장음표시 사용
271쪽
pqilites acciperent, viduas, orbos orbiisque y II igitur si non solverant, quod debebant, pignus ab iis capereoquii licebat. Atque eodeni modo solui uin es qtie Rire, quod Livius o publico datum dicit, nunc perspicitur; tantum fortasse, quod innior summa ernt, plures nitri-hnobantur uni equiti. rians sera inus haec ad aes milita ropoditum antiquissimi temporis. Non o aerario nec per qtin'siores singulis militibus greguriis stipendium numera-bntur, sed attribuebantur iis privati homines, a quibusncciperent, qui si non solvissent, pignora ab eis capero liceret. Ipsi autem hi homines uut numeratam pecuniam ex aerario necepisse putari possunt aut tribulum, quod stipendii causa civibus impositum erat, ipsi a certo num pro civium copgisse et de indo militibus numerasse. Aiquo hoc g multo verius puto. Num sic ipsa causa huius totius institui intelligitur, quod respublica molestiam tributi singulati in ii civibus per publicos ministros colligendi et rationum minutatim conficiendarum vitabat quae adem ausa sui vectigalium locandorum , et eruntur similitudo aeris equestris; nam ne id quidem respublica cogebiit et rogabat. Do indo hanc enientiam confirmaro a Ii quo modo videtur Varroni verbum, quod attribulam pecuniam tribunis aerariis scribit, non numeratum magis si iam confirmaret Festus, modo satis confidoro licerot, brevia et obscura epitomae verba, quibus primanu in tribunum prima logioni tributum acrippisse tradit, ad tribunia in aerarium pertinere, quo ducit tributimentio. Nam primanus etiam prima legionis tribuniis
militum reci appellari poterat; et singulae legiones mul-
Liv. I, 3 eis. Cie de rep. II. 20, qui Corinthiorum insti
tutum comparando idem de Romanis significat. Livius solas viditas nominat in hae re.
272쪽
ios sino dubio habuerunt tribunus aerarios. Sed quidquid hoc est, illud p paret, hanc pecuniani, quae militibus redderetur, credi non potuisSe nisi iis, quorum certusidos osset in re pecuniaria. Itaque census huic genori praestitutus erat atquo hi sunt antiqui illi tribuni serarii,
privati homines certo censu, quibus aes militare creditum orat, ut id aut colligerent et numerarent aut tantum numerarent. Is census quia equestri minor erat, L. Cotta, quum partem plebis infra equestrem consum, sed tamenox censu ad iudicia vocaret, illo nomine usus est, volustatis specie id, quod instituebat, exornans ' Ipse consus quantus fuerit, nullo indicio ne ad coniectandum quidem ducimur. Revertor ad hos Aurelianos tribunos, ut pauca addam do forum eum duobus aliis iudicum generibus coniunctione. Iam tum, quum soli senatores ego Cornolia iudicabant, in duas decurias eos descriptos fuisse, intelli
gitur ex Cic. orati Verr. lib. II, 32, 9 nullo, puto,
Fieri potest, ut ad hanc vetustam stipendii solvendi rationein reserendum sit, quod apud Festuri vectore exponitur res, Modo tribuitim et stipendium, et equestre et Ordinarium , populo debetur. Nam ultrari ratione nihil separatum a tributo e. betur populo ob stipendium, sed e tributo in aerarium illato et stipendium et olera dissolvuntur. Stipendium ordiniarium Festus dicere videtur peditum. Is hordeurium ordo verbo. rum et iunctura exenidere videtur. lη Exprieata nune tota re, non est uberius declarandum, quam inepte interpres ille Verrinarum, quenioseonium dicebant, id, quod in grammatici alicuius interpretatione veterum nominum, quale ipsum Festi pus est, legisset, ad Lib. I in Verr. 13 adllibuerit et quanto opere eum aliis Otifuderit. Est hoc simile ceterorum eius creatorum, quae a me exposita sunt. R I A iateriam decuriam serantorirem iudex obtinebit eis. Veir. ex tr ex irae clemινία vestra; erat igitur altera . In priore
loco notandum quod obtine, e Mevi iam ut III in Verr. 79.
