lysistratae atque Ecclesiarusarum modo citatis utroque enim loco quamvis da uno solo tibicine sermo

sit, appellantur tamen illo τὰ φυσατήρια et ἱ φυσαλλίδες, hoc οἱ avio . Geminas tibia quum in vibus agenda ingestatas esse ab avibus chori tibicines repraesentantibus con-

set neum sit statuere, eae ut apte resere rostra aperta Videri possent, facile aliquis eo minet, ut censeat, illis avibus persona fuisso, in quibus fixa essent tibiae. Aves universa personatas fuisse, recto jam Genellius monuit I. c. p. 260, adn. II aliis ductus rationibus, atquo etiam nos id ipsum saltem in gallum gallinaceum cadere certo inmare audemus.

Sed alia res est de avibus tibicines agensibus. Tibicines etiam alias personis caruisse, de rationibus, ut mihi quidem videtur, satis idoneis contendit Genellius p. 154. Utrum igitur potius statuendum erit, eas tres aves solummodo Inter ingrediendum, per quam occssionem reliquae nihil phoenicopterus aue assis odum canebat, Personas gestasSe easque

postea, quum Spectatoribus terga obverterent, deposuisse an eredibilius videbitur Comico condonatum esse, Postu- Iaret ut geminae tibia manu tentae pro rostris haberentur Hoc certissimum est, neque Iusciniam neque corvum gestasse personas videri posse vel eam ob caussam, quod capistra habuerunt. - Ratio, qua chori musicos ingredientes deprehendimus in orchestram, singularis est. Prodeunt enim illae aves non simul cum choro, sed, quamquam paullo, tamen

anto, quam hic progreditur in orchestram; porro neque ipsa advoniunt una, Ss per intervalla, alia post alium. Diversa est ea prodeundi ratio, qua uti solitos esse tibicines sibi finxit Genellius i. c. p. 155. Dubitari omnino potest, utrum una tantum fuerit, an variae. Quod ad hanc, quam in Avibus videmus usu Venisse attinet, eam ipsam facile alicui videri possit ea de caussa secutus esse poeta, ut ipsi occasio esset explicandi, jocandi, satyram adhibendi ita, ut socii. Attamen, ex mea quidem sententia, Comicus hoc modo minus bene rem

84쪽

suam egisset si ejusmodi prodeundi ratio omnino insolita

fuisset. Dubium esse non potest, quinianusici chori per eandem portam ingressi sint in orchestram per quam chorus ipse subinde advenit. Sic enim mos larebatini neque secus factum esse quum hae acta sabula est, tam ex iis quae supra p. 52 monita sunt de soni a phoenicopter editi rMione,BPParet, quam eo veri redditur simile, si quod intervalla, per quae illae aves musicos agentes singulae prodeunt, sere aeque sunt ei quod est inter processum ejus , quae κατωφαγὰς appellatur, atque earum avium ad choreutas pertinentium, muste

primae prodeunt; qua Q fieri potest ut significetur a Comi eo,

quattuor illas aves non emere agmen, quod unum totum esse et per se stare putandum sit, sed universas cum iis, e qui, bu chorus constat, aeque cohaerere atque singulas inter Se-. Per hanc occasionem non possum, quin moneam, muSicos,

Priusquam Prodirent ad canendum, commorari solitos esse in ea theatri parte, quae a re ipsa ocabatur et O nοσκήνιον, de qua jam Genellius I. c. p. 47 rectius stati ex usquam Schneidem p. 8 sq. et p. II sq. Sequitur illud ex verbis Athenaei, quae sunt XIV, p. 63I, hisce Oθεν και ' ποδω eo ὁ Φλιάοιος, κροταλιζομένου Ποτε τινος τῶν αυχητων, λατρέβων αυτος τι ἐν τω res σα Τνέω, τι SO- δειΠεν δῆλον οτι μέγα κακον γέγονεν ἁ ου αν-Hως ἐν et oia πολλοὶ ευδοκιμιησαντος - Sed quaeritur Porro, quo Orchestrae loco chori musici stationem ceperint. Tibicines - neque enim sermo est apud hos viros doctos nisi de tibi

cinibus, stabant, si Genellium audis cis. l. c. p. 156 juxta ηγεμον et κορυφαἱους, S Odolaedum uellerum cis dissere, quas inscribitur Anhan et dem Bucher Aeschylos uinen den, Gottingae a. 1834 in publicum edit p. 36. in ipsa illa Bacchi ara, quae Graeco appellabatur θυιιελη, ita quidem, ut

prius magis recesserint, Pratinae vero junioris aetate et omnino iis temporibus, quibus tibicines impotentissime dominabantur in orchestra ocum maxim in oculos cadentem tenuerint; Schneider ra. c. p. 8 fgur echie und lin e Setin der Thymelen, ait, suhrten inigo Stula aut das Bretergeriisto de Orchestra, melche nebs dem Geruste und de Τhymele einen

