장음표시 사용
141쪽
lio emendandis Ciceronis libris de log luis disputatio ').
Ciceronis do logibus libros ut hoc ioin poro mondis aliquot, quae longa aetna et librariorum culpa invexit, libo- raro coner, duae o causa impellunt, altera donies ii ea, altera extrinsecta advoniens. Decem prope anni sunt, ex quo, qui in primum honorum cnde inicorum gladi in capessebam, de his libris et iis, qui cademici inscii huntur, omon dandis nonnulla conscripsi et edidi. Postea saepius, quum ad eos libros delatus essem, cupido inco sit, quoniam tenue illud opusculum tironis videretur, limatius aliquid atque exquisitius do eodem argu montoseribendi. Ut onim, quae in illo libello inultis locis contra proximorum superiorum oditorum niterius singularem iudicandi pervorsitatem et inscitiam cum sapientiae cuiusdam association coniunctam, alterius levem o ignavani et ineruditam opination om disputaveram, sere omni veris erant et ut minora non pauca recto exposita, vindi is, distincta, emendata, sic quum moes alioquin satis exercitatus et ruditus essem, nec naturam codicum Ciceronianorum usumque quum univorso tum proprie in his libris experiendo cognossem, raro vulnera interius Inien-
142쪽
tia aperire et remedio ex vestigiis librorum non intor- Polatorum eruto, sanare potueram ut Acad. II si 4 , interdum tantum emendationem inchoare ut Logg. I4 40 ,
nonnumquam cum aliis inanem speciem interpolatae scri-Pturae persequens et utcunque exornans mendi sedem non perspexeram liova modo a vero berraveram. Haec
quum, ut dixi, saepius animum subissent, postquam hac pestato duos posteriores libros do Iegibus scholis enarrare constitui, cogitare coepi, aut nunc illud consilium xequendum osse aut fortasso abiiciendum. Deindo ad hane animi in elinationem accessit alterius illius, quam extrinsecus allatam significavi, causae momentum. Quum enim sciam, in Batavis novam librorum do legibus et reconsionem et enarrationem quum maxime parari a viro egregio ad eam rem instructo, iaciendum videtur, ut, si quid ego ad meliorem horum librorum sormam conforro possim, id nunc potissimum promatur, quo is, si velit, uti possit. Malo enim, quid nune do multis locis sentiam, scire ipsum et sortasse ei iam aliis narraro, quam quid ante de comisnno senserim. Libroruin de legibus codicps omnes ex uno Iacero et valde corrupto et negligenter clipto ' derivati sunt, in quo praeter alia menda saepe etiam propter compendia scribendi malo intollocia erratum orat ' o quum hi tum
illi errores non raro eatenus occulinii, ut, si non sentontis integrae, at vocum tamen emcorentur formae Latinae Negligentiae et sestinationis insigno specimen est in eo, quod
VOees extrema parte quae compendio notata erat truncatas eum aliis librarius connavit velut II gra ponti cum ex on-essees eum, II W57 contracte ex ontractam et ce.' Vid exempli causa, quae dicam de II summos ex si νι. deos, et quoia ex dis Contra II g ergo ex eo pro ompendio librarius accepit, quod plenum erat. ut II S 22 quoeire .
143쪽
Nonnunquam iam error novos errores genuernt. Unumeriit singulare monitorum genu non insroquens in orbis omissis, cuius nil quot exempla postea demonstrabo, unum et aliorum tum ab aliis Ointum eriit. ' IIaec quum in sint, multo plura menda domonstrari in his libris possunt, iunm probabiliter corrigi in mendando nutem paulo liborius vorsari iubemur quam in iis libris, quoi nin nit qui et probi codice supersunt, nec possit natis semper te singulorum ii picum mutatorum rationem reddoro. Et in monomnis mendatio prosiciΗci hic quoquo obo ab in vosti-gntion olus Acripturae, quae in eo suori codico, o quo nostri sonsi in propngati unt. In Pii in vostigntione tol-londus os mihi nio inni orror ocontissimi oditoris,
Io C. Orollii, V. l. cui, quum libros do Iogibus post
Goeronzium t Moserum recognosceret, accidit nrti iri aliorum partim sua culpa, ut, qui duo codicos omnium,
qui paulo diligentius colinii fiant, fido dignissimi sunt, non quod ipsi non sint, ut ceteri, monitosissinii, sed quod
fidolius id exemplum, ex quo omnes ori sunt, X primunt, ut eos, inquam, omnino testium numero excludoros, quum tamen ego rem suspicione attigissona, sod nec perspicuo demonstrasson nec usus P admodum essem. Nam
Moserus, qui primus illorum codicum scripturas didit, nihil sons erat. I codices sunt Hanniensis o quom ro-vitatis causa Victorianum nominiibo, iloni Moserus copiarum Victorianarum alteraruna b nomino designat. In priore, id est, in diligentissima collatione codicis v tu sit ossiani, nune, ut opinor, Leidensis, quae orroris causa suerit, alibi dixi am qui Moseri causa scripturas ex-
Velut II g si quum ex adleelivo aliquo foetum esset iraeo. Pro haud quod sequebatur scriptum est quod. g 26 ohseuras nee sntia ' intelIisentias inchoavit.
