Scholica Hypomnemata scripsit John Bakius

171쪽

159 hae ipsa Mantithei desensione 6 8, quae verba supra p. 136.ὶ apposui: aliquando tantum hoc

valuit, ut in illa δοκιμασta reprobaretur is, cuius nomen ως ιππευκοτος ἐπι των τριακοντα Dταῖς σανωιν ἐνεγέγραπτο. cuius auctoritatis

suerlut illae σανιδες in Mantith. σανίλον. percontemtum), nemo explicuit. Sed , quandoquidem per illud psephisma decernebatur αναπρατ

τειν τας κατατασεις , non παρα των ως ἱππευ-

ώτων ἐν ταῖς σανωιν εγγεγραμ μένων , sed ab iis, quos Phriarchi edidissent, non sane indubitatam fidem in tabulis habitam suisse apparet in controversia de iure. Equidem suspicor illas σανίδας continuisse nomina eorum, quos ipsi Trigintaviri designassent in catalogum redegissent ut larπευσοντας , atque hinc factum esse id, quod apud Lysiam dicitur, multos eorum qui confiterentur ιmrευσαι in iis non commemorari , tum nonnullas inscriptos esse qui absentes essent: deleri quoque potuisse nomina de catalogo, ipse Mantitheus exemplo est. apud Lrsiam S 13. Propterea recte contendit Mantitheus , longe alio testimonio opus esse ad demonstrandum se unum των ιππευσαντων fuisse. Et

quoniam decretum erat non tantum Phylarchos α πενεγκεῖν τούς ἱππεύσαντας , quippe quos diligentiorem recensionem habuisse aequum erat

172쪽

oorum qui vere meruissent illo tempore, sed praeterea Phylarchos απιδεῖξαι τούς εχοντας τοις κατατασεις, haec postrema indicatio prorsus inutilis suisset, si omnes Ioε αντες κατατασιν

tenerent, in primisque omitti potuisset Syndi corum de singulis iudicium.

Permulta sunt in eiusmodi negotio explicando , quae disertam auctoritatem desiderant, sed coniectura supplenda sunt. Concedo igitur Savppio, ut ipse coniiciat κατατασιν perpetuo eglege et de more tribui solitam suisse Atheniensium equitibus: sed ea coniectura exigenda erit ad alia quae aliunde certo novimus. Constat

igitur, ex lege eos ab Hipparcho in equitatum legendos fuisse, qui praestarent et opibus et corpore Xenoph. Hipparch. I. 8 9. καηιταναιδεῖ κατα τον νομον τους δυνατωτατους καὶ

μασI και σωμ ασινὶ sive lubentes , sive invitos ἡ εισαγοντα εἰς δικαιτηριον, ἡ πειθοντα) : itaque τοῖς ηττον δυναμένοις concedebatur eius militiae excusatio απο τροφή.) Si quis contendat nondum ita probari nullam ex lege καταςασιν tributam fuisse, quam locupletioribus quoque concessam fuisse videatur, non negligendus est hic

commendatur Phylarchis του καλως οπλισθῆναι τους Imπέας συλλαμ βανειν ' adiiciturque , e0s

173쪽

τάπασις usurpata suisset, hoc postremo quidem loco non , sed τῆ καταιτασει ἐπαναγκαζειν dixisset. Aut nihil video , aut apertum est ex illis, suam quemque equitem καται, ασιν praestitisse. Multo firmius etiam meae coniecturae praesidium agnosco in eodem Hippareh. IX. Quum enim dixisset S 3. equitatum Oportere εκπληρωθῆναι εla τους χοιλIους , quum ex lege, tum oπλΘας, tum ιππέας oporteret esse cives: coni. Xenoph. Hellen. VII. 1. 13), idque facilius esse civibus i. e. civitati) ει διακο-σIους ἱππεῖς ξένους καταςησαιντο , quod huic novo instituto sortasse quis obiiciat sic solvit 3 5 : εἰ. δε τιμὴν των -ων νομιζω αν αυτοῖς χρήματα υπαρξαι κ. τ. λ. , unde conficiendum

quoniam αυτοὶ intelliguntur ipsi illi ξενοι) ipsos

equites et equum sibi, et necessario reliquam οπλισιν comparare de suo debuisse, quod quum ab illis peregrinis fortasse non exspectandum sit, unde iis istarum rerum pretium suppeditaturum esset, indicat tum addit s* 6ὶ putare

se inquilinorum quoque nonnullos φιλοτιμει αιαν ἱππικὴν leg. ιππικον καθιταμένους , et easpectandum csse eos ἐθελοντας το προσταχ ἐν II

174쪽

λαπραττεσθαt. Non puto quemquam dubitaturum esse, quin talia enuntiari non potuerint. nisi τῆς κατατασεως onus ipsis equitibus impo

situm censeretur.

