Io. Nicolai Madvigii, professoris hauniensis, opuscola academia ab ipso collecta, emendata aucta

331쪽

Boam et pro taeere videamini anacoluthon contineri 'statueret, quum Cicero primuin acribero in animo habuissot feri videanfur Verum nihilo molioribus artificiis lolgius saepissimo utitur in codicum mendia defendendis, cuius rei duo triave Exempla ex magno numero non delecta, sed quae proxima Ee osserunt, eo minmemorasse hic satis erit in oratione pro Milonori 2 si in codicibus seriptum est euius consules eo nasus, ut ipse ratiocinabatur, nec, i cuperent, repria mere po38ent, quum tantum emincium ei se debere arbitrarentur, et, si vellent, forfusae vix possent rangere hominia sceleratissimi corroboratam iam vetustate audaciam. Facile intellectum est ab editoribus aperiissima est enim et necessaria ententiae forma , hoc Ciceronem dicere, illos consules neque voluntatem Clodii eoercendi neque potestatem habituros suisso iis tamen verbis, quae in codicibus essent, non hoc contineri, sed ineptissimo bis idem dici eos, etiamsi id vellent, polestatem non fuisse habituros. Itaqvorando a Manutio ita aeribebatur nec ri postent, reprimere cuperent. Quid

Eloigius Narrat vol. I praes. p. XLIV , a cuperent

esse: en si es tin schenswert funden, at vellent, is en si ea istuc unternithmen, mire a cupientis antino voluntatem distinguens, ut haec contraria ponantur, et voluntati substituens nutionem; sed tamen effecit,

Oeellio tres eritiei egregii ui orationi ad pristinam integritatem restituendae in annis operam impendisse' videntur, maduig. uectiner, lotΣ aequum in omnes et Iaudis non pareum iudicium, ut hi tres simul egregii videantur Sed quod rellius IotEium mea editione earuisse scribit et II in eandem atque me incidisse coniecturam in eo er

rat Burchnoro tamen non subtrabam unius bona emenda

tionis laudem in gra24 statuit , quamquam eam ego anno ante et inveneram et in opusculis meis P. 184 posueram.

332쪽

ut hoc dicoretur: ederisen ais es tinfeliten, lir-do si es honnen, och, en si es uniernulimen, wiii de si es 5nnent Quod quum ipso sentiret ineptum esse, potestatis duo generit fecit, morato si physi- eum, eaque R Cicerone significari vult. Bello vero ea significantur hac gemination eiusdem unius verbi neque possent, et, vix possent. Quid putamus aliarum artium homines, verba aliorum et sententias Iogpro et in tolligor simpliciter solitos, iudicaturos osso, si huc evadero philologicam enarrandi artem scironi ad illue praevertamur. Manutius, ut huius loci mendum vidit, non item prorsus recte sustulit. eque enim intelligitur,

quo error verba po83ent, cuperent locum permutarc

potuerint. Sed quum Cicero scripsisset, ut nunc domum edidit nec cuperent reprimere, si possent, Iibrarius do mitans nec is sententiam attendens, propter alterius

membri formam et, si vellent, vix possent hic otiam condicionalem particulam in initium et ad prius verbum rotraxit. In eiusdem orationis exordio loigius scripturam meliorum codicum Non illa proesidia non res erunt tamen Oratori aliquid sic defendit, ut duplicem negationem pro una esse velit, rhetorico repotitam, quae cuiusmodi sit figura, ut negatio initio anto subiectum posita deinde in sententia leniter decurronto anto verbum rhetorice geminetur prorsus nescio. Id scio, si pro una negations haec accipiantur, barbarum osso aliquid deinde ita adiunctam esse illam sententiam:

Postquam hae migatus est non veretur, tanquam si quid ex interiore scientia deprompserit, addere Ware die Synonum itido Iateinisebon praehe in thren Grundalige genauer undsieherer aulaesasst so Urde man nichi melle an soletisti Stellon e de Haudhabuit deraritiselim Nuns aulaeha ten werdent 2 i

