장음표시 사용
252쪽
cuius rei plena sunt omnia scripta Cyrilli,igitur ex illius quoque hypostasi est. Verum aiunt nostri, propter tonsubstantialitatem live obiectio. dici, &vt Spiritus ostendatur eiusdem esse substantiae eum ratre & Filio. Quod sane verum est: sed quo verum, eo magis Latinis Soluti fauet. sic enim magis consubitantialis est Spiritus Patri ac Filio, utpote, qui ex ipsorum substantia, &ab ipsis proueniat, noc est procedat. Dicatur enim clarius propter eos, quos verba offendunt. Si enim simpliciter consub stantialitatem tantum, ut nostri arbitrantur, significate σRU,n..t oportebat etiam Patrem ex substantia Fili j Spiritus di- mmcisi a. ci. Verum id neque ausus est qirispiam adhuc, neque a debit dicere, quamdiu operae pretium duxerit piorum hominum in numero se reponi. praesertim cum & substantia neque generet, neque producat, iuXta Theologorum senteniatiam, itemque ipsorum philosophorum, si quidem & ipsi
ubique in tota philosoplita clamant, operationes esse ii diuiduorum, non uniuersalium. Etenim me, non sim iaciter homo , sed quidam homo genuit. si igitur ut dictum
est, operationes indiuiduorum, non uniuersalium, neque
simpliciter substantiae r quid aliud intelligere debemus , dum substantiam Fili j audiuimus, & ex ipsa procedere Spiritum, quam eius diuinam hypostasim INeque vero id nos praetereat, Sanctos, qui haec aiunt , tum Arianos, & Eunomianos oppugnarent , haec dixisse , Qui quidem Filium eκ Patre, Spiritum autem ex Filio esse latebantur, ex substantia vero esse negabant, affirmantes FG Iium ex Patre quidem esse, verum non substantialiter, sed oluntate Patris esse genitum . Spiritum vero & ipsum ex FuIio , sed non substantialiter, tantum voluntate. Quocirca MFilium minorem esse Patre, & alterius substantiae, & Spiriatum minorem esse Filio, & alterius substantiae assimabant. Adeo ut tres substanti. s sacerent in Deitate. Patres igitur & doctores aduersus eos pustnantes, non solum ex Filio , sed etiam ex substantia eius esse Spiritum sanctum a N Filium, non tantum ex Patre esse, verum etiam α substantia eius ostendere contendebint.
254쪽
Vide igitur quaeso. ad iIlud, ex voluntate pilii, &nonsev substantia esse Spiritum, respondebant Doctores, ex substantia Fili j esse clamantes. Alteri vero dicto, nimirum ex Filio esse se, nemo aduersatus est. Neuue dixit non esse eum ex Filio, tanquam δc ipsi hoc senserint, &ex substantia Filii, velut dc ex hypostasi, & ex substantia eius Sc ipsi intellexerint, di nos ; qui eos intelligimus
Praeterea, Magnus Basilius in primo libro aduersus Eu. H.
