Aeschinis in Ctesiphontem oratio.

발행: 1872년

분량: 260페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

151쪽

ΚΑΤΑ ΚΤΗΣΙΦΩΝΤΟΣ.

λευ0ν αυτοῖς την μαντείαν του θεου του ορκον των

προγόνων την ἀρὰν την γεν0μενην , και διωριζόμην ὁτι120 , ,εγῶ μεν Γ περ του δήμου του 'Aθηναίων και του ω- ματος και των τεκνων κ ὶ οικίας τῆς εμαυτου βοηθῶ 5 κατὰ τον ορκον και τω θεω και τῆ γῆ τῆ ιερῆ και χειρὶ καὶ ποδι και φωνῆ καὶ πῶσιν οις αν δυνωμαι, και την πόλιν την ἡμετέραν τα προς τους θεους ἀφοσιῶ υμεῖς δ' υπερ υμῶν αυτῶν ὴδη βουλευεσθε. ενῆρκται μεν τακανὰ, παρεστηκε τα θυματα, μέλλετε δ' αιτεῖν τους 121 θεους τἀγαθὰ και κ0ινῆ καὶ ιδία. σκοπειτε δε ποία φωνῆ2 διοριζομένην eh. 4 των om. Ah. 5 τον προγόνων ορκον eth, τον των πρor. ὁρκον L. και ante χειρι om. Ah, cf. 9 109.6 ὰν δυνωμαι Ah, δυναμαι B. 9 καινὰ et, κοινὰ a. παρέστη Α' τα θυμ. W, τα θυμ. τοῖς βωμοις τοις βωμ. τὰ θυμ. B. αιτειν Om. e. τοῖς θεοῖς e. 10 δὴ L. Nam paulo ante cum dixerit subito sese ad sceleris illius memoriam cogitatione VenisSe, nunc praeparata proferre et praemeditata documenta tabularum publicarum. Quare concludunt recte Demosthenem 18, 149 obicere Aeschini: πάντα τἄλλ' ἀφεὶς καιπαριδὼν επίραινεν εφ' οις εμισθώθη. Quid autem 2 Vetera illa testimonia Aeschinem in consilium adtulisse secum putabimus 3 Quid 2 In tabulario Amphictyonum non Servata fuisse credamus ea documenta quae ad causam dei Delphici pertinerent γErant vero praesto tabulae, erat praesto ad recitandum praeco Vel scriba ἐκέλευον ἀναγιγνωσκειν . Nec adfirmare nobis licet, cum orator iussisset illa Oracula recitari, ea eXtemplo recitata esse nulla plane mora interposita. 9 120. κατὰ τον ορκον Non modo iurisiurandi religione sed pietatis etiam officio videbantur Amphictyones obstricti. Quam ob rem additum est τῶν προγόνων. Oiς αν δυνωμαι - 109: και

πάση δυνάμει .. Cf. I 181: ἐπίταξεν αυτω τὰς αυτὰς εἰπεῖν γνώμας ουτως ἶπως ὰν δυνηται. ἀφοσιῶJ Harp. 42: ἀντὶ του

ἀποκαθαίρω ἀφαγνίζω Αἰσχ. κ. Κτησ. το δε μὴ εντελῶς τι ποιη- σαι ἀλύ ωσπερ οσίας ενεκεν, αφοσιώσασθαι εἶπεν Ἱσαῖος εντω προς Ἐρμωνα VII 38). Hesych. I 338 interpretatur καθαί

ρειν -

ενῆρκταιJ Valesius legendum

opinatur ενῆρται Vel επῆρται, adductus versu Aristoph. Av. 851: παῖ παῖ, το κανουν αἰωεσθε καιτην χέρνιβα. Ut ενῆρται autem, si ab omnibus codicibus afferretur, tolerandum foret γ), ita minime ενῆρκται contra mSer. reici debet. Est enim ἐνάρχεσθαι Verbum proprium de initiatione sacrorum et SaepiuS vocabulo κα- νουν adiectum est. Eurip. Eleet. 11 41: κανουν ενῆρκται. Adde

Iphig. Aulid. 147 1. Quid quod

Latini etiam incohare Sic USurpant 7 Verg. Aen. VI 252: Tum Stygio regi nocturna S incohat aras, ubi Servius monet

Tvetur hoc etiam Pollux VIII 83.

