장음표시 사용
201쪽
eaput; cla ibd. II, 5, 1 et 2 Nullus amor tanti eat ,
ut mihi sint toties maxima vota morti Lucan Pharsal. III, 51: nec vincere tanti, ut bellum, erret, erat viro Hinc porro, inisso ut et certae rei signiticatione, quae suscipi propter aliquid debuerit, nec expressa ea P, propter quam suscipi debuerit, nudo tanti ea dicitur, qu uni significamus, id, de quo loquamur, facere operae pretium esse, tanti esso rom, ut ngenda sit, velut apud Ciceronem in Verr. IV, 11, 2S: Fuit tanti, mihi crede: haberes, quod defenderes. Oporte pretium ait futurum fuisse in tubulas rem reserro et iiii litatem id ad defensionem habiturum fuisse. Apparot hic iam transitus in aliam significationem et me iam tactus est, nisi quod obscuruuios verbi subiectum. Nam quum dici proprie deberet,
eetum actionis tanti esse, ut acti propter eum suscipienda esset, dicitur sero actio ipsa sesso tanti nam in illa brevitato facilius id subiectum suppletur. Fuit tanti id ueere, non defensionem habere, ut propterea facere debueris. Contra manet magis in prima significatione, quod simili rovitato dicitur Nihil est tanti, hoc es , nihil habet tantum protium, ut curandum et liquid agen- illina sit, non curo, nihil ita mea refert, ut agere aliquid velim. Minus recte urgellinus vult esse: non expedit '; nulo melius: non tunt faciendum est ' Ter hoc Cicero in familiari sermon posuit, ad Atticum II, 13: furatus tibi possum dicere, nihil esse tanti V Mox tr. :Nihil nobis uera tanti: ' XIII, 42 Nun nihil mihi
tanti est Faciam quod uolunt. Verba sunt Quinti iee-3 IIuius usus innexio quaedam est apud Virgilium in En III. 453, de rei incommoda vi et momento ad retardandum me tibi te qua moro fuerint dispendia tanti, quin adeas ratem. Iale Graevius et rellius fuerit. Ioe Cieero dicit: Tum, quum
res aeta ast totum n gotium non curaveram nee animadverteram.
202쪽
ronis dolescentis, qui antehac se matris et avunculgentontia adversatum dixit. Eo doni significatu ad Allie XV, 26, 3 dixit nec mihi quidquam esse tanti. Soddoindo prorsus perficitur ille, quem dixi, transitus. Nam quum eo redacta esset quotidiano usu haec locutio, ut nihil in a audienda sentiretur, nisi universe agendi
causam esse, nec satis Rnimo occurreret, quemadmodum
o significatio inesset, inversa omnino ratione, subiecti loco poni coepta est, non, ut antea, res pretium habens, propter quam fieri aliquid deberet merx menda , sed res ea, unm quis ullus rei consequendae causa suscipere fieri vo pati vello deberetve pretium solvendum , sive substantivo sive infinitivo si vo necusativo cum infinitivo comprehens si vo in sententiarum cohaerentia sic latem , ut facit erueretur; per u particulam aut dum modo aut dum adnectebatur rei consequendae significatio, qua tamen non raro omittebatur. Iam igitur tanti est quum dicitur, hanc habet vim, ferendum aliquid esso rei alicuius causa, subeundum, negligendum paratum aliquem osso ad aliquid facile pati, non nolle, interdum, omnio vanescent rei molestae significatione, opera pretium osse. Exemplorum Opin rem certam et perspicuam reddet. Sic igitur Cicero in Catil. II τ, 15 Ea mihi tanti, quirites, huius invidia temperialem subire, dummodo Hobis huius belli periculum depellutur idem ibit. I, 9, 22 Sed eat mihi tanti non exilium tuum, sed, quod
praecessit, invidiam istam surcipere , dummodo is a privatu
203쪽
si calamita et a reipubliere perieulis seiungatur id ad Attio. V, 20, 6 quid quoeria Fui tanti provincia molestiam subire idem in Verr. IV, 20, 3 Est tanti
