장음표시 사용
391쪽
re , stuIta sane , & vana ratio est . Legite, si libet quam olim de hac re orationem edidimus manifestissime illic
veritatem inuenietis , & nisi saltim iu , idem nobiscum isatebimini . Nolite aemuIari contentiosos homines , n que imitari illos, qui cum aliter non possint, saltem pugnando veritatem, gloriam aucupari conantur. Humiliate vos Deo , &tot, talesque viros singulari praeditos deuotii De , ac sapientia, Romanae Ecclesiae alumnos sequuti, fidem eius suscipite, Pontificem Romanum verum ipsius Pan rem, totius Caput Ecclesiae, Ductorem fidei, atque Magia serum credentes veneramini, & viam, quae ad aeternam ducit vitam ostentantem, sesuimini. Nam & hoc unum eorum est, quae ad salutem necessaria sunt, proprium nosse Pastorem, & recognoscere Principem, & scire atque honorare Ductorem . Vbi enim non est Princeps, ibi inordinatio; ubi inordinatio, ibi solutio, ut Gregorius Naalangenus alti Secerte siue diuinas , seu humanas res considerare volueritis fratres, inuenietis unum ominium debere esse principium , nec recte aliter res posse gubernari, nam ut a diuinis incupiamus, Christianorum Theologia, unum, qui supra omnes est, docet Deum esse, qui cum in tribus personis sit uti illae se seruetur unitas, eiusdem, similisque substantiae diuinae illae ponuntur esse personae . Gentilium vero ex ijs sensibilibus, accepta scientia, ipsa quoque hoc idem fatetur. Quia
dam enim inter caeteros eorum philosophos nobilior, unam esse primam causam , unum omnium rerum asserit Creat
rem & quamuis multos etiam post illum gradus entium credat, unum principium, & multa principia, omnia tamen sub primo illo constituit. Alius vero multis hoc idem asserens verbis , mutuataque tandem a quodam antiquiore
sentensia: Non est, inquit, bonus multorum principatus: unus Princeps, unus Rex esto. Neque enim volunt entia ma- legubernari, quasi male gubernari videantur, nisi unus sit, qui praesit uniuerss. In rebus autem humanis, atque ciui- Iibus ijdem ipsi , quorum mentionem iecimus, caeterique o nes, & ante eos Saluator noster Iesus Christus legitimam monarchiam caeteris gubernandi modis anteponunt. Reddite , inquit ille, quae sunt Caesaris Caesari, & quae Dei Deo iquasi unus quidem sit Deus in caelis, & unus Princeps in te
392쪽
etis, hic vero qui inter Philosoelios primum obtinet Ioeum . illud Reipub. genus non modo generibus caeteris , sed etiam
ammatum principatui anteponit,& diuino quam simillimum
edicit. Vbi unus, qui virtutibus caeteros antecessat, omnibus dominetur. Alius autem huius auditor omnibus politiae enumeratis generibus, eundem hunc gubernandi modum ante omnes constituit, perfectissimum regnum appellans. Hunc igitur a Deo bonum & persectum, δc necessarium o dinem in rebus fluentibus, atque terrenis seruabimus fratres In aeternarum vero animarum, δc sanctae Dei Ecclesiae gubera natione contemnemus p indecens certe est,' & ab omni rati ne alienum. Hic enim maxime omnium est ordo seruandus-Siquidem perpetua digniora sunt fluxis, momentaneis, a hue caducis . Hinc Iestitiator noster, & Dominus Iesus Chri-ltas omnem humanam sapientiam , cuius ipse dator est, ex
cedens , optimum gubernandi modum suae reliquit Ecclesiae . cum Petro, N per eum successoribus eius principatum illi tradidit. Tu es, inquit, Petrus, &super hanc petram aedi scabo Ecclesiam meam. Et rursus Tibi dabo cIaues regni
