장음표시 사용
101쪽
MFotiris eontra pios, fidelesq; hominum miserrime Haud enim ignari sumus, ordinem in Trinitate esse ἄsed pium, atque fideIem. Qui vero tertium a Patre Spiri. tum sanctum ex necessitate esse ostendit, tanquam impium, quem tu cum Eunomio asseris , minime recipimus. Atque tontra scripturarum sententias mentiris. Quae non modo Filium, sed interdum etiam patrem Filio, Spirituiq; sancto nexum esse aiunt et interdum quoque Filij, & Patris Spiritum sanctum medium , communemq; affirmane. Et quem liquiado dici ordinem assetis, manifestum est, quod non de Filio , di Spiritu sancto est . Conceditur tamen & Filium esse medium , sed non quoad existentiam Spiritus ab eis, qui Diuina nouerunt. sed secundum cor sessionem, non immediate Spiritum sanctum ponentibus, ne & ipse penitus videatur. Itaque eiusmodi dista a viris sanctis bene, ac recte reposta sunt. Sed qui in hoc loco illa collegit atque ad suam , hie falsam opinionem inseruit male, impieque his utitur.
AT homo quisquis es, qui haec dicis, huiusmodi ordo,
quem attulisti, tuosq; docri auditorta, non ordo, sed potius inordinatio nuncupanda foret. Nam si propter confessionem, ut ais, ordinem amrmas, Filiumq; medium esse asseris, ne immediate Spiritum ponens eum genitum cogam in opinari, videris neque re in Diuinam Trinitatem ordinem ponere, sed ipse ia concipiendo quasi dono con cedere , ac putare in te esse, cum volueris permutando ordinem no minum postponere. Si enim ob nomen Patris nam hoc a Litrox consessionem vocas non effers immediate Spiritum sanctum, ne genitus putetur, licet si eum spirantem nomia
Dabimus, Spiritum statim inferre, & per Spiritum ex spirante Filium esse, Filiumq. per se ex Patre, sed per accidens ex spuranter Spiritum autem sanctum per se ex spirante, sed ex Pa
102쪽
Ne per accidens. Atque in nobis esse ordinem alteranti bus . Interdum Filium medium Patris, & Spiritus ponero, cum primam causam Dominemus patrem. Interdum vero Patris, & Fiiij medium Spiritum, cum eum spirantem assi me mus . Quae quidem omnia & absurda sunt, & magis ino dinationem, quam ordinem inducunt. At nos huiuscemodi ordinem negamus. Nec vero arbitretis nos cum Eunomio eum ordinem sentire, tertiumq; ex necessitate a Patre Spirutum putare. Nam tertium esse ipsum maxime quidem credimus, 3c hoc ex i ecessitate . Modo hoc tibi verbum ex ne cessitate non significet idem, atque ex natura , cum illi cr damus, qui eum tertium esse tradidit in salutaris baptismatis eraditione . Ite, inquit, 3c baptizare in nomine Patris, MFiiij, & Spiritus sancti. Tertium autem natura esse nunquam dicimus , nec reqvam incidemus in alterum contra Morum sutiendo alterum, ut ipse agis . Siquidem tertium natura ipse fugiens , ipsum etiam discretiuum personarum ordinem negas r neque potes in medio manerer quam melius tibi fuisset ambo fugere extremat stareq; in medio, venostra senter tia est i qui nec omnino tertium esse negamus, neque tertium esse natura concedimus: sed tertium quidem eum ponentes , non solum dici, sed etiam esse atque ordinem discietivum recipientes personarum, non naturarEmr quen, quidem ipsum ex necessitate esse quis contradicat. Quam quom ipse omnem ordinem quoquomodo ex necessitate d
Inon sttantem, hunc esse tertium non concedas, nec Patrem
