장음표시 사용
151쪽
posse videor, dediicam. Nec lacium, quod dolescens seci, ut aut errores ingulos editorum cnstigem e niendoriani iam n ullis unimadversorum pravus defensiones
rosellum velut ubi Goerenetius rellio por- sumit, rectissi in interrogationem sint plicem in particula subnecti dicique, quaero, iactum it pro actumnesia ' nui liorum neglectas mendatione coni mendem nut minuta discrepani ius persequar velut Iri 24, ubi pro istu quod pronomen alienum est, restitui obo i s. aut ΙΙΙΛ ubi grammati ei ratio, contra ne creditum elli, quemquam postulat, quemyiam repudiat est enim generuli reprehensio universae rei). Nec ii ii ingam, in quibus lios refellero possum, nihil ipse, quod satisfaciat, nsterro velut II4 22, ubi rellius non attondit nil vim excludendi, quae est in formula quod sis arae realiqua, et notum et pluribus post alios a m olim xpositam . os eligam Iocos, in quibus ot vulneris n-turain perspexisse et remedium repperisso videor. Lib. I iip. 124 33 editur in nivm consensii Sequi- ur igitur, ad participandum alium ab alio communicandumque inter innes tua hominea rectior lierumn vi K ii coniectura ius nos natura esse factos. Nec tamen structurae ratio sucile expeditur. Turnebum video si intor
Nonnulli post priores nostras uras aeeesseriint in ioc gr. nere relli errores, totain rem paulo sestinantius a Iulii th traiitis, interdum mira singentis, quale est Illa 24, quod aer
verba Ti. Grracchum non solum Defleetus seci etiam subicitus intercessor ea reverae si enarrati intercessor, quem estexit et sustiuit, servare potuisset, si non es exisset et sustulisse .
Et in hae interpretatione non dubitat eomparare nota illa equum fuerat, melius fuerat, similia. Ceterum velim seiro. e quo niat servandus fuerit Gracchus si nihil seditiose
152쪽
pretari, ut hoc dicatur liomines naios esse, ut parii ci-
poni lius h lio. Quid participent, non X primitur, quod exprimi debebat. Vereor autem, ut legitimo ponatur accusativus alium, grammatico ita ad homines s. nos uccommodatus, ut simili subiecit locum teneat verbi, quod est participandum. Schellerus contra ad partie*rendum ullum intelligit ad alium participem reddendum in quo iidem desidoratur res communicata iiiiii Proi xus vitiosa os coniunctio ad partici 'andum aliumn alio pro eo quod est, ut alius ab alis participetur, quoniam diecti ill ab alis postulant ut alius subioeli locum tenent tenet Rutem nos s. asininea, quum sic diei. iur, nos valos esse ad alium participandum. inquo osti- . iiiir, a nobis articipuri alium re alis, quod nugatorium est, pro eo, quod esse debebat, nos alium ab alio Purticipari. Haec quum in vulgaris scripturae incom-nioda, sequendi sine dubio sunt, quo Iunia et Victorius plurosqua veteres editores secuti sunt, codicos in iis uosseri nito in omnibus; nam Grii terus, Da visit A Coo-rongius Miloni scriptum est ad participandum alium alio, id si ii alium alio bono et coin modo, si quo posηimus, imperiisendum. Huic apte diungitur, ut ius omni unico-tur inter omnes. Nam officii paucioribu praestari possunt nec adem omnibus ei tamen illa bono volonii sieni ita comprohenditur sumina iustitiae notione. Logi tim os nitio in haec antiqui illius vocabuli cuin ablativo
constructio et sex ipsa nolis ne deri Vntia, octo quo tatutini, qui oliam apud in nutu ni Mil. l. I, 2, 10s sermoni nblativum putant. γ
13, 37, ne quid turba oriatur ex error in adito laticinc lo eri commisso, se iri velian in ossiano rod esse r se iter huius sermonis quod ubi est . una extrema litora rodrin-
153쪽
Do loco dissicili, qui os lib. I e. I initio, ita olim