333쪽

ut ne non timere quidem tm, ut nec pasaria praeced ut signi sienti ii moris nil uti non ni in sublevati . Postremo prorsus huius periodi cum superiores noxii pitransit iis dosidorntur et post illa: non corona, non usitata sic hoc conlinuntur: Ion illa proesidia, quasi tortium aliquid Cicero nil diit, quod desidorol. Sed ex illa ips in superiore sententia nrticulae non geminationo hoc torti iam non ortum si, quod iure nratonius correxit. Lentior Cicero et pedetentim ad rom accedens non simplietior affirmat Atque etiam ipsa illa proeridia re erunt oratori aliquid et animum rius per urbant, sed affirmalion o sublatis negationibus utitur Nec non tamen. In oratione 'hilippica secunda 6 50 quum sic seri-ptiam esset Accipite nunc, licero, non ea, quo ipse inae atque in domesticum dedecus impure a que intemperanIer fecerit, idque sic intelligeretur, ut esset: eonfra se atque eum dedecore domestico, demonstravi opusc. p. 166), neque sic in duobus coniunctis substantivis praepositionem prorsus contraria signification poni potuisse neque Ciceronis tempor dictum ess an de iseus ne modo ut inde dedecus nascutuo ita quo acribendum esse in se utque in domesticum decus. Ecce Κloietius ius docet vol. III p. 29 , dedecua domesti- eum QARe rem Iamiliarem perditavi; ita, quae Antonius contra rem iram familin rem fecerit, o in contra do-

decus in lacta esse Ineni vero coniecturai prorsitai Duobus versibus ante in gra sustuli, quod iam undorus seri

voluerat vocabulum veterem, parens coniunctae auetoritati o

rus quo teste Steinmetatus vocabulum defendit hae tantum liaboli veterem morem iudieiorum requirunt pro 'istinum id Mibstituens Diomedes interpolatus est ex deterioribus Cieeronis odicibus minime vident .

334쪽

aberrare a recto, quoniam Anioniux, cuius res familiaris

perdita et dissipata fuerit, non potuerit domestico decori nocere. tune vero Qui res familiaris perdiladedecori est, ideo ipsi res familiaris sic potest dedecus appellari, ut, quod contra eum a ud eam, quatenus ulla est, perdendam fiat, id contra dedecus alicuius fiori dicatur' inquo quod mores depravati dignitati obsunt, qui inhonesto agit, posthac non dignitatem, sed ignominiam suam edere dicetur. Et cuius hominis res nunc perditae turpesquo sunt, is nihil poterit dici, dum hunc

statum ossiceret, contra rem et decus suum fecissct Scilico hoc intor pretandi genus in illa arto Iocum tenet, quae subita et occulta rerum permutation oculos decipit

escamoter Galli dicunt . am lolgiva in dedecua suum voriit gege sicli und gege sein Ohnedies t schloeli tono de violinoli schimi nichen hausti chen Angelegenhelion; at o bone, in Latinis nihil est nisi gegenoetae clande. Itaque hac arte etiam in oratione primi Catilinaria 'adefenditur quod privatarum rerum dedecus non haeret infamiae ZIn oration pro Roscio Amerino si a in eo dicibus scribitur qui libere dicas, qui cum inde defendat, id quod in hac causa est utis, quoniam quidem

suscepi, non deest pro eclo, iudices. Et forsitam in auacipienda causa temere impulsus adolescentia fecerim; quoniam quidem semel aurc i, licet herculea undique omnes in me ferrore periculuque impendeant omnia, auccurram atque subibo. Verba haec quoniam quidem

auscepi priore loco Heusingerus primu intellexi mal ox inferiore loco addita esse neque quidquam certius ossopo tost. Nam hoc quoniam quidem Ruscepi, ipsa parsicula quidem sive additur semel si vo non additur flexum sententiae Et orationis significante cum aliquo pondete,

