Johannis Devoti

91쪽

tom. I, pari. 5, stra. OO9, Buuar. ullim. edit. Romanae. 5ὶ i onc. Trid. se r. a , cap. 4, δε roformat. , oc ver priscli eationis munus udeo sui proprium agnoverunt Apo toti, ut i aia Ius non dubitarit asserere, se non ad baptigandum, sed ad evangelizandum fuisse missum I. ad Co intia I. 17. In Oriente jam inde ab antiquis temporibus i re byteros s1 piscoporum mandato divinum Uerbum p l .edicaSse constat. Chrysostomus. cum adhuc PresbyteresSet, plures Antiochiae orationes habuit; quod etiam Hiero olymis, de Gesareae in Palestina Originem praestiti xse scribit Eusebius, Histor. l. 6, cap. 27, p. 29 , Miι. Valesii Cantabrig. i 72o. Kodem quoque munera Atticum ConStantinopoli, alios Pero Presbyteros Caesare.e iii Cappadocia, atque in insula Cypro su ne os suisse tradit Socrates, Histor. I. 5, v. 22, p. I97, eis. eae Valerii. Pertinet etiam ad hane Orientalium consuutudinem id, quod memotiae prodidit ipse Socrates, he. cit., ea tempestate, qua Arius Eccle Siam perturbavit, presbyteris Alexandriae' sacra praedicatione interdictum. In ine idente ge praesertim in Africanis Ecelestis, Episcopi ipsi divinum verbum populo nunciabant ; et hinc apud Cyprianum crebro occurrit ea formula tγactantδ EJi copo, ut videre est, epist.

mula utitur etiam Pontius Diaconus in vita CFpriani, n. I 8, p. I 87, Act. . S. Murt, Sinceν. ed . Ruinartii Ve=on. Primus Valerius Hipponensis Episeop. Augustino Presbytero dedit, etiam se praesente, divini verbi praedicandi facultatem, uti inquit Possidius, in vit. Ariusιini, ecp. 5, GL 26o, t. Io, opst. Hu G. Augustini , eae t. Venet. ι755. Ouod lieet nonnulli Episcopi reprehenderent, tamen Valerius orientalium Ecclesiarum consuetudine sectutia ruebatur suum, quod postea complures alii 4equuti sunt, Possidius Ioc. eit. ἔ ac praesertim Aurelius Carthaginensis, qua de re scripta ad eum ab Augustino, Alypioque epistola 41 ratulationis plena, col. 87, t. 2, e Pt. Maurin Vene: . I 729. Synodus Τridenti . Fers. 5, cap. 2, do o mat. prohibuit Regularibus p dicare iu

celosiis non stiorum ordinum sine 'i scopi approbatione, vel in ecclesiis suorum ordinum' sine Episcopi benedictione ,' tum sess. 24, cnst. 4, de reformat. constituit: nullus at irem saecularit . rivs regulari Gram in siccioriis suorum ordinum contradicento Episcopo praec

care praestimat.

. s. Cumque Episcopals munus portin sat ad totam dila cesina, inducta est ejus visitatio, quam Episcopus altero quoque anno obire debet, aut per se ipsum, aut per alium, ubi justo impedim0nto tens tur si). Qua in re Episcopu quidquid ad vigilationem, aut ad morum correctionem per tinet, agere debet sine strepitu judicii a , neque ulla appellatio suspendit vim eorum, quae mandata aut decrota sunt S). Verum si solemnis judicii ritus servare placuit, per appellationem vis editae sententiae suspenditur ).

