장음표시 사용
291쪽
- enim legebatur Noa aulem a te potiva, id nunquam pon,tur in huiusmodi responsis, quae ulterius orationi cumnssentiendi aut dissentiendi significatione adiunguntur. Cap. 10, 5 omnes indois Graexio ediderunt: Eorum querela inveterala non modo familiaritate ex ingui
solere, rei odia etiam etiam odi, gigni sempiterna,
codicum auctoritate perexigua. Nam et Ers et uterque Orolli eodex et tres Κloigii et omnes Beleri ot ex XX. saltem se habent, ut olim edebatur, inveterata, quod Verum esse, facile perspici potest . usquam enim isto modo Cicor vocps distraxit, ut non modo inter diectivum o substantivum interponeret, nisi adiectivum commune esset duobus substantivis, ad quae particulae pertinerent. Itecio nutem dicitur inveterata querela, in quo Graevius haesit neque enim subito dissolvitur sumiliaritas, sed quum querela insedit et inveteravit laciaque est eadem subinde refricando ncerbior, tum sequitur amicitiae
Cap. 1, a Schnoietius, quod ei accidit interdum
festinanti et to iam rom Iovissinio goronti, sed inmen ad naturalem sententiarum elocutionem attondenti, vidit, quod ceteros fugit praeter Canterum, quum de eo, quod ex illiqua re secuturum esset, disputaretur, pravo dici perfecta quidem sapientia simus si nihil habeat rea vilii aedete. Iaal quum concederetur, nihil asso vitii, si res certo modo comparata esset, negaretur nutem, EAS ita
compnraiam, dicendum necessario esse perfecta quidem sopientia si simus, nihil etc. Cetori oditoros, si modo ad sententiam attenderunt, vulgittam scripturam in hanc seresenteni iam videntur intellexisse perfecta sapientia pus est, ne viiii quid indo oriatur. Vorum id nec particula quidem patitur nec hypothetici sententiae larina, nec isto modo Latino significatur condicio rei cuiusdam asSequeti
292쪽
due, sed hoc Perse et sapientia esse debemus, si nihil habitura est res vitii. Vid de ni Deor. I . IM, o Logg. I g. 56, Tusc. 4 3, Academic. II q. 25, pro Rosc. Am. S. Griaecorum est εἰ iaλλει το ποαγιι ἐξειν, vid. Matth. r. Graec si 40 d p. 942 d. 2. Excidita anto imus deinde, quum ad sententias coniungendas desideraretur, loco non suo suppletum est .
In e 15, 3 primum scripsi quod si forte, ut sit,
eeciderunt, tum intelligitur, quam fuerint inopes amicorum. Erat ceciderint, quasi res sutura exspectareturi Iu transcursu attingam interpretationein extremorum huius eapitis verborum: At vero Ti Graeehum sequebantur C. Grbo. C. Cato, et minime itine quidem iam senter, nunc idem neerrimus, in quibus NiotEius ad inίnime intelligit sequebratar, deinde est, Putatque, quum enumerentur sectatores Ti. Graeelii, optime adiungi et minime sequebatur Gius tum ver Verbasi strueta Carbo et inime uno qui dem Caius, nune idem neerrimus, divelli et assum est, Iiecre credit quae quum ibi nullo modo probentur, cogor eam interpretationem tenere, quam is et historiae dei et rationi grammaticae et omni sensui humano vehementer repui lare' ait, ut ex cerrimus in priore membro intelligatur acer Sensus humanus quid hic agat, nescio ad historiam quod attinet, nego, vilis machinis esse posse ut non sequebretur ad Caium quoque affirmativo modo pertineat, ut hoc quidem Ciceroni eripi nequcat nec quisquam veterum negavit Caium Tiberii partes secutum esse. Plutarchus scripsit n. mortuo, quum Caius admodum adole- seens esset, eum inimieos timentem eosdem igitur habebat, quos frater reIieto soro quiete vixisses de Iutaretii autem vortiis in vita Tiberi e B C. Langius valde sallitur, in quihus ἐν ινρἰc0ν κακων Gασαν αὐτοις πολιτείαν ex Plutaretii persona diei patet. Restat ratio granimattea Citavi lini Liv. XXXVII, Iritim nihil admodum Romanis incommodat, ea in perincommoda restis erant. Addam nunc te de rep.
