장음표시 사용
81쪽
in cdrpore Ingcrotaliurn sextant, aut in Bullis Sumniorum pontificum, aut in decretis Concilii Τ ridentinis quae dicuntur de reformatione, aut in provincialibus dioecesanis us
constitutionibus. . 3, S. D. Chrysostom. do saceνrit. l. 5, cap. 1, p. 4Is, er Es,e .
rgaeolet. Concilium Lateranense II habitum Innocentio II Pone. can. 4, apud Lasbaeum, col. i5-, t. ia habet haec: nec in stipessitate,
o Cap. 9, - eobabit. elo/k. et mulieri Quin etiam removendae sunt & taminae cognatae, quae pravos habent mores, & in quas aliqua cadit suspieio, Cap. 5, do eobab. cle te . ex muIio . De claricis, qui secum domi mulieres retinere prohibentur, est etiam n latione dignus canon 5 Cone illi Nicaeni, col. 45, t. a, colleri. Labbaei, eae Venet. , ubi statuitur, nemini, Di is clero est, Iis e stibi Do ctam, hoc est extraneam babore mulis em, secundum Di nysii inigui interpretationem. Duo quidem canone fretus S. Basilius,Viit. 55, pag. I 49, t. 5, opp. edis. Maurin. Ea it. I M. Pare orium Presbyterum, quamquam ipse vir esset septuaginta annos natus, ejicere jussit mulierem quam secum domi retinebat, minatusque est, si non pareret, depositionis di excommunicatio
monach. , Clem. I, 9. advertur de vita et honest. ebrie., Concit Nicaenum, can. I 6, t. 2, col. 59. Concit. Arelat. I , can. II, t. I, conr45 a, collo 2. Labbaei, edit. Vener. , Concit. Trident. set . a 2, de refo rari
cap. I. Quaedam tamen sunt negociationes, quibus clerici non interdicuntur, & quas diligenter expendunt Teophilus Raynaudus, D Arcept. do Rotu. Negociat. , Gonzale L, in cap. 6, ne cleris. vel monach. num. 6, aliique Decretalium interpretes in eumdom titti m. Ita lieet Clerico labore manuum suarum, & honesto artificio sibi victum comparare, praeterea vendere res collectas ex propriis praediis, & carius etiam vendere res, quae Supersunt, quasque ipsi emerunt, pro M. de familia sua, modo se intra fines iusti pretii contineant. prohibentur tamen cleriei etiam sub alieni nominis involuero 'comb a, uti vocant, activa contrahere, &similes quaestuosas negotiationes exercere, Benedictus XIU, Constitui. Amrtolirae I 5 t. I ejur Buliarii I9, odit. Rom. an. I 754. Pertinent etiam ad eamdem malesiam Encyclicis Literae cum pristim Clementis XIII, datae die i7 Sept. I759 ad Patriarchas , Primates, Archiepiscopos di Episcopos, quibus statuitur, ne Clerici & sacer- ldotes ministri aut procuratores Iaicorum sint, ipsique praeterea ab omni quaestuosae negotiationis genere repelluntur. Consule Giral- ldum, Exposit. A . Ponti'. pan. I, sed . a, x. I, p. a , in a, r. a, erit. 75. p. 915 seq. Diuitiam by Coosl
82쪽
ω seq. , ubi etiam quaeritur,. num elerici quodlibet venationis genus exercere prohibeantur λ Certe duplex venatio est, altera aciIicet clamorosa , seu fastuosa, Juae si cum magno tumultu , strepatuque armorum , et canμm ad occidendos apros . Cervcs majoresque seras ἱ altera quieta, quae nimirum exercetur solis laqueis ,rςtibus, aut etiam cum aranis, sed paucis adhibitis canibus, sine ullo strepitu ad capiendos volucres, minoresque belluas non ser cςs. Communior Sententia est, tantum clamorosam' venationem clericis esse vetitam, sed magἰs est consentanea Juri opinio ill rum, qui utrumque genus venationis interdictum putant.
