장음표시 사용
161쪽
lurarum ostendere, non video, cur eae divinalionem negem. Ante disciplinae in codicibus additur quod aut quos aut quo quod ne quem turbet, ortum est ex eo, quod seriba codicis eius, Ex quo nostri derivati sunt, primuna non intellexerat coinpendium, quo notabatur syllaba dis ex quo in cod. rL in oratione de provinciis consularibus scribitur quod serui pro disserui et quod aeno prodissenta et IS, a cupi quod imos pro eupidissimos , deindo autem disciplina recte illo quidem perscripsit, sed
quod non delevit. Verum oeo quod quum et deo ab omnibus omnino codicibus et veteribus editionibus absunt; nec concedamu acribitur, sed concedimua. Relinquuntur igitur haec fragmenta, ex quibus sententia om-ciatur summo eope concedimus. eorumque mente Sc. Ea autem sententia non causalis esse debet, ut in vulgata interpolatione, sed condicionalia aequitur enim na- sumptio, comprobans id, quod hi pro condicione posilum est: Sunt autem ea, quo popul sc innia, quae desideramus, insunt nec valdo involuta Ialent in voco aummoa scriptum enim erat at .n. deso, hoc est Si enim deo eas concedimur, eorumque o. Nulli sunt in hoc Stoicorum do divination Ioeo summi et imi dii, sed generatim, si dii sint, divinationem osse, concluditur. Vid.
do Divinat. I, 38 c. C. Is 40 et 41 quod et nune reuuia fit in fanis. Alexander in Cilicia deposuisae apud Soloa scrib. e vestigiis codd. Solenses in delubro peeuniam dieaur et AI eniensia Clisthenes Iunoni Samiae, civis egregius, quum rebus timeret auis, filiarum dote eredidit Ailigi hunc locum in emendationum libello p. 5, dixique, etiamsi defendatur et nune pro etiam nunc, tamen nullo modo sic sine coniunctione subiici posse superioris temporiNe X emptu, itaque selibendum esse . quod et nune multis
162쪽
is in unis et Aleaeander I e. Nec nunc ab eo iudicio discedo. equo enim video, quid obstet, quod rellius obii est, sequens et Atheniensis, quasi plus quam duo
membri coniungi sic ne quoant. Sed aliud os mendum gravius. Cur enim de Alexandro Cicero scribit: πο- ruisse dicitur, de Clisthene, cuius aetas remotior, o minus notae erant, credidi 8 Sequitur Sed iam de periuriis, de incesto, nihil sane hoc quidem loco disputandum est. Nemo, opinor, non sentiet, prave positum esse Sed, quasi ontrarii aliquid inseratur, quum trnnseatur ad novum o diversum legis caput, in quo una apta est particuli iam Lenissima adhibenda correctio est, ut fiat: credidisse. Iam cse. on ita raro hae terminatio infinitivi et sed confunduntur. Ita quo infra 25, 2 omnes iure Eduni, Manutium sequentes vides. Sed - in codicibus
C. 16, 41 et e I , 42, ubi Cicero deorum iudicium de violatis religionibus in suo casu apparuisse dicit, quum sic Scriberetur vel que hoc, quod loquar, diis immortalibus gratum potius videri quam grave omnia tum perditorum civium scelere, discessu meo, religionum iura pollut sunt, vexati nostri area familiares, in eorum sedibus exaed incalum templum Licentiae, uisus a delubris ιλ qui illa servarat Circumspicite celeriter animo, mihi enim attinet, quemquam nominari qui sint rerum
eXi u consecuti, quum sic, inquam, scriberetur, Victorius et alii lucunae notam post grave posuerunt eam Goer uigius et Schue setius sustulerunt, quod nihil deesset Wytten buchius uniim vocabulum hominibus deside ruri iudicavit; in ii hoc sensit, grave nil deos non recto utarri, qui supra conientionem vecti essent, nil botuine pertinere, qui superbe so xtollentem vix serrent. Sed i iam veteres illi iudieii sui ait sani habuis- Dipiligo b Cooste
