장음표시 사용
241쪽
illam auctoritatem in hac oratione saeps ni uni festis nisendis interpolationibusque minui, ut ibi exponam uberius. Quod in libro II do Invont Dra et u scribitur quum Omnes perituri milites essent, nisi ad hanc pactionem venissent, utrum satius fuerit amittere milites an ad hanc condicionem venire, ibi essent accommodatum est ad praetoritum tempus sententiae primariae in verbo fuerit. Patet opinor, verum esse, quod initio posui; nec dubitabo in uno, qui obstat, Ciceronis loco de Divinat . , , I aut, si fato, etiamsi obtemperasset auspicns, idem eventurum fuisset, librariorum temeritatem accusar scriptum quo a Cicerone utar fuit
IV Particula num non ponitur in priore membro interrogationis disiunctivae.
Vetus est error, quod num quemadmodum utrum, rarius tamen aut cum levi signiscarionis inclinatione, in prior membro interrogationis disiunctivae poni traditur, )tollendus aliquando. Nam illa particula tota natura sua in una et simplici interrogatione sedem habet; sed se Ilit os, qui primum in praeceperunt, quod simplici interrogationi per num positae uno et altero Ioco adnectitur tanquam contraria nova interrogatio, priorem eorrigens et Iongius progrediens responsum certa coniectura praecipiendo, prorsus ut quum dici inus Cic. Tusc. 14 42): unde igitur ordiar an eadem breviter attingam aut id.
INon Oligo romotum est ab hac quaestione, quod in oratione MiIoniana c. 18, 48 legitur in sententia ondicionem conti nente Siquidem exiturus discedem e villa non fuciset. Haec enim condicio contraria est non huic animationii ea exiit. verum liuiei sed exiturus fuit, et hoc significati Siquidem non constitutum rebuisset exise.l
242쪽
de Divin. I Dal) quid est, quod declarari possit habitu
extorum et colore an hoc eiusdemmodi est, quale Pherecydeum illud α, quaeque alia et ni tuli et expedivi in Epistola ad rellium p. et vilerro plura poteram Cat. Mai. Ili do Divinat. II DIIT, Verrin. Ι ὁ ο); nam IIandius in ursollino vol. I p. 45 t 353 hae o divellit
nec prorsus octe tractavit. Itaque ipso, ut ceteri, et hic et p. 334 disiunctivam interrogationem esse putat in his Ciceronis orbis de Orat. I, S, 249 Num igitur, si cui mundus inspiciendus aut imperandum villic ait ser noces uri villicosto IIugonis Carthuginiensi sunt libri perdis nili, an hac communi intelligentia contenti esse Possumus Verum Antonius non tanquam dubitet, disiunctive u perit, sed simpliciter, ita ut pgandi vim interrogatio obtineat perdiscendi Z), dein do ipso alteram interrogationem in eandem sontentium addit Similis ostratio in Cic. libro II do logg. DG Numquid duas habetis uix ias hoc Atticus quaerit admirans tum subiicit:)d ea una illa patria communis Tertium testimonium addit Itanishorni iis p. 1 o Ciceronis Laelio S, 25, ubi sane aperta est disiunctio verum pridem ex optimis codicibus restitutum est utrum. Quartum ipse adiiciam et subtraham idem. am in ratione Ciceronis pro Rosc. Com. 9, 25 odii ur: Nihil hunc in societatem raudisiecisse ostendisti Fecit pactionem. Num Iabulus habet an non Uorum qui codicum scripturas inspexorit standum est autet sero Oxoniensium testimonio, quoniam alii collati non sunt , de ceteris dubitabit, do o non dubitabit, quin haec verba Ostendistisecit pactionem num x temeraria interpolatione veteris alicuius editoris orta sint. codicum vestigii essicitur, pro ostendiali scriptum fuisso iudicasti si vo quis indicasti mavult, oindo verba quaedam intercidisse, tum recte positum: abulus habet an Di iligo b Cooste
243쪽
non Non igitur Latine scripserit, qui pro eo, quod pud Ciceronein est ad Fain. II, M unum illud nescis, gratulerne tibi an meum, substituerit num gratuler an timeam, quod odem loco habet Uandius Turaeli vol. I p. 334. 3