te isto crimine liberari, dum ego tabula aspicere possim; Sense de Bene sic. VI, 34 qui optat amico aliquam neeerritatem, quam adiutoris auo fideque discutiat, quod ea ingrati, se illi praefer et tanti alima illum miserum erae, ut με gratus sit, ob hoe paum ingratus; restimatiunt idem est ac si dixisset ei tanti est idem bd. VI, 22 Ea tanti, ut tu coarguaris, Ala eoncideres idem bd. III, 23 Tunt iudieaverunt, ne domina occideretur, videri dominam Occidisse id est: siastinuerunt videri); id epist. 68, 10 Tanti est ab hominibus ιaei, dum a me fortuna uineatur idem do Benef. IV, 30 Fuit tanti, non revocare promissum ruum id est, tolerabile et subeundum damnum ;Quintilianus VII, 2, 42 an etiam auli putaverit poenam subire dialog. do oratoribus . 3 non quia tanti fua Opinor, fuerit rei publicoe malo cive ferre, ut uberem ad disendum materiam oratore haberent Plin. Panegyr.s: Si tamen re stola erat ratio, quo te publicae salutis gubernaculis admoveret, prope est, ut exclamem, tanti uisae foedus illas praetorianorum turba videre, ut te acciperemus); Martiat. VIII, 9 4 Tanti non est, ut placeam tibi, perire quem locum qui sollicitarunt, ut primam illam sorinam meo rent ut peream, tibi placere, rosulavit iam Spatilingius i. e. id X, 12, 5 Sed desiderium tanti est id est feram meum deriderium tui , ut messe vel una Urbano releves olla peruata iugo Plinius Mai. Hist. at. IX, 9 Postea visum tanti in atremam
iusdem Quintiliani loeus alter qui est I, 6, 38, non minus milii incertus est quam Spaldingis in formula ipsa nulla est disseestas , quam rectissime paldingius ibi hane alteram
sis iis cationem habere animadvertit.
204쪽
Italiam petere Brundusium ostreas idem XXII, 42: Silybum ne in Cilicia quidem aut Syria aut Phoenicia,
ubi aptitur, coquere tanti est id est prosus operae protium est . Longissime deflectitur ab origine, quum substantivum subiecti Ioco in hac significatione ponituro roi, cuius causa aliquid fiat, mentio omittitur, saepe etiam cogitatio obscuratur, quomodo Ovidius dixit Mota morph. ΙΙ, 424 Aut si rescierit, sunt, , eunt iurgia tanti, id est subeantur iurgis, non recuso in hac causa; imperite nonnulli ibi quoquo interrogandi signum addiderunt Martialis , 3 II: Nunc et damna iurant, sunt ipsa pericula tanti; lanii ne poterant ecla probareis deos quo loco otium docio praeterita dicitur Plinius VIII, 4 eircumventi olophantiha venantibus Primo constatiunt, quibus dentes punt minimi, ne tanti proelium putetur id est ut venatores operae pretium ne putent tantillae praedae spe proelium inire . Horum locorum prorsua similis os Iuventilis ille, a quo prosecti sumus. Rosia illud. Quo in admodum haec sorma Romanos sensim in alium usum transiens fefellerat, sic, quum
osse aliquid commune in utroquo usu, ausae, cur gere
tur, significatio, sed alio ac contrario modo Expressa, ubi interdum utrumque usum coniungebant, vix ipsi divorsitatem sentiebant, saltem non perspicuo animadvertobant, velut Ovidius in Remediis Amoris v. 10 GI: Non tamen hoc tanti est, pauper ut erae uelis A tibi ait tanti non indulgere theatris, Dum bene de aeuo
pectore cedat amor. Apparet, in priore versu mercis non tanto pretio emendae, in altero rei propter talem causam suscipiendo significationem inesse. Quin in unum utraque signifieatio conluit loco aliquo Sene eae mira quadam dicendi brevitate, tali posito subiecto, in quo rei
205쪽
Providentiam, DΡhaston sic loquitur Placet vii ercendo:
eet tanti per ista ire casuro. xpetendum est per ista ire Tanti et per ista ire, ut cadam, prior Significatione , ferendus casus et mors ob talem causam Tanti ea cadere, ut per ista eam, secunda significations . Non usus sum in hae disputatione liquot locis, quibus forsitan putet quis utendum fuisse. Primum in Epist. Is ad Brutitin, quae sub falso Ciceronis nomine fertur, est Nihil uit tanti, quo venderemus fidem nostram et ubertatem, quod sane abhorret a scriptorum usu, etsi potuisse sic dici non negem. Citari etiam solet Ovidii Heroid. IX, D et 10: At non ille velit, cui nox, si creditur, una Non tanti v tantus conciperere, uit; verum is locus ad ceterorum similitudinem nullo modo
