장음표시 사용
151쪽
eos nosse possent, qui per anarchiam equo
Ipsum decretum repetendae κατιμάσεως ab
illis equitibus , dubitari fortasse poterit sueritne Senatus , an populi in contione. Dum nihil diserte traditum sit, sic dirimi posse opinor, si prius exploratum fuerit quae et qualis fuerit ipsa κατάτασις. Probabiliter explicuit hoc echhius in altera edit. oecon Athen. I. p. 354 sq. , priorem sententiam correens, quum
existimavisset eandem eain esse eum , auterim qui equitibus tribueretur. Recte quidem sumit esse pecuniam, quam civitas, tribueret equitibus squid vitiosum sit in eo , quum dieit Bden fleuem oder Bittera, V post dicamin quum insinuerentur: in quo prorsus Sequitur Harpocratibnem in v. , qui ita sibi riderii dicis : Unullum. enim alium locum nosse iis ridetur . in quo reii fieret mentio, praeter hunc ipsum a Lysiae r vocabulum ipsum i ab Eupolide quoque et Platono Comicis usurpatum indicat. constitisse autem pecunia, aut certe pecunia aestimatam fuisse , confici poterat hinc quoque , , quod in illo decreto sancitum erat Phy. uachos oportere αποδHξαι, aut, ni lacerent, πο--, i. e. eadem pecunia mulctari, qualis sanctio, ut cognitum est, in muIti
152쪽
140 aliis legibus et psephismatis deprehenditur: M.que prorsus novum hoc est, quod per sermonis abusum istiusmodi vocabulum in definita pecuniae summa usurpatur, qualis abusus deprehenditur quoque in παρά τασις , et in συνταξιις. Postremum addit haec de suo Harpocration e
ἀπεδίδοτο δε το ἀργύριον ro των Iππευσάντων ρτε αντὶ αυτων ετεροι καθIςαντο ' απρτουν δὲ αὐτο οι φυλαρχοι. De utroque videamus. Prius
illud reprehenditur a Boeckhio, qui docet, minus recte, tamquam si perpetui moris fuisset, intelligi id, quod non nisi semel post anar chiam iactum esset. Equidem neque Harpocrationis doctrinam, neque Boechhii correctionem probabilem esse puto. . Si perpetui moris fuisset, primum quid opus erat peculiari phismato quo καταιτασις repeti iuberetur 7 Rumsus, si, quod perpetuo omitteretur, in his equi libus fieri decretum esset, tam odiosum hoc:
fuisset, ut restitutae concordiae Vehementer ad-i Versaretur, quum praesertim illa Oblivionis lege nemo praeter τοῖς τριακοντα, et τους ενδεκα t 'et τους ἐν Πειραιεῖ αρξαντας δέκα , exclusus es .
verisimilius videtur in eo errare et Grammaticum eL Boeokhium , quod uterque sumsit' hoc institutum , κατατασεως de . publico equiti hus
153쪽
tribuendae, suisse perpetuum; quod quare mihi videatur proprium fuisse imperii Trigintavirorum , paucis dicam. Aerarium eo tempore, quo, post eladem apud Aegospotamos, pax saeta cum Lysandro erat . fuisse exhaustum , non attinet, credo , multis demonstrare. Accedebat, quod non tantum sociorum tributa , sed pleraque vectigalia
extincta erant, tum, magnus numerus eorum ,
quibus, εἰσφοραι imponi possent , exsulabant Per . hanc inopiam, quamquam 'nullae , clas erant ornandae neque exercitus foras mittendi, tuenda tamen erat διοίκησις , quae domesticis. expensis constabat. : Trigintaviri pro arbitrio et Senatum novum . et alios magistratus constituerant, Hellen. IL 3. 11), quorum ille certe mercedem accipiebat. Tum , quo melius suam. dominationem tuerentur, a Lacedaemoniis impretaverant praesidiarias, copias φρουρουH. quod praesidium sine dubio ingenti quotidiana mercedes constabat, singulorum certe non minus trium obolorum cons. Xenoph. Hellen. V. 2.21 x, ita ut per octo menses unum hoc negotium i grandis pecunia indigeret. , Tristi millia ci- 'ium .i quos deligebant μεθεξοντας δὴ των πρα- ibid. 3. ,18. , vix fieri potest ut sine mercede i habuerint, quum, reliquis per frau-
154쪽
dem exutis, solis his arma concessissent sibid. 20. Sed servarant equitatum , firmissimum oligarchiae praesidium , ut vel Therament videbatur ibid. 48. : quae copiae quo numero fuerint, coniicere licet e temporibus δημοκρατουμενης τῆς πόλεως , quum verbi causa Pericles , initio belli Peloponnesiaci, profiteretur mille ducentos equites Thucyd. II. 133 , totumque hoe institutum referri soleret inter ea ,
quae magna cum expensa res publica suscepisset cons. Andocides de Pace S 5 sqq. Aeschines Fals. Legat. 8 17 3 sqq.) ' Horum singulis
