장음표시 사용
301쪽
XIX. inveniri inventro ετ melius et melius illud est est istius
est longum tonsumrcIi qua reliqua aut cin71 ante Pariorum peraetorum mori sie inibi mihi inor sievis ammae flammis is sicut aisut eum avellumtur ovelluntur XX. 73. elogium cst erasium erodo eredere scio an melius neruiatas
do versibus Ennii, quos Cleor in initio Catonis Maioris posuit ,
Disi octas antiquorum scriptorum, quae longa aetas nobis eripuit, reliquias sic ordinare, ut etiam exigua fragmenta in qua operis parto olim posita et quomodo cum
toto argumento coniuncta fuerint, ppareat, praeter utilitatem, etiam suavitatem habet tantam, ut non mirer
Nunc primum editum. Non facile aptiorem Iocum nacturus mihi videbar huius rei exponendae, quam inter familiares meos commemoravi aliquot annis anteqliam Catonem edidi.J
302쪽
quosdam et olim ea ita captos et nostris temporibus ita
capi, ut interdum temerni ias et leves in ea ro coniecturas sequantur. In ea suavitate, si modo recto et cautores agitur, inest etiam admiratio quaedam bonigna sor. tunae, quae in tanto, ut ita dicam, Veterum operum nauis friagio tamen non raro quasi de industria indicia parva illa qui dona, sed tamen e ita servaverit, quibus in illogonoro ut premur. Sed nil hanc benignitatem ali quie-dam accedere debet casus opportunitas, ut ea, qua longissimo interdum separata sint, uno Se temporo monii momoriarquo sic onerant, ut nimadvertatur, tu id ex iis
eo ni unciis comparatisque essicin tur. Ex his duobus su portus illud otium in Ennii versibus, quos Cicero in initio Catonis posuit, contigisse videbimus in alior goneroininus soliciis ros cecidit hominibus doctis, qui eo in plures de iis quaesiverunt. innit hos osse versus no oo initium totius disputationis sine confirmatione selinquam), oisi Cicor non ipse dicit, amen recte omnes iudicaverunt o quo enim hoc modo Cicero sine poetae poemati suo nomino aut significatione tanquam notissimos prolaturus erat versus hexametros de homine Romano claroo nobili nisi ut Lucilii aut Ennii. Lucilium autem eversuum orationisque color et res excludn no quo nimi sius satiram quisquam ineludi poterat T. Flamininum,hoiuinem Lucili nn tempore multo Superiorem, ita, ut in
his vorsibus sit, compellans. Erat igitur apud Ennium in annalibus alicubicile vir haud magna cum re, sed plenu fulei, T. Quinctium Flamininum, celeberrimum hominem, qui Philippum Macedona vicit Graecisque liberius is nomen roddidit, quum gravi cura dies noctesque sollicitaretur, alloquonas auxilium ei curaeque levationem pro miliens, si praeivium
sibi ostenderetur inquid erit roemi Eoa versus G-
303쪽
eor praenomine Titi admonitus urcommodat ad T. Atil- eum, quem et aliis curis iid teniporum miserias spe elantibus gravius interdum commoveri putat et Ogituli ono appropinquantis senectutis subinde inngi, quamvis olim modico forat et sapienter Sed quis ita apud Ennium T. Flamininum allocutus sit et quo tempore et quibus curis anxiunt, diversae sunt Pnientiae, nulla, si propius aspoxeris, probabilis. nnam Columna haec o ipsius Ennii persona in linnalibus prolata putubiit, euntque et alii secuti sunt et nuper Fr. iii erus in commentalio nodo Ennii reobus Zoit schris sit dio Alteri humisissens hast, a. 1S40 n. 46 p. 3 9 et 380 , qui plura addit ad omno in
rem corin quadam forma complectendam. Opinatur enim, tum, quum T. Flamininus graviter et moleste ferret fratrem suum, L. Flamininum a M. Cuione et L. Valerio censoribus . IS a Chr. n. cum ignominia senatu motum, Ennium in e nnnalium pari componenda occupatum fuisse, quae bellum Quinctii Macedonicum coniineret; itaque eum Quinctium, fautorem suum, amico antino ad memoriam rerum praeclaro gos inrum et Ceoninsolationem curaeque Iovatio non ex earum gloria et Iaudo eapiendam vocasse. manc opinionem, in quam antea num alii, nescio, sed certo Iac Faccio latus inciderat in scholiis ad Ciceronis Ioeum multa redarguunt et prorsus evertunt irimum Cicero sic versu illo posito GD uir haud mugna cum re, sed lenti fidei hominem aliquom a poeta inductum ot commemoratum demonstrat, ut ipso
poeta intelligi nequeat; deinde perquam miro Ennius semetipsum sic significasset, ac potius is iis verbis sille fir semetipsnm deinonstraro nullo modo potuit Tum T. Quinctium Flamininum Ennio aut omnino poetis favisse, nemo veterum tradidit, nec aut Cicero, qui studiosissimo ex veteribus illis Romanis Iliterarum et artium in honoro
