장음표시 사용
181쪽
Νon fugit editores, vocem his in v. II parum coni uodam esse ac potius plane lienam. Quibus enim ullis rebus nisi suo ipsa sono vox illa, quam Aio Locutio tribuerunt, Romanos monuit ubi eae significatae sunt, ut illo pronomine demonstrari possint Itaque Marshallus hos scribi voluit, barbaro loquendi genere, Rupertius hic, quasi cavendum poetae fuerit, ne vox missa medium per urbem alibi Romanos monuisse crederetur. ). Omnia perspicua erunt oratione sic distributa:
Xocto sero tedia mediamque audita es P per
Litor ub Oeenni ullis venioni ibus et dis Officium vatis peragentibus. mis huc uoce et huiusmodi signis moniti nos, Ilane rebus Latiis curam praestare solebat Fie illis ei nullo violatus Iuppiter auro. Ipsa anaphora pronominis veram distinctionem ostendii, quam obscuravit omissio verbi substanti vi et versus inter duas sententias divisus. Hoc quidem non hoc uno lo eo poetae nocuit. Nam in satira secunda, quo loco Iuvenalis dicit, veterum illorum Romanorum umbras apud inferos indignari, quoties foeda o maculosa talis hominis, quales nunc multi sint, umbra ad eos veniat, et deinde adiungit, fines quidem interii prolatos, sed victos tamen et barbaros moribus castioribus esse quam Romanos, quorum urbs scelerum domicilium sit, hi leguntur versus 15 sqq. : Cuperent lustrari, si qua darentur Sulphura cum laedis et si sore humida lauriis.
182쪽
lliue, ou, miseri traducimur. Arma quidem ultra
Litora Iuvernae promovimus etc.
Nemo Deilo dixerit, quo pertineat interiecta illa d no- cossitato moriendi ot ad inforos veniendi uero a Itaque Rupertius aliam excogitavit interpretationem, ut illuc traducimur esset eo turpitudinis venimur quasi hoc sit traduci aliquo , hoc autem e n ea, quae sequuntur, reseratur, nulla orationis structura. y uuanto praestitisset Valesium sequi, a codicibus praesertim adiutum, qui sic verba distinxit et scripsit: o si sore humida laurus Illie. Heu miseri traducimur. Arnan etc. ut traducimur sit ludibrio sumus. Gravius perturbatus est nec sola mala verborum distinctione, sed tamen hac quoque et quidem saepius Iocus,
qui in satira duodecima Iegitur inde a versu IT ubi poeta describit, quae pericula Catullus amicus in mari superaverit:
Νam prpete pelagi casus et sulguris ictum Evasi densae coelum abscondero tenebrae Nub una subitus quo antennas impulit ignis, Quum se quisque illo percussum crederet et inox Attonitus nullum conserri posse putaret Naufragium velis ardentibus. Omnia fiunt Talia tam graviter, si quando poetica surgit Tempestas. Genus occo aliud discriminis audi Et miseroro iterum, quamquam sint cetera sortis Eiusdem pars dira quidem, sed cognita multis Et quam votiva testantur san tabella
IlIei istichi iis enarrat A pristin virtute a hanc δειfremitim cluet nos attinur. Nec illue est huc ne iii tradueimur sie
183쪽
In iis iiii in essent multa prava, tum ut ullis inielicet timoSt, duoque, quae praecipua erant, tib . . eboro rocio x podiiu uuis enim primum non videt, perverse piraeter fulmen columemorali ignem ullum et huic indendi uiuiribui l deinde quae si os coniunctio et reruni consecutio: Antennas impulit ignis, quum se quisque illo percussum ederet Ac prius illud incoin modii in Curolus Schmidii iis, qui Iuvenalis satirarum delectum Bioloseldae a. ISa odidit', sic evitare studet, ut versus 1 initio evasi versum 24 genus ecce aliud etc. continuet, cetera omniuparenthesi concludat. In quo, ut non dicam, inirisi parenthesin induci, ubi nullum minimum insistoniis et convertentis se ullo orationis vestigium sit, quale tandem
illud est, quod post parenthesin, quae ipsa duas periodos
in aximn interpunctione diiuncta continent, ita continuatur
oratio, quasi nihil interiectum suerit Proeter pelagi casus et fulminis ictum ecce aliud genus discriminis 3 Tum participium evasi rustra excusat, quod recto eberus barbarum se inauditui dixerat; neque enim solum busti loquendi respuitur, sed ab nalogia, quoniam huius- in odi verba, qualia sunt evado, excedo, invado, pervado,
