Scholica Hypomnemata scripsit John Bakius

161쪽

149 qui, sicuti conficere licet ex I. l. 5. init , opponuntur τοῖς ναυταις ' explicatius eiusmodi oppositionem exponit Boech hius C. I. Vol. I. p. 305 sq.) locupletiores tantum abstinuisse. Equitatus ime numquam illo ministerio fungebatur, sed, si genus expeditionis postularet, mittebatur et ανεβιβαζετο ' tum non nisi peculiari psephismate eiusmodi quid definiebatur , sicuti apud Xenophontem Hellen. I. 1.

in Thucydide, ita de Xenophontis loco iudicandum est Hellen. I. 6. 24. Agitur de auxiliis quantocyus parandis quae Callicratidae opponerentur , quum Atheniensium classis Mytilenae obsideretur : ἐψηφίσαντο, inquit, βοηθεῖν

ναυσὶν εκατον καὶ δέκα , εἰσβιβαζοντες τους ἐναπαντας και δουλους καὶ ἐλιευθέρους '

εἰσέβησαν δε καὶ των ἱππέων πολλοI. Nihil istic de equitatu cogitandum , quo ne opus quidem erat. Sed prorsus dissentio a Boeckhio quum docet, e censu definitum fuisse aliquod ius militandi in equitatu p. 658. init. DKeil darnachn die Berechtigung gum Reiterdiensi und einin ges andere abgemessen Wurde. U) Λ quo tempore in copiis militaribus certus equitatus Athenis constitutus est, de cuius instituti initio et

162쪽

150 progressu Andocidis et Aeschinis locos supra indicavi p. 142), nihil ea res commune habuit, nec habere potuit, cum censu eorum, qui dicebantur τελεῖν Boechhii larπικὸν τε- MD, p. 65l , inauditum est in scriptoribus Atticis:) nec usquam demonstratur id , quod ab eodem docetur p. 352. et 650) , lege te

neri ditiores in equitatu mereri. Tantum aruerat ut ὀ ιππευων existimaretur λειτουργεῖν , ut

apud Lysiam Alcib. I. S 7 sq. , qui maluisset

ἱππευειν quam μιετα των κινδυνευειν, ατρατείας et λιποταξίου crimine conveniatur , quamquam dubitari non potest suisseisium Alcibiadem των ἱππαδα τελουντων. Praetorem aut Hipparchum , cuius esset καταλέγεινιππέας, hoc potissimum spectare oportebat, quis isti militiae idoneus esset, quoniam, ut constat, δοκιμασάα των ἱππεων erat penes Senatum : et sane laudari poterat qui pulcrum et bene instructum equum obtulisset, unde hoc quaerere poterat Demosthenes Fals. Legat. p. 432. init. , Ποῖος γαρ ιππος , grota τριηρης γέγονε

παρα τουτων πολει ἔ Ipsum autem ιππευειν ,

quo modo in liturgiis censeri poterat, cum censu coniunctum, quum equitibus μιισθὸς prae heretur et σῖτος Τ Mantitheus ipso apud Ly-,iam S 13.) κατειλεγμένος ἱππευειν, quum mal

163쪽

let maiori cum periculo in hoplitis militari, a praetore impretravit ut se e catalago deleret. quae hucusque explicui confirmari puto Xenophontis auctoritate in Hipparchico. Λgnoscitur ubique δοκιμασέα illa quam Senatus haberet: tum apparet ex I. S 2. numerum quoque equi-ium lege definiri solitum suisse. Sed considerandus est locus IX. 3 , ubi dicit, numerum

των χιλIων ιππεων facilius plenum servari pos- e , si ducentos peregrinos constituerent equistes : tum addit haec , 5: εἰ. δε τιμὴν των ιπιπων νομιζω ἄν αυτοις χρN ιτα - καὶ πα-ρα των σφοδρα απεχομένων με ἱππευειν , οτι καὶ oli καθις,1σι τὸ ιππικὸν εθέλουσι τελεῖν αργυρωως μὴ ιππευειν, παρα πλουσIων μεν , αδυνατωνδε τοῖς Mμασιν, Oli ιι δὲ καὶ παρ' ορψανων των δυνατούς οἴκους ἐχόντων , νομζω δε και μετοικων φιλοτιμῖσθαι αν τινας εις ἱππικὴν καθι-

Bis tantum, quantum memini, hunc locum usurpavit Boecthius, sed ita ut incredibili modo a vera sententia explicanda aberret l. c. p. 658. ins. Apud Xenophontem , ait, τὸ ἱππικον τελεῖν non significat equestrem censum

solvero sigitur ἱππαδα τελεῖν), sed pecuniam ε0lvere qua quis equo merendi necessitatem sibi impositam redimat, subedeulet τὸ I. τ. nichi