92쪽

.lustrant is munera describit his verbis : Q.: nationum incipitur sit scopiae rianum horthoxamque ae trinam, exstutiit haere Ibux . . induc re, bonos mores Itier;, pravos coWrigere, populum cohoνrationibus e aamonitionibus ad re trionem, pacem innocentiamquae accendere ; eIera, prout locul, rempus ae occasio feret, ex visis antium prudentia ad uirilium s vetum eonstituere. Hujusmodi sunt eurare, uhre parentur Kcclesiae, atque ut rimnia fiant secundum ea, quae sacris legibus sunt constituta. Ceterum visitationem hane inter praecipua Upiscopi munera recenset S. D. Chrysost. Homil. 2, nepiri. ad Titum t. t l, p. 737, ed. Mon Iavc. Euris. I 1 4, & S. Augustinus, r. 56 θ 209 rom. 2 col. I 44 ω T , edit. Vener. an. I 29 . et) vid. Uagna n. in east. dilectur de rere Ut. n. 26 Θ seq. qui late ea de re disputat, & plura memorat decreta Sac. Congreg. Concilii. Si Cay. i5 δε ibit. Iud O in. Cone. Trid. cap. Io fert. 24 de reformat. . Denedictus XIV, Conriit. Ad militantii 48, de apperiar. Sisb bition. eonced. Id negan . . 2 r. I q. 8r, eae Romae V754. Datur tamen appellatio, ut dicitur, in desoLι - , quae scilicet Ypiscopi deeretum desert ad judicem superiorem, posteaquam exitum ha-huit. 49 Viae Foedanum, loc. est. , & Barbos. in Conc. Triae ters. Is,

wap. I, de reformat. n. 7.

. 1 o. cuncta quas In visitatione sunt gesta ac reporta Congregationi Concilii significanda sunt, tum ut Ecclosia Capiti, cui est a Christo commissa cura et administratio gregis universi, omniurn paticularium Ecclesiarum status com pertus sit, tum ut cuncti Episcopi suam cum Sedu Apo stolica societatem et communionem ostendant si). I se mde causis longa consuetudine recepta ta), et scripta etiam lege confirmata est visitatio sacrorum liminum Apostulorum Petri et Pauli, quam omnes Episcopi variis i mpo ribus expedirs debent; nimirum unoquoquq tri nnio qui

in Italia, insulisquo adjacentibus, in Dalmatia, finitimisquo

Graecorum regionibus commorantur. Cetori voro Episcopi, qui longius absunt, intra quatuor aut quinque, aut ollam

decem annos pro diversa locorum distantia S). pari is se hujus visitationi obstinguntur Abbates, Priores, Praepositi, ceterique omnes etiam Cardinatos, qui monasteria, aut Vccleεias habent cum jurisdictione quasi episcopali ac rerrί-torio separato 4 . Qui definito tempore justis de causis suo munero fungi nequeunt, causas ipsas jurati dec re de boni

Romamque mittere procura orem virum ecclesiasticum,

qui huic segi satisfaciat s 5 .

93쪽

a) Con. 4, dist. 93. Qui canon a Gratia do tribuitur Anae letodi Zaebariae. Verum Anae Ieti certe non est, sed potius adscribendus Zachariae. uti putat Sebastianus Berardus, Graιiana ranonse onuini ab apγocryphir discreti rac. pari. 2, cs. 2, pag. 57, eae.

9 Vide cit. Conitistit onem Benedicti XIV, 6. g. ii. Et quia recte suo fungi munere Episcopi n queunt, nisi in dioecesi commorentur, sive res id Oant, idcirco eos residere oportet in Episcopatu suo si). Hinc Episcopi, qui per sex prepetuos menses abfuerint a dioecesi Sua, privantur quuta parte fruct Rum unius anni, quae Conserenda est in fabricam Ecclesiae, aut in levamen pauperum; absentes Sex aliorum mensium spatio amittunt aliam quartam partem eorumdem fructuum, tum gravioribus et iam plectuntur poenis, si diutius absint, nota festinant ei reditum ad dioecesim suam saὶ. 1 Cone. Trident. expresse des nire noluit, Upiseoporum in

sua dioecesi residentiam divini iuris esse, qua de re multis disputatum est, uti narrat Palla vicinus, in histor. cone. I. 7, c. 6, l. I S, c. 4; sed enumeratis muneribus, quae Episcopi iure divino com missa sunt, inquit, tes . I, cap. I, de reformat. , ea praessari non posse ab iit, si gWegi suo non nustriant, neque astissunt, sed mer a senam ortim more dese tint. Vid. Oeneae. XIV, de Θnod. I. 7, p. s. a) Conc. Trid. fert. 6, eup. I, de reforis. Pius IV, in Buba da sa-LIe 12, pag. 56, rom. 4, pari. 2, Mila . uisim. eis. Rom.