no strum Chrysostomum audias, cum dicati discretiuus ita que diuinarum personarum ordo sanctis notus consistiti sed discretiuus ratum ordo in sancta Trinitate rejjcjendus est rdiscretiuum aut m peis arum offlinem natur: quidem non esse, sed natura tamen ess' quilibet sanae mer tis concederet, ac secundum hanc rationem esse & naturalem, noxi secundum quot naturam discernit, sed secundum quod natura ron positione nostra est. Id autem assirmant & Doctores Eccl siae Principes Athanasius, atque Basilius: luem Ziorem pio positionem trade a,4Athanasius m orem inducet si &syllogismum ambo unum complectentes demons rantem natura Spiritum sanctum ad Filium ordinarii ad Patrem enim Filium natura ordinalia. Nita quidem natura I ut
103쪽
omne causatum ad propriam causam ; utque id, quod ex igne producitur ad ipsum ignem, docet Basilius i Spiritum autem eiusmodi naturam, ordinemq; ad Filium habere, quem Filius ad Patrem, Athanasius litteris mandauit, qui cum natu ratis sit, non inquantum naturam discernit. Saepe namquo id dicatur, ut calumniantium obseruantur ora, sed quia natura non positione nostra est 3 re quidem esse, &non intentione nostra , neque in nobis esse, ut ipse arbitraris, cum velimus permutarer interdumque ita ordinare, interdun alitere nemo est, qui non fateretur: Si itaque huiuscemodi ordinem & ipse fateris , scripturarum sententias non peruerintimus ; nec ullis , qui mentem habeant, videbitur, sed bene , ac rect*, qui eas collegit, secit I atque pro nobis hae rationes sunt . Sin autem hunc negas, qui dicit te eum negare, verum dicit, nec mentitur, sed bene te vulnerat verbis CONIectis Doctorum. Vile etiam haec sane agis, cum ad aliam sententiam dictas auctoritates ipse colligis; dc per eas putas xetellese hanc insolubilem auream ordinis catenam. Spiritus namque medius inter Filium, & Patrem tanquam ingenitum, penitumq; esse dicitur, cum ipse neque genitus sit, neque ingenitus secundum Gregorium Naalangenum: Pater autem pilij, dc Spiritus Sancti nexus, ut ipse sons eis exissens, δc ut sint, & ut unum suae: Quae cum abs te superuacanea, nec ad propositum producantur , non minus contra Producentem, quam contra eos, aduersus quos inducta istunt, & reprehensionis, δc ruditatis demonstrationem
CVm quidam sint, qui illud Euan 6Iij dictum, quod Spu
ritum sanctum , Spiritum veritatis nominat, non concedunt idem valere, quod valet &dictum, ex Patre ipsum Procedere. Itemq; nec illud aequiva lere asserunt, ex Patre Videlicet procedere, & ex Filio accipere Spiritum sanctum. Collectae sunt & eae auctoritates Doctorum ad aequi ualet
mm stendendam eiusmodi dictor um Euangelicorum.
104쪽
IN scRIPTIONES VECCLPalamae Contradictio.
o Hominis amentiam. Cum enim a quivalent haec dicta.
unitatem , siue consubstantialitatem diuini Spiritus re-P lentant , disserunt autem quasi non ab Utroque ,Patre sciis
dem ab eisdem scripturarum sententijs notum este autem
IN his nee apparentem quidem argumentationem assere,