273쪽
discrimine, sed ut faciliorem rationem sortitio haberet, quum eodem tempore plura iudicia exercerentur. Aur istia lego tres faelae sunt decuriae, singulae ex singulis ordinibus, ita ut sublatis a Caesar tribunis aerariis, dure
relictae sint, quod intelligitur ex iis locis, ubi Cieero M. Antonii legem iudicialem commemorat. Vid. p. 256noi. Ex his in publicis ansis aequalis iudicum numerus sumi debebat. Sed in M. Scauri causa sententius tulisso senatores 22, equites 23, tribunos aerarios ut oditur 25 Asconius scribit comm. xtremo ; in Milonis autem causa senatores IS equites II, tribunos Is eodem- quo numero in M. Saufeii, qui eodem tempore, quo Milo,
eadem lego accusatus est. Opinor, in commentario Scaurianae ipsum Asconium 4 tribunos scripsisse universus enim iudicum numerus ternario dividi potuisse videtur, sed ob causam aliquam ignotam superstitionem aliquam fuisse puto , observatum esse, ut uno disterrent singulorum
ordinum numeri ISaltem legis Pompeiae haec ratio
184 emere decuriam dicitur pro eo, quod est, locum in ecurim, comparandumque hoc cum eo, quoi de Oss. II, 12 4 di.
eitur numerum obtinent iure coesorum, hoe est. Metim in numero De deeuriis iudicum quam video eum laude comme
morari dissertationem . . robsit in opusculis eius Lips.1778), ea vero exiguam laudem meretur, multis erroribus implicata. Decepit hominem diligentem, sed institutorum reip. nom. parum peritum maxime Plinii locus in M. N. Ithro XXXIII, , ubi is suo more declamatori neque res neque nomina neque tempora distinguens nonnulla de iudieibus aeon. gessit inter quae hoc quoque narrat, decurias pluribus
discretas suisse nominibus tribunorum aeris et selectorum et iudicum. V Decuriae erant iudicum seleelorum, et in earum una erant tribuni. Quod alterus ad cominent. Seaurianae utitur verbis selioIiasta Ambrosiani in orat in Clod et Cur p. 339, ea pertinent ad senatores tertiam partem sentcntiarum tenentes, quum equites ot tribuni duas tertias haberent eis. p. 229. Seor-
274쪽
suit. uin ut de Scauri iudicio dubitari possit, facit, quod in Gabinii causam sententia latae dicuntur ad Qu. r. III, 4, ad Ait IV, 16, M. Id dubitari nequit,
quin certa ration cautum sit, ut omnis iudicum consessus aequabilitato quadam ex tribus ordinibus misceretur. Initio omnes iudices tabellas in unam istam coniiciebant, ut, cuius maxime ordinis sententiis reus uliquis absolutus damnatus vo ossset, sciri non posset. Id mutavit Ie Fufia quam Q. Fufius Calenus praetor . stulit, ut seorsum singuli ordines sententias ferrent. γ
Itaque et Cicero ad Qu. r. ΙΙ, , , t 13, 3 et Ascο-
nius in orat pro Scauro ot pro Mil. sciunt et dinumerant, quot in quaque ista damnatoriae, quot absolutoriar g ntentiae fuerint. )
sum reiectos esse diversorum ordinum iudiees, sin quo Servari numeri constantia non poterat, supra intellectum est Pompei logo de vi. De Clodio incesti accusato sententiae si Iatre narrantur apud Cic. ad Att. 1, 16, 5, schol Ambros. p. 330 et 338. Frustra GOetilingius p. 476 numerum I iudieiim post Iegem Aurulii Cottae in omnibus iudiciis suisso enicere oriatur, oblitus etiam orationis pro Flacco. Ne probari possunt, quae de Clodii causa excol:itavit.' Dio Cass. XXXI iii, , quem Iocum recte alteriis intellexit in nil leg. v. Fufia , quum superiores de comitiis eam legem latam putassent, quod et verba prohibent φ.λονεικίαι et risu et res. Nihil eniti ex iis, quae ibi dicuntur, ad omitia CCommodari recto potest. Eadein tamen sententiarum triuinordinum distinctio apud seonium significatur iam in Catilinae iudicio, quod a. 65 sactum est, in orat in Og Cand. i3. II Hot.l Quae Viebulirius in IIist. Bom. I p. 61 II p. 454 de tribunis aerariis posuit, nullo neque argumento neque testimonio Eousirniata, ne nune quidem attingenda puto, etsi fuit, qua eortim mentionem in hae disputatione desideraret. J
275쪽
Prietatio Ciceronis Catoni et Loelio, quia ni Iauniae 835 diti si ini, praepositu.
