Io. Nicolai Madvigii, professoris hauniensis, opuscola academia ab ipso collecta, emendata aucta

321쪽

eausam complexae cum apodosi primum nasi eventus initium significanto movebatur coniunctionsem, an dentis quo impeditissimum, non cursum, sed tamen motum qualemcunquo orationis quem appellavisaei, quique, cum duxisset, perturbatus ea , - cuin audiret. Et tamen

Orollius in praelationa hoc inventum sibi placero signifieavit. Adeo non firmo veritas intolligitur nec tenetur. 12 Ioigius, Beneckius, Soldantia ediderunt: Quanto ille Pompeius superiore vicerat gloria, tanto tu Caesar omnibus Proestitisti, quemadmodum acriptum est in Ers. Gud 2 Salisb. Par. XI aliis. Verum qui aio loquitur, is, quanta Cresaris gloria sit, ostendit Pompeii comparatione Cicero, Deiotari excunnndi causa, quanta Pompeii gloria suerit, commemorat itaque omnia breviter comprehendens, tantam ait fuisse Pompeii gloriae

praeter ceteros praestantiam, quanta nunc Caesaria sit. Necessario igitur superiores editores secuti erant acripturam aliorum codicum Gud. I, Pithoeani, ceti. r Tanto quanto atque ita scriptum habet Servius ad En XI, M. 16 editur ab omnibus otium superioribus praetor me): quod igitur acinus nec in hominem imprudentem cadere posset propter metum pria sentis exitii eicis nec discedunt ii, quibus maxi in creditur, codices.

Sod Gud. I, Pith. alii habent caderet, quod si quis non ipso sua sponte intelligo a librario dissoluium t

dilatatum perspicuitatis ausi esse, velim nnimadvertat, in

oratione pro Quintiora S, quod Cicero seripserat u eum experiretur ut est in cod. palimpsesto Taurinensi), a librariis lacium esse experiri pos3et. 21 Cicero scripserat in ubiculo malle dis

ali, ut ex superioribus intelligeretur vomere, eam quis acripturam servaverunt Gud. I et deteriores plures, Ilauniensis, Bernensis, Monacenses duo. Librarii, aut Di iligo by Ooste

322쪽

quod casu a cubiculo malle actum erat ubiculum malle, geminata littera, ut est in Coloniensi , aut potius quod infinitivuin desiderabant nec te omissum ser bant Deorunt in cubiculum te ire malle dixisti, idquo oditores tenusrunt et superiores et racent iures, nisi quod rellius me secutus ost. Sed in eadem parRgrapho plura commissa sunt. a primum Klolgius et Benochius odiderunt: quid tum B ille demens erat, ut eum, quem tanti celeris conscium habebat, a redimitteret, secuti in indicativo habeba codices rL, Leid. Gud 2 Salisb., qui indicativus, si Cicero vere Deiotarum hidippum conscium sceleris habuisso ignificaret, tamen esset durus, quum in sententia relativa certa persona ad generalem notionem trnducia eum, quem inesset significatio causae et oppositionis cis., quae adnotavi ad libr. II do Finib. Ili , aquo sen-tontia rotativa implicaretur sitam cum ortilion coniunetivi modi sed quum omnem huiusmodi suspicionem Cicero a Deiotaro longissime arceat, ut hoc totum eum, quem tanti sceleris etc. hypothetico ex Itona adve sariorum sententia in ieeronis orationoni includatur nihil potest esse perversius. Haberet, quod ego restia tueram, Gud. I cum altera odieum familia tota tuetur. Sequitur paucis post versibns prinsertim quum a Phidippus unus eoaet, qui posset deo absente indieare. Si enim in Gud. I et uno x scribitur, a quibus reapso non discedunt alii x insorior familia, qui habent iudieare; et est sententia recta et necessariR; ostenditur enim, quam stulto Deiotarus, a quid commi-xisset, indicem contra se Romam missurus fuerit, Et quidem eum, qui unus index esse posset ut, si hunc retinuisset, alii timendi non essoni , t augetur nitiem indicii

