장음표시 사용
131쪽
et Presbyterium conflatum ex Presbyteris, et Diaconis i), quorum consilio Episcopus in rctgenda dioecesi utebatur. Itaque. et Ecclesia Romana sempor habuit Senatum suum a), quique eum conficiunt, semper praestare debuerunt Senatu bus ceterarum Ecclesiarum, uti his Ecclesiis prae-Jstat Romana, cujus illi nobilissimae partes, et praecipua membra sunt i5 . Non igitur quod Cardinalium nomen reliquis quoque Ecclesiis esset commune' 4), consequens est ut idem esset gradus, 'eademque dignitas Cardinalium qui Romanae, et qui aliarum Ecclesiarum senatum constituebant. .
i) S. Irnasus Martyr, qui I. Ecclesiae saeeu Io sorebat, in
omnibus sere epistolis, quae extant apud Cotelerium, M. Apartol. r. 2 edit. Amretiae 172 , commendat obsequium, et reverentiam erga Senatum Presbyterorum, cum quo Diaconos etiam memorat, di qui una cum Episcopo suae Ecclesiae regimini praeerat. Episcopis, inquit, est ad Malarii'. n. 7 p. i si, intendite, oe Her t. , SDiason. Et epiri. ad S m. n. 8 ρ. i 3 Misco'. , ait, seqDimini, ricu Iertit G . Ria: rem ; Presbi. sicut Apostolos, Diaconor lauetem venera mini risui mandato. mi minist-unt r. Vide etiam ejusdem Ignat ite ep. ad Marissianor n. 6 p. ad Traui or n. 7 p. 65 dicit haec: fui De o toriς eri, bie is eri, qui rine, Episcopo, ω Desoterit e Me n. quidpiam Iit. Hinc saepe occurrunt literae datae ad δε isteνor G Diaconor, huc est ad Senatum Ecclesiae. Enser, est. Plani ad coμnelium, apud L, ustantium cap. ISI, & eonfer can. a. Coneilii Antioch. an. 54i apud Labbatum l. 2 col. 5s eae Venet. , ubi statuitur quod manifesta. 1int, quae ad Eccloriam pertinent Quis cognitianst Herbrerorum et Diaconorum, qui xunt circa eum, hoo est Episcopum.
ab Omni igituν actu ad ma pralato, inquit cornelius P. ep. 6
Is Vide Sim V, Const. Jo rom. 4 pa . 4 p. 279 Esllar. 43 Cardinales appellati videntur a eardinibur, quia nimirum fixi, de immobiles essent tamquam cardines & circa eos Ecclesiae, veluti valvae circa cardines, vol rentur. Omnes igitur, qui certae E etesiae erant addicti, sive incardinati, ut ei semper vel praeessent, vel servirent. cardinales dicebantiar, iis oppositi, qui certo tantum tempore Ecclesiam regebant, vel ei tamquam auxiliares addicebantur. Ita Gelasius P. can. 5 di t. a : Episcopum tardi ianum opponit Episcopo Viritatori, . qui scilicet tamquam Visitator ad tempus Ecclesiam curare, non ei. perpetuo addictus esse debeat. Gregorius M. plures memorat 1 piscopos, ct Presbyteros Cardinales, 'quos describit tamquam addictos certat Ecclesiae, an qua officium suum explicare debebant. Romani correctores in can.