163쪽
sent, nemo videtur animadvertisse, nisi quod agnorus haesit in particula tum Ea enim sic ponitur, tanquam Cicero certum tempus iam significaverit. Atqui praeparatione usus est, dicturus de se ipse gloriosius nullanidum
rem gestam casumve commemornvit. Itaque Victorius tali temporis illius, quo expulsus esset, significationem
aliquam praecessisse putabant nee potest aliter statvi situm rectum est. 3 Et tamen si sic statuitur, abundat discesa meo. Sed qui attenderit ad orationis formam, Praeterea, ut nunc est, post circumspiciae in initio novos sententiae, ubi post primam narrationis partem iubentur, qui audiunt, animos transferro ad id, quod deindo consecutum sit, desiderabit aut iam aut nunc. Scilicet haec Cicero coniunxerat hoc modo quum perdilorum civiumaeelere, discessu meo religionum iura pollula unt,
pulsus a delubria is, qui illa pervarat, circumspiciae Ke. Haec si ita sunt, omnia serri non potest.' Sed aut sallor aut in eo inest illud ipsum, quo Wyttenbachius desiderabat, hominibus, quod male diiunctum a superioribus et compendio scriptum in hane formam transiit. Pro animo Davisius recte e codicum vestigiis canimus animis
primam iam, et non insequar longiua nunc editur, iam me, quod apud primum est Stephanum, necessaria sane adiectione; sed et non hoc loco serendum non est. Unam
Lepide Moserus, Tum, inquit, universe continuandae narrationi inservit. Atqui narrare nondum Coeperat.' Ferent, qui huiusmodi verborum traiectiones in Prosa oratione admitti putant qualis est Falsam quum in hoc ἐκνα- σιν inesse videres cutissimus mo*ivs e. Verum talia seribia Ciceronis editore quum praesertim de ordine vocabulorum quaereret, non debebant.
164쪽
litteram geminatam, horam sublatam oportuit Repi' mam iam me; non inrequar longius. Quod hic abundabat, in proximis superioribus deesso, recte Lambinus sensit; sed mutanda simul distinctio orborum iudicia perrupta ab iisdem et corrupta hominum, non deorum. Sic haec adiecta eandem vim habent, quam Goerenetius ossicero stud obat addito t. C. 8, 5, ubi exponitur, quae rerum genera Plato et ipse Cicero diis consecrari posse velint, codices t editiones consentiunt in hac scriptura: are illi Platoni)Placent. Sed ego cetera non tam restricte proe io, vel hominum uiliis vel ubsidiis temporum victua. Terra cultum regniorem auspicor ore, si ad eam utendam ferroque ubiiciendam puperstitionis aliquid accesserit. Sed ego, quae hic subsidia temporum dicantur, prorsus non intelligo videntur enim ea osse aut quibus sublevati gravia et periculos tempora seramus, quod ab hoc Ioco alienissimum ost, aut quibus temporum opportunita nos ad aliquid metendum adiuvent quamquam num sic sub sidia pro praesidiis ot tempora do opportunitato et felici temporis condicio no dicantur, morito dubitari potest verum ut si dicatur, ne quo docio enicienda hic agitur neque subsidiis vincimur, sed iuvamur. Wytten bachius narrnt: quia hominos nunc plus pecuniae possident quam temporibus Platonis'', subsidia sero eo modo accipiens, quo Gallico dicuntur respources; verum ne id quidem usu
sermonis confirmatur et vehementissime repugnat vocu-bulum uictus et alterius membri dissimilitudo. Cicero scripsisse videtur vel hominum uitiis vel inpidii a tem
Porum victus. Hanc aetatem, quae nunc sit, et hos mores sic quasi insidini i sibi philosophorum quo iudicio di
165쪽
Iam aptissime, ut homines et tempora, sic vitia ol seu divi corii ponuntur.