323쪽

eius perieulum adiecia absentiae Deiotari eo inmemorationa in qua nonnulli haeserunt), ut ipse se defendero non posset Sed in codicibus pluribus et iis, quos oditorea

recentissimi Aorviliter aequuntur, acriptum est vindicare;

itaquo id illi arripiunt Κ lota ius, Beneekius, Soldanus

et miro se in sententia declaranda torquent, Bonectinis sic enarrans, quasi verba significare possint, Phidippum iraium Deiotaro et ultionis cupidum fuisse in qua enarratione mirum est unu3 3ret, mirum posse , mirum de absente, mira omnia , Solitanus utem a pronomen ethaeo initia ad Caesarem traducens, quasi id separatim commemorandum uerit. Caesare in Deiotaro nocero et

absenti nocere posse in quo quaeras, quinam alii signiscentur do praesentes ilitonem sumeres posse . Nihil die do ipsa coniunctions verborum sindieare se de aliquo a Plinio Minore ad Ciceronem secure translata, qui neque a vindicare nequo alterum dixit. on satis

usus ero hac una paragrapho et ad eorum codieum, qui alibi recto laudantur, depravationem et ad editorum recentissimor i in iudicii pravitutem declarandam, nisi addidero, paucis supra Veisibus, ubi est: non modo quam e improbus, sed eliam aluus et mens es, ae curato relatis inter a adiectivorum paribus quam acripturam confirmant prseter alios Coloniensis et Gudianus

I, nisi quod etiam omittunt, quod potest abesse , in

cod. rL, Gud 2, Salisb. scriptum esse: non modo nequam et improbuo et fatuua, ae etiam amex es, eam quo saluitatis ab amentia abiunctions in ad improbitatem autem adiunctionem placuisse Beneckio.

23 iisdem, quos saepe nomino, codicibus Erc, Gud 2 Salisb. Par. XI et perpaucis aliis parentes Iot-gius et Soldanus Ciceronem novo loquendi genere Ru Xerunt, quum scripserunt: qui dicto Obediente in tanta re non

324쪽

fuissent. am antea Plautum uno loco vorsus explendieausa sic dixisse putabamus. Beneckius tamen etiam Livii auctoritatem adiungit ex V, 3, ubi est ne plebs nobis dicto audiens atque obediens ait, miro erroro Manifestum est, si quid unquam, liqus m aut vim verborum dicto audientes quae sunt in Gud. I et tota propola milia aliora declarasse ascripto obedientes, idque pro audiente subiectum esse, aut, quum prorsus ignoraret, diei diei audiens, corrigendo est ocisso diet obedienter. Εrf. edici obedientes Oxx duo obsequentes apparet et doctrina librarioruin et mos. ὁ 24 anto in scribebatur Addit Addidit etiam lud, qui ea non optimos misisse Veterea, credo nia hil ad tuum equitatum; sed misit ex iis, quos habuit, electos atque etiam nunc sic scribitur, nisi apud Orol- Iium. Exposui oli in opusc. p. 201 , in hac Ciceronis eonfossione et simul mitigation non posse id vocabulum poni, quod in milite laudem magnam haberet, veterea quodque Manutius cuius verba Boneckius Germanico reddidit interpretatus esset eosdem, quo habuerat

anιe, neque dici sic nudo veterea nequo in eo ulla in osso consessionem rei deinde mitigandae. Isa quo tum unum eodicem Hauniensem et veterem editione in secutus vocem sustuli nune video sani vocem abesso a Gud. I tquattuor Monacensibus et Helui stadiensi, in quo supra acripta est, ut appareat, do Oxoniensibus codicibus non

Solitanus quomodo diato obediens Ommenda erit, operae retium est videre. Primum enim nos, Festo et ossi adhibitis. , Oeet, quod pueros exica, obedio esse ex radio deinde obedio dativo iungi obedio suam et certam signifieationem parendi habet ne quidquam ad eam efficiendam asciscit. In audis ea per se non est, sed meitur ipsa hae eoniunctione Meto audiens in solo partieipio. Itaque ex aequo componuit-