. ia. Si quis tamen velit aliquantulum abscedere, datur ei quoque anno Spatium duorum, triumve mensium, modo id aequa ex causa fiat, ac sine ullo populi detrimento si). Quod si quis aliter absuerit, quam Sacri canones abessct sinunt, beneficii fructus, donec abfuit, suos non facit, quod de omnibus cautum est generatim, qui curam habent animarum. Sunt autem justae causae, quae Ecclesias Pastores exculant a personali residentia, si nimirum Summo Pontifici probatae fuerint, christiana charitas, urgens neceSSita S, ebita obedientia, ac evidens Ecclesiae, vel Reipublic .e utilitas sa).I0Fieii id debet, ut inquit Synodu, Tridentina, sera. a I, cap.

94쪽

a) Concit. Trident. P. Sept. 25 cap. I, de res m. Pertinet etiam ad Episcoporum resident lana Constitutio Sanrita 'γnodus 47 rUrbani VII l, t. 6,pa . 2, p. ι5, cit. Bubar. , qua sancitum est, ut hiapiscopi recens ita tIrbe creati infra mensem ab edit discedere, atque ab proprias dioeceses migrare debeant, q ioci 'tamen tempus decreto Synodi Romanae sub Benedicto illi Cardinalis Uieariu ad alios quadraginta dies prorogare potest ; atque uti ii piscopi

ad Apostolorum limina accedentos quatuor tvenses abesSe possint a diceresi sua, cum citra montes, vel mare Sunt i cum vero Sunt ultra, menses septem. Ne qua vero fraus fieret his de residentia Iegibus, Benedictus XIV, in Constittit. ad uniter s.sib tom I Hur BuIIa . pag. 78, edit. Romae I 75 , sancivit, ut qui uno anno uvis non est beneficio trium meqsium, quos Synodus Tri-βsntina concedit, is altero anno diutius quam tres menses a sua dioecesi abesse non possit, atque ut tres postremi menses anni su- perioris conjugi nequeant cum tribus primis mensibus anui conseia quentis. ad eout sex perpetui menses efficiantur. In qua quidem Henedicti Constitutione multa praeclara, ct animadversione digna habentur de residentia Episcoporum.

. II. Praestat Episcoporum potestas divina institutione Presbyteris si , alque dividitur in a, qua sunt ordinis, in ea, quae Sunt jurisdictionis, in ea, quae sunt legis dio: sesanae. Ordinis potestatem consecratione acquirit Episco- p a), semel acceptam numquam amittit, eamque alteri delegare non potest, ut recte delegat 'potestatem jurisdi

stonis S . Ab ea manat Regum, Sacrarum Virginum ),

altarium, ecclesiae consecratio, ejusque post pollutionem expiatio s5ὶ, Abbatum benedictio, collactio ordinum, et Sa cramenti Confirmationis 63, consectio chrismatis, ut olei infirmorum 7 . . '

i Catholicam hanc veritatem contra haeret Icos Presbyterianos vindicat Concilium Trident. sors. act ean. 7, & jampridem S. Epiphanius, lib. 5, haeνes. 76, e. l. p. 904 edit. Retavit Colo

niae ima, graviter perstrinxerat errorem Arrii, qui Episcoporum& Presbyterorum potestatem parem esse arbitrabatur. Vide Reve- regium, odis. canon. Deos. Mi iiiv. Bisit rist. G. I, cast. I,apud Corelerium m. Apostolici t. 2, p. I 25, ed. Antur p. I 695, Petavi u Π, p. 6, tb M. Agm. L I, disteri. Melestiast. cap. t et seq. pag. al, edit. Vener. I 757. Ida machium Origin. et antiqu9. GririJan. 5b. s, cap. 4, β. 2, p. 3Ii et seq. tom. 4, ubi divina Episcoporum institu tio, eorumque supra Presbyteros potestas latissime ostenditur.

