장음표시 사용
61쪽
talibus, supra mundanum modum comtob iis, in divinam monadem , atque unionem Deum imitantem colligimuν. ut Trinitatem vero propter dioins facunditatis in tritas Personis expressionem , ex qua omnis paterni tus in coelo , ct in teνra, est , o nominatur .
Auctor vitae S. Joannis sub ficto nomine
Prochori e .s Ioannes capit eos docere de una sola Diore ita te Patris, O Filii, o spiritus sancti , quam deberent adorarn er quod tres
post ea snt una substantia . Auctor Expositionis fidei, seu de recta consessione, quae s. Iustino philosopho , & Martiti,
tribuitur r Unum nos convenit profiteri
Deum , cujus est in Patre , Filio , o spiritu sancto , notio ; qua quidem Pater , Filius
spiritus Sanctus, unius divinitatis existentias agnoscentes 1 qua vero Deus exissemti artim secundum naturam, o essentiam communionem intelligentia complectentes. Unitas nanque in Tνinitate inteuigitur , Trinitas in Unitate eri nostitur . Irionam vero ad modo , neque ex altis percontari ι evelim , neq*e m ha Us persuadere possim, rerum arcanarηm, er ineffabilium rationem ut
lingua latea , ct carne sqaallida proferre au
fost hos addimus alios, de quorum genuinitate librorum eruditi Critici non dubitant , si intemperantiores non fuerint. Athanagoras in Legatione pro Christi
nis i Deam asserimus , ct Filium ipsas Verbum, o spινitum sanctam . Tνia quidem secundum potentiam , Putrem, Filium , o Spiritam; actu Hra re essentia unum . Filius enim Patris mens, Verbum, o sapientia est , O ab eodem Spiritus , υι lumen ab igne pro fuit . Irenaeus lib. i. ea. Ecelesia per uni versum orbem tisque ad fines terra seminata, o ab Apostolis , ct a discipulis eorum accepit eam fidem , qtia est in unum Deum Pa trem omnipotentem, qui fecit eaelum, o terram . mare , s omnia . qua in eis sunt; oin unum Iestim Christiam Filium Dei, inca natum pro nostra salute; ct in Spiritum Sanctum , qui per Prophetas praedicatas dispoitiones Dei. Clemens Alexandrinus lib. t. Pedagogi c. 2. Laudemus unum Patrem, Fuitimi Pilium inquam Pedagogum , ct ma-grstrum , una cum sancta varitu, vi avsest omnιa , in qua omnia, ct per quem omnia
unum ἱ per qciem es quod semper est , erius membra omnes , eustis sunt gloria o secuta , qvi est undequaque bonus, undequaque pinus. Athanasius contra Sabellii gregales r ne igitur , quas in eo more , tria membra indιυrsa imaga nemuν, sed Meipsumus indi sum calx senι am , invicem sibi coexUientibus si ne ulla intervallo i Et tres eam νε vera snt , Mnam formam iurelligamus , qua quidem imeipit a Patre , sed resplendet in Alio, appa-νeι autem , ct de mons rutvν in Spiritu Samaa. Baslius in Hexamerone hom. I . Diis xit, faetamus hominem , ut hae insigni dimagnoscas Patrem , ct Fibum, o Spiritum Sanctum . . . Nealiqaam diriti Ferarunt Dii
hominem , sed feeit M. ; disreia licet si Patris, ae propria hypo sis , persona videliacet, propria item Filii, propνia qtio in Spiritus Sancti. I icti igitur tria stine I apum
tina sit Divinitas. Cyrillus Hierosolymitanus Catechesi I 6. Neque separamus sanctam Trivitatem , sietit quidam ; neque con trahimus , seat sabelitas ; sed agnoscamus eam religiose,)unum Patrem, qui misit nobis
Salυαονem Alium , promittentem mittere Patre Spiritum Sanctam Puratistum . Na-Eia zenus Orat. 29. Unus Deus retinendus
est, ct tres h Uases, siis tres Persona confitenda , s quidem unaquaque cum sua pr prietate . Epiphanius haeres. 61. Trinitas semper est Trinitas , O nunquam Trinitas appositionem accipit na existens Deitas, Madominatio, vina glorifieatio; sed Trinitas numeratar Pater , o Filius , s spiritus famctus, non vetati tinum qaiddam tribus nomianibus appellatum, sed vere perfecta nomina, perfecta substanti. , nihil immutatam . Nysse nusser.de Trinitate coni. Iudaeos. 'uacum ita sint perspicue, clare sancta Tria nitus , Patras inquam , o Filii , ct spiritus Sancti. dems rari , atque ρνοbari potest. Chrysostomus hom. D. in Marcum I Nos in Triuitate e redimus , non credimus in quaternitate , daas in Christo esse Personas . aieaim Chrsus duas Personas balet, Pater, Filim , id est Christat, duplex ea r eeta qua tuον Persona sunt. Nos ergo credimus in P trem, Fitium , ct spiνιtum Sanctum . III. probatur ex Patribus Latinis. Tertulli aianus advers. Praxeam c. I. ειν-Uuas hae damnanda est, qua se exsimae m ram veriatatem po fidere, dum unicum Deum non ahas
putat eredendum , quam se ipsum , eundem. que o Patrem, ct μιium, O spiritum sanis fiam dicati, quas non se quoque unus m Omnia, dum ex una omnia, peν Distantia vide tiret δεηιtatem , ct nihilominas custodiatis oeconomias sacramentum , qua unitatem in Trinitatem duponit , tres diνigens Patrem , ct F. tiam, s Spiritum Sanniam. Cyprianus de Orat. Domini c. In orationibus celebrandis in Den mus , observasse eam Daniele ire meros in fide fortes , ct in captivitate victores , horam leniam , sextam, nonam, Sacra. mento scilicet Trinitatis, qua ιη novissimis
62쪽
tem ii hua manifestari baiaueat . osus Coriaduhensis in Nicaena Synodo lib. a. Diviniatas non est Maa Persona , in Iudai opinantur; sed tres peUona vere obsistentes , Ma Dis nomina . Hi latius de synodis advers. Ati nos a Manifesta iniqae Patris meis piaris, certaque Filii vere Filii , notaqua Spiritus sancti vere Spiritus Sancti; hisqua nomia itis non simpliciter, neque otiosis , propositis, sed δὴ caatibas diligenter propriam uniuscujusque nominatorum obstantiam , re ordi.
nem, σ gloriam, at sint quidem paν substan
tiam tria, per consonantiam vero unum. Amis
titosus lib. 2. de fide c. 4. Datis Deus, non
mi ipse se Pater, coe Filias , seu impius Sa- Aemus asseris; sed quia Patris, ct Filii, is .itusque Sancti una Lissitus siti ubi autem
vina ditanitas, una voluntas , o una perte
eivi. Hieronymus epist. 17. ad Dauis sum: Interνogamus, quid tνes h stases posse a hurentur intelligi. Tres Personas obsistem
tes, a)unt. Respondemur, nos ita eredere a.