Sed priusquam reliqua quae istic sequuntur retractemus , redeundum est ad illam Mantistet defensionem. Quum enim suprap. 146sq. dixissem illud ούτε καταιταιτιν παραλαβόντα vitiosum mihi videri, tum quod minus proprie ita παραλαμβανειν poneretur, tum quod ipsa argumentatio aliud quid postularet, laudavit me Sauppius, probavitque meam suspicionem , ut

corrigeretur ουτε κ. καταβαλόντα. Be iterum

iterumque considerata, dubitare coepi an vere coniecerim. Primum illud καταπιβάλλειν in ea pecunia deserenda diei solet, quae debeatur aerario , velut e vectigalibus, aut ex divenditis iis quae publica essent, funde frequens κατε- in tabulis rerum navalium , apud Boe-cthium): quam is, qui iudicio damnatus erat, solvebat, eam dicebatur αποτῖσαι ' in simplici restitutione dicebatur αποδουναι. Hinc suspicor ordinem illum argumentoriun, quibus Mamtitheus utitur , hunc fuisse, ut primum dicat ουτ' ἀπενεχθέντα ὐπὸ των φυλάρχων, quippe illam delationem initium esse oportebat demonstrandae acceptae κατας-εως ' tum addat ουτε

175쪽

παραδοθέντα τοῖς συνMκοΩς , id est, quum illud indicium detulissent Phylarchi ad Senatum, pones quem summa cura erat aerarii, Senatum

non ipsum iudicavisse, sed rem inquirendam et persequendam tradidisse Syndicis, quemadmodum in aliis Senatus dicitur causam παραδουναι la θεσικυοθμαις, aut τω δικαιτηρle ) : quumque sic perspicuum esse credam , illam Phylarchorum delationem non statim omnes indicasse a quibus κατάτασις esset repetenda. ideoque de singulis SIndicorum cognitionem requisitam esse , iure colligere inde mihi videor, in illis , quorum nomina Phylarchi detulissent, alios fuisse qui accepissent, alios qui non accepissent 'καταιτασιμ' itaque ipsum illud παραδοθηναι τοῖς συνδ&οις non continebat condemnationem acceptae κατατάσεως , quae tum demum in illo iudicio probanda erat. Atque hic eventus sic, ut suspicor, enuntiabatur a Mantitheo, ομε κατάτασιν λαβδντα. Atque haec interpretatio haud 'leviter firmatur verbis, de Phylarchis, quos ipsos plecti oporteret, εὶ μὴ ἀποδείξαιεν τους ἔχοντας τας κατατασεις , in quibus hoc inest, 'Phylarchos, quum τούς ἱππευσαντας Senatui indiearent . reticere potuisse, gratia permotos,

nonnullorum nomina eorum qui κατάτασιν accepissent , quamquam reliquos Omnes ederent.

176쪽

Hoc nisi probatur, et si, contra , quae Sauypti coniectura est, Omnibus equitibus perpetuo et de more κατάιςMτιν tribui solitam suisse sumimus , nihil video cur non his verbis usus es

sciendum est hoc in primis impositum fuisse Phylarchis , ut non tantum tabulas eorum quitum in equitatu meruissent deserrent, sed eos praeterea indicarent, qui, novo Trigintavirorum consilio, novi allecti καταςασιν de publico accepissent.

Hoc quoque in Sauppii argumentatione mihi improbandum videtur, quod p. 74) istud psephisma sic interpretatur, quasi populus ita punire voluisset omnes qui sub Trigintaviris in equitatu meruissent, quod oligarchiam defendissent. Manifesto huic sententiae repugnat concordiae decretum: nec video cur non ipsi quoque τρισχέλιοι, quorum ope et praesidio Τrigintaviri usi erant, simili quadam ultione suissent plectendi. Nihil pertinet ad hanc quaestionem , utrum Mechhium iure, nec ne, reprehenderim supra p. 148) propter duplicem appellationem equitum e et satis mihi quidem nunc est profiteri, Sanppii excusationem nullo modo mihi probari. Sed reverior ad Xenophontem Hipparch.

177쪽

165 IX. S 5.) Bixeram p. 152) redimendae militiae exemplum non facile allatum iri, ideoque nullo modo probari posse 'Mecthii interpretationem horum verborum, Ἀπικον τελεῖν, ut es

.et , pecuniam solvere qua quis equo merendi necessitatem sibi impositam redimeret: ipsam illam interpretationem nunc a Sauppio quoque reiici video; de re mihi non concedit vir praestantissimus, eam Athenis incognitam fuisse. Primum obiicit mihi Xenophontem Hellen. ΙΙΙ.4. 15. et Agesil. I. 23. Sed, quod semel Agesilaus in Asia excogitavit, et exigere potuit, ideone Athenis receptum suisse necesse est y Neo magis hoc Sauppium adiuvaret, si excitasset locum e Xenoph. Hellenicis VI. 2. 16), ubi narratur, quum Mnasippus corcyram obsideret, ideo eum non απορῆσαι χρημιατων , quod sociae civitates e Peloponneso pleraeque αργυρω ἀντὶ τῶν ἀνδρων αυτω ἔπεμπον ' quo pertinet alter, quem iam indicaveram , locus sibid. V. 2. 21. Tum, verbis ευ τιμὴν - ἀπεχομένων μηιππευειν, hoc necessario indicari dicit, ab iis, qui ' equo mereri nollent pecuniam obtineri , qRod quomodo fieri potuisset, nisi adstricti suis ent illi militiae, eamque necessitatem pecunia redimere licuisset y Sed quaero a Sauppio, quid lum statuendum de iis , a quibus illam