95쪽

lo coneil. Trident. ror . an, cnρ, 4, de Sacramento Oodiatis ) Can. 'νlectit, diu in. Io. Dicam alio Ioeo, quemadmodum interdum Sedes Apostolica, quaedam eorum, quae Episcopi propria esse monui, etiam Sacerdoti permittat.

. is. Ad potestatem jurisdictionis, quam Episcopus adi Apiscitur post electionis eonfirmationem stin, resertur imperium, quod ipsct habet in clericos, atque laicos dioecesis suae, in illos in univorsum, in hos Voro quantum attinet ad res sacras atqus divinas. Quod imperium Episcopi internum respIcit, et Qxternum forum. Pertinet ad internu fiasorum potestas ligandi et solvendi in sacramento posenitentiae, tollendi irregularitates et suspensiones, quaB Ex occulto crimine procedunt, excepto homicidio voluntario

a , servandi sibi jus dandae venias in quibusdam crImini

stin Cap. I 5. ae. eles.sa Cone. Trident. rest. 24, rap. 6, de reformat. 5ὶ Concit. Trident. sess. 14, can. II. Argumentum hoc, quod pertinet ad reservationes, quae in quibusdam casibus tum a Summo Pontifice, tum ab Episcopis suo iure fiunt. solide accura teque persequitur Christianopulus In anonymo libro nuper Romae edito, cui titulos se Dolia nullita dolio assolatiioni no' caririt νDati as Amoνὰ isIIa lottoνa sta ara in Milano per la validi a d Eo modesimo asssolum oni.

β. i5. Spectat ad externum sorum potostas legislativa, ju- . elicialis et criminalis. Itaque Episcopus leges condit pro bono regimine suae dioeceseos, vocat ad Synodum dioece- sanos, beneficia conseri, nisi quas Apostolicae Sedi sint reservata, nova instituit, et interdum antiqua in unum coniungit i , Ecclesias visitat, animadvertit in crimina clericorum, eosque gradu, movet, tribunal habet, in quo judicat causas ecclesiasticas, et mἔxtas a , atque etiam civiles, in quibus clericus rei partes sustinet 5 , poenas indicit adversus eos, qui sunt poena digni, publicos poenitentes arcet ab Ecclesia, eosque restituit ).

vide Pontifieale Romanum, pari. 4, ri . a, β. 6, p. ar, e .

Catalani.

g. 36. Ad legem dioecesana mpQ net jus ex gendi synodaticum, sives cathedraticum, hoc est tributum in honotria

96쪽

cathedrae Episcopalis praestandum, item jus exigendi pro- Curationem, quartam funeralium, quartana decimationum, et cetera, de quibus suis locis disputabimus. g. 17. Episcopi jurisdictio fertur in totam dioecesim ;sed quidem tamen beneficio Sedis Apostolicae ab ea sunt 'exempti, quo privilegio potissimum fruuntur . Regulares. Verum etiam in loca, et personas exemptas suam interdum Episcopus jurisdictionem exercet tamquam Apostolicao Se dis Delegatus. Nam ejus jurisdictioni Subsunt exempti in iis , quae contra haereticos sunt instituta ij; ipse consertapostolica auctoritate beneficia, quae a Ρraelatas Regularibus idoneo tempore collata non sunt a , animadvertit in Parochos exemptos, qui debitis diebus divinum verbum populo nunciare neglexerint; atque in omnes, qui haereses praedicaverint M; itemque in Regulares; qui ab se non impetrata facultate confessiones saecularium, aut ab sesnon approbati Monialium confessiones excipiunt quinque praedicant in Ecclesiis suorum ordinum vel non petita ab se benedictione, vel se contradicento, vel Sine sua

venia in alienis ecclesiis 5); et qui graviter delinquunt in administratione cujuslibet Sacramenti 6ὶ.