DII quem si hiabemus, etsi ne nune quidem quisquam est florentiorJ, tum vero quis te possit esse florentior ' Nam Taeito
293쪽
agitur autoni de neci rei praetoriiue ieri solii a , in quo illuc est recium dicendi geniis nani coniunctivus persecti prorsus ab lano loquendi ratione X cIuditur, quae non hypothetica est, sed simpliciter condicionillis Libriirii autem et oditores certatim liberrant Ii aquo recis scribi-iue do Ossic. I g. 151 a patiata quoestu in agroε possessione3que contulit, videtur iure optimo popae laudari; paucissi in tantum et mali codices contulerit habent. Con- ira in odem libro . 123 oditur ab omnibus: Sin autem etiam libidinum intemperantia acceaseris, duplex malumes etc. codices tamen optimi, velut quinque rellii, ex quibus duo antiquissimi sunt, habent accesaia. In Tuscul libr. I si si in editionibus est cuius si quasi lumen aliquod admexerimur, nihil eat, quod nou puruli simus erre. Verum codex regius et quinque Oxonienses addo codicem ii hoeanum ab eo, quo Gulielmus usus ost diversum et ab initio mutilum, cuius scripturae notatae servantur in bibliotheca univorsitatis nostrae habent: adapexivi ua. In Laelio idem error infra g. 4 a KIoigio libris admonentibus correctus ost, ubi debatur: si qui ineunte tale venandi aut piliae atudiosi fueris In Acad.
II g. 12 huic perfecto, quod ita vim praesentis habet,
ut praesens ei subiiciatur, Euppositum est laturum Si vero aliquid occurret, quod veri aimile videatur, humanissima completur animi voluptate. obebat ium esse complebitur. Sed recte codex unus et v et edis occumrit Paulo est diversum nisi adiunctum sententiae negit-livae aut per interrogationem neganti. Tamen in Tusc.
IV . - codico regio et Pithoeano illo reponendii mest An vero uir fortis, nisi stomachari coepit, non potes Iortia spes ubi oditur coeperia, et g. 50 ox iisdem eodd. regii testimonium, quod Davisius in secundu di
294쪽
gloxii et vett edd. nisi insanire coepit, pro coeperit. Idem est, frequentior etiam, error editorumque inconstan
ita in persecto indicativo subiecto particulae quum, de quar dicam ad Ciceronis Itbr. V do in. q. 42, ubi o codicibus reponendm erit: quum autem paullum inrmitatis acce38it, pro eo, quod oditum ab omnibus est accesserit. Deindo in eo Laelii Ioco, a quo digressus sum, legebatur quod Tarquinium dixisse ferunt, tum aulantem se intellexisse, quo fido amicos aluisset, quum iam neutri gratiam referre posset. Miratur totaius, quod rellius participium exulantem notaverit tanquam spurium, quum Gernhardus aliique id expIicationis causa particulae tum additum osso ostenderint. Sensit, opinor,
Orollius, non solum admodum superfluam eam ess EX-plicationem et illepidam, sed nullo modo serendam. Tollitur enim dici vis, quicquid ad tum additur temporis notae, quod definiri debet sontentia relativa ne grammatica quidem ratio patitur in vulgata scriptura tum, ut debet, cum intellexipae coniungi, sed cum exulantem, ut definiatur non intelligontiae aeceptae tempus, sed exilii, quod ridiculum est. Quum igitur non satis probabile Ndoretur, eam vocem additiciam osse, quod ius addendae causa vix fuisset, transpositione Iocum emendandum putavi, ut esset ferunt exulantem, tum etc. neu tatnen valde refragabor, si quis iudicaverit, vim huius circum- Iocutionis tum, quum, posset hoc uno voeabulo ab interpreto aliquo comprehensam esse. Dixi de hac re ad libr. V de in Sol p. 690 et in Add.