nomium, Filium ait habere ordinem ad Patrem naturalem , & quaIem solet habere quod ex igne prouenit ad solivi ignem, de causatum ad causam . Idem autem Sanctus, RSpiritum habere ordinem ad Filium, secundum praedicta contendit. Porro Magnus Athanasius praeterea cIarius ait. Qualem ordinem, & naturam habet Filius ad Patrem , talem ordinem Sc naturam habet Spiritus ad Filium. Sic igitur ratiocinare. Talem ordinem & naturam habet Spiritus ad Filium, qualem Filius ad Patrem, Sed Filius habet ordinem naturalem ad Patrem, &qui est causae ad causatum i ita etiam Filius est causa hypostas eos Spiritus. Praeterea, quoniam in humanis, & rebus naturalibus, vI1 omnis causa tempore antecedit causatum, & causatum sua causa posterius esti propterea hoc nonnulIi audientes, nimirum causatum in Trinitate, dc praesertim Ariani R Eunomiani ab humanis exemplis coaeternitatem toller Trinitatis, & Filium posteriorem Patre , quippe causatum ab ipso, ostendere conabantur. His se opponens D. Gre- ραγινι.rorius Nyssenus , 3c coaeternitatem trium personarum mstendere proponens in primo libro eorum, quibus resutat Eunomium, proportionem quandam facit Fili j ad Pareem i, illius Docti ad filium . patrem quidem asserens, sola is ,, causae ratione protintellis Filio di non tamen secundum tem- riporis appellationem, & ideo rationem coaeternitatis mi- ,,
Dime periclitari. Rugus autem & ipsum Filium sola men- ,, te, & cogitatione praeintelligi persona Spiritus sancti, se
Vt manifeste appareat, hunc Doctorem in hac esse essentia
256쪽
vi existimet Filium esse causam Spiritus . Quemadmodum i Menim Filius cum Patre coniungitur, sic δc Spiritus , inciuit , ,, coniungitur cum Filio. Et rursus, ut praeintelligitur ratex ,, Filio non tempolis aliquo interuallo, neque re, sed smin ,, mentis, scilicet ratione causaei ita& Filius praeintelligitur Spiritui sunt liter animi sensu, iuxta modum & rationem
Praeterea, tametsi in humanis, & secundum nos, nonia VIII. Omne eXemplar alicuius, est etiam cansa eius . Opificum enim exemplaria, non etiam essectivae causae eorum exim strint, quorum sunt.exemplaria, nimirum ipsarum imaginum . Tamen, quod naturaliter exemplar existit, in his ipfs etiam humanis, est causa imaginis, cuius est exemplar. Multo igitur maris in diuinis, ubi tum caetera omnia, eum ipsum exemplar naturaliter accipitur, nihil enim ς ibi praeter naturam haec propositio erit vera, scilicet, quod in diuinis personis, exemplar est alicuius, est etiZm Causa eius, cuius est exemplar. At Gregorius Thaumatur-pus Filium aserit esse Spiritus exemi Iar, Quare putabat Fusium quoque causam Spiritus existere . Hoc vero & a simili ostendetur. Etenim Magnus Basilius exemplar Filii Patrem appellae, in quarto libro aduersus Eunomium. Gregorius Gret. Nam autem Thaumaturgus, ut dictum est, Filium, exemplar esse docet Spiritus, in oratione, cuius est initium: Inimicissimi, & alieni sunt a Consessione δε postolica, qui Filium eX non entibus asserunt. Verum Basilius Patrem, tamquam causam Filij, dicit esse exemplar Fili j, igitur & Gregorius Filium veluti causam Spiritus , exemplar esse Spiritus
Praeterea, tum a Magno Baslio, tum a plerisque San- IX ctorum, Filius quidem dicitur ima o Patris, Spiritus aurem ima o Filii, Filius operatio Patris , Spiritus operatio Fili ji Filius verbum Patris, Spiritus verbum Filij Filius su Meolertia Patris, Spiritus suaveolentia Fili j. Sed illa om- Dia dicitur, Filius Patris, utpote qui a Patre existat. Igutur& Spititus sanctus, eadem dicitur Filii esse, tamquam a Filio existens. .