85쪽

sassens. Dicum prirno loco de Schneideri sententia, non hoc quidem fine ut eam refeIIam, - esse enim salsissimum uni versum illud viri docti placitum inter eos, qui rationem theatri norint, constat, sed ut dicam de re adhuc non observata. Apparet, Sehneideram imprimis id spectatum censuisse, ut inus ei non nimis essent in conspectu. Quod cur ita fuisse statuamus quum nulla idonea caussa cogitari possit, tum ita non fuisse, sed musicos a capite usque ad pedes em p tuisse non soIum ab aetoribus, veram etiam a spectatoribus, elucet ox hujus sabulae s. 837, si a nobis supra p. 41 recto est explicatus. Neque tamen in coiitrariam partem discesse rim uolt mim secutus musicos in illa thymela collocantem; quae statio, si erat, de quo dubito, quanquam bene me min verborum schol ad Pac. s. 734 horum: sa δὲ nὲ τῆς θυμέλη ραβδοφορο τινες, o τῆ ευκοσ1iἱας si ἐλoνeto

τῶν θεατων, eorumque, quR R eum locum congesserunt interprstes, sane aptior erat τοῖς φαβλυχοις, quam musicis. Sed Muesserus in errorem se induci passus est notis iIlis Pratinae verbis, quae exstant apud Athenaeum XIV, p. 61 C: lo υβρις - ιολεν 4n Y Λιονυσιάδα πιολυπάταγαθυιιέλανς quae nihil ejus, quod voluit Vir summus, demonstrare posse, facito intelligitur. Etiam Genelli sententiam falsam esse, jam

non amplius est quod moneamus. Sane consentaneum videtur statuere, musicos chori Vulgo Prupe ipsum chorum statio nem habuisse, eam tamen, quae I si prohiberet, quominus illo commode et libero saltare posset. Quae accuratiora sint, vix certo asserri poterunt. Quin quaeri posse ridetur, num omnino ertam quandam stationem habuerint, semper unum eundemque orchestrae locum tenuerin - Τibicines stetisso existimant reliqui, Schneiderus sedisse. Qui vir doctus curita statuerit, nisi eo ne, ut illi etiam minus cerni potuisso viderentur a spectatoribus, nescio. Per se jure contendi prosecto non potest, statum impedimento fuisse iis, qui tibiis vel lyris canerent; immo, si quis contrarium amrmare vellet, praesertim quod ad tibicines attinet, magis audiendus foret. Cur musicos chori non sedentis sedisse existimare velimus, quam stetisse et ad partem incessisse, non exputo. Fortassis argutari non videbimur vel morosioribus censoribus, si etiam

86쪽

in hanc rem usi suerimus s. 837. Quo loco cum gal- Ius gallinaceus dicatur οἰκεiscin πετρῶν, πέτραι Ver cothurni intelligendi videantur, fatendum erit, illa verba multo melius quadrare ad gallum gallinaceum stantem et in cothum ni nixum, quam sedentem. - His ita divulatis paucis etiam de eo dicamus, quo loe vel quibus locis vulgo degerint ii musici, qui scenicis concinerent cantantibus nec tamen ad spectabiles essent. Talem hac in sabula se praestat luscinia, ut vidimus, inde a G. 227. Ea quem locum tenuerit, concludi sere potest ex iis, quae leguntur inde a s 202 et s. 660. Verum facile est ad intelligendum, lusciniae in hao tabula propriam quandam et singularem esse conditionem. Vel sic tamen non negaverim omnino, etiam alias similiter colloeatos fuisse id genus musicos, quos modo dixi. Sed quum o loco Athenaei paullo supra citato sequatur, proprium musicorum receptaculum in theatro Vetere suisse τὰ ποσκη- νιον, neSci Ru PraeStet, muSicos non prodeuntes et tamen canentes saltem ut plurimum hoc Ioeo commorantes c