Bremi.

mulatione Verborum et notionum animus eius qui audit vehementer conmoVetur. Simul ascenditur gradatim ab humilioribus ad superiora κλιμακωτον σχῆμα). Nam sacris adsunt vocibus, mentibus, oculis: denique quis tantam prae se ferat audaciam, ut sacrificio adstare possit rectis

152쪽

ταῖς Gραῖς ενόχους. ου γὰρ δι αἰνιγμῶν αλλ' ἐναργῶς

γέγραπται εν τῆ ἀρα κατά τε των ἀσεβησάντων δ χρὴ

παθεῖν αυτους καὶ κατὰ των επιτρεψάντων, και TO τε- 5

λευταιον εν ἀρα γεγραπται μηδ' ὁσίως, φησὶ, θυ-

σειαν οι μη τιμωρουντες τω 'Aπόλλωνι μηδε τη 'Αρτεμιδι μηδε τη Λητοῖ μηδ' Ἀθηνα Προναία, μηδε δεξαιντο αυ

τῶν τα ιερά. τοιαῶτα και προς τουτοις ετερα πολλὰ 122

διεξελθόντος εμοὐ, επειδή ποτε ἀπηλλάγην και μετεστην 10 εκ του συνεδρίου , κραυγὴ πολλὴ και δόρυβ0ς ὴν τωνυμφικτυόνων, καὶ ὁ λόγος ὴν ουκετι περὶ των ἀσπίδωνας ημεις ἀνεθεμεν , ἀλλ' ἐδη περι τῆς των 'Aμφισσέων τιμωρίας. ξδη δε πόρρω τῆς ημερας ουσης προελθὼν ὁ

οντος Ham. προελθὼν Marhi., προσελθ'. C. oculis tamquam homo nullius noxae sibi conscius 2 Cf. Dem. 25, 98: ποίοις προσώποις η τίσιν οφθαλμοῖς π9ὁς εκαστον Του-

των άντιβλέψετε; πῶς δ' εις τομητρωον βαδιεῖσθε, αν τι βουλησθε; ἱκετείας Suid. : ἱκετεία γὰρ, ῆν τις ποιειται διὰ λόγων ' ικετηρία δε, ἐν οι δεόμενοι κατατίθενταί που ῖ μετὰ χεῖρας

εχουσιν. Phrynichus in principio Eclogarum ικεσία damnanSικετεία dici iubet, Thomas vero

hoc omisso ικεσία et ικετευμα in ordinem recepit. Atque ικεσίαν recentiorum Attieorum esse ut Diodori Dionysii Pausaniae, ικετείαν contra Veterum Atticorum

ut Thucydidis Platonis Isocratis Lysiae observavit Lobeck Phryn. 504 Sq.

δύ αἰνιγμῶνJ Quamquam apud

Veteres nusquam αἰνιγμός sed Semper αἴνιγμα invenitur, genetivus tamen pluralis huius formulae δύ αἰνιγμῶν certus et firmus est, ec Plato Tim. 72b.

ουκ εχω φράσαι, ομως γε μέντοι σοι δι' αἰνιγμῶν ερῶ. και τελευταῖονJ SQ. γεγραπταιεν τῆ ἀρα, quae explicatio in libris mscr. in ipsum verborum ordinem se insinuavit, iamdudum Iarklando et Tayloro SuSpeeta. Signum autem interpolationis mihi deprehendisse videor, eum deinceps φησὶ aliam in aliis libris sedem obtinet. g 122. τοιαυταὶ - haec fero

cum dixissem. Parum conmode de Summa orationis relata diceretur ταυτα, cf. de constanti

Thucydidis usu τοιάδε - τοιαυτα) Goelier ad VI 8. μετέστηνJ Quemadmodum reliqui antea pylagorae sic tum Aeschines ex consilio hieromnemO- num scilicet discedit. Nam ipsum consilium Amphictyonum hiero-

mnemonum conVentu conficitur,

non item pylagororum. Aes hines adhuc aderat ut febri laboranti Diognetor causa dicta ipse discedit.

153쪽

λους και ἐλευθερους, ηκειν εις αυριον εχοντας αμας καὶ δικέλλας προς το Θυτεῖον εκεῖ καλου μενον και πάλιν ὁ αυτὸς κηρυξ αναγ0ρευει τους ιερομνημονας καὶ τους πυ- ο λαγόρους απαντας νηκειν εις τον αυτον τόπον βοηθήσον

πόλις, εἴρξεται του ιεμου και εναγης εσται και τI ἀρα123 ενοχος τn δε ύστεραία ηκ0μεν εωθεν εις τον προειρη- μενον τόπον και κατεβημεν εἰς το Κρισαῖον πεδίον, και 10 τὀν λιμενα κατασκάψαντες καὶ τὰς οικίας εμπρησαντες ἀνεχωρουμεν. καὶ ταυτα ημῶν πραττόντων οι Λοκροὶ οι

υμφισσεις, εξηκοντα στάδια απωθεν οἰκουντες fAελφῶν , ηκον εφ' ημας μεθ' ὁπλων πανδημεί καὶ εἰ μη δρόμωμόλις εξεφυγομεν εις Βελφους, εκινδυνευσαμεν αν ἀπο- 124 λεσθαι. τn δε επι0υση ημερα Κόττυφος ο τὰς γνώμας

tatem sedecim saltem annorum Venerunt, Cf. Boelinelie Forsch. Ι58 sq. Nam apud Athenienses qui annum Octavum et decimum attigerant appellabantur εφηβοι.