5 dist. II censent, eum, qui de una ad alteram Ecclesiam trans, si e
132쪽
. Ianserebatur , sive Episcopum, sive Presbyterum, sive Diaconum in
priori Dcclesia ordinatum, in altera incarrinaitim a Gre orto diei consuevisse. Ouo sensu idem Ponti seX, can. I c. 21 q. I, A nellum Dandorum Episcopum, ab hostibus vastata ejus civitate Cardinalem dipiscopum Tei racinae constituit, Petro hujus civitatis Kniseopo vita functo. Idem I. I opist. Λ5 uae Ianuarium 'ircopum Caia=n ranum opp. LII cα 566 e . Paris. I7o5 scribens e Liberatur, inquit qua Diaconr Iunt persobetur officio, si a de mors tuo non est faritu ecar inacis, ordinatis a te Diaconi r nul a ribet ration ' non; A Romanis correctoribus dissentire videtur Io. Diaconus in vis S Greg. M. I. 5e VI. opp. S. Gregor. t. IV, col. 3L edit. eit., cum in iiii arriunter violenter ω Purochir ordinatos forensibus tu pristinum car-clinem Gregorius revocabat. um cardinis nomen primae etiam Ecclesiae tribuat Joannes, manifestum est, tam in altera, quam in pri-m . ici Sia Cardinalem ordinari consuevisse, δtque aetate Gregoria latius, .quam Correctores putarint, card nanaei vocabulum patuisse. Certe di clerici, qui semper serviebant Ecclesiae eui prιmum in ordinatione adscripti fuerant, Cardinales dicebantur taed. anonici praesertim Ecclesiae Cathedralia, oui inter cetero clericos praecipuum, & nobiliorem tenebant Iocum, medio aevo Carrinales appellabantur. quod multis datis monumentis ostendit 1 ama Ka, organo e prorogntite de' Carinali, p. I e. 5. Atque hi quidem eo vocabantur nomine praesertim, quod addicti essent ca in1 hoc est Episcopo, & Ecclesiae cathedra is, quae proprie car-Zo dicebatur. Vantem ur Archipresb. caraen ς occurrit in ve usta codice Ecclesiae Lucensis, an . 904 apud Muratorium Antiquu. meae. AEPt t. 6 col. 4o7 ; apud Campi inn, Hi uor. Ee- , , . R 'ANHeu DiaconNs Cardivit S. Plaeoniis Mitto cetera, ne stin prolixitate molestior. E'x quibus antelligitur, Ecclesias omnes suos habuisse Cardinales, quo no-
erantque addunt Ecclesiae cathedrali, ac principem inter ceteros clericos locum obtinebant. At quod non Romanae solum sed aliis etiam Ecclesiis commune fuerit Cardinalium nomen' non rnde eincs potest, quod Romanorum ceterorumque Cardi----ςmo unu , eadem lust dignitas fuerit ι quemadmodum
id di QRil t- ςζte ' Episcopis parem faciat, quod olim
cuneti Papae dicebantur. Illi enim erant Sacerdotes, aut Diaco-nt, oe Uanonici particularium Ecclesiarum, & erant consiliarii Episcopi in gubernio Ecclesiae suae; sed Rom. Cardina I. semper opem tu erunt Sum. Pontis. in regimine Ecclesiae universae. IDecet diligenter attendere ad ossicium, O dignitatem Roman.
arclinat. , ne quis nominis similitudine in errorem raptus eos cum Uarcimalibus aliarum Ecclesiarum comparandos putet, quod muli t iaciunt, atque eorum exemplo facit Dominicus Cavalla- β Cianou. par. I r. II. De nomine Cardinalis viden-c us. nlulatorιus Dissertationi so a te antichita Baliano, aes r. 6 ir. O par. 2 ρ. o edit. Romis i 755, qui tamen errat vehementer. sicutι tu notu animadvertit Cennius, cum inter Romanos, cetero
sque. Cardinales nullum olim discrimen suisse contendit; oc viden-clus m primis Tamagna, I. e. Illud mihi certum, exploratumque est, veram haberi non posse:opinionem illorum, qui Cardina- Ieb eo dem omnino, ac Paroelios suisse sentiunt. Nam Parochi
133쪽
.certe non erant Canonici, qui Cardinales dicebantur, prx testeu Cardinales in Civitate suisse constat, verum nullos in ea Paxo-eho, si Romanam & Alexandrinam Urbem excipimus, ubi peculiaris consuetudo obtinuit ante annum millesimum extitisse,
eum I piseopus una cum suo clero omnia tunc parochialia munera gereret, perspicue demonstrat Marius Lupus BergOm. H Iaγο-chis ante ann. CH. Millesimum.