Non fascit sensis , ipsum nomen e fugita ηt;
quia nescio quid meneni in ollulis latet. Cl mamus , se qais tres Θρastases , aut tria euis postata, hoe est tres subsistentes Personas,non confiteιur, anar hema sit . Gaudentius tract. de Exod. Est rium sola in Ginitate Pers. nartim disinctio, non natura dimUtati Augustinus de Trinit. lib. I. c. 4. Non sunt tres Dii, sed antis Deus; quanυis Patre Fiatiam genuerit, ct ideo Filatis non sit qui Puter es; Filiusque a Patre sit renitus, ct ideo non sit PMὸν qui Filius est ; spiritusque
Sanctas nee pateν sit, nee Filius, sed tantum patris ,-Filii Spi,itus , Put=i, ct Filio etiam ipse eoavalis, ad Trinitatis pertianens anitatem. Petrus Chrysologus ser. 6o. Dietinitas in Persais trina est , sed una es in Trinitate Ditiinitas . Personis Trinia
auidistincta est , han est didi a substantiis. Meus unus est, sed Trinitate ; Detis solus est,
sed non solitarias . Dimia las nee Trinitate Δυiditur, nee eo auditu ν tinitate. Leo magnus ser. I. de Pentecoste e. r. Cunque in
Personarum propitetaribus alitis sit Pater, Alius Filius , alitia spiritus sanctas . non tamen alia deitus , nee diversa natura est.
IV. probatur Rationibus. I. ratio est , quae dicitur argumentum Praescriptionis, de sic proponitur a luen inci . Argumentum Praescriptionis est, quod iandatur in fide, quam professa est Ecclesia certo seculo, de ex fide illa colligitur, antecedentibus soculis Ecclesiam tenuisse semper fidem illam sine intermissione; sed hoc argumen. to demonstratur Trinitas Personarum in Deo e ergo demonstrati potest argumen-PAR. II.
ro praeseriptionis. Minor probatur. Tet aio seculo hane fidem profitebatur Eeel
sa ergo antecedentibus seculia eandem fidem tenehat . Probatur antecedens.
Tertio seculo Sabellius in aperto posuit haeresim hule fidei contrariam; sed statim
omnes orbis Ecclesiae eontra sabellii hae te sm insurrexerunt i ergo tertio neu lo
hane fidem Eeclesia profitebatur . Minor probatur testimoniis Scriptorum , qui tempore illo florebant. Primo Dionysus, Episcopus Alexandrinus, haec scripsit Xisto , Romano Pontifici, quod refert Eusebius hist euel. lib. 7. e. 6. Nam de duismate illa. quod nuper vas Prolemaidem is, tirbem Pentapoleos, eommatum est, plena impietatis , ae blaspbemia , adversas omnipa.rentem Deum Pistrem Domini nUji I suchristi; pleno etiam incrediaitatis erga Dat
genitum ejus Filium , primogenitum omnis creatura , Verbum , quod inter homines υο-
satum est; pleno denique stuporis advirsus
spiritum sanctum a Cam ab utraque parteer litera ad me allata est,t, ct Frasres meis eum disserturi venissent, epiolas quasdam, quantum Deo juυante potui , tractatoris morire fusius scripis , quarum exemplaria ad Te I. secundo Xistus, Romanus Pontifex, aeeeptis literis Dionysii, non accusavit illum , sed potius sabellium , violatae si- dei. Tertio Dionysius, Romanus ponti. sex , qui X isto in Pontificatu successerat, pariter Dionysici Alexandrino adhaesit;
quia a Pentapolitanis accusatus Dion sus apud ipsum , quod destrueret unita. tem naturae divinae, admittendo Persona. rum divinitatem contra sabellium; accusationem apud ipsum depulit Dionysius,
sed dogma semper desendit ; & a Dionysio pontifice praedicto tam depulso a tu sationis, quam dogmatis defenso , aeceptata fuit; ut testatur Athanasus lib.de sententia Dionysii adversus Arianos conisset ipto. Hispositis, sic discurrimus. si teristio Ecclesiae seculo erat in tota Ecclesia fides distinctionis Personarum , fuerat quoque eadem in secundu , & in primo seculo,& nunquam fuit immutata. Et hoc ulterius probatur; quia non assignatur ab Adilersariis tempus, in quo facta fuerit mutatio illa; quia nos exhibentur Scriptores, qui testentur mutationem illam accidisse ; quia demum nec fuit opera Di nysii dogma illud in Ecclesias invectu inis enim Dionysius hoe attentasset , insu rexissent contra eum aliarum Ecclesiarum
Episcopi, & ipsmet Romani Pontifices,
Σistus, de Dionysus , eum non commen
63쪽
dassent, sed potius redargui fient; quod
non suit ullo modo factum. II. Ratio dieitur ab eodem Iuveni no argumentum discussionis ; S sic proponitur. Argumentum discussionis est, quo veritas aliqua Scripturarum auctoritatibus, &Patrum testimoniis, firmatur; sed si e est veritas distinctionis Personarum in Deorergo probatur pariter argumento discunsionis . Minor probatur ex allatis a nobis Seripturarum auctoritatibus in praecede libus Dissertationibus, de ex congestis in hac praesenti Patrum testimoniis . Verum nos addimus, argumentum discussionis pariter egit, quando veritas aliqua fuit inter partes disputata, atque discuisa ἔ&quum fuerit pro una parte definita, semper stetit in possiessione definitionis,absque eo quod ulluν contra ipsam declamaverit. Sic fuit veritas Trinitatis Personarum ;fuit enim discussa contra Sabellium , ivit definita , de Sabellii haeresis damnata; &usque ad decimum sextum seculum, in quo Servetus, & Socinus, contra eam in surrexerunt, per tredecim sero secula ilia
tota Ecclesia veritas eadem in suae posses.sione definitionis perstetit: ergo vero pro illa facie argumentum discussionis, etiam hoc modo sumptum.Et quan vis aliqui Haeretici, a nobis allati, posterioribus seculis contra eam senserint; semper tamen fuerunt ab Ecclesia repressi, atqueadamnati; quod est senum majoris firmitatis , quod dogma de Trinitate persona ἀrum semper habuit in Ecclesia; unde ex
hoc firmiores desumit vires argumentum diseussionis.
