장음표시 사용
111쪽
pori privIleg Ium ti nittere, hon item cethra, des nItuni est, uti testatur Giraldus, Exporii. Iur. Nunti si par. a ierit. ωγ p. 950 essso. Neque vero ut hujusmodi clericis seri privile elum adimatur, monitione aliqua opus est, cum ii statim cadant jate suo, Irinoeentio XIII, ConsIrr. Apostol. ministerii, β. 8, t. II, Etitur. Rom. νh. ed. p. 26o, quam constitutionem confirmavit Benedictus XIII, Constit. Zn svremo 5 I p. 55o eoae Bunari l. e. Vide
a9 Quamquam Trident. Synod. fori privilegium attribuat eleri eo, qui eae maniato uircopi Ecelesiae servit, tamen eodem privi- Iegio stultur etiam Clericus, qui vel sine Episcopi mandato. vel non illi servIt Ecclesiae, quam Episcopus designavit. Consule Benedictum XIV, de Θnoae diarior. f. ra e. 6 n. 5 ω 6. 5 Cone ilium Tridentinum, serr. 23 e. 6 de ν or v.
raldum De. ch. p. 94Ο, a quibus plura ea de re decreta reseruntur. 5ὶ Capit. ianie. Eo Clerie. eo. g. in ne. Trident. De. est. Sunt qui putant. clericos coniugatos gaudere privilegio sori tan- cum in eausis criminalibus, sed eos hoc frui privilegio oportere In ea usis criminalibus di civilibus, modo ea praestent , quae Prχ stare necesse est , respondit Sacra Contregatio immunitatis, ut ltestatae Riceius, Decνet. ω Reiotat. Sac . Congri Lmmunitat;rvopb. clerici coniugari quoad pio legitim forῖ o eanovit, & Ferraiis Bibliotb. vers. rlericiar a t. a n. 55 G seq. Ceterum etiam cleticos conjugatos, qui ea non praestant, ab Episcopo vindicari posse, ut adversus eos iudicium exerceat, refrondit Sacr. Congregata Conc. in Alatrina jurisd. i7 Mart i i 689. Vide Gitaldum I. h. di Benedict. XlV, I. c. cap. 5 n. l.
st et 2.ΗIerarehia iurisdictionis eIusque magistratus, et Caput omnium. 3. Divisio dioeceseon. 4. Ex omnibus membris in unum eo Iecses una sit ea tholi ea Eeelesia. Episcopi partieulares Eeelesias re-igunt. .s ad g. Caput Melesiae liniveisae, centrumque unitatis, et necessita1 iurisdietionis in hoc capit. 9 ad II. Μinores Μagistratum et Μinistri Hiervehiae iurisdietionis.
s. i. Demonstrata jam ordinis Hierarchia, nunc Hierarchiam explicabimus, quae jurisdictionis appellatur. Ea pertinent ad optimum Ecclesiae regimen, quod ut recise cσnsistat, suos habere debet Magistratus, sie uti suos habet Civilis societas, qui imperIum exbrceant in illam hominum
multitudinem, quibus societas constat, ne inter eos, Si nemini pareant, necessario magna perturbatio, et confusio rerum omnium existat. Ea ds causa creati sunt a Christo
Episcopi, qui non solum spiritualia Funa in bom: ει com
112쪽
ι os serrent, sed etiam essen L 'praecipui christianae soςietatis MagistratuS. . a. Sed intor hos Magistratus unus esse debebat, qui
ceteris praeesset, societatemquo universam regΘret, ac mois
deraretur. Id postulabat divina sapienti Legislatoris, qui huic societati caput et principem daret Iὶ, atque illa uniritas tum fidei, qua Christianos omnes convenire volebat, tum caritatis, qua cuncta Ecclesiae membra inter se eadem pacis, et communionis vinculo copulari. debent sal Quae enim esset haec unitas, nisi unus esset toti Ecclesiae praepositus, qui illam tueretur, et custodiret, quiquenmnes una fide, una caritate, una demum Ecclesia Conjungeretὸ Itaque Petro, ejusque successoribus Summis Pon' tilicibus datus est hic Primatus, ut per unum Caput una esset Ecclesia, sive, uti loquitur Hieronymus 5 , ut castpite constituto schismatis tolleretur Occasio. i Utar testimonio heterodoxi hominis , sed philosophi prae,