οj Gregorius XAE, Conuit. Luscrutabili bo, j. 6, pag. 2, tom. bi

G Gregorius xv, eis. Conssit. Inscrutabith β. 4. . 13. Similiter visitat, Et cum deliquerint, punit et corrigit Regulares extra claustra degentes i); qui vero intra

Claustra degunt Regulares, ac palam Oxtra claustra delinquunt cum ceterorum scandalo, et offensione, rogatu Episcopi, atque intra tempus ab eo definitum a Praeposito suo meritis plectendi sunt poenis, atque eorum, quae ge sta Sunt, certior est faciendus Episcopus, cui secus integrum erit in criminosos animadvertere a . Rursus ita censuris, et interdictis Episcopi jussu evulgandis, atque servan dis, diebus sestis, eorumque ritibus custodiendis, et in ceteris ejusdem generis Regulares omnes, quamquam exem

pii, Episcopo obnoxii sunt 5 .

97쪽

si in Cone. Trident. rere. 6, es. 3, de νε --. B, nedictus XI QDouuit. Pontis. 7, p. 55, t. a ejus Bullarii, edit. cit. H Vide Constitu uionem, Suscepit munerit i 18; Clement Is VIII,

rom. 5, pari. I, p. 9 f DIMAii, ubi etiam arcentur fraudes, quas fieri possunt adversus h plaropum loci, in quo Regularis deliquit, cum eum Praepostitus mittit in monasterium extra dioecesim, ne ipsum punire cogatur. 2ὶ Conc. Trident. 1err. 25, eap. II, do Regulari

' . 19. Sed es alia sunt capita delegatae jurisdiction Is; quam Episcopus in exemptos habet. Nimirum inquirit

in obreptionem et subreptionem gratiae, per quam aliquis liberatus est a poena, quae ab se inflicta fuerat si , ct visitat capitula sxempta, nullo etiam ex . canonicis ad consiliam adscito, quos sibi adjungere extra visitationem in capsis' exemptorum capitulorum debet ca . Deniquo omnes ecclesiae saeculares, quae in dioecesi sunt, etiam xemptae, monasteria quoque commendata, Abbatiae, Prio

ratus, Praepositurae 5), hospitalia, collegia, ct sodalitia estiam laicorum ab Episcopo tamquam Apos1olicae Sodis do- Iegalo visitantur, exceptis illis, quae sub immodiata Rea

gum protectione sunt 4 . . ' . i) Cone. Trid. ters. II, east. 5, de refo m. a) Cone. Trid. ses r. 6. e. 4 ω serr. 25, eap. 6, is reformat. Ui-δε Benedictum K IU, de Θnor dioec. lib. II, cap. '9, num. 5. a) Conc. Trid. serr. 7, eap. 8, Θ set . ai, cap. 8, de reformat tibi etiam observandum discrimen inter monasteria, in quibus viget, aut non viget regularis observantia. Conc. Trid. sors. aa, eap. 8, de reforma

SECTIO IL' ' . De Presditeris, Diaconis, Subdiaconis, de reliqtiis

Ordini S. . .

Eo. Beerdotis omelum, et potestas. ar. Unde Sacerdotis, et . Presbyteri nomen duetum sit pa 2 et 2 r. Potestas- ordinis, et Iurisdictionis. α . Ministri maiores, et minores. ai ad a . Diaconi, eorumque insti tutio et officia. a . Subdiaeoni. as. minores Μinistri, et emum in siit o. 'o. Aenlytbi.

33. Exorcistae. 3 2. Lectores II. Ostiarii.

34. clerici, qui solam habent ton.

suram.

3s et 36. Diserimen inter maiores,etminores ordines. 3 . Cleliei minores etiam cpniuga ti, quanto gaudeant fori privilegio l

. m. Ab Episcopis ad sacerdote pergimus, universum deinde ministrorum ordinem explicaturi. Nobilissimum e t

98쪽

. : . . . . visci uiri, et nobilissima potos fas sacerdotum novae loris, qui Deo non vitulos aut hircos immolant, sed lege a Christo lata ipsum Dominicum corpus et Sanguinem ConSecrant, a

ques offerunt in Missae sacrificio. . ar. Sacerdotes a sacris faciendis appellati sunt. Vocantur etiam Presbyteri latin Seniores i) magis tamen sapientiae, quam aetatis gratia sa). Omnis eorum potestas vel ex ordine, vel ex jurisdictione procedit.

