장음표시 사용
101쪽
nona iter. Liturg. M. tu east. 5. g. 4, ρ. oos, r. 2, edis. Dur. an. I Q, ese salam in notit, st. Ioti, di eruditos Monachos Congregat. Miuri in ipsum Ambrosii socum cit. rol. 6 . a Cit. Concit. Carthagin. IV, ean. Meol. I so. & Conc. Arelantese II, ean. 15, t. 5, col. 4, Diaconos ipsis Presbyteris dare ausos ii uehari, iam coercuit Nicaena Synodus, cas. I 8, tot γ. a, coh4a, cov. Labbet, edit. Venet. Si S. Cyrillus Hierosolyinitanus, careeb. XVII, n.55, p. 281, erit. Mus M. parit. 17 2o. Extat ea de re, in ad . Apostol. VIII 53 exemplum Philippi Diaconi; sed tamen cum id Diaconus praesta
bat, Episeopi accedebat auctoritas. Tertullianus, de Bapyi m. n. II, t. I, p. 265, cit. ed. Rgahii ι Gelasius P. in Dreret. c. 7, apuae Riboeum, Codox Canonis. Dete . Fcedes. Romau. p. 265, Tu tr. i 657; S. Hieronymus diaL eont . Lucifer. c. 9, col. I 82, t. a, ed. gaisa -ιώ, Veronae ; Cone. Eliberitanum, can. 87, col. roo, r. ca I. La baei, eae Venet. Atque ita intelligendus Auctor, Constitutionum Apostolicarum, L 8, cust. 2 i apud Cotelerium M. Apouol. r. I. pag. 416, cum Diaconum baptizare negat. Consule Martentum, de Ontiquit Eccles. ritis. Iom. I, p. l is seq. ed. Retcmag. an. I OO.l 1 Cun. r, diit. 25. Quod Stephanum S Philippiam Diam nos,
qui A nos totis su 'stares scierunt, fecisse constat ex actit Aportou-psis o io, UNI S, tum etiam Origenem, hrysostomum, atque alios, cum adhuc niaconi essent, praedicationis munus obiisse memoriae proditum est. Quod similiter Philost orgius, Hiu. GH. Dib. 5, es. I , p. 409. ω lib. 4, cap. 5, p. 5o4, eae. Valerii, Cantabrigiae iTao, scriptum reliquit de Leontio Λntioeheno Episcopo, deque eius successore Hudoxio, quorum alter Actium, alter Euno inium designavit ad ordinem Diaconatus, ct utrique dedit divinum in Ecclesia verbum nune iandi facultatem. Culus quoque rei laclasse exempla praebere possunt sermones S. Ephrem niaeoni Syri, quos magnis esseri laudibus S. Hieron. de Scripto . Acier. cap. I, col. 939, t. 2, cit. edit. Talia cit. Recte ieitur Stephanus Ralutius, in not. aὰ episI. η ἡ S. Salpiani, p. 4i6 ed. Disponti an. 1745, illud eiusdem Salviani, de iudienibus, qui magisIν; Ecclesia om orto carpe ant, ad Diaconos arbitratur pertinere, quoniam clerici ad Diaeonatum vocati primum ab Episcopo docendi saeuitatem accipiebant.
q. 27. Omnia haec sunt munera, quἱbus nunc Diaconi sunguntur. Olim et curam gerebant viduarum, Virginum, orphanorum, pauperum, martyrum in custodia detentorum,
quibus potissimum providers desbebant, ne quid deesset ad Vitam necessarium si in; in vitam moresque populi inquir bant, et crimina Episcopo nunciabant sa); oblationes accipiebant, nominaque offer tium 5), et sacra diptycha si in Ecclesia recitabant; communes preces indicebant 5); increpabant, et corrigebant sos, qui aliquid in Ecclesia agerent, quod minus decore videro tur 6ὶ; finitis precibus, sacrisque peractis ab Ecclesia discedere jubebant populum,
102쪽
que hanc ob eausam Diaconi saepe Episcopi oculi aures, or, dore ais coν appellantur, uti patet ex Auctore, Constit. ApostoI. erc. e. 44. pag. eis. , Clemente, epist. ad Iacob. n. 2, apud eumdem Cotelerium, piso. 6i9 loe. cis. ; Isidoro Pelusiota, lib. I ep. 29, p. 6, ea ι. v n. 37 s. 1
vava sit. Meipiebat autem Diaconus oblationes, quas tradebat Sacerdoti, a quo illae super aliari Deo offerebantur. Deinceps Diaconus offerentium nomina publice tecitabat, quae recitatio dire hatur offerre nomina, uti patet ex Cypriano, N. 9, p . at , eae Ri Iahit, Ea is. an. a 666, atque ut oboervant ipse nigalitius, in nor.
