장음표시 사용
221쪽
i nox plicubili consilium exquirunt. Itim in genere interis rogntionis perfrequenti, pro eo, quod recta oration est: quid fecisti quunt negatur, nitorum quicquam fecisse.
non dici iuro quod praecepta illa tostulniat quid e-oisse sed, ut paulo ios ostendam, constanter :quid fecisset Postremo, ruegoriis nihil optirniim dixi id iis interrogationibus, quae sint in oration coniunctivum habes ni, quasi haec quoque sorma quid jacerem in infinitivum convorii possit; nam ea quoque eguit Onomaliquam continet. Sod, quod caput est inium illud
discrimon sententiarii in quo utitur ruogerus, i ullum At. Nam sini iam orationis formam et coniunctivum iii odii mretineri putat in iis interrogationiblis, in quibus is, iii interrogat, vero responsum requirnia verum, ut ιιι eoutinus et per potita alius hominis orationis ni gum niuin i series refertur, quod proprium est orationis obliquae, nullio omnino sunt talos interrogationes, quas is, cuius refert irroratio, sic proposuerit, ut facta dicendi iter inission orae sponsum XApectaret; in nos o rhetorico illo genoro Aunt, per quas quaerendo flurinninus, negamus, resutauit a adversarios, reprehendimus homino aut Inud nimis, conquerimur, quaequo sunt similia. Itaquo hinc nulla rogula ad genera discornenda stimi potest nec id ohscurum erit ea exempla, qui biis ruegorus et alii utiliat tir, intuenii, vellit illud, quo Bilirothius, o Caesaris Bello Gai I. I, 40, ubi pittat oram osso interrogationem, quod coniunctivo Caesar iitur. Quaesivi in igitur pesnr, cuius est oratio. quicquam e militibus, ad quod sibi respondori sello Immo is non minus interrogando argumentatur quam in
eo exemplo, quod contrarium statim ex Livii lib. I e. 50 ponitur, Turnus An quicquam verbius esse ora tquod Biltro illius illi adseribit et quasivit, quid eum
222쪽
orationis traditum osse, quod veritatem attingeret. Et tamen ros certis et facillimis regulis comprehendi potest hoc modo: A. Omnis interrogatio, quae recta oration si simpliciter per modum indieativum primo et tertiae ergonoe, in oration obliqua transit in accusativum cum infinitivo, Quum nim interrogatio nihil aliud sit nisi declaratio aut universo nil stirmundum negandum vo proposita nutcuius pars liqua ignoratur et quaeritur, quum quo insi-nita sententiarum forma in perpetua orations obliqua non ad certum liquam et proximam declarandi sontiendivo significationem, sed ad generalem et remotam reseratur, etiam interrogativae sententiae ei interpositae, quoniam nulli corio verbo subnectuntur, deposita sun nota, communem illam alienae declarationis formam subeunt. )' omnino errant, qui obliviscuntur Obliviscuntur autem multi et saepe) grammaticam versari in ipsa Orma sontentiarum atque ex ea omnia pondere, et grammaticam proprietatem exro explicant, quod cadem res alio modo concipi et proponi potucrit. Cuius generis exemplum est, quum, ne cogantur rectius de prononi inibus nisqvum t Ilus Praecipere, Itane senten. tiam : Titias miaior est quam quisquam tittas, Pgativam dicunt.
Itaque qui nuper de his vocabulis egit, tueronburi:ius post Ciceronis libros de oss. , quod ab illa salsa negationis notione
Prosectus erat, Omnes, quos norat, certi generis locos, in quibus vo inaxime eminet natura pronominis, senerralem assi mationem significantis, quum sie dicitur mihi ne se ereiso est. quod euisuram potest eorrupit corrupisset plures si ollectos habuisset; sed de his alias. Si nune rem verbis complecti conatus sum ut satis sarerem honovolentissima admonitioni et ubi lationi L. C. n. labor
iit, professoris Christianiensis, quam in epistola ad me data et typis exscripta a. 839 exposuit
223쪽
Ε.rgo quid merui suo merui sit quid se meruisse'
' Hoc a meruisse). Pronomen se tamen non ita rnro omittitur.
