장음표시 사용
91쪽
sta artic. 6. in corpore. tiberum arbitrium, ut dictam est,es potentia qua homo libere iudicare potest. id est iudicium potentiale subiectum potentiae ex proprio suo operandi modo active indifferenti. eodem sere modo loquitur I. pari. quaest. 8 3.art. I .in corpore, ubi ista magis explicat. quadam autem agunt iudicio , sed non libero, sicut animalia bruta. Iudicat enim ovis ridens lupum, eum esseIugiendum, naturali ιudicio, ct non libero: quia non ex collatione, sed ex naturali instinctu hoc iudicat. ct smile est de quolibet iudicio brutorum animalium. sed homo agit iudicio: quia ριr vim cognoscitivum, iudicat aliquid esse fugiendum , vel pros quendum. sed quia iudicium istud non est ex naturali instinctu in particulari operabili, sed ex collatioηe quadam rationis, ideo agit libero iudicio , potens in diuersa ferri. quod iudicium,quia non est in brutis, pueris, amentibus, &c. fit Vt nec bruta, nec pueri, amentes, &c. sibi ipsis imperent, & ideo in suis operationibus liberi non sunt. Ex quibus manifestum est, quo sensu Diuus Thomas lib. s.
contra Gentes cap. I II. dicat: sola creatura rationalis habet dominium bui actus, libere se agens ad operandum: catera vero creatura ad opera propria magis aguntur, quam agant. Si autem quaeras,
quorum actuum dominium habeamus, qui actus in potestate nostra consistant &c. ' audi Diuum Tmmam I .p.quaest.82. artic. I .ad 3. sumus Domini nostrorum acIuum, secundum quod possumus host
92쪽
hoe vel illud eligere. & Damascenum Orthod. fidei lib. a. cap. 26. In nostra potestate consistunt , omnia illa, qua ad animum spectant, ct de quibas deliberamus. Consilium porro ct deliberatio de his rebus suscipitur , qua per aque in utravis partem contingere possunt. vi autem scias idem esse, esse Dominum sui actus, & actum suum habere in potestate, subiunge locum sequentem ex Diuo
Thoma I. a. quaest. 6. art. 2. ad 2. Ex hoc con-
Mingit quod homo sit Dominus sui actus, quod habeat deliberationem de suis actιbvi. ex hoc enim quod ratio deliberans, se habeat ad opposita, voluntas is virums potest. Cxv II. Obiicies 2. Ex Austore Racem tionis ad Eximium D. Randurium *. I. vel V luntas sub priori & unico iudicio practico, tam parata & proxime expedita est ad dissentiendum, quam ad consentiencium gratiae, sitne ulla iudicii practici mutatione, vel non si assirmas,Estianus, Thomista, Aristotelicus, Augustinianus non es:
si neges, sussicit quod sub diuerso iudicio possit
alterum eligere,licet huius electionem impressam habeat a causa priori, ergo Oc. C X v III. Resp. I. Ibi sipponi falsum, videlicet ad electionem unius determinate prae alio
requiri iudicium practicum de uno prae alio cligendo, quod non sit in potestate voluntatis sequi vel non sequi; proponit enim intellectus voluntati obiectum unum eligendum & aliud non
93쪽
eligendum, & tunc accedit iudicium practicum
de uno prae alio eligendo,VoluntaS autem, Vt te liberi iudicij de agendo vel non agendo de sitio arbitrio iudicat, in quo distinguitur a brutis, nee bruta iudicant de suo iudicio, sed sequuntur iudicium Ibi inditum, ct sic nonsint causa sui arbitrῆ , nec libertatem arbitri, habent, ut loquitur D. Thorrupaulo ante ad Oblin. I. citatuS.C X I X. Resp. 2. Voluntatem Ab priori &Vnico iudicio practico, tam paratam & proximὸ expeditam esse ad dissentiendum, quam ad consentiendum gratiae, sine ulla iudicii practici m latione. quia voluntas potest de isto iudicio sive ambitrio iudicare, illud sequi vel non secivi, aliunde proposito obiecto uno eligendo & alio non eligendo , & in eo homo differt a brutis, ut statim ex D. Thom. vidimus: nec mirum est,quia voluntas est active libera, non vero intellectus; ut quid igitur in illo unico iudicio praetico ad unudeterminato potius esset humana libertas actualis, quam in instinctu dicto naturali brutorum tunde si Estianus non sim, Thomista aut Augustinianus ad Authoris illius mentem; si D.Thom.& Augustini mentem sequor,quod saluo meliori iudicio puto; nihil nos tangit, aut angit: quam Tamen parum vero simile sit, quod Author L
cernae Aug. cap. I 8..Edit. a.dicit, quia intellectus per diuersa iudicia diuersas vias ostendere voluntati
94쪽
ingredi, o carpere potest; quod omnino verissimum patet tum ex iam dictis;tum quia i volunta* non esset aliunde indifferens indifferentia activa sibi intrinseca, sed indiffereotia actionum dumtaxat, ut bruta, quae beneficiis inducuntur, is flagellis
prohibentur propter indisserentiam actionum , siue ad agere considerata actione secundum seipsam , ut docet D. Thom. q. et . art. 2. de verit. aut sola indifferentia propositionum obiecti ; Voluntas non esset magis libera, aut libere electitia, quam bruta,aut potentia appetitiua materialis,cui imaginatiua per diuersas imaginationes diuersas vias
ostendere potest; & certe equidem, nisi Author ille aliunde probet sub isto unico iudicio volu tatem non necessitati ad clectionem per illud propositam, eo modo quo bruta ad appetitiones
suas necessitantur, fateri debet voluntatem non
esse aliter liberam in eligendo, quam intellectus in iudicado,& bruta in appetendo; quia si voluntas, illo casi , esset intellectus aut brutatis appetitus,
non magis necessitaretur ad actum sibi proportionarum, quam ad electionem illam : nec his obstat quod praefatus Author c. I9.ex D.Thom. in a. dist. 23. art. r. ad q. adfert, nempe, beati eligunt amare Deum sempiterna ct bibera electione.