325쪽

reet incori, et esso hane iioqua prioris suin ilia propriam interpolationem. Apud Sol danum in uni ieinio aeripi uri pro Gud. I appellatur Gud 2, ae error apparet p. 83 . 2 oditum os ab omnibus usquo ad nostrum Empus: Muliis ille quidem gradibus ociorum erga rem

pub icam nosIram ad hoc regium nomen ascendit ped amen etc., et confirmat eam scripturam Gud. I eum tota

familia altera. Eceo lotgius, Beneckius, Sol danus nobis Ex rL Gud 2, Salisb. Par. X substitvunt Mullia quidem ille rationem otium seribunt, Soldaniis quidem his vor his: Verba enim mulli gradibu ascendi opponuntur iis, quae subsequuntur sed tamen et c. eiusque rei causa ad munia retrahendus est nccentus, nec quidem pronomino ille interiecto b illo ipso uvis seiungendum , eodemque modo eneckius. Itaquo notam ego in Latinis monis Ciceroniani et Auguste temporis aut ignorasso videntur ut, ut odicibus illia gratificarentur, obliti esse, ubi concedntur aliquid praedicatum liquod, ut nune loquimur in aliquo subiecto, deindo contrarium subiungatur, ibi oppositionem semper illam quidem in ro oncessa esse, sed ad eam notandam interponi pronomen ad subiectum, de quo concedatur, pertinens eique particulam adhaerore nullo singulari pronominis pondere, sed quod hoc ipsum pronominis munus sit ex quo dicitur nolo equidem, non si quidem ego, nec, quomodo nunc fero scribunt, nolo quidem am si legem tenuissoni, aliam excusationem quaesissent, non illam, quae a Latina proprietato prorsus aberrat. marissima reperiri dism-pla pronominis particulae subiecti, dixi ad in libr. IV 43, ubi non recto scripsi do melioribus odicibiis Tusculanarum in Itbr. II 22 L nam codex regius, ut eum decebnt, vorum ordinem habet. equo in hoc De-

326쪽

iotarinnae Ioco dubitabimus, qui in codicibus prioris familiae librarii ordinem a nostro sensu nonnihil abhorrentem invertorint. De Philipp. autem VI, ad Famil. XVI, 21, si iudicitim sustinobiimus.' Sed omnino

hanc orationis concessivae sormam hi oditores non te-

nuerunt; qui potuissent ni in aliter in si S ab Ernostio praesertim admoniti, hanc scripturi in servare atque ita servare, ut o verbo quidem excusarent Si venens, Iouis illius quidem hospitalia numen nunquam celare potuisset, homines ortusae celasset. ni hic quidoni pronomen ad Iovem diectum eique addita particula oeunum significaro potest, in Iove concedi hospitalitatis notionem, sed si contrarii aliquid subiici Vero igitur Ernestius iudicavit, quum Cicero scripsisset Iovis ille quidem etc., librari uin codicis archetypi pronomen ad nomen praecedens accommodasse. Beneeuius o Sol danus no in Ligarianae quidem hunc copulum vitarunt. Nam quum Cicero scripsisset, quemadmodum editum ab ceteris omnibus est tribuis tu quidem tuis ita multa ete. - sed vide tamen apud te etc., ea scriptura in detorior codicum familia servata est, nisi quod Oxtravisci in nonnullis codicibus ortu in os tribuisti, in melioribus et paucis deteriorum excidit tu itaque etiam

illi, quos dixi, editores omiserunt; lotEius hie cautior suit 'i SoIdanus, etsi quid quaereretur, non animadvertit, tamen praeter Ioeum illum ex initio Philippica sextae bos etiam numeros seripsit Divin. in Caec cap. 18, pro Mare . , ad Att. II, 9, pro Quint. e. I, quibus locis quid Iogatur, quod minima ex parte hane rem attingat, nescio. omissi in hae forma pronominis exemplum est in Philipp. IIS , sed exeusationem habet ex eo quod pronomen eidem substantivo eum demonstratione adiunctum praecedit, ut it rari commode non potuerit: in illa querela iniser quidem