qua sola in alii s utitur, veri negligens, vel imperitus etiam imilis, in quibus allud reperire contingeret In his enim neque si vehementer quaesiuisset, reperisset, contumeIiis vero auctorem assicit: prout etiam in aliis faciet positionem etiam quandam ponit ad quam probandam nihil inducit necessitatis. Siquidem auctoritatem illam, quae Spiritus Veritaris soletur Spiritum Sanctum, esse illi aequaIem, quae ipsum ex Patre procedere ponit, vel ex Filio accipere, nobis dicen-ri.,us t his umea tem , inquit, &consubstantialitatem spiritus ostendere; non tamen eis processon m ex Patre , & pilio, secundum hoc erim disterrer sed quomodo non demonstrat, verum auctoritates illas, ac dicta testatur, quae tamen dilucia de in contrarium , quam ipse velle ducunt. Quod enim com munitatem quandam. consubstanti litatemque ad inuicem fiasnificantes aequi ualeant, hoc vertissim m est . Quod autem ex atre Filioque Spiritus Sancti processionem non ostendant, hoc certe a temetipso affers, aduersum omnem veritatem p
gnans. Nam id ipsum coi substantiale causa est, ut Spiritus Io , vel eX Patre per Filium producatur pio ut Diuus rillus dilucide onmdit proprius, inquie, Botris, &Filii est Spiriti s Sar ctus , & unus ex Patre per Filium propter sub- sartiae identitatem, siue Patris scilicet & Fiiij, siue & horum ad Spiritum . Hoc enim modo, vel illo pro nobis hae ratio. F nes
105쪽
nes faciunt. Consubstantialitas enim Spiritus ad Patrem, MFilium, quodque eorum Propius dicatur, non excludit ipsum ex Filio , vel per Filium ex Patre esse; imo vero concludit , atque probat quod etiam & alibi idem ipse inquit, Dei Patriuetiam, & Filii Spiritum Sanctum esse qui consubsta latiter ex viroque scilicet ex Patre per Filium prolanditur. Si enim simpliciter solum consubstantialita&causa esset, quod Spiri-rua sanctus proprius Filii diceretur; utique & Filius Spiritis Sancti proprius diceretur, cum ei consubstantiaIis sit, quod
Memo unquam amrmare ausus est. Si vero ob illud , quod FLIius ad Patrem reseratur , non posse inquit, Filium proprium Spiritus dici, ne eius esse Pater Spiritus sanctus videatur; Testantur nobis ex necessitate Filium spirantem , aut producentem esse, proptezea quod Spiritus cum resaeiuum nomen sit, ad spirantem reseratur , necesse est, atqur ex illo s pira xi, cuius etiam dicitur. esse. Et ita contra set a talia i ctantes reperientur, cum Putent aduersarios oppugnaro Quod autem non solum dici Spiritum proprium Fili j ineundem sensum cadist, atque ex Patre Nocedere, sed nihilminus&accipe ex Filio, id etiam rursus una cum multis alijs D ctoribus ipse Cyrisus testatur: ut enim procedens per ipsum Daturaliter tanquam Proprium eius, inquit, Cum omnitius, quae habet, pei secte accipere dicitur, quae illius sunt.
CVm qui dam fiat, qui assirment haec verba ad inuicet,
disserre , prodire scilicet, profluere, dc procedero, collectae sunt ad irrefragabilem eorum aequi ualentiae demo strationem propositae Sancti Cyrilli sentetulae ideinde alio-xum dicta Patrum, qui de Sancta Trinitate tractarunt, astrum Eum ex Patre prodire, & emitti, & profluere Spiritum
Sanctiun in illis Iocis , quibus dicturi erant, eum ex Patro
106쪽
O Dementiam, quis enim tam ignarns est , quin sciat hoc
verbum prodire de Filio etiam dici, sed procedere , aut profluere de eo ipso nunquam. Quemadmodum & proflumre proprie de temporali missione Spiritus, interdum, tum aetiam de processione dicitur. Veccus tamen iste, de qui eum sequuntur haec nihil adinuidem differre affirmant, impie, pariter, atque impudenter. Siquidem sanctorum dicta hoc 1n loco collecta , ostendunt in quibus interdum haec ver
Ba Concurrunt, eorum tamen ad inuicem differentiam minime interimunt.