s. as. Erat quidem Roman. Cardinalium officium, ut praeessoni Locis Sacris, hoc est Titulis, quos S. Εvaristus Pontis in variis Urbis regionibus constituerat si), quoniam . nimia populi multitudo per unum regi, et curari difficil&potorat; ideoque Et aliis opus erat Ecclesiis, in quibus
Christiani convenirent, ut sacros agerent Conventus, atqucta Sacerdotibus sacramenta perciperent a . Sed quod ii, praeter hoc ipsum officium, etiam Pontifici opem ferebant in regimine Ecclesias universae, dum contra reliqui Cardinales tantum curam cum Episcopo gerebant peculiaris Ecclesiae suae, certE Presbyteris reliquarum Ecclesiarum quam maxIme praestare debuerunt. Hinc dignit als sunt
antelati ipsis Episcopis IJ; in quos vacua Sede Apostolica
auctoritatem exercuerunt ); hinc non tantum, ut ceteri, nomen acceperunt ab Ecclariis, quibus erant incardinati, sed etiam, idque potissimum, ab Ecelesia Romana, cui erant addicti, quaeque cardo est, Centrumque, et caput omnium Ecclesiarum 5 , hinc demum nunc ceteraesere Ecclesiae deseruerunt hoc nomen, quo designatur amplissima Dignitas eorum, et quibus Sum. Ponti f. Senatus essicitur. ιθ Conser, qui ea de re graviter, e pioseque disputat, Carisdin. Nieolaum Antonellium, in diu. de Titulis, ρυor S. Maνitrtio Rom. Presbi. ἀσινUtiis; & vide etiam Io. Laurent. Berti de eodem argumento dissertatione, do' stoli distri hi da S. Eoaνiuo A Pi Preti H Roma, quae prima est inter diss. Ital. coli. a Fr. An. Zacearia, rom. 6, pag. se . Rom. 17M sau Romani Cardinalis an suis titulis non tantum saeersita lem potestatem exercebant, verum etiam quaedam gerebant, munera, quae tune ab Episcopi gerebantur, uti animadvertit Cardo Antonellius, Deo indis. 59 vide indieatam Dissertat. CaroI. Bromati, R vide cano nem inne. Romani, ean. 6 ἀσι. 79, ex quo patet, plures suisse Episcopos, qui Rom. Desesiae Card. fieri cupiebant, adeout contra ipsos poenam etiam indicere oportuerit. 4ὶ vacua Sede Apost. propter obitum Fabiani Pont. presb., &Diac. Del. Rom. , qui unius anni spatio toti taclesiae praefuerunt, gravissimas dederunt literas ad S. Cypr. atque ad clerum
134쪽
Carthag. , & CDrIan. ep. 22 eorum quae gesserat ratione reddita, diligenter ipsorum agnovit probavitque potestatem. Quae liter ae Presbyter. & Diaconor. , h. b. Cardi D. Ε l. Rom. ut testatur Cornelius l/. est. Io n. ali apud Coustantium, col. I 6I: per totum mun- dum mirsae itini, ου in notitiam ecclesiis omnibus, et Fratribus per Diae sunt. Audiendus de his Cleri Rom. literis ipse Coustantius, I. c. Et rapientiam quidem spirant primo Rclesiae clero ignam. Lenempe nimio potestarii' suae studio minime perchur, episcostor vicinor ac remoror, qui Romae oderant, tecum vocare, eorumque con silis uti non dedigna r. , ,
5ὶ Leo IV in oratione habita ad Synodo. Romanam an. 85St. 9rol. 3 i55 coliret. Labba; ed. Vener. Anastasius, inquit, Derbie Cardinie nostri, quem nos in riIus B. Mareelli Mart atque Pontifordinavimur. Hic porro Anastasius incardinatus erat titulo B. Marcelli, & tamen dieitur Presbter cardinis nostri, quia nimirum non tantum praeerat titulo J. Marcens, sed etiam erat Cardinalis, scilicet proprius adhaerens Romano Pontis eardini & capiti . Ecclesiae universae. Eodem modo Hadrianus II, cum Legatos in Gallias mitteret, eorum alterum est. 25 et 24 apud Lab-baeum r. io conciL eoi. 429 ex 4no appellat religiortim Presbtεν. ea=dλὰ noti=i; & Ioannes VIII ad Angelbergam Augustam scribens ep. 83 apud Labbaeum t. col. 66 ad eam mittit literas per intoγem praesentium Retrum cardinis nostri Desbtertimi. Merito igitur Leo IX, est. i e. aa apud Labbaeum t. Ii eos. ibb7: Sicut
e Inir ae haerontes. Et oncit. Hasilaense, sotr. 25 c. 4 t. IT coli L .ejusae e l. 520 eos vult instituti Cardinales, qui sicut nomine, itu
stententu Ecclesiae. Ex his autem omnibus. quae diximus, facile intelligitur, quantum a vero aberraverint, qui serius ortam putant Rom. Cardin. Dignitatem, quorum e numero sunt etiam eruditi Monaehi congreg. S. Mauri, in S. Gνegse. v. lib. I epist. i5 ad Balbinum tom. 2 edit. 5or edit. Rapis. I o5.