quia sic sub uno iudicio praetico eligunt amare Deum, ut non obstante eo iudicio praetico, nisi adesset ad talem electionem specialis & efficax
Dei assistentia cuius emacia explicanda sit, eo
95쪽
. , . . ' modo, quo gratiar Christi essicaciam explic mus Luct. penult. poset eligere Deum non amare; de quo specialiter in trin.de visione beatifica. C X X. Probatur 7. Sic gratia Christi & --cax, de qua loquitur Augustinus intelligi debet,
ut verum maneat quod l.3 .de ciuit.c. I O.ait: Cum
dicimus necesse est ut cum volumus, libero velimus arbitrio, ct verum procul dubio dicimus, ct non idei liberum arbitrium necessitati subν cimus.atqui quod subijcitur necessitati gratiae ad sensum Iansenistarum emaci, subijcitur necessitati, quae adimit
Iibertatem, quodque ut vitet S. Prosper ex memte August. magistri sui lib. r. de vocat. gentium cap. 28. ait: Deus ad obediendumsibi ipsum velle fc donat, ut etiam a perseueraturis illam mutabiti- ratem,qua potest nolle, non auferat. & in fine eius dem capitis: Igitur sicut qui crediderunt, iuuanturn in de maneant; sic se qui non crediderunt, iuuantur ut credant, ct quemadmodum illi habent in
sua potestate vi exeunt nota similitudinem ) ita isti in sua habent Diestate, ut reniant, ergo ctc. probatur minor : quia ex dictis supra Luct. I. quod subiicitur necessitati agentis per modum naturae ex proprio suo operandi modo, subijcitur necessitati quae adimit libertatem, & patia acit per modum naturae ut sic, attento sensu quo plures hodie docent illam esse physice essicacem, ergo θαCxx I. Probatur 8. Rationibus Luct. I.
96쪽
contra praemotiones Discas allatis, quae rei: contra gratiam phylice essicacem vim habent, ergo m. C x x II. Probatur 9. Quia si adstruatur gratiam physice. cacem esse ad opera salutifera
necessariam, argumenta Pelagianorum, & Semia . pelagianorum contra gratiam Augustinianam omnino vim suam retinere videntur, nec ab A gusino quod absit) esse satisfactum, nam ut recte notat Facultas Theologica Duacem Anti-thcsium suarum num. II 3. praceptis , exhortationibus , omissis, comminationibus , quis locus esese poterit φ rbi nulla est humanarum actionum ad virum1 ubertas , sed naturalis, ct inevitabilis ad viramλ partem nec iras, ergo oc. probatur a sumptum, quia gratia physice essicax determinat voluntatem ad effectum per modum naturae, siue tamquam natura ex proprio suo operandi
modo ad talem effectum determinata ; unde fit . quod sub illa nulla esse possit humanarum acti num ad utrumque libertas, in illamque directe inuehitur D.Hom. q. 6. de malo: sed naturalis& ineuitabilis ad utramque partem necessitas, ergo θαC x x III. Dices id ipsum posse in Dei praestentiam retorqueri, ergo O . C x x I v. Resp. Transeat assumptum, nego consequentiam; siue enim id in Dei pra scientiam recte retorqueatur, siue non, parum ad rem, quia de
97쪽
de diuina usus contingentium visionis praescientia, ita discurrendum est, ut incommoda ista procul vitentur, quod ut fiat,nonnullus adstruit usus contingentium visionis praescientiam qua liberam, ita esse ab aeterno quatenus temporis insta tia Dei aeternitatem resipiciunt, ut sit inesse usus contingentium visionis praescientiae qua liberae per actus nostros liberos inadaequale constituta in tempore, quatenus teporis instantia sese respiciunt,ac proinde sic ab aetcrno,ut ad actus nostros se habeat, sicut ad illos se habet voluntas nostra, in esse libere volentis formaliter constituta. unctIiquet ex praescientia Dei talia incommoda non sequi, neque ab Augustino incommoda ista,&Haereticorum in Augustinum argumenta , in prascientiam Dei retorqueri, quia contrὲ illam
vim habent, sed e contra, quia in praescientia Dei