144쪽
cerpsit, ita nil no in in coniecturus a codicis sciti iuris noli seiunxit Procedit collutio ad lib. 1 e S med. extremi adnotntur eripi ura providendo pro procidento 20. Ipse codex plurane continent, quod vix cr do, Halitus nos docebit De Victori uno sic res habet. Moserus duplices copias Victorianas sic eni in lippolini habuit, Monacho subministratas. Enruni priores, quas litora . notavit, constant ex adnotationibus ipsius Victorii, quibus et aliarum editionum scripturi et interdum eodicum ut II, 9 init. continentur ei coniectura aliorum et ipsius Victorii locorum denique similiti in significatio nos, id onus alia ' Hoc rellius nequo nimipse Moserus, aliter esse, intellexerat, transtulit ad alteras, quarum diversissima est ratio. Nihil si nim in iis praeter perpetuam et diligentem vetusti codicis collutionem, avniensi illi si vo Vossiano similis, omnia, ut erant in codice, cum librarii erroribus orscripta, nihil
Sod quod hos codices ceteris in togrio ros iudico aut saltem nullos tum integros diligenter collatos κου dico, confirmabitur ea gententia paveoru u locorum documento, quos extra reliquorum ordinem praecipiam. Et primus
Io. Ib. Fabricius se codicem ontulisse adnotavit; non Fabricii ea est manus, qui nomen suum postea libro inseripsit. sed alius, a quo ad eum liber pervenit. Collatio laeta est eum editione Coinruelini a. 1596. Est in bibl. universitatis auii. non in regia inter eodd. Fabricianos moduli
Codo regius avisti, ultra mediam partem libri secundi non Progrediens, postremum testis citatur ad II, 11, 28. ' itaque seriptura, ibi adnotatae non ultra centum per hos lies libros Ioea attingunt ' mos P. XVIII et confrinant mullas virorum doctorum conieeturas ' ibd. Apparet, quae sit confirmatio .
145쪽
quidem iam ante emendatus ab Oudendorpio et me est, in libro I, 4, 14, ubi soli hi, quos dico, codices et praeterea duo alii Loidenses ab Oudendorpio inspecti ea
vestigia servarunt, ex quibus veritas emersit ceteri varie interpolati sunt. Alter sit lociis, E iro nunc demum interpolatio tolletur, non minus memorabilis, ex libro
II e. Is, ubi in ipsa legis formula vulgo sic scribitur Separatim nemo habesai deos, neve novo rive ad-oenao, his publice adacitos, privatim colunto. Conatructa a patribus delubra in urbibus habento. Tanquam duo praecepta Ponuntur per neve coniuncta Se aratim nemo habeari deo et novo siue aduenas nisi publice adaeuos privatim ne colunto. At genus est mariatim habere deos eorum, qui separatim haberi possunt, duae sunt species, novorum et advenarum. Ergo in explicatione legis est e. 10, 25 suosque deo aut nouo aut alienigenas coli eo usionem habet religionum. Deindo vitios uinest stive, quoniam diversa hae sunt, non eadem. Nec ita scriptum est nisi in nucissimis nullius auctoritatis eodicibus; Masseiani libri pleni orant emendationum; ceteri omnes habent aetne. Itaque Handius vidit, quod iam Manutio in mentem onerat, legendum esse neve advenas Id non vidit, a prior neve non novam incipere sententiam Aod haec superioribus si subiungi Separa lim nemo abessit deor, neve novo neve advenas, nisi
publice adscitor Pendero igitur videntur extrema illa: privatim colunt et aliquid desiderari. Idem suspicari possumus ex interpretation Iogis, ibi haec subiiciuntur
Moserus athio, hoe saltem loco prudentiori opponit, sive hane habere sententiam sis etiam sint, eme. Neque quo modo sive pro et si poneretur neque quid negativa diiunctio postularet vidit.
