장음표시 사용
81쪽
cti,in futurum taculum bonum reseruant, adeo ut eis cum aeterna vita sors melior eratendatur.Hic est ergo, ut ego quidem sentio,hiatus,quem non facit terra dehiscens, sed in vita iudicium chffectum cotrariis institutis .Qui enim semel voluptatem in hac Vita elegerit, S inopiam consili poenitentiano curauerit, efficit ut ad locum bonorum sibi postea non pateat aditus, ut qui hanc qui transinitti non potest necessitatem, tanquam vastum quoddam, quod ambiri non potest barathrum contra se foderit.Quocirca mihi videtur bonum quoque animae statum,in quo tolerantilathletam quiescere facit sermo,nominare sinum Abrahae. Primus enim hic Patriarcha coruqui unquam fuerunt,narratur Usum bono-
ei vita ab initio in alienis vitam egerit, per p sentem afflictionem, malorum per- pectione, selicitatem quae speratur comparans.Quo modo ergo quandam pelagi circuscriptionem ex abusione quadam sinum nominamus,ita mihi videturum mensorum illorum bonorum indicatioriem significare sermo sinus nomine,quo omnes qui per
82쪽
virtutem praesentis vitae mare nauigant, quando hinc soluerint, tanquam in portu qui non agitatur fluctibus in bono sinu collocant animas.C teris autem apparentium bonorum priuatio fit flamma animam continens, quae gutta aliqua ex pelago bonoruquae tinctos inundant, indiget ad consol tionem , nec eam assequitur Linguam autem Moculum, digitum, & caetera ex nominibus corporalibus, in rationeincorporeorum intuens, ei quod ex coiectura a nobis est excogitatum de anima conuenire Lateberis, si sensum verboru inspexeris. Quomodo enim concursio elementorum totius corporis constituit essentiam:ita etiam consentaneu est partium quoque quae sunt in corpore naturam compleri ex eadem ecsentia. Si ergo adest anima elementis quae ex corpore refusi sunt in uniuersitate, non sistum cognoscet complementum eorum
quae conuenerunt ad totum compositum,& in eis erit, sed nec ignorabit propriam singularum partium costitutionem, per quas nam particulas ex iis quae sunt in elementis effecta sunt membra quae sunt in nobis. Ea ergo quae est in uniuerso complemento clementorum,etiam esse in singulis nequaquam
83쪽
quam est alienum a veri similitudine. Et sic ad elementa aspiciens quispiam, quibus insunt potestate singula membra corporis,digitum circa eam esse, & oculum,i lingua, realia omnia post compositi dissolutionem scripturam dicere existimas, verisimili minime aberrabit.Si ergo singula mentε abducunt a corporali intelligetia eius quod narratum est,cosentaneum estinferos quoquequor uncincta est metio,non putare locum aliquem qui sic nominetur, sed quendam vite statum formae expertem: incora poreum, in quo docemur a scriptura ansemam vitam agere .Quinetia aliud quo que dogma discimus in narratione de diuite demendico, quod magnam habebit conumnientiam cum iis quae sunt examinata. eievitiosum illum & carnis amantem, postquavidit ineuitabilem suam calamitatem, cura gerere eorum qui super terram genere ad eum attinebant. Et cum dixisset Abraham non esse prouidentia expertem eorum qui in carne vivunt vitam,sed fatis superque eL
se eis propositam que a lege fit, a Prophetis deduclionem, adhuc perseuerare obse crantem diuitem, ut ex inopinato eis pru-babilis fiat praedicatio, annuciata ab aliquo
84쪽