disputavi, ut extremam partem recte constituerem et ornisi ionis sormam explicarem; in Orelli edition gravi or-
toro xcidit non in verbis An ea non titer, ut nulla omnino sententia supersit; priorem partem minus enotractavi. Nam et verbum iudicamus incerta ignotorum codicum auctoritate adscivi et aliae anto iudicabun ureontra optimos codices delevi nam in Vici non osse, nihil est, quod redere iubeat, et prave initio assirinationem iudicamus pro interrogatione E ei. oden modo hic locus corruptus est, quo alios corrupto vidimus, verborum nliquot omissione. Ex integrorum codi- eum scriptura exempli loco IIauniensis ponam: - Iar havit. Nos ingenia iuvenum non item at ingenuo natura viriu ea et ilia quin existunt ab ingenii aliae iudicabuntur Ac. primum esticitur haec interrogationis oniunetio an ingenia natura, virtute e vilia, quo exiriunt ab ingeniis, aliter iudicabuntur ' Deinde praeeessisso
eandem consorinationem sententiae apparet, sod tantum alteram partem superesse: - ingenia iuvenum non item 'Εxcidit prius membrum coniunctae interrogationis, isque desectus proxilva perturbavit nain nec nos locum habeto pro probabiIur, quod superior sententia requirit, in omnibus codicibus est aut probavit aut probabit Loeus igitur sic di debet itemque inconstantia, quod ea viatium, sua natura iudicabitur. An arboris au eculei ingenium natura probabimus, ingenia iuvenum non siem 'Ae. Ex probabianos effeci ymbabimus et potius post lacunam quam ante eam hoc verbum positnm iudieavi;
dante. In ris, quae sequuntur, bis posita praepositio hane maxime eriptum commendare videtur nil rem. re stabiliendos iure tonnandos νονγulas.
154쪽
ineolii modissi in enim dicitur, inconstantiam, quod sit vitium, sui ni tum probari.
Lib. I, 9, 50 oditur Innocentes ergo e verecundi sunt, ut bene audiant et ut rumorem bonum colliganti Erubeaeun pudici etiam loqui de pudicitia. Poterni haec Keriptura satis copioso accusari. Nam nec tonollus hic
pudor o pudicitia loquendi Romani est ingenii nec, quod
caput est ullo modo eius rei commemoratio ad hunc locum pertinet, ubi quaeritur, praerni spe et poenae mei uinodesii homines et verecundi sint, an ipsius virtutis caiisa, nec cum iis, quae proximo antecedunt, coniungitur, ubi ficta boni rumoris causa modestia significata est. Sed accusation opus non est, quod codicum nuctoritato
dubitatio omnis eximitur. Nam si Turnobi librum et S. Victoris apud Grutorum xcipias, in nullo codico scriptum est pudici, sed pude iam aut geminata syllaba,
pude etiam. Rectissime igitur iam veteros editore sententia separaverant, irarum prior haec est Innocentes ergo et verecundi ount, ut bene audiant, et u rumorem bonum colligant, erubescunt. Aptissimo ipse rubor ingenuus in ista ration captatio a inae ori dicitur. Cetorum affirmative hare per conclusion m et demonstratio non pravitulis dicuntur, non interrogative. Tum non
minus recto additur Pudet iam si haec vera sunt loqui de pudicitia quae dissimulatio est impudicitiae . tuquo hae mihi nullam haboro dubitationem videntur, ita adeo dissicilia et obscura visa sunt, ut Turnebus librarii ad notatio non de Iacuna codicis in his verbis deprehendissos ibi videretur. Sed dissiciliora sunt, quae sequuntur Ac nimia talorum philosophorum pudet, qui nullum vilium A are nisi iudiei ipso nolatum putant in quibus ut hoc pri in una rnnsigam pro nimis istorum o codicum optimorum vestigiis Hai n. et Victor myrtorum o o eod. S xi
155쪽
Victoris apud Gruierum scribendum si, ut Iunia, Victorius, Rob. Stephanus odiderant, me istorum, sublato comico illo nimis pudet pro eo, quod est valde pudet. Sod hoc parvum deindo autem vitare, quod avisius satis
