장음표시 사용
41쪽
quid ad determinationes dogmaticas pertinet , iam, id quod voluntati ejus repugnat. sq. M. Chrillus jam apostolis revelavit , inde vero Interea tamen is , qui diceret r Ecclesiam theologi certissimam hane deduxere positio- aut Pontificem in sanctorum canonizatione nem : Ecco e nunquam dari novas reve- reipsa errasse , etsi pro haeretico haberi non lationes. Fae jam ecclesam in sanctorum ea- posset , intolerandam , Ac poenis dignam te-nonizatione esse infallibilem, tum verum erit meritatem , ac impudentiam committeret . dicere hane propositionem : Defunctus A adcurata enim processus inlli tutio , de sag vel B hoe seculo canantiatus, est vere Ian- eissima in defuncti unctitatem inquisitio em .ctus, suisse revelatam , ae proin esse dogma. cit , ut , si non moraliter certum , saltem Atque ita nune existeret dogma , quod in multis gradibus probabilius sit , canonisatos prima ecclesia non exstitit. Quoniam vero di- esse sanctos , quam non esse . Lumen vero versitas dogmatum diversas tundat eeesesias , naturale jubet ex duabus propositionibus con-s β. 2. corol. jam nune aliam haberemus G- tradictoriis in certitudinis desectu eligere proclesiam ab illa, quam Christus instituit, diver- babiliorem.
. Io2. Regulae primorum vitae monasticae autorum privatae erant instituti nes monachis datae, & vix unquam litteris consignatae . Quum itaque antiquae regulae monasticae a praepositorum voluntate dependebant, miriim non est, si in illis nec episcoporum, nec Sedis apostolicae adprobatio adpareat. SS. Franciscus de Dominicus primi fuere , qui Romae ordinis sui confirmationem Petierant . Quia Vero circa idem tempus novi religiosorum ordnes adeo multiplicati sunt. ut graυis inde in ecclesiam Dei confusio inducenda timeretur cap. final. de relig. domib. in concilio Lateranensi vetuit Innocentius III, ne quis de cetero no-Vum ordinem inveniat ; quod decretum cum parum observaretur, rursus inconcilio Lugdunensi est renovatum, omnesque prohibiti ordines , quos Sedes apostolica non adprobasset. Ex hoe tempore jus adprobandi , tollendique instituta religiosorum ordinum evasit in jus primatus accidentale. Io3. Criterium cognoscendorum illorum jurium primatus aceidentalium , quae antiquitus jam vigebant , funt jura a Metropolita in synodo provinciali exercita . Iura primatus accidentalia, quae antiquitus erant nota, sunt jus episcopos con
97. admittendi eorundem resignationes, g. 96. novos episcopatus erigendi , 6 98. eosque uniendi, aut dividendi, g. 99. atqui haec jura primatias a Metropolita in synodo provinciali exercebantur, c L, citat. proin sequitur id,
coroI. r. Canoui rationes solennes primo se- Corol. 2. Cum iura primatus accidentalia olim eulo undecimo sunt introductae , i f. Io 1.ὶ dc fuerint a synodis provincialibus exercita, pos- adprobatio ordinum religiosorum tempore eonis seni ait Reverendiss. Abbas Rauttenstrauehiellii Lugdunensis Diox. Quum itaque haee in instit. juris ecclesi g. 373. salva unitate
duo jura primaevae ecclesiae haud fuerant no- ecclesiae , & iuribus primatus essentialibus , ea, etiam idem cum reliquis juribus primatus illa rellitui synodis, si vetus eorum statis tem-aecidentalibus cognoscendi principium haud ha- poribus celebrandarum disciplina civitate Iurbent. sus in societate christiana donaretur.