ex mortuis qui reuixisset. GREG. Quod ergo,inqua,est in his dogma , Ac Q uiam, inquit, Laetari quidem vita in iis quae sunt praeuentia est occupata ad nihil eoru quae sunt relicta se conuertit Diues autem tanquam visco aliquo tarnali vitae etiam post mortem adhuc adhine quam ne cum vivere quidem desierit omnino exuit, sed adhuc ei cum est caro sanguis. Ex eo e nim quod eos qui sunt ei coniuncti necesibtudine generis rogata malis eximi, aperto ostendit se noti dum esse exolutum ab af Otione carnali.Exlus,inquit, narrationibus existimamus Dominum hoc decernem, oportere eos qui in carne vivunt, per vitam virtute actam, quantum fieri poterit separati distatui ab ea quae est cum ipsa habitudine, ne post mortem alia rursus morte opus habeamus,quae glutini carnalis expurget reliquias, sed veluti ruptis animae vincialis , llauis eia expeditus fiat ad bonum cumsus,nulla corporali aegritudine eam a se attrahete. Quod si quis totus in omnibus cf. gitatione sit effectus earnalis, omni motu animae dc operatione versans in camis voluntatibu3, is nec eum a carne quidem rue rit exemptus,separatur ab eius affectioii
85쪽
bus sed quo modo qui in locis stetidis diu
tius sunt morati, nec si ad bene spirantem quidem aerem transifrint, puri sunt a tetro odore, quem per diuturniorem in eo mora contraxerunt: ita nec ad formae expertem& qua no cernitur vitam facta mutatione, fieri poterit ut carnis amantes non aliquid omnino attrahat carnalis foetoris. Quo fit
ut dolor cis magis ingrauescat, ex hac ci cunstantia materia participe magis affecta anima. Huic autem opinioni videtur quodammodo conuenire, quod dicatur ab aliquibus sispe videri circa sepulchra corporu, umbrae similia quaedam spectra mortuoru. Si enim reuera ita fit,nunc conuincitur anima quae fuit supra modum in vitam carn lem affectio:adeo ut ne a carne quidem extrua, velit puro ab ea auolare neque concedere ut fiat perfecta figurae translatio ad id quod est focivie expers non cernitur: sed adhuc manere in forma postquam ana fuit soluta, & sim iam sit extra eam, desiderio errare in locis materiae, circa ea
versiari. G RAE G. Ego autem cum parum
substitisse Deorum quae dicta fuerat sensum repetiissem, Videtur mihi, inquam, iis quae prius sunt examinata de animi pertur-
86쪽
bationibus,ex iis quidicta simi exoriri DP dam repugnantia Stenim ex ea quae intem cedit cu brutis cognatione existimati sunt elusinodi animi motus in nobis operari quos prius enumerasti,nempe ira, metus,
modi, eoru quidem bonus vis esse vi
tus: non rectus autem, vitium: a te autem
adiectum est,ri aliorum,nuquodque conferre ad virtutem, & quod per cupiditatem ad Deum erigimur veluti quadam catenasmperne ad eum tractii videtur, inqua, quo dammodo scopo repugnare oratio. M A C. Qu'modo hoc dicis G a G. Quoniam, inquam, cum omnis motus at tione alit nus post purgatione in nobis sit extinctus, nec omnino quidem erit facultas concupiscendi Ea autem si non siqnec erit quidem desiderium eius quod est melius,nulla elusi modi motione relicta in anima, quae ad meliorem sortem, bonorum,inquam, exciteri M A C. Sed ad hoc,inquit,illud dicim quod Vis contemplandi, discemedi est propria animae quae est Dei similis Deum enim his comprehendimus.Siue ergo vel ea quς nucadhibetur diligentia,vel quae fit postea pu gationς, fuerit nobis liberata anima abaLfeminum
87쪽
monum animi coalestetia quae nobis intercedit cum bestiis, a boni contemplatione minime impedietur Maluautem ex sua
natura est praeditum vi attrahessi quidquid ad illud aspicit. Si ergo ab omni vitio pura
fuerit anima,omnino fuerit in pulchro.Pulcher autem est Deus sua natura, cu quo per puritatem habebit coniunctionem,copul in ei quod est proprium & accomodatum. Si hoc ergo factum fuerit, no erit opus amplius motu cupiditatis quae deducat ad pubchrum.Qui enim degit in tenebris,is lucem concupiscet. Sed si fuerit in luce, post cupiditatem succedet quod fruetur.Fruendi autem potestas,otiosam&inanem reddit c piditatem. Nihil ergo per haec detrimenti fuerit libera ab eiusmodi motibus, ad se rursus reuersa,& se perfecte intuens qualisitam sit natura, &tanquam in speculo imagine per suam pulchritudinem aspiciens ad exemplar Vere enim in hoc licet dicere ius perfectam Deo assimulationem, quod nostra anima quodamodo imitetur essentiam supereminentem Natura enim quae omnem superat intelligentiam, locata procul ab iis quae in nobis considerantur, alio