III. Ratio probat, non posse esse in Deo nec
plures, nee pauciores,quam tres Personae. Si eiIent plures, quam tres, non esset unus
Deus, sed plures Dii; non possunt esse plures Dii. ergo non possunt esse plutes,quam tres Personae. Probatur ma or . Ideo tria Deo , qua nuis sint in ipso tres Personae, ςst una natura divina, quia prima Persona communicat secundae suam naturam
per generationem , quae est per intellectum; & quia prima, de secunda commuis
ni eant tertiae per Oirationem . quae est per voluntatem sed hu)usmodi communicationes essent in Deo impossibiles, si in Deo essent plures Patres , si essent plurires Filii, si essent plures Spiritus Sanctii ergo si essent in Deo plures , quam tres
Personae, non erat unus Deus, sed plures Dii, Minor probatur ex s. Baslio lib. I. con. Eunomium: Sie in Trinitare unitaturatio conserυabstar, si unam Patrem prof eamuν , unum Filium , unum Spiritum famctum: Ex S. Epiphanio haere 6 . Pater,ct
Filius, o spiritus Sanctus, unus Deus νT nitas in veritare,ct Monam, propterea enim unus Deus, qMniam nex duo Patres, neque
duo Pilii , ne ue duo Spiritui Sanctit Ex S. Fulgentio in Responsone ad I. Obieetionem Arianorum t si ambo υotarentur Pa tres , essent profecto natura dissimiles; unusquisque enim ex semetipso constaret, ct eomismanem substantιam: eum altero nora haberet,
ηα Deitas una esset, quibus una natura non
σὸe Et in Responsione ad s. objecti nem subditii uo quippe Inrenui non possunt
aenam habere naturam , ubi nec unus in uno veram ex se generationem invenit, nee unus
U. Tot esse debent divinae Personae, quo esse possunt Personae improductae,& pr ductae; sed istae nequeunt esse plures, Des
pauciores , quam tres: ergo tres pariter debent esse illae. Probatur mi nor. Personaim producta non potest esse , nisi unata ;Personae productae non possunt esse , nisi duae r ergo Personae improductae, & pr
ductae nequeunt esse plures , nec pauci res , quam tres. Probatur antecedens . Si Personae improductae essent plusquam una, essent infinitae; non conceditur ense infinitas: ergo nec concedi debet,quod lint plusquam una. Minor est certa; quia Pet sono ille improductae inlinitae, vel ensent ejusdem spe ei et , vel diversae ; notis
secundum, quia non essent divinae, quum non haberet unaquaeque persectionem salterius: Neque primum , quia quum n mero differrent, haberem naturam communem, ut habent homines,& non unam, Ee eandem naturam , ut habent Personat divinae . Malor etiam constat, quia quicquid potest esse in pluribus , & non de.
terminatur per aliquid a se distinctum ut sit in tot, de non pluribus, ex sua ratione
potest esse in instititis; & si est ens neces.sarium, de facto est in infinitis; Persona
autem divina improducta non habet aliis quid a se distinctum,a quo determinetur, de est ens necessarium: ergo Persona impro is
ducta si non est una, de est plusquam una,
infinitae debent esse Personae improductae. veniamus modo ad Personas productas; hae non possunt esse nisi duae; de probatur . Tut debent esse Personae productae, quot sunt in producente principia productiva adaequata, de sufficientia diversae
rationis; atqui haec principia tantum duci sunt, intellectus scilicet, de voluntast ergo duae
64쪽
eo duae tantum sunt person m productae. Hoc totam es3rius constabit, quaado de divinis Procelsionibus loquemur . Haec ratio est Scoti in I. dist. a. q. . & asse
V. ratio est S. Bonaventurae in I. dist. Mar. I. q. q. Prima Perlana debet esse innasciis
bilis, de inspirabilis; de debet generare,&spitare; de haec est Pater . Secunda Per so ita debet esse inspirabilis, & gentia; de Proinde non generat , sed spirat; & haec est Filius. Tertia Persona , quia spiratur, di procedit a geneTame, de a genito, nec generat, nee spirat ; & haec est Spiritu
Sanctus . Atqui nec plures his, nec pa ciores, excogitari possunt: ergo Sc. VI. ratio est Ricardi a S. Victore lib. 3. de Trinit. c. 2o., S eam desumit ex itiplici amore. Triplicem ponunx quidem am rem , gratuitum scilicet, debitum , de ex
utroque permixtum t ergo tres poni d hent divinae Personae , ut triplici amori respondeant. Probatur consequςntia.Una Persona debet esse , quae tantum donat.
de in ea est amor gr tuitus; & haec psi Pater. Altpra Persona, quae tantum accipit;& in ea est amor debitus; de h*c est Spi ritus Sanctus. Alia Persona, quae donat, ct accipit; de in ea est amor mixtus gratuito, & debito amore; de haec es, Fi,
V u. ratio est , quam idem S. Bonaventura solligit ex Origine. Intelligimus Perso'n N,quae est principium Personae, de non est principiatum; de haee Persona est Pa. ter ; Intelligimus Personam , quae est principatum,& non principium Personaei& haes fersona est Spiritus Sanctus. In testigimus Personam,quae est principium,oc principiatum;& haec persona est Filius.