pravo clandere conatus est, comparata construction
verbi, quod est censeo, pud Horatium t in serioris aetatis scriptores qui cense facere ut iubeo dicunt , Wytionbachius in vitandum mutabat, Goerengius ussentientibus Boior et Orollio, dolet. Nemo quidquam dixit de pronomine ipso, quod incommodo ot perverso ponitur; quaeritur enim, utrum vitium ipsum per se fugiendum sit ni metu iudicii non iudicii ipsius, tanquam aliud sit
nil iunctum . Sed codices considerantibus aliae et maiores oriuntur dubitationes. Nam in codico nun est que sic ullum iuditium vitare nisi vilio ipso mutatum putant. Atque, quod nemo commemoratione dignum putavit, hunc ordinem et hos casus verborum iudicium vilio, omnes nut longo plurimi codice habuerunt, certo omnes Davi sit, qui ipso eius rei testis est, et apud Moserum praele Vi elorianum etiam infimi, Creugerianus o Wyltonbachinnus , do unrio, Monacensi, tacetur Gocrengius, ut Solet, inco de iis, quibus uti nescivit. Idem in votoruni
3 Oeollium hoc et infinita similia in soleotae varietatis adnota
tione praeterinisisse, non tam seorsum reprehendo , quam in-
lolligi volo. quam nullius utilitatis sit totum illud excerpendigeniis, quo celeriter dum librum aliquem festinanter reco-lInoscimus, desungi possumus. Quae sit enim memorabilis scriptura, tum demum intelligi potest, quum et universi apparatus critici natura perspecta est et in singulis Ioeis omnia amomenta exquisita e potius iam veritas inventa. Damnum autem ista selectio habet non leve, quod homines ea considunt omniaque in tuto posita putant, ubi nihil adseriptum est. Uno modo recte fori de Petus potest in varietalis adno. latione, ut aut odicum certorum et probatorum aut dilig-
156쪽
oditorum libris titisse, perspicitur ex iis, quae Mosoriis de Cratandro et ervagi nil notavit. Ipse ut in hac
scriptione veterea oditiones compararem, nec temporis
brevitas permisit nec utilitatis indo proventura spes incitavit. Iam hunc ordinem verum osse, perspicue demonstrat, de quo nte dixi, pronomen. Tum autem pro notatum, quod interpolando nil vitium accommodatum est,
ceteri quoquo meliores Victorianus o Davisti habent mutatum, deteriores Davi si et Mosori multatum. Quod
antem ad veritatoni dueit, ullum aut in uno os Hauniensi ut ex eo uno notatum. Scitur nim x tua scriptura haec Ioel forma qui ullum iudicium pertinacius vitio ipso vitandum utant. In verbis itur nisi comparativum adverbii latero, ex cuius terminatione ortum sit nisi certum ost ipsum ne adverbium reppererim, nescio. Vitandum, ut saepissime, transiit in vitatum, deinde in malatum. Haec domum vera est et ad ea, qua Sequuntur, accommodata sententia, non iudicia, sed ipsa vitia esse timenda; en contra, upe in vulgata scriptura
orat, salsa. equo enim Epicurei vitium tum domum, si iudicio iam notatum osset, fugiendum putabant, sed eo esse vitium, quod metum et periculum iudicii suturi an
ter coIIatoriani scripturae perscribantur aut editionum, com
parationis ausa. Cetera speei ludunt lectores criticam omnimodo adbibero volentes , quid sit critica nescientes. Ex minoribus rebus in extrema parte huius ibri unum attingam c. 22, 59 non recte editum esse ab Ernestio, Coeren-χio, Mosero, rellio e paucissimis et malis eodd. Vindob. Goerentii et Monac Moseria prine pia rerum omnium qu si adumbratas intellisen ins pro eo, quod ex ceteris ainbinus et Davisius tenuerunt, prine*io. Scientiae ista principia sunt, rerum omnium Principia prorsus contra Cieeronis mento dicuntur. Longe alia sunt in ethicis priveti in uitrerm id est. Io