146쪽
26 a patribu accepto ilia pluee coli, si huic legi puruerint pol utres Sic enim emendavit Wytten-buchius, quae emendatio io multo magis confirmabitur. Erat igitur aliquod egis praeceptum ad hancroni spectans. Sed sequitur: Constructa a patribu δε- lubra in urbibus habento Ridiculam legem Qui enim praecipi id potest, quod totum non in ipsius, cui praeci Pitur potestate positum sit, sed in patrum sueto Si
Mnim nulla delubra patres construxerunt, nulla posterib uber ab iis construeta possunt; ipsi possunt i X-vii uero et ubere. iniquo hoc praeci per volebat Cicero; num ex interpretations egi apparet, animo scribentis ob-Fersninm ess contrariam Persarum sententiam, qui nullaeaso tvmpla deorum volebant. Itaque utrum delubra, quod ibi seribitur, in eadem perversi into ost, u It ten-buchio ob aIiam causam corractum, quod atrum delubrae', lue patres exstruxissent, non recte dicerentur. Poteriit addere, necessarium ess ipsi patres. Atque haec tiam Por versa sententia in ceteris codicibus est omnibus; in iis duobus, quos dixi, tolus locus sic scriptus est: priuatim colunt quo rite a patribus delubra habento. Ium aperta res est Quum in eo codico, ex quo nostri descripti sunt, vocabulum unum aut etiam plura excidissent, mendator sententiam superiorem in colunt finivit, quo rite mutavit in constructa snlva grammatica
uperioris sententiae et initii huius 'palmaris emendatio uisi Goerenxio debetur, sed Ursino aliisque.' Voces in urbibus nullus habet eodex, nee iis opus est, qua inquan in legis explicatione adduntur, quod templa sere in ua hibus eranti Generaliter dicituri delubνα habenis deinde speciatim additur de lucis in agris eterisque, ut ne contrR-rii quidem ausa oppositionem appellant necessarium addi
147쪽
ot specie sententiae, ipsa sententia possumdata. Eu emeiIdalio in solos illos duos codices non pervenit, ex quibus apparet, Ciceronem huc forma sententiam legis eo ne is pisse Separatim nemo habessit deo neve novos neve advenar, nisi publice adscitor Privatim colunto, quo riae
patribus i cultos acceperintl ) Delubra habento.
Quod in codicibus verae scripturae proximum est, veteri mendi manifesta conservulio, id hoc loco uterque habet codex, contra librora c. II, 31 solusinuniensis; quem locum eo mugis commemoro, quod iidem Eius ratio est atquo huius, quem nuper tractavi atquo lacunam habere ostendi. Nam quum ex omnium codicum vestigiis tacito intelligatur, Ciceronem non id scripsisse, quod nune, planissima sane sententia, editur: Devitate enim et suavi at delectans sic ab errore mentis tauquam palutare aliquid, sciscitur, tamen, quod genus mendi lateat, unus demonstrat codex Hauniensis, huc scriptura: laevitatis est enim et suavitatis Iacuna est trium verborum delectans aic. Ac Genitivos, qui pendebant a vocabulo, quod excidit, ceteri stiam codices sorvarunt Iacunae indicium sustulerunt. Frustra igitur, quum pars sententiae exciderit, editores ex iis, quae
supersunt, integri liquid enicere conantur. Sed haec in locis desectu laborantibus. Adiungam alia exempla ex diversa scriptura. Libr. e. 13, Moditur Verum philosophorum more, non veterum quidem illorum, sed eorum, qui quasi sicina instruxerunt aapientiae, qu Luse olim disputabantur ac libere, ea nunc
IIo est in quibus olendis ipsi patres egi paruerint, ut est
in explication Iegis Seiungitur a separato cultu privatus Divitiarum cultus a uaaioribus acceptus. In supplemento nitri praeter sententiam praefito.