25. Initio non alii erant Romae, quam Presbyteri et Diaconi Cardinales. Accesserunt postea viciniores Episcopi, qui Curdinales dicti sunt, posteaquam Lateranensi La silicae adscripti fuerunt, quiquὰ suo non desunt muneri Episcopatus, licet Romae commorentur, ut Sum. Pontifopem praebeant in regimine Ecclesiae universae. Hi olim Erant septem num oro nemque Ostiensis Veliterno conjunctus, Portu ensis, Albanus, Praenestinus, Sabinu , Tusculanus, et S. Rusinae, seu Silvae Candidae; sed Episcopatu S.Itufinae cum Portuensi conjuncio, sex hodie ro consentur si .
De Episconis Cardinalibus suburbicariis videndus Andreue eius Hierarcs. Feebr. tran. 5, & videndi sunt etiam Pan vinius, qui late agit, do Episeopatibur, TAulie Diaeon. Cardinat. , di Ta-
135쪽
. 26. Ornarunt plurimum Cardinales Innoeentius IV et Paulus II si , quorum alter dedit rubrum galerum, alter rubrum pannum, quo squitantes Sternerent equos,
aliaque honoris insignia, quae primum Cardinalibus ex cle- 'ro saeculari data sunt, deinceps Gregorius XIV a) etiam Regularibus rubrum pileum attribuit. Deniques Urbanus
VIII eos litulo erninentissimi honestavit. Incertus olim, et varius eorum numerus suit Sin; nunc Septuaginta sesso debent, quem numerus definivit Sixtus V, exemplo septuaginta Seniorum, quos secum assumpsit Moyses in; atque vix iis quinquaginta oportet esse Presbyteros, Diaconos quatuordecim, Episcopos sex ex vicinioribus, uti diximus, Episcopalibus.
Constit. Postquam verus 76 tom. 4 par. 4 pri. 279 Buliarisi. 27. Solus Pontifex creat Cardinales, quorum munus
est, uti diximus, consilio juvare Pontificem pro bono Christianae Reipublicae, Ecclesiam regere, donec ipsa illo caret, suffragium serre in electione, quae ab ipsis tantum perficitur, Sum. Pontis. i , quod jus non habent Cardinales, nisi
Diaconatus ordinem acceperint, aut eam facultatem nominatim a Pontifice impetraverint. Suum Vero munus explent Cardinales aut in Consistoro sa) coram Sum. Pontif., aut in Congregat., qui coetus sunt Cardinalium a Pontificibus instituti ad certa negotia curanda, discutienda ac d finienda. Harum singulis singuli praeficiuntur Cardinales excepta Congreg. Inquisitionis, cujus Sum. Pontis sibi servat praefecturam. Earum aliae sunt ordinariae, quae scilicet perpetuo sunt addictae certis negotiis expediendis: aliae extraordinariae, quae pro certis rebus praeter consuetudinem indici solent, quibus absolutis dissolvuntur. I videtis Mamaehium ad Auctoν. optire. Ouid ess P a Z
ain Consistorii nomen in re ei vili signifieat Principum Sena eum i ted hodie eo nomine comprehenditur consessus Cardinam
136쪽
IIum, quI in Urbe sunt, mram Summo Pontifice. Consistorium vel secretum est, vel publicum a secteto Cardinales cum Ponti ἀfiee intersunt, ad publicum aliis etiam aditus patet.