visionis vim amittunt , uti in voluntate nostra lubere volente iuxta Pelagianorum & aliorum se sa in voluntatem nostram in esse libere volentisi peractus suos sermaliter constitutam retorta,eamdcperdunt ; sed haec alibi examinabimus: vide supra φ Obicet. I. Luct. CXX v. Dices praeterea per istam gratiam
physice ossicacem nouimus Deum velle o iubere, ut quandoquiaem eos. qui praedestinatorum numero com ' prehen si sunt, a cateris discernere non possimus, omnes homines velimus,ct quantum possumus,conemur
98쪽
timuero exclusus, pereat, nostra tamen siccariis,fisalutem eius neglexerimus, ini putandum sitata Iani. de ora. Christi lib. IO. cap..9. ergo ctc. C x x v I. Resp. Negando consequentiam,
Deus quidem id vult; sed quaero qua ratione se cordiae nostrae imputetur , si silutem reprobi &pereuntis neglexerimus; quandoquidem per nostram diligenuam non possit bene or rari sine gratia,quam per te non habeti per nos cram s cordiam non possit no operari cum gratia, quam haberet ' videtur enim diligentia & socordia ad
utrumque omnino impertinens in tua gratiae, qua doces,essicacis sentcntia: quod autem addis, praedestinationem edictum suum sine aliorum cooperatione non sortituram, te non iuuat, quia in illam ipsam aliorum cooperationem ratio nostra vim habet, dicendo quod aliorum in cooperando diligentia vel socordia ad propriae vel alterius praedestinationis effectum plane imperti- ns sit, ingratiae ut docet efficacis sententia; sunt enim habituri cooperationis gratiam vel n5 si sic , snt diligentes vel socordes quantum fieri
potest independenter ab illa cooperationis gratia, cooperabuntur ; si non, non cooperabuntur. Vtrumque vel ipse Iansenius fateri debet C x x v I. Confirmatur ripiae loca Augusti ni adierri possent, quibus conuinceretur gratia physice cnicax, maxime essent loca supposito I. allata, sedilia capa non conuincunt, ergo Oc.
99쪽
probatur minor, quia selum conuinctat gratiam praedestinationis hominibus lapsis coctam, esse, cacem modo Luctat. penultima explicando ergo Oc.
stuaeuam suratia, quam agnoscunt fu- cIM Augustisius, . Dium Thomas ad operasalutifera homini lapso neces
RELUCTATIO.C x x V r. se Ico, gratia, quam nanctus A
opera salutifera homini lapso necessariam a moDCunt, tu tot gratiae actuales , exse tantum distri-hut me I iacientes, instantan&aut successivel mini lapsio concella, donecex libera eius electi ne sequatur salutiferum Opus.
100쪽
aparatio beneficiorum Dei, quibus certissime liberantur , quicumque liberantur. lib. I. aci Bonifocium cap. 19. nemo potest venire ad me, nisi pater qui mistit me traxerit eum : non enim ait, duxerit,ut illic aliquo modo intelligamiu praecedere volunIatem. quis trahitur iam volebat y ct ramen nemo venit.
nisi velit. quod nota, & attende ad dicta paulo
ante trahitur ergo miris modis audis i ) ransit , ab illa , qui nouit intus in ipsis hominum cordibus operari, non ut homines, quod fleri non potest, nolentes credant, sed ut volentes ex nolentibus sant. lib. 3. de libero arbitrio cap. I9. Deus est ubiique praesens, qui multis modis per creaturam sibi Domino
servientem aversum vocet, doceat credentem , consolatur sperantem, diligentem exhortetur, conantem adiuuet, exaudiat deprecantem: non tibi deputatur
ad culpam, quod inuitus ignorat, sed quod negligisq rere, quod ignoras: puta vincibiliter ) neque illud , quod vulnerata membra non colligis, sed quod
volentem sanare contemnis .de spirit.&liti. cap. 3Φbis ergo modis nempe visorum suasionibω, eFirm- secus per euangelicas exhortationes; intrinsecus &α quando Deus agit cum anima rationali, pr ei credat, neque enim credere potest quodlibet libero arbitrio,si nulla sitsuasio , vel vocatio, cui credat: profectὸ ct ipsum velle credere Deus operatur in homine, ct in omnibus misericordia eius prauenit nos et consentire autem vocationi Dei, vel ab ea dissentire, sicut dixi, propria voluntatis est. δέ lib. I .ad Simplic. quaest. a. G cum