V. quod pro ecusativo cum infinitivo apud quos seriptores positum reperiatur.
Quae sent ntia iam olim patronos habuerat, vel optimae aetatis scriptores, raro omnino, sed tamen aliquando quod particulam subiicero iusmodi verbis, quae propter sontiendi aut declarandi significationem accusativum cum infinitivo requirerent, ea quum nostri quoque temporis
grammaticis velut umptiora sis, Ramshornio p. 43ed. 2 se probaverit, operae pretium erit, ntequam novRS radices agat aliusque propagetur, exquirere quam sit vera. Locorum, qui testimonii causa adscribuntur, magnani partem collegerat hi egregius P. Manutius ad Cic. Epist. ad Fam VII, 28, qui quod minus subtiliter genera quaedam loquendi aliquantum diversa secrevit nonnullaque exempla Prorsus d rem non pertinentia adiecit ut XIII ad Fam. 40 quod scio mullus valuisse, de quo genere dixit ipso alibi rocis , facilis est venia, parata et propter
tempus et propter cetera merita. Et tamen nullo miniis apud hunc erroris et confusionis esse quam pud eos. qui postea testimoniorum copiam augere voluerunt auctoresquo sententia et defensores citari solent, intelliget,
'uod in hel ad Ilererin II. 6, 2 legitur num culpa ven. uin sit in necessitudinem, num eularem veniendi neeeasati Deerit, corruptum esse, non solum particula arguit in utro. que disiunctionis meinbro octa, scd alterius partis verba sensu rarentia sive ru*am veniendi sive euiendi neeessitudo roniungitur. ι
244쪽
qui illam adnotationem comparaverit cum ci oppi Auctari omni iung. p. VI, Ossii do arto grana ivntc. libri VII e. 20 oi 2 Vorstii lib. de Latini tuto falso Sus p. c. 24, origoni denique nota ad Sancti Minerv. lib. III c. 144 do coniunctione quod Itaquo hoc est in hac
re molestiae, quod quum magn par argumentorum illorum testinioniorumque refelli nostra aetate non debeat ut comparatio illa verborum, in quibus et materiaiuuffectus sententia in sinita ot causam particula quod significare licet), tamen nescias, quid luto omitti poκsit. Prinου tubit, opinor, in partem tutiorem peccare. Pri inuin igitur, etiam a Zumptio, Cicero citatur testis, qui de Ostic.
y Recte diei seis, quod dico, quod origonius, ii superiorum
copias in unum coegit, ex eo esseit, quod dicitur queror, ιω- tor, τιοδ frutum est me, quod excepto quod, uvia in nostr evilesia proeeturre, sed se in primis, quod Tum in Ciceronis Lael. 2, B est id espondeo, quod nisnadverti, te C. iion videt quod relativum esse, nee in Suetonii Aug. 43 tantium re ostencleret, quod erat bipedoli minor quod ausalem significationeiu habere omnino nusquam minus eri Eoniunt agnoscas quam in illo opere, communi illius artatis vitio, quod neglecta sermonis in re hominum viventis rontem. platione, adeo communem eius naturam ignorabant ut, si ultra exemplorum olloetionem progredi vellent, omnia confunderent. Ita ratione et ad poetein multo subtiliore dein multi nune faciunt. Ceterum qui praetor eos, quos nominavi, deratae quaestion dixerunt, numerat nud limannus Instituit.
