Quaestiones de graecae tragoediae dialecto. Dissertatio ..

41쪽

Cetorum in omnibus his vocabulis littera spirans olimoiocta est. Ac de verbi ἀειρ c radio GFερ f. GrdZ. p. 318., d adiectivi ἀεικης rad. ι Grdg. p. 87. ἀεί diu antiquissimis temporibus pronuntiatum S Se αδ ει os per Spicimus e Voce Boeot. α ιδος; 'λ ρε εθρον ρε Γεθρον aperto descendit e rad. ρυ, quae manifesta Si in dieet Verb. ρυτος tu nominum φάος autem i. e. φύFος, Ae0l. φανος)et pso usu et discrimine poetae imitantur Homerum hiescilicet sicut poc0 non usurpat ni Si in accusativo et nominativo, in ceteris casibus adhibet φύος, sic illi 0eabuli φύος 0mnibus utuntur formis, Vitant nominis Ic0 eaSu Obliquos

ἀίσσευ C. 499. r. 43. 00ntra tρσσει R. 208 α)i' )υιθης, quod tam Saepe praeter formam Volgarem id ς in canticis legitur, ut singula persequi longum sit. Etiam in hoo 110mine digamma olim fuisso quod sponte ad radicem id AF ὁ ς nos ducit diu in toll0ctum St.

n tragici quidem p 0etae alteram formam λιος preVerunt;

101 CL Ahrens. d. d. Aeol. p. 71. 102 Pers. 492. eum in cod. M. traditum sit η6 recte indorfius reiecta scriptura Volgari r scribit ηὐ Qui ver unus restat locus

diverbiorum, Eur. Hee. 31 Ἐκαβης α σου, σῶμ' ὐημωσας ἐμον, in hoc, quoniam diverbiorum sola est forma ἰσω, non dubito quin restituendum Sit νασσω.

42쪽

es Eumen. 926. r. 6. 35, ubi summa iniuria in dorsius Correpta prima syllaba scripsit ἀέλιον.

43쪽

correpta voeali es. Vinii Pyth. IV. 4: Ἀνθ' Ἀοζε χρυσεί0υ Λιος αἰετων προρεθρος. Contra et i pronuntiatur, non scribitur in his vorsibus Soph. r. 479, 3 χαλκεοισι κύdοις εχεχαι, et ibid. v. 7: υsιν χαλκεοις si ὁρεπύνοις, in SyStemate anapae Sti O. Nullum vero neque in fabularum canti eis neque in poetarum lyricorum arminibu reperias e Stigium Scripturae χρυσους, χαλκοῖς, quae forma Volgari a Carminum melic0rum maiestate longe abhorret. Contra in diverbiis pronuntiatio et Scriptio plano inter Se ita respondent, ut pror Sus ab Sit SyniZeSis elegan

Prorsus eadem est condicio ac distributio nominum νοος, ροος, et eorum dioetivorum quorum altera par Se8 νόος, ρ0ος, o0ς, ἡος, πλόος, νόος, κόος. Habemus enim

44쪽

Tr. 44 προςεβαλε, Totor re ἀλλοθροου, cf. anti- strophue v. 55. 'Esto λε πύθος ἰκτίσαι Quo in versu malo synige Sin Statuere sane haud ita volgarem sed poetarum lyricorum consuetudine optime confirma tam quam cum Et fui dii 0 oti indorsi inforro formam contractam ἀλλοθρου in anticis plano in nuditam. Secuntur pronuntiatae diaeresi in anticis Xempla satis multa: oo Phil. 209. νοον rom. 63. 1 aρτα vos Sup. 42. προνοον ibid. 969. si σοὶ o 03 Ant. 343. t T. do ρυsso of Sept. 25. αντιπν00υς Ag. 49. di ni oc0ν El. 480.

Similis obsorvatur lux in geneti vi ter minatione ξων, qua ei si in dubio cum in omnibus linguae Graeea dia loetis tum apud Attiuos olim X stiterat, quin pauca Vestigia omnibus temporibus reliquit, μ' propter etera terminatione εα εορ, εῖ meliu in hoc genere quam in formis Attidis num oratur. Etiam hae es igitur in Canticis sivo

108 Iniuria igitur Porsonus et Hermnianu formam non contractam poetis tragidis magis probatam rati Prom. 17. distraetam revocarunt

45쪽

unam officit syllabam sive distinetur, plena significatur scriptura; λ' in diverbiis pro numerorum Ommoditate et lingua Attica consuetudine aut relinquitur distracta aut

contrahitur. Retinet autem suam utraque Syllaba Vim ne monSurnm

Paullo litor comparati sunt horum SubstantiVorum nominativi, quippe qui an in diverbiis fere semper eou- trahantur, in Canti ei praeter Ormam Solutam non spernantc0ntractam. In qua ipsa re poetis iragi ei viam muniverunt lyrici poetae qui pro Varia numerorum natura modo in-