Quare ὁ επι δίετες ἡβῶν is est

qui biennio exacto pervenerit ad aetatem, ut iam Didymus explicavit: εὰν εκκαίδεκα ετῶν γε

ΘυτεῖονJ De accentu cf. GOett-ling 236. 237. 421. De loco ipso Harp. 99: Θέστιον ' Αἰσχ. κ. M. πόλις εστὶ τῆς Αιτωλίας, καθά

γήμενος μαρτύριον εκ τῆς α' Nικάνδρου των Αἰτωλικῶν. ἡμεῖς μέντοι εν τοῖς 'Aττικιανοῖς διὰ του τ Θύτιον ευρομεν γεγραμ μένον. De his exemplaribus disputavorunt G. Dindors praef. Dem. ed. Lips. et Oxon. III sq. Sauppe Ep. 49. και τους πυλαγόρους οῦπαντας Ex hoc loco patet perSaepe in concilium Amphictyonum convenisse hieromnemonRS praeter pylagoros. Quod ni ita esset, duo illa legatorum genera non Poterant praeconio distingui et singillatim conVocari. g 123. καὶ ταυτα ημῶν πραττόντωνJ De particula καί in qua oppositionis quaedam vis inest, ut idem fere sit quod και μην, καίτοι, cf. Κueliner ad Xen. Conm. III 7, 5. Stati baum ad Plat. ΑΡOl. 29 b. Ηartvng, Part. II 147. Sententia et ratio eadeui fere est aesi diceret: ταυτώ τ ημεῖς επράτ

Crisaeum quoque bellum aliquan-

154쪽

ἐπιψηφίζων εκκλησίαν ἐποίει των 'Aμφικτυόνων εκκλησίαν γαρ 0ν0μάζουσιν , 0ταν μη μόνον τους πυλαγόρους καὶ τοὐς ἱερομνήμονας συγκαλεσωσιν, ἀλλα καὶ τους συν-0ντας καὶ τοὐς χρωμενους τῶ θεω. ἐνταυθα δη πολλαὶ μεν των 'Aμφισσεων κατηγορίαι , πολὐς δ' επαινος sκατὰ τῆς ἐμετερας πόλεως τελος δε παντὰς τοὐ λόγου ψηφίζ0νται ῆκειν τοὐς ἱερ0μνήμονας προ τῆς επιουσης πυλαίας εν ρητω χρόνω εις Πυλας, εχοντας δόγμα καθ' o τι δίκην δωσουσιν οἱ 'Aμφισσεῖς υπερ ῶν εις τον θεὸν καὶ την γην την ιερὰν καὶ τοὐς υμφικτυόνας ἐξήμαρτον. 10

ῖτι δε ἀληθῆ λεγω, ἀναγνώσεται υμ ο γραμματεῖς τ0

2 6ταν τις μη . . συγκαλεση Ah, mihi ista explanatio vulgaris consuetudinis ut apud Athenienses proposita satis absurda videtur. 4 θυοντας Ah. τους add. Αh. ενταυθα δὴ ενταυθαδε a, ενταυθ' ἐδη X. 5 των 'Aμω. κατηγ. IV, των Αμφ. εγμνοντο κατηγ. Α, εγίνοντο των As φ. κατηγ. B. ἔπαινος Π, επαινος ὴν x. 6 υμετέρας gn. 8 εν τω elli, cf. 129. ἔχοντες amn.

praeter a: τω δήμω. do administraverat Eurylochus Thessalus, δς ηγεῖτο του πολέμμου Θεσσαλος εών καὶ ἄνωθενεξ Ἀρακλειδῶν Thess. ap. Med. Graec. ed. Κuehn XXIII 833. Athenienses tune Almaeo duXertat, cf. Plut. Sol. 12. Inde veri simile est hoc iuris Thessalis fuisse, ut in Amphictyonum concilio principem locum obtinerent. Quare

in Schol. Cottyphus appellatur ῆγεμὼν τῶν 'Aμφικτυόνων. εκκλησίανJ Sacrificia Amphictyonum quoque eonVentu aetatuisse et multi veterum to ei testantur et antiquis moribuS consentaneum est. Atque eos qui

sacrificiis aderant permulti quasi civitatum Amphictyoniearum nomine ad deliberandum invitatos luisse, fidem facile inveniet. Rem satis exposuit Titimanti, Bund der

Quae eum auetumno haberi soleret, usque ad illud tempus eXSpectari non poterat, ne belli initium hiemis tempestatibus tardaretur. Nee e vestigio bellum indicere licebat, anteaquam legati ad suum quisque Senatum populumque rem rettulissent. g 125. του δόγματος τουτου Grammatici corrigebant του δόγματος Ουν τουτου. Sed legibus modo documentis ve publicis recitatis ἀσυνδέτως etiam pergi ab

113. 188. Cf. Franke Αct. Soe.

librorum genere traditur αναγνωσθέντος hoc nemo certe erit quin aliquando explicandi causa Super Versum adscriptum fuisse

concedat. Paulo post alii ἐν τῆ εκκλησία alii τω δήμω eiciendum putarunt. Sed cum dein-