Non possumus vero intelligere Personam , quae nec sit principium, nec principiatum, quia est in intelligibilis, de impossibilis r ergo Tres tantum sunt PersOnae divinae , Ac non plures, nec Pauci t
VIII. Aut admitti non debet Trinitas, quia in Deo dicit imperfectionem , vel quia Scripturae de illa non loquuntur, vel qui
Patres eam non profitentur, vel quia E clesia eam non declaravit, nec delinivit
sed quodcunque ex his dicatur , falsum est: ergo admitti debet Trinitas . yrob tur major; di quidem copstat apertissime, quod Ecclesia Trinitatem Personar ut toe finierit, ex tot Conciliis, sive peculi .ribus , sive generalibus, quae in hae Di L sertatione adduximus ; quod Patres ea
profitentur, ex tot ipsorum clarissimis te. stimoniis , quae in hac eadem Dissertati ne recitavimus ; quod Scripturae de illia loquuntur, ex tot locis , sive veteris, sive novi testamenti, quae in praecedentibus Dissertationibus attulimus . Quod vero in Deo imperfectionem non dicat, se proobatur . Vel diceret imperfectionem , quia induceret pluralitatem naturarum, vel quia firmaret pluralitatem Personarum; atqui pluralitatem naturarum non induiscit , de quod firmet pluralitatem Persona. Tum tantum abest, ut imperfectionem dicat , quod potius persectionem importatr ergo nullam in Deo dicit impe G tionem Trinitas Personarum. Probatur minor pro secunda parte. Persectio est in Deto, quod sit faecundus, quod sit se communicans , quod sit solus, at non sit solitarius, quod sit bonus , de ideo se ad intra communicet, quod sit intellectivus, de per intellectum generet, quod sit volitivus, de per voluntatem spiret; sed hae Omnes persectiones in Deo supponuntur, manifestantur per Trinitatem Pers narum t ergo tantum abest ut pluralitas Personarum impersectionem in Deo dicat, quod potius perfectionem denotat, ocimportat Arguunt I. Admittenda est in Deo genera tio ex incunditate naturae r ergo praeter duas plocessiones est in Deo admittendia, altera. Antecedens negari mn potest;quia in creatis uanni. generatio procedit ex saecvnduat e naturae.Consequentia probatur . Admittitur una processio per intelle et um, admittitur altera per voluntatem; sed natura ex his est ex faecunditate nais urae: ergo praeter has duas dmitti debet altera; sed admittendo alteram debet adinnuiti alia Persona ; ergo non tres , sed quatuor erunt divinae Personae. II. ansis sint in Deo duo principia productiva, possunt tamen esse plures Personae productaer ergo non est sussiciens ratio , personas productas esse duas, quia duo sunt in Deo principia productiva. Antecedens probatur. Intelle eius est principium productivum verbi meniis; & tamen no unam habet productionem in creatis, nec unum verbum mentis producit; ita pari. ter voluntas ergo de c. III. Superfluum reputari debet in neo omne id , quod si auferatur, remanet Deus pari modo infi. nitus, de perfectus ἔ sed si austratur Tri. nitas Personarum Deus pari modo re. manet inlinitus, de persectust ergo superin
65쪽
Ex Gregorio Nili angeno orat. II. habe mus , quod tres Personae divinae distinguantur solum mente; postquam enim Et tulit tria divina supposita . & nominibus propriis appellavit, dixit i Deum unumquodque se seorsim consideretur , mente videis licet ea, qua separari nequeunt, separanter Et orat. II. Unam quoque Dei eisentiam, σ naturam , s appellationem esse ; tametsi per cogitationes quaisam distinctas nomina quoque simul distinguantur. U. quod est a gumentum Valentini Gentilis. Qui noris generat, nec generatur , non spirat, nec spiratur , non est verus Deus; sed unus Deus in essentia non generat, nec gene ratur, non spirat, nec spiraturi ergo unus Deus in essentia non est verus Deu&. ΜΕ-jor probatur . Nullus est Deus praeter Patrem , & Filium , & Spiritum Sanctu nia; sed Pater generat , & spirat, Filius generatur, & spirat, Spiritus. Sanctus spiraturi
ergo qui non generat, nec generatur, non spirat, nec spiratur, non est verus Deus. Minor prioris argumenti etiam probatur. Deus in essentia nil aliud est , quam ipsa essentia communis tribus; sed essentia non generat, nec generatur, non spirat, nec spiraturi ergo unus Deus in essentia non generat, nec generatur, non spirat, nec
spiratur . VI. quod est argumentum Transylvanorum lib. I. c. s. Si tres Pers nae dicuntur unum in essentia,jam in Deo erit quaternitas, non Trinitas ; ir sic probant: Etantia , Pater, Filius, & Spiritus Sanctus, sunt quatuor nomina, & non sunt synon ima ergo signi Mant quatuor res diversas: ergo in Deo datur quaternitas , non Trinitas . VII. Nos in Symbolo dicimus , Credo in unum Deum , & scribitimus virgulam, ne dicamus, Credo in unum Deum Patrem r ergo distinguimus Deum a Patre; atqui etiam distinguimus Patrem a Filio , & Filium a Spiritu Sancto r ergo quatuor in Deo ponimus, non tres. VIII. Persona divina vel est finita , vςl infinita; si infinita ergo una tantum esse debeti si sinita i erro debent esse infinitae , ut infinitati essentiae respondeant. IX. In Deci
idem sunt intellectus, & voluntas, idem sunt quoque intellectio , & volitio 1 ergo ariter sunt idem Verbum , & Amor; uius scilicet, & Spiritus Sanctus. X. In a Deo nihil aliud est nisi essentia , & relatio; sed essentia non generat, nec generatur , relatio non generat, nec generatur rergo nihil est in Deo , quod generat , nihil est, quod generatur e ergo in Deo non sunt Personae. Respondemus ad I. eum Scoto quod in Deo admittitur productio ex incunditate naturae . non tanquam ex principio adaequato , sed tanquam ex principio in admquato, & partiali. Nomine principii adaeis quari , de totalis respeetu Filii venit intellectus , & essentia divina ; respectu Spiritus Sancti venit voluntas , & essentia divina . Attamen ementia divina concurrit ut quo , intellectus , vel voluntas concuris
rit ut quod ; deinde est , quod essentia divina non habet rationem principii distincti adaequari, de per se productivi alicujus Personae divinae; habet tamen aliquo modo,
qualenus concurrit cum intellectu, de v
luntate , licet ut quo , dc non ut quod . Et quia tantum duo sunt principia adaequata productiva Personarum , duae etiam sunt Personae divinae , quae producuntur . Ad II. dicitur , quod argumentum procedit de terminis productis, quia non sunt adae.