304쪽
habondarum auctores Oxcitat, aut quisquam alius eum in hoc genero nominavit. Iam ipsa haec προσφωνησις quam insolita singitur nullo quo oxenapio conficinata, ut in medio opere Ennius T. Quinctium, cuius res bellicas canero aggrediatur vlloquatur et curam eius molestiam quo privatam consoletur Sed augetur perversitas, quod prsemium sibi anio pro mili vult, si curam levarit. Itaque reliqua persequi mitio, quae dici contra hanc opinionem poterant, nequo T. Flamininuin etiamsi fratris ignotiti ni doluerit, tam mollis animi fuisso videri, ut recte diesque essamictans poetae consolatione egeret, neque Ennium sic cecinisso horrida bella, ut molles tenerosque suos amiliarium quo sonsus interponeret Sed nihilo melior Merulae sententia si probata Drahent, orchio apud Gern-hardum aliisque, significari Sex. Elium Paetum, T. Flaminini in consulatu collegam hunc apud Ennium T. Flamininum, in provinciam Macedoniam iturum et magnitudino belli prodigiisque sollicitum, consolatum osso et his versibus allocutum. mi T. Flamininum nobis ex magnin nimi serventisque ingenii juvene et belli cupido talom
enim accepimus, consulatum ex quaestura adeptum timidum anxiumque faciunt, quem Sex. Elius confirmandum sibi orbis putarit, Elium autem et paupprem inducuntshaud mugna cum re et prpemium auxilii consolationisis
quo a collega petentem. Itaque haec quoquo mittamus circumspiciamusque ecquando T. Flamininum in roeiusmodi gerenda, quae in Ennii annalibus in ior bella Romana cani potuerit, hoc si in imperio belli Maeodoni ei traditum sit in magnas dissicultatos curusquo incidisse, quumque in iis per liquod tempus haesisset, ab homino paupere et ignobili, quem praemii spes illicere posset, auxilium o oblatum. Eam rem perscriptam expositamque habemus diligenter pud Livium in libro XXXII
305쪽
p. IX, X XI, XII, tum minus accurato pud Plutaris
otium in vita Flaminini c. 4, significatam auten ita, ut et claram illustrem quo fuisse ppareat et Livii narratio eo n- firmetur, in fragmentis Pol 3bii, Diodori Siculi, sortasso otiam Appiani. am quum lumininus exercitum accepissetis . Villio superioris anni consul et in Macodoniam pensi raro vellet, castra hostium ad lumen Aoum iam dissicilibus aditu ocis ot tam natura muniit opponit orant, ut hoste aggredi et vim per castra sacerem regis placeret, quam, quomodo fieret, alia expediretur Liv. c. m. Itaque quum dies quadraginta sino ullo conatuit, Romani sedissent, deinde pax colloquiis frustra tentata Esset, pugnabatur ante tutione Macedonum in ullosnee in e 10 . Ium a Charopo, Epirotarum principe,
pastor quidam locorum gnarus ud Flamininum deductus promisit se partem opiarum Romanarum occultis et arduis callibus super caput hostium educturum. Flumininus quum nonnihil dubitasset, crederotii homini deIectorum
militum numerum misit, qui a pastore in acu in in Macedonum eastris imminenti. circumducerentur pastorem
ipsum tribuno militum, qui opias ducebat, tradidit et
promissis ingentibus, si fides exstaret, onera um et catenis. Ipse in toro hostem n fronto lacessebat, o quid animadverteretur. Ilibunus militesque quum tortio domum dio pastore duce in vertice in quem petiernnt, pervenissent, signoque ab iis dato, Flamininus castra omnibus copiis oppugnaro vehementer coepisset, subito in Macedonas in Flamininum versos impetum a tergo socerunt si terror et fuga omnia impleverunt. Ita patefacta
in Macedoniam via est Tenemus iam, quis sit ille vir, haud magna cum re, sed plenu indei, pastor Epirotes, qui Flamininum multoruin diorum cura et sol Iicitudino liba .ravit. Plutarchus ex uno pastore plures Iacit δεθρωποι
306쪽
των αυroθι νεμοντων ε sed Diodorus Siculus in xcer- piis ei rescianis II p. 5 8 ess. Charopa Epirotum commemorat, qui in bello contra Philippum Flaminino miserit o ηγη σο/ ενον της νελπίστου διὰ των ὀρῶνα τραπου, δι ων οἱ νέοι uto παραδόξως πορευθέντες τῶν στενων ἐκρατησαν. Apud Pol3biu in XXVlI, a Charops sic eni in pud Graecos appellatur dicitur αλιος γεγονέναι του ΦίDππον H ἐκπεσε ν ἐκ τῆς 'IDtείρου, Tιτον δὲ καὶ τὸν messo κρατῆσαι καὶ των Νακεανυ . Appiani deniqtie fragmentum IV Macedonicorum admodum probabiliter ad hanc rem roserunt: Ποι/ ην πέσχετο στρατον υ n ον ξειν α ατρεβλ τρισὶν /ιεραις. Nam et pastor milites expeditos per alle non tritos ducenso dierum numerus convenit mi Livii narration .