stantissimi Guillielmi Leibnitii, qui ex ratione agnovit Primatus in Ecclesia necessitatem, & in eo etiam necessitatem iurisdictio nis. Nam scribens de R. Pontifice, ep. 8 r, t ep. ed. Lipsiae, ou. 175s p. 55 habet haec : Cum Deus sit Dotir O dinis, et corpus u
nitis Ecclesiae carbolicae oa apostolicis uno Regimino, bis archia quν unive sali continendum iu ir dioini sis ρ consequens est, Mi ejus dem sit juris supramur in eo spiνituan magistratur ... direri oria potestate, omniqMe nocersapia ad explendum munue pro saluso Ac
cieris agones facultate inrtrvictui. Utor inquam hoc testimonio, ut omnes intelligant, quid sola possit recta ratio in homine vel haeretico, sed ingenio praestante ; ceterum Catholici omnes agno scunt hanc Hrimatus necessitatem, ejusque a Christo factam institutionem, quod dogma eatholicae fidei est; cujus quidem Prima
tus naturam egregie inter ceteros persequuti sunt Bellarminus, de Rom. Pontis. L r et a feγο μμ ια. p. 25I es Ieq. r. I opp. να n. IIII, Mamachius O irin. et anti it. ch ἰstian. II. 4 parι. a cap. I et seq. t. 5 με. 5 p. I H ιμ. s Petrus Halterinius, vi ac νatione P imatur Romas. Ponti .
β. 5. Apostolos misit Christus ad nunciandum Evangelium in universum orbem terrarum, neque inter Sin gulos provincias, aut civitates distribuit. Sed ipsi deinceps, aucto Fidelium numero, divisionem illam instituerunt, quam necessariam esse existimarunt, ut recta re
giminis ratio constarot. Atquo hinc prima est repetenda origo divisionis dioeceseon, et origo etiam Patriarcharum ac
113쪽
Mstropolitarum. Cuncta haec ab Apostolis adumbrata do;nceps ab Ecclesia absoluta, ac definite constituta sunt. β. 4. Qtiare illa missio in orbem universum propria et poculiaris fuit Apostolorum, per quos ubique nuncianda erat Christi religio si); sed ea populis nunciata et patefacta, corti sunt constituti fines, intra quos unusquisquct Episc pus iurisdictionem exerceat. Hinc Patriarchis pluros provinciae, si nationes , Primatibus una natio aut regnum, Metropolitis una provincla, Episcopis dioecesis una data est. Horum quilibet imperium habet In illum torrae tractum, cui praepositus est. Sed ex his omnibus unum debet effici corpus, quale est Ecclesia catholica; effici autem
nequit, nisi cuncta in unum conjungantur, conjungi vero non possunt, nisi omnia unum caput et unum commune centrum habeant. i) Ampla illa potestas semper tamen obnoxia petro omnium eapiti di principi , quae in clesiae regimine Apostolis data est .
in uno Petro ordinaria fuit, ideoque ad eius successores delata est, verum in ceteris Apostolis suis eXtraordinaria, neque ad su cessores transiit. Sed illorum obitu expiravit. Audiatur Natal.
1776, cuius haec verba sunt: rumma potestar in Eccl sia non ς Ium data est P tro, sed reliquis etiam Apostolis, eι bir οὐ dem utramquam ext Gordyna io munere, ex cum eis inseris o fungeren- tu . Unda omner illud Atili mopito sibi vindicaro stote ant: insta ria mea quotidiana wlicitudo omnium Ecclesiarum. Sancto νονο Pet o concessa est aucto itast illa forema tanquam σνdinario P Mori, cui poseruo succederetur, Apostolica tandem auctoritate ad Duum re cata. Undo S. Petri Maeos antonomartis Apostolica dic a est a S. HisFovmo Οιe. Ita etiam docent Thomassinus, Hallierus, Petrus de Marea, Bossuetius, aliique complures, idque confirmat facultas Parisiensis, quae damnavit M. Anton. de Dominis negantem niti Sae. Script. di crimen potestatis inter Apostolos. eamque propositionem haereticam, atque schismaticam declaravit intellectatri, de γυνisdict. Apostol. ordin ia, qtiae in solo D. PHν subsistebat. Consule BalIerinium, de polori. Eector. Sum. Antisetc. c. I 4 μ ιο ρο υρ. eae Augustae Vindelis. I77o.