Cap. 19 4 , ubi Cicero do pontificum cognitione iurisngit, sic scribitur: otumne quid au quid enim upontificem de iure parietum aut aquarum aut ullo omnino Ergo, quod cum religione coniunctum et Plus dicitur mulio, quam Cicero vult, do nullo omnino iuro civili pontifici quaerendum esse. Itaque litigare alii student aut tuli ullo omnino scribonios o vestigiis codicum ni-nime perspicuis et parum Ciceroniano Iulia ullus , alii
expellunt, substituto aut luminum Batavus tamen quidam in Observati Misceli, ex quibus tot inutilia Creu-gerus excerpsit attendit ad codices, qui magno consens agi addunt ante ergo Qx quo recto Effecit nisi sed ergo iniuria delevit, quod ex eo ortum est quam facile Sciunt, qui compendi scribendi norunt. Seribondum est igitur: aut ullo Ommno nisi eo, quod eum religione coniunctum ρι' Paulo post hac et proxima sectiono G , miror lu-iuiκse adnotationem grainmatici alicuius in Cicoronis orationem illatam, quam ut nunc deprehensam convincam, paulo plura verba describenda sunt Cur igitur hine tanta fucimur, quum cetera perParva sint, de sacris autem, qui Deus patet latius, ct sit una sententia, ut conserventur semper et deinceps familiis produntur, et, ut in lege posui, perpetua in xacra' Hoc posito, hae iura pontia
incum auctoritate consecuta sunt, ut, ne morte patri α- milius sacrorum memoria Occideret, iis essent ea adiuncta, ad quos tardem morte pecunia Pervenerit. io uno Neque enim iuvat est igia tentantos, quod addidi ipse , cisai
nam quae sequuntur, non ex pontificio iure sunt, sed ex civili, quae eum religione coniuncta Sunt.
166쪽
possis, quod ea ad cognitionem disciplin rulis, innumerabilia nascuntur, quibu implentur iurisconsuliorum libri. Quaeruntur enim, qui adstringantur sacris c. Offenditiam alios repetitu ni illud me posito verum gravior in sententiae quam in verbi repetitione et perturbatione Dfensio est Ea enim, quae inserius positu sunt, EX Superiore tanquam capite et sonte derivantur Sed priora illa: reo iura pontiscum auctoritate c. ipsa deducta sunt a primo illo capite et summo, quo sacra Perpetua
ossa et lamiliis deinceps prodi iubentur, nec quidquam continent, quod non ub eodem initio distinctius deinde iterum explicetur. Itaque alterum quoquo Hoc uno posito
refertur sententia non ad proxime praecedentia, sed eodem, quo illa, ut circumscripta et sublata hac sententia me posito re iura- pervenerit, non solum nihil desideretur, sed omnia tum demum ordino procodant. In ipsis autem his verbis primum non recte iura plurali numero dicuntur, quum unum ponatur, ut Sacra iis sint adiuncta,
qui pecuniam acceperint; deinde ipsum hoc, sacra adiungi ho ininibus, non nimis placet, valde autem displicet
prava consecutio temporum consecuta sunt, ut essent,
ad quos pervenerit debebat enim esse pervenisset. Tum si quis superiorem sententiam consideraverit, facito senties, extremum vocabulum sacra vitioso redundar o trahi post illa de aucria autem. Simul nutem velim attondi, non optimo dici pontiscum auctoritate hac iura consecuta sunt pro eo, quod est Onrtituta, contra recte: sacra pontificum auctoritate hoe iura consecuta unt.