164쪽

nsen honnto. V) quid mihi videatnr de illa

parte sententiae Xenophonteae, quae contin tur verbis οτι κάι Oli usque ad ως, Imrευειν, quibus suam Boechhius contineri doctrinam putat , dicam tum si demonstravero illud ipsum , quod inde consecit, per se Verum eSSe non posse. Redimendae militiae, aut cuiuscumque demum muneris aut oneris , exemplum et auctoritatem in tot veteris historiae Atheniensium monumentis neque ipse repperi, neque facile quemquam allaturum esse puto: multo etiam minus reperietur hoc, ut eiusmodi pecunia, quod tamen necesse esset propter Verbum τε-

λειν, in aerarium suerit illata ; quale quid hodie , ea nova lege, in Gallia usurpatur. Sed hoc quoque adversatur isti doctrinae, quod , ea probata, proditur ac deseritur Xenophontis consilium. Hic enim , quum suaderet peregrinos

equitatui adsciscere, unum tantum, quod huic consilio obstare posse videretur, nem pe istos peregrinos non domo allaturos esse κα-

, ita sol it, ut dicat, eam pecuniam quae postularetur facile exstituram ab eorum liberalitate bonoque in rem publicam animo,

165쪽

qui ceteroquin alius ulla de causa istius militiae onere excusati essent. Quid autem istuc pertinet facultas, si qua suerit , oneris redimendi 7 Prorsus nihil. Et, ne quid omittamus , ne Graecum quidem est το ιππικον N-λεD, si ιππι ων τελος intelligendum est, ut modo supra significavi: nam τὸ ἱππικον substantive dictum nihil aliud nisi ipsum equitatum significat: ipsumque denique τελος et τελεῖν alienissima sunt ab eiusmodi pecuniae solutione qualem Boecthius fingit, quae ne eius quidem generis esset, cuius novimus suisse πορνικον τελος. Postremo , vix attinet monere totum istud Xenophontis consilium otiosum fulmrum fuisse, si perpetuo instituto , ut Boeckhius putat, κατατάσεις de publico praeberentur. Extrema autem istius loci ex Hipparchico verba correctione indigent. Conspirat consilium , quo inquilini quoque adsciscendi in equitatum commendantur, cum iis quae explicantur in libello

Be Veetigalibus II. S 5 , ubi commendatur τὸ

μεταλδόναι τοις μετοIMις του ιππικου. Igitur in Hipparchico legatur, εἰς Iurarικὸν καθιήταμένους ' sensus est; inquilinorum quoque nonnulli lubenti animo in equitatus militiam deligerentur. Stolidum est, εις ιππικήν. Utrumque lο- cum noverat Boechhius i. c. p. 364. c.

166쪽

Nunc videamus de tota illa sententiae parte, quae reliquis interponitur, et unde praeclarum illud velut ερριαῖον quoddam Boeckhius exprom- sit. Ubi, quaeso, est subiectum verbi καθί-7 Quid est το ἱππικον τινι, Siquidem haec iungenda sunt οἷς τὸ ιππικόν 7 Ubi est subiectum verbi θελουσι Τ aut

quid , si participium est y Quis umquam dixit

αργυριον τελεῖν ῖ Qua syntaxeos norma defendi poterit, ut iungantur τὸ ἱππικὸν τελεῖν, ita ut αργυριον tamen locum suum tueatur 7 Sunt istae merae tenebrae , quas ne coniectura quidem tentanda lacile quisquam dispellere poterit , sed e quibus lucem exspecto a Boecisti ingenio. Dicam quid mihi videatur. Statim illud οτι, a quo orditur haec verborum Comprehensio , suspicionem mihi iniecit, totum hoc esse παρεμβλημα eius, qui de suo interpretari et amplificare vellet ea , quae Xenophon recte et suo proposito convenienter dixerat. concedo exstitisse Athenis nonnullos, qui impositum militandi onus detrectare conarentur, Omninoque subterfugerent ea ossicia, quibus qui fungeretur dicebatur το προσταττόμιενον ποιεῖν ' sed istud fraude ac dolo consequebantur , pecunia autem

redimendi oneris nusquam quodquam vestigium deprehenditur in ipsa civitate. Non inauditum

167쪽

hoc erat in iis rationibus, quae rei publicae cum sociis civitatibus intercedebant, neque alia Origo suerat των φορων, qui de communi consilio belli sustentandi causa sociis imponebantur: tum notabile exemplum redimendae militiae habemus in decretis eius conventus, qui Spartae habitus est ol. 99. 2, quae diserto commemorat Xenophon Hellen. V. 2. 21 sqq. Sed totum hoc alienissimum est ab eo, quod nune in Hipparchico commendatur, cuiusque unum sundamentum et spes erat in civium et inquilinorum φιλοτιμis. Non involasse, ut spero, videbor in Boecthii doctrinam. cuius viri eruditione et ingenio delectari soleo, sed quam potui diligentissimo disceptavisse. Alia opportunitate retractaturus sum ea, quae explicui ad Apsinem p. 17 3 sq. , in quibus sestinationem et temeritatem mihi ex probrat Boecthius l. c. p. 754. a.