5. Itaque omnes Episcopi, qui suis praesecis sunt Εcclesiis, ceu membris, quas omnia in unum collecta una catholica Ecclesia continet, curare deboni, ut particulareSEcclesiae, quas regunt, in unum confluant commune con trum, atquct uni capiti subjiciantur. Sic enim Ecclesiae
unitas efficitur, et conservatur, cum omnia membra unum caput agnoScunt, et unum habent centrum, in quo co junguntur.
114쪽
s. s. Commune hoe unitalis conIrum, Et hoc omnium caput Christus Petrum constituit. Sed cum ipse vita sungi deberet, Ecclesia autem usque ad consummationem Saeculi esset sutura, alius, eo mortuo, constituendus erat, qui Ecchosiam universam regeret. Quis enim ovili porpe tuo, cujusmodi Ecclesiam Suam Christus esse voluit, temporarium pastorem datum putet si λ Itaque ad Petri successures transmissum est munus, et translata potestas,
quod, et quae Petro a Christo datum, dataques fuerat. Hi sunt lRomani Pontifices, qui ipsum tenent in Ecclesia lo. Cyam, quem. vivens lenuit Petrus; hoc est locum Capitis, ex Capitis non otiosi, sed praediti instructique potestate, quam habere debet Caput Ecclesiam regens. i) Uide Melahiorena Canum, de Le. tIeol. lib. 6 e. 5.
. 7. Non enim Christus hoc Caput constituit, ut vacuun , Et inane nomen habpret, sed ut totius Ecclesias unitatem custodiret. Ex quo Θfficitur, ut sei dederit omnem potesta- em, qua Opus est, ut Suas impleat partes; cum dici nequeat, Christum alicui dedisse munus, et non dedisse facultates, sine quibus munus ipsum exerceri non potest. Cujus rei consequEns est, ut Primalus, quem Petrus, ejusque successores a Christo acceperunt, non tantum honoris et
dignitatis, sed stiam jurisdictionis esse debeat. Atque errant vehementer, qui cum ignorare non possint, Primatus instituendi causam fuisse unitatem tot hominum, Et tot Ecclessiarum, ex quibus una essicitur Ecclesia catholica, aut nullum esse putant caput, per quod illi hominum, et Ecclesiarum multitudo conjungatur, aut caput fingunt inane, et otiosum, sine vi et potestate, qua homines ad parendum cogat. Quemadmodum si quis exercitum. conficeret sine Imperatore, aut Imperatorem daret, qui umbratiis haberet nomen vacuum potestate et imperio, cui milites pareant, et per quod in officio contineantur. I. 8. Cumque Sum. Pontis omnes, quae una cathosca Ecclesia complectitur, dioeceses, provincias, nationes c gere ad unitatem debeat, in omnes potestatem habeat nΘ- Cesse est. Ita ejus imperium, quod totam comprehendit Ecclesiam, sertur in omnes Patriarchas, Primates, Metropolitas, Episcopos i quoniam si quis mSet eorum non Ob-
115쪽
noxius huic potestati, Is Impune disrumpere posset unita tem, quae a catholica Ecclesia disjungi non potest. Atquo haec ecclesiasticae hierarchiae ratio est, ut Christiani mnes Episcopis, Episcopi.Μetropolitis, Metropolitae ΡrImatibus ac patriarchis, cuncti demum Rom. Pontifici subinjiciantur. Episcopi, Metropolitae, Primates, Patriarchae, et omnium Princeps Sum. Pontis proprie efficiunt hieram' chiam, quae jurisdictionis appellatur. . s. Reliqui Μagistratus creati sunt, ut auxillo essent Episcopis, atque in eos derivata est pars iurisdictionIs, quactintegra ad Episcopum pertinet. Hinc instituti Coadjutore ' ut Episcopo impedito opem ferrent ἔ Chorepiscopi, ut praessent oppidis dioecesis p Vicarii, ut Episcopi vices g rerent i ceteri demum Μagistratus, quibus sub Episcopo certa in popuIum potestas data est. β. Io. Quin etiam quibusdam clericis tributum est ceristum officium sine jurisdictione, quibusdam, praeter officium, etiam honoris praerogativa, et hinc ortae Dignitates, Personatus, ossia, quact omnia generali beneficiorum nomiae comprehenduntur. Adjunctam hahent Dignitatem ea beneficia, quorum Rectores, praesertim in cathedralibus, aut tu collegiatis ecclesiis, et quadam fruuntur honoris praerogativa; sive praeminentia, et administratione ac jurisdictione, ideoque tametsi cum reliquis canonicis corpus unum conficiant, ab iis tamen propter hanc administrationem, prae eminentiam et jurisdictionem distinguuntur. Personatum habere dicuntur ii, qui solam habent bonoris praerogativam sine administratione et jurisdictione si , officium denique, qui administrationem habent, carent praeemineR-tia et jurisdictione.