335쪽

refertur ad contrariam cogitationem non auscipiendiae declinandi. Itaquo inserior Ioco recto ponitur, superior non solum nihil git, sed primum haec duo graviter intor so eluta patroni desunt, qui libere des dat, non deest obscurat inutili et ignavo additamento,doindo ipsam affirmationem ridicula disclion onerat, quasi dicas quoniam adest, non erat, postrona significationem lienissimam habet in particula quidem, quae nusquam reserri potest ' Sed horum nihil loletium movit, qui haec de hoc loco scripsit praes. Ol. p. LXIV : Wi mussten aitirlieli l die Lesar doruand schriston hiae Verdach tigung ei bellat ton. Donn, visit gelahit, da die folgenden orto quoniam qu

dem gemel auscepi, die erato verductitigon, On non aio

Ja i de frii heren orte quoniam quidem suscepi,

ni thres ei geni lichen tuta puncte gar nichi nibehron.V Bono hic intellexit, quo referretur hoc quoniam quidem semel auscepi. VIVir lirile unsere Losor Eu onigetumuit, en, Woliten i die Sacho noch aussu tirlielier ans-oinandor selgo n.' Ipsa verba posui, ut, qui legissent, ignoscerent mihi totum hoc genus.cerbioribus verbia Exagitanti. Eodem enim modo omnia tractantur, ut, quum in Ioeis dissicilibus aut nota et vulgaria, quae rem non attingant, tradantur aut perversa, nihil Sit, quod non expediat ceterosque glorios doceat. Atque haec confidentia cum illa, quanteommemornvi, religionis specie coniuncta, animos non

paucorum movit atque cepit. Non mulium ab hac ra-

Itaque rellius saltem scribi debuisse ait quonsem quidem ego

suscepi. Verum id quoque aliam significationem non minus perversam haberet, quasi praecederet huiusmodi aliquid deessee fortasse si alii suscepissent quonium es suscepi, non deest.' Pro Rose. m. IMilotetius retinuit hane aeripturam nisi etiam erudelitate sonsuluis erutus sit, quae quam esset peri

336쪽

tions Sol danum discedere, eognoscetur x Ligarianae M ubi hane scripturam bella Oppreagua, in eo pro non acerbus fuit, tametsi totus animo ac ludio tuus, quam etiam lolgius habet, ita dolandit vortendori ge-

inolir uon gangemmergen Dir Eugethan.' Scite mehercules, parenthesium artisicio ex tametsi secit ac potius, et o notissimo usu, quo per tametsi adiungitur nova sententia ad superiora corrigenda Et intra veros fines coercenda pertinens, augendi significationem nobis olieuit. Ea autem, quae addit, narrat etiam Germanorum consustudine possct omitti, ut iam nesciam, cur non sic vorterit: eo erbaterter Mind w woh non anzem Herae Dirisugethan. Scilicet etsi multa in his interia pestationibus patitur Sertno Germanicus, tamen non prorsus

tam patiens est, quam Latinum esse volunt. Quid sex eodi eum scriptura sublato tamen fuit, quod in Loid otaliis prorsus abest, in Ers. Supra scriptum est eniciatur, apparet Modeste Cicero et pudenter Ligarium do- fondens, in bello non acerbum fuisse dicit, nunc totum Caesaris factum. In eiusdem orationis g S ad om ars nihil non enarrandi in Beneckio perspici potest num et is et Sol danus enim, ut ego, e codicibus addiderunt; sed verba tanquam integra et sana Sic continuant an, ut it in initibus bellis, nec in vobis magis, quam in reliquis omnes enim incendi aludis tenebamur. Ubi siquis quaesiverit, quod Verbum subiiciatur particulae an,

versa quoque modo emendanda, dixeram in superiore editione opusc. p. 27 . In prietatione Vol. I P. XCVI meain mendationem probat, ascripto loco Ciceronis ex IlI de . .s M.