I. Ioq. Caeterae praeter primatum dignitates ecclesiastkae Pontificis sunt, ut sit Patriarcha totius occidentis, Primas Italiae, Metropolita Provinciae romanae & tandem Episcopus romanus
Corol. Quaecunque itaque Patriarchae , Pri. tum, Metropolitarum, & Epascoporum sepa-mates , oc Archiepiscopi habent iura, iis- ratis rapitibus agetur. Quae itaque ibi dicentur, dem Ac Ponti sex in districtibus enumeratis etiam ad Pontificem, qua Patriarcham, Pri gaudet. matem, Metropolitanum, & Episcopum sunt Schol. i. De juribus Patriarcharum, Prima- adplicanda.
42쪽
Schol. 2. Dieendum hic seret, quousque se patriarchatus, exarchatus , & archiepiscopatus Pontificis extendat , quasque si ib se contineat provincias . Uerum Lee magis historicorum , quam iurisconsultorum est determinare . Illud raptim notasse lubet, quinque tantum patriarchatus in ecclesia notos fui D
Ω- Ex his quatuor , nimirum AleondrInus , Antiochenus, Constantinopolitanus , de Hierosolymitauus in Oriente erant , quorum nullus quidquam jurisdictionis in occidente unquam habuit , igitur pro patriarcharu ro
mano universus Occidens necessario manet reliquus
De Cardinalibus eorumque Iuribus.
6 Ios. In hierarchia sacra institutionis eccle fiastica I. 66. primum post Pontificem locum occupant Cardinales . Vides itaque , cur absolutis juribus Pontificis de Cardinalium origine, eorumque juribus sit dicendum. . 1o6. Olim nomen Cardinalis commune fuit illis, qui cujusdam ecclesia ministerio perpetuo addicti, & vestit incardinati erant, & id non tantum de episcopis, sed etiam de presbyteris de diaconis est intelligendum, qui alicui ecclesiae tanquam ordinarii erant adscripti. Per similitudinem autem hujusmodi episcopi, presbyteri, vel diaconi vocabantur Cardinales, quia sicut cardo fixus & immobilis est, ac circa illum Valvae Volvuntur, ita quoque circa illos
ePiscopos , presbyteros , aut diaconos tanquam fixos & eroprios ecclesiarum cardines populus eorum curae commissus in ecclesiastico regimine quodammodo volveretur. In eo igitur solum Cardinales a Non-cardinalibus distinguebantur,
quod priores fixi pastores, posteriores vero adventitit, & subsidiarii alicui e clesiae essent atagnati.
Corol. Iuxta hanc ergo veterum Cardina- ῶerrentur Cardinales presbyteri vicepastorestium nomenclaturam hodierni Parochi vere vera Non ardinales.
. Io . Quare satis intelligitur, antiquitus eccIesiae romanae Cardinales alios non fuisse, quam ipsum ordinarium clerum romanum ex presbyteris &diaconis constantem. Porro diacomae romanae erant loea, in quibus Per dia nos regionarios pauperes. Viduae, pupilli S senes regionis alebantur, habebantque haec loca, quae quasi publicae domus hosprtales erant, sacella sibi adjuncta. Qui itaque his locis tanquam proprius diaconus ad mini 1strandum dictis pers ms praeficiebatur, diaconus cardinalis adpellatus est. Erant hujusmodi hospitales per quatuordecim regiones urbis distributa . Usu dein horum hospitalium paulatim exoleto, ipsisque aedibus dirutis, solis sacellis nomen diaconiae adhaesit, a quibus diaconi urbis Romae dicti suere.
. Io8. Episcopi autem cardinales romani multis sectilis erant ignoti, eum antiquitus episcopus cardinalis alius non fuerit, quam proprius & fixus, talis autem nullus praeter episcopum romanum, seu Pontificem dici potuit. Adeoque verosimile est, seculo primo undecimo, aut duodecimo contigisse, quod eme siae Lateranenfi , quae est specialis sedes Pontificis, propter suam & romani episcopi excellentiam septem episcopi ex circum vicinis civitatibus adsignati sint, qui certis diebus coram romano Pontifice celebrarent divina, aut Pontifici celebranti assisterent, atque eam ob causam deinde episcopi cardinales, quod huic ecclesiae & Pontificis ministerio adscripti essent, adpellari coepere. . Ios. At successii temporis cardinal altis jam non ab ecclesiae adscripti
ne, sed a speciali Pontifici assistentia prestanda repeti coepit, inde factum, ut exclusis aliis illi soli Cardinales adpestabantur, quibus post Nicolai II. temP ra eligendi Pontificis potestas concessa est.