155쪽

ἀποδεξαμενου του δήμου καὶ τῆς πόλεως ἀπάσης προαιρουμένης ευσεβεῖν, καὶ Λημοσθένους υπερ του μεσεγγυήμα τος τ0υ εξ 'Aμφίσσης ἀντιλέγοντος καὶ εμ0υ φανερῶς εναντίον et μῶν εξελεγχοντος, επειδὴ εκ του φανερου τὴν 5 πόλιν ανθρωπος Ουκ ἐδυνατο σφῆλαι, εισελθὼν εἰς τοβ0υλευτήριον , μεταστησάμενος τοὐς ἰδιώτας εκφερεται 126 προβ0υλευμα, προσλαβὼν τὴν του γράψαντος απειρίαν το δ' αυτο τοὐτο και εν τῆ εκκλησία διεπράξατο επιψηφι σθῆναι και γενέσθαι δήμου ψήφισμα, ἀπεληλυθότος εμου,1 πάσης B. 5 ανθρωπος C, em. Tur. εδυνατο e, ἡδυν. X. 6 μεταστησ. Α', καὶ μεταστ. B. 7 post προβ. add. C: εἰς τὴνεκκλησίαν, del. Dobr. 8 εν om. gmn. 9 δήμω νηφ. a, del. δήμου Sauppe. post νήφ. add. in Α'h: επ' ἀναστάσει τῆς εκ κλησίας, in B: ἡδη επαναστάσης τῆς εκκλησίας, del. Dobr. , ξδη σεπ ἀναστάσει τῆς εκκλησίας ουσης Ham. ceps sequatur του δήμου, idem

nomen in eadem Sententia ut otiosum ita suspeetum est. Vitium mihi hoc fere modo natum videtur. Nam ei codices qui ἀποδοθεντος conservarunt, habent

ἐν τῆ βουλῆ et εν τῆ εκκλησία, reliqui autem τῆ βουλὴ et εν τῆεκκλησία. Inde veri simile est in vetustissimis eXemplaribus tam

Hoc autem nomen, in quo rei magis quam hominis notitia continetur, cum parum apte cum

verbo ἀποδίδοσθθαι coniungi Videretur, grammatici vel τω δήμωadgregarunt vel εν τῆ εάκλησία

mutarunt.

ευσεβεῖνJ i. e. ἀμυνειν τωθεω, pietatis et religionis officium Sequi. μεσεγγυήματος Schol.: ενεκεν των χρημάτων δεν υπέσχοντο αυτω παρασχειν, εὰν σώση αυ- τους δι' Αθηναίων, και εν μέσω δεδωκασι ταυτα τα χρήματα,

α, εὰν ποιήση, λάβη αυτά.

Recordationem videlicet renovare

Studet eius criminis quod g 114

attigerat. Recte tamen Vocabulum ipsum explicavit Harp. 126: μεσεγγυημα το ομολογηθεν ἀργυριον παρ' ἀνδρὶ μέσω γινομένω εγγυητῆ τῆς ἀποδόσεως.

εἰσελθ'ὼν - μετασet ησάμενοςJIn altero librorum genere haec participia per copulata Sunt, in altero α συνδέτως unum participium alterum subsequitur. Hoc mihi verum videtur. Nam primum veri similius est copulam agrammaticis adiectam quam QR-sus ludibrio omissam e SSe, deinde oratione dissoluta artificiose describitur Demosthenis violentia et temeritas. Vix enim ubi intrat in curiam, extemplo privatos homines secedere iubet, qui in

curiam se insinuaverant et Senatores circumsteterant τους ιδιω- τας - τους περιεστῶτας, CLΜutgner ad Antiph. VI 21 p. 261J. Recte enim Schol. participium μεταστIσάμενος circumscribit: οἱονεὶ εο βαλων' ῖνα διαφθείρητους βουλευτάς. Secreto igitur

consessu Demosthenes sententias dicere senatores iussit dimota a vestibulo euriae multitudine.

g 126. προσλαβων' Schol. : οι- ονει πείσας τινὰ ευήθη βουλευτὴν γράψαι το ψήφισμα. το δ' αυτο τουτοJ Schol. : ον τρόπον ἡπάτησε τον βουλευτήν,

και τὴν ἐκκλησίαν sy) εις το επιχειροτονῆσαι παρελογήσατο. Rectius intellegas τὸ δ' αυτο τουτοπροβουλευμα.