Perlaeto, quod quaerebamus, restat, ut Livio, qui praeto eo toros haec nobis expedivit, gratiam exiguam reseramus, mendum ex eius verbis in hac narration tollentes. Nam quum plura in his apitibus, maximo in initio en p. X l, nuper e codice Bambergensi grogio restituta sint, tinum in illo iapite extremo relictum est mendum, euius tollendi idem illo eodo viam nullo obscurius monstrat. Editne enim, ut in omnibus codieibna reliquia esse videtur His viis ita dimissis, eo intentius Romanva undique natat cupi stationes Maesdonum . In hieprimum orationis insolentia ostendimur ; nam ut Romanust intelligatiir, quemadmodum Gronovius o Drahonborcbina iubent, consul Quinctius, tam o ne quo Livius nequo eiusdem quisquam aetati in prosa oration dixit insto hoc fieri, ut esset iaιat Gliis, ut eorum opera hoc fui, non magis quam impello hoc feri longissimo quo disiunctum est, quod Plautus et orentius inas factum dixerunt, ut instare esset uehem ter assirmando contendere. Verum stat Romanus apud Livium interdum intelligitur Diyitia i Cooste
307쪽
unus imperator, ubi is contrarius ponitur hostium ilia paratori nam in non paucis ex iis locis, qui ad IV, 10, si ascripti sunt, non ipse imperator verbo significatur, sed universe, quod actum est, ad Romanos resertur , hoc tamen loco ita intelligi nullo modo potest, ubi expositis consulis imperiis mandatisque, oratio aperio in illo nomino ad aliud subiectum iranssortu ivbet Gradit. His copiis dimirata eo inteAtius Romanu6. Itaque universus exercitu significatur, ut, si vera scriptura est, Livius eum, qui sua ipso opera aliquid ossicero conntur, instare id feri dixisso putandus sit, quod etiam pervortius ost. Sed non olum oratio, verum etiam res prava est. Nondum enim reapso stationes Macedonum se capturos Quinctius et Romani sperabant aut caper verentiebantur, sed hoste lacessebant a fronto ubi stationes orant detinebantque aeris proelii specie, ne circumeuntes illos, quos pastor ducebat, animadverterent veram oppugnationem tum coepisse, quum illi in verticem montis Pervenissent, Livius proximis verbis dicit o. 12 tum vero, trifariam divisis copiis, consul ceti. His quae exposui, Iatentia mendi indiciis accedit praeclari illius codicis Bambergensis testimonium, in quo scriptum est: instat capit stationes. Livius scripserat Romanus undiaque notat aput atationes. Ex hac scriptura saput mendi origo apparet.
308쪽
Praelatio editioni repetitae Ciceronis orationum solectarunt praeposita.