43쪽
L Iro. Nicolatis II. solis eardinalibus episeopis potestatem eligendi Pontificem concessit. Nam Nicolai decretum sic sonat: Statuimus, ut obeunte hujus romanae universa lis ecclesiae Pontifice, imprimis cardinales episcopi diligentis me simul deeIectione tractantes, mox ipsi clericos carrinales a bibeant, sicque reIiquus cleruso Populus ad consensum novae eIectionis accedat . Quamvis autem cardinales episcol os tractantes de electione, mox ipsos clericos cardinales adhibere j heat, atque adeo videatur, ac si etiam presbyteris cardinalibus ecclesiae romanae potestatem electionis commiserit, tamen illum solummodo presbyteros ca dinales peculiarius prae ceteris ecclesiae romanae clericis, ut factae electioni consentiant, adhiberi voluisse canon I conditus in eodem concilio romano, in quo antea citatum decretum edidit Nicolaus. satis evincit Siquidem ibidem ait: Primo namque inspectore Deo, est statuιum, ut electici romani Pontificis in
potestate cardinalium episcoporum fit, ita, ut si quis apostolicae sedi fine praemissa
concordi ct canonica electione eorum, ae dein sequentlim ordinum religiosorum, clericorum , ct Iaicorum e sensu in throniratur, is non Papa, auι apostolicus , sed ap staticus habeatur
Corol. Cum itaque collegium eardinalitium etesiae Latera sit adscriptos hane tunc temporis tempore Nicolai l I. ex solis episcopis constabat, dignitatem gessisse, quoniam iidem jam diu ante satis liquet, septem illos episcopos ministeriaeeis episcopi cardinatis nominabantur. g. Ios.
g. LII. Alexander III. etiam cardinatibus presbstteris potestatem eligendi Pontificem dedit. Cum enim Nicolaus II. selis cardinalibus episcopis jus eligendi Pontificem commisisset, Do. reliquus clerus romanus id indigne serens
molestias Si turbas in electionibus excitavit, quas ut sedaret Alexander IIL,. numerum cardinalium eligentium auxit, & praecipuae dignitatis sacerdotes . Priorem nimirum, seu Archipresbyteruin Lateranensem, ArchipreSbyterum S. Petri, . & S.. Mariae majoris, Abbates S. Pauli, & S. Laurentii extra muros , . aliosque in eligentium ordinem retulit ἀL III. Pacata clero. nobiliori , etiam inferior ad quietem est deductus, postquam diaconi cardinales, seu regionarii I. Io . eligentium numero Zdscripti sunt. quamquam quis Pontificum iis secerit, incertum sit . atque ita jus cligendi Pontificem ceteris exclusis ad solos transiit cardinales iaScis . Alexander III. In concilio Lateranensi sentiunt, quod decretum mortuo Alexandro tertio sanxerat, illum pro vero Pontifice esse ha- III. in electione successoris ejus Lucii III. pri-hendum, in quem duae partes Cardinalium con- mo vim. obtinuit
s. III. Cardinales hodiedum ii sunt . quibus mss Nicolai II. tempora jus eligendi Pontificem est concessum . roy. Potestas haec concessa est primitus a Nicolao IL septem episcopis agri romani, IIo. corol. dein ab Alexandro IIL. Presbyteris romanis praecipuae dignitatis, g. III. & tandem a Pontia fice quodam, qui quisnam fuerit, nescitur, etiam diaconis regionarii S. g. Da. udes itaque, quomodo factum sit, ut hodiernum Cardinalium collegium e . ardinalibus episcopis, presbyteris, diaconis constet.