156쪽

καθηκοντος εμελλε χρόνου γίγνεσθαι. και πάλιν εν τω 127αυτω ψηφίσματι πολυ και σαφέστερον και πικρότερον

πρόσταγμα γράφει ,,τὰν ἱερομνημονα - φησὶ ,,τὸν 'Aθη- 10

ναίων και τους πυλαγόρους τους ἀει πυλαγορουντας μημετεχειν τοις ἐκεῖσε συλλεγομενοις μήτε λόγου μήτε ἐρ-

1 πλείστων klli, πολλῶν X. δη ἀφ. W, διατ. C. Corrigendum

etiam Xen. Heli. IV 4, 13. 2 τον gm, τῶν ante x. 3 εἰσαεὶ gmn. 6 καὶ αἰσχρῶς n. 10 πρόσταγμα συγγραμμα B. τον Αθ. W, τῶν C. 12 εκεισε Ah, εκει B, cf. Andoe. I 133 μὴ B. λόγων . . εὐγων . . δογμάτων B. τῶν πλείστων Multo hoc con- modius dictum quam τῶν πολλῶν,

quo non tam maior eivium nu

merus quam ipsa multitudo deno

tatur.

ἀφειμένων Schol. : οἱονεὶ

διαλυθεντων καὶ ἀναχωρησάν

Similem fraudem conmemoraVitDem. 24, 47: της βουλης μενἀτειμενης, τῶν δ ἄλλων διὰ

την εορτην ἱερομηνίαν αγόντων λάθρα νόμον εισηνεγκεν. Mihi haso huius rei ratio Statuenda videtur: Demosthenes anteaquam prodiret exspectabat, dum maior parS CDium, Cum reSipsa transacta Videretur, satietate quadam perfusi ultro subinde discessissent. Bremi haeo adnotaverat: Callide electo verbo Studet decipere. Fit enim hodie etiam saepe in contionibus, ut Sub contionis finem, eius praesertim quae diu duraverit, homines taedeat morae singulique dilabantur. Tum festinatur et itur in Suffragia Su-Per re parum cognita, et multi neSeiunt, de qua re et in quam partem Suffragia tulerint. Sic in ea contione, de qua loquitur Aeschines. Surgebant homines, Ae schines ipse iam reliquerat forum, item multi ante et post eum.

Nondum autem contione dimissa plurimi sua sponte discesserant οῦ qui remanSerant quamquam numero inferiores tamen contionem agebant eiusque habebant auctoritatem.

τους αεὶ πυλαγορουντας J qui hane dignitatem quoque anno

conseeuti essent. Qua re Demosthenes praecavebat ne extra Ordinem legatos mittere liceret, Simulque veteris moris studium et conservationem iuris adsectabat. εν τοῖς τεταγμενοις χρόνοιςJ

CL A. Sohaetor II 508. III 2, 343. Ηyp. Epitaph. 8 p. 57 B): ἀφικνούμενοι γὰρ οἱ Ελληνες ἀπαντες δὶς του ενιαυτοs εἰς την Πυλαίαν. Ceterum illud quoque concilium quod Delphis habebatur Pylaea vocari solebat. συλλογονJ De concilio quod extra ordinem praeter statam diem

futurum erat.

g 127. πρόσταγμαJ Singulae

enim psephismatis partes προG- τάγματα vocabantur, ut 155: ταεκτοὐ ψηφίσματος προστάγματα. At contra σύγγραμμα significaret totum psephisma. Bahe Hyp. IV326. μετεχειν τοῖςJ Schol.: δοκει

157쪽

μετεχειν τι εστι; πότερα τἀληθες εἴπω η το ηδιστον ἀκου-

τωσὶ την πόλιν διατέθεικεν. ουκ εα μεμνησθαι των ὁρ-

της του θεου μαντείας.

128 υμεῖς μεν ουν, δε ανδρες 'Aθηναῖοι, κατεμείναμεν διὰ τουτο τὸ η ηφισμα, οι δ' αλλοι υμφικτυόνες συνελεγησαν εἰς Πυλας πλην μιας πόλεως, ης εγῶ ουτ' αν του νομα 1ρ εἴποιμι μηδ'' αι συμφοραὶ παραπλησιοι γένοιντο αυτης

2 πότερον Ah. τἀληθες e, το ἀληθες X. 3 uγειν W, λεγόμενον c, fort. λεγειν οἶμαι. 4 διέθηκεν B. 5 ωμοσαν οἱ προγονοι Ah, vitium subesse videtur. 10 αυτοῖς l. σολοικοφανες εἶναι. ουδεὶς γὰρ λήγει προς δοτικην μετέχω σοι,

εἰ μη ἄρα προς την ἀντίλεξιν

νοησομεν το κῶλον, οιον προς TO κοινωνεῖν . Nec vero ista structura soloeca est, CL POpp0

ad Thuc. II 16: τη τε Ουν επὶ πολυ κατὰ την χώραν αυτονόμω οἰκησει μετεῖχον οἱ Ἀθηναῖοι. Saepius etiam additur datiVus personae, es. Eurip. Herael. 8. 627. hgm. ap. Clem. AleX.

Strom. V 688: -ονίων ' Αιδημετέχεις αρχης. Philipp. Ep. ap. Dem. 9 8: εγὼ δε τουτους ου τε των περι της εἰρηνης συνθηκῶν οἶδα μετασχόντας υμῖν ουτ' εν ταῖς στήλαις ἀναγεγραμμένους. το γὰρ αεὶ προς ηδονην κτλ.

