장음표시 사용
181쪽
scriptorum Veterum qui dogmata origenis in pugnarit acrius, quam hic antistes. Nequeunt' ergo ejus .esse dictae. Homi liae ; sed sunt ex orige-ne . aut etiam aliis collectie. Rufinus, ut multa illius, latinas fecit dia ante, quam seribere Cyrillus posset imo ex septima desumi potest, in Eeelesia Caesareae ab ipso Origene dictas. In eoderre opere meminit aliorum suorum scriptorum.
Compertum est, quam fuerit alienus S. Gg-LAsiUs ab haeresi Pelagiana; nam et scripsit contra illam; nihilo secius ejus homine : fere bantur L hei XIV Expositionum in Disolas Pauli.ras, quae ho- die extant, ae .certo sunt .Pelegii, etsi . purgati ai sordibus ejus manu Cassiodori; . quod contendit elarissimus Garnerius A pendice ad Dissertationem n
Parte L Operum Marii Mercatoris pag. 367, Ait autem Cassiodorus ', subtilissimas quidem et brevissimas,
sed erroris tamen Pelagiani venenis infectas, in cunctorum manibus ita celebres habitas fuisse , ut eas a SP
Gelasio Papa urbis Roma doctissmi viri studio dicerent - fuisse conscriptas ; quod solent fastere, quι ω vitiosas eupiunt gIorios nominis auctoritate defendere.
s. THRODORO CANTUARIENSI adscribitur Lia .m Faenitentialis; cujus capite II. apud Petitum; II 6 .
apud Datherint a dicitur: Cujus uxor fornirata, liceat
eam dimitterε, et aIteram accipera ς muIieri non licet
fornieantem alium accipera. Quod aperte repugnat Cuniaix Concilio Herefordiensis, cui amro 673. Prie- ... sedit f cupiis πια de Institutione disinarum litterarum.
182쪽
Cognitio operum veteribus suppostlorum. Ios
sedit: Nulli . sictat nisi Iegitimum habere connubium t nullus iscasum faetate nullus conjugem propriam, vistit sanctam Evangelium docet, fornicationis tau -- ιinquat. Quods qui iam propriam expulerit conjugem, segitimo sibi matrimonio conjunctam , si Chrisι , '
nus esse recte voluerit, naesi alteri copuletur, sed ius,
permaneat , veι propria recomitietur conjugi. .
Si in quibusdam manuscriptis codicibus Ans libri, nurn, octeapita, episola pauciores, quam in aliis, non ibri uia sequitur, inde cetera per fraudem adjecta.
Contra si operi ad calcem quid subisitur, vel
ejus initio ponitur, cum hoc minus connexum,
suspectumve; sandum tesimonio vetusorum
Abrorum, in quibus omittuntur.
Ratio prioris est, quia poterant multa accidere quae has partes a toto abstraherent: et DrS, dum reliqua exscribuntur, haec nondum vulgata
. In hanc legem peccat Ciseuso Prosegomenis asstiam Hsoriam litterariam scriptorum Ecebsasticorum. Nam queritur ibi graviter de numero tractatuum, sermonum , epistolarum GREGORiI MAGNI i quiesset major in Vaticana editione, quam in pri .ribus; certe in omnibus codicibus Angliae centum, et quadraginta harum litterarum desideraria Ut enim pecearint Romani quis enim tum non peccavit in edendo 2 ut inquam peccarint , quor, c titul
183쪽
titulos Codicum , unde' noVa prolata sunt, noti adseripserunt: vix ullam editionem scio, cui ni hil accesserit ex codicibus aliis, Quam ' multa ATHANAS io, NAZIANZENO, CHRYsosToaeo, AU- GusT1NO , LEONI , THEOKORETO, DAΜASCENOCouam multa aliis Vel memoria parentum, velim: oeulis nostris addita quae nemo non sinceris an- i
Ratio partis alterius est ; quia facile quid assui .
tur ob cognationem argumenti , Vel ad operis com- . . Plementum. Maxime vero prooemia, quae libri 'holitiam praebent, Ves subeunt vicem argumenti.
Exemplati Libis TERTuLLIANI de Praescriptionibus adve fum haereticos subjeaus index meresum deest ire vatiis codicibus: neque in persessissimo, ac vel stissimo riobardi reperit ita Inde fictum refliRsime, ut hunc illi abjudicarent. labrum restimonio tu adversus mdaros quidam hetant GREGORII Nos gni esse, quod ad finem occurrant quaedam s. Chrysostomi Nempe A.
Iam satine emissus ex si nil interpetatione , appendidem habebat, quem in eodice Vaticano non extare Zacagniui ostendit. COIIemo Canonum S. ANfELMO LucgNSI ablata; quod laudet Decreta Urbani H. posterioris. Sed in codice Vaticano hoc non habetur. Unde patet,il operis Anselmo vindicatum a Codice Barberino saeculi tertii et decimi, fuisse a quodam alio con-
184쪽
Cognitio operum veteribro supressorum, IN
Si quis veterum ex scripto alterius allegae lacum, et sero, qui hodie fru fra quaeritur, eave putes, hae de vetera. causa supposititium issum esse.