Quod feci ante aliquot annos, quilii Ciceronis orationes eas, quae in scholis legi solent, n me emendatas edebam, ut, quum adnotationem criticam perpetuam editionis consilio exeludi iudicarem, tamen, maxime scilicet magistrorum causa, sed etiam ultorum hominum doctorum, qui in hoc studiorum genere versarentur, universam recognitionis meae rationem in praelation explicarem exemplisquo patefacerem, id in Catone et Laelio oo mihi magis faciendum ess puto, quod in prior libello novo insignique emendationis subsidio usus sum. Ah orelliano exemplo, in quo OS superiorum oui uri diligenter recognitus uterque dialogus est, adhibitusque ad Catonem emendandum codex omnium antiquissimus Parision sis, quibus in locis hoc meum disci opor, ex inseriore margin perspici potest. Sed post Orollium ein
holdus lotetius, qui Catonem ipsi a u. MI, Laelium a. ISM, auctis etiam codicum subsidiis, edidit, optimorum
librorum auctoritatem pregstu etiam Secutu eat Acriptu- rurumque ex iis recopiarum rationem copioso reddidit.
Nam . . itonis editio Catonis Lips. 830 nihil sere
276쪽
proprii boni habet, nune verbi substantivi dumitationes liliaque et iis generis inulta, utilis tante nil cognoscendumvpparatum eriticum, quem et plenius quam ceteri praeter
aetnhai dii in Exposuit et auxit codicum Dresdensiui scripturis. Ceterum neque grammaticorum vetorum estimonia omnia collegit et do aliorum codicibus interdum salsa trudidit Orellium etiam orrantem sequens, nonnulla neglexit ). Diiorum codicum Vindobonensium scripturε varietatem Icloietius in stipplementis Annalium Philologicorum vol. II. asc. 1 typis describendam curavit.
linquo quae iam Elotgius recte mutavit et aut Rrgumentando aut ponderandis auctoritatum momentis confirmavit,sa ab hoc loco ex otii dam, tinnaquam Sunt, quae Reel rutius paulo certi iisque demonstrari possint. Veliit nam
exemplo uno o altero defungi nihil volat in Catone g. 4 codicibus optimis restituit qui enim citiua adolescentiae senectus quam pueriti adolercenti obrepit' uuiu Gern hardus et rellitis scripsissent quid enim citius ια, loqtiendi genus non satis confirmavit, quod fieri potorutcomparatis duobus Tuscula nitrii in locis, in libro Vri 9: Qui undem issi grandiloqui eontra hoe duo melius se
habent i c. o g. 109 qui enim beatior Epicurus quam Metrodor Ad hos accedit Horatii versus ep. II, 2,
3 In uno huiusinodi loco tomerariae tutationis reprehensio nouia mea editione avertendam puto. Quod enim g 84 edidi, Commorrendi enim natura cloersorium Mail, non habitianus, ubi ab Orellio Ottone, lolgi editum est nobis non reb. dedit, id seci uuin aliorum librorum vestigia sequens, tu in auctoritatem odiei Ersuriensis, de quo Orcilius et otio errant habet enim voce non tibi ranili. y Etiam de nat. deur. II S si verae Irambinus, Mensus eadem insolentia orationis, quam in hune Catonis oeum intulerant,
inium post quia enim interrogandi particulam desideraret. scribendum putavit. Qui enim est se ut evidentius p
277쪽
00, ubi inuit et Tereniti duos loco Schmidius adscripsit. Rursus in ut Dis recte u lotato ob eodicum auctoritatem repositum est relinquimus pro relinquemus; de ipso usu praesentis eiu poris minus commodo disputavit; sed de hoc genere per primam personum praeSentis temporis interrogandi, quod in refellendo et deliberando usitatum est, satis dixi in partic. II disputationis de omendandis Ciceronis orationibus de pro uv. conss. et pro L. Balbo p. 40 huius odit. l. ΝΟ ea quidem attingam hoc loco, quae ita recepi Rumloiκio probavi, ut tamen magis testimoniorum gravitnii quam editoris disputationi eum assensum tribuerem;