an. Apost. 74 apud Cotelerium, Ioc. cit. p. 453. io n. ab dist. 25, cap. 4 , de vis. O bono it. cleris. Hinc
Concilium Agathense, ean. 2o apud Labbaeum, Conrii. I. 5, col. D24, erit. Venet. , lubet Archidiaconum, clericos comam nutrientes, etiamsi noluerint, inpisos detondere.. si Cap. 2, de vii. σι honest. Geris. Verum Clericis iter faeientibus ob nepessariam de sensionem ex consuetudine armorum re- Conser Girardum, Exposit. Iti . Conti . pari. I. est. III. pag. 2i 4, ubi plures ea de re Summorum Ponti fieum l onstitutiones describuntur.
io. Tonsi Item clerici esse debent, vestemque sere cloricalem, quae duo in illis Ecclesiae primordiis minis servabantur st). Clerici, aeque ac laici tunicam, togamque Romanam gestabant, neque usus erat ullus tonsurae cle- ricalis sa); s d postes a saeculo praesertim sexto laici vesti-m sntum illud brovius a Barbaris in Italiam illatum uis r- pare coeperunt, clerici autem vostem illam retinerh ob Iongiorem, propriamque Romanorum.
. De Vestibus clericorum plerique sic statuunt, nullam Init Ioanter plericos , anterque laicos suisse discrimen, atque hoc dein- Ceys induci coepisse sexto praesertim saeculo, posteaquam Barbari qua Italiam occupaverant, vestimentum illud brevius intulerunt. lam ad sextum sadiculum pertinent. Gregorius Turonensis, qui intro ' - cup. 14, col. 2I , e P. Ruinam Paris. i o, Me
83쪽
Borm. Paris. 7o5 3 Concilium Agathenis, can. 2o apud Labbaeum,
conril. t. 5, col. 524, edit. Venet. s blatis Onense I. can. 5, col 659, t. .6, Trullanum, canon. a , col. i559, t. 7, ex quibus omnibus patet, alias ea tempestata suisse elericorum, di alias lateorum vestes. Ego libenter do & concedo. iisdem inἰtio vestibus tum elericos, cum laicos usos suisse, & Keile etiam assentior iis, qua tantum post Earbarorum in Italiam adventum laicorum vestes a vestibus clericorum brevitate distingui ecepisse arbitrantur. Verum inulto antea vestes ipsas' clericorum, si non forma, & col re, materia certe, ac modestia distinctas fuisse arbitror. Conciliam Charthaginense Iy habitum anno 598, ean. 45, Ioc. rit. col. I I, t. 2: Curicur professionem ruam, inquit, ae in habitu is in
incessu probet. Hieronymus, ἱn ep. ISci ad Demetriadem de v,-ainit. se vanae n. 5, coI. 9S7, r. I , edit. Vadarsit, quae epistola scripta est an 4I4, Demetriadem ipsam laudat, quod pro gemmis,& serico, Ac exquisitis epulis appetierit jejunium, laborem, aspe ritatam vestitimi victus contin nriam, & quod omnes corpori culium,inhabitum saecularem quasi propositi sui impedimenta projecerit, si vili tunica indueretur, se visi i pallio tegeretur. Salvianus scriptor V saeculi lib. 4 de gubeνnat. cap. 7, pag. 7o, edit. Ba lusii Dis ponti diserte distinguit habitum saeularem, S lib. 4 ,
cap. I, pag. 28a: quidam, υτ arburo , filioνtim tuo iam, inquit, sub rasi oris titulo in religione Arrenitans, Θ babitu magis saeculum resin quere, quam senru. Nec mibi quis obiiciat loeum Coelestini Pontificis in ep. 4, ad 'irc. prouine. Hennon. , ω Narbonen. c. I, apud Coustantium epist. Rom. Fontisic. eoJ. Io67, qui reprehendens Gallieanos Clericos, quod pallio & cingulo uterentur, habet haec discepnendi a plebe MI ceterit sumus do Irina, non veste , conver satione, non sabitu, mentis puritate, non cuisti . Nam hic locus haud certe ostendit, clericales lateasque utates ea aetate aliquo mo do dissimiles non fuisse ψ tantum conficit, suisse eoni a ecclesiasticum morem pallium illud di cingulum , quo Gallicani clerie utebantur, credenter se se iptura fidem non γν spiritum , sed ps HIoram completuras ἱ itemque conficit elericos, quod nemo non intelligit, doctrina praesertim ae pietate a lateis distinctos esse oportere. Satis igitur, ut mihi quidem videtur, compertum exploratumque est, non solum Sexto , sed etiam quinto quartoque sae culo aliquod fuisse discrimen inter vestes, quibus laici, quibusque eleriei utebantur.