non tantum drachmae merces minimum solven
da erat, sed praeterea σῖτος cons. Boechhius i. e. p. 352 sqq.) Sed ne hoc quidem satis suisse videtur. Etenim , quum maior pars bonorum et locupletium vel indicta causa periissent, vel urbe cessissent flare ad septem millia numerat Isocrates Areopagit. S 67. , e quorum numero antea equitum delectus per Hipparchum ita fieri solebat, ut sibi quisque et
equum et reliqua quibus opus esset compararet, Trigintaviros eo redactos fuisse suspicor ut magnum numerum tenuiorum in equitum catalogum referrent. quorum voluntatem fidemque ut sibi conciliarent, eam singulis ex aerario praestitisse pecuniam, qua indigerent ad eam
155쪽
militiam tuendam, eamque designatam esse no
Quo modo isti, in maximis aerarii angustiis, tantis sumtibus pares esse conati sint, satis docet miserrimi temporis historia. Ditissimitum cives, tum inquilini, χρηματων ενεκα moditis damnabantur Xenoph. ibid. 5. 21), ut Trigintaviri et aliis necessitatibus prospicerent, et ut τοις φρουροις - λδόναι haberent: palamque profitebantur την πολιν - δε σθαι LIsias contr. Eratosth. S 6, loco corrupto.) sevumque ne haec quidem satisfacerent , tandem centum. talenta a Lacedaemoniis mutuo sumserunt Xenoph. ibid. 4. 28.ὶ Post- . ea, restituta re publica, insigne dederunt Athenienses documentum magni animi quo concordia servaretur . non sine causa celebratum et
thene, Leptin. p. 460. 12.) Quum enim aequum videretur ut, repetentibus debitum Lace- . daemoniis adeoque ilagitantibus Lysias Ni - mach. S 22. . ab iis solveretur qui ἐδανεωαντα, maluerunt κοινῆ λα σαι τα χρήμ-α , communem εDφοραν sustinere. Neque hoc unum exemplum est, in Graecarum civitatum histo--ria , Servatae aequitatis ad restituendam civium concordiam inter se. Nam, aliquot annis Post,
156쪽
Phliasii, quum Spartanorum moti auctoritate. exsules restituere decrevissent, simul placuit ἐMἱνοις φάεν ἀποδουναι τα ἐμφανῆ κτNwατα quae sine dubio publicata suerant . δὲ τα ἐπιμνων πριαμένους ἐκ δημοσIου την τιμὴν απολαβεῖν, ut narrat Xenophon. Hellen. V. 2. 10. Et alia eiusdem generis exempla poterant excitari:
veluti krati Sicyonii, de quo Cicero 0ssic. II 8 8l sq. , et post eum Plutarchus et Pausa
Sed Athenienses hoc quum agebant, quaeque damna paucorum imperium attulisset omnium opibus reparari volebant, nihil mirum, in maximis aerarii angustiis, et quum σπαHς esset αρ-wυρἱου ἐν τῆ πόλει, ut loquitur Lysias Bon. Aristoph. Sit, voluisse eos ea certe repetere, iquae praeter morem et vetera instituta singulis
suissent tributa ac donata de publico : in quo genere fieri potest ut alia quoque habita sue-i
rint, quorum tamen nusquam mentionem saetam esse video , et summo iure numerari miserant illae καταςασεις . tamquam δανεωματα si quidem qui has acceperant argui poterant ταπόλεως εχειν. Etenim , in tam amicta et prostrata conditione omnium fortunarum , nullo modo exspectandum erat ut tam grandis pecunia per εἰ φορας conferri potuisset, itaque cen
157쪽
tum talenta Spartanis solvi. Et quandoquidem sic novum quoddam controversiarum genus Oriebatur , in quibus inquirendum esset an quis per illos octo menses anarchiae acceptum quid teneret quod aerario deberetur , earum cognitioni et explorationi novi tum destinati sunt Syndici, de quibus nondum me poenitet eOrum quae breviter disputavi Scholic. Hypomn. ΙΙΙ. p. 288 sq. Horum Syndicorum munus dicerem illustratum esse a Metero Lit. Att. p. 111 sq. , aut a Boechhio lo c. p. 215, si quidquam isti attulissent praeter Harpocrationem in V., cuius divinatio potius quam diligens Murtrina nobis relicta est. Igitur quum Archi-'ni 'lege scuius mentio fit apud Bocratem adv. Callimachum init.) privatorum petitiones , in
quibus valeret τὸ μνησικακεῖν, exclusae essent,
quam disciplinam egregie illustravit Grotius Histor. Graec. Vol. VIII. p. 299 sqq.), mane bati tamen , cui quod deberi existimaretur a quoquam e Τriginta virorum administratione, repetendum iusserunt Athenienses un6 , ut suspicor, psephismate, quo et alia fortasse indicabantur , et illae κατατασεις.