quamquam cum accusativo coniunguntur, tamen pasSivonpud bonos scriptores non dicuntur; pud Palladium invasus, pud Ammianum pervasus Iogas, apud Tertullianum excessus. Sed ut sit bonum vocabulum, ineptissime tamen dicitur ictu fulminis evasi quum ictus evitatus signiscetur, quasi ictum augillo vitalo pro vitato ictu dixeris. Verissi in igitur iam Pithoeus et nuper is, quem nominavi, oberus ex uno Pithoe codico reponi volueiunt:
Iunc quum saepius repreliensurus sim, aequum est non dissimulare, unum et alterum locui, de quo eram dicturus ab eo occupatum esse velut sat V v. 4 sil l breviter, sed
184쪽
Νam taeter pelagi casus ei fulminis icium
Fosollit et pro etiam inter duos accusativos o lium. Do indo recto M obortis et Schmidi ius descriptionem ictus Densne coelum abscondere tenebro Nube una, subitusque antennas impulit ignis puncto diiungunt ab iis, quae pertinent ad ius offocium demonstrandum, ut haec nova sit sententia: unum so quisque illo pereussum crederet et inox Attoni in nullum conserri posse pia tnret aufragium volis ardonii bus, omnia fiunt Talia tam graviter, si quando poetica surgit
Sed tacito omnes sentioni, o xtrem haec exitum non habere, quum et coinparationis, verbis talia et tam significa in , nitorum mombrum desit, et illud ei quando, quo referatur, non habeat. Lepido haec, quae sensu carent,oxcusat Schmidi ius. Nam et pud Ciceronem nil tum particulam ut hic ad tam resorri siquando utinam tum essem alus, si quando Romuli dona acciPere coepissent, do Oss. I, 2 l . Itaquo x o, quod ut in particulae demonstrativae desinitae subiiciunt rplativam non doli nitam, prorsus ut dicunt is, si quis sequitur, dici etiam fam-ai pro tam-quam Deinde addit interpretutionem Germanicam huiusmodi Un ala te nun in I de urch actueben, da eaehiefit alle in Dicher eis a mori, mi solcher mytig et , rean in mul in lyrm sic be de Poetenerhebis Sunt enim, qui putent, se, quum Latinis absurdis absurda Germanica diocerint, illa praeclaro defendisse, quod genu criticio etiam in Ciceronis scriptis nunc ipsum
strenuo a nonnullis exorcori video. Sunt enlin orietur,
si addidetis uis rela ren Sed hoc quoquo mendum
185쪽
pridem sublatum erat a Schurgssolschio, qui in tollo vitante quando ob litterarum, in coinpendiis praesertim, summam similitudinem excidisso quam: omnia fiunt Talia tam graviter, quam quando poetica surgit
Atque hoc quoque Weberus recte probarat. Sed haerent in proximis: nudi Et iniseror iterum, quamquam sint cetera soriis
Sortia eiusdem Rupertius vult esso non minua tristia atquitum non contraria haec sunt, ut quamquam poni debuerit, sed confirmant superiora Schmidii interpretatio nomoniti iero malo. Miror sane, non attondisso editores denii Vocem, quae equitur, prorsus miro et nude post in , parr. Apparet enim haec sic continuari debere: quamquam sint cetera sortis Eiusdem pars dira quidem, sed cognita multis etc. Poeta, tanquam nimis graviter miserere iterum dixerit, haec, quae additurus est, do bonorum iactura, dira illa quidem nil esse, sed tamen partem et quasi appendicem
Ialinius Zoitsetiris sit dic Iteriliunismis sensebast. a. I 837. 12 p. 850 eomparationem eo modo inversam puta inhoe loco, ii ego olim opusc. r. p. 56 in sat Ill v. 194
inversam esse ostendi, ut demonstrative ponatur res ad rom. parandum adseita. Verum ipse animadvertit, obstare protasin, Qui reddenda est apodosis, qiue, quid tum ipsum factum sit, declaret. Itaque anaeoluitio quodam primariam apodosis sententiam suppressam putat, ut si fore expleri debeati evm -- omitto ortam tempestralem esca aere prorsus eram ex rimunt poetarum si nυissima descriptiones. Sed huiusmodi ex roσιωπησιν et conversionem orationis sententiaeque nullo indicio significatam non puto serri Posse.