AT s attente beatum Cyrillum Iegisses, de Filio etiam
reperisses eum usum hac dicti0ne procedere in tractatu, quem fecit super Ioannem, in ea parte videlicet, cum ventrit Paraclitus, nam si ex Patre, inquit, non procedit, id est ex eius substantia Filius secundum nos r si vero de Filio Prossi ere non dicitur, cum tamen dicatur de Spiritu , minume mirandum est; cum figurae roeninis Spiritus haec dictio accommodatur, non autem Filij, quema 'modum etiam dictio generatio Filij quidem nomini accommodatur, nor autem Spiritus romini conuenit, non tamen idcirco iuste diceret quisquam, quod cum ipsum generari ex causa e ne fgni ficeti Spiritus autem non generatur ex Patre, sed Pro cedit, ipsum procedere non seni ficet ipnquam e causa esse ex eo, a quo procedit. Hoc erim dicere stolidum est. Quare disseientiam harum rictionum hinc prob; e minime Potes . Cum autem Sc de Filio , de Si iritu Sancto pariterllaec dicantur, item cum emanatio Spiritus, Sc processo v Cetur , εe pios uertia, & progressus tanquam idem haec omnia sgniscent, nihil omnino d sserie haec nomina ab inuicem videntur. Quod si non disserunt, eodem igitur modo
107쪽
Spiritus Sanctus dicitur, quemadmodum cum de Patre, se cum de Patre dicuntur, per ea intelligimus Sancti qpiritus processionem ex eo I eadem igitur δc ex Filio, idest per Filium intelligenda est i profluit enim Spiritus Sanctus, ut Cyrillus latetur, a Filio; quemad modum etiam ex Deo, & Patre nutilum dubitationis vestigium relinquens . Quod si tu demo strauetis, haec nomina vel non idem significare , vel si idem aliter tamen de Filio aliter de Patre intelligi debere, quamquam noster Doctor clamitet, ita a Filio profluere, quema modum intelligitur ex ipso Deo, & Patret absolvemus te, huius istiustae blasphemiae in Veccum, & amentiae, cuius
eum, non recte considerans, accusas.
CVm quidam audientes visitum Sanctum ex pilio etiam
emanare, atque prodire, non diuinam Spiritus nat Tam ev diuina substantia , natirraque Fili j oriri, atque ema-
Lare insu Ise concedunt i sed spirituale quoddam munus filis , qui digni sunt, superueruens, ob idque ilIa, quae in eis fit inha bitatio ubique praesentis diuinitatis Sancti Spiritus habitu dianaliter fiat, ita et iis modi munus intelligentes ac si seiunctum . separatumque a diuina Spiritus substantia intelligeretur . Couiectae sunt & eae auctolitates, ex quibus id intelligi potest Quod Sancti Spiritus inhagitatio, quae fidelibus, dignisque fit , quamquam habitudinalis iness biliter,& super ratione est i ta men quia eo haec dona Spiritus profluunt, ubi diuina eius natura habitudinaliter inhabitabit ipse Spiritus Sanctus, qui in , Trinitate & una persona, & eius compIetivus, quique diuina natura persectusq; Deus est prout Pater,& Filius demonstratur ; cum aliquis Spiritum Sanctum em nare, Prodire, & esse ex Filio
108쪽
N Eque quid dicae profecto nouit, neque quid amrmare
velit, qui hanc scripturam composuit. Nemo namque qui pii intelliget quae dicta sunt, semotam esse i diuina natura diuinam gratiam , & operationem putaret. Nec ea de cauisse , quia inseparabilis est a diuina natura diuina operatio, propterea & natura est operatio nihil ab ea disserens . Siquidem diuina operatio ex natura est, & ei inesse ut Theologi a firmant, sed per se non est. Diuina vero natura nec ex ope ratione est, x est per se, & Iocus est diuinarum operati num. Sed & Spiritum Sanctum nequaqua m ex persona es Filij assirmamus. Iste autem cum eum dicat ex natura esse Fulij ; nobis contradicere, atque aduersari arbitraturi nihil dis sene , ut vadetur putans naturam a subsistentia, vel x dii rentiam inspienter naturae afferens in Sancta Trinitate, quia disserentia personarum est.