II p. 12 not. et Drahent,orebius ad Liv. III 52 2. Sed si ipsos libros inspexeris, nihil reperias nisi superiorum eius dein sententiae defetisorum nomina ne apud Dii erum quidem ad Flor. I. 23 linumve et alterum pravum testimoniti in inde repetitum ut apud Noltonium in partie quoa . Nuper in Reifigi scholis de graium Latina S 33l veteri acervo novum accessit exemplum, locus Ciceronis in libro V de Fiti. II. 3ο, a Goreenzi foedissime interpolatus tibi verhortim potest quod illium minimum est in odicibus vestigiuiti. Λdo incuriose res agitur. J
245쪽
U, D, T scripsit. Videndumque EDd est, quod, si pu-
lentum ortunatumque defenderis, in uno in manet gratia; in quo loco quum ad pronomen illud attendendus erat an inius tum ad indicativum orbi modum, quod modi discrimen mirum est sero ab iis, qui hanc rem tractant, negligi ex utroque enim patet, longe aliter sententium a Cico rono animo comproli sensam egAs, ac si dixisSot: sciendum si manere Haliam non enim hoc R e promit Cicero alios quo it esse docet sed rem notam et concessam macium nunc dicimuη considerari iubst. ln-que orta est orationis forma ex communi usu particulae
quod quum Sic re facta ponitur, ut do ea liquid dicatur. Prorsus igitur odem modo scripsit ud Fam. III, S, si An mihi de te nihil esse dictum unquam utar ne hoc quidem, quod quum me Laodiceam venire voluisses, Taurum ipse transisti Z on indicatum sibi hoc ignoranti
signi sient, sed om notam et consessum commemora in messo apud se. AEademque est ratio ullus Ciceronis loci in libro Ddo Logibus . II, 32 illud extremum est, quod
recte vivendi ratio meliores facit; pque enim hoc sexnnto dictis concluditur, sod aliunde sumptum adnectitur in Et tam si animadvorti in hi Ciceronis locis debet, esse, ubi in huiusmodi otiam orbis particula quod usus propinquitate liquu accusativum cum in 1initivo attingat, quum id, quod declaro tur sentiatur vo, etiam per se poni positum quo comm morari deve eo iudicari possit. Huius generis Horatii quoque illud est, quod quidam proferunt ex opis i. II, 2, 14T: Quod quunt plura parasti, Tanto plura cupis, nulline faterier audes sid est hunc morbum tuteri
ocrenetius, no nihil diceret quoia latuit esse : quo rettinet re id quod et sequitur Moserus. sellam gententiam exti minum est illud, quod itinet a iri quod reet vivendi titio meliores Deit
246쪽
non audes et contraria haec rei verae declaratio est fictu
condicioni . odem modo dixit Tacitus Ann. II, 54: At Hercule nemo refert, quod Italia Aternis opibus indiget, quod ita populi Romani per inceri maris quot die noluitur. Vertas: De Umatan aber erithri Niemand. Ε do ieerone satis dictum est; nam do p. ad Att. X, 4, 1 satis orit rellii notain inspexisse, ut intelligas, nihil in illo loco testimonii esse. Livium libro III, 2, alii certum esse putant, umptius saltem
verisimile, ad hanc formam scripsisse scituros, quod sine repluuia potestale redigi in concordiam res nequeant; ego, etiamsi concederem, Livium dixisso scio quod tamen certissimum esse iudicarem, sic ab eo scriptum hoc Ioco non esse. Quae est enim ista arbutia sine restituta potestate pro eo, quod Latine dicitur nisi restituta potestate Editora enim Et grammatici, ut saepe dui de
una parte loci, qua regulam stabiliri infirmari vo putant, assirmando et negando digladiantur, ad reliqua, quibus lis
decerni poterat, non attenderunt. Itaque quum codices habeant aciturosque sine aptumque sit que, neque quod scribemus, ut plerique, neque quam, ut Gro novius volebat, parum sano apto, sed aliam exspectabimus Eliquorum verborum emendationem, interea hoc loco pro testimonio non utemur. Sed prorsus certum putant alterum Livii locum, in libro XLV c. I, qui non molius habet, nisi quod monitatio non dubia est. Scribitur: quamquam, et quam feliciter rempublicam administraverim et quod duo fulmina domum meam per hos die percule-
Non sine ausa in eo quoque Gronovius et Couterius haeserunt, quod omittitur tribunicia neque nini, quod Livius Duilium tribunum fuisse dixerat, ideo illud recto in Duilii oratione audiendum relinquitur, quum nihil ab eo de tribu
natu actum esse antea telum sit.