186쪽
eiusdsm sortis, naufragii a periculi maritimi, multis notani. Sed nescio quomodo haec tempestatis deseriptio non minus interpretes exercet, quam ipsa Catullum exercuit. Statim nimis non expediunt ox his verbis v. 0 sqq. rQuum plenus fluctu modius foret alvoua et iam, Alternum puppis latus evertentibus undis Arboris incertae, nullam prudentia cani Hectoris conferret opem, decidere iactu Coepit te. Nam puppis et arboris incerto nullo modo codunt, noeomu ernorem, arborem incertam pro navi instabili sino
exemplo dici ' Quamquam ipsius navis instabiIlias satis exprimitur toto versu, ut vel propterea eo reserriarbor incerta nequent. Et distinctionem quidem oram
Schmidi ius repperit, incidens post et et post undis, in interpretando lubitur vult eni in puppim, id est, navim Per ppositionem sic appellari sed et ignavissinia ilIa appositio est nec arbor, ut dixi, sic poni potest. Coniungenda haec sunt in hunc modum quum alveus medius fuctu plenus foret et arboris incertae, id est, mali instabilis et iamiam casuri, quod ossiciebatur ex gravissima
iactation fauernum puppis latur evertentibus undis), nullum id est, omissa in vehementi Et celeriter decurrento oratione particula, et nestum prudentia cani rectoria conferret Opem cic. Arborem pro malo non solum Virgilius et Paulus Ietus dixerunt, quos chellerus et Lucanusne Silius, nos orcellinus nudus, sed Plinius quoquo Epist. IX, 26 atridunt junes, curvatur arbor gubemacula
Arbor, quae stans et erecta eogitatur, non potest si pro materia et deinde pro navi diei, ut navis iactata arbor incerta appeIIetur aliter Ovidius Ieroid. XII, B iarborem Pelin
Argo dixit originem navis signifieans Peliselier tamm ;
aliter etiam Virgilina de remis.
187쪽
geviunt. Ac ualum hic intelligendii in osse, Schurgnoi- schius vidis, nec aliter vetus scholiasto necopit in Sod hoc genero satis dictum est; nam illud vix admonition dignum, malo in satira VII v. 36 sqq. sic distingui verba:
Accipe nunc rios, o quid tibi consorn isto, Quem colis, et Musarum o Apollinis aedo rolicta. Nam in hac coniunctio no ne perii noro debebat ad accipe accip nrtes eius eo consilio, G quod quum sententiae repugnet, sic Aponunt, supplementum n se, non a Iuvenalo sumentes: nudi artes, quibus illo utitur, noV otc. Scribendum ernt: Accipe nunc artes X quid tibi consorn isto, Quem colis ot Musarum o Apollinis aedo relicta, Ipso suci versus Dic. Pluco his subnectero locum, in quo synlaxis sorma inieris proles sesellit. In satira prima versu 15 sqq. haecloguntur: Pone igellinum taeda lueobis in illa, Qua stantes ardent, qui fixo guttur sumant, Ε laium media sulcum diducis rena. Sic enim Ruppii ius in secunda odition scripsit, diducis; Gos norus et illi deducis scit hi malunt, hominem unco per arenam tractum intelligentos quos omnes redarguit non iam codicum auctoritas, tertiam huius orbi personam tuentium, in uani grammatica ratio implo et
Heinrichius ina, moris neerti Iogi ult, coniectura et inutilio infelici omnino vix diei potest, quantum commentarii Neinriclitani infra laruam et exspeetationem reperti sint, quamque ravo acumine saepe sana Perverterit, Perta et perspicua inanibus suspicionibus et opinionibus obseuraverit.J
188쪽
aperta quam enim excusationem habet, quem, ut eum rhetoribus loquar, colorem recipit praesens illud cum futuro coniunctum, hoc quidem sententiarum nexu, ubi, posito imperativo, quid actionem aut conatum secuturum sit, ostenditur Nec eos nunc refellendos puto, qui hoc animadverso incommodo, obliti, quid esset ponere aliquem et quid postularet secunda verbi, quod est pone, Persona, versa deniquo omni Ioel sententia, lucebis mutatum ierunt in lucebit, ut diducet altero loco scribi posset, quoniam diduce metrum excludit. Defendenduin igitur erit deducit, quod codices habent, et defendendum accommodato ad rem Consentiunt enim, significari crudelissimum illud supplicii genus, quo ero in Christianis, alii in aliis usi sunt, ut miseri, stipite per guttur adacto, tunicam induti ignis alimoniis illitam, ad paluin deligati et defossi destituerentur, igno circumdato. Vid. quos interpretes hic citant et ad ΙΙΙ, M. De sensio autem
inventa erit, invento subiecto verbi, quod os deducit. Id repetendum est ex qua ea ratione, qua frequenter et apud Graecos et apud Latinos relativum semel positum ad alterum orationis membrum alio casu auditur, nec raroen, qua hic forma, ut nominativus ex asi obliquo eruatur. Sic hoc dicitur et quae auleum deduei media arena. Hunc sulcum ducebat taeda illa, quum plures homines continua ei te delassi ardebant. De orationis
paulo negligentioris sorma, quod ad Graecos attinet, satis erit ac potius plus quam satis Matthiseum citasse testem in gramin Graec. 428 p. 92 ed. 2 do Latinis exempla aliquot addenda sunt paucis iis, quae Ruddi mannus Tom. II p. 2 Lips posuit. Sic igitur Cicero in Tuscul Ilo2 quibusque fuisset minima cum corporibu contagio sepeque ab iis emper revocasaent de Orat. II OS: quod et a Cratro tactum est et ille pa Aristote ad12
189쪽
iunxit in Vatin 24 II Bibulum, uiua ineluaione contentus non eras, interscere volueraa, Poliaras consulaιu, patria privare cupiebao eodemque modo Quintilianus X, 2, 11 Sunt autem, quibua nihil sit antia, omnia aliter
dieere, quam occurrit, velint, ubi coniunctivus ostendit, hete extrema non per se poni, sed relativo adhaerere.