Iam in codicibus pro verbis hoc posito seribitur foro haec popua, in paucis aliter, hic posita, hoc ponite. Victorianus habueratrare popila, sed deleta haec in eo orniat. Haec omnia qui animo comprehenderit, non nogabit, a Cicerone hae sic perscripta suisse: - et, ut in lege posui,
167쪽
Perpetua sint. Hoc uno μοιδεο, quod est ad cognitionem disciplino salia, innumerabilis rescuntur, quibu implentur iurisconpuliorum libri. Ad haec adscripta est ud notutio, en, quae deinceps explicantur, in brevius contrahens:
Sacra re iura pontiscum auctoritate consecuta runt, ut - pervenerit. Ea in codice eo, ex quo nostri derivati sunt, sic verbis Ciceronis inserta est, ut prinia verba proximae sententiae Ciceronianae hoc posito sc. interiniscerentur et depravarentur. Prorsus eiusdem generis udnotatio, quae rem a Cicerone tractataniar vile indicat, Ciceronis
verbis udiuncta est in plerisquo codicibus libr. II, 2, 5: Habet inuales duas, sed illus unum civitatem putat. Cup. 20, 5 scriptum ost Videtis igitur, Omnia pendere ex uno illo, quod pontifcea pecuniam sacris coniungi uolunt iisdemque feria e caerimonia adscribendus putant. Satis pervorse pecunia sacris coniungi dicitur, tanquam sacra ad certos homines perveniant eaque sequantur hereditates, non iam civili iuro o tostamentis ordinatae, sed pontificum decretis. Heredes pecunia etiam sacra suscipere pontifices volebant. Videamus nunc codices quamquam eorum testi in Oniuiti propo obscuravit non solum superiorum pravum institutu in sed Go rongii socordia; omnes enim tacent; sed Moseri codices, nullo
excepto, et vetustissima quaeque editio habent quod γοα uicum pecuniam acro coniungi volunt, ex quo essici iurnullo negotio quod pontifces cum pecunia acra coniungi volunt. In proximis verbis editores, indigne neglecta facillima et verissima Davisi correctiono quom est partiti pro quod . p. mendi notam apponere maluerunt;
contrarium mox resertur in donatione.
Cnp. 22, 56 Orollius in loco alioqui desperato' recepisse se ait egregiam Mosseri correctionem ' Sic scribentis: Eodemque ritu in eo sepulcro, quo haud rocul
168쪽
Fonti ara regem nostrum Numam conditum accepimus: gentemque Corneliam usque ad memoriam nor ram huc sepultura scimus esse usum. Egregiam vero in qua quivis grainmaticani orationis Structuram porturbiitam animadvertat, quoniam nil illa: Eodemque ritu in eo sum cro post rotativnni sententiam interpositani nihil redditur idquo, quod Cicero dicere volebat, codem ritu uinam opultum esse, scii occultetur. Itaque quod vero gregium agnori inventum de Fonii ramoserus ad voconi procul et ad codicos accominodavit, a Fonti ara scribons, id accipiamus in ceteris ulla in viam ingredi cogimur. In codicibus ut ea omittam, quae ad orba a Fonti ara pertinent, recie restituta est: Eodemque seu in eo epulcro quod procul a Fonti ara regem nostrum Numam conditum accepimus. Tota loci demonstrandi ratio postulat haud relativum ratio nullo modo recipit ipsaoni in verba regem Oolrum, o alia dicam, ostendunt, hanc esso primariam sententiam, qua id contineatur, quod
rei a Xenophonio do Cyro tradita simile sit quod igitur commutandum est cum altera particula litteris non ita inultum distante voces autem in eo Orta sunt ex adiectivo, quo significata orat materia sepulcri, qua ni Ki nominata esset, prorsus abundaret ipsum sepulcri vocabu- Ium. Id adiectivii in nec votus fabula satis demonstrat
nee vestigia codicum. Lapideas arcas suisse, Livius et Plutarchus dicunt.