ad ep. 6o, Cyprian. p. 97, de Bona Re . LitDrgica . L I, cap. 8, 7, r. b, p. I9I, e . Augustae, ratir. 1 53. Latius de oblationibus agam libro Il. 4ὶ Diptycha etant ii bri, sive tabulae sacrae, in quibus erant
descripta Domina viventium, & mortuorum, qui ceteris aut generis nobilitate, aut pirtute aut dignitate praestarent. Hinc alia Miant viventium, di alia mortuorum diptycha. Ductum est nometra ptychis, sive plicis, di ideo tabulis, quae duas habebant plica Pipidie , quae tribus constabant, aut quinque tabulis, ινψ ebia de pentapocha dicebantur, de quibus agit Turnebus Ad vers. Iib. 9.
cap. 25. Diptycha ecclesiastica diversa erant a profanis ; nam illa chartacei aut membranacei codices erant, haec autem tabula eburneae, in quibus aureis charactetibus novi Consulis nomen quo que anno scribebatur, eaque sunt diptycha, quae consularia appellantur. Sacra diptycha Diaconus ex ambono, aut pulpito iaeeclesia tecitabat, uti patet ex Coneilio Constantinopolitano an .
556 sub Menna habito, ari. 5, r. 5, cois. II 5 , colori. Labiae eae Venoti Cavebat autem diligenter Ecclesia, ne sacris di mychis
inscripta nomina expungerentur errore, vel calumniis hominum
quoniam haec poena erat, qua plectebantur, qui propter aliquod crimen ab ecclesiae communione se juncti fuerant, vel a fide d feceram ς atque hue spectant Cyprianus, epist. 66. ad Cur. μν- nitan. p. roo, ed. Reaisii, μνir. I 166; Augustinus, epira. 77, n. 2,coI. iba, Soriret. 7 3, OLIM, t. Re it. Mas ηin. Gnet. 729 , Evagrius, Ibboeop. M p. gi9edis. Valesii, Cantabκθ. i7ao ὸ Socrates, L 7 pag. 595 t. a cit. M. Uuisiit - Cyrillus, is ep. Θnoie. ad Do . in abi . a Contal. Galeod. s. col. I 646; bustinianus, πω. in collat. Cone. Constis Minopolit . an. 55s r. 6 I. 25 collo I. Labiai. Et notae sunt disputationes de S. Ioann. Chrysostomi nomine in diptycha reserendo cum multi id facere recusarent, quoniam ipse a Theophilo Alexandrino, tametsi iniqua sententia, exauctoratus, di non absolutus ex hac vita migraverat. Interdum in homines vel viventer, vel mortuos excommunicatio iniuste ferebatur, di tunc eorum nomina iterum scribebantur in saeris diptychis, unde pridem expuncta fuerant. ut ecclesiasticae communioni restituerentur. Ita Alexam-
dxum Antiae henum Episcopum Chrysostomi nomen scripsisse ira
103쪽
tabulis ecclesiasticis, in quibus plures annos omissum suerat, narrerat Theodoritus, lib. 5 cap. 55 p. a S i cit. eae. Valesii, Canta Qbμθ. , di ita Joannes Episcopus Constantinopolit. in Synodo anni bio diptychis restituit ea noming, qua* delat φ fuerat fraude Anastasii imp., qui Eutychia nam haeresim sequebatur, uti patet e aci. 5 iuoncii. Constant in .sub Menna habiti, t. 1 eol. t i55 coueri. Labbaei, eri Ven. De diptye his, praeter Card. Bona. Eoν. Littiet. l. acap. ι 2, i et 2ὰ di lir. diala, in notis ad mmdom, p, 26o ex seq. t. 5, e . AratisιAE, Tati in. an. ΠΤΟΙ, late atque eludite disputat Card. Nori vis, in Distort. Hicioris. de Θnodo C, cap. 5 5ὶ Communes preces Diaconus indicebat, non tantum quod eas populum sundere jubebat, sed etiam quod ei praeibat verborum formula, quam in his precibus adhibere oportebat e S. Au gust. epist. M, nua . cap. ὲ6,. col. I a L r. Z, odit M urin, Heu I729, G . 