quati, tam extensive, quam intensive,omnimodae persectioni principii producentis, di in emendo,de in operando; isti enim quum non adaequent principium producens , possunt ab hoc produci plures, &plures . Non vero procedit de terminis productis , qui adaequant in omni modo persectionem omnimodam principii producentis ; quemadmodum est verbum in divinis, quod adaequat omnem persectio nem sui principii productivi; de in essen-do , quia est consubstantiale Patri; te in operando, quia exhaurit lacunditatem omnem divini intellectus . Idem dicendum est de Spiritu Sancto . δεου III. negatur minor; tum quia conditio
illa est omnino impossibilis; tum etiam quia sublata una persona non remaneta Ita inlinite perfecta . Ratio est, quia Omnes personae identificantur cum essentia realiter , unde in ratione essentiae inde iificantur etiam omnes personae mulce mirealiter; est vero implicantia , quod aus ratur unum realiter identificatum,de quod
aliud subs stat; quia sequeretur, quod idem effet ablatum, & non esset ablatum, quod
Ad IU. Nazian genus intelligendus est,quod personae ita sunt cum essentia identilicatae , ut vix mens nostra possit unam per-ὶ nam seorsim ab alia concipere , & separare ; & ratio est , quia per circumin- cessionem quaelibet persona habet in siduas alias , & in ratione essentiae est idem eum illis, unde non potest ab illis realiter se jungi , ac separari. Caeterum quod Nais
66쪽
Personatum distinctionem , fit manis itum ea verbis ipsius orat. 69. ippe
cum hane sectam intelligit Sebellianem in in eodem libello damna wrim, σ persona νam distinctionem secundum vocabulum scripserim , nam ct nemo pro una personata potest, unum stat, Leere , σ unitatem gene vis nisi personis Mnare. Et orat. ys. Pa ris impietatis est, vel Sabellii more personas connecterea, vel inii instar naturas diliιngue
Ad U. respondet Bellarminus lib. 2. d Christo e. 7. explicando minorem primi argumenti; sed unus Deus in ς sientia non
generat, nec generatur, non spirat, nec spiratur; si vox unur Deus accipiatur pro
personis in communi, falsa in propositio;
quia verum est dicere , unus Deus in essentia generat, de generatur , spirat , dc spiratur; quum ille unus Deus sit Pater , dui generat, & spir t, fit Filiu4, qui gen ratur , oe spirat , sit Spiritus Sanctus , qui
spiratur. Si vero vox Deus sumatur pro Deitate, propositio etiam est falsa, quia in Deo non distinguitur persona a n tura.
Si vero vox Deus accipiatur pro person divina in communi, propositio est vera quia qui non generat, nec generatur, non spirat, nec spiratur, non est persona divina . Pariter si intelligatur pro essentia Ipsa, vera est etiam propositio . Sed es
e infertur tantum, essentiam non egeo personam divinam Qtmaliter, non autem insertur, essentiam non esse verum Deum.
Aliam responsionem affert Bellarminus , quae est Ioannis V Uigandi lib. coni. Ω vos Atianos; sed illam impugnat. Ad VI. idem Bellarminus respondet, dice do, illa nomina non esse synonima ; ω tamen non significare quatuor res, sed vel unam, si intelligantur de re absoluta, vel tres, si intellit ntur de relativis . Quod docuit Augustinus lib. i. de dotiri n. Christi c. s. Res , quibtis fruendum es , Pater ,er Filius, o Spiritus Sanctus est; eademqηe. Trinitas una quadam summa res. Anselismus pariter lib.de inc rn. Verbi c. s. clarius asserit, tres personas esse tres res, Δcunam rem; tres res relativas, de unam a solutam. Cliter uln dicit, non esse in soliis
ium , Plura nomina non .non ima fgni fucare unum , sed diverso modo . Nec per hoc, quod significentur una res absoluta , de tres relativae, inferre quis potest, quod
fgni licentur quatuor res; quia res illa a coluta non distinguini r re , sed Mutine
tantum ab illis tribus relativis; tin, v rein Deo est unitas e tantiae . est Titimas Personarum, de nulla est quaternitas. Ad UII. idem Caldinalis respondet, rati nem hane habere vim contra Benedictum Aretium Zuinglianum , qui in hist. de
supplicio Valentini Gentilis c. 6. de II. nestiens responderi Ed Gentilis argumenotum, quo probabat, solum Patrem esse verum Deum unum , quia in SymboIo dieitur, Credo in unum Deum Patrem muristit ad virgulam illam, quam diuit , poni
debere inter Deum, & Patrem . Ham ea men virgulam non habent Omnes' teis
ehismi catholiet; de antis. Patres , qui
Symbolum exposuerunt, semper verba Illa legerunt absque virgula. Videndi sunt Irenaeus lib. c. 2. Cyrillus catech. 7. Rustinus in explicat. Symboli .Et quan vis virgula illa ponatur , non per hoc admitte retur quaternitas; quia in hoc sensu Deus distinguaretur a Patre, ut signi sicaretur tantum , nomine Dei non comprehendi solum Patrem,
Ad UIII. idem respondet, personam diuinam ut talem esse inlinitam, S per cons quens dicere summam persectionem ; nec potest ex hoe inferri, personam di vinam
esse unam tantum ; sed solum hoc ; ergo
una est perfectio omni um personarum,
quia est una , & eadem infinita persectio in omnibus personis, sed non eodem modo; quum in Patre persectio illa sit prie nitas , in Filio filiatio, in Spiritu Sancto passiva spiratio. Ad IX. idem quoque respondet, quod minor distinctio requiritur in principiis ,
quam in terminis . Deus enim creat tot gener/ rerum, & tymen unus est. Intelleis eius noster parit tot conceptus diversos, oe nihilominus unus est. Truncus produ-
, cit tox ramos, ct partier unus est . buricit autem dillinctio rationis inter intellet tum , de voluntatem , ad hoc ut habeant tςrminos, qui realit et sint distincti. Λd X. dicimus, in Deo esse relativ4 , nequit enim esse relatio, nisi fiat relativa ;& relativa sunt, quae gςnerant, de generantur, quae spirant, di spirantur. De cffemia vero dicitur quod dictum est in responsione ad primum argumentum, in subseque n. tibus pariter rς sponsionibus est replica.
67쪽
De Vocibus , qtitie in explicando Trinitatis Mysteria a Sanctis Patribus, vel a Theologis, Scholasticis usurpantur.