SI ergo semotam diuinam Spiritus gratiam ab eius nati,
ra, personaque non arbitratis: quid intelligis audiens ex Filio Spiritum Sanctum mitti e patet quod etiam volens no Iens illius personam, siquidem gratia sine persona non mitti- ruri quia ut Cyrillo placet,non subsistente gratia minime parricipamus , sed id est, quod mittitur diuina natura , 3e subsi-sens, quod completivum est Trinitatis, persona videlicet Spiritus sincti. Quo igitur pacto de Filium hunc mittere intestiges. Haud enim aliter quam patrem r alterius eni m etiam potentia foret. Manifestum est igitur quod sicut 8c Pater sed Pater mittit producens Sc ipsam personam: Ιgitur de Filius eum ipsum mittit producens de ipsam personam, L si tanquam ministrum eum dicas Spiritum, qui ex Patre procedit
Postea mittete. Quod ut absurdum ita , & impium est. Co cedatur enim non idem esse diuinae substantiae diuinam operationem i quidnam concludere tum in hoc conaris o si cum
109쪽
Spiritus sanctus mittatur, non insubs stentem pratiam, verum ipsam diuinam subsistentem naturam mitti, & ipse concedis manifestum est , si etiam ignorare ipse dissimulas, Sancti Spiritus diuinam hypostasin ex Filio esse, emanare, atque mi ti, quemadmodum etiam ex Patre, quod sibi ostendendum Proposuit, qui Doctorum collegit sententias . Quod si mira- ais quo pacto nos ex natura Fili j Spiritum Sanctum assereotes Criri, atque emanare , & eX eius persona esse putamus, ac si Propter identitatem naturae, personarum identitatem p Meremus , vel propter eorum disserentiam, alaeritatem etiam Maturae introduceremus. Nullo proiecto magis nos tuam pem filiam miramur. Si cum Fili j naturam audias cum hac additione Filij, eam tanquam quid simpliciter absolutum mi iE-'8s, &non cum proprietate Filij, nec id quidem comprehendere potuisti, quod per se natura absolute, communia terque sumpta neque mittere, neque producere quicquam Potest, neque omnino. esse causa essendi, quae non sit cum Hliqua propi ietate sumpta, quae personam constituae. Nam quod indiuiduorum sint operationes tota Philosophia cita
AD demonstrandum Spiritam Sanctum ex patre, pilioque esse, col lectae sunt & eae auctoritates scripturarum , quae ostendus t eum esse qualitatem substat tiat Patris & Fiiij. Itemque fragrantiam, spirationem, & odorem . iuxta autem eiusmodi sententias, δέ aIta dicta excerpta sunt quae in eundem sensum ducunt, quae & Patrem Spiritus Sancti sontem, R Filium Spiritus Sancti fontem piissime asse uesant .
SEotentiat hic seriptorum collectae per exempIa quaedam quoad fieri potest, Spiritum Sanctum patri, Filioque com substantialem esse ostendunt. Nec enim exemplum reperire quisquam potest, quod omnimodam habeat similitudinem. Et
110쪽
Ee eum interdum Spiritus Sanctus aqua viva vocetur secun dum gratiam, & operationem , huius aquae & Pater, &lius solas nuncupatur. Interdum & idem spiritus Sanctus. Qui υero eiusmodi dicta hic attulit, horum quaedam praeterii. quibusdam abusus est. Ee hoc modo allicere, de trahere prurat ad suum peruersum sensum audientes.
DEmonstrant quidem sentontiae praedictae spiritus Sancti
cum Patre pilioque consubstantialitatem, nec id tamen solum, sed quod etiam ex eis sit, atque procedat. Na me enere utique esse, & ipsemet eu significare concedis. Hoc autem cum dederis, non poteris reddere rationem, Cur eadem de Patre quidem dicta non modo consubstantialitatem, sed etiam eX eo esse demonstrent et, de Filio vero solam consubstan tialitatem , praesertim cum haec nomina non conuertantur.
Siquidem e substantialis Spiritui Filius dicitur di formav ro , aut fragrantia, aut eius spiratio nunquam dictus est. Vettitur Filium Drmam Patris, vel Dagrantiam, vel qualitatem legentes , non tantum ei consubstantialem hunc intelligimus, sed ex eo etiam prodeuntem di ita de Spiritum Sanctum spira monem, sermam, fragrantiam, atque operationem Filij viro que modo praedicto putamus dici. Quae enim ratio est aliter de Patre ad Filium, Spiritumque, aliter de Filio ad Spiritum haec in ligere λ Tu vero & eorum , quae antea latebaris oblitus , rursuin Spiritum Sanctum amrmas secundum gratiam
tantum aquam vivam vocari, & huius dumtaxat Filium esse
lantem . Sed si gratia haec a substantia, subsistentiaque minime seiungitur nam hoc iam concessisti) quomodo non R diuinam spiritus Sancti personam cum hac gratia Filius ut laus emittit p