et) Caput Clericorum , desupra is modum ipsae a paH jubet
Αnlaptus apud Gratianum can. 2ε, dis . ao, sed hie canon perti Dei ad salsas decretales Isidori Mercatoris. Credibile autem non est, clericos ea tempestate, qua se ethnicis ignotos esse cupiebant, sese illis tam perspicua nota patefacere voluisse, di. nullus antiquus Scriptor tonsurae meminit, imo eam desertissi me excludunt Optatus Mileuitan. d sesis mat. Donatἱst. udversia Ha menian. lib. I, cap. 25. pag. 46, edit. Antuemia I 2, & Hieronymus, in Erecb. lib. I S, cap. 44, t. 5, col. 547, risat. edit. Vallarsiλβ. Ir. Per Idem sorte tempus clericalis tonsura coepit adhiberi. Triplex in ecclesiasticis monumentis occurrit tonsurae genus, Poenitentium, Monachorum, & Clericorum.
84쪽
Poenitentium tot ura Omnium antiquisSima, eam sequuta esst Monachorum, qui Poenitentes imitari videbantur, postremo tonsura Clericorum t); sed haec longe distat a reliquis, Eaques nunc accipiendis Ordinibus tam pueri, quam adulti initiantur, non solum tonsis & circumcisis capillis ad instar coronae, sed etiam raso summo capitis vertice, ut a laicis discernantur set . Et haec tonsura illa clericalis, quae hodie sumitur, antequam ordines suscipiantur, cujusque ritus describuntur in Puntis cali Romano Sin.
ib Poenitentes primum crines tondere cce erunt, ut populo despessiit e,sent, quem usum arripuerunt deinceps etiam Monachi, qui . paenitentium vitam imitabantur. Denique etiam Clerici, qui monasticae vi tu persectionem imitari cupiebant, tonsuram adhibere caeperunt i antea tantum brevioris capilli modestiam Servare, non . iteria caput radere iubebantur. Vide I ho- massinum, δειρ . et Nov. ΕGos. Hic. pari. I, ἰib. I, cu'. o7 et req. An re cum antiquioribus ecclesiasticis monumentis clerici brevioribus, tonsisque capillis uti iubentur, id non ita est intelligendum, quasi summum verticem radere jubeantur. Nam hoc postremum sevius inductam est ; verum illa capillorum brevitate semper clerici modestiae causa usi sunt. Clericus, inquit Concilium Carthaginense tu, can. 4 apad Labbaeum, Conc. r. 2, col.