ib Personatus nomen primum in iure ea nonico adhibuisse Λ-lexandrum ill , illudque a Gallis sumpsisse tradit Cuia eius in iι. de praeben. et Digetit. t. 6 eo . 962 ed. Mutin. seu Uen. IT78. . . II. Generatim statui non potest, quae beneficia intesrDignitates, quae inter Personatus, quae inter officia sint referenda, cum unaquaeque ecclesia suas habeat consuetudines, et quam Dignitatem in una ecclesia obtinet Archidiaconus, vel Archipresbyter, in altera eam DecanuS, vel Praepositus, vel Primicerius obtineat. Itaquo jurisdictio, praeeminentia, munus In omnibus ecclesiis Dignitatem,
116쪽
Presonatum, officium facit. Nos de omnibus agεmus clericis, qui in ecclesia . vel munus habent, vel honoris gradum, vol jurisdictionem. Omnes enim reserendi sunt , ad hierarchiam jurisdictionis, quoniam omnes pertinent ad' optimum ecclesiae regimen, quo hierarchia spectat. Illud tamen inter clericos, qui jurisdictionem habent, interque clericos, qui ea carent, discrimen est , quod hi tantum Ninistri sunt, illi vero sunt etiam, post Episcopos, in ecclosiastica hierarcsia Magistratus .
I. Papae n men. Primam descendunt. xl. Primatus honorix et iurisdictionis. 2o. Primatus totius Eeelesiae ad mi' x Summus Pontifex fidei controver- nequit Petri successoribus. sias ex eathedra definiens errare non ais Potestas Summi Pontificis Epi-Potest. - scopalis, DIetropolitica. Patriariars ad r9. Potestas, et Iura, quae ex chica, et potestas teme ratis.
ls. Ordiamur. a Summo Pontis, cujus in eccIesiastica
. hierarchia supremus gradus, et Summa potEStas eSt. Is vocatur Papa a graeco verbo παππας latine Pater, quod nomen initio proprium fuit omnium Episcoporum si); quin etiam saepe ad minores quoque clericos translatum est a). Sed jamdiu solus Rom. Ponti f. eo nomine designatur 5ὶ ;
atque eum Etiam Chalced. Conc. Patres Episcopum uniuersalem appellarunt. Verum 'hoc nomen, in qua arrogantia Sedis Constantinopol. audacter invaserat, reeusavit S. Gregorius M. contentus modesto nomine Serui Servorum Dei, quo ipse . primum uti coepit ), et quo nunc etiam Summi Ροntific. utuntur.
