장음표시 사용
111쪽
ossium do Anal. III, 5 addo, metuor, si resciverim esse me vor, quid facturus sim, si resciverim, id est Prope ne resciscam, ut apud Tac. An n. I, II quibus unus metua, si intelligere viderentur9, Adelph. II, I, 1 . Deinde etiam post alias particulas ob implicatae constructionis legem hic coniunctivus operitur, ut apud Iaut. Bacch. II, 1, 6 venero te, ne Nicobulum me sinas prius convenire, quam sodalem viderim mea chi, et apud eundem Mil. Glor. IV, 3, 3 nam nullo pacto poteri Prius haec in aede recipi, quam illam miserim. Coniunctivum suturi Exacti do volati suturo rei praeterita positi iam supra exemplis declaravi p. ST . ecdesunt oxempla coniunctivi ei futuro exacto respondentis, quod iborius ponitur, velut deo celeriter consecutura
Terent. Heautont. II, 3 2 ra ubi id est, eo modo, ut , si paululum modo quid te iugerit, ego perierim recinoratione esset Si paululum te fugerit, periero. Reliquii iam in indicativo tam tenui sine n futuro si inplici distinguuntur, ut eosdein gradus in coniunctivo, qui multo magis eo transit, persequi inutile sit. In Pseudolo tamen I, , In si tu argentum attuleris, cum in perdia derim idem coniunctivus dubitanter promittens is est enim, non condicionalis potius, ob adiunctum futurumox uetum, respondet indicativo perdidero urina perdam ' .
Persecutus sum soro eo locos qui Virum gregiunt, Io. G. Ossium in eum errorem induxerunt, ut III. le anal. 15 terminationes ero et erim antiquitus promiscua suisse putaret ceteri nim, quos e Plauto addidit, aperte depravati sunt. Trucul. II, 7 68 qui versus a Iuribus tentatus, sic emendi dandus videtur, ut eperim a superiore versu Pendeat . o.
112쪽
Xo in inferioris quidem arantis et prosa orationis scriptoribus alio nomino utendunt est in re quo ni huius for-iuae usu post pi, quum, ubi nitiisque particulas aut pronomen relativum in sententiis iid futurum tempus rotati, velut apud Cic. ad Famil. I, , 22 Hac profeci vides quanto inustriora futura in , quum aliquantum ex provincia atque ea imperio laudis accesserit aut a Sulla D, T :ratis adeptum more, a nullum in me periculum redumtarit. equo nim quod in passivo, omissa suturi significatione, quae lassumitur ec sententia primaria, Praeterito utuntur saltem ad actionem perfectam notandam, id ad activum trans rondum continuo ost nec quidquam ex eo enici iuro quod in oratione ex praetorii suspensa plusquam persectum sit. Destitutus enim sermo formis ad eandem seriem temporum no inndam in oratione ad printeritum relata necossari, utitur notis minus distinctis. In perfectum haec forma coniunctivi tum transit, quum respondet indicativo perfecti, velut ex eo. quod est: quum usu progrediens fumiliaritalem effecit, tum amor
e rescit, sit Cic. de in I, 20 69 dicunt, πιι
essecerit, tum rercere. Tantum intelligendum est, votores, quum hanc oriunm Ex futuro in praeteritum
transeuntem ponerent, non semper certo sensu tempora
distinxisse, ut praecise ipsi dicere possent, ubi pro sudesiasnaυeris. At e. . Pseud. I. I, 89 vid. Both. Equidem totum versum subditicium puto ettius sententia inest in duobus proximis, ex quibus est cetus ipso est partim iisdem verbis . Restat Pacuvii versus apud Nonium p. 505 Merc. io, quin est. 9ο, n vim verruncent bene, ubi rexim dubitanter posuit de incertis futuri temporis rebus. Si id ossius dixisset, inodorum terminos non tam accurate desinitos esse apud Plautum quam postea vera dixisset, scd quae non ad has solas sormas pertinerent.