337쪽

etis quam genteni in m resoratur haec compariatio . Detc., ros pondebitur ii interpret nilone: Oder, iis pyBiirgerkrisgon de Fullo u syn pnsgi, va dies nichinuch e euch noch oh dor nil nis bo de libri-gon ' Ita quo pro linc interrogatione: an, Uo D in civilibus bellis, ID Tiari in vobis Nigia ae haec oritiam Latina an, UT M in civilibus bellis, in robis istpro hoc si etiam in vobis, nec in vobis magis dicetur brevius it nec in vobis mugis postremo pro hoc:

nec in vobis iNUs quam in reliquis aut pro hoc gae in vobis Acis quam in reliqui subgtituemus: NEC Oι vobis dii Gis q. t. reliquis. Nam linctenus putavimus, qui si dicerot non in vobis magis quam in reliquis, significare, eos, quos alloqueretiar, non praestare reliquis; nunc significabit, eos non cedere reliquis. Et quum aic enarramus scriptorum verba et tali fingimus, cum

notissimarum roruli consusione et Porum, quae lin tenemus t inculcninus, voluntaria oblivione, ingenia a nobis ad subtilitatem xorcori dicimus Solisnnus etiam scribit nam apud Orellium in cominem ornraim reppereri t),mo quoquo vidisse, en hic excidisse, quae propris do Tuberonum studio dicti essent.' Ita vero Excidius dixeram, non stultissima illa ellipsi usus eram. Scripta autem fuerant sic, ut, quum Cicero Tuberone vehementoso victoriae cupidissimos fuisse dixisset, tum, ne eoaproprie et praeter ceteros ccusare videretur, hoc adderet nec in vobis mugis etc., reliquos et se quoquo eod sim comprehendens genere.

lotetius sic scripsit: non sit in eisilibus bellia, ne ει o- his musis, urem in reliquis: omnes enim incendi studio tene-hninur Nec dubito quin iane interrogationem declarare possit suo quid ei morP.

338쪽

Non puto peritos et, quod sum inuin At, Octi et sani iudicii homines pluria exempla huius generis requisituros gratiamque eos mihi facturos spero emendationurn si vo ulienarum sive mearu in quae olim a m explicatae stabilitaequo sunt, contra huiusni odi codicurii scripturae desensiones tuendarum. Nonnullis etiam, quas antea in nrgine positorum, nunc in contexta oratione

locu in dedi, quum praesertim incommodo discipuli ad marginein ablegontur, ut ibi habeant, quod recte intelligere possint. Paucis quibusdam locis in ne domum

editione correctio coniecturae ope adhibita est, quorum qui primus est, pro Rosc. m. II, ius ipse Ernendationem dubium videri intelligo et tamen Ob enm, quum, Inodo dixi, nusnin in ipsa oratione posui. Nam etsi

sententia recta est, quaestionem homines sperar eas veritate exercitum iri, quae digna sit maleficiis, tum eriet superlativus ortasse non aptissimus in luti sentontia videri potest et dubitari, qui potuerit tam notum Ouu-bulum sic do pravari. Certius si se necessarium, quod in eiusdem orationis pronomen te ni C. Eruci sustuli. Neque enim Cicero ex rucio, cuius accusatiolum peracta est, quaerit, quomodo illum ipsi in accusare oportent, sed universe, quibus argumentis huius generis accusatio niti debeat, ostendit et ipsum Erucium confiteri

interrogando cogit de indo horum nihil ab Erucio in hac causa prolatum esse dicit Do rucio ipso sic dicendum orat censes uti oportuisse Nonne et audaciam eius, qui in crimen το caretur etc. Sed omnino

tum haec cum Erucio quasi deliboratio inepta est. Vollem in eadem oratione ς 149 scripsissem, quod Sententia posivini haec cla res eat, ut ii pro uti nobi- es realiauerentur in civitatem, qui hoc lucerent et c. In antiquissima odieti in scriptur haec nihil disserebant;