117쪽
a quibus omnis Sacerdos Papa dicebatur. Diverso tamen imias, uti recte est a Mamachio observatum Ioc. cit. not. I, Graeci flectunt vocem, cum Pontificem, S Sacerdotem Papana appellant. 5ὶ Iam inde a saeculo Vi Summum Pontis. ob eminentem eius dignitatem Papam, nullo alio addito, 'appetari coepisse ostendit Thomassinus veI. S Acov. escis t. discipi. γ . I l. 4 α 5o n. i 4. Sed ea de re vide Chrisdianum Lupum, 1cbol. In dinat. S. Gregorii VII, ean. is r. 5 om. ρ. 2s6 ed. Ueσet l725, dc Caietanum Cenniunt. dire. 5 inter ejus dirson: Loiicar Asiopia edit: an. i 77Sι. I p. i a is req. sin Joannes Diaconus in vis. S. Gregor. lib. a. cap. t tom. 4 opp. S. Gregorii, eos. 45 eis Maurin. Rufi, P. I O5.
. i5. Est autem Sum. Potalis jui e divino Ecclesia. caput, et cepi rum unitatis, Petri successor, christi vicarius omnium Christianorum pater et doctor, atque habet in tota Ecclesia primatum non dignitatis solum, sed etiam jurisdictionis st). Quare Pontifex Christianos omnes honores antecedit, atque in omnes jurisd ctionem exercet, cum habeat pascendi, regendi et gubemai di uniuertatem e clesiam .... plenam potestate1ιι sa).
si de ilium Florent. in desinit . eo M. Labbaeit. I 8. eol. 527, quod pridem etiam expresserat concilio Lugdun. II, in pγfers: μ. eol. 512 t. I 4 eo . Ac. Testimonia celeberrima, quae In primis a Patribus ex Evangelio asseruntur ad Petri, ejusque successorum primatum Ostendendum, & ad quae cetera referri commode. possunt, Sunt apud Tuith. XVI ibr Ego dico tibi, quia tu er RPI ur, er stipe hanc pupum aeta cabo Ece oriam meam, oe portae inferi non praevalebunt a D rsus eam; es tibi dabo elaver e gn= caelorum esse. papud Jo. XXI II: Parce agnor m os, Iasca oves meia si apud Luc. XXII 5ar me ista pro te, tit non descim fidos tua, oe tu aliquando conversias coxima friat ex itios. Recte aiebae S. Hernardus ad Eugen. III,' I. 2 de conside at. c. 'coL428 DoL L. M. Ma
pastoper ... Habem tui sibi assignator greges, singuli singulol: Tibi unioers cpediti, uni unus. Nec modo optum se inpasto iam tu unus omnium parto . Unde iis probem quae it Ex verbo Domiai. Cui enim non dico 'iseopopum, sed Miam Amsiolorum sic abso luto is invise ete totae commistae sunt ope 3 Si me amas, Petre, pasce oves ineas. Osar λ Hlius, vel unus populor et oitatis, aut regionis, aut certi regnξ f Oves meas, inquit. Cui non planum Inon deriguarte aliquas, feci assignario omnor λ Nibu excipitur, tibi Hstinguit υμ nil l. Et μνίe ρ senter ceteri eondiscipuo erant, cum
commillent uni, unisalom. omnibus commendarra in uno grege SNuo pastore ... Inde νιι , quod alit singulὼ singulas sortili runt plebes, scienter saepiamstnitim. Denique Iacobus, qui videbatuν eolumna Ecclysia, contentiat est Hireosolyma, AI o unipe sitatem cedens.
118쪽
temque proposito 9 Joannis Hus, col. 249 1b. Consule praeterea fidei prosessionem, quae apud catholicos ubique gentium obtinet, quamque Clerus Gallicanus a calumniis vindicat liae reticorum, r. IAHor. Cis . Galilaan. p. 95 seq. M. Rapit. an. TtR di Expositionem fides eidem Clero probatam, ibid. p. i . Videndae etiam sunt PitUI, P. M. literae gravitatis, dignitatis, veritatis, auctoritatisquerienae, quae. incipiunt, Super soliditate, dataeque sunt die Q Nov.