C. 22, 5 ab instituto meo paululum discedens aliona in coniecturam commendabo, ut simul errores nupor
commissos tollam. Scribunt enim editores, Mercorium in nonnullis corrigendis sequentes: tuque in eo, qui in navi necatus, deinde in mare proiectus esse , decrevi P. -- eius, familium puram, quod a pupra terram non exsta- Di iligo b Cooste
169쪽
, et porcam heredi ει contractam habenda triduum ferias et orco femina piaculum pati ai in mari mortuus
erret, eadem, prorte piaculum et ferias Mercerius tameno editoros ante Goerenatu in recte et ante habendas addebant; nam ex contractam et ortum est in codicibus onteaetet. Sed rellius haec prorsus perversa esse putat, quod detracto piaculo et se itis, nihil remanent in altera parte. Itaque, non sane leniter, corrigit, primum: orcam heredi non esse contractam, tum eadem, piaculum ει ferias ossicit autem, ut prorsus perverso . Mucius, positis duobus diversis, ad quae exspectentur diversa praecepta si in navi quis necatus esset et si in mari), idem in uirnquo ro decernat. Cur igitur diversitatem rei signifiearat Verum omnia bene habent, quod ad ipsa praecepi nati inst. Ipso enim rellius intellexit, in odicum scriptura, dempto piaculo et feriis, re inanere, quod in adiimum ost, porcam contractam id est, sacrum quotannis porcnsaciendum o fortasso alia fl); sed id unum segni in altero membro significari poAso voco eadem Scilicet a portinet ad otii in Mucii decretum, lamiliam puram ess P,
quod os non exstaret, Sed porcam contractam esse. Quod
nutem paulo Iovior expiatio constituitur in eo, qui in mari mortuus sit, quam in eo, qui in navi necatus et proiectus, haec sine dubio causa est, quod in hoc occasiosuisset ossis excipiendi, quod terra operiretur. Iinquo haec, quae recta sunt, ne moveamus illud o serninus, quod superiores aliquot recie non tulerunt, piaculum
puti porco diei, qui piaculare sacrum faciat mulio autemininus haec coniungi habenda triduum ferias et piaculum pati pro patiendum. Tum oro animum attendamus
id Marius Vietorin lib. II p. 247 Pulseti et Ciceronis verba
170쪽
ad deficionioni in verbis si in mari Ac sententiarum coniunctionem. Legemus, opinor, non dubitanter e porco femina piandum; at si Sc. Davi si hoc est inventum, nisi quod atqui posuit, particulam hinc prorsus alienam. C. 23, 58 Sed in urbe sepeliri lex vetat. Sic decretum a pontificum collegio, non esse ius, in loco publico feri sepulcrum. equo cur in priore sententia per advorsativam particulam repetatur, quod iam dictum erat,npparet, neque quo spectet in niter sontentia particula sic. Utrumque perspicuum erit, retractis duabus litteris, quae post et excidorunt: et ut in urbe sepeliri ex erat, at decretum dec. Iam repetitur, quid sit in lege, ut similitudinis significatione transitus fiat. Paulo anto in
eodicibus est quid os XII in urbe sepulti sunt clari Diri Suppletum est quid qui post XI in urbe sepulli
eunt, elari viri non recte. Sic Enim significatur, ni odo hominibus osso dictum, o do hominibus quaeritur. Dicium autem orat de re, et de ea Atticus inierrogat,
qui accommodari ad legem id possit, quod post onm latam factum constet. Itaque scribendum erat quid, quod sepulli sunt clari iri yyy C. 25, 2: Nostr quidem legis interpreter quo capite iubemur sumptus et luctum removere a deorum maianium iure, hoc intelligunt in primis, sepulcrorum magnia incentiam esse minuendam. Sic rellius edidit, in iubentur, quod os in codicibus, mutando multorum Aeentus iudicium, non recto tumen. Sed alius est prior o ad omnes pervagatus error. equo nisi , ut putaverunt,
Mirui est, ino gra silentio Praeteriri necessariam prorsus Davisi eorrectionem Inmentutis rasque ιιnebris pro tram. δει-neris. Non dicitur usitate lumeninti funeris de renere recte
t ontra dicetur inter ipsum ramentationem funeris . multo nil nu minuendm timentrationis funei A.