113쪽
iuro exacto, ubi pro persecto ponerent φ . Sed tam etii huiusmodi quidem xemplo orationis non nitunde suspensae, quale est apud Cicoronem Academ. II SI: quam rationem v mu.time inveneris, quod haud scio,
an non o33iso non tu, verum testem habere, re eum non gine causa alaum testimonium dicere ostenderis, alterum futurum exactum arguit, quomodo prius d sensum Romanorum acciderit. Nec in hoc Livio loco res
dubia ost XXVIII, 43, 16 tam hercule, quam, i sector ex Africa redierim, ea ippa levare, aut in hoc ibd. S, nec pro didicit id bellum ubendum, in quo, imodo congressus cum hostibus sis, viceris. Ceterum ipso scio, Romanos interdum ad exprimendam prorsus suturi temporis notionem paulo durius in hac formi indicativo primae personae usus esse corio id Cicero socii lii lipp. VII DS quoero oroque vos, - ne id prius, quom, quule sit, explicaro, repudietis; tota nim orationis cohaerentia in ro cogitata, quae, si senatores repudiarint, nulla sutura est, ad coniunctivum inclinat ).
Restituendum est in transcursu hoc futurum exae tum Livio in libr. XXVI, 32, 4, ubi perturbata temporum consecutione, editur Si tib suferis existat ex Hiero, quo re ut Syracu- sns ut Romam ei offendi posse, num tibi semirutam ac moliatam praeriam respexisses, infrediens Romam in vestibulo urbis, Prope in νονια, spolia citriis suin Ararus sal Codices Draheriboretii et optinius Florentinus et medioeres et pessimiliabent respexerit.' Alia exempla tabe Ellenditus in omnent. do tarmis nunciatorum ondicionalium p. o. sed non recte futurum Xaetum coniunetivo carere seribit. Eadem est ratio futuri simplicis, velut Philipp. VIII garri postulat, tamdiu ut obtίnent, dum M. Brutus, C. Cassίus provincias obtinebunt. CD X g 0, de me. III g 121 de Invent. II S 32, ubi non recte Ernestius administrαrit; nam suturo exacto nihil est loci.
114쪽
II. A notione siriuri exacti coniunctivus, ut indicativus, transit in notione in suturi coniunctivi sint plicis, cui eo inmen, ut sero ibi tantum ponatur, ubi rei suturae non per so cogitatio suscipiatur, sed inclusa in consilio, voluntate, conatu ut in hypothesi in sententiis finalibus et eondicionalibus , quo sit, ut pleri inque, insertors nutem aetate semper, praesens tempus ponatur. Dixi tamen, sero tantum sic poni; nam in fragmento Accii Ox Epin ausimacho apndoon p. 485 Merc. Confrs, quan sum obfueris,cii victus pies, considera, et quo revoces ummam exerciti obfueris in interrogation pendenti est paene pro O futuris sis, ab indicativo amon: obfueris, si victus eris. Sed id, quod dixi, suturi genus primum in condicionalibus sentenilis roperitiir, partim praeest deni in condicione praesenti coniunctivi tempore, ut apud Plautum Amphitr.
I, 3, 2, Cusin. ΙΙ, , , pid. I, 2, 3, Mil. III, 1, 5 quid optassis , Merc. IV, 6, 10 Poen. IV, 2, 4, apud
Terent. IIedyr. III, 4, 10 partim sequent in ro ea, quae a condicione pendet, ut Asin. III, 3, 13 si licessis , Bace hi d. V I, 1τ partim suturum exactum utrobique ponitur, ut Trucul. I, 1, 40 si iuximus faxim. In uno et
nitor loco, si ad indicativa in formam sentontia redigitur, suturum exactum non solum licenter, sed magis proprie poni potest, ut Cas. II, , I do fructu rei perfectae et Poen. V, 2, 4 de coleritato ro consequentis. Deinde hoc suturum post ut et ne ponitur, velut Plaut. Aul. IV,
2, 4 quaeso, ut prohibearis, Capt. V, 2, 11 seminor, nequis obstiterit), Mil. ΙΙ, 3, 5 Hic obsistam, ne imprudenti huc ea se auri epait mihi , Pors. IV, 3 9 nec metuo, ne quis mihi in iure bifrassi', oen. I, 3, τ
nunc mihi autio af, ne meam et culpa meo amori obiexim moram . Frequentissimum est post cave ne Post ut ultimus ex iis, quos habemiis, eo usus est Horatius Disiligo b Cooste
115쪽
Sat. II, , 5. Omissum est ut apud Inui Bacch. II, 3,