i quae do illo loco Lysias explicueram in Mnemos. VIII. p. 217 sqq. in ea non ita multo

168쪽

post digna habuit Sauppius quae, quo solet acumine et eruditione, exploraret in Philologo XV. Part. Ι : quumquc demonstrare conatus essem , κατατασεως illius de publico equitibus erogandae non fuisse perpetuum institutum, sed semel a Trigintaviris hanc largitionem factam esse, et hinc explicandum esse psephisma , post restitutam libertatem conditum , quo illam pecuniam

repeti decerneretur παρα των ε ι των τριακοντα ιππευσαντων, operae pretium est considerare ea, quae contra disputat Vir praestantissimus. Quum enumerarem expensas, quibus necessario Triginta iri prospicere debuissent quo dominationem suam valido praesidio firmarentide coniectura dicebam et novum ab iis lectum Senatum, et illos τρισχιλlους, ἔκλεθέξοντας των πραγματων, quos ipsi delegissent, mercedem accepisse videri. Nihil sane ad praesentem quaestionem pertinere quis contendat, utrum recte nec ne coniecerim : sed non admitto id,

quod Sauppius opponit, omnem φωσθοφοραν adversari ingenio Oligarchiae, sed propriam esse democratiae, cuius placiti sponsorem indicat Τhueydidem VIII. 97, non attendens, illud μισθον μηδένα φερειν , decretum ab iis esse, qui quadringentorum Oligarchia eversa liberam rem publicam restituissent.

169쪽

De ipsa κατατασει, sine ulla dubitatione coniiciendum dicit Sauppius , eam ex perpetuo instituto , igitur ante Triginta viros iam cognitam fuisse, e fragm. Eupolidis apud Harpocrationem V. κατατασις. Equidem non facile ex eiusmodi disticho , incognitis reliquis, historici testimonii disertam auctoritatem peterem : nihil

agnosco nisi καταςασιν λαμβανειν , in quo additum non sane commendat eam suspicionem, sermonem esse de pecunia quae de more publice tribueretur. Omitto praeterea , Ol Scurum esse quid sit αφνω λαμβανειν κατατασιν '

sed, quoniam haec dicuntur de sene G πρεσβυ- τα) , mirum si aliquis intelligeretur, qui ab Hipparcho in equitatum esset κατειλεγμενος. Νe hoc quidem Sauppio concedo, ex ipsis

Lysiae verbis, τας καταSασεις αναπραττειν , consequi, illud institutum perpetuum fuisse; nam, si hoc Τrigintavirorum suisset inventum , dici v. c. debuisse τας λεγομένας κατα τασεις. Iiquid dixisset, si de vocabulo quaereretur : non item , si illo nomine , quos ipse quisque eques de suo facere sumtus soleret, lappellatum est, quod nihil impedit quo minus statuamus. Recto , contra, Sauppius discedit ab Hermanno, qui quoque anno novos equites deligi solitos fuisse traderet in Disput. de Equitibus Atticis

170쪽

p. 34ὶ ; quoniam inde consequeretur quotannis quoque omnibus καταιτο πιν de publico tributam suisse. Sod satis erat monere hoc ridiculum futurum suisse, et praeterea intelligere, equitatum illum ne cogitari quidem posse , si quotannis novus deligendus fuisset ; ita ut ne opus quidem esset Xenophontis verba excitare ex Hipparch. I. S 2. Ubi autem τους Igr πευσαντας sic interpretatur, quasi necessario omnes intelligerentur qui sub Trigintaviris in equitatu meruissent , sive tum demum, Sive antea iam κατα-

ιτασιν de publico accepissent, propterea quod omnes propter illius temporis stipendium odiosi fuissent populo, abuti mihi videtur interpretandi libertate. Ab iis enim καταςασιν repetere,

qui eam quod secundum Sauppii doctrinam

sumendum erit) antea iam accepissent de publico , itaque non κατα- , sed κατα νομιον quae duo genera' eIpensarum valebant in rationibus reddendis), aequiparandum erat cum poena et ultione, non facile concilianda cum amnestiae decreto : satis erat, quod ut ex LIsia

Evandr. 3 10 conficitur) multorum animi ila alienati erant ab iis , qui sub Triginta viris in

equitatu meruerant, ut hi solerent αποδοκιμα- σθαι in Senatus δοκιμασίαι ' neque tamen perpe tuo hoc fieri, tamquam ex lege , apparet e