aeeedit. Ἀam, si priore signification uti velis, quid hoe
est, noluisso Iove in unam noctem accipero ea condicione, ut tantus fieret Hercules sin altera, non tinus absurdum erit, noluisso Iovem unam noctem subire, utra Ierculos tantus esticeretur Praeterea utraque ratione Iuppiter dicitur noluisso Ierculo in magnum seri, quum sententia poetae sit, voluisse. Recto igitur probatur altera scriptura tanta. In Ciceronis Tusculanarum libro secundo extremo enitet aliorumque scriptura urgentibus asperia et Odiosis doloribus, is tanti non ait, ut jerendi int, quo sit confugiendum, vides, omnino aberrat ab usu huius formae neque nim absolute dicitur tanIi est, ut aliquid feri debeat, sed hoc est tanti, ut propter id a. f. d. moindo sontentia nulla si Verum idem cadit in codicum scriptura enarrationem nuper paullo gloriosius propositam: Vivenia aus die Schmerg0 so violun homini, das inan si aus morali schen Griinden, usnatiirlicli os vorkomini, erirngen muss. Quod est enim
illud pretiam dolorum, propter quod forendi sint Quid
206쪽
isiud ipsum: Es homini o te aut dio Schmergen an, das man si ertragon inuss Voreor, ne sit hoc ox eo genere, quod uti igi supra p. 1 3. Laudo Manuti si Lambin simplex et rectum iudicium. Sod rodeundum os aliquando ad Iuvenalem, a quo nimis aeno longo nos abduxit huius loquendi generis pervestigatio, et, omissis, quae similia adnotari de vera verborum vi non ubi quo perspecta poterant in dicendum do paucis locis, in quibus non tam explicatio quam emendatio poetae verbis adhibenda est, quod genus nondum attigimus. In satira soxta hi Ioguntur vorsus inde a 461: Interea foeda adspectu ridendaqua multo Pano tumet lacies, ut pinguia Poppaeana Spirat, o hinc miseri viscantur labra mariti. Ad moechum veniet lota cute quando videri Vult formosa domi l Moschis soliata parantur His emitur, quidquid graciles hue mittitis Indi. Tunde in aperit vultum et lectoria prima reponit; Incipit agnosci in c. In his aliquid osso turbati, iam Gonsalu ad Petronium senserat et post cum Dus nullius et Rupertius. Incommode enim prorsus ab incepta descriptione suciei obduciar
Exempli causa unum ponam. XIII, 13 decies lectos diversia prerte bellos Rupertius intelligit tabulas lectas variis in Io- Cis Oran, tu testibus qui singuli eas signarint,' quasi id ad rem pertineat, per quot loca circumlata sint, aut quasi sic di Matur disersus et pars niversa rarte est re arte contrario odversaria, quemadmodum ex diverso apud Tacitum Ilist. II. 75. II S, II , 3 et Suetonium Octav. 27 . Saepe sic Quintilianus vid Bonnelli Lex. . Suetonius Iul. 29 eoaraules Marte diversa dixit, hoe est, contrariae saetionis. Eodem modo scripsit Iuvenalis VII, 156 qua veniant diversa rarte assu tin, quod Schmi diius non intellexit. Iast
207쪽
di volt illa Tandem aperit vultum is e. Itaqtie ea, quae
interposita sunt, retici volunt ut post versiim v aut post v 4 3. Priore Ioco nexum non minus turbabunt haec interiecta, posteriore languide adhaerebunt post gravissimam clausulam facies dicetur an ulcus Praeterea non omnia illi incommoda viderunt. Quo ni in resertur
illud Interere, quod initio v. 46I Iogitur Praecessit enim: Intolerabilius nihil est quam femina direp. y At quo hoe ipsum vocabilium, iis sit hoc loco sucia transpositio otqiiis verus versuum ordo sit,inpertissime demonstrat. Si eonini decurrero oratio debet, ternis versibus sedem permutantibus:
Ad moechum veniet lota cute. Quando videri Vult formosa domi l Moechis soliata parantur; His emitur, quidquid graciles huc militiis Indi.
