Scholica Hypomnemata scripsit John Bakius

131쪽

lex iubet. His breviter commemoralis, de more recitantur ipsae illae leges: αναγνωσεται Ουν υμῖν τους νομους τους περὶ ευκοσμίας κειμιένους

των ρητορων. S 34. Quid autem eo pertinet ea lex, cuius formula subiicitur 3 Prorsus nihil ;

siquidem neque nκιμασlαν vitae ante actae continet , et potestatem tribuit Protaris oratoris immodestiae quae exstitisset statim mulcta irro gata coercendae, nihil ut Heliaeae decernendum relinqueretur. Igitur non huiusmodi legem , quae nihil attingebat Timarchum , sed illas tum recitatas suisse apertum est: quas quum iudices audivissent, apte potuit orator subii re S 36r τουτους μέντοι τους νιμυς ελι-ἡ ρή τους ἐφ' υμιν μω εαν - μι, γὰρ κολαστετῆς, εδικουντας , Dονται υμων οἱ νόμοι καλοι καθκυριοι . ἐαν δ' α*ιῆτε, καλοι μόνον , κυρω δ'ουκέετι, quae ' fieri nullo modo potest ut subiecta fuerint eius legis mentioni, quae κουλασιν ipsam

Proedris tribuebat. Sed videri potest, dicat quis; hanc legem esse eam ipsam, quam modo dixit Orator latam fuisse ex indignatione istius παγκρατsου, quod in Timarcho exagitat 9 26 et 33. Ne hoc quidem concedendum est. duale fuit enim istud Tmarchi παγκράτω Τματιον γυμνὸς ἐπαγκρατὶ ν ἐν τῆ ἐκκλησίον, ουτω κακως καὶ αἰ χρῶς διακεIμενος, τὸ σω ο ὐmὸ

132쪽

καὶ βδελυρἱας, ωςε τοδε γε ευ φρονουντας ροκαλωφασθαι αBπυνθέντας υπὲρ τῆς πολεως εἰ τοιουτοις συμβουλοιW-Ipsaque illa nova lex quid definiebat 7 Nempe αποκληρουν φυλὴν - τὸ βῆι- ς τις προεδρευσει, voluitque καθῆσθαι τους φυλέρας βοηθουντας τοῖς νόμις καὶ κρατίφ. Sed hanc legem ideo non recitari iubet orator, quoniam alii, in quibus ipse Timarchus, eam γεγραμμένοι εἰ τι μὴ sieg. ουψ ἐπιτήδειον εἶναι. Non tamen dissiiuste est coniicere quo consilio ea lata fuerit, nempe, quum non satis praesidii esset in Proedris, ut in contione integrae Tribui auctoritas concederetur statim arcendi απὸ του βήματος eius, qui manifesto impurus esset et imis pudicus , tradendique τω λκα τηρω , ita ut non exspectare necesse esset, si quis exsisteret qui δοκιμασIαν ἐπαγγελλειν susciperet, sed eam ipsa ἐκκλησIα denuntiaret. Hoc suspicari licet ex his oratoris verbis: ἔςι δ' οὐδεν ζητεῖν τους

τοιουτους ανθρωπους α πελαυνειν απὸ του βήματος ταῖς κραυγαῖς, ο γαρ αισχυνονται, αλλα ταῖς

τιμιωναις τουτους απεθίζειν χρὴ, ριόνως γαρ ἄνουτως ἀνεκτοὶ γDοιντο. Etenim neque η προεδρευουσα φυλὴ, neque universa contio τιμωρεῖσθαι poterat τὸν αἰ-χρῶς βεβιωκότα ιν οἱ νομοι προεῖπον μὰ δημηγορεῖν S 3), sed, ut in aliis

dolictis, sua auctoritate tradere λλικαςηρίφ.