Uemque conqueritur saepenumero

Demosthenes, Veluti III 3: ορατεγαρ, ῶς εκ του προς χάριν δημηγορεῖν ἐνίους εις παν προεροληλυθε μοχθηδείας τὰ παθόντα, cf. IV 38. 51: εγώ. μεν ουν ουτ 'αλλοτε πώποτε προς χάριν εἱλόμην λεγεινοτι αν κη καὶ συνοίσειν πεπεισρένος es, νυν θ' δγιγνωσκω παντ' απλῶς ουδὲν υ - ποστειλάμενος πεπα0ρησίασμαι. IX 2. Quodsi Domosthenis rationem cum Aeschine conparamus, illum magis quam hune multitudinis cupiditatibus inservire Solitum videmus. Plebs enim magna rum rerum laudis et gloriae semper appetens est, moderationem et providentiam contemnit. Quare cum Demosthenes ad gloriam et bellum exhortaretur, Superbiam et gratiam popularem sequebatur, Aeschines autem eum civitatem

bello gerendo et Philippo inparem esse demonstraret libidinem plebis et gloriam et Superbiam Vehementer laedebat. Facilius vero ad bellum rapere multitudinem quam ad pacis tranquillitatem et ad infirmitatis conScientiam deduceret

g 128. πλην μιας πολεως Schol. : την Θηβαίων πόλιν λέγει ' κατεσκάπτετο γὰρ υπ' 'Aλεξάνδρου. ουτε - μητεJ Cf. ad g 38

αυτηςJ In universum ea Obtinuit dicendi consuetudo, ut, eum idem pronominis relati Vi casus ad plures pertineret enuntiationeS, Pronomen in primo membropositum in reliquis deinceps omitteretur, Coniunctione καί, ουδε, ου τε - ου τε similibusve singula membra copulantibuS: rR-rius in hoc genere sententiae a relativo ad demonstrativam ora tionem deflectunt prosae seris tores, Velut Dem. 40, 56: ουχ εξω

ὁπόθεν προῖκα ἐπιδῶ τη θυγατρί, ῆς τη μὲν φυσει, παῖ τρεἰμι, την δ' ηλικίαν αυτης ἀνἐ δητε, ουκ αν θυγατέρα μου ἀλλ' αδελφην εἶναι αυτην νορομίσαιτε. 47, 53: οις Ουδεμίαν δίκην ἀτλήκειν ουδε προσηκεν

AESCHINES.

158쪽

1 14

AIΣXINΟΥ μηδενὶ των Ἐλληνων. καὶ συνελθόντες ἐψηφίσαντο επι- στρατευειν επὶ τους 'Aμφισσεας , καὶ στρατηγον εῖλοντο Κόττυφον τον Φαρσάλιον τον τότε τὰς γνώμας επι ψηφίζοντα, ο υκ επιδημουντος εν Μακεδονία Φιλίππου , ἀλλ' ου δ' εν τῆ Ἐλλάδι παρόντος, αλλ' εν Σκυθαις Ουτω μα- 5κρὰν ἀπόντος ' ον αυτίκα μάλα τολμήσει λέγειν isque o σθενης ώς εγῶ επὶ τους ' Ελληνας επήγαγον. καὶ παρελ- 129θόντες τῆ πρώτη στρατεία και μάλα μετρίως εχρήσαντο τοῖς 'Aμφισσευσιν ἀντὶ γὰρ των μεγίστων αδικημάτων χρήμασιν αυτους εζημίωσαν, και ταυτ' εν ρητω χρόνω 10

προειπον τω θεω καταθεῖναι, καὶ τους μεν εναγεῖς και

των πεπραγμένων α δείους μετεστησαντο, τους δε δύ ευ- σέβειαν φευγοντας κατηγαγον. επειδὴ δε ουτε τα χρή ματα εξετινον τω θεω τους τ' εναγεῖς κατηγαγ0ν καὶ τους

ευσεβεῖς ἐξέβαλ0ν , 0υτως ήδη την δευτέραν στρατείαν 15

sum Sequentia membra requirerent, plerumque ad demonstrati-Vum pronomen tranSibatur, es.

Hom. Iliad. I 3. Cf. etiam g 152. Κόττυφον τον ΦαρσάλιονJ Dem. 18, 151: το μεν πρωτον ὁ Κόττυφος αυτῶν τειν αμφικτυόνων

ξγαγε στρατιὰν, ὼς δ' οἱ μεν

θος ήγεμόν' ήγον οἱ κατεσκευ

ασμένοι και πάλαι πονηροὶ των ροετταλῶν και των εν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν. Schol. : την γὰρ ηγεμονίαν Θετταλοὶ εἶχον.