Oces , quas adhibemus , explicantea quae de Trinitate dicimus, vel propugnantes quae pro ejusdem mysterio
credimus, ne haeretici homunes deridant, quasi a nobis Proprio marte inventas, vel ne iidem tr ducant, alieno a nobis sensu venditantes easdem; hae in Dissertatione, secundum Patrum mentem , & juxta Theologorum Seholasti eorum rationem , suscipimus tamul, & ex vi nominis, quos signanturAxis ponere, & e vi rei, quam significant,explanare . Quis enim nescit, & Ualentini GentiIis Gregales, S Transylvanorum, greges, voces hasce deridere; quia contra rias eas inveniunt figmentis suis, & appriis me proprias sciunt ad Catholicorum vexitates explicandas, atque firmandas Inister Nostros vero utinam non essent, vel qui eas mussitando excipiunt,quia se pares ad easdem intelligendas non inveniunt vel qui eas turpiter errando adhibent, quia nunquam earum studio ex proposito, ut decebat, se applicarunt i Ne ergo Haeretici rideant, & ne, si qui sunt, ex Catholicis non volentes quidem , aliquando errent; harum omnium explicationes in hae peculiari Dissertatione asser re , non sincongruum visum est. Quod etiam Iuv bit , ut Sanctorum Patrum loquendi modum percipientes, corundem verba uxta catholicum sensum, ut vere decet, intelliis
Cardinalis Bellar minus t. I. controv. lib. 2. de Cesisto c. a. hanc eandem provinciam
sumen quae sequuntur nomina sibi explicare proponit. Essentia, Homousios, Hypostasis, Substantia, Persona, Proprietas, Relatio, Notio, Circumsessio, Trinitas. In quibus explicandis vult primo resellere quae Transylvani lib. 2. c. p. in iisdem incommuni reprehendunt ; deinde sigillatim euit easdem exponere. Et quidem
Transylvani dicunt, hii juscemodi nomina , cisi profana , a Catholicis adhiberi quinque ob cauisas. Quarum prima est, qvia cci sent, ea utilia esse ad Hetereticos.
consutandos; secunda, quia Patres iisdem nominibus usi sunt, tertia , quia juvant
nos, non ut aliquid dicamus, sed ut non laceamus; quarta, quia utilia censemus e
ad Scripturae mysteria explicanda;quinta quia intendimus,quod etsi eadem in scripturis non reperiantur , sunt tamen in i lis alia nomina, quae hisce aequivalent. Post quae pergunt refellere has omnes quinque caussas, quas in nobis invenisse ,
gloriamur. Pro prima refellenda dicunt , quod non sunt facienda mala, ut evenianthona . Haereticos autem vocibus istis nunquam consulari; quia si Scripturis nor , L n incuntur,multo minus vocibus hisce oppugnantur. At Bellarminus ait, nominibus illis Haereticos non oppugnari , sed damnari, & ab Ecclefia excludi. Nee mirurum nova nomina introduci; quia dum novae emergunt haereses, nova nomina invenimus,ut Catholici ab Haereticis distinguantur. Augustinus trae. y7. in Joannem ostendit , etsi fugiendae sint profanae v eum novitates, non tamen fugi deberi
nomina nova , quae contra novas haereses introducuntur. Pro secunda refellenda inferunt di ergo omnes Patrum errores recipiendi sunt. At Bellar minus consequentiam negat; quia nunquam Patres errant, quando omnes simul idem a iserunt,& docent et si aliquando aliquis lasotum in pamticulari erret. Exemplum affert Cypriani, quem non sequimur dicentem, nullum eia se baptismum ab Haereticis collatum , se quimur tamen docentem , Christum eme verum Deum . Pro tertia refellenda dicunt, stultum esse loqui, ut nihil dicas. AeBellarminus occurrit dicendo, Transylvanos non intellexisse Augustinum docentem lib. . de Trinit. c. s. dici tres personas i n Deo, non ut dicatur, sed ut non taceatur. Augusticius intendit per haec verba dicere , nullam lassicere voeem ad illatria explicanda ; vocamus tamen eadem personas, non ut credamus, per hanc vocem perfecte declarati illarum vim, & naturam , sed ne omnino reddamur muti ,
quanda nos alii interrogant , quid sint illa
68쪽
la resa a Pro quarta refellenda dicunt, esse nomina ista exotica, de Obscura, & proinis de ad fidei mysteria explicanda prorsus
inutilia. At Bellar minus ait, exotica non este , quum suerint per tot secuta , comis muni omnium consensu, usurpata . si v xo sint utilia,vel ne, videbitur, qu ndo eadem explicabimus. Pro quinta demut arefellend nςgant, in Scripturis invςniri nomina, quae sint iisdem synomma, &aequivalentia . At Bella tminus dicit , hoc pusidum esse mendacium, quod paulo inferius Ostendetur , quodlibet ex iisdem nominibus exponendo, de aequivalem n men pro quolibet afferendo. Modo ad easdem sigillatim explanandas devehi.
Prima vox est Essentia. Essentia graece dicitur 61. . In Scripturis invenitur, ut vox,
aut senificatum vocis, Per aliam vocem synon imam, de aequivalentem. Luc. II 1 2. dicitur ; da mihι portionem substantis . Graecus Te ius habet, in me tae L M, In quo ἡ 'a significat substantiam Patris, seqPaternas opes. Habeeur igitur vox; qua a vis non habeatur significatum; unde Epi. phani us scripsit haeres. 73. Ventia nomen
nudo modo in veteri , ac nova re iam uta non
habetur . Haber ut tamen fgnisssatum linsus; quod idem Epiphanius docuit,loc cita subdens et, sensus autem , ct significatio ubique babetών. Ad Rom. I. in. legitur: Semis P terna quoque ejus virtus , re divinitar;
graece scribitur; Θω inis; quod idem est acu ea νου Θει. Λd Philippens. 2. 6. habetur forma Dei , graece dicitur ν μνεω ν δ Θεύ .il. Petr. I. . scribitur; divina consortes natura ἔ graecer omise . Id quibus
liquido apparet , haberi n*turam , qua
idem est cum essentia; haberi divinitatem,iraberi sormam. Dei ; quae synonima Rariter sunt cum e Genti . Denique Exud. r.
est , misit me ad Dos; graeee . - . Ubi limus dicitur ens, cus quoque natura dici ροιςrit essentia ; radix enim estientiae eston si quia essentia dieitur ab esse , α est
bifractum eius numinis, quod in concre- tu dicitur e tantia; ut i , cit. c. I. docti
Respondent Trans yl ani, Deum vocari posisse ens, sed non ess*ntiam; sicuti Petrum vocari posse hominem , sed non humaniatatem . Et hac responsione vere demo strant, se rerum illeologicarum omniauignaros esse . Deus enim , quia simplicissimus est , cujusmodi non sunt Omnia
entia creata, aeque voeari potest nomini OR. II.
hus abstractis,ae eoneretis. Ne in scripturis dicitur bonus, de bonitas, verus,& veritas, sapiens, & sapientia; eodenque modo potorii quoque dici ens, & ehentia . Attamen quod hic pontendimus non est, an Deus vocari possit essentia, sed an hoc nomen essentiae in scripturis inveniatur ;vel an sit alienum a Scripturis prout a nobis accipitur, ipsum pro Dei natura a cipientes. E 3 essentiae nomine fit iis. orari nempe ejusdem essentia ; de hoc erat, quod Ariani maxime adversabantur, & quia in Scripturis non erat, & quia novum ipsis
videbatur . Attamen non advertibant, quod nova quoque erRnt nomina, de ne ii quam in Scripturis invcniebantur aquaeiptim et usurpabant; nimirum , aiaterius essentia, de . μοιώ- a similis essentia. Attamen Patres respondebant Arianis, in Scripturis reperiri, si non vocem nominis, sensum ramen ipsus . I n. Io. dicitur ἔν Ego oe Pater unam fumus . Et haec est
teiponsio 4ugustini tract. 97. in Ioan. , de in disput. cum Pascentio. Dicebant
quoque, nomen hac alienum a Scripturis non esse,quia similibus nominibus utitur.