p. 80. Quos in illa nota extrema eommemoravi Iocos, in iis eoniunctivus persecti Ponitur propter secundam personam
hypotheticam in subiecto fingendo.l
295쪽
Cap. 1 , 6 edendum putavi coniectura quam etiam
si neglecta amicitia consecuti sint, oboeuratum iri arbitrantur, quia non sine magna caua ait neglecta amicitia. Erat consecuti sunt mutavi autem non ob particulas
etiam si quod amo volebat Ochsneru in clogis Cicer. p. 18M, sed quod, si indicativus retinetur, haec verba ex
Laelii persona dicuntur hac sententia tum quum iam potentiam consecuti punt, etiam ρ - sunt, tamen arbitrantur; videtur autem necessario significari debere horninum nondum potentiam doptorum, Sed do e compR-runda cogitantium ratiocinatio linquo haec o illorum persona dicuntur, sique consecuti in pro suturo exacto
Cap. I S, si eam recepi scripturam, quam n eiero propositam lota ius orinopiam iudicavit; ego ipsius vulgata scriptura ob terrima quoeque, ut ea vina, qua vetustatem ierunt, erae debent euavissima explicationem illo nomine digniorem puto. Nam quum multi intellexissent, veterrima quaeque neutro genero generaliter dici, ut neque ipsa sententia apta esset, nequo comparatio vinorum, quae ipsa ea n ppellatione vetorri inorum quorumque continerentur, serenda, Iolgius ad veterrima quoeque audiri vult amicitiarum, ut sint veterrima quinque, quo eunt in amicitiis. Loquendi genus ut Latinum ossa evinceret, non laboravit, quod magnopere iaciendum erat;
deinde non do iis, quae sint in umiciliis, sod do ipsar muniicitiarum ordino Et dignitato iaperitur. Relinqititur igitur nam ni tractionis color, quem relli iis induxit,
facile evanescit), ut aut cum Erasmo legam iis velerrimo - suavissimcle, aut cum eiero debet; quorum posteriusEASe praeserendiim, non solum orroris, qui librariis in hac correctione imputatur, proclivitas ostendit, sed Ciceronis et antiquorum consuetudo in pronomino greisque eum Diuiligo b Cooste
296쪽
superlativis coniungendo, in quo in masculino si seminino
genero singularem numerum Servant. Atqui et praecessit pluralis et in comparation vinorum is est numerus. Quasi non in hoc dicendi genero plurulis numeri notio sit, aut cum veterrima quaque amicitia unum vini genus, ac non veterrimum quodquo contendi debuerit, id ost ea vina, quo vetustatem erunt. Cap. 23, 6 edebatur: Una est enim amicilia in re-ιua humanis, de cuius utilitate omnes uno ore consentiunt; quamquam a mulli ippa virtua virtus ipsa contemniture venditatio uredam atque ostentatio esse dicitur. R-tet attendenti, non recto haec coniungi particula quamquam neque enim contraria sunt et repugnantia magis patebit, rectius oratione interpuncta sequitur enim: Multi divitias despiciunt honore vero, quam mulliola contemnunt etc. Haec in quibus otium anaphorae figura inest, malo puncto ab illis, as do virtut dicuntur, disiuncta sunt. Apparet, his confirmari id, quod erat propositum Una eat amicilia etc. Itaque sic concluditur oratio De amicitia omne ad unum idem gentiunt sic.
Non dubitavi igitur, qui quamquam ab aliquo orationis
vinciendae studio insorium esset. Nec retraxit in ab
hoc iudicio, sed confirmavit prorsus idem mendum in oration Philippica IV q. 13 haerens, in eadem orationis forma. Quid sententia ibi postularet, inestius vidit, quamquam in num mutans; sed particula tollenda ost. Cap. 24, M secutus sum coniecturam Fucciolati, quae
mihi ab eo inde tempore, quum primum hunc librum
legi, necessaria visa est. Is Iocus in ceteris exemplis sic scriptus est: at enim varis et multiplex rus am citi multorque causo suppicionum ostensionumque dantur, quas tum evitare, tum elevare, tum ferre apientia est.
Una illa sublevanda sienato est, ut e utilitas ut ver
297쪽
tua in amicitia et de retineatur: nam et monendininici an e sun et obiurgandi et haec aecipienda amise, quum benevole sunt. Sublevare ostensionem idem, opinor,
erit atque elevare, essicere, ut minus gravis sit minusque appareat, in quo ipsa verbi mutatio mira est illud autem Iong mirabilius, quod quum universo offensiones elevandas dixisset, subiicit unam quandam sublevandam osse. Nam quod Belerus sublevare vult oggo caule subire, id qui o verbo ossiciatur, ignoro, et cautionis certe, quae ad inne ossonsiones pertinet, praecipian erit significatio, non subeundi. Nec una illa in hac coniunctione ullo modo potest esse illa printer ceteras, quod idem putat.
Quae est autem una illud Ceteri quid putarint, nescio; ΚlotEius graviter errat, qui his orbis v et utili uaria amicitia et fide retineatur, definiri eam credit; sic enim neeepisso debet, qui hic sententiam plenam osse iudi eos, deindo cetera uberioris explicationis causa adiecta; quaeoni in iis orbis significatur offensio ant quae haec est
oratio una illa sublevanda siensio et, ut - retineretur Haec quidam verba causam continent, cur sit offensio sublevanda, si quidem rublevanda verum est ipsa nutem offensionis definitio conti notu illis orbis: nam et monendi amiciis e sunt etc., Latino loquendi usu ad pronomen demonstrativum, cui ipsi in nostris tinguis sentεntia explicativa d nectenda erat rolata particula nam si vo
si cui rem alissime patentem apud Ciceronem non satis copiose illustraro visa fuerint, uddi haec poterunt De at.