B. Omnis interrogatio indicativi modi secund persona transit in coniunctivum, mutato, quod narratur in-i Errogatum ante esse, tempore orbi quid Getali fit: quid fecisset Causa retenti contra superiorem regulam, quae hoc quoque genus complecti debebat, orbi finitilarinaequo eius, quae interrogationis pendentis propria si, non solum orta videtur X studio quodam personas verbistiam in obliqua orationis forma significandi quod diserimon tolleretur, si hic quoque esset quid fecisse 'nam pri-mnm porsonam ostendit additum plerumque o, sod ita mox eo, quod quum liena oratio refertur, in iis, quaeqnis x eo ipso, quocu in locutus est, interrogavit, magis ipsa interrogandi notio oboritur, ut quus sex hac latonii notion sententia nexa et pin procedat. C. Omnis interrogatio, quae recta oration coniunetivum habet, eum modum in oratione obliqua retinet, mutato tantum, ubi opus est, tempore quid facerem p fit quid Lacereι quis credus sit quis crederet 8 )Alioquin enim a quae in coniunctivo est, significatio periret nec quicquam interesset inter simplicem in torrogationem e dubitativam. Haec piae cepta, ut perspicua sunt, ita vera esse, his exemplis confirmabitur, quae o Livii, Caesaris, aciti libris collegi apud solos historicos cur hoc genus sesequens
A. I. Primae personae in Liuio VII, 18 quid se vivere, quid in arte eivium censeri, si is c. hoc est:
Quia, ut paulo post ostendam, Latine dieitur Quid metvrvs fuit, si hoe ecidisset non quid facturus fuisset obliqua etiam oratione et Quid faetiti vin fuisses Dissiliet in Cooste
224쪽
quid uiuimus 3J XXVI, 35 Nam unde paraturos navales ocios' parabimus ' XXVIII, 24 quid sese inter pacatos iacere ' cur in Italiam non revehis quid faeimus cur non revehimur' XXXIV, II quo enim se ituros sibimus f ibit. 33 quibus aliis optic bellum gesturos geremus siuerelis significaretur, esset, saltem ad rogulam, gesturi essent f de omisso reflexivo cli.
veterea contumelius oblivisci vellet, num etiam recentium iniuriurum memoriam deponere posse' si volo, - οι- sum Reflexivum oviissum est. E acitor Iist. I, 50 Nunc pro Othone an Vitellio in templa ituros ibimus' II, 20 an oppugnationem inchoaturos adempto omni prospectu' inchoabimus' An n. I, I et quando ausuros exposcere remedia' audebimur quainquam do hoc loco dubitari potest, de quo dicam inserius . . 2. Tertiae personae tot sunt exempla, ut notare putidum sit sufficiunt ox sepioin Livii libris hare I, o
tasque re Canuleium aggrearum et saepius 43 Unde si quid increpet erroris, sine patrici magistratu placere rempublicam opprimi ubi notanda est omissio particutio interrogativae, quae ferri hic et huiusmodi locis potest, in interrogation vehementer urgente in T, 60 V, 24 45;
reliquos libros progredi opeiae pretium non est. Potius adnotandum, nonnullis locis non recte pro interrogations accipi, quae alia forma dicantur, ut apud Livium XXI, 30 Cepisse quondam Gallos ea, quoe adiri poso Poenus desperet). Hannibul narrando turpitudinem rei ostendit; interrogando sententia pervertitur, quaου negari possit,
225쪽
Gallos ea loen cepisse dicendum tum erat num demerare Poenum, adiri posse, qua Galli ceperinι Elium libro XXVI, qui ausus non esset, opem cuisse Oxclamatio indignantis ost Ia Il), non interrogalio, quae haec esset eumne cepisse' ).