volui in ipso Catonis initio hoc dandum sui consensui Charisii et codicum bonorum omnium, ut scriberetur certe acto aliam autem esse huius loquendi generis significationem ni quo eius, quo paulo sup r Cicero usus est, certo scis, hoc quidem Oeo et qui ei sunt similes, contortulis Eloigii cireumlocutionibus non dilucor, ut credam. Neque enim Cicero certum ess dicit, se scire, sed scientiam suam certam osse nec ubi intione implicatam Iinque eo devenitur, ut, ubi adverbio ου iis magis definiti locus esset certo scio), ibi eliam communius certe poni potuisse et prope saepius positum esSP, non contra, codicum auctoritato moti,inluamus, quem ni modum dicimus et jeg ee vis et jecveed Ior risi, nullo diserimine . ' Qui autem omnem huiusinodi incon- si uni iam n lingua Latina excludere conantur, tanquRm aliquam maculam, ian il Ii, quae sit comiti uni sermonisnniura, ignorant. Sed haec, ut dixi, rarier initiam de illis exponam, quae huiu editionis aut prorsus aut intorrecentissimus sunt propria, nec tamen de Omnibus ni inminutiora neque per se digia disputatione hoc loco Aunt Cir IIand Turseil. II, I sqq. Zuiuptius ad Verr. Lib. I. JDi9jligeo b Cooste
278쪽
et magnam pariem demonstration communis auctoritatis dosendentur.
Clitonis codicem omnium, qui uiden noti sint, et antiqllissimum et optimum constat esse regium Parision-sem, quem rellius cum edita scriptura confercndum curavit. Sed qui id negotium suscoperat, Iulius Berge rus, valde indiligentur eo functus est, ut plurimis locis rellius et, qui eum secuti sunt, deciperentur. Id perspexi ex diligenti eius codicis collation o quain vir doctissimus mihique amicissi inus, im B. rarii pius, a se Parisiis consectam, mihi eximia liberaliinto, ut illi egregia Ciceronis librorum omendandorum subsidia utendam concessit. Neque res dubia ullo modo erat, quum raro rarii pii silentium Bergero repugnaret, sed sero huic tacenti opponeretur a raru pio enotata scriptura ub eo exemplo, quo utebatur, discrepans. Itaquo nunc demum prorsus confirmatur illud do huius codicis r restantia iudicium; antea enim poterat videri, quamvis osset antiquus, non paucas ubere vulgarium codicum o editionum pravas et interpolatas scripturas, qua reliqui meliores codices non haberent; nunc ut his utar consilit, neque initio
libelli abhorrens illud ab Ennii vorsu prefit in illo codico esse, ne quod G prope, sed, ut apud Nonium et in cod. Ers. Propter nec ga verae scripturae quemquam enem
contra perversam partitionein quemquam penum hic testis deest. Quum igitur, brevitatis sindio, non omnem varietatem scripturae iterandam putarem nemo enim, qui critica tractat, relliano Exemplo caret , huic praelationi supplementum et corroetionem eorum, quae pud rellium do codico regio traduntur, subieci, paucis quoqus locis adnotatis, in quibus amicus meus aliquid, ut fit, non animadvertisso videri possit quamquam fieri potest, ut
scripturae a Bergero xcerptae secundae sint manus, quas Disiligo b Cooste
279쪽