που Demosthenes iam dudum propalam Aeschini obieetaverat, quod Macedonum pecunia conruptus, ut Philippo potestas fieret in Graecorum discordias se inmiscere et in ipsam Graeciam invadere, bellum Sacrum consulto Concitasset, ei. Dem. 18, 143. Quare sui purgandi causa Aeschines monet, Philippum tum periculoso Scytharum bello occupatum afuisse a Graecia. Qua de re cf. A. Sohaefor II 481. 507. Demosthe

nem consulto rationes temporum conturbare manifestum est.

g 129. μάλα μετρίωςJ Admodum

lenes, miteS, clementeS Se praebuerunt erga Amphissenses. Bremi.εν 9ητω χρόνω Schol. : ώς αν εἰ ἔλεγεν ' ουκ εὐθυς αλλὰ προθεσμίαν τινὰ αυτοῖς δόντες, ο - περ ην πάλιν φιλανθρώπως αυ- τοῖς χρήσασθαι. μετεστήσαντοJ Leniter dictum pro εκβάλλειν, mittere, Cogere, agere in exsilium. Dem. 26, 6:υριστείδqν μεν γάρ φασιν υπὸ

των προγόνων μετασταθέντα εν

Αἰγίνη διατρίβειν, μως ο δημος

αυτόν κατεδέξατο. επι τους 'Aμφισσέας) Hoc perspicuitatis causa adiectum videri potest. Sed ipso narrationis te

nore manifestum erat, contra

159쪽

επ0ιήσαντο, πολλῶ χρόνω υστερον, επανεληλυθότος Φιλίππου εκ της επὶ τους Σκυθας στρατείας, των μεν θεῶν την ηγεμονίαν της ευσεβείας υμῖν fiαραδεδωκότων, της δε υημοσθένους δωροδοκίας εμποδὼν γεγενημενης. 130 'Aλλ' ου πρου λεγον, ου προεσήμαινον οι θεοὶ φυλά ξασθαι, μόνον γε 0υκ ἀνθρωπων φωνὰς προσκτησάμενοι; ουδεμίαν τοι πω ποτε εγωγε μῶλλον πόλιν εώρακα υπομεν των θεῶν σωζομενην, υπο των ρητόρων ενίων ἀπολλυμενην. 0υχ ικανὸν ὴν το τοῖς μυστηρίοις τανεν 10 σημεῖον, η των μυστῶν τελευτή; ου περὶ τουτων 'Aμεινιάδης μεν πρου λεγεν ευλαβεισθαι και πεμπειν εἰς Λελφους ἐπερησομέν0υς τον θεὸν ο τι χρη πράττειν, Λημορο

quemnam altera etiam expeditio susceptu eSSet.

πολλω χρόνω υστερον Priorem expeditionem in mensem Iunium vel Iulium, alteram in octobrem vel Novembrem ann. 339 incidisse existimat A. Schae r II 507. 513. Illud dubitari non potest, quin Athenienses, nisi De

quam Philippus adveniret, bellum

Sacrum conponere potuerint. Cf.

Spenget, Verth. Κtes. 42. g 130. φωνὰς προσκτησάμενοι Ex Demosth. Ι 2: ὁ μεν ουν παρὼν καιρος μόνον ουχὶ λέγει φωνην ἀφιείς erant qui concluderent similiter apud Aeschinem corrigendum eSSe: φωνὰς προηροκάμενοι. Conferre etiam licebat Dem. 19, 118: ινα μηδε εναντίον μηδεν ψῆμα πρόηται Φιλίππω, praeterea Polyb. II 29, 6,

V 33 1, III 84, 10, XIII 7, 10,

XV 31, 13, cf. Schweigh. At hoc Verbo si Aeschines uti vellet, dicere debuit vel προιέμενοι Vel προέμενοι, nam forma illa προηκάμενος admodum dubia in Atticorum libris est. Quare editoreS προσκτησάμενοι, quamquam nulla adhuc similitudo repertaeSt, Omnes paene retinuerunt. Significare autem videtur sibi induere se adsimulare. Ceterum hune locum clarissimum

imitatus est Cie. Cat. III 18, cf. Muret. Var. Leet. VIII 10. υ πο των θεῶν σωζομένηνJ Eandem sententiam variavit Dem. II 1.

XIX 297. et οῖς μυστηρίοιςJ Schol. : μυστήρια δει νοεῖν τὰ Κόρης καιUήμητ0ος. λέγει δε ἐκεῖνο τοτέρας, ο τε κατελθόντων των μυστῶν ἐπὶ την Dάλασσαν ἐπὶ et ὀκαθαρ θῆναι ηρπασεν ἔνα αυρο των τό κῆτος. Simile exemplum conmemoravit Plut. Phoc. 28. CLA. Schaeser II 514. περὶ τουτων Fortasse de his prodigiis. Schol. : πληθυντικῶς δ' εἶπε, δέον ἐνικῶς, οι δε λέγουσιν, ὁτι τὸ κῆτος) δυοκατέφαγεν.