Sebol. Cardinales episcopi sunt sex, presbν. ss, & Veliternx invicem unitae. Σὶ Portuenteri quinquaginta, & diaeoni quatuordeeim Q sis, & S. Rufinae, itidem unitae: 3 Albanen- Ecclesiae cathedrales , quibus sex Cardinales s s. 4ὶ Sabinensis. s . Tusculanλ, ct 6 Prae- episcopi praesunt, numerantur istae: a 3 ostien- nc luna
L II . lIegium, cardinalitiirm brevi splendidissimis est auctum decollibus.& juribus. Quo vero praxist tempore haec eorum dignitas creverit,. determina
44쪽
ri absolute nequit. Id satis constat. sensim, atque sensim in eam in qua mota do conspiciuntur, eminentiam pervenisse. Advertunt quidam , Cardinalium dignitatem cum romani Pontificis autoritate seinper creViste, adduntque autori iatatem Pontificis maximam suisse tem Ivire Alexandri II l. g. Irs. Decora & splendorem eorundem externus vestitus 8e honorum ti tuli conficiunt. Imprimis eni in illis Innocentius IV., cum a Pontifice ad regendas ecclesiae terras mitterentur, rubeum Pil cum circa annum l2 4. tradidit , quod postea vel per consuetudinem, vel per expressam concessionem omnibus Cardinalibus datum est. Dein Paulus II. publico decreto mandavit proposita poena, ne quisquam birretam coccineam praeter Cardinales serat, quibus etia in primo sui pontificatus anno pannum ciusdem coloris dono dedit, quo equos ,& mulos sternerent, dum equitarent. Hec cardinalitia insignia cum tantum Cardinalibus a clero secuIari assi amplis ossent data , c regorius XIV. etiam regularibus pileum rubrum concessit nam antea pileis ejusdem cum veste sua coloris utebantur & aliquibus timc praesentibus propria manu imposuit , ut videre est in ejus constitutione, quae lucipit: Sanctis κs. Post haec sub Vrba no VIII. est decretum, ut jam non illustras ni vocarentur proni hactenus, sed eminentissimi, hi uicque titulum non esse communicandum, nisi solis Electoribus ecclesiasticis imperii, & vetitum Patriarchis, Primatis, Archiepiscopis, aliisque Praelatis sub poema anathematis titulum illum asturnere. II 6. Inde vero factum est , ut tantam tandem nacti fuerint dignitatem, vi cujus omnibus Patriarchis, Archicpiscopis , & Episcopis antecedunt . Initio quidem ne ipsi quidem Candinales episcopi subscribebant, aut sedebant ante alios episcopos ordinatione priores, nec presbyteri cardinales ante ullos prorsus episcopos . Primi erant Ordinales episcopi, qui aliis anteire coeperunt episcopis, cum quibus, quum de ceteri in unum coaluissent collegium, g. III. aeque ante episcopos pedetentim obtinere proedriam. Non tamen antea haec Cardinalium praerogativa ita firma erat, ut non identidem episcopi suum recuperarent gradum, nisi seculo decimotertio in eoncilio Lugdunensi L in quo ante Archiepiscopos, & in concilio Lugdunensi IL etiam ante Patriarchas sed
9. II . Cardinalibus primus in ordine civili apost reges Iocus fine divino positivo haud competit. Ex essentia & natura religionis christianae nulla praerogativae civilis necessitas intelligitur, siquidem CFiristi & apostolorum prima erat dignitas obtutu religionis, & tamen nullam aut Christus, aut apostoli habuere praerogativam civilem; proin nec Cardinalibus quaedam concedi debet, praese tim cum non ab ipso Christo sunt instituti.