148쪽
articu im distincteque dicuntur. Cicero hie, vi tibi, cum veterum philosophorunt, id est, et uperiorum otPlaionis taximo et qui circa illum erant, ratione compariat eorum, qui postea in scholis unum quenique doctrinae locum arguinentundo rationibusque concludendis exponobant, idque ita facit, ut, quamquam hos sero solos inscribendo vero sequebatur et sequi cogebatur, quod illi in iniit Ii profundo Platonicae meditationis ut Aristo toliae xi gnani o invalidain cyllabam coinmittere non audebat, illos tamen, ut semper Verbo tenus praeserni et extollat, hactenus quidem etiai ex animi sententia, quod et obscura quadam cogitatoria in adini ratione uniciebatur et orationis, Platonicae corte, splendorein et vim rhetoricam ut orator magni faciebat. Itaque in in illud de sicinia sapionitae eum ironia quadam et contemptu dicitur. Ium superiores fuse ae libere disputasse dicit; sed huic non scio contrarium ponitur articulatim distincteque. Nam distinete semper in laude ponitur; neque veteres illos distincto disputasse negare poterat, etsi in inute disputusA negabat. Aliud igitur requiritur vocabulum, quod magis in repre-honsionem putidae divisionis et minuto concisse disputationis inclinet. Id latet in eorundem codicum scriptura detecta, pro qua e simili codice Victorius desecta odi dit, alvo a coniectura est ex illa ducta. iobobat mei articulatim dissecta. Dissecandi potius quam concidendi verbo Cicero usus est propter eam imaginem, quae est in articulatim. Lib. II c. 5, 12 oditur nunc M. Lege autem carens civitas anne ob id ipsum habenda nullo meis . Diei aliae non potest. Auctores habet haec scriptura in voce anne, de qua quaero, quattuor Goerengii codices, unum Moseri, Monacensem Cotori sero ne habent, ut res GOerengii, avisi omnes, Moseri duo. Fefellit igitur Dissiligo b Cooste
149쪽
non solum Gruiorum ei, qui in philosophis ibit ininus ui-londebat, Ernestium, sed Goerengium, osorum, Orellium pravus ustis particulae anne in interrogatione sint pliei et directa; quamquam nonnullos animadverto esse, qui, particulae an quis it usus apud antiquiores Scriptores, sciant, de anne iden valero nesciant. Quod unum fert Cicoronis loquendi usus nam no verbum quidem iiiiiii in huiusinodi interrogatione potest , habet codex Hau
niensis epine, hoc est, nonne ει queriandinodia in praecessit id estne numerandum in bonis eamque scripturamo Iunia et R. Stephanus olim reppererunt, niti binus et Davisius probarant. At Oxoritur Goerengius, 'nusquam Cicoronem estne in nunciato negni ionem innuente poners' amrmans, idque sapienter, etsi ni inus Latine, dixisse Mosero videtur. AErgone d ogationein inclinat
haec interrogatio Negat igitur Cicero, civi iniem lege
carontem nullo Ioco habendam esso Inimo nihil assirmat magis et in eo tota disputatio versatur. Qinquo respon- dotur Dic aliter non oleat. Scilicet nec Goerenatus nec Moserus interrogationem assirmativam do praedicato negativo nullo loco habenda ab interrogatione negativa distinxit. Vora igitur scriptura ex iis codicibus, de quibus certi aliquid constat, in uno reperta est Halaniensi; ea quum esset in plerisque codicibus corrupta, omisso eat, extremo loco infelix emendator vitiosum illud anne
oerentius ut solet, quum incredibiliter in notissimis rebus errat valde σεμνώ additi Cum vulgata saepissime Cicero. Non niviis scit, quid dicat, quum oracula fundit, quae tamen per aliquot annos auctoritatem habuerunt. Itaque non contendam , hoe eum sensisse, saepissime Ciceronem in interrogatione simplici non adnexa n et nate ponere. Nihil sensisse potius dicam. Et tamen idem vitium orationis omnes
150쪽
invexit, quod uuin tres oerengii codices obsident, quos ille moliores appellare consuevit, inin ex hoc specimine do illa bonitato coniectura fieri potest. Puio x his xein plis praeiudicium aliquod factum
ossa talo, quale volui, de horum codicum auctoritat , quibus non tantum tribuo, ut tanquam certos duces seqliar, sed ut tanquam paulo plerum qii ceteris certior A. )Celsium Victoriano Hauniensem praestare videri, o iis ipsis, quos tractavimus loci putet, si modo Victoriani scripturae seque diligenter notatae et editae sunt. Illud simul patefactum est, Veteres quosdam editores, Iuniam,
Victorium ipsum, Stephanum codicos habuisso horum similes. De Grutori codicibus in his libris, ubi non magna aliqua et perpetua diiunetio ost dissicito os iudi- caro. Ex Davisi Parisiensis et regius digni orant dili-
genitor usu, quamqvn in minime u interpolationibus i-bori sunt ii in I, 4, M. Oxonienses tres pessimae notae sunt. Goerengius suos in duas familias descripsit, quo rum quos meliores credidit, quantum e iis, quae pnruinplene excerpsit, iudicari potest, unia quam non tam negliganter et niendose quam ceteri eius scripti erant, anienne quo perpetuo discrimino ab iis distinguebantur si, ut ox iis locis, de quibus dixi, appnret, multas iam interpolationes et correctiones susceperant. Ex Mosori codicibus Monacensis, longe mendosissime scriptus, interdum vestigia veri alibi obscurata servavit. Haec universe explicanda putavi reliqiinna disputa. tionem per seriem locorum, ilibus medicinam afferro
Uno loco I, 23, 6 I additamento depravati lint, ubi alii non.
nulli integram scripturam servant. Sed id additamentum non ex interpolatione ortum est, sed ex adnotatione margi. naIi casu in orationem eontextam recepta.