장음표시 사용
232쪽
esset, at, illo absurdo incoepto conatuque destiterunt. Irte im vero Ira ipsae prosectionem Beatissimi Papae Ferraria Florentiam urserunt, eodemque Synodi transpositionem. Abi jt ergo ille, simul nos quoque abij mus . Omnibusque rebus Rot entiae paratis, dies disputationi dicitur, qua a dui Hae Com. incipere opus erat, Sc constituta dios assuit . Rursus igitur x . . Dos ccepimus accusere. Quemadmodum enim in quaestione de non addendo nos pei sonam accusatoris gerebamus; Latini vero sic ad obiecta responderunt; ut amplius dicere squidquam minime potuerimus; ita etiam in hoc dogmatti nos quidem ut pote qui accusabamus, in dubium reuocauiamus; illi uero in dicendo secundas partes obtinentes , respondebant. In omnibus enim ad nostrum arbi trium , libidinemque causam disponebamus. Itaque in quaestionem adduximus nos incipientes ab ipsin
Apo stolis, & omnibus sacris Concilijs , & eorum dictis, MPraeterea omnium Sanctorum orientalium cs fumus quibus
ostenditur, Spiritum sanctum non quidem a Filio non procedere; nullum enim eiusmodi dictum habemus, ut optime tu quoque nosti, excepta sententia Damasceni, quae habet, Spiritum Fili j dicimus, ex Filio autem non dicimus . Alijs vero omnibus dictis hoc tantum ostenditur, Spilitum sanctum ex Patre procedere, non autem ex Filio non procedere. His itaque prolatis putabamus nos ostensuros, falsum esse, Spiritum sanctum ex Filio procedere. Latini vero ad haec omnia dicta Sanctorum unum, & illud commune dederunt responsum. Omnia esse Wera, sibique
hoc idem videri, si quidem credunt Ze ipsi Spiti tum san-
ex Patre procedere; id tamen non esse i ontrarium suo do mali. Hoc enim quod est ex Patre procedere, neque contradi 'Ouum, neque contraiium est alteri, quod est ex Filio procedere. Si enim horum alterum esset, tunc uno assi malo, alterum tolli necesse esset. Nunc
vero nihil obstat, quo minus Se illus, quod est ex Patre proce lere , vel um sit; & illud quos est ex Filio, verum . Veluti si dicamus Dilitum sanctum mitti a Patre, alius vero quispiam dicat, Spiritum mitti ex patre dc Filio, M
234쪽
ambo sunt vera, & alterum alteri minime repugnat si latur Sancti dicerent Spiritum eX Patie solo procedere, vel
falsum . Verum cum horum neutrum nemo ur quam adhuc
dixerit 3 1llu i quod est ex Patre procedere, non tollie altexum i quod est ex Filio procederεἰ Φ ς
Damasceni, quando & nos Illam non produximus ne illi quidquam responderunt. Ego vero tibi postea, & in huius solutione faciam satis.
Postremo etiam auctoritates Patrum attulerunt, quibus macri seste ac luculenter huius dogmatis veritas comprobatur Protulerunt autem non solum occidentalium, verum etiam Doctorum orientalium. Quarum aliquas, quaecunnue mihi
magis necessariae visae sunt, una cum hi se tibi mili ; ut de ipsos occidentales audias Patres , quid illi de hoc dogmat Ad et nos responsum nulIum habe-harnus, quod daremus Nisi quod adulterinae essent, & a nostrum Epiphanium in multis Theologice dasserentem & explicantem ex Patre Filio-
sus Eunomium, adscriptitia, & non germana esse nobis via debatur. Alduxerunt dicta sanctorum occidentalium, tota
. . a opinionis mentem Sanctorum esse constabat De
Inde etiam cum plurimi ae Volustissimi libri ὁΣ hi
tio poteramus illos veluti deprauatos rei jcere, atq; Iesutare. o a Praein
236쪽
rnelii tim cum nos nullum haberemus librum non Graece, non Latine scriptum, quem secus habere, quam Latini prooduxissent, ostenderemus; qui fieri posset, ut iure optimo e rum libros tamquam vitiatos exciperemus p Certe enim, qui It Hiquem praescribere, & ut vitiatum atque corruptum excIudere, sine debitis rationibus, & firmis causis hoc pro sare minime potest . Nos,alios Sanctos contrarium affirmantiees ostendere non poteram ; eosdem ipsos occidentales aliter dicentes aIibi, minime ostendebamus. Ductis a natura rationibus eos deceptos probare, nihil minus poteramus. Nulla igitur ex pane iustam causam nobis relictam videbamus , propterea de conticuimus . Α ttamen non deerant, qui & alio abundarent responso, ni mirum errasse occidentales Sanctos, Sc in hoc deceptos esse . Hoc autem catholicam fidem nobis euertere, manifestum est. Ikia..'
Si enim fides nostra pendet a Sanctis, hi vero falluntur ilia
fidei veritate, fides euersa est.
Propterea igitur iure optimo cc Latinis subsequuta est, Mconfirmata concordia; Sc omnes absq; vlla vi, Deo teste, comsenserunt . Quotquot a It consentire noluerunt hi vero duo adc no amplius erat) no coacti, sed domini sui ipsius, propriaeq;
sententiae remanserunt. Iurene ac merito , tu ipse iudicabis . - Postquam videris, ac legeris auctoritates Sanctorum, quas tibi nunc mitto . Quis enim inter Christianos c6stitutus, n6 istos sequeretur, ac naret cum coetu horum Doctori , itemq; oriε- ealium Z consona enim inuice dicere , necesse est eos arbitrari; quemadmodum in oratione a me scripta multis ostendo.