g. II 8. Nec ex Iure ecclesiastico humano civilis Cardinalibus dignitar compstit. Nemo dat, quod non habet; ecclesia vero nullam a Christo accepit mi
statem, & dignitatem civilem F. I. ergo neque cardinalibus aliquam dare
. II9. Cardinalium pri s posὶ Reges in ordine eiυili locus etiam ex jure tiavitatis ρο gentiam erui' nequit. Ex principiis enim juris civitatis constat, civilibus alietii territorii juribus absque laesone praejudicari non posse; neque civitas ulla, utpote in statis libertatis naturalis relate ad alia territoria existens,
ejusmodi praejudicia agnoscendi obligationem habet.
c. l. Cum itaque nullo jure ei vilis Cardi- quamnque civiIi dignitate fulgentes praeire . nalium dignitas nitatur , praepostera illorum Tum enim solum adfirmati hoa ροβὸt , si Can nitarum doctrina , qui asseruere , illos haee , illare civitas arbitrarie in talium C r-Post Reges eorundem filios , di alios omnes dinalium praelogati, am eonsensues, eli ab Ele
45쪽
ctoribus s. R. I. hie honoris gradum nondum praeibant, in Possiacensi tamen eolloquIo anis fuit agnitus, & quanquam in Gallia adhuc no xy6i., ut iis positae cederent, cli decre- sub Francisco I. regiae stirpis Principibus tum.
g. Do. Retulimus proedriam & insignia Cardinalium , videamus etiam jura de officia eorundem. Haec vero alia sunt Sede papali plena, alia illa vacante. Sede plena primos agunt Pontifices consiliarios, variis Romae praesunt congregationibus, quibus certum genus causarum ecclesiasticarum a Pontifice committitur: quae suo loco exponentur & funguntur munere Protectorum ad curanda negotia Variorum regnorum & Principum.
Schol. Protectorem Germaniae ad curanda β. 4. Germ. Volumus, ut par est , eonsilia negotia statum ecclesiae germanicae concernen- dominatus no i eaesarei atoue Protectio-tia in aula romana imperator designat , uti nem Germanis ex siolis Germanis constat ex capit. Caes. Iosephi Il. Imp. Λrt. 13. natis aut saltem Imperii seti datariis conflare .
. ra I. Sede vero vacante imperio civili in omnibus ecclesiae romanae terris anguntur eo ordine, ut singulis diebus tres sint Cardinales, unus episcopus, Ne hyter alter, tertius diaconum locum tenentes, & gaudent jure eligendi Ponti
De Legatis oe Nunciis Apostolicis. I 22. Legati Admissio jure gentium naturali non est semper necessaria . Et si enim reipublicae legatum mittentis finis sit laesionem illatam avertere, commodum situm promovere, aut alterum hopulum arctiori sibi amicitia devincire ;ac proin etsi aut justitiae in primo, aut aequitati in altero casu repugnare Videatur legationis inauditae rejectio, tamen nulla gens aliquid horum officiorum laedit, cum legatos aditu prohibet tales, qui minus grati, aut hoc munere sunt indigni, vel qui plane videntur reipublicae perniciosi, quum ImPerantibus jus competat omne damnum a civitate avertendi per pr. iuri & civit.
Corol. Admisso itaque legati nee semper est voluntatis, ut Gundilingius , nec semper ne-neeessitatis , ut Dariesus voluit . Tum nimirum est necessitatis , dum mittens justam hahet mittendi causam , eoque mittitur modo , ut eum rejiciendi ex causs recensitis nulla xdsit , secus necessitatis non erit . Quoties cunque vero dubium adest, num admisso legati illi , ad quem mittitur , fit perniciosa, tum existimat Illustr. de Martini , eum jure gentium naturali in finibus territorii audiendum esse.
g. r 23. Ad iura primatus essentialia pertinet ius mittendi legatos, qui ex-Τuirant, quid ubi vis terrarum circa fidem , & disciplinam generalem agatur. . 6. corol. 2. Qui Pontificem in exercitio hujus juris. impedit, illum laedit, Imperantes itaque legatos Pontificis, dum debito mittuntur modo, justaque ex
causa recipere tenentur. III. Corol.