B. E Livio III, 2 Scaptione hoe assignaturor putarent initimos populos' putatis' V, 2 quam putarent continuato militiae auram esse putatias V, 20: Quid de praeda faetendum censerent' censetis Ia: quid ae iam senem sollicitarent Maoincitatis' Add. X,
24 et M XXVII, 34, XXXIV, a XXXVI, 40 utro
tandem modo credat id est, credis, P. Sempronis . Bis Livius sic extulit interrogationem hortativam, particula quin notatam IV, a quin im copularent coneordiam
id est quin copulatis' et XXXIX, 2 quin ille
sederet id est qui aedes' Caeaare: B. G. I, 40 quid tandem vererenIur ' aut cur desperarent meremini υ bd. I, 44 quid sibi uellet euron uas ossessione veniret stibi uis uenis' IV Issi cur. postularet E Tacito Ann. , s ei tenderent, cur meditentur meditamini υ bd. 26 cur enisael 40 eur haberet XIII, 49 cur enim, Onaecfaretur flquin auadere Gaauuderetve misi. ΙΙΙ, D eur enim C. E Livio VII, 20 Eane meruos crederet quisquam sate repente riue causa aetor hoc ost eredat
Polus in oratione eeeta apud Livium VII. 4 pro rontea dehortatione ne destiteritis substituunt interrogationem, quasi sit non desistetis ' Quin se ae e pro eo, quod est Quin raeimus non reperio, nec dictum puto, quod particula illa infinitivum O.
226쪽
quixquum o bd. 8 cur autem potius Campani agrum
Italis uberrimum quam victor exercitus haberet cur potiva habeat J XLV, 19 Attalum vero, quia inepti in hoc scrib. qui relate proximus ιι, qui non pro rege haberet Rotinuit habeat o imitatione recta orationis poterat dicor haberet. Ε Coerare: B. G. I, 40 cur hunc quisquam iudicaret' cur hunc quisquam iudicet Dibd. 43 quis pati posset qui pati pos-νus Licebat, Oglecta signification potentiali dicere potera quod obliqua oration essotr quem posse' V, 2s: Quia sibi fise persuaderet spersuadeat' VII, 3T: Cur
enim potius AEdui ad Cresarem diseeptatum quam Romani ad Eduo ueniant ' Retinuit praesens e rectRoratione, ut Livius XLV IM; . . I, 2 eu etiam secundo proel o aliquos ex suo amitteret periclitaretur cur amillam ' - perieliter )y). Apparet, quam aperto et facile haec distinguantur. Ettainen, si id genus excipias, quod postremui posui, quod
nunquam in infinitivum transit, pauca quaedain X empla sunt, exiguuin, quo genera separantur, finem transgrediuntur si in alienam sormam incidunt. Primum eniti pro infinitivo in interrogation primae et tertiae Persona rarissimo omnino, sed tamen non plane nunquam coniunctivus ponitur, occurrent animo notion verbi in-turrogationem significantis, ut indo pondero sententia videatur, quemad inodum supra do secunda persona dixi. I ii id liquoties, ubi in interrogando sprehensio et Rccusatio quaedam inest cuiusmodi tamen interrogationes
Extra hane disputationem est ortu vehementer et eum iu dignatione interrogandi per ne tit, quam Livius his in ratione obliqua retinuit, V. 2 et mutato verbi tempore, V. 25 init
227쪽
longe plurimae regulam sequunt iii ). Exempla ponam ex
tribus illis scriptoribus non, ut ante, selecta, Red omnia, ut appareat, quam sint pauen. iii ius igitur VII, 11 scripsit Ecquis aequeretur eorum, qui modo due uri juerint Regula postulabat: eque sequi Sed haerebat animo proxime praecedens rogitans. Caesar B. C. I, 2 dixit cur ferri paraus esset pro passum esse Taci-ius Anii. XI. 19 cur hostem eoneiret In huiusmodi,
qualis hoc loco est, brevissima significatione sermonis hominum reprehendentium, nulla continuatione orationis, nullo posito alienae orationis indicio, omnino vix Iocum habet infinitivus nimis enim aperto unimo obversatur ad orationem vinciendam non generale declarandi, sed speciale quaerendi verbum, cui nccommodetur sententiu.