In toro foeda nspectu ridendaque multo Pano tumo lacies, aut pingit in Poppaeana Spirat, et hinc miseri viscantur labra mariti. Tandem porit vultum Ac. Iam recta omnia sunt Moecho se or nnt, non domi munda est, moechi causa pretiosa romata semit interea domi foedo aspectu, vultu obducto est; tandem ἄ-c. Similem versuum transpositionem, sed duoru in animadverterunt oditores et corridioriint ii pra in hac attra. Nam . 306, 30 , 30 in codicibus sic ponuntur: I nunc o dubita, qua sorbent nera sanna Tullia, quid dicat notae collactea Maurae, Maura Pudicitiae veterem qituri praeterit arnm. Reet Achaintrius et Ruperi ius duo posteriores sedem permutare itisserunt contra quos qui disputavit, E. G. Wo-
η si escio quid ad hane dimeultatern quae summa fit, rem vendam Ieinrichius dieturus fuerit, qui ceteras genere quodam parenthesis' expedire sibi videtur.l
208쪽
berus, ut saepe, quid quaerendum esset, non intellexit. Quid enim agat Maura in vulgutii scriptura, ubi una Tullia Pudicitium rident, non dicit, nec cur, quod maxime perversum est, tum ulli rideat, quum Maura aram praeterent, non quum ipsa ac ne id quidem sentit, sic haec poni quid dicat nota collactea Mauroe nova inter rogatione, ut prorsus divorsae fiant Tullia et collactea Maurae άνωνυμος. Deindo quum Mauram plebeiam, Tulliam patriciam tacit, ni quo illamis patricia ara retii ovet, non videt, primum Tulliani tota deseription adiungi tanquam appendicem notae Maurae; deinde, in isto vor- suum ordino Maura aliquid tanto cum ara habet rationis, Tullia nihil postromo, ut condonetur, quod oblitus est, Iobeiae quoquo Pudicitiae ara in fuisso quod poterat discere, si inspexisset locos a Ruperii citatos, quorum numeros transcii psit ' poeta nihil do mulieribus ad aram sacra lacientibus dicit qiis sino dubio mullis seculis nulla erant), sed do praetereuntibus et, quum oculi in Pudicitiae consecrationem inciderunt, gestu et oration illudentibus.