0 Quod summo haberetur in pretio, essetque maxime ve-berat dum προσβυγατον Aristoteles vocat, di frequens illud si

meri πρεσβα δεα veneranda Dea.

et dem Presbyteri, di Sacerdotis nomine voeabantur et Iam Episcopi, Cyprianus epiri. 85, pag. 47, edit. 'gali. Parii i666,

u. 22. Ex ordine trahitur infirmorum unctIo, conssecratio divini corporis et sanguinis, divini Verbi pra dicatio, potestas baptigandi et ligandi, atque solvendi in Sacramento poenitentias. Trahitur .ex jurisdictione actus ipso, et jus exercendi hanc potestatem, quod ab Episcopo accipitur, OtΕpiscopi arbitrio confertur, aufertur, laxatur,. contrahitur, excepto mortis articulo, quo Prosbyteris liberam Ecclosia in mori sentem attribuit dimittendi peccata potestatem si . Recte hinc eorum munera doscribit Pontificale Romanum sa); cum inquit: Sacordolem oportet offerre, benedicere, praeesse, praedicare et haptizare.

i 38. a 3. Sed non haoc omnia a quolibet Sacerdote fieri po

99쪽

sunt. Quamvis enim Sacerdoti In ordinations assignetur titulus, sive Ecclesia, Cui inserviat, non omnibus tamen as- Signatur populus, quem regant, et cui in rebus spiritualibus

praeesse debeant. Tituli assignatio facit, ut in eo Missae sacrificium offerant, panemque Eucharisticum populo distribuant, Et quasdam benedictiones impertiant si . Verum quod attinet ad reliqua munera, quae in Pontificali mem rantur, aptum quidem ad ea facit Presbyterum et idonesum ordinatio ; sesd cum respectum habeant ad populum, sintques indicia spiritualis in eum jurisdictionis et potesstatis, hine omnis Presbyter, qui sibi populum subjectum non habet,

facultate eorum jurium exorcundorum, quam in ordinatione accepit , partim contra canones illicite utitur, partim seu Stra omnino et inutiliter. ij Duplex distinguitur benedictio, altera, que maior & solemnis dieitur, quaeque Episcopi propria est; altera minus so- temnis, quam etiam Presbyteri emittere jus est, ciau. 96, c. I, H. I, ι. 5, ib q. Glor. de ρ λυ. in ii. Sant re alie benedictiones ut aquae, novorum fructuum, & similes, aed in his servandi sunt ritus, ct consuetudines Ecclesiarum, ex quibus quaedani benedictiones Episcopis, quae lani Parochis, 'quaedam aliis ab Upiscopo delegatis Presbyteri, re Servantur..

q. a i. Ministrorum duplex Est genus: alii majoros, et Sacri ; alii minores, Pt nod sacri appellantur. Sacri sunt Dia conus et Subdiaconus, qui Sacri dicuntur, quod inter Mis-Sarum solemnia ordinibus initiantur, Et suo funguntur munere Supra gradus altaris. . et . Diaconi ab Apostolis instituti sunt numero: septem ij, quem numerum diu Romana Ecclesia retinuit sa). Electi aut υ in sunt non. tantum ut mensi S, sud etiam ut altari ministrarent 5). Explicat eorum munera Pontificale Romanum ) his verbis: Diaconum oportet ministrare adultare, bupιizaim, Praedicare. i in Act. VI. Id tam an ab Apostolis Christi mandato iactum est rVid. Theologos, ct Salam in noI. ad Bonam Uper. Liturg. I. I, cap. 25, to n. I, pag. 55O. 2ὶ Conser Sotoinenum, l. 7, e. 9, p. ΘΤ, M. Valesii, Cantabr. i Eo, ex Aticto em Comm. in I ad Timoth. intre op er. S. Ambrorii, col. 55 I, p. 4, eae. Mauris. Venet. I75r, quem quidam Ambrosium fuisse putant, vere tamen est Hilarius Sardus Ecclesiae Rom. Diaconus, qui tu saeculo vitae usura fruebatur. Petavius, do EM. Histroreb. lib. I, cap. I 2, n. 7, Opus illud Hilarii esse negat sed euin refellit Natal. Alexander sac. 4, e. 6, ari. I , pag. 296, tom. 4. Di ii ipso by Cooste