25, Hst. 93. 6) Aubor, Constit. Apostri. I. a, cap. 57 apud Cotelerium M. ouoI. rom. P. I 65N 266 ediι. Amiteoae. 1724 I S. Ioan . Cbri-sostomus, bomil. 24 in Oct. num. 4 pag. ID, r. me D. Monisaucoianii Paris. 7 Primum Iudaeos, ethnicos, catechumenos , pinnitentes, Ponstea vero fideles Diaconus dimittebat. Nam omnibus hominibus,
si protervos quosdam peccatores excipias , quique in imo erano paenitentium gradu, ac Ismer dicebantur , in Ecclesia adesse licebat, cum sacra conciones habebantur , ao psalmodia, lectioquo scripturarum perficiebatur, uti patet ex Eatrum homiliis , praesertim ex Chlysostumo, bom. l, in Diag. n. 4, p. 59O, ν. 2, in moricam n. a, '. 7O7, ι. 3, in 'aim. 44, n. 16O, r. S, eae mont-fauconii Paris., locisque aliis compluribus. Nam Ecclesiae Patres
catechumς nos, paenitentes, di omnes, qui ex diseγso erant, uti loquitur Dynodu, Valentina can. I apin Labbaeum, Conc. ram. 5,ces. 799, eae. Uem, evangelia, Sacrasque conciones audire volebant, quoniam, ut ipsa inquit Synodus Valentina, loc. cit., sic Tomis- cum praedicatione audi a nountinos adsirim attra)ior evidenter scimmur, quo etiam spectat Concilium Arausicanum I. can. iη, apud eumdem Labbaeum, x. 4, col. 7α, eae ejusae, ubi sancitum est, ut ca-ibuumenis evangelia Ieramti . Illa vero publici cultus pars, quae peragebatur praesentibus cathecumenis, dicebatur missa eatec meno iam, cuius mentio est in Concit. Carthagin. IV, ean. 64, t. 2,
col. I 4 4 ; Ualentino, can. I, ioco mox citato ἰ Derdensi, can. 4, col. 752, r. 5. Ea vero finita Diaconus dimittebat ethnicos , haereticos, de qui in altero erant paenitentium gradu, is audientes dicebantur, dimittebat inquam ea formula, quam habet Auctor, Apostol. Constit. I. 8, cap. 5, pag. 596, sic. cis. Ne quis audientium, noquic insidotium. 'I'um fundebantur preces pro cathecumenis, qui substrati vocabantur, pro energumenis, pro competentibus , qui scilicet brevi baptismum erant suscepturi, denique pro illis, qui in summo paenitentium gradu versabantur. His peractis Diaconus exire iubebat omnes, qui mysteriis interesse non poterant, ac de nique missa fidelium inchoabatur , in qua nonnisi communicantes Praesentes ea se poterant. Ea vero absoluta Diaconus universum conventum dimittebat ea formula io pisce dircodis . S. Jo. Chrysostomus, Hom. 59, in stor qui piascha Diuuant, pag. 6is, ι. 3, eA. Monjiauconii, Raris. i 7 ιη ; sed de his omnibus opportunior sit iv Diuiliaso Corale
104쪽
tor dixterendi Ibeus In II Libio, cum de Sacramenti disputabimux,
ubi etiam videbimus, num haec, que certe fuit Ecclesiae Graecae, suerit etiam Eeclesiae Latinae disciplina.
α8. Diaconis veluti subsidiarii accesserunt Subdiaconi, qui diu fuerunt minorum clericorum numeros sed postea In Latina Ecclesia majoribus adscripti sunt, quod factum videtur undecimo Ecclesiae saeculo Urbano II Pontifices si).