247쪽
rint, non ignorare vos arbitror. Postulat necessario orn-lionis aequalitas, ut utraque sententia se quam is quod sundem formati habeat nec id tantum cives sciebant, duo fulmina domum Emilii perculisse, sed line et qua nigravi perculissent. Recte igitur Gronovius, quod in unico codice scriptum est, si modo ita ibi scriptum est, quod mutavit in quae Et quantulum haec distant in co-
diei busti Apud Caesarem . . I c. a pauca apud
eos loquitur, quod albi a parte eorum gratia relata non sit patet quod adiungi ad auca, ut ostendatur, de quare pauca illa dicta sint, non d loqviIur; neque enim Caesar dicere poterat loquitur, gratiam ibi non relatam. Habet igitur ii quoquo locus xemplum gententiae legitime a quod incipientis sed paulo rarior forma Eubnexae nil notionem liquam distinctius explicandam, quomodo
libr. I B. G. c. Is Caesar dixit quum certigrim in ea accederent, quod per ines Sequanorum Helvetio traduataret, quod obsides inter eos dandos curasset, si l. et Eodem libro c. a Gesar sua senatusque in eum beneficia commemoravit, quod rex appellatus esset a genatu, quod ami-eus, quod munera amplissima missa. Recta haec illud dicor non potuit Gerar commemoravit, quod rex ne
latus erret. Eandem xplicationis per quod particulani adiunctionem nunc habet Varronis locus de R. R. Ι, , ,
quo non recte Scripto Manutius utebatur, quum interponeretur et ante quod In altor Varronis ex Eodem opero
loco II, O, si ubi editur quod ad foeturum humanam perline preatorum, qui in uno Perpetuo manent, facile
est, quod habeant conservam in villa ipsa sontontia ro-quirit, ut scribatur quom neque enim iacito osse dicii tir,
i I, Livii libri XLII e. 33 satisfacio Drahent,orellius. Hor, etiam rea Asigium mendum reliquisse.
248쪽
pastores conservam habere, sed facilis laeturae ratio, quod habeant. Ε libris do L. L. in aliis propter codicum depravationem dissicito os testimonia aut sumere aut sumpta rosellere. Indicabo tamen ibi libr. X p. ID Bi p. diniinc o codicibus ped dicunt, quod ab similibu nonnum quam rationes halet implicata duas; sntontia quidem nequo in orbis sed dicunt recto cum superioribus coniungitur neque subiectum illum habet, ut o mendo nulla sit dubitatio. In eiusdem operis libro VIII p. Irasi scribsndum puto quod ad vocabulorum huius generia exempla Pertinet, multa eunt reliqua, sed ea, quo dicta, ad iudicandum alia sunt quod analogias in collatione verborum sequi non debemusJ. Magnitudinis vocabula se. Neque enim dubito, quin ea, quae notavi, verba aliena manu addita sint ad explendam orationem satis perspi
cuam.' Apud Phaedrum denique V, 2, II Scio, quod
uirtuti non si credendum tune quod ron Ovius ex consuetudino sermonis scribendum esse intellexerat quam
Cum eorruptissimo Varronis opere coniunguntur similitudine huius condicionis M. Senecae controversiarum libri, e quorum secundo controv. 13 5 , haec verba p. 82 Bip. Vorstius Proscrt: ρναν et, quod non ονοretiat, si ne lieni quidem Quum id in iudicium veniat, utrum lio uno loco in faeillima orationis forma et apertissima Seneca apparet quod posuerit an cum eum mille aliis misera operis ortuna depravaverit, dubium non est utrum sequamur. In libr. I contr. 2 p. 9Bip. novissime, quod non sit pudicia , quo loco idem Vor-stius utitur, perspieua est causalis signifieatio L. Seneeae loeus in epist. 1084 14 a multis annis rectius seriptus optimoruin eo licum auctoritate editur. Ovidii Ioeus , qui est in Trist. V 6, 27, quemadmodum e codicilius emendari deberet, dixi ad Cie de in V S 32 p. II. In Virgilii En. IX, 289 quo loco miror neminem usum esse quod ausali significatione refertur ad superiora Euryalus insalutatam matrem se relinquere dicit, quod acrimas perferre non pos
sit et hane unam esse causam, deos te tatur.