3 44 i,c it. H nN., nec comam ustriat, nec barbam. Hieronymus in illud taechielis, caput suum nora rua ut, ne lias comam nutrient , sed ton Anter attondebunt capita rura, inquit, L I5 in Eroc. t. 5, col. 5 7, e: t. edit. IMκsii e Per picue Amonstra iaε, seco irca hibus. sicut Sacerdoter, cultoresquσ Isidis, atquin Se apirii, noces se debere, uec rursus comam dimittere, quod proprie luxuriosum e G. , barba moue et militu utium, sed ut bonestur lab tur terάotum facie dumon Ire tar i nyc calvisium novacula eri in faeiendum, n e ita od pressum roΠGradum castrat, ut rasorum simitra esse Dido amur, sis in tantum capillos demittendor, ni opstia ritetit ir. Urgo Hieronymi aetate clerici non radebant caput, sed iratum brevioribus capillis utebantur. Hieronymo antiquior Optatus ivii levitanus, lib. a, coni . Armon. p. 54, eae Paris. Enni 1676. Donatistas reprehendit, quod catholicis Sacerdotibus per vim capita rasissent : docete, inquit, ubi vobir mandatum rit ν dero capita Saιerdotibur, cum e contrario τον sint exempla proposita, sis i non Abere. Ex quibus intelligitur, olim clericos non rasum habuisse caput, quale nunc habent, sed tamen tonsos ac breves gerebant crines, atque ita Omnes amputata caesarie inter clericos referebantur. Martinus Bracarensis, e . 66 apud Labbaeum, coli. cone. t. 6, coI. 595, νῶς. Venet. Non oportet, inquit, eo icor co mam nutrirσ Et sic ministrare, sed axtonso capite, patentibus auribur, is secundum Aapon taurem vestem induere. Gregorius Turonensis, t. I, Hist. Franc. Scripto . A D. Du c esse, Parit. l656,n. Goa, r. I l, Script . Rer. Gallis. Mur . Bouquet, Paritia i 759, p. ι97es sibi, inquit, propria manu capillos incidens clepicut faeius est. Mar
85쪽
notaram praesentiam petiit strenitati norrrae, ut ei Iicentiam tribuepe debe=emst, quatiter comam capitis sui ad onus clericatur deponere debeνot. Quare clericorum tonsura olim consistebat intonsis brevibusque capillis, eaque est tonsura, quae saepe cors nu dicitur, cum ad instar coronae tonsi essent crities, ct clerici eoνonatI vscantur, in Leg. 58, Cod. TModor. 'ire. et Cis . , quemadmodum legem ipsam explieat Gothosredus, I. 6, iit. I, Codie. Theo-δες. '. 65, t. 6, .paμ. I, edit. Lipsiae an. IT 5. Hinc coponam pro clero de clericali reverentia accipiunt Hieronymus, est. I 42,coL IOM, t. I, dic. Harsit, August. ep. 3I, r. 5,col. 65, c. 2, edit. Maur. Venn. ann. 729 Sidonius, L6,e'. 5,pag. 36o, Ied. Sirmonisi, Paris. I 652; Enhodius, ὀ ep. 22 et 29 ad Θmmach. in Biblioth. 'P. r. 9, edit. Ligdian. pag. 29η et 2 9. Mos radendi clerieqs a Monae his fortasse ortum habuit, liti putit Halli erus, de sae elesy. is ordinat par. S, sed .8, c. 9, num. 6, t 5, pag. 518, eae Romae IT O. . a) Ioannes Morinus, de ordination. paν. 5, exere. I 5, cap. 5, putat, nullos olim suisse clericos, qui sola tonsura distinguebautur,
eamque nonnis cum ordine Lectoratus, aut Ostiariatus conserri solitam, neque ante septimum saeculum inductum morem, ut ea separatim tribueretur. Sed Morino adversatur Joannes
dict. t. 5, pari. , I, n. I9. yri ULM t. enet. I 54, qui citius,quam ille putat, tonsuram Separatim ab ordinibus conferri ecepisse arbitratur. Sane quae supra descripsimus, praesertim ex Gregorio Turonensi, qui sexto seculo vita iunctus est, evidenter Stendunt, ea aetate per solam tonsuram cleticos suisse factos, neque iis simul cum tonsura ordinem aliquem attributum. Accedit testimonium Pauli Emeritensis Diaconi, qui, l. i, de Parrib. Emσrit. cap. 5, pag. 22, edis . Antur νp. i 6. 8 scribit, Paulum Allatum Emeritensem Episcopum sexto saeculo Uidelem puerum sorori suae filium primum tonriri praecepisse, deinde per singulos gra-dto eum perduxisse, ac denique Diaconum ordinasse. Sed haec di alia, quae Mabillonius collegit, monumenta Ostendunt, tu Ecclesiis quibusdam, non tamen ubique, citius tonsuram ab ordinibus suisse seiunitam ἱ ex quo inteli igitur,. non uno & eodem tempore a cunctis Ecclesiis eamdem disciplinam. receptam
