Io. Nicolai Madvigii, professoris hauniensis, opuscola academia ab ipso collecta, emendata aucta

171쪽

Cicero hi do logo liqua Romana insque interpretibus

loquitur. Nam nec ulla orni huiusmodi lox tam univorse scripta, nec quid iurisconsulti in tolligerent, Cicero quaerebat, nec illi sic exponebant legum sontentias, ut ocorent innquam magistri ot niorum correctores, sepulcrorum magnificentiam esse minuendam. Nostram legem quum

dicit, uni in tolligit, supra positam a seu tum in

ollos luctumque minuunto , et in on o seribenda vel maximo nimiam sepulcrorum magnificentiam notasso dicit. I in quo non intelligunt Cicero scripsit, sed, quod est in Moseri codico Victoriano et Monacens ot Oxon duobus quod quo in multis aliis editores repperissent, si attondissent, intelligunt. Explicat ipse, quid intelligi velit.

Inepte igitur do sui log ivbemur dicit, recto iubentur. Nam is nil omnes o portinebat, tamen, quia celeri nominati non orant, verbum rettulit ad interpretes, qui ipsi eadem lege tenebantur. Cap. 25, 3 Sequebantur pulso, va inibunt propinqui coronati, apud quas de mortui laude quum quid Meri erat praedicatum nam mentiri nefas habebatur', iuxta conjecta erunt. Mirore, nominem editorem sensisso, quam barbare diceretur, apud epulas scin udo mortuorum praediculum essρ, quod Luitne est in epulis, inter epulus. Sed ut hic facilis monitatio si repud quos), sic de reliqua pari sententiae hoc tantum dicPro possum, partitivam loquendi formum quid veri ianium ad condicionalem sententiam plana esse si quid veri aut nil oluiiunmin desinitam quicquid verib ne quo enim liquid veri praedicandum orni, sed vera an si quid veri poterat. Eodem codicum vestigia ducunt

Paulo ante, ubi in eo licibus scribitur mos hoc ius terr humandi quam quum Proximi Deemni ob luelaque terr

172쪽

Vonio ad librum tertium, in quo parcior mendationum copia ost. In ius capit quarto extremo legis sormula lue ponitur: Censores inde leges custodiunto; in qua inde custodire, si vo blativus sive adverbium ipsum usu non frequentatum intelligetur, aequo inusitato dictum erit; st, si osset usitate dictum, aliam aboret vim inde lege custodire, non eam, qui hic requiritur, legum tabulas servare, ne corrumpantur. Eo diligentius considoranda codicum scriptura, in quibus os fero fidem legem; in Fabr. S. Vict. Pal. 3, 4 apud Gruterum, plerisquo Davisti, quin quo Goerongii, duo Moseri . Ex hoc sit,

quod unum ad rem aptum est Censores idem legum ἁ-3todiunto, hoc est, operam danto, ut coriis et incorruptis monumentis testatum sit, quae sint leges quid quo in iis sit. Soquitur statim: Discedite, et tabellam iubebo dari. Sic oni in Orellius edens, Quid, inquit, impedit, quo minus pessimae Ascensi coniecturae disce rem optimam Davisti substituamus, discedit Libo paulo longius in torrogando progredi: Quid impedit, quo minus codicum scripturamrsestituamus, discedere ' am quod adiungitur netivo infinitivo simplici accusativus cum infinitivo passivae formae, nihil prorsus offensionis aut insolentia habet, quum posterior infinitivus ad idom, quo prior, subiectum rosorri nequeat. Est autem, quod postulet, ut discedere scribatur. Qui enim sic loquitur discedite, et iubebo, hoc

erat, num duplex esset corrigendi via, ut aut pronomen mutaretur quod aut verbum iniecerant), editores hane mucriorem iniuria praetiiterunt, ex qua foedissima officitur lauto. logia φιum ferram iniecerant obducitique terr erat. In nominativo et accusativo singulari pronominis relativi comperi-