178쪽

pecuniam facile exspectare posse dicit Xenophon , πλουσIων, ἀδυνατων τοῖς σω πι, και παρ' ὀρφανων των δυνατους οἴκους ἐχόντων ΤΗis certe nihil erat impositum quod redim rent, addo, ne memorari quidem hos potuisse, si alii exstitissent, at quibus illa militia lege. et iure. exigi potuisset, quibusque concederetur ut eam soluta pecunia detrectarent. Quodque remittit me Sa pius ad locum I. S s , noni licebat. et ista verba sic interpretari, ut ista quoque detrectatio admitteretur. Dicit enim Xenophon . hoo, delectum. ipsum fieri per Η -

parchum, quem τους ἱππέας καθις ναι δεῖ κατανοκλον τους δυνατωτατους καὶ

σώμασιν , ἡ εἰ ἀγοντα εἰς λκα τήριον ἡ πείθοντα . unde apparet nolentes in ius vocatos ita cogi potuisse I additque, ideo eos in ius vocandos esse qui plurimum opibus valerent, ne tenui . ribus esset ἀπουροφη , si illos non primos vo- .easset. Igitur quae ista libido Hipparchi fuis- .set, si λα κέρδες . excusare potuisset τους δυνα- τωτατρυς . ita ut alios minus valentes αν- - ζεσθαι necesse esset y concedi hoc nullo modo posse Sauppius ipse, ut spero, agnoScet. Postremo videamus iterum de verbis illis, μι καὶ - -- μὴ ιππευειν , quae delenda mihi videri dixeram. Fugerat me Courierium diu ante in

179쪽

eandem suspicionem incidisse: tum ignorabam coniecturam c. F. Hermanni Disput. de Muit. Att. p. 25 sq.) ut legeretur, σι κώ τοις καθι-ςῶσι τὸ Ἀπικὸν, qua recepta, inquit Sauppius, omnes grammaticae dissicultates concidunt, ad ditque, pro ἔτι, restitui oportere De. In hac eorrectione primum vix excusandum, quod, prouipparebo, ponuntur οι- tum, Hipparchus non , sed τοῖὸς ἱππέας καθωνεσι, i. e. singulos P quantum eorum opus egit civitas contra καθώτατιμ τὸ ἱππικήν. si de noxo equitatu Ordinando sermo est: cons.

Xenophon Cyrop. IV. 5. 8, ut de novo insti tuto, . apud Andocid. do Paeo S 5 κοὰ πρωτον 'τίτε τριακοσους Brπεῖς κατε σάμεθα.) Lysias Evandr. S 15. Quod autem Hermanos putat.

in verbis iapδος Ι. SIM hoc inesse, ut Hipparchi int*Hum pecunia corrupti divitibus, pepercerint, etiamsi vera i haeo suspicio esset quod minime conoedo , non sane valeret ad 'commendandum id , quod Meahius et Sauinpius nobis persuadere conantur, eos, qui nollent equo mereri, id pecunia redimere potui

Se , quae necessario aerario, non ut Mνον,

Hipparchis fuisset pendenda. Reprehendor a Sauppio, quod dixi, v quis umquam dixit ἀργυριον τελεῖν Τ et, ut ostendat

180쪽

sic bene Graece dici, opponit inihi Platonem Protag. 311. B. et C. Attendere velim vi rum praestantissimum istic ἀργυριον τελεῖν diei de eo, qui mercedem , de qua convenerat, dο-ctori solvit. Sic apud Xenophontem Cyrop. VI.2. 9 , de tributo dicitur: rursus M. S. II. s. l . de eo, quod Sycophantis solvebatur: contra incorruptione, ut αργυριον λαμβάνειν, ita a. ναι dicebatur, non τελεD, quod postremum re quirit certam pecuniam, quam vel lege vel pacto deberi palam constet. Sed restabant alia, quae expedire oblitus est Saureius. Quaesieram enim, ubi esset subiectum verbi ενέλουσι 7 Non sane illi αυτοὶ, qui necessario intelligendi sunt ξενοι ιππεῖς ' quodque fortasse quis malit, illud νέλουσι pertinere ad τους σφόδρα α πεχομένους μη ἱππευειν, quaero hoc ipsum , quid sit. Equidem απέχεσθαι μὴ ιπιrευειν bene Graecum esse non puto : et negationem μιἡὶ in eiusmodi constructione cum Infinitivo iungi puto, si praecedit verbum negandi, aut Nelandi aut δε- precαndi , aut fugiendi: et novi ἀπέχεσθαι τινος, et ἀπ. M1 τρατευσαι, ut apud Thucyd. V. 25: sed nisi prius probetur hanc militiae equestris detrectationem lege concessam fuisse, quum contra constet unumquemque εἰ. λκας; ριον εἰσαχθεντα cogi potuisse, non tomere excogitam

라틴어 텍스트