fuisse. Conser lallierum & Mabillonium, De eis. , ubi plura detonsura habes. Vide etiam Christianum Lupum in scholix ad ean. νι Contu. c timente. 7 t. 5 opp. pag. ita eae Venet. am J4a , di
5ὶ Σαν. I iit. δε Herie. Daeten. pra. 9o, erit. Calaiani, Romae ITOO. . II. Cloricalis tonsura nulla tonso tribuit potestatem ad sacrificium spectantem, neque ullum conseri ministerii genus sed tamen eum lata significationem clericum facit, hoc mi ita in ordinem refert clericorum, ut inter illos tonsus locum haheat in sacris conventibus, dc lintea
tus divInis ossiciis intersit. Quo fit, ut privilegia, jura, im
munitates clericorum tonsos etiam attingant, si vestes de
ferant clericales si), eaque servent, quae de vita Jc hο-
86쪽
s ς tale clericorum sancita sunt. Haec ad Claricos univer sos generatim pertinent; nunc de Singulis agendum est.. i) Conei l. Τrident. rori. 14, c. 6 2 test. 22. cap. P de reformat modestas esse jubet vestes clericorum, quae procul absint ab habitu & consuetudine saecularium I verum omnes, qtiae deinceps ha bitae sunt, synodi eas oblongas, negrique coloris esse volunt Itastatuit S. Caresus Borromaeus in Concilio Mediolanensi I. ων. ras . Ferier. MedioL pag. I 6, edis. Pal. I75ό, Concilium nee hii- mense ano I 57o it. M vis. o sonest. Her. c. 5, t. 2I, col. λ Rheniense an. i585, rit. de Hem. in gener. n. b, GL 7oi aeri iai Burdigalense an. i5,S, tit. 2I, eoιι. Labbini, eae Venet. Extat Etiam ea de te Sixti U onstitutio Cum saeμos annism I 4r, t. 5part. I, p. 43, Bulia . Roman. ult. erit. , qua omnes elerici qui benencia, aut pensiones possident, non modo tonsuram, sed etiam longas, sive talares vestes gestare iubentur, pensionibusque, ac benefieiis privantur, qui huic legi non obtemperant, a qua tamen eadem lege ipse Sixtus U, Comtis. Pastoralis, loc. ιis. g. 44, sol vit eos, quorum pensiones anno quoque non superant aureos sive ut vocant, ducatos de Camera 6o, praeterea quosdam Sum. Ponti- fiet, familiares. Aecessit Benedicti XII, Conrihutio Apostol. Eres. 6l, r. II, p. 4 , cit. Bulla ., qua Similiter constitutis poenis provisum est, ne clerici I ricorum vestes deserant. Ouamquam autem Nixti V, Constitutio di decreta Conciliorum, quorum paulo ante Laeta mentio est, clericos gestare velint longas seu talares vestes munc tamen usu receptum est, ut illi clericalibus quidem non tamen ad talos productis, vestibus utantur, atque ut has nostremas perere debeant, cum Ecclesiam ingressuri sunt, sive ad Missarum. mysteria ceIebranda , sive ad divina officia S eoclesiastica munera obeunda. Nimirum cum Synodus I ridentina, seir. Is capti, G reforan. Episcopis tribuat iacultatem clericalis inὸ umenti formam definiendi, laetio eorum consensu factum videtur, ut clerici per urbem incedentes breviores etiam vestes Eerant. Coniar
r. Quare a Christo instituta hierarnia ordinis et iurisdictionis r2. Utriusque vis, ratio. 3. Potes as Oidinis. 4. Potestas iurisdietionis . Potestas ordinis a Iurisdiebionis. Potestate seiungi potest ut id requiritur, ut Episcopus imamque potestatem habeat l . De oldinis bierat ehia tractatio suscipitur.