Quae anto hos undecim annos, quum iis Ciceronis ora tiones primum edebam, do opera a m in iis recognoscendis et mendandis sumpta reviter magistrorum, et si qui alii Ciceronis studiosi librum aspoxissent, admonendorum causa praelatus num, ea quum postea cum duabus disputationibus do multis harum orationum locis coniuncta inter opuscula mea cadpinica posuerim, nulla causa videtur osso, cur nunc typis describi volim, ab illis praesertim disputationibus separata. Sed quoniam hoc, quod nunc evulgatur, exemplum a superior illo propter novorum ad haec Ciceronis scripta mendanda praesidiorvi accessionem veterum qu pleniorem otiam, quam antea, usum notabiliter liquot locis o partibus discropa et tamen propter iudicii mei do universa roconstantiam ab eorum, qui easdem orationes nuper tractarunt, sententiis saeps multuinque discedit, aciendum
videtur, ut, quum semel huic libro scholastico eriticarum quaestionum appendicem adiunxerim, do huius utriusquo diaerepantiae causis nonnihil dicam, ad eum scilicet finem, quem antea quoqus mihi constitueram, ut appareat peritis, diligenter me negotio functum ossa elaborasseque, ut quam emendatissima Cicoronia verba
legerentur, habeantque, qui minus ipsi ibi eonfidunt,
309쪽
in quo advorsus contrarias nuctoritat pa muniti paululum acquiescant. Neque spernendum erit, si simul unius nitorius vo loci sententiam declarare et de quibusdam Ciceronis orationi hiis nutilis aestimandis nil monitionem non inutilem di tingere potuero una inquam hilarior
omnino superioris praelationis mater in Erat, quae ser tota in locorum depravatoria in nova monilntion versR-retur; nunc tristior errorum notatio lignam partem
habebit. Post superiorem igitur nostram editionem in Ciceronis orationibus ni omnibus ut compluribua ut in gillis ex iis, quae hoc ithro continentur. 4mpndundis ot ad orn in formam revocandis elaborarunt, quorum quid om aliqua mihi ratio libenda visa sit, lolgius, te inmetatus, Boneeli ius in rati de imp. Pornp., pro LigR-rio, pro Deiotnro, pro Archia . Orellius in ornit so Ioctis XV inter qua sunt de imp. Pomp., utilinariae, pro Ligario, pro Deiotaro, pro Arcilia, Philippies duae, tu in Apparatim in Rosciana), nechnerns in orni pro S. Roscio , Sinerent,urgin in orat pro Archin, cuiu tamen niter edition usiis non sum , Sol danus in ornit pro Ligario ot pro Deiotaro Nn in round in in oration o Miloniana tantii in imagino in codicis i nrton si Oxhibero voluit. Ex his Orsilitas et lolgi iis se odition usi anni, iat, nisi ii ius consuetudinem nossem, miraturus suo rim, si nihil ali iid, ni si in mento vonis sol tam
glorios illa in praestation primi voluminis p. LXXV
do oratione Ligariana nos primo ex misera depravation ad meliorem formam ovocata scribero. in quo etiam underi oblitus est Bonockius meum Exempluim nancisci is potuisse negat, neque ceteri habuerunt; nam redemptor parum curaverat, ut libo ad xteros perveniret Sed eritieum apparatum, prolatis novis min-
310쪽
euin scripturis, praetor Freundium, qui nonnulla, quin Wundori diligentiain in codico Erlartensi conserondo
sellerant, supplevit a correxit nuxerunt Siliniuel Ziu syqui tamen laruni ierit et diligenter codicibus usus ast vid. opusc. mea cad. p. IIM, O rellius, qui praeterquam quod in orationibus pro Ligari, o Deiotaro
eodiei insidensis inter meliores numerandi scripturas attulit, magnam meriait Ciceronis studiosorum rutiam, quum in Catilinariis duorum codicum vetusto ruri et peris bonorum, egernaeensis et Rhonnugiensis, scripturas plenso accurato adnotavit, Solitanus, qui in rutionibus pro Ligario et Deiotaro ompluribus codicibus uel sesbytaniso Monaconsibus usus est, postremo Bene chius, qui in orations de imperio Pompeii, adhibitis codiei bus Monaeensibus, effecit, ut o detortoruin codicum familia testimonio constarat. omenti autem hae necessiones nisciunt illae quidem otiam in ceteris orationibus aliquid, velut in Deiotariana, ubi summa Est codicum etiam non: prorsus spernendorum discrepant in et quasi testimoniorum confusio, sod plurimum tamen in Catilinariis, in
quibus nunc demum ducum bonoruin nota in et perspectam auctoritntem sequi et certior via in eodero te et otquaedam, quae antea probabilia videri de bobant, omittore. Ita quo in his orationibus naior quam in roti quis liuius o superioris recognitionis discrepantia ost, do quo dicam
paulo post plura In reliquis orationibus, maximo iis,
in quibus diversae codicum familiae eminent, paulo etiam pressius, quam antea feceram, in ordino verborum aliis- quo minutioribus rebus sequenda meliorum odieum auctoritas fuit, velut in Pompeiana post Beneckium, nonnulla otiani paulo maioris momenti eripi uiae asciscenda , quas aut alii indo protractas recto defenderant aut ipso postea demul veras esse an adverteram. Sed in hoo Di ilia i Cooste