Munus eorum est Diacono in altaris ministerio opsm ferre, parare Vinum, panem, sacra lintea et cetera ad sacrificium necessaria, Episcopo et Sacerdoti manus in Sacrificio abluentibus aquam effundere, in Missa epistolam lege
ij subdiaeonatum Inter saeros ordines ab Urbano II fuisse
relatum evidenter, meo judicio, ostengit Innocentius III, in eap. 9, de aerari et quatit. et orae praefis. Porro dubitari non potest , quin Urbano II Ponti fiee Subdiaconatus esset inter minores Ordines ψ eum ici constet ex ejus decreto, quod refert Innocentius ici quod est apud Gratianum, in ean. 4, diu. 6o. Eius verba sunt
haec I nultas in Episcopum, niti in rae is oraenibus religiose sitient ventus fureis, et alti sacros oraener dicimur Diaconatum et Presbyteratum, 'bor ruuirim rotur primit7ua nrelesra letistiμ δώ- Luitro . Memorat deinde Innoc. decretum alterum ejusdem Urbant, quo Subdiaconatus inter majores ordines relatus est. Cum boario. inquit, Subdiaconatur Mυν rachor oraenes comparem sicut Urbanus P. Iu expνessit, eruboreant .le. Duo igitur sunt inter se
pugnantia Urbani II decreta, quorum alterum inter minores , Ecalterum inter maiores ordines Subdiaconatum resertὸ Quod recte intelligi explicarique non potest, nisi dicamus, fuisse Subdiaco natum inter minores ordines, eum Urbanus II Ponti seatum obtinuit; ab eo vero deinceps Lisse relatum inter majores ordines. quo spectat alterum Urbani decretum , quod sortasse editum est post Synod. Benevent. an. Ios l. Thomassiniis, '. , lib. I, c. 55,n. 2 rι 5, cum quo seditit Uan-Espenius, jur Eol. par. rit. I , c. 5, n. 2, duo haec inter se pugnantia Urbani decreta admiratur; inquit tamen, revera ab Innoc. III, Subdia natum maioribus ordinibus adscriptum suisse. Sed non video, quomodo id e poni possit eum auctoritate ipsius In noeentii, qui Urbano tribuit decretum, quo Subdiaconatus inter sacros ordines relatus est. Λntequam vero Subdiaeoni inter maiores clericos recenserentur, jam ipsis imposita suerat lex perpetuae continentiae, uti constat ex S. Leone M. epist. I 4. e. 4, col. 687. r. I, eae Balis . , ex S. Gre
105쪽
. 29. Majoribus succedunt minores ordines Ministrorum atque hi sunt Aeolythi, Exorcistae, Lectores, Ostiaris. N mina hare et officia, quae his nominibus designantur, ad ipsum Ecclesiae initium resert Synodus Tridentina ti); sed cum non definiverit, quo id tempore factum fuerit, multi existimant, omnes minores ordines una cum Subdiaconatu, procedente tempore, Ecclesiam instituisse sa). Verum cum initio Diaconorum partes essent, quae labentibus annis minorum clericorum propriae esse coeperunt, recte sentiunt, qui minores ordines origine sua, hoc est quatenus Diaconatu comprehendebantur, ad ipsam hujus ordinis institntionem referunt. Tum quod Diaconi pares non essent omnibus his muneribus obeundis, Ecclesia veluti partes qua&dam ex Diaconatu decerpsit, as pro singulis proprios ordi
si Serr. 23, cap. 2, do Sacram. o d. a Disputant inrer se viri docti, num minorum ordinum origo ab ipsis Apostolis sit repetenda. Asnrmant Baronius, ad ann. 44 n. 88, ν. I, p. 5t 5, edit. Lueae I 758,S Bellarminus de Cisric I. I ,e. 1 2
Amalarius, De in k.eeelor. I. 2, c. 6 in Bibliot. PR. r. I 4, p. 97, M. Luz -n.; R Lombardus, sem. diri. a4. D. Thomas, sum. pars. 5, quaesr. Μ art. a tradunt eos post aetatem Apostolorum ab iaci. suisse institutos. Vide Areundium, Coneoνd. Eccler. Occident. et Orient. lib. 6. . 9, p. 556 α sq. M. Pa tr. i 679; Emanuelem a Schelestrate, Antisc,. Conc. restitui. c. ro. g. l7, an. 2, p. 519 ed. Autrae pis