. . Oυτε χρησμοῖς εὰν προσέχεινου τε μαντείας ἁκουειν, αλλὰ και την Πυθίαν. υπονοεῖν

ως φιλιππίζουσαν, , ἀναμιμνήσκων Ἐπαμινώνδου τους, Θηροβαίους καὶ 1Jερικλέους τους Αθηναίους, ως εκεῖνοι τὰ τοιαυταδειλίας ἡγουμενοι προφάσεις εχρῶντο τοῖς λογισμοῖς. 8Θ

160쪽

AIΣXINΟΥσθένης δε αντέλεγε φιλιππίζειν την Πυθίαν φάσκων, απαίδευτος ὼν καὶ ἀπολαυων καὶ εμπιμπλάμενος της δεδομένης υφ' υμῶν αυτω εξουσίας; Ου το τελευταῖον 131ἀθυτων καὶ ἀκαλλιερήτων οντων των ιερῶν ἐξέπεμψε τους στρατιώτας ἐπὶ τον πρόδηλον κίνδυν0m, καίτοι 5

πρώην γέ ποτε ἀπετόλμα λέγειν , ὁτι παρὰ τοὐτο Φίλιππος ούκ ηλθεν ημῶν επὶ την χώραν, ὁτι 0sκ ην αέτ' καλὰ τὰ ιερά. τίνος οὐν σὴ ζημίας ἄξιος τυχειν, ὼ της Ἐλλάδος αλιτηριε; εἰ γὰρ ο μὲν κρατῶν οὐκ ηλθεν εις την τῶν κρατουμένων χώραν, ὁτι οὐκ ην αὐτῶ καλὰ τὰ ιερὰ, 1ο

6 πρώην γέ ποτε lilli, πρώην Ah, ἀπετόλμησε B. 7 ημῶν εις τουμένων χωρ. e, ημῶν ἐπὶ τ. I. επὶ την χώραν. 8 εἶ σο ζημ. ἀφιλιππίζεινJ Cic. Div. II 118:

Demosthenes quidem iam tum φιλιππίζειν Pythiam dicebat i. e. quasi cum Philippo facere . Hoc

autem eo spectabat, ut eam a Philippo corruptam diceret; quo licet existumare, in aliis quoque oraculis aliquid non sinceri fuiSse. ἀπολαυων κ. εμπιμπλάμενοςJ Tropus ab edendo sumptuS. ἀπολαυειν is dieitur qui cibo fruitur tanto quanto deget probum et modestum hominem; εμπ.est plus quam decet edere. απαίδευτος h. l. dicitur de inpietate

in deum eiusque Sacerdotem. Br emi.

6 131. ἀθυτων κ . ἀκαλλιερη- τωνJ CL g 152. Societate cum Thebanis iam facta eo fere tempore quo Philippus ultro pacem offerebat, multis prodigiis hominum animi perterriti sunt, ef

Schol. Apoll. Rhod. IV 1284: ηδ ταν αυτόματα ξόανα ρέη όταν μέλλη τι συμβαίνειν χαλεπόν, εἰ ωθε τὰ αγάλματα ιδρουν, ωσπερ καὶ εν Θηβαις, ὀτε συνί

λεμος Φιλίππω προς Θηβαίους. Plut. Dem. 19. 21. Α. Schaefer 11 526. προδηλον κίνδυνονJ In hoc

uno verbo omnis cardo vertitur,

γε e, γε πρώην B. ἀπετόλμα

cf. S0p. Rhet. Gr. W. IV 632:την γὰρ συμβουλην αἰτιῶται Αἰ-6χίνης, ὁτι τοιαυτα ἀπηντησεν ἐκ της Βημοσθένους πολιτείας, η περὶ λαιρώνειαν ηττα και οι χίλιοι νεκροὶ καὶ οι δισχίλιοιαιχμάλωτοι, προς α ὁ Βημοσθένης το παραγρατικον εισηγαγεν ουτως εἰπών ' εἰ μεν ην σοι πρόδηλα τα μέλλοντα μόνω τῶν ἄλλων, τότε ἔδει προλεγειν κτλ.

cum adversarii dictorum audaciae mentionem facit, Semper huius

verbi τολμῶν) inperfectum tempus profert, cf. 160 I 64). 194.151. Cf. Boehnoke I 553 sq. ἀλιτήριεJ Sic appellabant nefasto scelere contaminatos et ira divina exagitatos. Si qui in deos et religionum caerimoniaS conmiserant, dicebantur θεων ἀλιτη- ριοι, nominaque eomm pilis inscribebantur, ut undique arcerentur neve alioS praeSentia et contagione contaminarent, es. Cornet. Nep. 4, 5. Din. Dem. 77: τον εις

τὰς δεινοτάτας ἀτυχίας ἐμβεβληκότα την πόλιν, τον της Tλ λάδος ἀλιτηριον ἀποκτείναντας ἐξόριστον εκ της πόλεως ποιῆσαι. Bremi. Lyc. Leocr. 117. τῶν κρατουμένωνJ Schol. :τρεις μάχαι ἐγένοντο καὶ τας

SEARCH

MENU NAVIGATION