133쪽

ha ut nemo privatus necesse haberet suo peri- 'culo actionem instituere. Nihil quod huc pertineat agnoscitur in ea lege, cuius oratio S 35 exhibetur, in qua subitae immodestiae cuiusdam

coercendae causa Proedri iubentur mulctam irrogare , ad eum finem, ne unius culpa aut te- . meritate publicae disceptationis ordo turbetur: contra, leges περὶ τῆς των iρητορων ευκοσμως vitam ante actam spectabant, et, sicut dicitur 3 195 , ου τούς ἰδιωτευοντας, αλλα τους πολιτευ - μιένους ἐξεταζουσιν.

Si, ut spero , obtinui legem istam, de qua

agimus, alienissimam esse ab argumento et disputatione in qua versatur orator, restat ut demonstrem eam continentituun esse potius, quam1Lveram, sed alieno loco per errorem interposi- , 'tam. Nihil suboluit Schoemanno l. c., qui mis nutis quibusdam correctionibus adhibitis since- ram legis Atticae orationem restitui posse putat. Nos de singulis videamus. - Statim quod ab initio ponitur, των ρητὀρο , , eo fraudem arguit, quod ista appellatio usurpabatur sane in communi sermone, quum instili, gantur ii, qui του καὶ γραφειν vel in contione, vel in Senatu, munus occupare ac tueri iniarent, isd aliena est a publieis documen- . tis sicut similis , οἱ πολιτευθμιενοι ' ne dicam ,

134쪽

articulo praeposito, τους ἐήτορας, non nisi aut decerta classe hominum, aut de certo numero dici posse. - 'Εν ἡ ἐν , corrigendum sane est addito utrobique articulo: sed quorsum της βουλῆς mentio 7 quum Proedrorum munus, quibus in hac lege mulctae irrogandae potestas tribuitur, intra ipsam contionem contineretur.

nec in Senatu ulli Proedri QOgitari possint, ipsique infra iubeantur causam graviorem εἰσφέρειν εις τὴν -- Περὶ του εισφερομενου μὴ ρὶς η περὶ εκα του. Non repugno Schoemanno,

qui istud si abiiciat: sed fugit eum. id de quo

agatur in contione non dici oportere τὸ ρόμενον, sed τὸ προτεθέν, cuius locutionis usum ipse vindicat in eodem libro p. 104: sed dieitur et κρωιν, et νόμον εισφερειν. Ipsum illud περὶ εκαςου tum demum recte diceretur, si plura simul essent προτεθέντα ' et si in una eademque causa plura essent consideranda , ne fieri quidem poterat ut quis ομου περὶ απαντων diceret. Fallitur autem vir doctissimus quum putat hoc praecipi, ne quis de alia re verba iaceret nisi de qua Proedri retulissent, multoque magis quum confirmari hoc praeceptum contendit loco Demosthenis in Timocratea p. 715. 12, si quidem istic de lege a Timocrate lata agitur , cuiusserendae venium iste non ante, ut oportebat,

135쪽

impetravisset: nec minus perverse et res et verba interpretatur, quum dicit illud ipsum , non bcuisse de pluribus rebus simul dicere , docere Aeschinem initio Ctesiphonteae S 2: nam

και ἐν μέρει περὶ ἐκάςου γνωμην agro Iνεσθαι indicat servari oportere ordinem aetatis tu suciscessione eorum, qui ad dicendum vocarentur. - Η περὶ του αυτου o αὐτος τοῖς αυτοῖς

νωι sicuti Belaius ediderat . In his, velut

glossam, damnat Schoemannus verba o αυτος

τοῖς αυτοῖς δηλονὀτι. Non intercedo. Sed quis eredat, quum in iudiciis δευτερολογIα concederetur, in populi contione dicendi disceptandique libertatem, quae saepe in altercationem excedebat , adeo circumscriptam fuisse, ut neci plura simul complecti liceret, nec , quod quis semel attigisset, iterum defendere 7 Multo verior et

prudentior ea lex erat, quam commemorat Demosthenes in Leptinea p. 502 init. , quae vetabat δὶς πρὸ.-αυτον υπερ των αὐτων iudicium exerceri. - Subiicitur, λοίδορῆται, ἡ κακως αγορεύη τινα , ἡ υποκρουν , quorum singula inopportuna sunt. Primum λοιδορεῖσθαι et κακως αγορευειν non attinebat cumulare, quae h. l. sere sunt eiusdem potestatis. Tum , αρχην λοιδορεῖν erat sane lege sancitum , sicut e Lysia novimus Veter. Emer. p. 320, sed κακηγορὶς actio quum cuivis

