장음표시 사용
272쪽
Vertis, hoc quaestum prchantibus, in ipsa argumentis, quantum fieri potuit , praecise dilui . Vx his autem , quae ipsi con lusoni inserunt, ea, quae maxime urgent, & mai rem vim habere videntur, eligens , breuiter atque abundes quantum rei natura patitur, dissbluam, ut quam absolutissima reddatur tibi nostra oratio . Quamquam absurda ista
non nobis inserure, neque nos horum red ere rationem
debem Vs. Verum Ionge antea Sancti accusandi sunt, qui huius dogmatis nobis auctores, Se duces extit runt. Non dico solum occidentalos, qui hoc clarissime fitet tur 3 Uerum etiam Orientales, Se ab ipsis potendae sunt dissolutiones. Quod stiae quidem de secetunt illi ptieuenient s. Licet baud grati animi sit, eorum dictis non acquiescere, cum semel credendum sit, eos diuino Spiritu Ioquutos esse. Attamen MOS quoad eius fieri rossit, praesertim ab ipsis Sal ctis Patribus, alijsque beatis Vitis, qui in his rebus laborauerunt, illuminati , ad haec mediocriter accingemur. Opinantur igitur, si quis ex ambobus. dicat spiritum Procederet Patrem & Filium vel ita secum commisceri, vevnam personam ex duabus emciare Vel f non hoc, duo tamen principia, R duas causis sequi, quod Nipsum non minus priore absurdum est. Nos vero ad istud admixtionis personarum ita respondemus ι Quod si personalem, seu hypostatic. m propri tatem l ei sonae patris poneremus esse operationem producendit tunc equeretur hoc absurdum, de esset re vera Filius una p rso acum Patre, si constitutivae proprietatis Patris particeps esset. Quoniam vero quod cor stituit propriet. tem personae
Patris, Patercitas & generare dictum est esse; pro lucere a rem esse proprietatem, seu notionem, quae persona constitutam sequaturi quae necessitas est: vi, qui hAnc pro-Pxietdiem participat, quae minime constitutiva est ipsius Pe sotiae, una sit peisona cum ipso Quemadmodum enim i
stud rarticipat Filius, quod Spiritus sit eius Spiritus,
274쪽
scut δέ Patiis, quod mittatur ab ipso aeque ut a Patre, de tamen non participat eius personam, propterea quod Spiritum dici, Spiti tum Patris, vel ab ipso mitti, coli est quod
constituit personam patris. Hoc modo, neque in producendo particeps, &socius factus, cum eo ita iniscetur: vevnam personam emciant, quoniam producere non est constitutivum personae patris. Quapropter , quandiu non O stes derit . liquis producere constitutivum esse personae Patris eneque permistionem personarum probare poterit. Sel pr*ducere constitutivum esse personae Patris, probare non Po- Et aliamsi h taeest: sic enim duplici persona praeditum, duasque haben- ιηι esse F r. rem liypostases Patrem ostenderet, ut in principio dictum est, quod est absurdum. Denique producere , esse constituti-uum Patris, & a solo Patre procedere Spiritum cinctum , unum & idem est . quare qui hoc dicit, quod quaerit assequitur: hoc vero non ostenso, neque permistio sequitur iuxta eos , qui sic opinantur.
Dictum est autem x in principio huius quaest ionis i Eorum quae in Deo dicuntur, quaenam sint communia, quaeue
Propria. Propriorum vero quaenam duarum Personarum Propyia, quae unius tantussi . Et eorum , quaeum conueniunt.
quae ita propria , ut etiam sint hypostatica, de constitu tiua . . quae vero sitit ita propria, de notionalia, non tamen hypostatica r hoc est quae notam, & manitatam sectane per-s Onam, non tamen & constituant, cuiusmodi & producere tui: c dictum est esse. Qiure tum ex dictis, tum ex ibi prius assumptis huius absurdi dissolutio est manisesta. Neque possumus merito accusare Latinos , quasi permistionem Pnsonarum faciant. De duplici vero principio, &quod duae causae in Deitate niat o absis iac cIudantur, quod de magis quam umbras sequi Latinos no- pri strates ibitrantur, quidnam aliquis licet Z Quid vero aliud, 'T ' quam ut ipsa simpliciter auctoritate Sanctorum , id nena rium proposita, sane quidem contentisimus. Pater enim & Filius, inquit Augustinus , non duo Princi- Aonias;
Pia Spi itus sancti , sed unum principium ipsius M ambo sunt. Sicut Sc creatio is non tria princieia Pater, Filius, 3c Spiritus sanctus, sed unum est ipsius principium Trinitas Deus . .