. 23. Habent autem Cardinales in suis Titulis amplam jurisdictionem in iis, quae ad earum Ecclesiarum servitium pertinent si); et incompatibilia retinent beneficia, qua decent eorum dignitatem a , et testamentum condunt per privatam Syngrapham, missis testibus, quos Ius Civiis desiderat S); denique eorum familiarium, ut vocant, beneficia quis impetrare non potest, nisi ipsorum Consensus ac
Btina ., per quam constitutionem, uti monet Pitonius de Cons ov. Arpon. au 4I n. Si nunc certum est, Cardinales in suis titulis
non habere jurisdictionem quasi Episcopalem. Vid. Ghaldum Expor. jur. Pontis par. I rit. 55 seri . I97 p. II 5 Ο Ia6 p. x, ubi etiam explicatur iurisdictio, quam Cardin. Titulares habent in Εeclesiis Regularibus. .
4; vide Retulam Oa Caneellaν., ibique Rigantium.
g. 29. Serviunt etiam Rom. Pontis. Legati, quorum est In provinciis, et regnis illius vices sustinere. . Scilicet cum Sum. Pontis cura sit a Christo commissa , gubernatioque Ecclesiae universae, Ipse vero adessis ubique non. possit, in locis, a quibus abest, partes suas per Legatos implere
d0bet si). Itaque jus mittendi Legatos in Pontifieio Primatu penitus esfixum atque insitum est, & ideo Rom. Pontis semper apud Christianos Principes suos Legatos a , ct eos quidem iurisdictione praeditos 5ὶ habuerunt.
i Constat, inter omnes eat holieos ius mittendi Legatos ad Principes annexum esse Primatui, quem ubique habet Sum. Ponti L .& cujus gratia curam, ac solieitudinem habere debet taeIesiae universae. Id serentur, atque ex ipsa Primatus ratione, & natura repetunt Seriptores Sedi Apostolieae insensi Febronitu Stat. Esector. c. 2 . Io, Rehem praeloct. M Ius eccles. par. I 268 Ec269, Datham in Dir. p p. ad Comit. Salisberg. g. 12 p. 17 coLI. Ceterum totum hoc argumentum ita graviter, accurate, solide, copiose tractavit P. FIUS UI in opera Romae edito, cui titulus Rerpontio ad Motropolitanos Mutintinum, Trevirensem , Colonis sem is Salisbuνtenrom σπον Mneiaturis Apostolicis, ut nihil amplius, promasque nihil sit, quod in hoe argumenti genere deald rari possit.
is fiamus S. Leo M. subie videtur , a quo apud Imperatorem
137쪽
stabilis, .ae perpetuus constitutus est, Sedis Apostolien Legatus, qui totius Ecelesiae negotia procuraret, uti patet ex eius M. mad Marcian. ep. IIa ad Pulcher. Aing. oe π. IS ad Itilian. Epite. Corni. opst. f. I col. II 87, iiD ου' i tuo edit. Baliaris. U. i 755. Atque hi quidem Respontaler, sive Aprocritarii dicebantur: quibus antiquiores avnt Vicarii Apostolici, qui similiter Legati erant, quos Summi Ponpis . in Regnis, atque provinciis constituebant, &quibus graviora committebant negotia, quae ad ludicium sedis Α-
'postolicae pertinebant. S. Innoe. I. Praedecessoret suos, ut ipse
inquit, Amrimi cor Imitatur, Anysium Thessalonicensem Episcopum vicarium, seu Legatum suum constituit, eique causas omnes commisit, quae per totum Illyricum orirentur , uti patet ex ejus est. I AEA Urum Aurium apud Coustantium con 756. Quod idem munus ipse Innocentius, ac Bouisacius contulerunt in s usum similiter Phessalonicensem Episcopum, Innocentius ορ. i5 ad Rυ-rfum col. 6 i5 ct isoni facius ep. 4 ad eumdem est. IOI9 Ioc. cit., Sixtum III in Anastasium est. 8 ad Sinor Thersalon. eol. 3265 loc. indie., Zosimus pro causis Galliarum in I 'piscopum Arelatensem
rius M. pro causis Sicilia in Episcopum Λyracus num L 2 ep. 7 ad Maximian. Ε'. Θνaeuran. t. a eol. 575 eae Maurim. Ruris. IPI, Simplicius, & Hormisda in Zenonem , atque in Sallustium pro causis Boeticae & Lusitaniae, in alios denique ceteri Pontifices, de quibus omnibus copiosissime gravissimeque agit ξ'IIUS VI, cit. Oper. c. re seri. a et seq. p. I 85 S roq.