68i. Benedictum XIV Do Θnodo Discor. I. b c. 9 et seq. quirem ex pondunt, enumeratis argumentis, quae ab utriusque Senten
tiae defensoribus proponuntur. Sane Cornelius Pontis, qui medio III ineuio vitae usura seuebatur, singulos illos ordines distin Elim recensuit, in est. 9 ad Fabium Antiochen. n. 5 col. i5o apud Cou- stantium, ep. Roman. Evnti . eum de Novatiano disputans: σπο- eabar, inquit, unum, Episcopum ex re opoνtere in ecclesia cat bolica, mqua tamen sciebat Preibtoror quiaem esse quatuo ex quadragin is, septem autem Diaconos, totidemque Subdiaconos, acobibor atior σι quadraginta mouistas, et Leriores etim Octiariis 5 a. Sed non idem semper ubique in antiqua Melesia minorum ordinum numerus suisse videtur. Nam Auctor ep. ad Antiochenor, quae Igna iii nomine circumfertur apud Cotelerium M. Apostol. r. a e god by Corale
106쪽
constitui. Apostolicarum I. 5 e. ii et L b e. 28 uterque apud Coletorium l. c. p. 4 I et p. 2b7 σι 4 i5 cum minores clericos memorant, nullum de Acolythis Merbum iaciunt; quin Auctor ep., quae Ignatii nomen praeseseri, medios inter ostiarios, atque Ε-xorcistas constituit Laborantes, quos Apostolorum ea nones, atque Apostolicae constitutiones omittunt. Clericatus initia interdum a Lectoratu facta constat ex Stricio ad Homerium est. I, c. 9 col.
t ypriano ep. 2O par. 2o' e . Amrte in I 7o O, Paulino G S. Ao-ιic. mi. 4 veM. 8 col. 99i ed. Muratorii, Veron. i 736; Lectores in ii cclesia Alexandrina nullo discrimine, uti loquitur Socrates i. 6 c. 2 a p. 296 ed. Valesii Cantab/igiae i72o, sive ex fidelibus capiebantur, sive ex cathecumenis, qui certe clerici non erant, &interdum quis ex Lectoratu statim ad Diaconatum evehebatur :Socratest l. 6 e. S p. 512 edit. eis. i Palladius in vit. Gorostomi, r. I 5 opp. cissou. p. I 6 et 17 eae Mont fauconii, Iaris. 1758. Hue etiam spemt Gregorius Turonensis Hirt. lib. 4 cap. 6 col. 346 ed. Ruinorii Paris. i 699, apud quem Cato Presbyter omnes numerans clericatos gradus, in quibus versatus fuerat, memorat tantum Le Ioratum, Subdiaconattim, Diaconatum, Presbmeratum. Vide Arcudium Do Coneo ae Gelos. Occiae. et Orient. lib. 6 c. 93
5ὶ S. Thomas SuppIem. 5 pari. quaest. ΘΤ art. 2. Vid. Salam, in notit ata Bonam sic. eis. Da. 565 et seq.
. sq. Summus inter minores clericos gradus est Acolythorum, qui ita dicuntur, quasi apparitores, et pedissequi Episcoporum i). Eorum munus est ceroserarium ferre, Eccl0siae luminaria accendere, vinum et aquam ad Eucharistiam Subdiacono ministrare sa). i Aeolythi quasi perpetui testes erant, & comites Episcopo
rum & hinc magna erat eorum fides. Erat autem in Ecclesia Romana major Acolythorum, quam aliorum separatim minorum clericorum numerus, quoniam illorum plura erant officia, & ro alii dicebantur Palatini, qui Sum. Pontis. inserviebant; alii Stationarii, qui in templis aderant, in quibus Stationes celebrabantur λ alii Regionarii, qui nomen ducebant ab Urbis Regi nibus , in quibus cum Diaconis munus suum exercebant. De Ur bis Regionibus, deque Stationibus late agit Mabillonius, -- saetim falla. t. a Orae Roman. L p. 5 is Commem. in eum . o - din. n. 5 p. XXXL, Earis. Consule etiam Fratres Balle rinios, S. Zenonem, L a reori. 47, not. I p. 275 t. I ed. AugusιAE Uin iis, I 58. olim etiam Aeolythorum erat officium Dominicis diebus E charistiam per Titulos ad Presbyteros missam dc ferre, uti con-Σtat ex Innocentio I. ep. ad D Pontium Episc. Esgub. c. 5 apud Coustantium, col. θω, atque ex Usuarta di Martyrologio Romano