Νeeessario igitur populi , non Senatus, suit illud psephisma , cuius descriptio, in prirnisque
causa illarum κατατασεων repetendarum, etiamsi flu
158쪽
nullo diserto testimonio a me proposita est, tamen eiusmodi mihi esse videtur , ut et rei naturae et temporum illorum ingenio reliquistime civitatis institutis consentanea sit. Hoc quoque addamus, minime nobis probari coniecturam
Boechhii, qui vetustae cuiusdam Inscriptionis reliquias quas iterum edidit C. I. n'. 80.) cum illo psephismate coniungit, in Appendice Vol. II. Oecon. civ. Athen. p. 207 sq. ed. 1 M. Nolo alia urgere quae in isto fragmento aliena sunt ab illo negotio ; sed si reclo, ut mihi videtur,
ipsum monere poterat non esse istud psephisma, sed legem quam perpetuo valere oporteret. Alterum quod docet Harpocration , ἀπητουν δὲ αὐτο οἱ φυλαρχοι, ingenti laborat soloecismo , quoniam totum hoc Senatui reservabatur. Non discedam hinc sino diligentiore conside. ratione eius argumenti, quo BOecthius l. c. p. 355.ὶ usus est . ut obtineret κατάτασιν non esse cum confundendam. Si μισθὸς esset de quo ageretur, inquit, Mantitheus neque φαλαιώντα , neque εχοντας dixisset, sed potius εἰληφέναι voluit fortasse ειληφοτα.ὶ Primum , non meminerat in ipso Eupolidis fragmento,
quod servarat Harpocration, esse κατατασιν λα
βεῖν. Tum , in ipso illo παραλαβώτα virum
159쪽
doctissimum non offendisse miror. Constat enim παραλαμβανειν , in quaestorum et curatorum redditis rationibus, de eo dici, qui succedens in magistratu ab eo, cui ipse succedat, recipit ea quae is παραδέδρατι, quale quid omnium minime convenit equitibus κατάςασιν accipientibus de publico. Bestat praeterea aliud , quod non minus miror neglectum esse. Quum enim Mantitheus enumerat indicia e quibus conficiendum suisset eum non Imrευσαι per anarchiam, apparet iustum ordinem ab eo servari, ita ut primum dicat ομ' απενεχθεντα υπο των φυλάρχων . quos secundum psephisma oportebat ἀπενεγκεῖν τους ἱππευσαντας ' tum , ουτε παραδοθέντα τοῖς , qui causam scilicet explorarent , et, si opus esset, ad tribunal deducerent ; tertium quod subiicit, ομε καταταιτιν παραλαβόντα, eiusmodi est, ut rem ipsam contineat , non sit argumentum quo ea demonstretur. Postulari puto ut id tertio loco posuerit, quod sequi oportuisset Syndicorum cognitionem , si re vera suisset unus των ιππευσαντων, nempe restitutio ipsius καταςάσεως in aerarium ret hoc habebimus, si corrigitur , Ουτε κατατα- ων καταβαλόντα. Puid sit καταβαλλειν. norunt ii qui rerum Atticarum gnari sunt; sicut est in lege apud Demosthenem Τim rat. p. 730.
160쪽
sin. , quae iubet τους τα τε ἱερα καὶ τα ρσια χρήματα καταβαλλειν ευ το βουλευτήριον , ει δὲ μη , την βουλὴν αυτους εἰσπρατ
Venio nunc ad id, quod supra pag. 139. dixi me quaesiturum esse, quid vitiosum esset in Boechhii verbis Dden Reitern oder Rit-tern . U) Minime inter se permutari oportere duo illa genera equitum , satis videtur ipse Boeckhius significare l. c. p. 656-658, siquidem a classe equitum, cuius censum definiverat Solon , distinguendus est equitatus ille, quem diu post constituerunt κατεςησαντο) Athenienses. Si quaeritur a quo demum tempore classium illarum Solonearum usus et auctoritas evanuerint, quemcumque eventum habeat ista consideratio , hoc tamen ubique prodibit , segregari a veteri equitum censu et appellatione equitatum illum perpetuum quem respublica suo sumtu aleret. In Thucydide ΙΙΙ.16, ubi, classe centum navium instructa, dicuntur Athenienses Dβαντες αὐτοI τε πλὴν Ἀ-πεων καὶ πεντακοσιοριεδ44νων, καὶ μετοικοι, non
oportebat dubitari fieri nullo modo posse ut equitatus ille intelligeretur , quem Pericles ΙΙ. 13. recensuerat: nihil dicitur aliud nisi τας voluntarios exstitisse e civibus et inquilinis,