9. Ia . Christus noluit jura primatus per legationem ita exerceri, ut inde Regum inajestati, juribus populorum, i. a. & 49. aut episcoporum quid- qua in detrahatur. s. Proin Pontisex aus eo modo mittendi, quo te alio eiVitati evaderet noxia, non habet. Quod si itaque legatio , modusve illi Civitati noceret, aut justa legationis causa non adesset, Imperantes legat
Pontificis admittere non tenentur. I. I 22. corol.
46쪽
Corol. I. Optime ergo componi haee duo
possunt : iura primatus essentialia Jus mittendi legatos pertinet; dc rursus :. peranter non Bemper tenentur legator Ponti, eis admittere . Nimirum Pontifex per legationem unitatem semper conservare potet , eis nullum alium illi mittere liceat , nisi talem, qui reipublicae , ad quam mittitur, est gratus, qui non alio mittitur cum charactere, quλm res exigit . qui reipublicae periculosus non est, qui denique dignus est hoc munere, easque habet dotes, quas S. Bernardus in epistola ad Eugenium III et co renutrit, nimirum , ut tales eligant ar , cui legatione Sed is apostolieae ornati et elasiar non Dolisnt , sed emendent. qui marsupia non exhauriant, sed corda reficiant, ἐν crimina corrigant , qui eum ad apostoricam redierint Sedem ,
redeant fatigati , is non suffarcinari be.
CoroI. 2. Etiam intelligitur , quo sensu accipienda sit extra v. unica de consuet. inter communes, in qua dicitur : Neminem cisi
stianorum ab ingressu provinciarum iure a cere posio legatos Pontificis, adjecta etiam in
arcentes excommunicationis δc interdicti poena. Nimirum tum solum nemo chriistianorum jus habet legatos Pontificis arcendi, dum debita mittuntur forma absque eo, quod jura laedan. tur ina jestatica, aut episcoporum, non item secus. Corol. 3. Cum Imperantis sit cognoscere , quinam teratos mittendi modus civitati sit perniciosus, i.quitur legatos pontificios Principis
consensum requirere, suorumque mandatorum articulos eidem exhibere debere. Seboi. Exempla, quod legati pontificii qua doque a Principibus sint rejecti , resere Petrus de Marca , dc Van-Espen , facitque huc etiam epist. Friderici Imp. ad Hadrianum IV. Pone. , qua respondet querelae illius, quod missis ad imperatorem Cardinalibus, non tantum ecclesias, sed & portas civitatis occludi
jussisset. β. I xy. A tempore 2 tolai T. Pontificis ita legatorum autoritas crescere empit, in Deerisu temporis jura episcoporum ab illis sint turbata. Concurrenter enim iuririsdictionem tum contentiosam, tum voluntariam cum episcopis in eorum dio cesibus exercebant, iurisdictionem episcoporum suspendebant, eosdem exaut
rabant, & censuris iubiiciebant. Venerunt insuper saepius magna cum pompa ,& comitatu, & episcopi juramento sese obstringere debuerunt ad dandas procurationes necessarias, quae saepius modum excedebant . Per haec autem, & similia iura episcoporum turbantur, eorumque autoritas Vilescit.