88쪽
quodam modo suam vitam traducit, &non sicut nos sumus in eo quod est vivere. Nam homines quidem,propterea quod natura sit omnino semper in motu, quocunque nos impulerit impetus liberi arbitrij, eo ferimur, non similiter affecta anima a parte sui, ut ita dixerim, anteriore, in post steriore. Nam spes quidem dux est motus qui fit anterius Memoria autem succedit speiqu' pr cedit motum. Sed si spes quideducit animam ad id quod est natura pulchrum,iucundum memoriae vestigium im primit motus liberi arbitrij. Sin autem talia sit,ut quae non sit assecuta id quod est me
lius, quod spes imagine quadam inlixit
dinis deceperit animam quae ea quae fiunt sequitur memoria, fit pudor. Et sic exter num hoc bellum conflatur in anima, cum me pugnante memoria, utpote quod male duxerit liberum arbitrium .Quandam e- nim elusinod intelligentiam aperte inter
pretatur pudoris affecti, quando ex eo ouod euenit mordetur anima, veluti quordam lagellintacta poenitentia appetitionis inuoluntari vi ad ferendum auxilium adeuersus id quod male eum habet attrahit o.
blivi0nem . Sed nobis quidem, propterea quod
89쪽
quod sit pauper boni natura,semper consistit in eo quod est egenum: eius quod deest desideriu, est ipsa nostra natum c5- cupiscendi affectio, quae vel ob inteperantiam frustratur eo quod est vere pulchrum. vel etiam assequitur id quod non oportebat bonum. Natura autem qua supereminet omnem bonam notionem, & est qu
uis facultate superior, ut quae nullo indigeat eorum quae intelliguntur ad bonum pertinere, ut quaesit ipsa plenitudo bonorum, nec sit in pulchro per alicuius pulthri participationem,sed sit ipsa pulchri natura, quodcunque pulchrum esse me ponit:neque sperandi motuin in se suscipit. Ad id enim quod non adest spes solum operatur. Quod enim habet quis quid sperat,inquit Apostolus meque memoria operation Roma8. indiget ad eorum quae sunt scientia. Quod
enim aspicitur,non opus habet vi momOriae mandetur. Qu9niam ergo omne bonusuperat diuina natura bonum autem est omnino bono amicum, propterea seipsam aspicienses vult quod habet,& habet quod Vult, nihil eorum quae sunt extrinsecus in seipsam suscipiens. Extra eam autem nihil fuerit,nisi solum vitium: quod quide etia
90쪽
si sit dictu admirabile, preter opinionem, in eo quod non sit suam habet essentiam. Non est enim ulla alia viti generatio, nisi eius quod est priuatio. Quod autem proprie est,est boni natura. Si ergo non est in
eo quod est,est omnino in eo quod notat. Postquam ergo anima natura varias amolita motiones, Dei similis facta,ru superata cupidita te,in illo fuerit ad quod a cupidit te tunc excitabatur,non amplius dat in se locum, neque spei, neque memoriae. Nam quod sp erabatur quidem habet in fruedis
autem bonis attenta ccupatio, a cogitatione expelut memoriam:&sic vita imitatur supereminentem, diuinae naturae inso mata proprietatibus, adebit ex alias nihil
sit ei reliquum,praeter diligendi affectione, quae pulchro aanasciturri adherescit naturaliter.Hoc est enim dilectio, intrinseca,Llaetio ad id quod est gratum animo Qu do ergo simplex, uniformis, Deo ph
ne similis effecta anima, inuenerit illud no. numquod vere est simplexi materiae expers,quod re vera solum est diligendum Mamabile, ei adhaerescit, cum eo contemperatur per diligendi motionemri operationem , ei quod semper comprehendi