Nam I. ille potuit emore, vel ignorantia nominare alium auctorem. a. Fors liber ille, ut nune habetur, non est
Quod in SomΜENo videmus; cuius Histo viam. si quis vocaret in suspicionem, quod apud
Gregorium magnum Libro VI. Regi i Epistola 3I aunor culpetur ob Theodorum Mopsvestenum celebratum ; cum tamen haec laus nuspiam insit, nae ille vehementer aberraret. Ait Gregorius: ab Apostolica Sede hunc non recipi; quoniam musta
mentiretaer, et Theodorum Mopsissis nimium laudaret , atque usque ad diem obitus fui magnum GHorem Eecissuae δε a. perhiberet. Ex quo nonnulli colligunt, non quidem confictum Soaomenum, sed Gregorium memoria lapsum, ut THEODORLTO Theodorum substitueret. Uerum hi alieuum em
rorem Cantantes, haud, paulo graviorem ipsi i eurrerunt. . Praeterquam enim, quod librorum Theodoreti fuit magna auctoritas in Melesia, So-Σomeni Historia lacunam ingentem habet e et feris me. Viginti annos desideramus , qui vitis homia 'num, Vel temporum injuriis plane exciderunt.
Ergo dicendμm iis, Gregorio magno, qui po M
185쪽
Sozomenum duobus iaculis vixit, ad manusti suisse pleniorem librum, in quo periodus tot annorum etiam tum extabat. Non minus est obvium, quod sequitur, at que ideo diligenter ab editore notatum: S. Augustinus Libro IV contra 'duas 'solas PMagii cap. II. allegat locum ex AΜBRosIo de Noe et Area, qui ibi non reperitur. Itaque mancum habemus illud opustulum, auctoris notas certissimas gerens.
contra eam Vides e eontrario, eum tiber suspicione laborat, pr se haiae tamen Ioeum a vetere allegatum, qum mox apparet non immissus, sed cohaerens eum . . ceteris, simcerum debere existimari.
Illustre praebent Commentarii in Episolas S. Pauli, qui hactenus Ambrosio subjecti fuerunt. Auctor ferebatur Hi LARIuS DIACONUs, cui tribui posse plures negarunt; quia in Caput 3. 'sola L. a Timotheum de Damaso Pontifiee, ut rectore totius Eeelesiae loqueretur homo schismaticus: et in Caput I. Disolae II. ad cor hios iterationem facti fontis damnaret; cum tamen Hilarius magnopere contendisset, ut Ariani de integro tingerentur. Verum ex improviso li, illa loco Augustini dirempta est; apud quem Libro IV contra duas Diis stolas Pelagianorum eap. 4. legitur: Se sanarias Humrius intoIIigit, quod scriptum es: In quo omnes pec-
186쪽
Cognitio operam veteribus suppositorum. I79eaverunt. Ait enim: in quo, id est, in Adam omnes peccaVerunt etc. Cum ergo inspecto libro verbis
ture neque sit alius Hilarius, qui vixerit cum
Dama , praeter Ρictaviensem , a quo longissime hie abit effectum est sane, Hilarii Diaconi esse: quodque habet majus momentum, eundomtemisisse nuntium Schismati, ad haeresi. Hoc enim ni secisset, nunquam ab Augustino nomen sancti
Etsi in quodam vetere laudante alium isse latus non extet, modo tituIi, ae argumenta legantur: haecque eum his conveniant, qua hodie Ieguntur , talem librum rejicere nequaquam oportet: quidquid alii cornicentur, et consti ris attentent.
Quid enim tunc deest ad judieii seeuritatem Exemplum. Quidam Protestantes in Homitiis S. MAXIΜI
TAuRINENS Is reperiunt, quibus offendantur. Ita- .
que sublestas habent, aut prosus omittunt in I dieibus Ecclesiasticorum Scriptorum. His reponam ingenti fiducia, esse auctoris hujus certissimum, foetum; quia Gennadius Massilienses, qui vixit ea-
Puta stilo, sententia , usu versionis sacrorum librorum. Notandum tamen , commentarium in i . priora ev isa 'ι sola ad Hebraos ex Chrysostomo, et Hieronymo conteκtum esse , ceterisqua astutum. x
187쪽
dem aetate, non solum laudat Homilias Maximi, sed etiam pene omnes recenset in Catalogo illu- fritim virorum. Atque hujus sententiae multi sunt, qui sectam eandem cum superioribus profitentur.
ωυκωum Silentium omnium orquatium , imo sequentium pone, qui I bri, quem poterant in suos usus vertere, non faciunt mentionem, disertius omni sermone testatur , supposititium illum, atque con-
Nam adsunt omnes rationeS, cur ejus meminisse ; nulla, cur eum praeterire deberent.