Idem XIII, 42 qua sapientia ter miliae pestertium paravisset Hist. IV, 4: a privulva esset, cur publice loqueretur et i bd. 62 quale illud iter quia dux in ' Ad hos duos locos eadem pertinent, quae de Ann. XI, 10 dixi. Singulare est in pri in persona exemplum apud Tacitum Uist. IV, 2S quin potius - exsolverent quin
unde ius auspiciumque peteretur quam aedem imperio legerent' similiter, ut supra interrogandi, sic hie doliberandi notio occurret, ut nulla praecedente orationis alienae per infinitivum relatae parto. Prorsus a regula deflectis, quod est apud Livium V, 2 quidnam illi consule di- cIMoresve Lucturi essent Debebat scribore quidnam
illo iacturos esse' Comparetur modo apud ipsu in VIII, 31 quid illum iacturum fuisse et c. 33 exit . saepius. D mie igitur exempla a prima foran aberrani.
Videantur, quae paulo ante de particuIa quin dicta stitit.
228쪽
Deindo autem rarissime etiam in secunda persona primae et tertiae regula servatur, ut infinitivus ponatur ' Sic Livius XLV, 19 Utrum enim partem regni petiturum esse an totum erepturum ' id est petiturus eis et VI, as quae munera quando tandem satis grato animo estimaturos' id est, restimabilia Z In libro IV e. 43 ambiguum est, propulsaturos utrum propulaabimus an Propulsabitis significet. Apud Tacitu in quoque nn I, II quando auauros potest esse quando audebitis ZErroro Ioviculos librariorum inter protum non operos colligam. Apud Caesarem B. G. V, 29, ubi ditur: Cottae conpilium quem haberet exitum patet, Scribendum osse habere. Recto ita in I. F. Gronovius apud Livium IV, 44, I corrigit quidnam id rei esse ΝΟ - quo enim in hunc locum adit ulla eiusmodi xcusatio, qualem reperiebamus in iis, qui paulo anto positi sunt. Contra idem Gronovius, cui, quum nullani huius generis regulam sequeretur, exquisiit liquid et logans ins nitivus habere videbatur, corruptum ibat Livii locum, qui est in lib. X, 13, 10 quid ergo attineret leges ferri, rogitans malebat is attinere, ne quo D vhorus et Drahen-horellius dissentiebant. Idem in alnorunt librarii et perinvieerunt in libro IV, ω, 3, ubi oditur; quid iam integri esse in corpore loci Αα, - rogitantes scribendum ess necessario esset, ut pendeatis participio subiecto, vix opus est diei. )
sum sentetitiam iaciunt, sed continuation et appositione adiunguntur ad praecedens Maelii nomen. ieeronem notum est
sere tit quis dicere.Jo ΓΛddit ubertius III, 9, 9 Qui enim eos per νονuιummisse 'I Nullo Ioeo gravius erratum in hoc genere vidi, quam a reeentissimis Taciti editoribus I. Bokkerum exeipio multum Di ilia i Corale
229쪽
II. miserimen Ormarum muttis sum et muttis fui veteribus et bonis scriptoribus constantissini e Servatum. ῬmPsens pro persecto durius poetis positum.