157쪽
Lib. II e. 2, 5 Cicero nil ii, quae do civium nouin norum, qui ex municipiis orti erant, ni ria disputat, comparationem adiungit veteris A ilicorun Rinius verba nutem, quibus hunc significat, corrupta sunt, quiae sic rellius odidit restri Attici, priusquam Theseus eos demigrare ex agris et in artu, quod appellatur, Omnes se consterre iussit, ymphrantidem et Attici, recto nulIam o infinitis paene coniecturis superiorum probans Ipsa quidem omparatio qua in rc OSii sit, obscurum esse reci ni sendenti non potest, a qui quidum italaberrarunt, iii, mutnio priusquam in postquam ad instituta hesei comparuli ο-nem spectare putarent; alii autem rom n sinii litudin municipiorum Et urbis Romanae longe abhorrent om induxerunt, pρατρίας, et de ea subabsurdi aliquid ostin xorunt, quasi quis dicat eosdem o Romanos esse se tribu los ut curiales. Proprietas eius rei, de qua Cicero loquitur, in eo posita erat, quod extra communem c itatem eamque urbem, quae eius caput erat, nam civi in-lom Romani, antiqua notione retenta re uinis ad urbem, non tantum ad rempublicam Romanam cogi intion reserebant, alia erant oppida et coctus eorum, qui illius communis civitatis ot urbis et reipublicae nrticipes orant. Huius similem dicit suisse, non iam si aliam, qui post Theseum et Athenarum συνοικισ/to suerit, stantia quum ex agris demigrassent et in astu so contulissent, nulli orant X tra Athenas coetus, qui municipiorum similes essent ), sed eum, qui anto Theseum fuisset,
a natura data et ommendata Priaespia resertur ad id, quod adiicitur de iis intelligentiis illustrandis. Cicero quidem etiam paulo plus dieit, quam veritas fert, tanquam hominum omnis multitudo postea in urbe perpetuo vixerit nimis enim pressit notionem op -οικισμοῖ t narTR-lionis de Theseo vulgarem colorem reddidit.
158쪽
quum omnes quidem Atticae incoli uni imperio parerent unamque rempublicam haberent, sic nim Cicero rem animo proponebat eamque rationem sequuntur narratio nes de Aggeo et ipso Theseo , eaput etiam quoddam et sedem imperii Athenas, sed tamen sua quique oppida, duodecim illa Cecropia, suos coetus, suas quasdam minores respublicas tenerent πρυτανεια καὶ βουλευτηρια καὶ ρχας, quae sublata dicit Plutarchus hes. 24 . Eo igitur tempore idem homines si communiter Attici orant non Athenienses; nam hoc dissimile, quod Athenae non omnes sua civitat comprehendebant, et separatim suam qui quo minorem patrium habebant, quemadmodum Cicero et Romanus orat et Arpinas. Hoc a Cicerono dictum osso apparet; et forma quid om orationis non obscura est in his iidem et Attici priora insunt in litoris pymphrantidem, nisi quod iidem iam inde dissolutum ost. Facilotamon expeditur verbum prorsus necessarium, cuius prima tantum littera deest, erant in codico quidem Hau-niensi plane perseriptum est, quod quale sit, intelliget, qui antinadverterit, in aliis codd. scribi gym rantidem, littera ea quum esset oria ex Ε, prius illud sym, quod Graeco sonaro videbatur, Graecam litteram et monstrum vocabuli genuit. Itestat ea appellatio, quae contraria esse debet ommuni Atticorum nomini, pro qua eodices habentum, sim alia, Hauniensis pinis ut idotur . e Tur- nobi quidem coniectura, qui uni scripsit, non solum sormam nomini pravam habet Sunienses enim erant), sed sententiam; nequo ni in omnos Attici simul Sunienses erant, sed alii Marathonii et sic porro. Quod quum intelligoret Orollius, nullam lainon probabilitatis speciem sequens, sic sero scribi posse putavit et Eleusini et Rhamnusii, ac praetore in idem vitium sententiae aperto incidit salsa enim haec quoquo erunt, nisi omnia nomina