coelorum . Et iterum: Pasce oves meas , pasce agnos meos e Et alibit Et tu alli quando conuersus confirma fratres tuos rN c me putetis fratres nouam legem introducere, nouum Idogma docere. Repetite memoria, qui priscas historias. ut Conciliorum acta Iepistis, quantum semper Romanusontifex super omnem Ecclesiam auctorialtem habuit Caelestinus rapa primZm Ephesinam synodum solus x probauit, irritavitque, quamuis omnis Orientalis Eccissa, & ipsi. P triarchae viami mea in ea conuenissent. Leo nis Magni epistolam Patres Chalcedonenses iamnem seocenti, Sc triginta Episcopi instar sacri Euan wj receperunt , eamque orthodoxae fidei columnam nominaiunt me non iuxta eius sententiam , eam, de qua agebatur, termianarunt quaestionem. hdem Patres Alexandrino Constantianopolitanum per imitationem secundi Concilij praeposus runt, rec tamen secisse se aliquid censuerunt, nisi hoc idem Leo confirmaret i quod ut impetrarent, multis 3c Iegati cibus , 8c precibus contenderunt, quibus tamen vir sam
393쪽
Pontifice concessum extitisset, nullius suisset sane momen ii . Ante hunc Innocentius Romanus Ponti ex Archadium N Eudoxiam Reges, quod Ioannem os aureum iniquῆ de EccIcsia pepulissent, anathemate feri jt , & Christianorum communione priuauit. Quod certe non secisset, nisi supra omnem Ecclesiam habuisset Imperium. Quippe si non iu- isset uniuersalis Pastor, & pontifex, & communis omnium Christiatiorum Pater, & Magister. Si Constantinopolita-ώa Vrbs, & Imperatores illi de eius trege non fuissent, non separasset eos talis Pontifex ab umitate , & communione fidelium. Nihil enim Pontificalis sententia roboris habuisset, non illis attullisset detrimentum, nisi Romano Praesuli subditi extitissent . Photium deinde Constantin politpnam sedem occupantem. qui, Sanctissimo Viro I n bo eiecto , Ecclesiam sibi viribus sub erat. Nonne Nicolam Romanus pontifex Fidelium communione priuauit, de restituto Ignatio ab Ecclisa repulit λ Qua ratione ideo it Nicolaus, nisi quia super omnes Ecclesias potestatem habebat. Postquam vero Vir sanctus Ignatius ad Dominum
minrauit, nonne Imperatores Constantinopolitani multis,
aeri crebris precibus in fauorem Photij Romano Pontifici interpellarunt λ Nonne Ioannes , qui post Nicolaum , de Hadrianum uniuersalis Ecclesiae gubernacula susceperat, in Patriarchalem restituit sedem , palliumque illi misit, in , quo refulget Pontificis dignitas. Quid tandem haee omnia
praeseserunt statres , nisi summam esse Romani Pontificis super omnem Ecclesiam auctoritatem, summam potest rem p Haec igitur omnia cogitarites , haec cum animi a
tentione considerantes omnem vanam opinionem exuite ,
Omne immeritum odium deponite, omne illud de Latinis non rectum indicium in melius mutate di amplectimini v xitatem a integritatem fidei una cum Catholica S sancta
Romana Ecclesia ipsi quoque maximi eXistimantes nobis.
cum conueuite . Missos facite eos, qui contentionis p eius gratia, quam veritatis v/na loquent s , Uos a recta fide seducunt. Pastorem Ecclesiae Romanae uniuersalem Patrem , atque M.gistrum eXistimate. Hunc enim hon
394쪽
quam immeritos, tamen gratia Dei per Apostolicam sedem de summum Pontificem Dominum nostrum, vobis in Patria etiam legitime datum, ut par est, suscipite. Monita nostra , eamquam patemas adhortationes audite . Eandem mecum de sententiam, & fidem colite, ut in eodem spiritu 3c mei te credentes, idemque de fide sentientes quandiu hac sui gimur vita inuicem diligamus, inuicem consolemur. Post vero huius mortalis sarcinae depositionem eandem iris Christo gIoriam obtineamus ,& deside ratum finem
395쪽
Quibus illustrantur nonnulla loca
OIMυι ἶ- , Vniuersalis. J Mirandum qui fieri