Multum interesse, uiruin amatum liquem esse niuisae ilica inui, in nos docent ); contra amulus fui, indicativo modo, ut, o quod os amatus pum, alii grani-inatici sic disiungunt, ut discrimen perpetuuin esse negent,
velut ill rothius p. 93, alii prorsus illud pro hoc dici
statuunt, ut Zumptius ἔδεω, ὁ ω nec liter veterii iii scriptorum oditores iudicunt, partim porti verbis, velut
uoin dorsus doloratii Satir. I, , 13, parii in silentio,
eiusmodi scriptura in tolerantes, in qua ita statui necessa
sit. Apud eos quoque, qui, ut Latine scribunt, peruri
reliquorum dissiimilem in Histor. II, 18, ubi reductis veterihus sordibus edunt Providentiaν ducis titi reri quin procli Othonem et cellum Coeehuιm cIamiliabant. Neque omitti hic interrogandi articula poterat, nec quisquam ab huiusmodi interrogatione orsus est, riuum proxi in infinitivum et verbum regens clamitabant subiiceret, nec, qui negarent, laudandam esse ducis providentiam, sic interrogarent: nuda. turne id est enim lavatiri r sedi uuaetne quisquam nec. quod aput est, quiequam ad sententiam absurdius quam te aut tribunos enturionesque Providentiam dueis laudantes n. due aut milites eam laudem non ferentes Ruebant milites in hostem. retinentemque ducem Proditorem appellabant. Contra ubi describitur Poenitentia militum suo incommodo admonitorum, ibi vero recte illa Providentiae laudatio eomine moratur Prorsus Perverse hae forma abutuntur quidam in Cleoronis Bruto g 96, ut defendant librorum seripturam: quam aptiosum esse populis tr. Non oratio ipsa et verba Neaevolae ibi redduntur, sed indicatur, de quibus rebus dixerit, quibusque argumentis usus sit. I , velut in noto loco orationis ieeronianae de imp. Pompeiis 20: Uias ornatas misse urbem obsessam esse. Non
230쪽
dunt, non pauca reperins ud hanc formani scripta. Et tamen haec duo apud antiquos et natura et usu adeo sunt discreta, ut nunquit in in te cndenioni orationis veteris castitatem conani utentur nisi inendo scrip urpe aut interin
protundi inscitia. Mutini enim intine dici in iis, orbi causa, Mum est, utruinque Significari potest, et fixisse uliquem, participio et verbo sit bsinniivo in unam notionem perfecti passivi coalescentibus, et nunc illud xii in munero, ut participi uin is tutum liquem rei significot, verbum, eum Sintum nunc esse. Nec enim ntinus sermo praetetitu in tempus rei osti et praesens si agon doo1recipe et manentis nota ulla distinguit. Muum autem faetim fui dicitur, unum significatur, praeteriιum tempus rei 1Ioeta et in statu aliquo manentis, it participio status, verbo eum suisse, declaretur. Itaquo Cicoro pro Sosii 25 5 quum dicit leges quum quo latae sunt, tum vero, quin promulgata fuerunt, lias narrat latas esse, alias aliquamdiu promulgatas pependisse, eodem quo modo pro Sulla 23, 3 dicit: ex dies fuit proposita paucos et in orniton prima in Cat. Isi qui tibi peraclepe ad ea dem constituti fuerunt , abuisse Catilinam Eenatore ad. caedem conati utor non constitutare tantum significat, et in ad om oratione a sconstitutum uia non solum consiit ilium esse sacraritim dicit, sed quum esset semel constitutum, aliquamdiu manουisse. Non minus huius formae proprietas eminet in orat pro Balbo LM: Totum hoe in ea fuit opitum semper ratione atque sententia, aut in
recte Iaasius ad Reifigi scholas de graium Lat. not. ιτ negat diserimen apparere apud Cic. de N. D. II DII vitio sibi inbernaeHIum repliιm fuisse. Apparebit magis , si active dixeris vili se labernaculum raptum habuisse. h. e. usum esse in omitiis habendis tabernαeulo vitio apto ante comitia .