u. t. l)uplico in osso diximus hisrarchiam, & duplicem
clericorum potestatem, ordinis, dc jurisdictionis, si Re regiminis si . Christus enim cum Ecclesiam constituit, eges de
dit societati hominum, quos frui bonis spiritualibus, & quos
87쪽
- . 'optime regi voluit, ut deinceps aeternae felicitatis partiaci pes esse possent. Ut homines fruerentur bonis spiritualibus, creavit ordinis potestatem; ut optime regerentur, potestatem jurisdictionis instituit.
nem confertur .... ex rosis potestas secundum suum essentiam Te
manet in homine, qui per consecrationstm stam est ad pItis, quam diu Didiit, siue tu sciis ma sive in haeresim labatων .... Tamen haeretici di schismatici usum potestatis amittunt, ita scilicet, quod nomiisent eis rua polr tute υτ r. Si tiamen usi furaim, eo tim potestat este ictum bis i in sueramentalabias, Potestas autem Iu is a filona
iis eit, quae ex simplici injunctione hominit eo eriώγ. Ei talis potestiar nou immobiliter adhaeret. Unde in selirmatitit et haereti
ciare, nec Indulgentiar jacerae aut aia iis suist mori. Quod si ,-ce int, nuit ea iactum. Kariadem potestatis divisionem pluribus aliis locis S. Thom. proponit, praesertim, pia . S, qu. 65, artἰ a, ct eamdem etiam non obscure tradit Syn Od. Trident. s ss. a , c. 7, ubi in Episcopis utrumque requiritur, scilicet legitima ορ-dinatio de legitima mJssio, quarum altera consere ordinis, altera iurisdictionis potestatem. . Quid quod etiam extra Catholicam Ecclesiam heretici cic schismatici, qui rite ordinati sint, Crdinis potestatem habere possunt, larisdictionis autem, quia deest legitima . missio, omnino non possunt Ergo utraque pomtestas diuinita . est, neque scita ordinatio sucit, ut simul utraque potestas ordinis S iurisdictionis acquiratur. Monenda haec esse volui, ut mature pateat error Canoni ei Georgii Sicardi, cit aliorumt generis ejusdem; qui notissimam hanc, receptissima inque potestatis distinctionem falso, di audacter improbant. Eos, praeter ceteros, solide resutavit Bolgenius, diatrib. stilla giurisiatirone eccie iastico, Romae edita an . I 9l.
. a. Ex quo intelligitur, quid sibi vollit vis, dc ratio utriusque pote tatis Zc hierarchiae. Scilicet potestas, dchierarchia jurisdictionis omnis est posita in regendis, gu
bernandisque subditis; ac . jurisdictio, quae tota in hoc ringimine, ac gubernio consistit, haberi non potest, nisi subditi .sint, qui regantur, & gubernentur. Verum hietarchia dc potestas ordinis pertinent ad sacrum ministae rium, at que ad spiritualia bona Christiano populo tribuenda, maxi me Sacramenta, quae sunt hujus vincula societatis eaque
constat Episcopis, Presbyteris dc Ministris. . 5. Quod attinet ad hanc hierarchiam, unus dc idem
est ordo, atque una eademque potestas Omnium Episco - .p rum, cum neque Metropolitae, neque Patriarchae, ne-
88쪽
que ἰpse Summus poni sex ord nem habeant ab Episcopatu distinctum. Nam in iis, quas ordinis sunt, in Episcopo
inest plenitudo potestatis, quae a Deo ipso per sese, Sive immediate, ut Munt, ordinatione tribuitur. Quamquam enim sacramenta hominum ministerio peragantur, vis tamen eorum a Deo ipso procedit; & ideo, cum ab eo, qui habet potestatem, ordo rite confertur, nihil impedimento esse potest, quominus Vis impressa sacramento consistat. Ex quo essicitur, ut qui semel alacepit ordinis poestatem, is legitimo quidem ejus usu prohiberi multis de causis possit, sed vis ipsa potestatis semper haereat, adeo ut ne-q Pat auferri, coercerive ita, ut non essiciat, quod essicero divino instituto ὀsbet. Quare Episcopus excommunicatus, haereticus, schismaticus. cum rite confert ordinis aut confirma Ionis sacramenta, impie quidem agit, sed rata firma confirmatio ordinatioque est.