ad diem II Aug. in vita S. Thaliae ii Aeolythi, qui cum quo m
107쪽
maceratus, quousque exhalarex spiritum . . Ouin etiam ipsam h
charistiam Pontifici ad altare procedenti praeferebant in eapsis , uuas tenebant apertas, uti recte Observae Mabillonius, in cit μου. Roman. p. XXXIX , dum Anifex L nrita adoμars es, aIquor x eir paniculam asstimi jussisse: in usum sacrificii, quod mox ab ipso celobrandum erat. Finito autem Sacrificio saeculos adeonfringendas in Missa obtrias consecratas portabant, easque Sacerdotibus confracturis exhibebant I ideoque in sua ordinatione sacculos ab Episcopo accipiebant, ut illud eorum ossietum designaretur. Partes quoque erant Acolythorum manu tenere tum fistulam; per quam fideles Christi sanguinem ex calice hau .riebant. quamque tradebant ministro calicem gestanti, cum il-Ii Christi sanguinem ebibebant ; tum patenam supponendam oryIllorum, qui Eueharistiana aecipiebant, ne qti id ea in terram delaberetur; praeterea scribere nomina baptirandorum, di susceptorum, & signare catechumenos in Scrutiniis, iisque manus imponere & symbolum pro infantibus recitare, quae omnia late explicantur a Martento, de amiqu. Eccles. rit. Ir.d p. I9 erit. cit. 6 Aeoldiibtis eum o dinatu , inquit Concit. Carthagin. IV, canus apud Labbaeum, Coneil. t. a ria. ι 57 odit. Vorit. 37 ab 'λscopo quidem doceatur, qualiteμ in efflcio suo agero debeat , reae ab
dena a lamina=ia mancipari; accipint ει urceorum vactium ad sufferen iam vinum in Eucharistiam Sanguinis Ch/isti.
u. 5 i. Proximum tenent locum Exorcistae, quorum est daemoniacis manus imponere, malosque spiritus ejicere. Quae iunctio communis olim erat omnium pene Christia norum, quorum adjurationibus daemones urgebantur i . Sed cum haec depellendorum da Θmonum facultas, aliaeque gra
riae gratis datae, quas Theologi appellant, in illis nascen .etis Ecclesiae initiis passim a Deo fidelibus concessae, sica
clesiae statu deinceps constituto, desiissent vulgo attribui, quod pervulgatus earum usus minus neceuarius evasissetycertus ab Ecclesia factus est ordo Exorcistarum et . Hodies ad malos spiritus adjurandos Sacerdotes adhibentur.
O orchia non o AEnatur, inquit Auctor Constit. Marrol. I. 8 e. a 6 apud Cotelerium '. Mort. t. I p. 415 erit. Amitisae. I 24. me enim eonaminis laus pendes a libera is bona voluntate, a I alia Dei μν Gristum, addientia Spisistis S. Verum hoe loco non cle illis agi videtur, qui ex officio, ae vi oridnis Exorcistae munus inercebant. Celebre autem est illud Tertulliani, Amtig. n. aue y. 24 ed. Rigalth Paris. i 654 qui ita ethnieos compellat: e
108쪽
merat 'ornelius Polui s. in cis .ep. ad Fabium ; & IV saee. Laodicena Synodo, ean. 26 ex interstratione Diovsit Exig. r. I col. IS 5 eol. Oct. Labbaei erit. Venet. Statutum est, quod hi, qui non sunt ab Episcopo ordinari, tam iet ecclesiis, quam ἱn domibus exortitar non possint. Ritus in Exorcistae ordinatione servandos deseribit seneil. Carthagin. IV can. 7 Dc. ci . Primum exorcistae curabant, ut energumeni maximam diei partem in Ecclesia versarentur, tum eis omni die manus imponebant: quae omnia patent ex ipso