46쪽

113 Cf Aristoph. ub. 278. eant. βαρυαχμος. 114 In voeabulo 'egoμα Omnino nunquam fieri contractionem iam

47쪽

ta. D formis producti quae dicuntur: ιουνος, ξεῖνος, similibu S. Pergimus ad ea Vocabula quorum plena formae X Homeri it reliquorum poetarum Marminibus tum motu et

48쪽

qiuasi poetarum linguae propriae a poeuliare saetae erant, ut nulla interposita singulari Rus S Sol numerorum Opportunitas modo hane modo illam formam ommendaret. Ac sto υνος, qua V De Homerus sola utitur pro Volgari sto νος, G his legitur in locis divorbiorum:

Vides igitur ιονος formam volgarem et legitimam adhibor ubicunquo possit adhiburi, similitor atque δει 1 ουνος, ut ἰει, ubi numerorum gratia debeat usurpari. Quod oro uol ista Hii 'i' dot0Xisso sibi Visus est, tot νος non dici nisi cum phementior quodam animi motu, id

in multos sano fori fortuna cadit lo QOS quamquam non minorem pro se et numerum inveneris ubi in eodem rerum statu ot ondicione legatur si ονος - non adit in Tr. 273. 'C. 99 l. r. 426, ubi nulla est moniis oncitatio Vel perturbnito. Hoc unum lieot contondere, quod ex ipsis illis Versuum sedibus qua per monSurae necessitatem obtinet ea VOX,

49쪽

47 sponte os floruit, semper in Voce sto υνο ineSS Vim quandam et quasi accentum, qui delitescere eam et obscurari non sinat quo sit ut nunquam invenias locutionem Osto υνον ἀλλὰ sed ubique i l ovo P cilici apparet enim exquisitioris et a communi hominum confusetudine alienae formae locum minimo esse ubi nulla ornatur eius Oei Visae momentum. Quod aperto confirmatur ceteris huius vocabuli exemplis e canti eis et anapaestis excerptiS: El. 53 ot To σοι tot νg, τεκνον, Ἀχος φάνλὶ βροτ υν. Tr. 59: ονυιος λχ illo ν γονον μουνον εἰςsoni G' chao.

Ex hac ipsa exemplorum collation tria fastile Cogno-Seuntur: primum ξεῖνος, ut sto υνος, nunquam fero legi nisi ubi metri ratione commendetur; porro in adloquendi plerumque usurpari formulis denique in tribus is locis ubi non eXStat adlocutio, oppositione quadam maiorem offici vim VOei ξεῖνος , Opponuntur scilleo inter o C. 014. ipse hospes Sanctissimus et miserrima eius fortuna; r. 53. hospitium. 0 civitas; C. 27. hospes et ei Ve S.

ll9 ξεινος per productionem suppletoriam quam dicunt natum esse e Fino ostendunt tituli quidam, in quibus legimus εν ων,

50쪽

Iam cum tanta Sit huius Voci eum Oeabulo lini PDς

similitudo, de offendit viros doctos unus ille versus C. 92i, ubi numerorum nulla adest neceSAitas, ut nune quidem in plerisque editionibus scriptum invenias ξενον. At reoto Hormannus nil ur. Iph. T. 9S. observavit fieri posse prauior illam metri neceSSitatem , ut rationi numeri atque elegantia plenam requirerent formam, initio potissimum ei Suum Velut in ipso illo Iphigonia loeo: ξεῖν' of ικctito et D θεου , ν Troour λιν χιγαίνεις, ubi insoquento distinctione tenuius illud εν , quippe qu0d per se omni areret pondere, plane qua Si Vanescere debebat. Iam si unam statuimu iuSte Xceptionem, cur tam graViter recusemus alterum Vehementer Ellenditus ' ' vituporati uol istae ilium, qui hunc Sophoclis versum eum illo oo0 Euripidis uomparare auSu Sit Sed quod is Se Contra contendit, oppo Sitionem non OS Se firmumento SSe formae epi- eae, utpote quae neque impediat eliSionem pronominum, inprimis E et o Ga, et ipsam formam Τενος admittat in tribus Sopho lis versibuS: OR SIT si Evc0ν - σιι μι sic0ν τινα όμοις δεχεσθα L. El. 9 5 si tot Ἀστ υν ί ξενί0ν xlia id υν et1. Tr. ST: cti OD Zod asἱ υνο ξεν υν taciti ν λεγεις:non id quidem argumentum certissimum mihi videtur. vi mum enim, id quod Saeptu Signineavimus, in universa haedisputatione si quid aliter exprimi potuit, non ideo tu- tuendum est debuisse alitUr exprimi. Quid nim vidi mus fero sempor Oiνος scriptum in adloquendi formulis; legitur tamen unum odi ξενος Xemplum prorSu eodem

modo positum quo in illo Iphig. versu Ei 0ς OC. 206:

si γνον, ξεν , ει περ κεῖνος fud ελευσε Γαι num igitur quia ξAD, in Iphigonis illo ovo oonstat non OSSO OCOSSRrium, mutandam consebimus librorum Scripturam Tulli autem non platio eadem est trium istorum Versuum ubi opponun-120 In lux. 0phoel S. V. δεος.