59 uua de causa , . Leo M, Iulianum Coensem Episeopum
suum apud Marcianum Imperat. Legatum constituerit, & qua
eum potestate praeditum esse voluerit, ostendit . ipse Leo citc est. II i': Vicem V i meam, inquit, contra Iemporix nostri haereticorde gavi, atque pμopter Ecelerrarum Paetique custadiam, tit a e 1ωἰτώιυ - Iro non aberret, exegi. Es est. est. II 5 ad Iusino. Sudriatergo, ait, inlectio itia, frater caris imae, piam et necessariam Curiam sollahurini Apolloiice Sedis im rudere ... ut divino fultur a&xilio spectiὶaνi do Constantinopolit. Urbis opportunitate non desina .
Sed elarius S lueuientius Leone antiquior S. Innoc. I. se Rufum Thessalonicensem Episc. Vscar. Apostol. constituere declarat e- 'xemplo D. Pauli qui Tito, quae curet apud Cretam, Tmotbeo quae per Ar am disponat, commisit I. c. cal. 816. Hoc exemplo fretus Innocentius explicat iurisdictionem , quam Apostolico Vicario committit: ut eum assinua eislor;astica ratio vel in tua, NI in
memorarit provincite cohanda eagnoscendaque fue 7t quos vinar Episcoporum t fetor quibuscumque de Ecclesiis assumat tecum, qυ
rum se sis Θ moderatione quiaquid necessitar, causane flagito verit, optimur dirigar arbiter, o praecipἱ mur, quippo a nebis eis
cliar, desiniar into,esso . 'rum addit e nam voluntatem hanc πο-r ram per uπamquamque provinciam ratir ut decebat, manifesto-pimus, ib. eol. 6i7. In noeentii vestigiis insistens S. Gregorius M. p. 54. Univert. Epite. P a8. qui sub retno talides νtἱ runt lib. 5 p. r. II coli. 783 sis. Papir. Γ7o5. Apostolico vicario Virgilio Npiseopo Arelatensi amplam tribuit auctoritatem, ejusqua officia describit, quae sunt, ut faedulo de fidei integritate servanda la-
ris forte contentio, aufIopitatis suis uigore . vicibur nempe Se is
138쪽
oculica functur, Hrepeta moderatione compescat s ut si qua mriatur controversia, quae aliorum etiam iudicium postulet, conrogatis sibi in numero comprimit fratribus, o coepiscopis nostris ra-ιubrito hoc servata aequitate discutiat, ra canonica integritate δε- siniat ; ut denique si qua sit causa gravior, quae Sedis Apost licae judicium requirat, vicarius rem totam cognoscere debeat, ac
elatione rua ad nostram studeat perducere noIionem, quatenti ea nobis valeat congμua sine dubio sententia rerminari. An iuris
dictio Apostolico Uieario concessa clarius explicari potuisset pHujus quoque iuris Sedis Apostolicae praeclarum exhibet testim nium Joannes VIII ep. 75 Nobiti Viro Lamberto apud Labbaeum
Concit. II eoI. M. Porro quia dixitri quod sinae consensu tuo L -gationes nusquam mittere deberemur, us usque hic non fuerit, nee ιiterit te itur, nec a quoquam superstite umquam fuisse reminἰ-ιcit υν factum, et ideo S des Apostolica libera rempe existens si be am tibique suam miItit Legationem, habens Domini aurioris tem dicentit : Ego pro te rogavi, Atre, ut non deficiaι fides tua. et tu aliquando conve sus confirma faI es tuos. Paucis haec attigi, quae multo uberius, stravius accuratius pertractantur in titiae. opero Pii VI cap. is rest. o et seq. pag. num. 46 eι seq. p. 2O5 et seq.
