장음표시 사용
121쪽
n esse est quae conveniant, multaque reiicere. Memplis supra a me excitatis addo Verr. I.
Pag. 67 in Roso. er. S 151 videbatur mihi consilium publicum vitioso appellari. Besendit R. ita ut dicat, in illo iudicio, ex lege Cornelia , iudices omnes Senatores fuisse. Belatat hanc explicationem prudens Hottomani annotatio, qui tamen ipso ista locutione non offendebatur, eamque multis verbis tueri conatur. Nec sane quidquam praesidii isti exHi tioni praebent haec . Catuli verba, recitata a Cicerone Verr. Act. Ι. 3 44 : patres conscriptos iudicia male et sagitiose tueri' neque quod Fere. I. 3 4 iudices i designantur nomine Se-ωrii consilii. Igitur istud consilium pubi eum mihi ab illo Roscianae loco alienum esse videbatur: addo, longe diversum quid exspectari propter concinnitatem oppositionis sperfugium 38 ιο 'tim , V. C. α-ilium cum idonei nominis Genitivo. Sed hariolari non lubet. - quumque, p. 66, Senatum tollendum dixissem e loco Agrar. II. I 88, recte monet Rinhesius, e Sest. 3137 ut consilium senatus rei publicαs praemnerent se iter um), abiiciendum esse senatus. Quod pag. 74 explicueram , quo modo diceretur conferre quid in quem, nempe de eo qui
122쪽
-110 alteri bene vellet, obiicit mihi R. dici tamen solere culpam conferre in quem. Sed hoc diversum est, et Graece dicitur ἀναφέρειν. Biligentius explicare potuissem, conferre , isto modo de quo agitur, non nisi id dici, quod ab eius qui conserat proprio studio et voluntate proficiscatur. An vero . dixeram pag. 75 non novam posse inchoare interrogationem, sed eam , quae Opponeretur antecedentibus. Atque sic Milon. 8 33 et 62, ubi quum proposuisset quae omnibus cognita essent, quaerit e iudicibus, an vero vos ignoratis, vos o bliti estis st vis rebus studere, de Maelio dixeram, pag. 81, languidius et infirmius esse. n. addit nusquam reperiri hanc locutionem apud Cicer nem. Facile credo : nam ipsa per se vitiosa est. Novae res possunt exspectari, ut ad Biv. XV1. 3 et 4. 14: et vel sperari, vel contari, ut Sest. 3 110: et rerum novarum cαusa quam ri, Agrar. II. S si , ut, που motus nonuerissionesque res publisae guaerere , Sest. 3 99. Contra, studemuae ei aut rei aut homini, id
est, eam studio nostro et sortasse amore complectimur , quae iam est, non ei quae sutura
Quod scripsi p. 87 , discedere scriptorem ab
123쪽
historia , quod verba Scit , quo Opimius usus esset, alia exstarent apud Ciceronem Philipp. . VIII. 3 14 , non concedit mihi Bootius, hoc
argumento motus, quod eodem modo variatur apud Ciceronem in commemorando Scto quo C. Marius, L. VaIerius Coss. usi essent: vid.
Philipp. VIII. S i5 Babir. Perd. 3 20.
De illo, remorata esι p. 89). admonet, me B. satis defensum esse quum ab aliis , tum a Madvigio. Alios illos nunc minus curo: sed operae pretium est audire Madvigium, ανταξιον ἄλλων. Hic igitur, Opuso. Acad. I. p. 186 sic: n graviter homines sceleratos quasin exspectasse iam nimis diu mortem ao poenam nescit, quae dudum debita eos quasi tarda re-nmoraretur, quo minus eo, quo ruerent, pedinvenirent aliquando. Rectum est igitur rem n randi verbum. V Boccine est interpretari ΤFieri poterat ut isti conclusioni concederem . si modo intelligerem quae praemissa sunt. Omitto illud granuer dicit, quamquam dissicile est vel umbram gravitatis in illa enuntiatione aspicere. Si ipse Madvigius haec verba omisisset, nemo
haereret in illa Obliqua oratione, utrum Scelerati homines exspectavissent mortem ac poenam, an mors ac poena exspecta isset sceleratos homines. Sed utrumvis voluerit, sententia orie-
124쪽
tur quae mihi quidem plane obscura est. Praeterea, quum videatur Sceleratorum hominum . oppellatione Catilinam eiusque socios indicare, non sane dicit orator id, quod vult Madvigius, sed obscure tantum signiscat, cum quo Verbo 'minus Opportune iungitur adv. graviter. Porro , quod subiicitur ad explieandam et ad vindicandam scriptoris sententiam, neutri proposito satisfacit, quum dicit de illa morte se Foena , is quae dudum debita eos quasi tarda remorare.