mnia clariorc ea quaeretaliquis solutione , qu a Spiritus
276쪽
Sanctus per istum Patrem atque Doctorem enunciat Non enim nos fugiat, hoc idem absurdum , scilicet duorum pii cipiorum , multitudinisque Deorum etiam in mundi productione sequi ; si quis non attendat Quod quidem a Christiana religione est alienum, congruens vero gentilibus. In quo enim nos summopere gentiles reprehendimus, hoe illud est, quod multos mundi opifices, δc multos Deos introducerent. Si igitur tres hypostases creationis causas esse dicimus, hoc absurdum nos sequetur, eruntque multa Principia de Deitates. Verum audi, quemadmodum Doctores id sapienter disi soluant. Et si enim Patrem, S Filium , 3c Spiritum aeque causas esse creationis dicimus, Attamen, quoniam Pi incipium
Creaturarum ad Patrem resertur, indeque cum Filius , tum
Spiritus sanctus & ipsum esse, di creandi potentiam habente
Patre enim non existente, neque Filius esset, neque Spiritus sanctus, neque creandi potentiam haberenti praeterea, quia una eademque numero potentia, ab una eademque cominu ni Deitate prouei iente cieant; ob id merito unus Deus, Scunus mundi effector dicitur. Hoc igitur & in Spiritus ex Patre Filioque piocessione satis aptum est ad dubitantes, Sc quaerentes responsum.
Quod enim propterea veie, ac proprie sit una causa, numu' pi incipium processionis Spiritus sancti, quia una eademque potentia, Pater simul ac Filius Spiritum producunt; de quia ex Patre hanc producendi potentiam habet Filius, ad hoc probandum maxime quidem, ut dictum est, de haec satis essent; ostenditur tamen hoc idem, & ratione . Etenim duo cum sint, ut dictum est , ad quae omne quod producitur, Ieser tur , species scilii et, secundum quam producitur, &suppomtum, seu persona, ex qua producitur. Si Pater quidem . εἰ Filius, quemadmonum duo sunt personis , ita quoque sp cie,secundum quam producunt Spiritum, tuo essent, & omnu Mo in duas partes secarer eur, ac diuiderentur; tunc sane non esset mirum, imo vero & necessarium dicere duo principia Spititus sarcti; Nunc velo, quanquam potissimum, duo Mis hypostasibus inter omnes constati quia tamen specie, qua
PIoducunt, vLum sunt nurneio, dc omnino indivisibiles; est
278쪽
enim diuina essentia, secundum quam ambo Spiritum sanctum
producunt, una eademq; numero comunis ambobus existens Snon est necessario, atq; adeo nullo modo fieri potest, u uodicantur pi incipia . Est enim una essentialis, 3c communis ipsis productiva vis, & potentia. Quae quidem, &si essentialis haud dubie conceditur esse; non potest i men c6muris esse illis cc Spiritu sancto ; quod , ut saepe dictς est, proprietati eius
repugnet: omnia enim sunt Fil o ac Spiritui sancto cum Patre comunia; ut & hoc non raro dictum est, seruatis suis proprie ea tibi)s,omvia enim est Filius quaecunq; R Pater, secundum Magnum B.silio, caeterosq; Docto es, permanens in eo, quod sit Filius, hoc est suam proprietatem retinet si tametsi enim quam maxime atqualis, &similis est Patii; ipse tamen generare seipsum minime potest; quod ipsius p opraetati repugnet. Igitur & Spiritus sanctus omnia sibi hὴbet cum Patre , Filioque communia,manens in eo quod si Spititus, hoc est seritam suam proprietatem. Vnde non pol st seipsam producere , licet omnium particeps fiat, quod ipsum personae ipsius Iepu-gs et . Quare nulla ex parte iusta & rationalis est eorum argumentatio, qui duplex pi incipium Latinis obijciunt . Verum aiunt, Vel per sect i est productio Patris , A vana exit ex Filio Vel si necessa i ta est productio Filii, imperfect .i est Pptris. Hoc autem absurdum est, imperiectam diceIe operationem Pariis . & ad perfectionem indigere Filio. Nos vero ad haec dicimus, quo i qui aiunt ista , videntur incirilibus rat cm, ac Filium, eorumq; operationes secare, Zeriliuidere, in humanis exemplis omnino innixi. Et quoniam via