159쪽
oppidorum enumeraveris. Nullum igitur nomen est iii loci positum era n Cicerone, sed generis significatio. Equid om neque ex litterarum ductibus neque o copia vocabulorum rei ptorum quidquam aliud exsculpo nisi: et avi erant iidem et Allici, id est, suorum seorsum ΟΡ-pidorum homines. C. D init. Iogis sormula in scenitoribus oditionibus hae ost Foederum, pacis, belli, induciarum oratores j linies iudicesve punior bella disceptanto ducia in voco iudicesve scriptura e coniectura chei Ieri eo dico Beuxinno ocrongii ; qui cuius aut undo fuerit, ignora-iur; sed saepius ex eo Coerenetius eas scripturas protulit,
quas coniectura non ut multa ocula inventas con-
sint. y Hoc quidem loco satis patet, disiunctivam partieulam ab stirmativo praecepi alienam Asa; nec aptu inorit que, quod in hac legis simplicitato malo intor orbaeoniuncta interponeturielιMeg. Codices pro velabent non, praetor Victorianum, in quo ob imperativum scriptum ostne. quidem ei Si erroris originem non intelligo, prorsus tollendam particulam puto, o magis, quod in oninibus codieibus est oratorum, quod vix ex oratores ortum est o paene adducor, ut illud ipsum verum putem , in- tolligam quo ros per alios legatos et oratoros actas et diali alium iudicium ovocatas. Illud mihi certius videtur, inter nomina foederum, pacis, induciarum malo bini nomen modium interlici, quum praesertim separatim equit- tur bella disceptanto. In interpretatione huius legis
e. 4, 34 editur: in quo bello e suscipiendo et gerendo et deponendo sua ut plurimum valet et dea, horumque ut publici interyretes essent, lege sanximus. In -
IIuiusmodi est quod nunc inde editur in libro IIII 4 quum quam quidem I/ι; Cicero scripsisset: unmquam iui Midem.
160쪽
ptum in lia scriptura esse u Plurimum quod praeterea apud Plinium non plerumque sed quum plurimum signisi- eat , a multis intellectum est; sed in codicibus aliquoi Victor. Monaci, Oxon. est valeret ut indes, tum in omnibus saltem Moseri et xx. borumque scribendum os igitur ius ut plurimum valeret et fides eorumque Epro F ut publici interpretes essent, lege sanximu8. C. II, 28 in magno codicum dissensu oditur nunc: Araque, quoe vetustiarima est in Palatio, Febris, et altera Esquiliis, Malo Fortunae, detestataque omnia eiusmodi
repudianda sunt Pro araque, quo omnes codices habentura quae aut ara que quod idem ost); pro vetustissima est plures et meliores vetur stat, quod ortum est ex vetusta. Itaque, sublata inutili circumlocutiouo primum scribendum est: araque vetusta in Palati Febris et altera Eequiliis Matre Fortunae Deindo autem et incommodo post detestataque omnia additur eiusmodi, quod iam inest in detestataque, et perversissime dicuntur detestata omnia esse Ῥudian , quasi quisquam, quae detestetur, ea non repudiet; no erant illae arae dotestata , quae olebantur; rerum erant detestandarum. In eodicibus non paucis,
duobus quidem molioribus, Parisiensi et regio avisti, est detestataeque. 'egendum igitur videtur, eadem participiorum mutation facia, quam supra in m commemoravi ad , o, Mi detestandre, atque omnia eiusmodi repudianda. Recte i. quod do aris singulatim dici uitierat, additur de toto genere praeceptu in. Cap. 13, 32 editur: Egone divinationem, quam Groecit αντικην reppellant, es8 cenre et huius hanc ipsam partem, quia est in avibus ceterisque ignis disciplimet nostrae quod quum summos deos esse concedamu8, eorumque mente mundum regi, et eorundem benignitatem hominum consulere generi, et posse nobis signa rerum fu-