D tur. ' Divinandum relinquitur quid sibi velit
hoc, mors aut poena aliquem remoratur , quominus eo, quo ruit, per veniae. Nam si re morari, i. q. retardare, orietur hoc, ut morte aliquis dicatur retardari in proposito persi ciendo , ita ut is hoc non statim, sed aliquanto serius tamen persecturus sit. Miror, et, prope doleo praestantissimi iudita virum i Tecta tam desperata suscepisse defendenda. et , si dis placet , etiam explicanda, qui in eadem pagina acutissime , ut solet, locum corrigat in ad Rix. XΙΙΙ. 6 , quum recte animadvertisset , quam innepta ea essent, quae in editis serrentur. , aluuod autem defendit verba rei pusiacse H αα , quasi esset pro rei pullicae nomine ενι- posita, aut, quo modo Bootius tuetur, a republica illatα, teneo nihilominus id, quodias
125쪽
smari, cum singui. poena non nisi Genitivum vel obiecti, ut sceleris est poena. Legg. H.S 43) vel epexegeticum iungi posse, ut Foena exsilii num 'Iam eius, qui poenam imponit. Remittit Madvigius eos qui dubitant ad sua in Epist. ad Dreli. p. 122. Non poterat magis causae suae nocere. In ipso illo Verrinae loco V. S 121ὶ quem rectissime corrigit, fortuna
dicitur nauarchos reservavisse ad innocentium poenas , i. e. qui ulciscerentur iniuriam innocentibus lactam: cons. ibid. S li Mikti. IX. 14. 2, Bruti mencia peraequi, est Brutumuleisol sui Philipp. XIII. 3 46 poenas Fatri persequi , et hoc , modo dicitur sRosc. 4mer. 3367ὶ parentum poenas a filiis i scelera is reis Petere, et Lentussi poenua emeti Flacc. S 95); et in Coeliana S 70), ubi quum exposuisset
quid spectaret lex de ivi, eum indignatione addit . hae uege Coetii adolescentia non ad rei publicae poenas - MFO8suu , non expetitur a coelio ultio iniuriae quam rei publicae intulisset. Haeo si Madvigius iterum consideraverit, spem eum largiturum esse nihil inde praeέ dii prodire quo inam interpretationem verborum rei Hiblicae poena remorata ' est in posterum tueri pergat,mliumqne hine diversum esse, quum Brut. S 103sradinus dicitur ab ipsa re pu/lica inter μου.
126쪽
Damnaveram convenit, pag. 42. opportune mihi in memoriam revocat B. hanc Mureti annotationem: D quaeram ecquis umquam, qui alinquem modo Latinae linguae sensum haberet, Bita locutus fuerit ut diceret, convenie statim
nid fecisse , pro eo quod est, statim id. δε-
ν' cisse oportuit. 'Pag. 95 improbaveram nequitiae vocabulum istic a scriptore usurpatum. Dissentit a me Bointius , qui Madvigium quoque auctorem Sequitur.
Is nempe ad Fin. V. S 56, in eo vocabulo Dinertiae et segnis mollitiei significationem in-Desse'' putat, laudatque hunc ipsum I Catilinariae locum, et S 29. Si attendisset ad locum Tusc. III. S 17 sq. , quo eiusdem interpretationis patrono utitur Goerengius ad d. l. Fin ., temere se pronuntiare sensisset: ex ipsa enim frugalitatis descriptione, cui virtuti nequitiae vitium contrarium dicitur, apparet hoc vitium esse eius, qui neque motus animi appetentes regat, neque adversetur libidini, neque in omni re constantiam semet. Quid autem isto loco Fin. agitur 7 Demonstratur hoc in natura inesse, ut animus Semper agere aliquid appetat, utque ea cupiditas agendi aliquid adolescat cum aetatibus. Quin etiam sita pergiti inertias mos homines, nescio qua singulari segnitie
127쪽
quae vera lectio est) praediaos, videmus lamen et corpore et animo moveri semper ei. Perspicuum esse credo e coni. quin eriam, eiusmodi homines nunc commemorari, in quibus fortasse minus exspectanda esset illa agendi cupiditas , itaque videretur inertia et segnities illa excludere illam cupiditatem ; quod quo modo de nequitia assirmari poterat Τ quae cum libidine, et flagitio et quod is audendi audacia
coniuncta est. Equidem putabam non opus esse talia exemplis firmari. Mira praeterea haec est Madvigii argumentatio , quum e diversis libris utramque lectionem commemoravisset, nequitia , et segnitis D quum igitur utraque fami-ntia a se ipsa dissentiat, non dubium videtur,n quin verum sit nequitia. V Non est hoc rationem sequi in critica lactitanda , sed micare , et talos iacere. Ego, si omnium omnino librorum lectionem nequitia correxissem in segnitis , quod sacere non dubitavissem. singularis et immanis temeritatis crimen in me concitassem.