Hae de causa Eusebius Caesariensis varia rejecit, quae ferebantur CLEMENTIs, ac Apostolorum esse. Ex operibus Dio&YsII Auxopa G1TR, si haherent eum auctorem , poterant multa decidi ad versum haereses peiorum saeculorum; tamen nunquam laudati sent sive a GYNNADIO, sive H iERONYΜo, sive EuSEBio, curiosissimis harum rerum. Sed nee alius antiquorum, tanti doctoris meminit; donec anno 333 in Cossatione Cathosieorum cum Severianis, C Uantinopoli habita , produceretur ab haereticis; quibus illico Hypatius, Ephe- sinus Episcopus, suspicionem falsi regessit. Ejusdem sunt furfuris Disola MARI IE ad Mese sanenses.
188쪽
. Cognitio operum velaribus suppo storum. . I 8 P
AEa Synodi Si NUESSANAE 3 6. circiter Episto-porum in causa Marcellini Papae. Afra Synodi ROΜANR 28O. Episcopo a GD, vestro habita anno 324. Acta multorum MARTYRuΜ ; nominatim S. CA-
THARINE VIRGINIS. 'sola DECRETALES. veterum Pontimum usque ad Siriorum , primum medio Saeculo IX. procusae Acra DupliVmi , at Danationis CONSTANTINI
Origo Fratrum CARMELITARuae apud aedic iam Λ1ariae viventi exstructam. Rhula de BELISARIO, oculis orbato, ac men-
dicante, quam primuS narravit Joannes TZetz tes, annis, sexcentis posterior. Fabula altera , multo plausibilior , ae JOANNA PAPISSA, quam ante Martinum Ρolonum, ultra
quatuor secula juniorem , nemo norat. Ejusque generis non tot quin plura, quae piget hic cumulare. Solos addo Libros n. de Sacramentis , qui hodieque a nonnullis AΜERos1 Iseruntur; quantumvis Saeculo Octavo, ac non primum hujus nomine laudentur.
Secus es, si requales scriptores ejusmodi librum in
189쪽
Nam typis nondum repertis facile fuit . ut sua
memoria, sive ipsum exemplar libri diligentiam effugeret. iExempla.
Nomen, et opuscula duo ΑΤΗΕΝΑGORAE , quaa debebat argumentum, et aetas reducere in memoriam, nec Hieronymus refert, nec Eusebius; , sunt tamen extra dubium , atque ab omnibus Cri licis admittuntur; quia jam Saeculo III. eorum Methodius. meminit.
Idipsum dicas de MARIO MERCATORE, quem silet Gennadius Massiliensis, imo Omnes
t. G sit. Quod si U Ouctores , eorumve familiares, script
Antiore, νιι rum Indicem texuerunt, et de quodam non
commem unt, octum es de ejus germanitate.
Exemplum Dedi supra post Regulam U. ex S. GREGO
Rio TURONRNsi, qui, duobus ante obitum annis recensens libros suos, mentionem nullam facit illius de septem Dormientibus.
- Regule XX.ns index ab νμ auctore . hujusve familiari in
πιπμ. nit, cum librorum es magnus numerus, qui
ibi omittitur, non ideo debeι ad spurios ali
Potuit enim accidere, ut tamen in copia unus alterve memoriam fugeret; quod sepe fit, cum vel
190쪽
Cognitio' operum veteribus suppositorum. I 83
nostra vel aliorum recitamus, compertissima quisdem, sed tames numerosa. - , Exempla.
S. AUGUATINUS in Libris Retractationum stet de
quibusdam suorum librorum; quos certo notasset, si horum recordatio animum subisset. Tan-
tum est agmen eorum; ut sit dissicile singulorum reminisci. Quis vero persuadeat sibi, omnium
exempla ad manus fuisse, cum conficeret eorum recensionem p .
S. POSSIDsUS volebat dare curatissimum indiatem Augustiri operum e et videtur, , ut discipulus et amicus auctoris, prae omnibus ad id factus suisse. Tamen ob hanc ipsam multitudinem , varietatern, eonfusionem , praeteriit quaedam ; ut adeo ex ejus recensione vix extundas , Iibrum omis um debere rejici. Contra facit apertam fidem, esse omnes sinceros, quotquot enumerat.
Si liber inuinatus, quemque minime expectares, tri. Liber sinex- buitur auctori, eujus eo transcripta sunt quae- dam ex alio imus sincero libro, dubitare non licet; non opinione ductum, lapsumve errore, qui ei alterum supposuit, sed usum capitali lxx -- , fraude posteroi ludificare volui se. D.
Nemo enim sua transcribit, quae in omnium manibus versantur, praesertim in ejusmodi argumento cum cetera, quibus adjiciuntur, invidiam habent, et sentemiam divorsem a mente priori.