100 mihi dederi velim Prorsus emino suturi significatio in sententia consecui iva pud nauium Rud. III, 4, 25 Ila hinc ego te ornutum millam, tu Psua te ut noti noveris, id est, cogniturus sis, et apud Lucret. II, 9M: nunquam consistere ut ausis, id est, it ut non ausurus sis. Ad hos duos locos miro diungitur Sallustii in ora-itono Lepidi fragm. histor. lib. I p. IS Gert odit. min. quorum adeo Sullam non poenitet, u et faeta in gloria numeret I si liceat, avidius immer it. Iam patet, quum haec forma pro praesenti coniunctivi tempore, sed tantum dubitativi, ut statim dicam, retentii esset, nihil aliud quam casu nil votorem loquendi fortuniurodisso Quintilianum et Tacitum o qui alii, prolutis rursus eius coniunctivi sinibus, sic usi sunt loqui ut ita
dixerim Tae Agric. ), ne longius abierim id. An n. VI, 22 , ut sic dixerim Quintil. , , 1 et VIII, 3, 5; ac. An n. XIV, 3 Quod apud ilium legitur VIII, 18:ne cui auctorum iidem abrogaverim, de eventu laturo actionis intelligendum est ne ui idem abrogasse videar reperiarve J. III. Huic, quem exposui , usui futuri exacti coniunctivi per futurum simplex in praesentis significationem transeuntis adiunctus est et sinitimus usus eius in optando prohibendove in quo semper admixta est aliqua
I pud Ciceronem ad te. IX, Quare fac, ut ostendis, ne destiteris ad me, quidquiri in tu mentern venerit, seraere aut scribendum videtur neve destaeris aut sic interpungenda oratio post ostendit, ut per se dilatur ne est eris; nam Ciceroni ex hoe uno loco illam loquendi sormam tribuore
' Walebius ad Tae. yic. p. 133 acristi inane nomen, seu per paratum, adhibet. Di ilias by Ooste
116쪽
suturi tomporis cogitatio adeo latens, ut vulgo non exprimatur Exompla auctoritatesque in hoc genere ponere superVR-caneu in est. Di te servaspint. Vos salus servassit. Id te I puer prohibessit. Cave excessis Nil curassis. Ne appe iussis Nullus exeris Αα . Quod utem recto adnotant de insorioris nuntis scriptoribus, apud quos tantum in v tando haec sorma mansit ne ieceris , in iubendo eam non poni, confirmat etiam comicorum usus; nam apud Plaut.
Mil. II, , Ss etiam illud, quod scies, nepciveris ver
bum negativum pro negatione est in Pseudolo autem I, 3, 3, ubi Boihius verba Bene curas3is, quae corrupta osso niti sonserant, Callidoro dedit satis perverse, e cod. Ambrosiano legondum est: Nihil curassis i .
Quod apud Livium legitur II, 40 9 de his videris, is indieativus est curam disterentis et transferentis, quem supra de-eIaravi, idcinquo apud Cic. ad itic. XIV, oi rei credras, videris. Vid supra p. 92. pud Ciceronem autem de Ost'. I grasea orationis Orma est, ut magis dicatur, quid quisque ipsa natura duce, per se facturus sit, quam praeseritiatur et iubeatur, dubitativa et hypothetica suturi forma ob seeundam personam sictam. Cctorum quod nonnulli, ut A. Grotelandius, qtii interesset inter te Incitis et ne feceris, Oeere conati sunt, adhibito Livii loco ex libr. XXI. 41, 6, in quo Ne transieritis do re ad unum momentum portinenti, ne quid rei sit de Iongioris temporis perpetuo coniiuorei dici putant infinitia locis id refelli potest; sed opus non est, quoniam satis Onstat, usum loquendi persona verbi haec distinguere, o temporis diversa signifieatione, ut ne facias apud ipsos omicos rarissimum sit et paene inusitatum Plaut Bacch. III, 3, 4I
Nil Gl. IV, , , Ter Eun. II, 3, τὶ apud ugustea autem aetatis poetas qui foro ne fac dicunt etiam rarius Hor. Sat. II. 3, Mi ne sis patruus mihi Virgilius in Eneide saltem
nusquam te dixit , in prosa oratione prorsus inusitatum nisi in secunda persona subiecti generalis loco licta, in qua etiam amrmative praecipientes praesens coniunctivi tempus pro imperativo ponunt. Isis bono utare, dum adsit, quum obsit.