173쪽

posterius quodammodo priori tanquam condicioni praeeedonii adiungit, quod ut hoc loco ulionum ost, ubi Cicero simplicitor, quid mox fieri velit, significat. Quamquam ne illo quid om modo Cicero loquitur is enim semper inevonii imperatae actionis significando imperativo futurum sino coniunctio no subiicit in serioris aetatis scriptores et interponunt, est quo hoc perpetuum discrimen, ut hunc Ruinam, Senecae et Ciceronis, a nullo, nod sciam, adnotatum. )Cn p. II, 26 ornii sic inter personas distribuitur incribitur M. Perseveraso quidem et in tua vetere gen- lentia permanea. u. Nunc mehercule. At ' rane quinto nostro dispentis. Sed ea, quae regiant, audiamu8. Miro in respondendo et adfirmando Quintus temporis particula utitur, quasi verens, ne postea n sententi desciscat, quod ipsum, si signiscar vellet, liter dicendum erat ' vero, nunc quidem ); ceterum ipsum responsum nide superfluum est, quoniam proximo dixit satis perspicue Haud equidem assentior; tu tamen ad reliqua pergas velim. Miro etiam Attiens abrupto et paene rustico dissensus sui nihil ad rem pertinentis declarationem interponit, in qua umbinus saltem contrariae sententiae et cum reliqua oratione noxiis notam liquam requirebat

A ego Sed caput illud est mio nim iticus a

Ciceronis est Genus animaduersionis taeter uerrelia C. Verr. et II, I, II, 45 et Attendite iam intelligetis ibd. II, 23, 57 Seneeae Reeos se et intellises ep. 4 LM; eonsidera et inleiasses ep. 13 DIS; D. p. 164 , 204 , de Benos. IV, 184 3 . Erratum vidi apud Ciceronem in hoc genere ab ditoribus. Ioccineommodum sensit auius in Variarum Lectionum libro ad Cic. orationes pertinenti Lugd. Bat. 1834 4 60, qui num

rvehereule seriti volebat.

174쪽

Quinti sententia tribunorum plebis potestatem improbantia graviter dissentit, mox c. I init idem, nihil sibi unquam popular placuisse, dicit itaquo in dubio eum

Quinto Oi conveniebat. utet, haec malo divulsa esse et unum vocabulum commutation non infrequenti vitiatum. Attico enim omnia tribuenda sunt sic scripta Nec mehercule ego an a quinto optro dissentis Optime, quum Marcus Quinti so voterom dissensum agnoscero dixiκset, Atticus suam sontentiam Quinti adiungit. Ad coniunctio-nsem vocum mehercuia an conserri potest lib. II, 4, S:

sane quidem hercule alia ex Terentio habet Sehellerunp. 9 15, orcellinus otiam Plaut. Trin. III, 3, M. C. 15, a Nam ego in ista eum sententia, qua te fuisse semper acio, nihil ut fuerit in au ragiis voce melius; sed, obtineri an ossit, videndum eat. une locum significabam supra p. 13 in nota Quem enim, ubi

admonitus orit, fallet, contra vetustiorum usum dici: Ddendum eat, an obtineri possit Subvenit unus codex Mona consis nam do coloris siletur rectone o omnibus,

nescio; in illo est: ed optimum eliam psagunt, id est: re optinerine iam possit. ptissimum est iam. Quaerit enim, num his temporibus fieri possit, quod antea saetio fuerit. Mirum est, in ro nec ignota nec disticili etiamnum peccari. Velut o nat. deor lib. I, IS, G, ubi optimus quisquo codex habet ne hoc quidem physici antelligere otuistis c., oditores, ne scilicet interrogationis index desideraretur, e possimis arripuerunt an ne hoc quidem e. Et tamen nihil os offendit in eadem ora-tlimia forma apodosi interrogativa a ne, quidem incipienti Udo nat. door. 44, 122 aut II do sin bon. 24, π.Do divinat. I, 9 84 post ollingorum malo sic interpungunt, ut haec sit interrogatio: Si ratis mecum fucit, ν eventa, o parientissimi viri, qui urbe eomlid

175쪽

runt, an, dum bestio loquantur, aspectamus Ferri annoquit uocium est quid est igitur, cur dubitandum sit, quin sint ea, quia disputavi, verissima, si ratio mecum facit, si condiderunt ' An - exapectamus Iam an

adnectitur supcriori sententiae, contrarium inserens. nloco corrupto Verr. IV, 12, 2 qui locus in bonis odicibus xcidit Orollius nuper in orationibus sol eciis miro

usus est artificio. Ipso nim disiunctionem nescio quam excogitavit, cuius prius membrum verbis significatum nonost Ceterum, quum lier dixisset Petivit a me, ut mitterem, simplicitor interrogandus orat Misis in Q fur non disiunctivo. Apud scriptorem rhetoricorum ad IIoronnium lib. II, 15, 22 ex hac codicum prope omnium Scriptura deinde spectandum est, neque magnum ait illud peccatum ossici debebit o quene, non an reque. In libro do inuont. 53, 101 otiam in disiunctivae interrogationis initio ponitur an recie tamen improbatum est a Lambino.