g. 4. Verum hiserarchiae; & potestatis jurisdictionis lon, ge dispar est ratio. Cum Enim ea pondeat ab imperio in subditos, neque hoc imperium in omnibus Episcopis unum iidemque sit, facile intolligitur, disparos eorum gradus eSsct oportere. Quare alia est jurisdictio Episcopi, qui unam dioecesim regit, alia Μetropolitae, qui provinciae, alia Patriarchae, qui pluribus provinciis praeest alia denique Summi Pontificis, quem Christi toti Ecclesiae praefecit,
quemque esse voluit ejus caput, & centrum uestatis, a quo cuncta .Ecclesiae membra copulentur i, i Consule, praeter caeteros, S. Leonem M., ep. Is it. opp.
g. 5. Potestas haec , quae jurisdictionis dicitur, aut regiminis, non Ita cohaeret ordinis potestati, ut ab ea sejungi non possit. Quamquam enim Christus ad Ecclesiae regimen Episcopatum instituerit, non ex eo tamen Ossic tur, .ut quisquis Episcopalem ordination in accepit, hoc ipso regendi munus possit exercere. Ita haereticus ab haeretico, Schismaticus a schismatico ordinatus Episcopus habotordinis potestatem, cum servata sunt omnia, quae Servar
oportebat, sed cum nullos habeat subditos, quos jure regat, plane nullam haberes potest regiminis aut jurisdictionis potestatom. Similiter Episcopus e gradu dejectu , cum amiserit subditos, quos antea regebat, nullam amplius re- . ,
89쪽
ν in θt jurisdictionem, quae sine subditis esse nequit, uti ne mo sine servis domihus, nemo sine filiis puer est i .
i) Atque adeo verum est, a nomine iurisdictionem per sin plicem ordinationem, nisi etiam accedat legitima, missio, exerceri posse, ut id ei; am fateantur ii, qui proxime, Iive in media-io a Deo repetunt Episcopalem potestatem non tantum ordinis, sed etiam iurisdictionis. Nam Esti copi, inquit Thomassinus, Dei Et nov. Feci.' discip. yart. 2, lib. I, n. 5, o inent filii yuidem immediore is ci irio jurisdictionem suam, sed non is illo immediate consecuti sunt territorium iac suum S peculia/em , ii caesim ; cum θας sartitio favia fuerit Loisentibus Minucii ab Ercoria, nec sieri pytu' it, aut perpetuari, nisi contensione Caphir, in quo est cardo, et centrum ecclesiasticae unitatis. Sic etiam Jueninius, de sacrament. scis s. 9, de orae tu spe . quaest. I, c. I, an. 5 ad
. 6. Itaque ut Episcopus et ordinis habeat, et jurisdi
ctionis potestatem, utrumquθ habere debet, scilicst et ordinationem et legitimam missionem, perquam ei cserti assi nentur subditi, in quos imperium exerceat. Quae subditorum assignatio non divini, sed humani juris est, fieriquo dctbet ab eo, cui subsunt Episcopi,' et cujus potestas sertur in orbem universum. Quis autom, nisi Sunam. Ponti f., Ecclesiae caput et princeps, hanc . habet in totum orbem a Christo acceptam potestatem Z Quare aut ab ipso, aut eo saltem consentiente et probante unicuique Upiscopo missio tribuenda est, nimirum certi sunt assignandi subditi, quos regat, atque ita omnes Episcopi jurisdictionis potestatem consequuntur si, i) Ea de re, uti sapienter animadvertit doctissimus Cardin.