117쪽
Uui futuro coniunetivi aetivo notum os in passiva forma in vetando respondero ne commotus aia et similia;
scripsit quod inde Ramsbornius p. 61 posuit rei nos venias, sed curo, ut , nos enitis. Quod eoniunctionis ne traei Zumptitis Cleoronianum adfert exemplum fg 586, vel potius adserebat; nam nune in octava editione :ec tutavit. etsi nondum ne De solis poetis reddiditJ, sumptum e Verr. III, 94, 2l9, id rectius interpungendo tollitur Aestisit momterita, si vultis; sed, ne reliquus spes turbetis ratque omnes Provincias evertiatis, ill providete, ne ravaritiae biram piate-
faciatis illustrem atque iatram. Nostisite et providere Ontraria sunt; Priori sententia per ne pendenti, ut saepe, altera per epexegesin Superadditur. Eudem est ratio eius Ioel, quem nanishomius p. 620 ex oratione Pro Cluent 2 6 protulit; nam haec deinde is repusne is eramque, remittialis pendent a verbo postulo primum, tit ne, deinde, ne, tum ratιtem, ne . Quod ad Qu. r. lib. I, 4 init scribitur: . intibo te mi r ter, ne rassisnes ibi non per se ponitur ne assisnes, sed in miliari scruione pondet a verbo intibo, quemadmodum apud Plautum et Torontium dieitur iam cibo te, ut fracias. Ad Att.
. II, 3 is fuit princeps, ne tu forte aliuvem nostrum putes quomodo adiungatur ne apparet ex iis, quae dixi ad Cie. in .
I PII. Dc loco, qui os adisti. XIII, 9, 2 tibi inni .
de illo nostro exquiras, cle me ne cibores sum ei admonitio Wesenti ergit in inendati Epistol. Cic. p. 26 not. idemque de Ioc corrupto ad itie. XIII, 23 ex tr exposuit. Relinquitur ad it. IX, 18, 3 Tu, malum. netum ne resus, quod habet speciein proverbialis formae ex antiquo sermone ser alae. Ilaec quum ita essent, Cicero de Divin. II DI 2 non contraria posuit recito, ne facitis nec ne fracito , sed iacito, ne feceris, neque Quintilianus I, 5, o, quum de ne et non scriberet.
facitis addidit neque Ilae , sed feceris. pud Livium nullum
omnino contrarium exempluin est nisi in Ioeo gravissime eorrupto XXX, 45 7, ubi IIanniba in vehementissima obiurgatione senatorum Carthaginiensium, ut nune seriptum est, sic loquitur Ne esse, vos odio estra ab sinianis consultum remitis. Quae verba ut possint tio significare Nec Romanos ideo tam acerbe in os statuisse putaveritis, ut odium suum explerent non possunt autem, nemo enim unquam sic dixit onsulere in liquem odio eius nee Livius odium vestrum
118쪽
vid. Plaut. Mil. l. II, 2, 2, Terent. Heaut IV, 4 R, 22, Phorm. III, 5, 29 Cic. pro Mur. 31, 5 ad Fam. VII, IS ad Att. II, 24, , ad Qu. r. II, 12, 5, Liv. V, 3,
3 IX, 11 ext r. moratus sit nemo ; neve fueris arsensur, Cic. Acad. I g 125; ne tamen territus fueris, ac Hist. I, 16; ne pigrere praesenti tempore Semel, quod sciam, Cicero posuit, ad Att. XIV, 1 . Id ne quem coin moveat
tanqua in ad persectum quam ad futurum clivi accommodatius quilia quam quem poterit movere, quum videat illa curassis, incessis ceti. quae persecta nunquam unil sed tamen ne quis nil miretur saltem, tenendum cst, genus hoc loquendi tum demum ortum esse, quum fecerim iam otiam pro persccto coniunctivi haud dubio esset, cui quia in ex hac pari responderet verbi
causa miratus sim, eam analogiam traductam esse etiam,
ut fit, ad uin usum sorann fecerim, cui nec illa nec ulla alia passivi forma responderet, nam etiam fueris assensus ni in is expressam habebat praeteriit significationem , idque eo facilius, quod et pro suturo exacto coniunctivi passivi illo persecto uti cogerentur, ut supra dictum est, nec tam
pro uestri posuit , sed ut possint, quid absurdius quam Hannibaleui indue Romanos defendentem et crudelitatis erimen ab iis removentem Itaque mendationem tentant editores. Sed parum attondunt ad ea, quae sequuntur, in quibus haereatio superioris sententiae stibiicitur Iuli masn ea vitas diu vieseere potest; si foris hostein non habet, domi invenit. Haec eum supprioribus cohaerebunt, si intellectum erit de otio Carthaginiensium, non de odio IIannibalem loqui. Erant. qui arma adempta, incensas naves, interdictum externis bellis ea opinione consoIarentur, quasi eo pretio otium saltem emptum esset. Hos Hannibal refellit Nee est, u vos otio vestro a Romanis onsultum eredatis. Ne timete Livius gemel dixit, sed in asseveratione superiori sententiae adiecta.