Κrarii pius Oxclusit omnes certo huiusmodi est, quod si ox tr. ad notulit b. Ad praestantissimam igitur huius codicis auctoritatem, ad quem alii cognatione adiunguntur, velut multo et recentior et depravatior aenelianus, multo iam accuratius hunc libellum exegi, nec pauca ex eo restitui, partim accedonto aliorum diversae originis codicum testimonio, maxime rsuriensis o Trevirensis. aut utriusque aut ulterius eorum velut q. 15 in voco complector pro vulgato contemplo Erfurtensis, in omittenda, quam Κlolgius redux orat, praepositione n te voc iuventute revirensis ;nonnulla autem, quae nuper a Iotetio ex alteris illis codicibus in ordinem recepta erant, rursus expuli ob nu-ctoritatem codicis regii aut aliis tostimoniis volut in I. 46 in omittenda voco iam onii p. 23 Merc. aut ratione confirmatam, cuius generis est, quod . si servavi redeam, ubi totaius mendum codd. Trevirensi et Erlartensis et aliorum nonnullorum, et eam, ortum ex et eam, recepit, sententiamque pertissimum argutando pervertit. Iulia in hoc genere scripturae relliano conservatae pono,
quae ad ordinem verborum pertinent v. c. q. 5, 15 55 et:), in quo quum lolaius alios codices secutus esset, uno etiam et nitor loco regii nomen suis positum utri IR, interdum aliunculas quasdam X cogitavit et xornavileiusmodi, quae nulla in prorsus habent persuadendi vim aut necessitatem. Ut . 15 quum in cod. rogio ot i s. scriptum sit eo ordine, qui pud Ciceronem frequentior
Dicam in transcursu, non melius rem gestam esse a Bergero
in Tusculanis, in quibus idem ille eodex regnat. Nam eas quoque rarupius contulit, uitis testimonia mirisce consen. tiunt eum illa ollatione quam Fabricius Davigio utendam dedit, quae nune in bibliotheca universi talis Hauniensis ser
280쪽
ost vid. Sive renburgius ad orat pro Arch. p. 20 sq. quant quamque sit iusta unaquoeque is ex aliis codd. odidit quamque iussa ait, et do oo valdo asseverat in adii ad La l. p. - , quod multum situm sit in adiectivo iusta. quidem sciro velim, in quem locum id non cadat, ubi a particula illo modo adiectivo praeponatur, ut si quid ei ration ubi quo sic scribendum sit; sed
hunc animadverto multorum errorem, a Goerenzio, si non ortum, Ri propagatum, ut, ubi do loco orbi substanti vi controversia sit, id, quo sit initio propius, eo gravius proferri putent; quod est longo secus. Subiecta enim haec unius syllabae vox interrogativo tanquam enclitica dolitescit, extolliturque id, quod tertio loco
est. Dubito, num tantum rariipii mei silentio tribuam, ut in hoc genero scripturarum ob codicem regium retentarum ponam, quod . 25 est: ne vero dubitet segricola. Sod si vo id in codico illo scriptu in est ius, ut sors in ceteris, dubital, retinendus coniuncti viis est; neque enim,
quid respondeant agricolae, Cato dicit, sed quid possint,
si quis ii aerat, respondere. Ita alitem codico in regi uinprimo loco habui, ut ei me no manciparem, a quorei rahoro vo Nonii auctoritas poterat, plerumque sane volui si si acini vinaceo cum codice regio, sed tamen interdum eum ullis contra eum consentiens, ut g. 45 in omittendo nostri. inquo non sum veritus . 1 o Ei f. et Trevir aliisque retinere longinquior pro longior, nec si a Aristonis patriae noui en dolovi, sed cum Ioigio codd. res densium triuin et Hae neIiani ultorum qii vagii-giis Aristo Heus, Aristotev etc. Ceus scripsi Peripateticum enim intelligi, qui Ceus suit, non est longae dispia-iationis am non solum Panaetius et Sosicrutes apud