100쪽

6M Cyprianus, In eam aue, dist. Q3. Diaconor, inquit, Apostoloeeibi constitia runt Episcopatiar, et Melesia ministros. Quod idem habet Ambrosius, de υ c. lib. I, e. 5o, n. 255 et seq. col. 76 ex seq. t. 5, edit. -υν. Ren. I76l. Revera Diaconos electos legimus: Diror plenos Spiritia S , eosque impositis manibus consecratos, quadelara ostendit, eos non tantum mensis, sed etiam vitaris ministerio fuisse praepositos. Fuse ea de re disputat ritavius, Dirr. EGI. l. 2, c. I, x. 6,rbeolog. dogmat. p. 55,eae Ven. I 757, Jueninius do Sacγament. ιι. 9, δε Md. in t c. qu. ι, c. I, ac Mamachius, in disse l. do septem Diaconis, quae edita Romae est anno 749, atque defensa a FG

Clemente Chodvkie-ier. Ord. Haedie., ubi agitur, copiose de institutiona ct officio Diamnorum.

Pan. 1, tis. II, β. 4, p. IIO, edita Calaiani. g. 26. Debent IgItur Diaconi Episcopo, et Sacordoti sacra facientibus ad aram stantes inservire si); olim etiam Eucharistiam populo tribuebant, sed hodie tribuere non possunt praesente Presbytero; et nisi id necessitas flagitet 1 . rum etiam est baptizare; sed eo jure uti nequeunt, cum adest Sacerdos, et cum procul est causa necessitatis 53. Denique munus etiam praedicandi proprium est Diacono- rum, atque id non solum respicit Evangelium, quod legunt in Missis solemnibus, sed veram etiam divini verbi praedicationem, quae ad institutionem. spectat populorum 43. Verum munus hoc praedicationis, ut Presbyteri, ita etiam Diaconi, sine Episcopi venia, et auctoritate exercere nou

baeum, t. 2, col. I 44o, e t. Ven. ita so Presbmeri, tit Episcopi ministrum novepit. Alicubi Diaconi per summam audaciam saerificium obtulerunt, sed eam compressit Conc. Arelatense I. ean.

5 apud eumdem Labbaeum, t. I, col. I 52. Nam ipsi ad ministerium, non ad Sacerdotium consecratur, ut recte inquit Conc. Carthagin. IV, can. S apud aedium Labbaeum rom. 2, eo7. Atri enim Diaconos Dominicum etiam sanηuinem in Latina Ecclesia conseerasse videtur tradere S. Ambrosius, R. I. I, cap. 4 , n. 2l4, col. 64, r. 5, ed. Mati . ven. I75i i nain apud euin Laurentius Diaconus ita Sixtum Episcopum suum ad martyrium properantem alloquitura OMO,Sacerdos Sancte, sine Diacono propννυν Iuoλμmqtiam sacrisicitiis sino ministro oferre consuevoras. id in me ergo aio leuit, Pateνὶ ...icii commis σι tDominici tanguinis consecrarionem, cui consumandorum consoptium sacramento tim, huic sanguinis tui conrisνtium negas 3 Verum hoe loco sanguinis conseraatio era ranguis conrecyaιυς, ut a Iurisconsultis thesaurus dicitur poeuniae dei positio, hoc est pecunia depordia, & Ambrosius Laurentio committit sanguinem consecratum, ut eum distribuat, quod Diaconi lassicium, erat, non ut ipsam sanguinis consecrationem faciat

quod proprium tantum est Episcopi di Saeerdotis. Vide Cardin