Praeterea, si non esset Spiritur a Filio, personaliter ab eo N
258쪽
non distingueretur. Verum hoc dicere absurdum est, sic enim Trinitas dualitate terminabitur 3 est ergo Spiritus iri Ilo, si pei sonaliter distingui debeat. Quod autem, si non esset ab ipso, personaliter ab eo non distingueretur, inde manifestum est. Unaquaeque causa alicuius rei dupliciter dicitur principium eius & causa. Vno quidem modo tanquam ex quo, vel a quo, & omnino principium unde res suum habet esse. Altero vero modo tanquam quo, veluti est species, quae est in mente opificis, cui similem effectum quemcunque producit. Quare omne essiciens simile sibi producit secundum speciem, qua producit. Ve verbi gratia . huiusce imaginis causi est cum ipse pictor , tanquam Unde si pi incipium, tum species imaginis, in anima pictoris Br-m-ta, tanquam principium quo, cui similem imaginem pictor esscit. Ita igitur in diuinis personis , tanquam ex quoa est Pater causa, hoc est diuina eius hypostasis, tanquam vero quo, est eius diuina essentia. Haec enim est species,
qua, quae ab ipso producuntur similia fiunt. Itaque & Filius & Spiritus, propterea consubstantiales sunt ipsi, quod omne producens simile speciei producat, qua producit Deus autem & Pater, producit Filium & Spiritum sanctumssua diuina essentia, & ideo consubstantiales sibi producit. Si igitur solus Pater producie Spiritum, iuxta opinionem eorum, qui ita sentiunt a tunc nulla erit distinctio Filij dc Spiritus, nulIo exinente discrimine, neque in producente 3 est enim idem ipse Pater, neque in specie, qua producit quae item est eadem diuina eslentia. neque in ipsis productis; siquidem sunt eiusdem speciei, unius & communis
Deitatis. Neque ibi aliqua materia intelligitur, ex qua dictit ictio fiat. Atque ita secundum hanc rationem, omnino
tolletur ipsorum distinctio . Superest itaque ves Spiritum esse causam RIij, vel Filium Spiritus, si distingui unus ab alter
debeat. Sed primum non est, igitur Posterius. Praeterea a mitti in Deo a causa esse significae. testis est Diuus Chrysostomus, Ilomelia trigesimanona in Ioannem aduersus Arianos, nescientes, quomodo eiusdem substantiae
sit mittens, dc qui mittitur. Rursua , inquit, ad res human/s
260쪽
sermonem conuertis , Se humiliter abij cis, ac non intriligis ea omnia . nullam ob aliam rem dicta esse, quam ut causam agroscamus , neque in Sabellij morbum in idamus ; Sed Dii itus mittitur a Filio, igitur etiam est ab ipso . Pipeterea, vis ista mittendi, quae inest Patri, & Filio, se- XII. cundum quam ambo mittunt Spiritum sanctum, quemaJ- modum &nostrates latentur; vel eadem est in Patre, & Filio, vel alia atque alia a Sed si alia atque alia, erit scilicet 8c maior, & minori & per consequentiam, etiam missiones erunt diuersaei igitur neque una vis & potentia, neque una ipsorum erit o eratio. Et illud est consequens, ut diuersarum sine essentiarum quorum enim pol ntiae sunt inaequales, etiam essentiae surt inaequales, quandoquidem ab essentia fluit potentia. Uerum haec & absurda sunt, de impia ,
Ptque execrandar non ereto alia atque pIta est potentia ,
itur eadem . At vero in Patre potentia mittendi Spiritum, simul est cum potentia ipsum spirandi. Semper enim Pater spirat Spiritum sanctum, &spirans eum mittit. Igitur & Fi- Iius vi a cum potentia spirandi, eum producens mittit. Ergo
de Filius est Spiritus sancti productor. Quam vero hic fatentur nonnulli missionem , vel procesi obieetio.
sonem secundam, & quae sit in tempore i tum ea nulla est tum isthinc praedicta soluitur ratione. PIaeter quam enim, quod nusquam inscriptura inuenitur Solutio. Ilaec duplex processio, ut iam sit tamen quNdam secunda Processo, quam cum Patre communem sibi habeae Filius, tunc omnino iuxta Pariem, atqu'similiter eam habebit. Ni- hil enim est eorum dissimile, quae insunt communia Tatri, pc Filio. Pater autem mittendi potentiam VTa cum producendi habeat, ut dictum est: Igitur de pilius, cum producendi potentia eam habebit . Plaeterea, quod alicuius est natura, est etiam ex ioso se- XIII, Cnndum hoc quod dicitur eius esse. Spiritus autem sanctus est Filij, & omnino naturaliteri non enim Praeter naturam . Deque ut seruus . est igitur Spiritus sanctus, quatenus spuritus sanctua, hoc est quatenus est diuina persona in Trinitate
raeterea, Spiritur sanctua est relativum δέ manisestum est. m. quod