Conei l. Carthagin. lv can. γ 91 9a l. c. col. a 444. 52. Lectores sunt, qui ex sacris libKs aliquid in eccloasia legunt i . Quare olim apud eos sacri codices sesrvabantur, et saepe ethnicis eos postulantibus ab Episcopis responsum constat : scripturas Lectores habent sa). Legebant autem e pulpito, sive suggesto, et antequam initium le
. S) SJoan. Chrysostomus rem . I9 in ori. Aposβ. n. 5 r. 9 P. ID,edit.. Monifaticoni; Gνir. ITOI LectoriS munus, saepe etiam Presbyteridi Diaconi exercebant, ut ostendit auctor Coisrtit. Mort. I. 2 eap. 57
apud Cotelerium, Pri apostol. i. I p. 269 ct Hieronymus, ep. 347laae Sabiclian. n. 7 t. I eoI IMI Od. Vallanii; quin etiam eodem se munere fungi dicit S. August. 1e m. 556 ου 56a e . a a col. 1585 et i 45a edit. Cen. i 75i, ac Sozomenus, nistor. Ecel. l. 7 e. 19 t. sedit. eit. Valerii testatur, quod alicubi is, projuis fouivitatistis D iscopi legunt, ut Constantinopoli primo die parebalis gestivitatis ; quod sita etiam aetate factum scribit Nicephorus Callistus, Ferier. Histo μ. l. ia c. 54 ρ. 298 t. aeae Paris. 165O,addens praeterea, non solum die Paschatis, sed etiam Kalendli Januarii Patriarcham Constantino ἀι litanum in Ecelesia Evangelium legere consuevisse. Confestra tr. Halle rinios . in S. Zenonem, I. I trari. IS nos. I p. 99 I edit. Augurιae Vindelic. i 758.
. 55. Postremum denique locum occupant Ostiarii, qu3, acceptis Ecclesiae clavibus, aperiendis, claudendisqus januis, et arcendis infidelibus, atque excommunicatis praefintiuntur si . Hodie Ecclesiae seros passim laicoram custodiae committuntur. Iamque ante tempsa Coirc. Trid. Sanctorum ordinum a Diaconatu ad Ostiariatum functiones plaribus in locis fuerant intermissae, quas proptera Concilium rinvocari in usum juxta sacros canones jubet ca . Ob Ostiatios ab Ecclesia institutos ea praesertim de causa pu-
109쪽
Iu debu . . ut saevientibus ethnicis adversus Christianos stata conventuum, S precationum tempora indicerent. Exteriores Ecclesiae portas Hostiarii, portas Sanctuarii Subdiaeoni custodiebant, ubi nulli erant Ostiarii utrasque Subdiaconi obtinebant. Sepe etiam Ostiarii voeantur aeditui, atque ita S. Paulinus Nolanus,
est. I ad Severum n. Io col. 7 e . μγat ory onae r 756 Ostiarium vocat: non terro , inquit, ipsum quia es ab AEdistii nomine, ει officio optasi riseram incipere te Ditutem. Guo ex loco intelligitur, etiam Paulini aetate ostiarit munus primum clericatus gradum suis se. Ostiapitis eum ordinatur, inquit Conc. Carthagin. IV ean. 9 . e. col. I 4 8, ιμadat ei F piscopus clavor Eceleriae δε altario, ae cene : sic ago, quasi re iturus Deo rationem pro sis rebur, quae bis cladibυς recis untur. Luculentius explieat Obtiarii munus ist-dorus Hispalensis, can. I, dist. 25, ad Ostiarium, iniquit, pertinent claves ecclesiae, ut etauisut, ct apyriar remum Dei, ae omnia quae
insidolos USeiat. Quod non ita rntelligendum est, quasi infideles heretiei, Judaei in liraclesia versari non possent, cum divi oum ver bum nunciabatur, aut cum aliquid e sacris libris recitabatur. Nam eo tempore ipsis in Ecclesia adesse licebat, uti demonstratum su
υ Concilium Tridentinum rerr. 25 e. ro de refo .
g. 5έ. Atque hi sunt quatuor ordines, quos minoras diei mus, reliquos tres majores appellamus. De simplici fon-ra quaeri solet, cum ea ordinibus adscribi debeat, qua dore inter Canonistas, atque Theologos magna controversia est. Certe qui tonsura donati sunt, vere inter clericos recensentur, et ideo eorum, utuntur privilegiis, uti demo stratum supra est, atque iis praesertim, quae fori et canonis nuncupantur.
