장음표시 사용
561쪽
nullam praeterea disserentiam . Haec sane effecerunt, ut etiam Damascenus dixerit, Filij Spiritum dicimus, ex Filio autem non dicimus . Si enim hac in re, ut nonnulli arbitrantur, id volebat Sanctus significare, atque hunc habebat sensum, quod ex Filio non sit. omnino igitur Doctor ex solo Patre Spiritum sanctum existentiam habere existimabat, quod si hoc est,
etiam immediate ex Patre esse; si autem immediate, etiam pro ducere Patris constitutivum esse . ac rursus si hoc , incommunicabile esse Filio . constitutiva enim personarum propita sunt , & nullo modo ad inuicem communicabilia , quomodo igitur Patrem productorem per Verbum maniae statiui Spiritus asserit Z Quomodo ex Patre per Filium Spiritum procedete multis in locis docet λ Quomodo, si nullum ordinem . vel habitudinem Spiritus habet ad Filium, ait, Verbum autem oportet Spiti tum habeat Hac enim contraria penitus sunt ad inuicem . Si enim productor per Verbum, non utique hypostaticum patris producere a de si ex Patre immediate prosector on per Verbum procederet. Quippe per Verbum procedere, medium es Ie Filium clarissime ostendit. Quod Nysi nus tradit, &una cum eo cuncti Theologi, atque tertius a Patre Spiritus sancti s ordine iuxta Magnum Bassilium constituitur. Et praeterea non tantum , ut nonnulli accipiunt dictionem , contrarius sibi Doctor esset, sed δἰ Doctoribus, qui ante ipsum extiterunt. Hi enim quidem ex Filio esse aiunt, de ex substantia eius , 3e ex ipso procedere I ille vero non esse ex Filio, neque ex substantia eius, neque ab ipso procedere. Haec autem sine controuersia sunt contradictio . Ex quibus sequitur, vel fatendum hunc solum esse Doctorem Ecclesiae, Ssimul Sanctum habendum, neglectis alijs, vereor enim reiectis dicere; vel multitudini, & antiquitati illorum praefando reuerentiam, hunc non esse recipiendum . :Sed hoc
absurdum est . Oportet enim om: es reuerenter recipere, ac
venerari, tanquam eos, qui a Deo pro salute nostra fuerint inspirati. Qui certe cum sit bonus, per eos utique noluierosteriores decipere, quos volebat ad veritatem adducer .
563쪽
nportet igitur sic eorum scripta conari exponere, ut& sibi-inet ipsi, & inter se Doctores conuenianti praesertim in praesenti proposito dogmate, in quo multa contentio habita est . pd sane aliter cum omnibus & per omnia concordari non posset, nisi si missime dixerimus , praepositionem , eX, λ D
mastre o in Filio non esse acceptam , ne vel unam prisonam
Patrem & Filium esse propter similitudinem praepositionu in aliquis suspicaretur; vel ne videatur Filius ut Pater , nihil sibi prae intellectum habere, &ne sequerentur alia, quae diei
sunt . Praepositionem autem, per, potissimum Damascenum δpprobasse, quod ordinem personarum cum Mouade nobis exprimat ob eius proprietatem. Quoniam cum Monade personarum quoque distinctionem confiteri debemus , secundum
traditam nobis fidem . Quae sane ambo illud indicat, dici Spiritum sanctum ex Patre per Filium procedere ; ex Filio a tem dies, nempe minime . Placuit igitur ipsi magis praepossetionem , per, sumere, quae cum Monade distinctionem indicat, quam, eX, quae tantum causam, &non distinctionem
signiscae . Itaque talem sontem Damascenus in Filio negat, qualem Magnus Dionysius in Patre constituit, solum sontem supersubstantialis Deitatis ipsum appellans. talem causam Filio adimit, qualem Augustinus Patrem asserit, princti Palem causam ipsum vocans. Quod enim etiam Filius sons ducatur Spiritus sancti, multis ex Iocis Doctorum habemus. sed quoniam Filio Pater praeintelligitur, Patri autem nihil, ipseque Filius ab eo dicitur esse; & ad eum refertur, & omne quod ab ipso Filio dicitur esse , ad primam causam relationem habet secundum Magnum Basilium in libris consutatorijs; iuxta quem modum etiam radix, 3c sens, & solus causa Pater dici posset, ut, illud , ex quo ostendatur, & non tria, Ped duo principia instar multorum Deorum admittantur;idci co etiam dictum est, Vivo ego propter Patrem, Sc de illa ho-xa nemo scit, nequ e Filius, 3c a me ipso nihil ticio, & sicut audio, iudico, ta mea doctrina non est mea, δέ Pater meus
565쪽
Haior me est; & si quid eiusmodi ab eo dictum est, ad Patrem omnia reserente. Vnde& Magnus Basilius alti Praeps sitio, Per, non inessicacem Filij operationem exprimit, sed procatarcticae , hoc est , originariae causae consessionem
Hoc etiam addatur his, quae dicta sunt. Non dixit, quod ex Filio non est, sed quod ex Filio non dicimus . Hoc autem nihil facit ad rem . multa enim sunt , quae non dicimus: quale illud a principio praedicationis accidebat. Veibi gratia, Filium Dei est e consubstantialem patii, semper Virgianem in Ecclesia Dei param praedicari, Filium Dei humanae naturae secundum hypostaticam unionem unitum esse, & id genus. Quae sane cum p: ius non dicerentur, quamuis vera es sciat, postea quomodocunque vrgente necessitate, etiam i
Ecclesia dici sancitum est , Si quis igitur quaesiuisset ab altero prius , quam prima Synodus congregata fuisset, ad stabutiendam Deitatem Filij, si consubstantialis Filius diceretur , idem plane audiuisset, quod non dicimus . non tamen per hoc significauit, quod non sit, tantum hoc solu m, quod nequo
in Sacra Scriptura, neque in usu ad verbum reperitur. quod Postea ex verbis Sacrae Scripturae dcmonstratum, ita esse statutum est: vi ordinem adscribant haereticorum eum, qui hoc non confitetur, idem & de re praesenti dicendum est.