136쪽

laeso daretur, credibile non est eum, qui in comtione alium quemcumque maledictis proscidisset, ista mulcta solvenda crimine liberari potuissα cogitari poterat λοιδορHσθα) των προεδρων τινα, si modo hi eodem loco essent habendi quo οι ἄρχοντες ' tum infra de industria sermo est de vi Epistatae illata. Ipsum υποκρουειν , Obturbare, proprium esse puto Sermonis communis, non eius quo Leges enuntiari solebant. Accedit quod vix in oratorem, qui e suggestu verba iacit, hoc cadit, ut alium υποκρουειν dicatur, multoque melius de alio, qui oratorem υποκρουει. Ita inque Grammaticus Behheri I. p. 68. 10 sic interpretatur: υποκρουειν τούς ρητορας το μεταξύ λεγόντων αυτων υποφθεγγομενον ἐμποδίζειν ' quae interpretatio reserenda est, opinor , ad Aristophanis Acharn. 37.. ἡκω παρεσκευασμένος βραν; υποκρουειν, λοίδορεῖν τούς ρητορας, ἐαν. τις ἄλλο πλὴν περὶ ειρηνης , sicuti το πλῆθος ἐβόα apud Xenophontem Hellen. I. 7. 12: cons. Minschines F. L. S 84. Et Demeam Demadae filium, e tibicina natum, aliquando. φρυαττ γε-

naeus XIII. p. 591 F. Sed eadem Comici scena demonstrat istam immodestiam longe. diverso modo tum coerceri solitam. suisse a Prytanibus

137쪽

quam μιβολῆ quinquaginta drachmarum. Ipsa

quidem series orationis nullum horum verborum subiectum habet nisi των ρητόρων τις ' vix lammseri potest, ut, qui haec consarcinavit, noueogitaverit aliquem de multitudine. - Ηματιζοντων μυεταξυ ανηκέρως περι τοὐ μὴ

ἐπὶ του βήματος. Vix quidquam in his recte enuntiatum est. Si bene conieci, intelligendum esse ullum quemcumque e multitudine non oratorem , dicendum suerat λεγοντων bicut in illa Grammatici Behheriani interpretatione): nam proprium est eius, qui contioni

praeest, et dicendi copiam Iacit, id quod latere

non poterat Schoemannum : vid. p. 89 sq. eiusdem libri: Aeschines Τimarch. S 23: πως κε- λευει τους προέδρους-; κτἐ. Ἀνηκώςως bene vidit idem vir doctissimus serrinullo modo posse: sed mire labitur quum codirigit et coniectura propemodum gloriatur , ανε-ςηκώς. Surgere quidem dicitur orator: sed primum, ut modo demonstravi, non de oratore haec accipere licet; tum , si de Oratore sermo esset, diceretur in horisti participio ἀ-ςας, ut

apud Aeschinem Timarch. 8 1l0. F. L. 8 84 ,

sicuti in simili i re παρελθων dicitur, et αναβάς et αναπέδησας , aliaque: cons. Andocides Myster: Si 12. Xenophon Hellen. I. 7. 14. Demosthe-

138쪽

nes Philipp. I. p. 40. s. Mid. p. 519. 5. Ti. mocrat. p. 702. 20 et 28 : et taedet demonstrare Persecti participium in alia poni significatione, sicuti recte in hac ipsa Timarchea S 79 dixit

Aeschines, o ὁ νυνὶ παρετηκως λχ ρωτα υμας, et Sit 7: ορω πολλους προ τετηκότας τιρ λ ατηρίφ. Facile igitur caremus ista viri doctissimi coniectura : sed notanda est' inscitia eius , qui haec tamquam legem Atticam ementitus est, ut pro eo , quod Aristophanes tenuit, βοαν, substituerit ανηκέρως λέγειν, quum sese asse voluisset ουκ ανεκτως, quamquam frustra ineptiarum istiusmodi correctio suscipitur. Nec magis prospere succedit Schoemanno horum cor rectio , quum sequitur περὶ του ἐπὶ του βήματος , pro quibus commendat, aliis, ut videtur , probantibus , περὶ των ἐπὶ του βήριωτος , qua correctione nihil prorsus proficitur. Novi. mus τούς ἐπὶ του βηριατος λόγους sui apud Bemosthenem Symmor. p. 189 fin. 1eschinem