Sie Ambrosius lib. I. de fide c. 7., Cyri l-lus lib. i. dς Trin. Ulterius addebant Patres , nomen illud non suisse in Nicaeno
Concilio inventum, sed suis e a vetustioribus Patribus ustatum; quod plane teli iis moniis plurimis ostendit Bellar minus , a quo quae usque modo scripsimus, mutu ii sumus, Attamen, si credere volumus Du-Hamel, subdere quoque possumus, quod antiqui Philosophi voce hac u. a. usi sunt . Eanisque explicarunt pro singulari, individuaque substantia, quam primam iubstantiam appellabant; unde apparer, quod ipsi personam cum substantia confundebant . Et hinc est, quod Haeretici, tum Sabelliani, tum Atiani . aut unam substantiam , aut tres substantias, inducebant. Consuetu. do tamen Ecclesta fuit, ut nomine ἰoraeessentia intelligerctur; prima vero , &individua substantia hypostasis dieta est . Verum est, quod ex .ntiquis quidam pro
hypostasi 4 liquando intellexerunt natu .ram , ut dicemus ; at nemia pro s. a , seu essentia, intellexit hypostasim , seu pers nam . Caeterum it si Ariani vocem essen. tiae, & hypostasis, repudiarent,semi-Ariani ta Men, qui Sirmit ann. 337. Canu nerant, vocem Leἰ ae dixerunt, in Scripturis inveniri, si non in materialitate vocis.
saltem in sormalitate significationis;addu-Mntea illud exodi, quod diximus i Ego G sumo .
69쪽
um, qaxi sum. Petavius vero de Trinit.
lib. 4. c.,docet, non eodcta modo hae
voce Gentiles , ae Christianos Philosophos fuisse usos . Et citat Anastasium in o ris c. o. P. y6., dc Theorianum in Legatione ad Armenos p. I P ., qui testatur r Exteri sapientes individuam, sive Θροstasim . oe quod unum est numero', de Lniunt usiam ς quod sane divini Patres non .dmittunt . auippe Patres illi Dei sol usiam,
er naturam esse dicunt universaιia , quam
Scriptores exteri formam i sive speciem appellarant . Ideo in sancta Trinitate naturam
unam , ct usiam esse professi sunt, Dpostases
vero tres r natura nimirum , m usia , plures ιν postafer eontinente , Penique,ut essentiae explicationem termineis musi subdimus quoque , nomen huc usiae
displicuisse Arianis, ut dictum est; & diis splicuisse quoque Catholicis quibusdam ,
ut asserit Bellar minus,eo quia Patres Concilii Antiocheni aperte negarunt, Filium esse Patri homo uson contra Paulum Samosatenum; & hoc Arii haeresim prae. cessisser Ati men nos habemus ex Athainnasio Dionysios duos, Romanum, & Aleis xandrinum, qui Concilium Antiochenum praecesserunt , te dixerunt, Filium Patri homousion esse . Unde Athanasius idem conciliat omnes dicendo , Patres Anti ehenos negasse Filium esse homousionis Patri ad mentem Samosatent. Mens δε- mosateni erat, homousion fgnificare consubstantialitatem Patris , & Filii, uti et consubstanti litas Petri,& Pauli, qui sunt duae substantiae , sed unius , & eiusdem speciei. Testis est S. Hilarius in lib. do
confessus est , sed nunquid melius Ariani eo
sis sunt t Octoginta Episcopi olim respue
'runt, sed trecenti deeem , re octo nuper re ceperunt . Illi contra Hareticum improba-runt ; nunquid er isti non contra Hareticum probaverunt sι ρο probando, σ improba do unum utrique stat erunt, quid bene constia tuta convellimus Caeterum hoc unum nomen inter se contrarias haereses sabelislii, de Arii, uno eodenque letu conssidit . Homousios nim dicitur de iis, quorum sest una, eadenque Omnino substantia, vel essentia , de quorum proinde unum est ab alio , di ab alio recipit essentiam eandem. Quod docent Athanasius lib. de Synod. Rrim. , di Seleuci , de Basilius in epist. ad ancillas Dei. Et hoc est contra Sabellium, fatentem quidem Patrem, & Filium habere candem e 1Ient iam , sed unum ab alio
ste,negantcm. Est quuquc contra Arium, fatentem quoque , Filium esse a Patre,sed
ea iidem elsentiam a Patre accepisse ne
gantem . Ex quo factum est, quod Aria.
ni omnium aliarum Vocum, quas Cath lici usurpabant, sonum tolerantes, liu usMnlus tantum non poterant ullo modo sonitum perserre; quia hanc unam tantum ad suum sensim trahere non poteram; ut testatur Athan sus in lib. de deciaNicaen.
Synod. Concilium quoque Nicaenum dixit in Symbolo t Deum de Deo , Deum verum de Dio υero , geniιum non factum , sex substantia Patris natam; at non conten tum his vocibus , quas poterant eludere
Ariani, subdit quoque , homousion Patri. Epipliamus quoque in Ancora o observat, aliud esse G. iiis, aliud gis Diis, quia primum reeipiebant Sabelliani, non vero secundum.Synusion enim significat unitatem sine distinctione; homuusiod vero unitatem cum distinctione, de processione unius ab altero. Unde Ambrosius lib. 3. de fide c. 7. Recte bomousian Patri Filium dicimus , quia verbo eo , oe personarum distinctio , ct natura unitas , signisica ur ; ut apud Bella inum cit. loc.
yost essentiam explicamus hypostasim. Hypostas, senilicae suppositum , quod dictis tur in omnibus, Se in naturis i ptelligenti. hus dicitur persona; & vocatur quoque univer fim prima substantia. Distinguitur ab essentia, quod haec in hypothesi Aristoteleorum concipitur ut forma in alio existens ; hypostasis vero accipitur ut i tum, non in alio, sin in se , dc per se existens. Unde dicimus, hypostasim non addere ad es,tmiam aliquem naturae gra.dum,aut actum, sed essendi modum dum. taxat ; quod docet S. Thomas I. P. q. 2y.