liniri Boll. Alox. 50 quibus pecunia imperaroe neque contulissent Beli. D. 64, T. Cautions in de casibus
pronominis addidi ad Cie do in lib. 4 26 p. 59 JAtquo haec omissio quum interdum durior videatur et tamen prior loco relativum quasi commvno duorum membroruinpositum sit velut significat aliqua division hoc modo: qui nec nec e - et , ut novum relativum non commod in orationem includi possit, quoniam inconcinno diceretur: ii, qui nec extra urbem viserant nec quo peregrinitas infecerat , novum oritur σχνγια λέξεως, substituto demonstrativo pro altor relativo, de quo genero post Wophensium
L steti. Tuli p. 105het Heindorsium ad Cic. de . D. p. 24M dictum os ab Ellandii ad Ciceronis Brut. e. 4, 11 et Erligio ad Sall. Iugurth. 101, 5, qui prius illud genua non satis distinguunt. Ita quo apud Cic. in Verr. IV Ds:
IIancipium, quo et omne utimur et non praebetur a populo, subiectum verbi praebetur inest illud quidem in quo, sed tamen, si quis explicatius et plenius lacero volet, non dicendum erit et quod, quoniam hoc non coibit cum superior quo et, sedci nec id praebetur a populo. Deinceps Iocos aliquot attingam, in quibus a vera verborum significatione et sententiarum consecutione aber-
190쪽
ratum est. Quorum primus ait, qui in septima satira Iegitur indo a versu 106, ubi poeta oratorum praemia non minus exigua esso dicit, quam quae ceteri consequantur,
qui artibus et littoris operam dent: Dic igitur, quid causidicis civilia praestent ossicia o magno comites in fasce libelli. Ipsi magna sonant, sed tunc, quum creditor audit, Praecipue, vel si tetigit latus aerior illo,
Qui vonit ad dubium magno cum codico nomen. Tunc immensa cavi spirant mendacia solles Conspuiturque sinus Veram deprendero messem Sili bot, hinc centum patrimonia causidicorum, Parte alia solum russati pone Lacernae. in o loco quod initium erat rectae interpretationis, Hei-neehius vidit Quum enim vulgo verba Ipsi regna εὐ- nant te de causidicis in foro dicentibus intelligerent, ad quam in torpretationem Schmidtius, ei nec io reprehenso, rediit si eam varietate aliqua exornavit, ei-
nec ius vidit, quod et o verbis ipsis intelligitur magnusonant et ex versus II initio Conspuiturque sinus, quae verba eius scholiastes recte interpretatus est et ex commemoratione roditoris et ulterius illius, qui acrius latus tangit, postremo autem perspicuo ex his contrario relatis Ipsi magna sonant et Veram deprehendere mersem si me etc. Iuvenalem primum causidicorum suas mercedes verbis exaggorantium mendacia et unitatem ridoro. In singulis partibus nonnihil lapsus est. Haec est igitur, ut omissa refutations veriora Exponamus, sententiarum progressio Ipsi quidem omnia magna loquuntur, magnas sibi mercedes solvi solere dicunt magna ponant sed quando hoc dicunt tum praecipue, quum ii audiunt, quos eausidicorum interest bene do