hanc Mnsionem non unam levandam dici, sed quum ceterae omnes fugiendae et elevandae sint, hanc unam Dioilias by OOs
298쪽
non vitandam, si opus sit, sed veritatis causa suscipion-dam. Recto igitur acciolatus talo verbum requisivit; proximum est autem subeunda. Unum praeterea addam quaeretur enim fortasse, cur interpolationis notam posuerim. Feci autem, quod neque quid esset agere aliquid auctoritate nixi soriotiscere neque, si alio modo verba iungerentur, quid esset auctoritas non acerba, intelligebam nec, quod Sch uolgi placuit, gravi auctoritate agere, huiusmodi quidem rem, qualis hic commemoratur, recte dici puto, necox eo riri potuit graviter. Scripturi codicis regi Parisiensis in Cutonomaior ab Oxomplo relliano discrepantes praeter eas, quae inmal, rellio adnotatae sunt, aut cum eo Xemplo colurn, atque ab Orellio traditur, consentientes.
C. I. DI Eequid erit praemihom.
eisdem iisdem. 2 igitur laudari satis inti riisauristitia 3. de senectute ad te ad te
de senectute Chius Om. auctoritatis avetoritas suci libris rastvi edit Neapol. tacet r. II. 4. tum eterarum eum et. sapientiam G. t. r.
venirent evenirent S. nobilis G. t. r. s. esserunt ecfecerunt ne extremo r.
299쪽
IV Io recepit reeipit adolescens ita dilexi senem Sen. d. ita a. eonsul eonsultititin ego eo I . pro rei publieae rei pubi. errentur Jerri . t. r. V. 13. Quorsum quorsus et eleganter retque t. so dicit se dicitur. 14. Sicut sicuti Flamininus Flaminius G. t.
II nihil agere rasere nihil G. t. r. dieant Hierant 18. ιιι pro irem is r. non adnotavit. 19. annus est r. 20. externa externas Iabefactas labefactntres Proveniebant provenientur VII. 2l. aut si aut etiam si in memoriam redeo redeo
adn. r. iudicum iudicivm 23. obmutescere Obmutiseere omnibus his omnibus iis G. t. r. 24. misvm sit Pro Dum non adn. r. prosterit prosint . t. r. 25. Iubitat pro duΓite non adn.Nr.
ut Soloncin tit et Solonem nota essent essent nota IX. 2I is enim his enim 28 decorus es thes decorus G. t.
29. adolescentulos adulescen . . esista ipsa Os ista
enim pro etenim r. X. 31. Tortiam enim iam Tertiam iam enim Quam ad ad quamat ut ionysed sexu estoria quod si sibi raeeiderit Meis similem habent ducem nitit Nestoria non 32. annum ago ras annum Aellio ονα.
34. avitus habitus XI. quouium Pro qua non r. non adn. 35. ita multi inulti ita vitium est est, tium G. t. Kr. infirmi sunt in s. stat. 36. exercitatione exereuntis. Num defetissatione 3I. II domo nos patrius et illo animus piatrius 38. nemini menti
300쪽
XII. 39. eorporis voIuptatem UOIUt cor . 'M. esse tam tam essedi intelligi posset intellegi Possittanique pestiferum Om. 42. ahendani habendam esse esset erit efficeret G. t. r. Flaminini Hiaminii L. C. Exoratus exortiatus sie .XIII. 43. ex eius eius P. Decii meeli 44. hamo om. potest delectari deleetiari potest G. t. r.
XIV. 46. est etiam es G. . . voluptatibus ipsis ipsis vot. Xenophontis est r. 4r molestum est molestum sicut tranquiam G. t. r. . propter r. 49. contentionis contentianum C. Om. nobis ante rente nobis G. t.
52 noscatis terrissentis . t. Er. terra terra
fulta sit fulta est 53. dein pro deinde r. non adnotavit. tum fructu cum se G. t. Ne.
surmentorum Pro sarmen. torumque non adn. r.
fit ut mihi et mihi Laertem Laertam etiam hortis hortis etiam apium et pium XVI. 55. suisses sentio sentio
in hac vita in hane aram 55 cis iis . t. r. sed delectatione pro sed edet. r. non adn. 57. dicam plur dicam aut aleseere inque erat. refrigerari restresserare 5'. sine his sine iis XVII. 59. tque ut) Atque et Din
loqu. r. non adn. regem Persarum Persarurn
e noribus et βον. sed etiam sed eram et ei et
omnia ista sum ista sum omnia nitu recte G. t. r.eoniuncta eonvincta 60. Ita Itaque . t. r.eius mitius I. sententia tentία ipsa extremo Pro extremos Ur non adn.
morata mortita sunt Laceda monem Laeee. e.
Iudis Iullos consessu) consensu et in a
Onscderant considerant om nos omnes illi dicuntur illitin Din. si ex iis ex his nostro vostro 66. minus viae restat) viae misius restet Is