potuit, ut vir Catholicus, & Romanae, hoc est Christianae, & verae fidei galantissimus, hoc tit lo se ornauerit. Cum Gregorius Magnus Ioannem Patriarcham Constantinopolitanum primum hoc nomen sibi usurpantem monuerit, ut ab stulti vocabuli se appellatione compesceret, dc suum Apocrisarium vetuerit communicare in lacris cum Ioanne,& cum Cyriaco successore eius, nisi ab hac appeti tione desisterent, ut constat ex epistola trigesima, ct trigesima prima libri sexti, & alibi passim. Prae terea Adrianus Primus scribens ad Constantinum, de Irenem Imperatores rogat eos, ne deinceps permittant Patriarcha: Constantinopolitano Tarasio, scribere se Vniuersalem. Quod fecerat in professione suae fidei, quam miserat ad Pontificem. Vide Oct uam Synodum Actione secunda. Sed nostri Graeci propter honorem Tara', aliasque causas non sunt
passi integras legi epistolas Adriani. In
396쪽
. In Concilio quoque Florentino Latini Patres cum de alijs rebus ad fidem spectantibus, tum potissimum de hoc titulo sine dubio cum Craecis egissent, nisi illi de hac re , ut de multis alijs, audire,&agere recusassent. Nunquam enim hanc vanam, & falsam appellationem Graecis Latini permiserunt , neque
Igitur dicendum est, Bessarionem existimasse a Latinis hanc vocem toleratam suisse. Nam & Iosephus Flarentiae cum ad finem vitae peruenisset, extremam suam sententiam patefaciens in omnibus se subhcit Romanae Ecclesiae, α nihilominus vocat se incumenicum Patriarcham. Vel Bessarion & Iose phus decepti sunt ex Pseudosynodo a Pholso ficta, ubi introducit Photius Legatos Pontificis, qui ei titulum uniuersalis attribuunt, ubi etiam primum Io- cum insessione impudenter sibi arrogat. Postreme, Illud quoque verisimile est, Bessarionem, Sc Iosephum ab huiusmodi titulo abstinuisse, sed a posterioribus Graecis additum sitisse, Non enim habemus autogra phum Iosephi, & Bessarionis manu propria subicriptum, praesertim cum ipse Bessarion in hac eadem epistola Romanum Pontificem iverἡ oecumenicum
Quae causa fuit, ut cum Bibliotheca Bessarionis dono sit data Serenissimae Reipublicae Venetae, maeamicos inquireremus, utrum ea vox e
set exarata in ea epistola, vel in titulo, vel in se scriptione. Negant eam reperiri, & qui fidem non adhibet, adeat ipsam Bibliothecam. Praeterea Bes.sarion eam epistolam ipse mei in luinu M. vertit, ubi tamen nusquam inuenitur in eius persona ea vox o
397쪽
Repugnat autem vocare se Oecumenicum , & scribere dia, γας πή Πέ - - Θῶν η , di non mu ἀππιλυ Xenανοῖς. Deinde Patriarcha Co santinopolitanus vocando se incumeni Cum , probat, α ostendit posse errare in fide totam Ecclesiam, quando is qui appellatur: iuersitis in fide labitur, cum contra, Romanus Pontifex, qui reuera est, α potest dici oecumenaesis, . don possit errare.' Vnde Gregorius Magnus lib. . epist 3 a. ad Mauricium Au gustum, contra Ioannem Ieiunatorem: Quis est iste, inquit, qui contra statuta Euangelica, contra Canonum decreta , nouum sibi usurpare nomen praesumit utinam vel sine aliorum imminutione unus sit, qui vo- .cari appetit uniuersalis. Et certe multos Constantinopolitanae Ecclesiae in haereseos voraginem incidisse nouimus Sacerdotes, & non solum haereticos, sed etiam haeresiarchas factas . Inde quippe Nestorius, qui mediatorem Dei dc hominum Iesum Christum , duas esse personas exist mana, quia Deum fieri homuarem potuisse non credidit, usque ad Iudaicam persis. diam erupit. Inde Macedonius, qui consubstanti
lem Patri & Filio Spiritum iamnum Deum esse denegauit. Si igitur illud nomen in ea Ecclesia sibi quis
quam arripuit, quod apud bonorum omnium iud, cium fuit,lonuersa ergo Ecclesia, quod absit a statusio corruit, quando is, qui appellatur uniuersalis cadit . Sed absit a cordibus Christianorum nomen istud blasphemiae. Sic Gregorii . v c Textus erat corruptus hoc modad aetanis mἀξια ια--πινα - ἔνο- αν--ἰε3- -a εδ ο--ο -M A O .h, eris: ad' aia is is gladio , is κωμα μό- κ - η. πῶπίν - e ἀσεβες , Ubii,&c. ut videre est in Bibliotheca, Vatia
398쪽
ere, σ VS ines γλομ- ον Q. αλλο γή m ουδῖ-αν Sensus est, illud cuius dicitur asiquid esse, est praestantius vel ad extra natura, quippe alia