128쪽
Nihil conferri potest cum Atticorum Oratorum voluminibus, si quaeritur de legibus atque institutis quibus Athenienses illis maxime temporibus usi sint, deque omni et publicae rei et privatae disciplina. Sed in ea auctoritate usur panda deprehendi subinde eos , qui sagacissime
eius nobilissimae civitatis morem et indolem per. sequerentur, non nimis diligenter vel grammaticam interpretationem secutos esse, vel a veris salsa et commentitia segregasse, itaque non tantum , quae per se propemodum ridicula, certe incredibilia essent, assinxisse Atheniensium institutis . sed eadem levissima inimi meque op-
129쪽
portuna sollertia Ornasse. Quos 'et quorum in eo genere errores his proximis annis alii viri docti arguerint, non attinet commemorare , multo minus si quid ipse ad eundem finem olim disputaverim , nisi quod, quum Aeschinis Τimarcheae particulam nunc explorare constituerim , non poenitere me assirmo eorum, quae de
υβρεως lege in ea oratione descripta disserui in Epistola ad Hermannum p. XLVI sqq. Sed quum nuper suscepissem argumenti gravioris , quodque latius patebat, explicationem , offendebam in Timarchea I 35 hanc legem , quam , ut legentium commodo consulam, integram appono ex editione Behheri. . Tων ἐ33 ρων ἐάν ἐν βουλῆ ἡ ἐν Περὶ τού εισφερομένου μη χωρὶς Iἡ περὶ ἐκοἱ υJ, ἡ δυ περὶ του i αυτου ὁ : αρτὸς τῆς αυτῆς , Lool
ἡ λοιδορῆται, λὶ κακῶς ἀγορευη τινα η υποκρουν, χρηματι ντων μεταξυ ανηγώςως λέγη περὶ τουρα ἡ ἐπὶ του βήματος, ἡ παρακελευηται ἡ ε-τὸν επιςατην .αφειμένης τῆς εκκλησίας ἡ τῆς βουλῆς. κυριευέτωσαν οἱ πρόεδροι μέχρι et ντηκοντα δραχ- μων καθ' ἔκ-ον αδληριαὶ ἐπιγραφειν τοῖς πρακε τορσιν ' εαν δε πλεονος ἄξιος ἡ γριίας, ἐμβαλόντες μέχρι πεντήκοντα δραχμιῶν εἰσφερετωσαν εἰς τὴν βουλὴν ἡ εις την πρω ν ἐκκλησlαν ἐν τῆ βου
130쪽
ἐὰν καταγνωσθῆ αυτου κρυβδην-των βουλευτων, ἐγγρα δατωσαν οἱ πρόεδροι τοῖς πρα
τορσι των ἀμύνJ. Minus miror huius legis et argumentum, quod incredibile, et sormam, quam ineptissimam esse contendo, serio tractari a Schoemanno De Comiti. Athen. p. 115. not. 29 et p. 171. not. 2, quam sine ulla suspicione et aliis probari, et praeci pue Boeckhio Oecon. civ. Athen. I. p. 210. not. f. et p. 495. Mit. 24''. Fac nihil esse quod in ipsa legis compositione et verbis offensioni se possit, non tamen quemquam dubitaturum esse puto , si dicam eam alienissimam esse adi ea demonstratione quam in hac orationis parte per sequitur Aeschines. Tota eius δοκιμωτία, cuimgeneris est haec actio, nititur crimine παρ εα σεως, quo ad hune finem utitur, ut obtineat
Timarchum ideo ατιμον esse, et arcendum αποτου δημηγορειν, neque aliud quidquam in eo arguit nisi flagitiosam vitam turpiterque inde ab
adolescentia actam aentem. Itaque modo ante,
S 28-32, recensuerat quibus vitiis qui dediti
fuissent lege arcerentur απὸ του βήματος , in qua lege esset hoc ἔ si quis, spretis illis tamen prodiret ad dicendum, huic δοκιμασὐν ἐπαγγεγλατω 'Αθη Ιων ὁ βουλόμενος oli et He liaeam περὶ τουτων ἐν τ* λκμηρίν λαγιγνωσκειν