Post ipsos musicos progreditur chorus indo a s. 294

87쪽

Breviter agitur . ea, quae voeatur εἶςω ς. Ut appareat per utram portam thorus si ingrei sus in orehestram, quaeritur de Ioeo, quo agi hane fabulam fingatur aeque patria avium, quae horum metunt. In tua seueau Eum Iin explieantu ex verti. Poetae aupra epraesenta lis, tum ostenditur, ea, quibus nomina singularum uvium eontinentur, ' non pupae esse Iethuenda, sed iisthetaero.

Quae s. 296 commemoratur ειροδος, aditum orchestrae lateralem esse intelligendum, vix est quod moneam. Sed dignissima, quae adnotetur, haec res est. Illi enim aditus, quum inter rudera quorundam theatrorum veterum in tantum bene agnosci possint, ut, quanta latitudine fuerint, satis accurate liceat aestimare, quo de cis quae nuperrime trachius monuit libri, qui inscribitur i, das Iuriechische Theatergebaudes p. 4 de celeberrimo illo Athenarum urbis theatro, nihil ejusmodi constat aliundo. Iam ex illo loco discimus, aditus illos laterales in hoc fuisse latitudine minore eo spatu . quod sex personae alatae e Ient, si alia juxta alias ita sunt dispositae, ut libere se possint movere. - Quaerat aliquis, per utrum aditum in orchestram chorus advenerit. Huic quaestioni ut respondere possimus, opus est inquirere, tam quo loco agi hanc fabulam fingat hic poeta, quam quo loco vel quibus locis vulgo Versari aves, e quibus chorus constat , cogitanda sint. De illo Suevereius I. c. p. 20 sq. disputavit ita, ut Athenas ipsas intelligendas osse VerosimIlIimum existimaret. Non hercle, assentior. Locus, ubi omnia

aguntur, is ipso est, ubi habitat Tereus in pupam mutatus. Audiamus iam Aeschylum apud Aristotelem, ist. Anim. IX,

88쪽

Asor 1 δὲ ιισεῖ etiam δὲ 'Παχληνης οπιων δρυ/ιους ερήμιους καὶ - άγους αποι κάει, quod postremum quidem Vocabulum a poeta prosectum esse non potest libri Scr. Porrigunt: αποικiσαι; eathius reponendum censebat: ποιχεται. Qui vel solum prologum hujus sabulae perlegerit, eum non fugiet, quam egregie illi Παλλη- νης τοπων δροιο ἔρημουοι καὶ παγο quadrent ad eam regio nem, in quam devenientes cernimus Pisthetaerum atque Euelpidem. Sed Phlegraeum campum esse, in quo fabulam agi singitur, adeo expressis Verbis significavit ipse poeta inde a G. SI 2, quo loco postquam Pupam dicentem secit il . Φερ ιλο τι δ' ἡ/ιi τοὐνομ εοτa τὴ Πολει ii

τ Φλέγρας πεδίον, ιν si θεοι τους Γηγενεις ἀλαζονευό/ιενοι καθυπερηκοντισαν. ii S25 Phlegraeum autem campum eundem esse allenen fantum non

certum est, is quae monuit C. O. Μuellerus libri a Gerhar dio editi, qui inscribitur . Hyperboreise Romischo Studionsur Archaeologies, om. I. p. 283 sq. adn. I. i Quae quum ita sint, Porro Si quaerendum, rutram Pallenen intelligi voluerit hic poeta, peninsulamne illam notissimam an pagum Atticum minus celebratum, de quo hanc conjecturam fecit C. O. ΜueIlerus libri, qui inscribitur Migemein Encyclopaedie de Wissenschastem undisiinstes Seci. IV Tom. X. P. 83 P. Ohne

89쪽

τρεχω, ἀφυοις γε λαβων τὰ τρυβλίον. primo obtutu magis pro hac quam pro cognomine illa lacere videri potest. Sed Atticum pagum quominus intelligendum

esse censeamus, ut alia taceam, imprimis haec tria prohibent Primum ni spupam alteram jam supra demonstra-mmus externam cogitari avem c raraciam cujus quum ea, quae ex ereo mutata in pupam est, se vum dicat, non Sentaneum est sumere, neque hanc habitare in Attieaterea sed in Τhracia. Fuit autem Terei regnum Secundum