. isse Multa hinc jura sunt, quibus potitur Rona. Pontis,
quia caput Erclesiae est, centrumque unitatis, quia Pri-inatum habet ordinis et jurisdictionis, quia regere et gubernare Ecclesiam universam debet. Nimirum cum unitas Ecclesiae postulet, et una sit Omnium fidei, morum, ac generalium capitum disciplinaΘ consonSio, consequenS PSt, ut haec regi. administrarique Rom. Pontis. judicio et auctoritate debeant. Itaque earum rerum, quae ad haec cuncta pertinent, Sum. Pontis ab omnibus certior est faciendus. quo spoctat jus petendarum, accipiendarumquct relationum i), ipse que de his rebus controversi a judicat. i in me onim optimum, inquiunt Sardieensis Concilii Patres
Caeleuis. R. a I. 5 ejusd. Concil. t. 5 Cone. Labbaei coL Ii 87 ed. V n. Coloti. Sane primo ipso I cclesita saeculo Corinti ii Clementem P. de eorum Ecclesiae Statis certiorem secerunt, ab eoque datae sunt ad illos literae, quibus Omnia considerata di provisa sunt, quaeque extant apud Cotelerium PT Apostol. r. I p. i eae Au uerp. I 698. di quas memorat Eusebius ,htor. eccles. I. 5 c. 6 p. 187 eae Taurin. 1 46. Videndus idem Eusebius i. 4 e. 23 p. 16o, ubi Ostendit, quareverentia Corinthii tum ipsas Clementi si tum Soteris eius su cessoris literas acceperint, di I. 5 cap. 5 p. 183, ubi refert legationem It Ecclesiae saeculo missam a Consessoribus Lugdunensibus ad Eleutherium Ponti L; pro h celesiarum statu. Conser etiam epi stolam Dionysii ΛIexandrini ad Sixtum It apud Cous tantium, Disr. Rom. Eoni f. cor. Σω. Iulium I. ep. 2 1 . aa ib. coi. 585, rescrimptum Innoc. I. ad Concin ανtbet. Es ad Cone I. Milevit. apud eum
119쪽
. i5. Atque in eo quidem judicio, quod Pontifex eae cathedra omittit, hoc est univosalis Magistri sustepta persona, in definiendis fidoi controversiis errare non potest si).
Nam Θrroris expertem essct oportet, quem Christus Ecclesiae praeposuit, ut Christianos omnes EOgat ad eamdem s6-
cum unitatem, praesertim in fide, adeo ut qui ab ejus doctrina discedit, haereticus et schismaticus habeatur.
rat. Primat. Rom. Ponti M. e. II p. 26o oe r . eae Angulta Tindolie. I77o; Veith. Rie pii Θstem. xeri. a g. 26 p. ia 3; Mamachius antiqv. tapirrian. t. 5 pa . I '. 93 e t seq. in lib. contra Au-cyorem optircul. quId est Papa 3 r. I , ep. I n. is p. 57 et req sic Cl. Vincentinus Lupolus Episc. Telesiensis Jων Uel x. pνaelerit. r. a c. a g. 59 in not. uuando autem Pontifex aliquid ex eat he.dra definire, aut potius tamquam privatus Doctor rem agere vi
deatur, explicat Balterinias oc. cit. c. ιο β. 6 p. 235. g. 16. Iurisdictionis, & potestatis, quam Sum. Ponti f. in univsrsam Ecclesiam haberes diximus, multa sunt capita. Nimirum i e leges ecclesiasticas condit, quibus universa Ecclesia teneatur si , conditas, cum opus est, relaxat a , poenis animadvertit in eos, qui legibus non obtemperant 33, judicat graviores causas ecclesiasticas ), habetquis jus appellationum 5 . Cum enim recta earum ratio sit, ut ab inseriore judico ad superiorem provocetur, ac denique ad eum, ultra quem progredi judicium non potest, facile intelligitur, in rebus ecclesiasticis appellandum demum esse Summum Pontis, qui omnium est Princeps, et cujus judicium soli Deo subjicitur. Quod si in rebus civilibus semper postrema appellatio ad eum sertur, penes quem est
Summa earum rerum potestas, cur non etiam in rebus ecclesiasticis postrema hasc appellatio dabitur ad Summum Pontis, qui tamquam princeps, et caput Ecclesiae Summam in his rebus potestatem habere debet 3