327쪽

31 s

i is locis, ne plures, quam opus est, persequRr,unii in illum adiungi velim, in quo iam antea ostendi eo die Coloniensi veritatem in ceteris obruta in emergere. Nam k a Cicero scripsit, ut in illo ast Ille enim Iuroris multam sustulerat, hic erroris, quo genere loquendi ut poena ni sustulisso dientiar, cui sit imposita otiam IlI S usus est. Sed quum id non intolligeretur, n librariis in prior codicum familia et parto alterius tib stitutum est sustinuerat, pravum in hoc verbo tempus, quasi Antiochus tum, quum illud

dixit, quod narratur, poenam sustinuisset ne non quummaximo sustinuerit; in ceteris autem alterius familiae eodicibus pubierat, quod oena in interpretamentum est. Et tumen no haec qui dein tam manissest in torpolatio ut ipsa animadversa est aut viam ad reliqua investiganda nonstravit. Verum in iis, quos commemoravi, locia decepit oditores recentissimos coniuncta plurium codicum auctoritas. Quum autem clarissima esset Erlartensis codiei fama, qui nihilo hic eteris eiusdem generis melior, interdum etiam inqilinatior est, et in in huius proprios errores arripit erunt ut in uno illo lot-gius, en echi iis, Solitanus scripserunt Cui tamen spatre veniam te daturum esse pro visae dicebas, si ipse retatis excusatione rus esset, prorsus ad eundomni odum ac si Caesarem ipsum dicentem faciamus: δε-niam dabo, si etalia excusatione usus esses. Nisi foris

bolli initio Caesarem hanc condicionem Deiotaro tulissopulabimus dabo, 3 - usu fueris); ita enim oratio

et reclusare, sed mari neeessaria, et alterum bd. g 39 Erant quidem illa restra plen euroe, quod similem excusationem habet; nam illa restra necessario dicendum erat eum demonstratione.

328쪽

salva erit, res abfnrita. Exponitur enim, quid Caesar post bellum do laeto Dolotari iudicaverit. Sed piget

taedetqno de huiusmodi robus verba facere. equo minus pravo 32 in his orbis quibus inferre bellum

popula Romano posset, eneckina Et Soldanus r furto nissem unum secuti sunt, in quo omissa hac notae P. R., sententia pessumdata est; neque enim Cicero negat aliis

minus potentibus hostibus, regulo alicui aut oppido,

bellum Dolotarum inferro potuisse. Fui fortasso in hac oratione commemoranda Iongior sed necesse esse putavi uno exemplo demonstrare, hoc totum criticae genus, quod his annis a R. Κloigio ad omnes Ciceronis oratione adhibitum esset, Vario scilico eventu, ut in quaquo oratione melioribus aut minus bonis codicibus se mancipasset, quam esset per se inane et superstitionis plenum. on paucos en in o religionis pro sessione et quodam Verborum promissorum quo

strepitu nimis facile capi video, ut tacito mihi recitorem uiam uenere non licuerit. In eius, quam repre-hondi, superstitionis pario οὐ quoque ponendum est, quod sicubi ad codices nostros accessit praeclarum sano testimonium scholiorum e codicibus palimpsesiis a Muio erutorum, illud sine ullo omnino discrimine so-quuntur. Velut in oratione pro Archia loigius pro agatur illinc ascivit agitatur, et inauditum orbi usum subiiciens pro legitimo, ut res in iudicio non agi,

sed agitari diesretur, et indicativum in eam sententiam inducens, quae eum propter totam cum infinita oratio noimplicationem vehementissimo respuit. Eodem loco tuerenburgius, lota ius, Beneckius, rellius pro lectissimi viri appellatione, qua Cicero, si ceteris codicibus credimus, in fratre suo praetor usus est, rectissimi ex illisseholiis substituerunt, quod vocabulum audet habet in-

329쪽

gonii non contorti ne pravi ut quum audiao rectus dicitur apud Plinium aut quum L. Caesar irmua et recius Cicerone appellatur, ad Fum XII, M ab hoe loeoot ab re atquo sententia alienam. am quum hoc Cicero dicat, iudicur consessui parum convenire videri leviorum, ut Romanis antiquis videbantur, artium iam Iongam commemorationem, quoniam severitatis laus, quae levitati contraria est, iudicibus, quorum muneris a vertista propria est, reservari debet, rariorem no in ad tections nominet, communi aliqua laudo et quae magis ad dignitatem pertineat, cohonestat modesto tamen le- elissimum dieit, fratrem verens amplisaimum appellare.

