장음표시 사용
192쪽
dierit, maximam utilitatem sit allatura . Et quoniam in liis nihil noui in praesentia elaborauimus; extabant enim nobis antea scripta. Nunc tamen parum niti quid, laborare, praeter ista, animum applicauimus, & aliquid amplius tua causa edere iudicauimus. Quapropter cum sm, dc celeriter, res no strae Synodi, sanctissimaeq; concordiae, tibi clarissime vir narrabo, ut se habuerine ; addens quoq; rationes quasdam,quibus aliquis de isto dogmate praeterea m Visadducatur, ut credat . ita tandem orationi finem imponam. Antequam vero de istis dicamus, paruam, & exiguam quandam rem, i on parua tamen consideratione dignam procinaijs addam, quae sane in praedicta dogmatica oratione des teraturi hanc igitur hic c ompensabo . In. ea enim oratione, tametsi ex s olis sanctis patribus Orientalibus veritate huius quaestionis ostendendam propossueram; tamen dictum quoddam , quod instar omnium aliorum sit, Diui patris nostri Baslij praetermisi, propterea quod utcunque illud ambiqeretur, non quod ego etiam de eo dubitarem, minime vero; sed quoniam pleiique in con-rrouersiam i euocabant, ambigua re uti nolui. hoc autem
dictum est, quo ille beatus vir in tertio libro suarum ignem
spirantium rationum aduersus Eunomium usus est. Quae enim, inquit, necessitas est, si ordine ac dignitatia ,stertius existit Spiritus , tertius quoq; sit natura λ dignitate ,senim secundum eum esse a Filio, ab ipso habentem esse, & ,, ab ipso accipientem, & annunciantem nobis, atque omnino saab ea causa dependentem, tradit nobis pietatis sermo. Hoc igitur dictunt in ea oratione praetermisi. Non autem aliter id legitimum esse Beati Basilij credo , ac caeteros eius nabae M sermones aduersus Eunomium. quibus vero rationibus id vocantur mihi ipse persuadeam, tu quoque audieῖ .Piimum quidem in hac Synodo, cum libri quinque, immo vero sex inuenirentur, & quatuor sane in membrana scri- Missi Pti vetustissimi extarent, duo vero reliqui Bambaceni, quom eonfici-rum tres quidem erant Mitylenensis Archiepiscopi, quartus
Lati roriar ex duobus autem Bambaeenis unus erat inuictim- l
mino stri Imperatoris, aIter sacri patriarchae, quem ille ζηNonasterio Xanthopulorum accipiens secum attulerae. Ho
rum igitur stac librorum quinq; sic sententiam habebant. en tu
194쪽
quemadmodum ego nunc exposui. nimirum ab ipso habem .satem esse, & ab illa causa scilicet Filii dependentem Spiritum lis,is Sanctum testabantur. Vnus vero liber scilicet Patriarchae secus habebat, cum quispiam sententiam intericidisset, &partim addidisset, partim eriam abstulisset. Deinde, peracta sacrosancta synodo, post reditum nostic ι aisaiae Constantii opolim, cum sacrorum illorum Monasteriorum scripti fere omnes libros proposuissem inuestigandos, quoscunque recentiores, & post illam magnam contentionem reperi scriptos; hi omnes intercisam habebant sententiam: qui vero antiquioris manus, &ante mutuam pugnam essent; hi omnes, cum non pauciores sint ipsis corruptis, sani & integri manent. In quibus & aliquid lachrymis, & admiratione dignum a competii admiratione quidem, si quis sponte, volensque mendacium amplectatur, ipseque illud conflet, praesertim velitatem ipsam destruens, cum tamen humana mens verum pio obiecto habeat Lachrymis vero dignum, quo 1 nimirum nonnulli reperiantur , qui adeo negligant fidei verit tem , sine qua fieri non potest, ut homo salutem consequatvryut non modo in ea inuesti anda, atque inuenienda sint pigri a verum etiam eam manifeste expositam obtegere, turbare, R
Id igitur eiusmodi erat. Inter alios libros etiam in Mona- serio Chiisti Sotesis pantempti hoc est, seruatoris cuncta inspicientis duos reperi Beati Basidii librost quorum unus μά-