3 Initio Romani Pontis, uti demonstratum supra est ἱn prole som. c. 5 g. 55 nor. 2 et 5 generales leges ut plurimum in conci-
120쪽
itu edere solebant, sia saepe etiam mandata Rua comprehende bant literis, quibus omnes parere cogebantur. Plures sunt hujus modi literae decretales, atque ex iis, ut omnes norunt, Pars magna ea nonici iuris conficitur. Dionysius Exiguus has decretales primus collest sumpto initio a Siricio,. sed tamen certum est, ab antiquioribus quoque Ponti fieibus datas fuisse similes literas, quas extant apud Coustantium, Epist. Rom. Pon c. Certe ipse Stricius
est. I ad Hims . Tarraconen. c. 2 ces. 625, apud Coustantium Ioc. cit. memorat mi ra ad prouinciar a venisanaeae memoriae praedee s-sore meo Liberio generalia dureta. Atque illa Siricii epistola ad remsνium, qua Sacerdotes & Diaeoni jussi sunt abstinere se ab uxoribus, quas ante sacros prdines duxerant, quot in Hispaniis. uti observat Blane hius Asia podestis e posset a. della Chiesa I. 2 cap. 5 d. V r. 4 p. 458 et reqturbas excitare debuisset, quod tollebatur vetus consuetudo earum regionum, de eivili reipublieae damni aliquid inferri videbatur p ta tamen omnes Pontificiae legi paruerunt, ac Sirieli successor Innocent. I. eamdem legem observari
in Galliis voluit datis literis ad Uictrieram Rotomagensem, di Ex
superium Tolosanum apud Coustantium loe. cit. col. 745 seq. ex col. 789 seq. Dubitari vero non potest, quin hae literae vim legis habuerint; uti ostendit sancto, seu poena constituta in eos, qui his legibus non obtemperarent: Qua eadem sanctione munitae sunt literae ceterorum tantificum, uti patet eae Zosimo est. 9 ad -- se,. Salonis. ; cietati ne ep. 5 n. 5 apud Cous tantium los. cit. eol. 97o ex ro74 ἔ Leone M. est. 4 c. 5 opp. r. r, col. 6I6, eae Baia κλnii Venet. I 755 aliisque eompluribus, quos omittimus, ne longi res simus. Conser Zaecariam Anti Feb/onio paν. z l. a c. es c. a & Conser librum Romae edit. an. itai cui titulus Testimonia ete dolis Chiore H Araneia M. t. i Liγur. Pastorale di M. Veseovo
a in Ut relaxare quis possit legem, supra eam potestatem habeat necesse est. Hane autem in leges ab universa Ecelesia conditas non alius habere potest, quam qui nclesiae caput, princepsque est, cuius in totam Ecclesiam sertur iurisdictio. Atqus hanc quidem potest tem propriam Summi ' Pontificis agnovit ipsa Synodus Basileensis, in eo. Sinia. n. 5 apud Labbaeum conrii. t. VI col. 484, & agnovit ipse Dupinius de antiq. Eocor. disci in. Hrr. 4 c. 2 g. 5. Sane plenae sumi eeclesiasti eae historiae dispensationum. quae a Sede Apostoliea eoneessae sunt. Paulo post initium I v saeculi Melchiades hin decretum edidit de Episcopis, qui quibus eumρυ
locis, si duo es rem ordinais, quos dissensio geminaster, is confirmaretur, qui fuisset ordinatur prioν ή alteWi autem eorum plebs alia regenda provid orων, & hanc quidem dispensationem laudat Λugust. est. 5 S ad Glorium et M υι um n. I 6, p. 73 r. Σ cpp. ed. Anitiem. oo. Eodem IV saeculo ad exitum vergente Siricius, est. I σd mmersiam Tarraconen. n. 19, apud Cous tantium, V. Ton risic. Roman. col. 656: iis, qui ignorantes ad sacram militiam in debite irrepsissent, veniam dedir, ut in ordina, quem renerent , Perseverare possent ρ de initio U saeculi Anastasius I. rogatu Epiri scoporum AKicae clericia, qui Donatistarum partes tequuti fuerant, ministrare permisit in ordinibus, quorum munera ex cuerant, cum in ea sem versarentur. Conser Uodie. Canon. Eccles. Afii-can. c. 68 am Justellum, Biblior. Iur. can. r. I p. 565, ed. EM