Dicta igitur Sanctorum illa ipsa per sese ad soluen lami
omnem ambiguitatem, & unicuique persuadendum satis Mi . sunt. Quoniam mihi quoque non syIlogismi, neque proba-hilitates , dc demonstrationes , sed ipsa nuda dicta sanctorum Persuaserunt. Simul enim ac vidi, &audiui ea, statim comtendere Penitus desj, cum tamen prius non parum Urge Tem, atque instarem. Existimaui enim Sanctos, cum Spiritu sancto loquuti suerint, non posse a vero declinare, & aegrotuli, quod eorum dicta prius non audiuissem . Nemo enim Do strum Latinos unquam tantam vim ex dictis Sanctorum hahituros esse arbitrabatur. Quamprimum tamen, tunc saltem
vidi, N audiui, ab omni contentione controuersaq; discessi,
237쪽
238쪽
eratisq; Deo egi. quod inde tanta utilitate percepisse . Igitur tibi quoq; candido auditori , animumq; cupidς veritatis habenti , atq; omni Christiano tui simili haec vel sola sufficient . Quoi iam vero & aliquot probationes a ratione petitas quaeris, tua causa mediocriter, quantum fieri poterie, & hoc praestabimus, rationibus Sanctorum, diuinaque scriptura nixi M reti. Quod quidem x in oratione, quae de concordia inscribitur, praestitimus . Piat stabimus tamen nihilominus M hioquasdam rationes attingentes. Antequam tamen de his singil Iatim dicamus, ut facilior nobis deinceps fiat oratio, quaedam prius sumere est necesse. Quoniam unicuique entium ad communem speciem est pro- SMmptis s. para quaeqam alia species , qua constituitur, &est, δc secundύquam dicitur aliquid hoc ens, veluti huius hominis, puta Pstri, ad commune speciem, quae quide est communis numani- . . tas , est N alia peculiaris species , iuxta qua hic homo est so Patru . te Petrus, vel Paulus . ' Quae quidem species minime communicatur cum altero . Haec au te est vel ipsius scilicet anima, vel
corpus, vel aliquid a Iiud, quod est ipsi principic, ut sit indiuiduum . Quaerendsi est & in ipso Deo & Patre,quaenam ipsi propria sit species, quae ipsius persona constituat . Etenim Cominmunis species,& essentiali g est ipsi Patri, Filioq; ac Spiritui sacto, una eademq; numero existens nimirum Deitas, Secundo quam simul cum ipsis unus est Deus. Attamen habet & alteia i τλm propriam speciem, quae non communicatur cum alijs
Personis, iuxta quam hoc aliquid est 3c persona in Sanctissima Trinitate. Hoc ipitur quidnam si , quaerendum est. Igitur quod voeant ingenitum esse, non est . Hoc enim est
negatio: nihil aute eorum, quae in reic natura existύt,esse hoc
aliquid habet secundum negationem . Sed est ipsi proprietas
aeda, quae illius personam constituta sequitur . At neq; cau--eausas in dici, si enim hoc ess t hypostatica eius species, potius am n eo ti-thor & causa diceretur, quam pater . Verum ab omnibus com- ηπι muniter Doctoribus Patrem magis eum appellari videmus e Praeterea causim esse, cum uniuersale sit, ac de Patre, & hi 1 productore praedicetur, cogitatio latum erit, de pulla res rquod autem est eiusmodi, est no ensi ronens vero non potes Constituere, quod supra omnem substantiam est . supexea
igitur , vel paternitatem soIam, vel solam productionem 3 a
240쪽
vel etiam ambas esse species, quae constituant personam Patris. At enim ambae ut sint eiusdem constitutivae, nullorro o fieri potest, ob hanc rationem, si enim ambae consti- uune personam patris 3 vel&seorsum unaquaeq; potest eam constituere, veI non, sed ambae .simul; si igitur & utraque
seorsum; duas ergo habebit species Pater, &consequens illud erit, ut non una, sed duplici persona si praeditus, quippst qui duas personales species habeat. Veluti, si quis homo
duas haberet animas, quod absurdum est, si vero non tanquam utraque seoisum, sed ambae constituant simul; neque qui Patrem tantum dicit, neque qui productorem, pate nam personam significauit. Sed huius rei totum oppositum in vla videmus. Siquidem omnes Doctores, totaque scriptura Domine Patris, diuinam ipsius denotant hypostasim, nosti
quoque dum productorem esserunt, Patrem tantum signi- fcare opinantur. Non igitur, neque sic ambae sunt simul Constitutivae, tamquam altera sola istud emcere nequeat ; sed ambae simul constituant. Neque tanquam utraque seo sum, )N per se ipsam facere satis sit, sed ex necessitate altera, ὀζquidem sola personam constituit, estera vero & reliqua Per
Superest igitur, vel Paternitatem hypostaticam, & propriam Patiis esse speciem , productionem autem iam ipsum u. m. cot stitutum sequi; vel contra productionem personam Patris coi stituete, Paternitatem & generare iam eum constituintum sequi, Sed si pio iacere constituit, generare vero sequia tui sequetur aliquid absurdum, ac pIaeter commuirem PDeium doctrinam, hoc autem est eiusmodi. Prima, & immediata uniuscuiusque personae operatio, a cons itutiva ipsius specie prouenit 3 Cunctae vero aliae Cperationes per ipsam nimirum primam operationem .
Quemadmodum δb anima, quae est constitutiva species Petri; prima, & immediata ipsius operatio prouenit, quae quidem est vivere, reliquae vero per ipsam, velut inspi- Ceres docere, texere, stratere, & reliqua. Per ipsum enim vivere, quae est prima, δc immediata eius operatio, hae omnes, & reliquae efficiuntur. Si itaque pyoductae est speciea constitutiva personae Patria, spiratio, seu