장음표시 사용
491쪽
enim est aliquid, quod idem accidens sit, &ad aliquid in uibus contingit esse accidentia ; ita necesse est idem esse subia tantiam & ad aliquid , ubi non contingit esse accidens. Qiam
circa in rebus creatis relatio&secundum rationem & secundum rem aliud est a substantia, quoniam sunt accidentia. In Deo vero secundum rem idem est, secundum rationem
aliud est. Vt enim dictum est, substantia idem est quod hypostas es, quae relationibus subsistunt, eo autem quod est simpliciter, & quodammodo differt: ita enim se res habet. substantia Dei ron est ea, quae in praedicamentis ponitur vel genus, vel eorum, quae sunt sub genere, adeo ut non possit esse aliquid aliud . Neque rursus relatio , quae est in Deo, est genus relationis, seu aliquid eorum, quae sub illa sunt, ita ve non possit esse substantia . Quicquid enim tandem stipsa diuina entitas , & quicquid tandem oporteat illam vocare, non est aliquod genus, sed est principium generum omnia in se ipso genera continens, & transcendens in uno, de eodemi atque sunt in ipso etiam contraria viri sormiter,&coniuncte. persectaque paternitas atque filiatio secundum Diuum Dionysium, a quo omnis paternitas in coelo, dc in terra, & totum esse in seipso comprehendit, iuxta Theologum Gregorium , Quemadmodum igitur substantiae Dei attribuuntur realiter, ea quae sequuntur bonitatem, sapientiam,& vitam eius, aliter enim esset compositus . quippe compostatum ad minus ex duobus constat, quorum alterum non est idem, quod alterum re, ac ratione, vel quod capax est alicuius alterius praeter ipsum ad existentiam . quorum concursus unum essicit. vel quod multis in idem conuenientibus absoluitur, atque secundiam D. Dionysium comen bonitatis de aliorum, si quis dixerit non dici de tota Deitate, super unutam unitatem diuidere , atque abscindere nefarie audet. Quod Profecto accidit ijs, qui alias res, vitam, ac bonitatem Dei ab eius substa fia ponunt. Quemadmodum igitur ne superunita unitas praeter diuisionem sit etiam composita, & quaecunque sequuntur composita, quae sequuntur bonitatem realiter, alti
buuntur substantiae quatenus substantia est bonitas,& bonitu
493쪽
est eius substantia, ut Diuus Basilius dixit in ijs, quae sunt
ad Amphilochium, bonus ex bono genitus substantiam habens bonitatem. Non enim feri potest, ut alia sit res in- existeias, alia vero cui inexistit ob summam simplicitatem , atque unitatem. Nisi crassus accipiatur, quemadmodum & manus & pedes in Deo dicimus, aut si disserentia consideretur ratione, nome. sc etiam quae consequuntur reIationem attribuuntur substantiae realiter quatenus est & relatio , N propterea etiam quod distinguatur realiter, & opponatur, attribuitur ipsi, non tamen quatenus est substantia, sed quatenus est relatio, quae enim sunt ad aliquid , quam- vis inter accidentia contineantur , sed non significantur secundum inexistere. Definitio enim accidentis est inexiste re, ut quantitas, & qualitas, sed relatio significatur per ad aliud extrii secus ; sicut scientia, qu tenus est relatio ad id quod scitur , neque ut habitus, sed ut relatio cor sideratur, ron est scientis, ut habitus, scilicet inexistens, sed scibilis. Ad scibile enim resertur. Vnde& relationes non ita se h; bene secundum modum substantiae, sed secundum alium modum praedicamenti, praeter ea, quae substantialiter dicuntur in Deo. subnartia enim non dicitur ad aliquidi neque aliquid aliud iderii ficatum sul stantiae ex ijI, quae communiter, & absolute dicuntur. Pλternitas autem, atque filiatio secundum naturam relativorum ad linuicem dicuntur .