F. L. 8 44: et τούς περὶ τὸ βῆμα, ibid. 7 i), sed

ut simpliciter dicatur sive 3 , sive τὸ vel τα - του βήματος, ab hoc certe loco alienissimum est. Si operae pretium esset hariolari et iudere , coniicias aliquem, ut reprehenderet ad praecedens λέγη adscripsisse, ουκ ἀνεκτὸν περὶ του-- του βηματος. - Sequitur , ἡ παρ

139쪽

υεσθαι Schoemannus interpretatur seditiosis. Dociferationibus uti. Actum erit de recta interpretandi ratione, si tam incredibilia fingere licebit. Sed nullo modo defendi poterit hoc ρακελευεσθαι, quo in legis praescripto nihil languidius est, coniunctum cum ελκειν. Hoc quid sit bene noverat Schoemannus: vid. lib. cit. p. 90 G.: in contione fieri solebat per τοξοτας in eo qui se immodeste gereret. Sed plane novum et inauditum est ut quis dicatur ελκειν Cogitarine potest, ut tanta iniu- . ria Epistatae illata tam modica quinquaginta drachmarum mulcta punita .suerit 7 Cui nonini mentem veniunt ea, quae disputat Bemo- sthenes in Midiana p. 524. 50 de iniuria Thes-mothetae illata 7 quae eadem valere opinor in Epistata. - quod additur, ἀφειμένης ἐκκλη-sίας ἡ τῆς βουλῆς, secundum novissimorum Edi-

torum interpunctionem coniungitur cum antoc

dentibus : nihilominus .ambigi potest ad illa, an ad sequentia pertineat, sed utrumcumque malueris , stolidum esae reperies. Dimissa contione nullus amplius . erat Epistates cui tuturia fieri posset: et, si iubeantur Protari dimissa contione 4πιγράψειν , insulse praecipiatur hoc, quod fieri nullo alio modo poterat. In verbis praeterea

140쪽

ipsis hoc vitiosum est, quod de contione nimnisi λύειν et λαλύειν usurpari solebat, de Sena', tu αφιέναι, ut recte ipse monuit Schoemannus, lib. cit. p. 147. not. l ; et Xenophontis locus, Hellen I T. 13, dudum ut oportebat correctus est. Postremo, nihil eorum quae in Senatu.

commissa essent ad Proedros contionis pertine- re, apertum eSt. - Κυριευετωσαν οἱ προυεδροι μέχρι πεντηκοντα , καθ' εκαςον αδiatium

επιγραφειν τοῖς πρακτορσιν. Ne haec quidem sine animadversione dimitti possunt. Primum , κυριευειν verbum incognitum est in hoc Attico sermone, multoque minus in legibus usurpatum. Satis constat dicendum suisse κυριοι Dωσαν, ut in lege apud Demosthenem Macari. p. 1076.196,

Tum, ipsum κύριον εἴναι. et αυτοκρατορα εἶναι

plerumque Infinitivum aοristi adiunctum habere solet: cons. Demosthenes Aristocrat. p. 630. 14et 689 sn. Ρhorm. p. 962. 19 : quamquam Prae- .sentis infinitivus est in Inscriptione apud Boech- .hium See egen p. 467, et apud Demosthenem Macari. l. c. 'Eπιγραφειν viderunt viri doctii perperam poni pro solemni . Sed non . ottenderunt ridicule dici Proedros κυρlους εἶναι ἐγγραφειν, quoniam non tam eius inscriptionis- potestas iis tribuitur, sed του γικιουν , vel του ἐπιβολὴν μιβαλλιιν, cuius alterum illud con ti,