Ovidium in Ohracia situm apud Odrysas, cis Metam. VI, 491, et regia ipsius prope Rhodopen eis. Vs 590. Etiam loco eschylio qui Thracia Pallene sit intelligenda, non dubito, ad quam vel terrae descriptio, quae illo Ioco egitur, magis quadrat, quam ad pagum Atticum. Deind vehementer dubito, an Aristophanis temporibus et Φλεγρα πεδίον non sit intellectum nisi de Pallene Thracia. Porro ad hanc potius, quam ad pagum Atticum cognominem ducere debet quod Pisthetaerus ab initio fabulae dicit Vs 5 sq. so

Ut enim largiamur homini Iongorum taedio errorum capto atquo indignabundo vocabulis uti supra Veritatem rem augentibus, ast ita, ut hoc loco factum est, non potuit loqui de pago medium fere Athenas inter et arathonem locum lenente. Denique demum nostra sententia probata omnino clarum erit, cur s. 104 Nephelococcygienses componantur cum incolis Iophyxi, urbis ἐν Θρακη περ τὸν 'Aθω sitae secundum Stephanum Quae quum ita sint, apparet, verba Euelpidis s. 30 posita ita interpretanda non esse, ni Suevernius censebat. Sed stipes ille avium progressu insuper in stuporem datus eo ipso temporis momento, quo comperit, noctuam deSSe, quae ViS Athenis, et in arce, crebra est, D. Verbi caussa Lysistr. VS. 760 sq. non meminit se non amplius versari in illa urbe

90쪽

et proverbium illud, quod quum tritissimum esset, ipsi maximo haerebat in mente, mittit. Simul poeta perquam ingenioso illis

verbis de eo commonuit, quod omnia, quae hac fabula guntur, etsi non aguntur Athenis, revera tamen, tanquam in hac ipsa urbe agantur, consideranda sunt. Quae praeterea allata sunt a Sue- vernio ad illam sententiam sulciendam, non est quod dedita opera resutemus. - Reliquum St, ut exputetur, quibus terris Vel qua terra Comicus Oriundas finxerit aves, ex quibus chorus constat.

Supra ostendimus, eas Ves, qua musicos chori Rgunt, externas fuisse. Quae quum non sint notae Pisthetaero contra hic noverit eas, quae chorum emciunt, lacilis conjectura est, has aves Atticas fingi. Et prosecto nulla est, quam quis demonstrar possit non Versatam esse in terra Altica vel simul etiam in mari vicino. De noctua in tantum constat, hujus ut commemoratio Vel per se sola aliquem eo ducere possit, ut inquirat, sintne etiam reliquae aves Atticae. Porro adeo ex hac ipsa fabula apparet, duas aves ex iis, quae ad chorum perlinent, Atticas esse attBgenem, quae commemOrntur Vs. 297, ex s. 245 sqq. , quum tamen ex Acharn. s. 875 discamus, hanc avem Athenas insere e Boeotia accipitrem . 303 enumeratum, quam avem etiam in aliis terris degisse non negamus, ex s. 870, ubi is accipiter, qui inter chore

a Σουνιερακε, χαὶρ ἄναξ Πελαργικέ. s. . Sed id ipsum, quod modo contendebamus, Pisthetaero aves,

ex quibus chorus constat, notas esse, in dubitationem Vocatum est a Sueverni I. c. p. 101. Secundum hunc, quamvis non nominatum, indoinus navium declarationemn, Rit, nape tum est popis persona melius convenire quam Pisthetaero,

harum rerum adhuc ignaro. Itaque in v. 297-30 pro Pisthe taero popis, pro ueIpido Pisthetaeri persona Ponenda est, . Sed isthetaerum ignarum esse, temere sibi sumunt viri docti. Porro Dindota illa verba in editione Oxoniensi posita prae cedunt haec a Brunckio scripta: ndistinctae personae ad fidem codd. . . nisi quod in iis avium declaratio popi tribuitur, cujus in locum quater Pisthetaernm posui. Nam praeter omnem Verisimilitudinem ista, o γαρ ἐστι Σποργίλος; Epops dicereti, Haec sensu veri nativo disputata sunt a Brunckior et digna profecto ira objectio, quae Si non re-