Apud Livium duo sunt in hoc genero mendos Ioci, alior in libro XXX quae pars Livii non valde a bonis codicibus instructa est regna paro senatus nihil

Proeter res gestas et, an in registratu suisque aurpiciis gessisset, censebant aenatum spectare; ubi Iegendum ido-tur et, eapne in magistratu ἀα, alior XLIV, 19 nihil interesse, an Pellae pecunia esset, ubi senioni in manifesto disiunction om sngitat hoc enim dicitur, non satis esso,

pecuniam Samothracae poni nihil enim minus, quam si Pellae osset, in Porso potestato fore. Rocto igitur adsensum Crovierius ibi an Peliae. Contra XLV, 20 eonsum ab uni eonsule patres, alantibus in comui legalis, an locum, lautia senatumque darent particula, ut post dubitandi verba, ponitur clim Iovi ad nnirmationem inclinatione, qui usus translatus ad deliborandi et onsulendi verba et sensim longius progressus, obseurata paulatim

176쪽

illa signi licatione, novum elleeit proxiinae urtalis consuetudine in Re rebat ni in Iunius rein consuetum, itum concessu in iii putabat. C. Io, si Ac nostro quidem, quum res esset ad redelata, Scaurus consul, linam, inquit, L. Cicero isto animo atque virtute in summa re publica nobiscum ver- pari, quam in municipali, maluisseδ. x qui, quod innes codiees addunt ante quum, Lumbinus recto avo essecisse villotur; prio noster sic absoluto non dicitur Ciceroniano more. Sed aliud in ostendit, prono inon est exivunt pro demonstrativo sic OAituin, ut excusationem non habeat

vid. Opuso priora p. IS9 , quod subiectum, d quod

reseratur, in ultera demum sententia sequitur; nec ipsu in domonstrativunt ferri eo loco posset. Itaque vereor, ne se ortum sit ex compendio liquo vocis senatum.

C. 19 44 in codicibus scriptum ost quo quid iniu- alius qua in Ioges ferri in privos homines , quum legis hinc

via ait, scitum est iussum in Omnes Quae obeat osso sententin constat verba restituere editores vario conati sunt nuper probata est Ruihi coniectura ut sit scitume iussum in omnes. Ea tamen in o reprohendenda mihi videtur, quod minus apta n hunc Iocum est logis dos nilio, huiusmodi praesertim, quae tantu in hoc ipsum contineat, non ferri in privos homines magis nim, quid osso ilegi propositum, qui eius effectus, dicendum orat, ut indonatura eius perspiceretur. Tum Vereor, ut satis Ciceroniano dicatur iussum in omnea. Mihi ex codicum vestigiis hoe potius ossici videtur ut unum ait tua in omnes.

Eodem capit paulo post Do additamento depravata

Ciceronis oratio est editur nim L. Cotta dicebat, nisi omnino actum esse de nobis; roeler enim quam quod comitiis illa taent armis gesta servilibus proelere neque

177쪽

tributa vilis comitia ala ero poιρ neque ulla prio legit. Sed comitia geri armis neque dixit quisquam neque dicere potuit. Cotta primum universum illam rem do Ciesrono siletendo vi gestam dixerat praeterquam quod illa essent armis gesta , deinde comitia reprehenderat contra ego habita. Librarius liquis, qui omnis huius Ioci disputationem do comitiis osso videbat, etiam ad pronomen illa eam vocem addendam putavit. Abest ea n cod. Oxon. p. Vocabulum Proeterquam num Cicero hoc uno loco diviserit interposito enim, valdo dubium est; nam tres Oetenzii codices, ire item Moseri Viet. B nam omittunt, quod non prorsus necessarium est.

178쪽

De locis aliquot Iuvenalis explicandis disputatio altera ').