Quemad inodum thitur sapientia quando in Patre consideratur, rei tione, atque respectu ad substantiam communis est Filio, una erim numero est sapiertia Pater & Filius . Clim vero con sideratur Pater ut sapientia genera S, non est eadem cum gerita sapientia, quae est Filius, Cimitum secundum enerare s& g neiari propter relatioPem ad linuicem; Ita sane & pateriaitas, atque filiatio relatione qui Jem ad substantiam , substὸntia est atque idem, oppositione vero ad inuicem sunt oppostae , & neutra est altera . Quoniam enim
in Deo persecta est paternitas, & siliatio, cum absolute inta substantia considerantur , relatione quidem ad substantiam
495쪽
sunt idem , sicu&t caetera, quae absolute substantiae Dei at . tribu urtur, oppositione vero ad inuicem sunt oppositae, secundum ea, quae ad aliquid dicuntur. adeo ut secundum , illud, quod paternitas in substantia cor sideratur, quoniam tunc simpliciter ut substantia sumitur, paternitas est in Fia Ito ,& filiatio in Patrr, secundum , inquam, communia s&ab Iuta . sicut etiam Mina sapientia, & substantia, atque potentia eadem est in ambobus. Cum vero considerantur non secundum modum substantiae , & eorum, quae in ipsa substantialiter dicuntur , nullo modo paternitas est fi- Iiatio, quatenus ad inuicem opposite dicuntur secundum rationem eius, quod est ad aliquid. ad quem modum etiam generata sapientia non est gen erativa, quamuis una si amborum sapientia, immo vero una sint ambo. Non igitur quia una est substantia tribus, continuo & relatio personae communis est tribus propter oppositionem ad inuicem relativo- Ium . Fadem enim relatio, ut dictum est, secundum rationem
Proprij generis, quatenus relatio est , non habet esse in alio, sed magis esse ad aliud . ut enim dicebamus ex verbis Sancti Maximi probantes & si eadem res est Deitas, atque hypo-ssass, non tamen si Deitas eadem est, Patris, & Filii eadem est & llypostass. Hypostass enim Patris est ipsa Deitas ,& substantia piiij, ut ostensum est, quatenus coi sideratur in
Patie, non autem quatenus consideratur ad aliud . Quoniam etiam hypostasis Filij, Patris Deitas est secundum eandem rationem; non tamen Patris hypostasS propter oppositionem ad inuicemi hoc enim blasphemum est, atque Sabellianis proij cimus . Igitur etiam patemitas cum in substantia consideratur, eadem est cum substantia Pat is, x Fili j ; cum vero patri attribuitur secundum modum relationis,
ron est in Filio . Eadem enim est ut substantia in Filio atque in Patre, sed eadem est in Filio quidem, ve accipienti ab alio, &tanquam si ex alio, scilicet patie, in Patre autem ut alteri, hoc est Filio eam communicante, & a quo sciliacet alia persona . & ibi quidem in Filio eadem genita , hic autem generativa in Patre. Itaque eadem & vr .a genita videm
497쪽
sic , penera tiua vero aliter considerata secundum oppositi Demad inuicem relationum , seu hypostaseon, seu personarum , ut saepe dictum est . Quarum relationum natura est,
opposte ad inuicem dici, & neutram esse , qualis est altera . N ideo neque paternitas est filiatio, neque filiatio est pate nitas, ac fieri non potest, ut dicatur habere aliquid Pater, quod non habeat Filius, vel Filius, quod non habeat Pater.
Eadem enim atque una res secundum unum Iespectum conuenit Filio, secundum autem alium conuenit Patri. Und neque Filio generare attribuendum est , quandoquidem id Pi aeter rationem relationis est, quam habet ad generantem. Secundum quam sapientia genita, potentia, vita ex vita
quicquid tandem huiusmodi filius dicitur. quippe omnia
communia, ubi non aduersatur relationis Oppositio . quatenus certe paternitas cum filiatione propter relationem
minime communicat. QMnquam patet nitas ac filiatio subsantia sine respectu ad substantiam, non ad inuicem, vidictum est . Quoniam igitur paternitas , R filiatio dicebantur esse substantia respectu ad ipsam, ergo & ad inuicem idem . quoniam una est substantia, excepta contradictione, quae consideratur in oppositione ad inuicem. Quandoquidem autem Pater & Filius est idem, excepta contrarietate , quae consideratur in oppositione, quae est ad inuicem . Sunt igitur Pater & paternitas idem, si latio & Filius idem . &e conuerso idem sequetur, quemadmodum Pater & Filius unum sunt, Ridem numero, excepta oppositione ad inuicem. quae oppositio est causae, & causali. Hoc idcm autem & de sancti Spiriatus relatione dicendum est. Quod si tamen ea, de quibus est sermo, mentem superant, & quasi imperceptibilia sunt, sed neque nos haec demonstrare, verum solatium aliquod assenerationi, & quoquo modo satisfacere proposuimus ; idque Propter petulantiam contradicentium. In quibus sane rationi-bVS concordant quidem quae sunt fidei, nihil autem impossibi- Ie iuccedit, quemadmodum i , qui aiunt substantiae Dei inevisere paternitatem ac filiationem, ut res distinctas ab illa . sa-cile quippe ad fidem accedit, esse aliquid, quod sit idem in
499쪽
stantia, & ad aliquid in iis , in quibus fieri non potest, ut sit
accidens, sicut est quiddam, quod idem est accidens, &ad aliquid , ubi fieri potest ut fiat accidentia; quam dicere in eadem re numero esse opposita, re ipsa distincta ab ea, in qua videlicet sunt, hoc est iu substantia Dei alia ponere secundum rem, quae disserant a substantia, & re aliter ad inuicem opposita. His ipitur nostris dictis, & quae sunt fidei coneo dant , & dicta Sanctorum conueniunt. Vtramlibet autem quis partem sequatur, ad unum veritatis snem perueniet, & nulla
'uod qui dicunt qu madmodum esse aliud uensa , ct
aliud sibsantiam, o aliud paternitatem in Deo compο-stionem non facit ; ita etiam nonnulla alia , qua in futasantia Dei dicuntur sub ere , quaque realiter asu suntia o ab inuicem disierunt, compositionem non faciunt temerardi sunt. Cap. V. EX dictis solutum est, quod ipsi palamim os nominarunt, serian ob dissicultatem , ut arbitrabantur, atque contendendo temere inserebant, quod nimirum in Deo nihil obstat diuellas esse res inhaerentes, suae inter
se se differant, & ab ipsa substantia infinite infinities ins riores , ac D itates ab ipss dictas , quae numerum inc dant , id ita se habere , de nihilaminus simplicem esse Deum. Quoniam substantiam , & hypostasim , atque proprietatem , sive relationem realiter inter se differre imaginati sunt; iron ob id tamen compositum esse Deum . Haec enim ut seri potuit, eum rationibus , tum dictis Sanctorum sensum est, nihil inter se differre secundum rem. Prinpterea neque compositus Deus est, neque commemorata incommoda emergunt. Compositiones enim sunt ii