quidem in membrana scriptus ex facie vetustissimus appare-hati quot annorum tamen esset, nescio; propterea quod ibi
non esset annus adscriptusi alter vero Bambacenus annos -- -
re trecentos scriptus erat, si quidem in calce adscriptus ' 'rat annus, ex quo id s3cile computari poterat, & libri ipsi adhuc extant, nisi forte postquam mihi ostensi fuerunt, opera eorum , qui fac ile omnia mala propriae saluti machinamur , evanuerint. Hi duo libri, quemadmodum nos exposuimus Doctoris sententiam, sic intus habebant scriptam: Homo Uero quidam, animo quidem audax, sed manu adhuc longe
audacior, aduersus membranam ferro utens veritatem ab sit, minus tamen res illi processit. Cum enim locus vacuus
si, ipsaq; syllabae dimidiae adhuc appareane; ia audaciam iuitur arguunt, di velitatem ipsam nihilominus clare e pyimsit. In alio
196쪽
In alio velo libio litura, totam illam partem sententiae obliterauit, quae sc habeti Ab ipso habentem esse, Rom- irino ab illa causa dependentem. Verum deinde tempore , 'proce lenie. cum doctus ille Cydones librum in manus accepisset, sententia iterum sana 1eddita est. ipse squidem propria manu & sententiam in libro integram adscripsit,&eum, qui id ausus esset, satis digne conuitijs conlectatus est . In tantam nimirum dementiam, tenebras, se ignorantiam os rates contes tio impulit, & audent dicet e Latinos, RVeccum libros co rupiste, cum tamen dimam istud tantam habeat pulchritudinem , erutaque cum eloquentia , rotunditate , & attica gratia sit prolatum; ut non solum Latinos tale quidpiamessicere, tantaq; cum gratia graece aliquid conscribere minime posse, quibus pavia lingua, variaeque figurae Scyraecepta diuelsa dicen 'i, ut aliquid in i ostram linguam cum gratia edant, impedimento elle possunt i quemadmodum econtrario, ut Graeci ipsi latire aliquid aequa gratia Latinorum componant, nullo modo fieri potest; quantumuis vilique linguam inuicem exerceant. Huius velo rei Iocupletissimus ego testis esse possum, qui Iatinam Iinguam sei meo qui 3 alius Latinorum, qui in ea muItum elaborarit, calleo,&perci pio, conscribere vero aliquid vel mediocri Iaude dignum imitii me valeo . Non solum igitur ut dictum est, seri non poterat, ut hanc sententiam tanta cum gratia Latini ederent ἄsed neqDe Graecorum ullus , excepto ipla, Basidio i illius est
nim imago , illius est hoc genus scribendi. si quis Isurimum
valet ad orationum idaeas dijudicandas, icit quod ducos praesertim cum & Veccus, heri, & nudius tertius extiterit; libri velo, cum longe vetustiores quam isti sint, verba esse inania, vanumque refugium, rationem istam ἀμ
Amplius etiam & aliunde hoc idem certum sacere possetoliquis . Fuit vii quidam, cum plerisque alijs magnae septentiae δpud Latinos, Hugo appellatus, antiquissimuῖ author, Mqui multo tempore nos antecessiti ex quo enim suit, Propς trecenti sunt anni elapsi. is cum deplocessione Spiritus Salineti scribat, hoc magni Basilij dicto ad probandum utitur, Quod
198쪽
myd sare ego non solum latine inspexi, vobisque resero, velum etiam Constantinopoli cum in meas manus incidissee, piaece scriptum legi. Legi veto non quidem librum ipsius Hugonis, seis Nicerae cratusdam contra Hugonem Iibrum antialogicum hoc est , concertatorium ac de controuersis scriptum ut ego arbitror Episcopi Thessi Ionicensis, qui fuit