r. Σ Unde essentia dicιtur communica
bilis, hypostas a vero incommunicabilis. Et quia hypostasis addit aliquid supra ensentiam, qui it hoc, quoa addit, inser Philosophos controvertitur . Thomistae nim docent, esse aliquid positiuum phys eum; Seotistae vero, esse aliquid nega. tivum ; Magnanis ae demum esse aliquid posititivum morale , quod explicant per hoc , quod sit juris sui, de non uris alte
Ex dupliei eapite vox ista hypostasis videtur posse aliquam inducere suspicionem; pri.
mo , quia quidam antiqu, Patres norus aliam inter essentiam , de suppositum posuerunt differentiam , quam illam, quae
est inter speciem , & individuum ; inter hominem ut se, de Franciscum. Secundo, quia a quibusdam etiam Patribus ad fgmfi
70쪽
candam substantiam videtur usurpata. At, duobus hisce non obstantibus, dicimus, esse illam omnino recipiendam, quod est indubitatum apud omnes Catholicos , si miter asserentes, tres hypostases in Deo
esse. Et quidem primum non obstat, quia etsi Basilius ep. r. , Nyssenus in lib. de; disser. essent. de hypost, Damascenus lib. 3. c. 3., Cyrillus lib. I. de Trinit. , Iustiis nus , aut quicunque sit auctor libri de tecta fidei confessione, & Theodoretus in sat bello conir. Sabellium , qui legitur l. 2. Conciliorum , in additionibus ad Breviasium S. Liberati, videantur illud dixis s. ; tamen iidem quoque profitentur,
Deum ita esse unum numero, non specie,
it tres hypostases divinae dici non possinteria individua divina , ratione naturae ,
quasi tres sint individuae deitates; sed s Ium diei tria ratione hypostaticae pro-Prietatis ; ut ex eorum mente asserit Belis Iarminus cit. Ioc. c. q. Nec Obstat secuniadum , quod videtur asterium a Hieron mo in epist. dua b. ad Damas de hypost ., a Nazian Zeno orat. de laud. Athanasii, &a Mario Victore in lib. de homo uc, quia
non ex rei fgnificatione, sed ex vocis tam' aum intelligentia, loquebantur. Etenim , m asserit Du-Hamel, de Trinit. lib. p. dissert. I. c. I. Antiochiae non convenie.
1ant Catholici inter se in quarundam v cum explicatione ; quia quidam, Paulino: adhaerentes, unam hypostasim tuebantur, alii vero , Meletium sequentes, tres h Dpostases admitte Mat. Athanasius vero in Alexandrina Synodo censuit, quemlibet Posse , aut unam , aut tres hypoliasis, diacere , dummodo Nicaenae Synodo consormaretur. Insupet asserit in Epistola SP nodica, se interrogasse eos,qui tres hypostases admittebant, an hypostases intellia gerent per se, ac separatim existere, ac in
se invicem alienas, uti Atius intelligebat; S invenisse eos intelligere sic hypostases
ait vere subsisterent, nec praeterea tris
aesae principia , aut tres Dii, sed esse Triis
vitatem in una essentia. Insuper interr gasse eos, qui unam hypostasim ad miti ham , an cum Sabellici seruirent; & invonisse eos, admittere hypostasim ut unumquid cum natura , aut de vi, ac proinde a
cipere hypostasim pro natura. Unde Athanasius judicavit diverstatem esse in vocibus, non in rebus; diυessa fidei
speciem prabuit levis illa , π Ieiuna de v LMm sono altereatio; quod pariter Na Elam
zenus commemorat orat. 32. Alia remitis
vium, Du-Hamel, loe . cit. aliosque. Persona accipitur a Scripturis, de patribus,
pro substantia prima , Actor. Io. 3 . At
Rom. 2. I i. dicitur , quod Deus nou sit acceptator Personarum ; S personarum nomine veniunt hypostases humanae . Hoc explicat S. Augustinus lib. 2. ad Bonifac. c. 7. apud Bellarminum dicens, quod tunc cil acceptio personarum in distributione praemiorum , quando qui distribuit no respicit merita hominum, sed ipsos homines , idest tribuit plus uni, quam alteri, non quia ille plus meretur, sed quia illam personam plus diligit. Insuper Tertullianus tib coni. Praxeam , Hilarius lib. deo. Synod. Hieronymus in epist. ad Dama.
sum , Augustinus lib. s & 7. de Trinit. ,
Nazianaenus in orat . in Athanas,& alibi, vocant tres Personas Patrem, de Filium , di Spiritum Sanctum; Gregorius NaZIan-Σeuus vero graece nominat . Lauinrentius Ualla personae nomine liuellexit
qualitatem hominis ; sed a Bellar minoegregie impugnatur . Et quidem ut Theo. logus, qui vere non erat, Personam non explicat; sed neque ut Grammaticus, qui else gloriabatur ἱ nam Cicero lib. de inis veni. in Topicis, & partionibus . nomen ytiam personae usurpat, ut nos accipimus. Dicit enim, alia esse rerum , alia Person rum attributa; de rursum personam iris Deo , & in homine considerari . Valerius
Maximus lib. a. c. 2I. homines vocaret iam personas . Et Civilium Instituti num lib. 2. it. p. persona pariter in hacsgnificatione accipitur. Haec apud Bel Iarminum leguntur. Apud Du-Hamet v ro dicitur, quod Persona, vel etiam Hypostasis, aut significat substantiae condidionem, de qualitatem, aut substantiae δε-
gularitatem . Primo modo personae n
men intelligebant Sabelliani; & se nos
dicimus , Oratorem Regis loqui ex per inna Regis. Et hac ratione Patres quid arrias afferunt identitatem Personae . Sic Α-brosius r . Et miraris si ex persona hominis
Patrem dixit mavarem , qui in persona hominis se υermem dixit esse , non hominemo .
Quando haeresis Sabellii orta est, tellatur Facundus lib. I - Personae vocem adhibe-
xi coeptam. Personarum autem nomeu, non-
.is eum satellius impugnaret Ecclesiam necessaνio in usum praedicationis assumptum est ut qui semper tres crediti μnt, Uocaisti Pater , m Filius , sh Spiritus Sanctus , unoque simia, ct communi personarum no inne vocarentur. Sabelliani in ipsorunia, sensu personae nomen non repudiabant,