339쪽

ilaquo IV in Catil. in rellii codicibus pro ut ii, qui seribitur uti qui In latet liquid in hac

scriptura codicum me nihil est quod auspicionem Moc putetis. Nam ipso Cicero sic scribere non potuit, hoc praesertim verboruin ordine, praecedent substantivo. In oration promitona nihil dicani o praenomino necessario in si si x praecedenti littera ruto. Sed si secutus nunc sum coniecturam olim silentio pressam. Nam quod in codicibus seribitur quin etiam uerit audiendus popa Licinius etα, id nullum alium recipit coniunctivi modi intellectum nisi hune quin concedamus, Pompeio Licinium audiendum fuisse ex-

spectatur: liud tamen concedi nequit et:); quae aententia pravissima est. Nec quin etiam recto ponitur, quoniam haec non proximo superadduntur cum scensu aliis minoribus rebus inra 4 , sed ad eam, quae interposita est, sententiam generalem adiunguntur exempli et confirmationis loco. Itaque causalem orationis formam restitui cui etiam fuerit audiendus. Sed nullo durius Cicero in pronomine ad unum ompeium rediit, a quo proximo ante appellato sententiarn, quod Ienem reprehensionem habebat, ad totum genus deflexerat. In adem orationari s sic scriptum orat omnia falsa atque insidiose icta comperta sunt quod a tamen metuiau etiam nurre Milo, non iam hoc Clodianum erimen timemus, ae tuas, Cn. Pompei, - auspiciones perhorrescimus. equo ea continuatio superioris sentantiae et orationis hic est, quam particulae quod si indicant, et subinepti aliquid habet haec timoris longo divorsi in protas et apodosi coniunctio S Milo me uiatur, - timemus, in qua saltem conversio ad contrariam partem notari debuit no vero, aut similiter . Sed mendum subesso eodices declarant. ain quod si taMen, Disjtia i Cooste

340쪽

quod primum in exemplo Lambiniano repetito positum

videtur, in nullo codico repertum est, sed in Erlartensi, duobus Oxon. quibusda in editionibus cum tamen in reliquis Oxx. 4, Parisiensibus Stoin metetit, ceti. cur tamen M. De ceteris optimis praeter Ers nihil notatumost. Ad sententiae progressum attendenti apparebit, Ciceronei necessario narrationem ic concludere, ut iniquae suspicionis obstinationem, ne sic quidem conquiescentis, significet, deinde hinc vehementer orationem ad Pompeium cum querela convertero Non iam te.9. Ita- quo mihi a codicum vestigiis se ossici visa sunt omnia uisa - comperi runt, quum tamen metui ure iam nunc Milo, ut id, quod poterat separatim adiici Et tamen , adiungatur superiori sententiae iniens dog, wsthron Milo glei chwolit . Indicativo autem modo Cicero potius quam eoniunctivo, qui proprius est rei contrariae significandae usus est, ut emineret rei postea nihilominus manentis laxior adiunctio, ut pro Ligar Da: quum Ligarius - nullo e implicari negotio paraua est. Cis. Virg. n. X, - - te prima dies bello dedit, ficte eadem auferi, quum tamen ingentea Rutulorum

linquis acervos on puto hanc emendationem pro sua certam esse illud tamen certum eat, novam periodum incipere a verbis Non iam.

In oration Philip p. II 6 Io nemo dubitat, quin

corrupta haec sint: Incredibile dictu sed tum nimis

Iolgius eo dices non tamen Ersuri. simpliciter secutus siescripsit mr tamen si voluit, opinor: Cur tamen, si meluiatur etiam nune Nilo non iam ho Clodianum crimen timemus. sed laserhorreseimui In qua scriptura ut etera praetermitis tam perverse et ridicule Cicero quaerit eue tandem Pompeii suspiciones perhorrescat, ipse nimirum nihil esse dieeus, eur has tragoedias exeitet.