est natura creatoris, alia creaturae , &per ConseQuens
domini ac serui. Quam eandem rationem tetigit ML sarion in libro ad Lascharim Philanthropinum: vel ad intra, conferendo personam cum persona: & tunc illud cuius dici tur esse, est eminens non natura k sed ordine naturali. Nihil enim in Deo est praeter naturam, quippe unum est prius non tempore , sed ordine , alterum posterius. Hoc enim ab illo ratione originis, seu causalitatis, ut loquuntur Patres Graeci,
non illud ab hoc . In epistola Bessarionis exhortatoria habentur haec l
ειν ων. Idem Bessarion in latinum vertit suam epistolam , ubi inueniuntur haec verba aliter versa hoc modo: Caelestinus' primam Ephesinam Synodum solus reprobauit, irritavitque, quamuis omnis Orientalis Ecclesia, &ipsi Patriarchae unanimes in ea conuenissent. Vnde verba graeca, ἐδοκί, σέ τε, e η- aliquis Graeculus immutauit, Cum potius exta
videtur scopo Bessarionis, qui probare vult aue ritatem Romani Pontificis supra alios ex eo quod, qua
399쪽
uis Patroarchae orientis un1 cum suis Epistopis in
unum conuenissent, & statuissent quod statuerunt, illud tamen Romanus Pontifex irritum secit, & in me declarauit, alioquin non diceretur solus probasse nodum, si etiam caeteri conuenerant. At quod spectat ad veritatem historiae, praedicta verba non vide tur posse conuenire Caelestino Pontifici, neque priamae Synodo, sed potius Leoni Magno. Itaque Icri hendum esset: Λέων ο Παπαι--ἀς το ta Esσω
ώσταπιν ,3 των. Leo Magnus solus ipse Ephesi ce- Iebratum conciliabulu reiecit,& irritum fecit, quamuis omnis Orientalis Ecclesia, ct ipsi Patriarchae in idem conuenerint. Et loco, primam, in latina versione scribas, secundam Synodum. Erat enim in ea SD nodo Diostorus Alexandrinus Patriarcha, & Domnus Antiochenus, & Iuuenalis Hierosolymorum Patriarcha um non paucis Episcopis,&reiecto Flauiano Constantinopolitano, immo pugnis, ct calcibus
a Dioscoro contuso, & propterea post triduum in exilio mortuo, di Dorilaei Episcopo, & sequacibus Catholicis eorum Episcopis math habitis, immo &Legatis Romani Pontificis ab huiusmodi violentissi.
mis turbis elapsis, Theodosius Iunior, relatione suorum Aulicorum falsa deceptus, falsam Synodum Nia cenae iussit aequari, & Flauianum damnauit. Leo deinde primus tum Romae conuocata a se Synodo Episco- Porum Occidentalium, & reprobata Pseudosynodo orientalium, tum impetrata gratia a Marciano successore Theodosii, Synodum Chalcedonensem indixi t. cuius epistola,&c. Sic etiam refert hanc h i storia in Gennadius modo sit Gennadius, & non potius
400쪽
Gregorius Protosyngelus , vel alius in libro quinque capitum pro defensione Concilij Florentini cap. s. ibi. 386. primae &solius graecae editionis. Vide etiam pro fationem, quae praefigitur Concilio Chalcedonensi. Vel etiam possumus dicere si non fuit,reriimuών ἀμ Bessarionis deesse nonnulla in epistola Bessarionis ab Amanuensi praetermissa. Introducebat enim Bessarion Caelestinum, tanquam eum, qui Diaras decem dierum ad resipiscendum Nestorio praescripserat, &Cyrillo suas partes commiserat cum amplissima potestate substituendi alterum Patriarcham loco Nestori t. Ioannes item Antiochenus, & Theodoret vir doctus nolebant conuenire cum Cyrillo, sed se disiunxerant & consociauerant cum Nestorio, ut merito quasi Elus Caelestinus primum & verum Concilium Ephesinum indidisse &approbasse dicatur. Deinde Bessarion introducit etiam Leonem Magnum iuxta ea, quae paulo supra commemorauimus. Quapropter possemus probabiliter coniecturando
quia nimirum in Cyrillum, tanquam suum Legatum totam suam potestatem transtulerat, & decem dierum spatium Nestorio resipiscendi praefixerat. Ipse