Gerdit, ain ον opus etiIorum ad h.μaμchicam Eccletiae contri: Diionem spectantium, op. 3 pag. I 52, ed. Parmae I 789, duo in primis ante oculos habenda sunt catholica dogmata a Trident. Syn. definita, sest. 25, c. I. υ 8 G sacrament. orae Alterum est: si quis dixerὶt, eos, qui nee as ecclesiarrica oe canonica potestate rise ον- inati, nee mἱrsi sunt, sed aliunde veniunt, legitimor erro verbi, S
acramentorum minitIror, anaIbema sit. Alterum autem est : ii
quir uixerit, Epiumor, qui auctoritate Romani Pont eis attumun- tu , non esse legitimor Θ τε or Episcopos, sed mentum humanum, anathema vh. Itaque certum exploratumque est, uti eadem Synodos, cap. 4, serso ead. diserte Statuit, eos, qui tantiammodo a populo, aut saeculari Hotestat , ac Magistratia vocati er instituti ad haec ece esiastica in ministeria exercendia ascendum, et qui ea
promta temeritate sibi sumunt omnes non Ecclesiae ministros, red D m latroner per ρstium nos iu ersos, labendos esse: itemque
certum & compertum est, legitimos ac veros Episcopos habendos,
90쪽
atque esse revera, qui a summo Pontifice Episcopi constituuntur. Quae generalis Concilii definitio . plane nulli, aut loci, aut temporis arctata finibus illustre praebet argumentum praestantissimae potestatis, quam in constituendis Episcopis Romanum Pontificem habere 'novit Sunodus Tridentina, decretoque dogmatico conormavit. Consule Hallie ruin, de sara. Heri . oe oraen. ραν. s. reri. 5,
cap. 4, β. i, n. 18, xom. 5, pG. 34, is art. 5, β. 6, num. 45 es 55, pag. 94 et Ioa, eae Roma 17 O. . 7. Iam ordinis hierarchiam nunc explicaturi primum agemu4 de Episcopis, quorum in ea summus est gradus postea de Presbyteris et Ministris, atque ita haec hierarchia uno in conspectu posita habebitur. Dct his autem gentes explicabimus Miramque .potestatem, quae in ipsis inest, ordinis scilicet et jurisdictionis : ne, cum altΘrum persequemur genus ecclesiasticae hierarchiae, redire cogamuryd ea, de quibus superiori loco disseruerimus.
g. Episcopi officia. 33 et i . Vel iurisdietionem lati iiDs Visitatio Dioeeesis. tersi et externi. o et 3 r. Onia 3 in eci residendi. xl et i 6. vel legem dioeeesanam. a. Potestas Episcopalis quae respicit i7 ad ty. Potestas delegata Episcopi vel ordinem. in exemptos.
. 8. Episcopus graeca vox est, quae latine inspectorem significat, et quae munus designat Antistitis, ut populo sibi sommiSSo praesit, ejusque mores speculetur si . Hinc Episcopi esse debet curare divinum cultum, et Christianam defenderes Religionem . preces indicoro; videre, ne quid peccetur in rebus Fidei, in divinis colesbrandis officiis, in Sacramentorum administratione I animadvertere in eos, qui turbas excitant in re Christiana: inquireres diligenter in libros, qui in lucem emittuntur, ne qui in iis obrepat error a) sacras in templo conciones habore, quod munus ita proprium Episcopi ost, ut illud ceteri clerici sine ejus Venia, aut consensu exercere prohibeantur 5 fidei mysteria, et Sacrorum Bibnorum sensum s cundum mentem YC-clesiae populo aperire, eumque in officio scripto, et Sermo