Quod igitur praepositio, Per, a praepositione, eX, nihil disserat, nisi quod distinguat hypostases, atque inter se ordinem illarum significet &vnam esse operationem ostendat, sue ex Patre per Filium cuncta condita esse dicantur, siue ex Patre per Filium Spiritus sanctus procedere dicatur , nians sum est, cum ex ipsa operatione, ut dictum est, tum ex Doctoribus qui nequaquam patiuntur cogitare differentiam aliquam quomodocunque in his praepositionibus ob unam substantiam, & processum, idque est omnium Sanctorum P. trum, qui indistincte aequum esse censuerunt, atque P: ob
xunt a Scriptura in Patre Filioque indifferentiam praepositionum. Quippe existimare has praepositiones in Patre ac Filio differre, antiquorum haereticorum erat . qui ex hoc discrimine
567쪽
rotentiarum , actionum, atque processionum , & per consequens subsantiarum differentiam inducere volebant. Quemadmodum prosecto & hos , qui nunc distinguere volunt, necessario sequitur etiam substantiae distinctio . Huius enim huod hanc substantiam non distinguant, causam dicere non habebunt. Vel enim praepositio, Per, ad processionem Spiritus nihil confert, vel conseri quidem , sed impertastam causam, seu instrumentalem , seu tanquam per locum, seu per tempus. sed quoniam vanum erat dicere per Filium, nihil plane sgnificante praepostione, restat, ut cum alia, inve superinsunt, nequaquam conueniant Deo, dicamus conferre ipsam ad hoc , quod ex Patre substantialiter procedat secundum eandem & unam processionem, atque operationem ad danadam ipsi subsistentiam, quod etiam Sancti confitentur . Quod
enim per aliquod est naturaliter, etiam ex ipso est. & hoc mahis valere ibi dandum est, propter identitatem essentiae , 3c quia Filius unus est cum Patre Deus. atque iuxta Sacram Scripturam in reliquis una est illorum identitas& incommutabilitas Deitatis. Ad haec, & quod ex substantia Filii Spiritus dicatur , & ox ipso procedere & esse.
Praeterea, etiam ipsi, qui contradicunt, cperationem , seu honitatem , ac Witam Dei, vel charismata, quae homines a Ueo accipiunt, ut operentur, quae sane omnia increata esse volunt, atque ab egentia diuersas ies esse, in ipsa Dei essentia , insidere aiunt, Ream horum esse causam, nunc quidem ex
Patre per Filium 1, nunc verὼ ex Patre Filio q; ac Spiritu sancto existentiam habere fatentur. Etenim ex tribus hypostasibus causata esse censent. quod omnino non dicerent, nisi hypostas ese rati. in Dei esse existimaient , quod est contrarium his, quae alibi garriunt. Ex his igitur manifestum est, quod etiam ipsi nullam honune differentiam in his praepositionibus, videlicet Propter identitatem, atque indisserentiam substantiae , proteia si in isque, atque operationis . Insuper autem indicant, quod nonJolum in creatis praepositio, per, ad praepositioinem , Ex, vicissim transit, quod contra doctrinam Sanctorum obisciant, qui censent bas praepositiones in Diuinis simpliciter nihil habere discriminis, ut dictum est Uerum etiam in incre
569쪽
ε's has cedere inuicem, & alteram in alteram vicissim transire. Persuadeant putem ipsis etiam exempla, quibus Doctores ad Ostendendum processum, & ordinem personarum in Trinitate usi sure, veluti sole , radio, ac luce. Oculo, idest, prima sontis staturigine ) & lante, ac sumine. Insuper etiam sonte, flumine, atque palude; vel radice, ramo, & fructu , de similibus ; in quibus manifestum est, tertium habere existentiam ex primo per medium secundum unam processionem asseruata simul naturali coniunctione, atque unitate ad inuicem.
Ex quibus exemplis nimirum materia, & dimensionibus , N ijs, quae eam consequuntur, detractis, haec enim in Deo locum non habent, ob quae etiam saepe lixe exempla Doctoriabus quoad omnia displicebant) restae ratio ordinis , qui inter
Personas ad inuicem est una cum coniunctione . quae ratio sola conueniens est, ut in Deo secundum diuinas personas a
cipiatur . Quae sola in Deo relictis alijs, quae sequuntur, Cn-ctis Doctoribus placet; vi& processum, & ordinem, ac naturae coniunctionem, quantum fieri potest ab exemplis, nostris explimant, si enim haec exempla neque ad exprim dum ordinem, qui processum clare indicat, sumpserimus. Neque dicemus esse, quae Diuinarum personarum inter se rei elonem significent , nescio quid tandem aliud ista exempla nobis exprimere velint.