III, 2, s. Dissilire by Cooste
119쪽
esset eo ita et praecisa praeteriti signi sentio in miratus sum quam in feci. Illud enim compositum est ex participio, quod initio inter praesens et praeteritum medium fuisse, liquet ex operatus et feriatus, quae praesentium locum obtinent. Quod autem dixi, hoc genus postea ortum, e lim attendi, unum esse apud Pluuium exemplum, idque in hoc ipso participio, feriatus ne pia. Apparet, totum hoc genus positum esse in analogi paulum a via deflectenti. quidem otiam illud considerandum puto, quod Cicero non solum in vetando, sed in sententia ulteri adnexa admiratus ah pro admiretur dixit I de D
IV. Sequitur ipso iam ordine i loco ni is explicutus frequentissi inus usus huius sorium dubitativus et potentialis, in quo omnes persecti coniunctivi nomino luntur Quis enim non videt, quit in ut ori aliquid posse dicamus ut Liv. IX, 24 Hoc quidem adscensu et tres armali quamlibet multitudinem arcuerint, ut donostro ipsorum iudicio ngendive consilio dubitanter loquamur, has rerum signi sientiones ita in futurum incidere, ut tamen, quum ut eius rei natura, quae nunc sit, ut iudicium nostrum declaretur aut consilium in condicio nopositum sit, simul in praesens tempus oratio incline id Cotorum o veteribus illis futuris in s exeuntibus hac significatione praeter vocem usitatissimam pud pocius, Livium, Tacitum, ausim, reperitur laam Plaut. oen.
V, 2, 131 mura faxim lubens, coli. Cic. Tusc. V DS2: a te impetrarim lubenter, et Terent. Adelph. V a MAE:
Perspicuum esse opinor, cur Graecorum oris torum, qui sunt ire aαοα, πνεσα, eit., omparationem nihil ad rem pertinere arbitrer.
120쪽
Luben tibi bene faxim ex aliis verbis solum inveni apud Plaut. Asin. II, 4, 6 mu negassim. Quod autem umptius, solus e recentioribus grammaticis, D52
not. 1 rarissime persectum coniuncti, passivum sic poniseribit, id nimirum hanc habet causam nunc apertam, quod non persocii, sed futuri hic est usus. Et tamen, ut Volloius Paterculus sic diceret I IS neque ego hoc magis miratus is , eadem nalogi se ullacis illecebra lactum est, quam paulo ni in consimili genere eommemora i , id quo iungis etiam in Livii lib. XXII, b apparet ne illi quidem re nobis merito Proetulerint gloriatique in Idem libro XXX, 14 gloriatus fuerim
sic dixit. Possum, opinor, supersedere resututione vulgaris do persecto coniunctivi dubitativo doctrinae, quod iam plius o M eodem nodo pro praesente positum opinR-lur, quo suturum exactum pro simplici positum explicaro conatus est. Verum longe alius hic fingitur transitus o qui plus admirationis habent; nec sane, quo in illa re usus erat discrimine, celeritatis et rei absolutae significatio est in hac dubitanter dicendi forma. Alii autem, ut et, qui e persecto prἴesens eri potuerit, et quid inter crediderim et credam intersit, doceant, utuntur irgula illa divina, noristi nomino de quo non huius rei causa, sed totius generis aliquid dicam. Nam qui iam laetio in grammatica Latina noristi nomine utuntur, primum debent ceu ratius considerare, qualis in Graeca lingua ea notio sit, deinde pud Latinos qualia initia
si undamen in corum, quorum Partem Graecorum comparatione explanare conantur. am noristus Graecorum indi- Des Cic. Brut. 4. I ubi erat ni sui sim diotum est