qua sorbeat aera sanna Maura, Pudicitiae veterem quum praeterit aram,
Tullia quid dicat, notae collactea Maurae. Iam utraque praeteriro ram, utraquo irridero dicitur. In eadem sexta satira, quo loco poeta de superstition se studio futura o vatibus exquirendi agit, postquam do divitibus ominis dictum est, quae nugurem Phrygem et Indum conductui et ustrologo consulant, hi subiiciuntur versus v. 58 sqq. :Plebeium in circo positum est et in aggere satum. Quae nudis Iongum stondit cervicibus aurum,
Heinrichius Aebaintrio obloquitur dissicultates non sentit
209쪽
Consulit anto phalas delphinorumque columnas, An saga vendanti nubat, caupono relicto. Ossondit mulios in mulier de vulgo, quae a poeta divit bur, quas . M nominavit, contraria ponitur, longi auri mentio alienissima nam ut meretrix intelligatur quae intelligi non debet, quum poeta satis significari feminam nuptam de tenui plebe, cauponis uxorem, sed, ut tum erant mores, do divortio cogitantem , verum ut intolligatur, nihilo aptior erit haec non frivoli ornatus sed solidarum divitiarum significatio. Non urgebo igitur adicendo, qua de ipsa longi auri appellatione diei iuro possunt. Ita quo Salmasius et alii nudis, quod apte ponitu do huiusmodi semina docoris et rodestiae parum curiosa, mutant in nurus, nec tamen consequuntur, quod volunt; nam perverso dicitur nullis cervicibus, nullo collo aurum ostendero, quasi una femina plura colla habeat. Hoc Rupertius animadverso, mavult legere nulfum longis, mutatione violontissima set praeterea longum collum octo dicitur, in cervicibus Iongitudo ominero et
conspici non solet. Non in his orbis mendum at et, sed in ipso auri nomino, quod pro aptior sed minus noto vocabulo duabus littoris mutatis substitutum esse, certum mihi videtur. Scripsit nim sino dubio Iuvenalis: Quae nudis Iongum ostendit cervicibus armum. Robustam do plobo mulierem deseribit et inornatam, nudis cervieibus longum humerum ostendentem eum, rem augens appellat vocabulo a bestiis traducto, quemadmodum Virgilius AEnsid. XI, 44 in homine corporis ingentis Lucanus otiam aino hac significatione positit Pharsal. IX, MI, tibi Murius manum veneno corruptam
sibi amputat totoque simul demittit ab armo9. Est hic Iuvenalis locus inter paneos illos, ubi in omnibus codicibus non solum paullulum inflexa aliqua vox est, sed
210쪽
verum verbum prorsus oblitteratum. d x scholiis novimus accidisse in satira IV v. 43, ubi pro torrentis inepto substitutum est torpentia; palus enim Maeotica torpebat, non Ponti ostia, ac ne palus quidem nune, rupta
solibus glacie; et in sat VIII v. 155, ubi quum poeta
voeabulo e ro sacra potito robum iuvencum commemoras
et torvus subiectus est. Utroque loco verum tellius restituit in clogis poet Lat. . Atque hoe Ioco vocabulum oblitteratum longo, ut ita dicam, arcessendum erat; sacilior negotio expedietur octavae satirpe Iocus, ubitu Venalis, comparatis Neron et Oresta matricidis, quum Orestem et aliis multis robus a Neronis scelere seiungendum docuisset et quod nec in scena cantasset nec Troica scripsisset, harum urtium principe indignarum foeditatem vehementissimo augens in haec erumpit verba
Quid enim Vergiuius armis Debuit ulcisci magis aut cum Vindico Galba Quid Nero tam saeva crudaque tyrannido fecit Optima priora haec posterior interrogatio quid sibi vult
cuius nulla alia esse potest sententia, nisi eronem nihil mali fecisso in principatu quod et per so absurdum est nec cohaeret eum iis, quae sequuntur, nd arte Iudicras Νeronis spoeianita me opera atque hae runt generori
principio artes, Gaudentia foedo peregrina ad pulpita saltu Prostitui se Nam quod illa verba in hanc sententiam interpro tantura quid inualm tui indignum, quod in omni sua syrannide admisit Nero id in verbis non est. Itaque iuro haeret Rupertius Schmidtius autem mira narrat. Νam versum 223 sic axponit: Quid iacit Nero intra tot longae erudelisque dominationis annos,
propter quod iuro libereque praeserri possit Senecae ignobili' Valdoras suo libaraIis est; nam non solum addit,