. 55. Non unum inter majores, minoresques ordines discrimen intercedit. Majores clerici omnino cast4tatem serinvare coguntur I , habentque. onus recitandi divinum ossicium aut publice in Ecclesia, aut privatim domi a , et qui illis initiantur, habere debent ex beneficio, aut ex paterinna haereditate, et patrimonio unde honeste vivant IJ.
Sirieius P. ep. ad Hime . Taμνaeon. n. 8S seq. col. 629 et seq., ω ep. ad Epire. Aν te. n. 5 eoi. 655, apud Coustantiu ρ. Roman. Pont e. s innocentius I. ad Uictrie. Rotomag. n. Ia apud eumdem Coustantium col. 752i Leo M. ep. I e. 4 col. 5f7 ου est. I 67 Re ponti ad in .rit. III eol. i r t. I eae Balloin. Vide Thomassin. vet. et nov. Eccles. discip. pap. I I. 2 e. 6 I. Quaestio autem est, num majores Clerici ex voto. an potius ex lege Ecclesiastica castitatem servare debeant. Obligationem hane ex mera constitutione Ecclesiae eontinentiam praecipientis repetunt Scotus 4 aeu. IT qu. ura. g. Piso jξ -; Ioann. de Ligna no de eleris. Conjug. cap. a Gulier.
110쪽
vero eam ex Volo, quod sacris ordinibus adjunxit Ecclesia, mriri arbitrantur Caietanus in opusc. I. Irae . 27 qu. un. quoia secundum'. Waldens. de Sacram. c. 66 n. 2ilsellar minus controv. l. Iis matrim. c. 2I pu Dis yo t princip. g. impedimenta o p. t. 5 p. 66a ed. Venet. ITal ; Sanched is matrim. i. 7 α. 27 n. lo. aliique complures.
Synodi Trident. Patres de hac evolvenda, definiendaque quaestione minime laborarunt; de Card. Palla vicinus Hirt. Concit. ΠM. I. 25 e. 9 n. et ad rem hanc refert, Sedis Apstol. legatum ostium voto suo declarasse, quod Synodos can. 9 r fr. 24 haud voluerit den, ire, eae libatum saeris Ordinibns adiunctum ex ecclesiastica lege procedere, cum nil ea de re disputatum a Patribus esset, sed tantum damnare Luther in suis ipsius verbis ita conceptis ab eo: Non obstanto lete ecclesiastica, vel noto. Conser qui ea de relate disputant, Schmal Zgrueber jus recor. unios s. l. 5 rit. 5 pia . In. 28; Laurentum με. Eccles. l. 5 iit. 5 qu. 4i, di Amortium TMo g. Dia . de sacram . Oγα I u. I n. 5. αὶ cap. 1 et 9 cst. M . missis 5ὶ Cap. 16 et aa ae praeben. Conc. Trid. set r. 2I c. 2 de reform.
g. π6. Soluti sunt his oneribus minores Clerici; verum cum ineunt matrimonium, sive illud ratum sit, sive coSummatum, sive vires habeat, Sive iis careat, modo consensus
clerici non desit, non solum impares fiunt ad ecclesiastica beneficia obtInenda; sod, quae habent, etiam amittunt iὶ . quamquam recuperent quidquid sorte Ecclesiae dederunt e patrimonio suo sa). si cap. ι et 8 de CisHe. conjug. 2 Cap. 3 eod. 5 . Minores clerici, qui beneficium non habent, ut sori privilegio fruantur, i , tonsuram, Vestesque clericales deserre, atque alicui Ecclesiae mandato Episcopi servire debent sa), vel cum ejus venia in clericorum seminario, aut in aliquo probat gymnasio Versari, quasi in via, perquam ad majores ordines perveniant 3). Qui tonsuram, et vestes deseruere clericorum, ad laicum judicem vocari possunt; verum si velit Episcopus, eos Vindicare potest, ut
adversus ipsos judicium exerceat . Atque illud quid tim
sori privilegium obtinent .non tantum clerici coelibes, sed etiam qui uxorem habent, modo unicam, eamque virginem duxerint; adscriptique ab Episcopo alicui Ecclesiae sint, Serantque tonsuram, et vestes clericales so).
i in Quaesitum est, num Clerici, qui tonsuram, vest inque clarit Cales abjecerunt, non tantum sori, ,ed etiam Canonis privilegium 3 mittant, ac praeterea beneficium Cap. Odoardusi di eos tantum