dent diorum l.ominum operatiot es, duas esse numero, atiteram ab altera seiunct m, licet ad unum essectum tendant, opinar tui etio m in Deo idem cum diuir is peliotris congluere. Indeque taIes dubitatio: es in me 'ium asserunt. Verum istud cogit te abserdum est. Pater enim N Filius, personis lautum cum disti g ur tur, in omnibus alijs unum atque idem sunt. FePloptet rei etiam secundum istam potentiam productivam non mii us , non Porsum uterq; , vel reus quidem pilus, alter Ve Io post IiLSivel unus alia pioductione,alter alia producit Spi-
Titum qu mii trodum aliqLis eoium, qui in omnibus crassi di corpo ei existunt, putareti Verum limul, M ante temPON avLa e deirq; pote, tia, cum ambo persecte, & plusquam peis cte pro ucant istis v, n s rationibus minime relinquunt locum.
Solutis absurdiducti ab imperes moue
280쪽
Sin minus, interrogentur vicissim, qui haec aiunt, per se ctane se ex Patre mundi creatio, an impersecta λ Si enim persect.i; cur di Filius, atque etiam Spiritus sunt causae λ Sin
imperfecta, & propterea Filius & Spiritus veIuti soci j adiunguntur, animaduertant ipsi, quid dicant. Verum certo scio persectam quidem entium esse ex Pa-hre productionem, unam vero numero Fili j & Spiritus in eandem productionem esse operationem, & non aliam quidem illius, horum vero aliam. tunc enim haberent locum ista
suerilia quaesita. Sic igitur & in re proposita, quae est ex atre processio Spiritus sancti persecta quidem est, & pluia
quam perfecta, eadem vero, unaque numero; & ea quae est ex pilio, eiusdem est processio, non alia atque alia , neque aliter atque aliter, neque alias quae ex Patre, & alias quae ex
Filio, sed simul, Sc eadem est. A similiter una eademque
Potentia producum ambo. Et nemo hic rationem conuicijs insectetur, cum nos au- die, qui a creatura alumentamur, ergo inquiens creatu-xam Spiritum sanctum Latini existimant. Sunt enim, qui Scin istud impudentiae venerint , & hoc Latinis opponere sing
Haec enim vel Iuuentium sunt, vel ignorantium, Sanctos Patres atque Doctores, qui sane ex humanis saepe, quid tria diuinis esse soleat, ratiocinantur, & ex iis, quae vel exiguum diuinae similitudinis vestigium habent, illa astruunt, atqu confirmane. Sane tres personas mente, verbo, M spiritu, adhuc etiam ocuIo, sonte, ac flumine , dc rursus sole, radta , atque lumine satis commode consequi, & exprimere putant. 'Atqui unumquodque horum exemplorum , licet tria sine cogitatione in animo, atque nomine, unius tamen sunt hy-Postaseos & suppositi. Verum tamen non arbitrati sunt Pa- es hisce exemplis veritatem sibi propositam labefactarit SV quantum eorum scopo congruens erat sumentes , reliquum , di non cohaeren s, teij ciebant.. Ee nemo id ipsis , quod istis exemplis usi fuerint, vitio vertit, neque verteret, non prosecto si sana mente sit. Quo ergo pacto merito aliquis accusabit Latinos, qui