arte ducentos quinquaginta annos. In quo videtur iste Hugo, hac sententia usus suisse. Atqui iste Thessalonicensis Latii olum adhaerebat dogmatii conclusionem enim veram esse opirabatur di contendebat vero id, quod es in prouerbio , de umbra Asinii Non oportere, inquiens, nec ipsa quidem vera Symbola addere. Res scilicet magnae religionis, scrupuli, ac sapientiae non secus, ac si aliquis diceret, Cono- Portere veritatem libere profiteri. Atq; hae r fuse recensui , dc dilata uir volens ostendere, factam quidem esse in libris corruptionem, factam tamon non a Latinis, S illorum sau. toribus, sed contra potius ab ijs, qui aduerius Latinos contendunt , ipsamq; corruptionem non secundum additionem , sed dianinutionem factam esse. Ita, ut nemo in po sterum Vec- Cum, vel similes iuste accuset, Iibris ipsis Ionge ante Veccum veritatem ipsam clamantibus. Et haec quidem a tem re desiimpta rent fgna tam mira , & mani sessa , dc quae conuinci nullo modo queant. Verum enimvero, &ex ipsa quidem clocutione, Ppus chritudine scriptioi is dictum est, haec verba nuIlius alterius oportere credere, quam Br ii Basili j esse voces. NihiIo Mus tamen & ab.eadem ipsa intelligentia, N antecedet ituri ac subseq 'entium contextu, si quis diligenter scopum per-
Peliderit, hoc idem apparebit. Cum Furomius, ex eo , quod Spiritus Sactus a sanctis te Eus ordiue ac dignitate diceretur, tritium quoque eum esset natura colligeret; Diuus Basilius con clusionem moleste s yena , non negat media, nimirum, Spiritum sanctum tertium esse ordine ac dignitate. Licet enim veluti aegre serens, clamet aduersus Eunomium, Quive . o sint sancti, &in quibus
fermonibus hanc doctrinam ecerint, dicere nequit. DOR - men id urgens haec ait, neque negans tertium esse ordine, RQ dici a S. iactis Spiritum, quemadmodum nostrates mala existi
manti sic enim ipse sibi, ac veritati aduersaretur, Sed λb Eunom ij dementia vehementer abhorrens, dc indigne se ca
200쪽
conelusios em , Cimirum tertium esse Spiritum etiam naturae
de silentium illius accusans, quod tacuerit, minimeque india cauerit Sanctos, qui istud affirment, in hanc vocem .erupit emi vero sint Sancti , & in quibus sermonibus hanc doctrin.lm tradiderint, dicere nequit. Perspicuum enim est, quod si Sanctoium authoritates exposuisset, absurdam fortasse inser- ,, re conclusionem minime potuisset. Scimus enim, quod e X ,, o quopiam verbo seu vocabulo saepe totus scopus scripto- is iis , & mens apparet; ut non liceat alicui de suo aliquid adiadendo malitiose agere, & conclusionem eorum dictis minime consentaneam interre . Hinc fit, ut si etiam Eunomius Sanctos istud affirmantes, R eorum auctoritates addidit set, munime sane potuisset concludere, quod conclusit, tametsi enim Sancti tertium esse Spiritum maxime sentiunt, atqui natura
tertium esse constanter neganti proptere3 igitur malitiam
eius deplorans inseri, Numquid factus est homo tam audax, ut de diuinis dogmatibus nouitates introducat Manifestum , autem est, hic eum nouitatem appellare, tertium e se Spiri- tum natura, non ordine, ac dignitate. Namque alioquin se a ipsum nouarum rerum authorem appenasset, sibiq; ipse ma- gis repuynasset. Ipse enim est , qui maxima omnium tertium
esse Spiritum ordine ac di enitate credendum tradidit: quiquanos auream hanc &indista lubilem catenam ordinis docuit. Etenim in his ipsis verbis aduersus Eunomium continuo infert: Dignitate enim secundum esse a Filio, ab ipso habente esse, & ab ipso accipientem , de annunciantem nobis, atque omnino ab illa causa dependentem, tradit pietatis sermo. HHuius enim sei tentiae, A si non totum, partem tamen Z- is
liquam nostri recipiunt, reliqua intercidenteS, atque ita di- ,, centes: dignitate enim secundum esse a Filio , tradit sextasse ,, Pietatis sermo ; ad lentos quoque illud, sertasse, ut ambigusi sermonem reddant. Quod quidem alienum esse a mente Magni Basilij, prorsus ostendemus . Haec igitur, non per figuram Rhetorum, quam vocant Παγχὸ - ν, hoc est, concessionem, seu quod in scho- ubet... inulis aiunt, dato Sc non concesso,) Magnus ille Basilius infert, quemadmodum quibusdam imperitis ime visum est. Verum Thesim certam minimeque dubiam ponens, quod sequitur