Pravius tamen mulio, quam in hoc loeo, scholiis illis Eloigiua sua est in oratione pro Mil. 6 2, ubi quum

i dii hilo modius Ito adiectivum reetus a eodiribus et recentissimis editoribus obtrudi videtur Cieeroni in oratione pro Deiotaro g 16 ubi sic seribunt: via onsideratis illo' tiis reetior quis rudentior Nam eetus homo neque ne tuere urgius vult, constans et gravis intelligitur temerario eontrarius pirmus et rectus quum dicitur . signis eatur aroeta via aliquem pravis consiliis non demoveri , neque, ut Benectius putat qui reete iudieat Neque haec tam late a lens Iava pete iudieandi ad hunc Ioeum apta est Quod auiatem a lecti hominis appellatione bonestae autionis notionem excludere Onantur. ut fraudulenti animi relinquatur quod oecus rua et teritis in deteriorem Paris dieitur . frustra proesus nituntur Nam neque Philipp. XIII, 6 nisi vi eripient. Ioeum et Vaticani odiet a prima manu scriptura et ipsa eterorum interpolatione protectior munitum et sententia, aqua et onstantis et rcet iudicii significatio abhorret, neque I de Orat. 296 efficient, ut Antonius, euius genus III, 32 νε-tinatim et ex omni orte septum appellatur, hie potius keetissimus in dieendo id esset non QPetreius ut Caesaris eommentarii a Cicerone recti vocantur , quam ieetissimvs dieatur Nam lectus est, qui, ut ait Horatius Sat. I, 3, 59 , nulli malo lares obdit apertum. Di iligo b Cooste

330쪽

aelioliastes, o nimis inita verba describeret, ab his vorbis orsus esset appelletur ita ane, ne inmen, quo spectaret vox ita significasset addito potentia sita sane potenti , hoc illo editor in Ciceronis orationem recia per non dubitavit quos si potentia est appellanda -- appelletur ita an potentia. Iam quos o codicum dissensionibus diserepantiisque neque satis libero antino neque prudenter et subii-

Iiis iudicusso axistimo, eosden non miriam est, si quando consentioni codicum seripturae ut in dissensione omnibus seripturis ratio adversari videatur et coniecturae opem postulare, eius causae sequos ut bonos iudicos illi non videri. ni neque ea argii ment signaque, quibus coniecturae secessitas demonstratur, libere examinant, proin

bata firmo comprehendunt, potiusque quaevis effugia ita

sociantur, quasi summu in Sit coniecturum evitare, non

vortim in vo ni re, interdit in deo incredibilia fingunt, ut ludor putes, neque in emendatione persequenda ostigia ea, lithus ad veri intem Perveniri potest, ut notas eas,qitibus οὐ impressa Agnoscitur, tenent. Ac uechnerum quidem hic insectandum non puto, iii adeo non exercitatus praeparatusve ut eum tralaticia odi eum

quid quoes , maloruin orationis Roscianae odi eum oria rores longis plerumque Verborum ambagibus dolandoniados suscepit, adeo sortiter, ut nequo 104 dubitarat revocare nihil opus uit te isti crederes pro is se a dere , neque oos vetustam formari V eiusce rosormidaret quae non exemplorum inopia refellitur, sed quod fingi nullo modo potuit, quum vis particulae eis prono ini ne is longissime distet , interpretandi autem tantam,

artem dicam an audaciam' attulit, ut 6 104 his verbis: ut ea dedita opera a vobis sic enim scribit eontra