249쪽
- non Orollius o codico Perottino didit. Itaquo donec meliora proserantur testimonia, quod vix unquam puto futurum, sic do hac ro tradon dum prorsus censeo, fortasso antiquiores sonio et iterum quod sic posuisse cum coniunctivo; nam in Plauti Asin. I, 1, Tiro novi mutatio incommoda est ), nec Catonis fragmentum apud Plin. His t. X. lib. XXIX, correctionem recipit probabi-lom tum autem post Augustum primum ex iis, quorum scripta exstant, Celsunt aliquoties ut p. 26 Alm et ibit. p. 32 quod posuisse, ubi infinitivum exspectares,
nunquam tamen nisi praemisso illud pronomine, cui adiungitur quod, et sequento infinitivo, ut hunc usum hilla inclinatione, quam ante in Ciceronis et aliorum locis aliquot animadvertimus, ortum esse apparent, quem et tum Paulus Ictus oculus est in Dig. XXXVII, 4 4 Illud notandum, quod bonorum possessio contra tabulas, gum Liberis promittitur, locum habet, sive quis heres exstiterusine non otiaritalis libr. X opi gr. 4 65ὶ Hoc scis, quod scribi nulla puella tibi; deinde vero ab Hadriani
fere tempor invaluisse, ut quod sequente coniunctivo, initio tamen rarissime, prorsus pro infinita sententia poneretur. Prima enim certa testimonia sunt uotonii
Tit S et Flori 1, 23 . Plinius Minor in opist. II, 11
quod cum indicativo, nec tamen praecedente illud notabiliter posuit; sed tamen veteris usus proprietas non oblitterata est; nequo nim qui scripsit adnotatumque experimentis, quod favor et misericordia acres primos impetus habent, id est, adnotata res illa nota et Ne dicta, idem continuo scripturus erat etiam video, quod ita sit.
in In Poenulo III, I, 44 prorsus scribendunt est Sestia rem nurrravi vobis, quo pro quod vestr opera mihi opus siet Ioe Agorastocles dieit, non ignorare illos, ad quam rem eorum operam expetiverit.
250쪽
Suetonio et Floro adiunguntur Ulpianus Dig. XXV, a I a Iustinus VIII, 2 ubi notabilis est indicativus , scriptor belli Hispaniensis c. si renuntiarunt, quod Pompeium in potestatem haberent et fortasse . 10, Apuleius X p. 22 Pric. qui puelloe nuntiaret, quod eam iuvenis
Mocaret ad se nn in altorum locum V p. 124 udon-dorpii codicos aliter scribenduin esse ostendunt , postre-rno, quae post ossium orcellinus cautius ille qua in multi alii in hoc loco versatus o Palladio protulit. Huic generi ex antiqua l. roctu orationi forma sensim nato occurrit apud scriptores occlesiasticos alierum similos tamen ex origine longe diverSa tracturn, quum quia cuin indicativo ponunt pro sententia infinita apparotoni in hanc dicendi formam pud eos natam esse, qui libros sacros veteris et novi codicis in transferrent, ut vorba singula annumerantes neque ore Graeculi neque, quae ei respondet, Hebratam pQrticulam xcluderent. Exomplorum copiam collegit uenemannus nil Lactantii
Instii. IV, 12, 18 V, 17, 30 VI, 22, 3. Orti autem ex
diverso rivuli ii emadmodum ad exire inum, barbaria superante, mixti sint, ad hanc nostra in quaestionem nihil
Ad xtremum, ut ipsas formas Verborum nitingant, non meum inventum proponam, Sed lionum confirma hoot inplificabo. Duodecim enim anni sunt, quum raru- pius, amicus meus, formiam Aut, quae in omnibus grammaticis secunda perSonae plurali futuri imperativi passivi In hae quinta admonitione plura nune addidi supplevique.
quae notari et a prima editionis Arma separari commode non potuerunt. Λ 812. J