. 5o. Sunt autem Legati vel a Iutere, vel missi, vel nati. Legati a ratere sunt Cardinales, quos Sum. Pontis. quasi ex suo dimissos latere, cui semper adhaererct censentur, aut ad Supremos Principes, aut in ditionis ecclesiastica provincias mittit. Hi supra ceteros Legatos eminent; eorum in povinciam adventu silet aliorum Legatorum potestas si). Utuntur apostolicis insignibus sa), absolvunt ex communicatos propter violationem Clericorum sue , et amplissima fruuntur potestate, quam describunt Litora Apostolicae, per quas Legationis munus accipiunt s4 .pQ IOI et req. , ubi Legatorum potestas late explicatur.
. 5 i. sunt etiam Legati missi non ex Cardinalium collegio, et Nuntii vocantur, quos Sedes Apostolica mittit ad Supremos Principes, quique in provinciis et regnis, ubi legationis munere funguntur, explicant Pontificiam jurisdictionem. Eorum potestas definitur literis, quibus ipsis
a Sum. Pontis officium commissum est, neque Legato mi
so adhibetur fides, nisi is primum literas ipsas protulerit si .
u. I a. Sunt denique Legati nati, quorum dignitati con-
139쪽
iuncturi est legationis officium, ita ut Legali sant, stat; it ac dignitatem consequuntur. Eo jures fruuntur EpiscopICantuariensis, et Eboracensis in I nglia Remensis, Bituricensis, Lugdunensis in Gallia; in Hispania Toletanus, et Bracarensis; in Germania Salisburgensis in Italia Pisanus.
De Patriarchis, Primatibus, Metropolitis.
33. origo et nomen Patriarcharum. 3 . Divisio Orientis et Oeeidentis inter maiores Patriarchas. 33. Nunc Patriarchae Orientales tantum titulares sunt. 36. Patriarcharum lus et potestas. 3τ. Patriarchae minores. 38. Primates. 39. Metropolitae et eorum Origm4o et 4 I. Eorum iurisdictio. r. Pallium. 3 ad 43. Eius usus et auctoritas.
g. 55. Cipiscopis ordine pares, jurisdictions tamen, et Ima perio superiores sunt etiam Patriarchae, Primates, Metropolitae. Patriarchas quasi Patrum Principes interpretatur Isidorus si); dc jus quidem patriarchi cum Nicaeno concilio antiquius est a . Sed ejus nominis prima mentio occurrit in Conc. Chlacedonensi 5ὶ, illudque primum singulari quadam ratione Sum. Pontis, deinceps etiam Alexandrino, Antiocheno, postque Hierosolym. , aliisque nonnullis Exarinchis imitatione quadam tributum est ).
1 Can. I diit. Ir. Videndus Sulcerus ad Verb. πατσιαρχις, ubi ea de re disputatur. 2ὶ Concit. Nicaenum can. 6 t. a con i7o5 colis A. Lasb.e , cujus haee verba sunt: Antiqui morer te nen rer, qvi sunt in AE pto, obia Sentapoli, ωι Alexand inse Apiseoput sortim omnium habeat potestatem, quandoquidem te 'irropo Romano soc est consuetum. Similite ae in Antiocbia, ae in aliis protinctii stia ονλυilet is, ac tuae dignitater o aurioεhines Eccleriix serventur. Verba antiqui mores serventur satis clare ostendunt, ius patriarchi tum, quod habebant κpiscopi Romani, Alexandrinus, Antio-ctaenus, ante concit. Nicaenum sui se institutum. Nimirum tres hasce sedes, non tantum quod essent locatae in principibus R mani Imperii civitatibus, sed etiam, idque potissimum, quod a D. I'etro originem repeterent, semper EccleSiae Patres praecipue quodam honore sunt prosequutae. Quae eum ratio sit Patriarchici juris tribus illis sedibuι affixi, haud sane a vero aberrare Viden tur, qui in summa primam eius originem ab ipsis Apostolis repetunt. Uid. 'Phomassinum Vet. 2 nov. sterier. Hscipi. par. I I. Ic. 7 cI 8 t. i. S Jo. Antonium Bianthium desta Ruristὰ, o delia potiria doliis citora. I. a. e. I p. 4 Θ seq. r. 4. Scio equidem quanta, di quani gravis sit de sexto illo canone concilii Nicani inter