Λnniversarium lio seribendi munus eiusmodi est, ut,

quum ex Praesentis temporis occasione ducatur et eum futuri spe coniuncinna sit, magnam amo habeat vim dpraeteritorum memoriam seriptori saltem renovandam. Sive eni in ea, propter quae ad scribendum vocatur, uni moeontemplatur, aut optimi rogis non tam annos computare in mentem venit quam res singulis annis pro salute civium gestas recordari et nullam vitae partem a sipublicae cura vacuam, aut litterarum, studiorum, institu torum academicorum vicissitudines hominumque res it tabiles obversantur, si vo ab hac imagine retro ad semetipsum animum revocavit quis est enim, cui non in

maximarum rerum cogitatione suarum quoqu rerum me

moria subindo intercurrat' continunt illud, in quo versatur, Studiorum curriculum quasi quibusdam notis distinetum conspicatur, ut et progressiones et noxiones nisn-ctusque facilius animadvertat. In quo spectaculo quam in varias partes animus trahatur, quum alia, si non absoluta, at aucta tamen et longius provecta, alia ac sortasse plura inchoata ac deindo intermissa aut prorsus

Edita a. 183 7 inense Ianuario. Peior ili sputatio exsta in opusculis prioribus a i3 2 ad 63. l

179쪽

relicta, nonnulla etiam non recto institui ei paene n e damnata videat, non opus os dici. Nec in eorum studiorum ni cmoria animus consistit, ad quae proxime opusculorum argument pertinent cetera quoque ecurruni, quae,

Spo Onsiliis quo agitata, maximum partem non ulterius progressa iacent. At quo haec omnia eo magis fiunt, si ad idem argumentum simili occasion tractandum sive quis casus ivo deliberata quaedam ratio scribentem deduxit; quod mihi hoc tempore aceidit. Septem enim ipsi sunt anni, quum primum hoc coetus academicos

indicondi munaro tanquam meo ac proprio functus sum; extra ordinem iam ante executus eram. narrabam tum Iuvenalis satiras quasdam selectas studiosequo id agεbam, ut et eos locos, qui minus recto a superioribus interpretibus tractati essent, perspicue explicarem et incertam quandam et instabilem in torpretandi rationem ad severiores leges revocandam esse ostenderem. Itaque ex his ipsis scholis seribendi mihi materia nata est, commentationemque do locis aliquot Iuvenalia interpretandis edidi quae quum duos fere abhinc nn nos typis

repeteretur inter opuscula men cademica tis Iuvena- Iem animum paulisper convertisset, renovassetque me moriam eorum, quae in eius uti rarum vulgatis enarrationibus desiderarentur, et maioriam mihi alterius disputationis colloetam esse significavi et mo eam fortasse nIN quando onscripturum. Id promissum ut nunc potissimum exsolvam, eadem suadet, quae primum do hac roscribendi initium dedit, scholarum mearum ratio, in quibus Iuvonalem quum maximo iacto. Nec tenuitas huius argumenti in dispersa, ut ita dicam, locorum decerpiorum tractation positi, mirco mihi ipsi nunc fortasse maior

180쪽

videtur, quam ante septem n nos blami tento novitato visa est, etsi no tunc quidem in fugiebat, ab hoc consilio modolia ovet, quum praesertim in toto hoc sollemnium cademicorum genere, nisi quid singulare inciderit, splendorem

rerum ad diem sestum aptarum oratori reservRre omnes consue Terint, programmatum materiam ex uniuscuiusque

studiorum recessibus potero. Itaque compressa nunc intra unimum ea, quam dixi, temporis intoriecti recordatio noet consideratione, haec, quae nunc scribemus, sic iis, quae ante septem annos Scripsi inus, coniungemus et continuabimus, ut etiam eos, si qui, quid universo de superiorum interpretum per in Iuvenalis satiris posita iudicemus et in quo novo narratori maxime elabornndum putemus, cognoscere cupient, ad illa ablegemus statimque ad singula veniamus, non utique ordinem satirarum sequentes, sed ut ut quo se obtulerint, xpedientes et interdum ea, quae in disputandi errorisquo tollendi genero similitudinem aliquam habebunt, conii ctentes. Et primum, quoniam tum unum et alterum locum attigimus, cuius mala verborum interpunctio no sensus obscuraius osset nitos quosdam locos simili ac nonnullos paulo notabiliore errore

liboremus.

In satira undecima, quo loco Iuvenalis Oinnia antiquis temporibus, quum homines frugaliter viverent, luxuria et elegantia ignari, meliora fuisso ostendit, haec ponit

v. III sqq.):

Templorum quoque maiestas praesentior, o vox Nocto sero modi a mediam quo nudi in per urbent, Litor ab Oceani Gallis onioni ibus ot dis Osticium vatis poragentibus, his monuit nos. Hanc robus nitis curam prae sint o solebat Fictilis si nullo violatus Iuppiter auro. Di ilige by Ooste