140쪽
erudito, aisputatio. Sunt en ἰm, qui eo tantum de iure metro1
Iitico, non veto de jure patriarchico Ecclesiarum Romanae, Alexandr., Antioch. aflum suisse defendunt, atque hanc sententiam novissime sequitur Dominicus Cavallarius sistit. Iur. Canon. μν-I e. lo . I in not., ut exinde efficere quis possit, Nicaeno concilio recentiorem esse Patriarcha tum Ecclesiae Romanae in Occidentem universum. Sed, uti post Simon dum animadvertit Vctrus
de Marca Concorae Sacerrit. ει Imper. I I. c. 5 β. I, Alexandrini, di Antiocheni Episcoporum jura in Conc. Nicaeno patriarchica certe suerunt, non metropolitica . Nam Alexandrino E'pisc. potestas conceditur non solum in AEgyptum, sed etiam in Pentapolim. S Lybiam; & Antiocheno Episc. ab eadem Synodo non
unius, alteriusvo provinciae, sed totius dioeceseos Orientalis, hoe est provinciarum quindecim, quae Oriente continebantur, administrationem suisse commissam dise e tradunt Hieronymus I. contri
Dan. Meroso*m. c. 5 P t. 2 I. 447 eae Vallanii Veronae, di In noe. I. epist. 2 ad Alexand . Aut Soch. apud Cous tantium col. 85i. Ergo patriarchica etiam esse debuerunt iura Ecclesiae Rom. , ad quorum exemplum illa componuntur patriarchiea jura Episcop. Alexandrini de Antiocheni, uti ostendunt canonis verba : Quanaeoquidem o D se. Rom. hoc est consuetuis. Difficile ist autem sano homini suadere, quod Cavallarius putat, Hieronymum de Innocentium, qui non procul aetate aberant a. Cone. Nicaeno, qui que vim elus canonum ignorare non poterant, erraSSe tam gravit r, ut aliam, quam qu E esSet revera, Nicaeno canoni Sententiam adscriberent. Quid Z Cum actum de Patriarcha in Constantinopol. est, quid aliud adversus eum opposuerunt Romani Pon es fices, quarn canonem Nicaenum, qui tantum Ecclesiarum RcOm. , Alexandritae, Antiochenae jus patriarchi cuin agnovit λ Isigo jus hoc patriarchicum revera agnitum, probatumque est Nicaena Synodo, uti late demonstrat Petrus de Marca, loc cit. M Conei l. Chalcedonense aes. tom. I col. II 67 collact. Lab-δisi de Leone Sum. I 'ontis. haee habet: Leoni mialtos annot. Et act. 5 col. ra68, ia7o Thoodorus S Ischiron Diaconi Alexandrini : Sanctissimo, o tini; γsali Archiepircopo, o Faν tarchae magnae Romae. Et eoL Ia's Sophronius Presbyt. Alexandr.: San- Hirs. ω beatiss. Nniversali magnae Romae Patriarchae Leoni. Pa
triarcham etiam S. Leonem appellavit Theodosius junior ep. 62ω 65 inteν est. S. Leonis M. t. i col. 985 S 989 M. Batierim
Venet. Ante Synodum Chalcedonensem Patriarchas memorat Socrates I. 5 c. d p. 27o M. Valesi, Cantabrigiae an. m , at eos non veros & ordinarios Patriarchas, sed extraordinarios suis e Legatos ad stabiliendam fidem in singulis dioecesibus a concilio constitutos observat Valesius, in not. ad eum . loc. Quem autem Patriarcham vocat Hadrianus apud Vopiscum in Saturnino, in- te Serim. Histor. Av. t. 2 p. 7 25 LM-u. Bσιών. I 67I, . eum non Christianum, sea Judeuin suisse ostendit Bing hamus, orig. Ecclesiast. l. a c. I 7 5 p. 2I9 r. I ed. cit. Diligenter. atque erudite ea de re disputat ala machius, Orig. et antiq. Christian.
Lb. 4 e. 4 . 5. n. a t. 4 p. 55o. Ceterum Patriarchae vocabantur etiam Archiepiseopi, atque huc spe se at Conc. Chalcedonens eiaci. I 6 col. I 755 eit. eolreet Lasbisi ibi , de Liberatus Breditaμ.