. ia s. Christus noluit iura primatus per Iegationem ita exerceri, ut episcoporum auribus quid detrahatur. g. I 2 . Successu temporis episcoporum jura a legatis pontificiis sunt imminuta. .ras. Recteque itaque modus est positus potestati legatorum in concilio Constantiensi, & Basileensi, nec non in Tridentino, quod sess. 1 . c. ao. de reserm. Voluit ζ qui causae omnes ad forum ecclesiti
sticum quomodolibet pertinentes, etiam beneficiales fint, in prima instantia coram ordinariis locorum tam taxat cognoscantur neque Iegati etiam de latere , nunc ιι, gubernatores ecclesastiei episcopos in pradictis causis impedire, aut alio q-vis modo earundem Iurisdictionem iis praeripere , aut turbare praesumant, sed nee etiam conrra clericos, alia1ve personas erclesiasticas, nisi episcopo putas requisito . eoque negligente procedant: alias eorum processus , ordinationesve nullius momenti sint, atque ad damni satisfactionem partibus illati teneantur. Demum etiam leges prodiere, quae expensas & procurationes moderantur, ut Videre est c. 6. N 23. de cens cap. a. 3. h. t. in ULSchol. Speetatim in Germania per eo Or- data legatorum potestas ita est restricta incallatione beneficiorum , ut neque potestate concurrente cum episcopis , aut jure prις--ntionis , neque jure concedendae επε- miliae aut reservationis uti valeant, nee imperibi confirmationes Archiepiscopis.
Episeopis , & Abbatibus exemptis , soli
Pontisci per concordata reservat 1s . 6. 93.
Alii enim sunt legati nati, alii mis, alii legati a Iat ενε. Legati mim, Vulgo
nuncii apostoliet illi dicuntur, qui ad diversas nationes ablegantur, ut quasi Pe Gmein.Iuris Ecel. Tom. L F petuo
47쪽
petuo bono eeelesiae romanae illic invigilent, donec a Pontifice revocantur , quos similes esse legatis ordinariis, seu residentibus, quos Imperantes ad nati nes exteras , ut ibidem continuo bono reipublicae invigilent mittunt, satis
pater. Sebia. Tres in Germania legati missi , seu in Austria, taeernae in Helvetia , dc Colo n. ii apostolici existunt . Nimirum viennae niae in provinciis rhenanis . .
I. II 8. Pontifices unionis cum ecclesia romana conservandae causa praecimarum ecclesiarum Praesules olim dignitate legati exornarunt, qui , cum tit ius legati ex privilesio ecclesiis eorum sit adnexus, legati nati adpellantur . Horum maior ab initio, quam mitarum suit autoritas . At cum postea animadverterent Pontifices, non tantum sibi praesidii esse situm in his legatis, qui plerumque dignitates suas citra illorum autoritatem consequuntur, quam iis , qui eorum voluntate mittuntur, aucta legatorum missorum potestate , legatis natis serme nihil praeter nomen remansit.
Seba Munus legati nati in Germania ge- sis, Pragensis in Boiamin, dc strigoniensis iarunt Archiepiscopi Coloniensis dc Salisburge in Hungaria.
. Iam Tertium genus legatorum sunt ii, quos legatos a latere adpellamus propterea, quod sumantur e collegio Cardinalium, qui quasi pars corporis Pontificis lateri ejus perpetuo adesse solent. Fit tamen quandoque, ut quidam, etsi Cardinales non sint, cum charactere legati a latere mittantur, quo
Ertercis antecellant. Sebo . Magnam potestatem . & privilegia satis norunt Germaniae iurisconsulti nihil ab multa deererat istae letatis a latere ob eorum illis, quod legibus de pactis imperii fundamen eminentiam prae ceteria letatis adtribuunt. at talibus est contrarium, exerceri posse.
De Patriarchis, Exarchis, Primatibus, o Metropolitis. I. IIo. Episcopi pro locorum amplitudine alii aliis facti sunt eminenti res. Qui itaque in primaria quidam provinciae urbe erant Episcopi, MetroP litae, seu Archiepiscopi; qui in urbe , ex qua plures provinciae regebantur , Exarchi, Primates, aut Patriarchae nominabantur. Inde autem factum, ut in
hierarchiam institutionis ecclesiasticae 66. quatuor episcoporum gradus sint introducti. Quoniam porro sectionis praesentis scopus sit determinatio jurium cuilibet gradui potestatis sacrae correspondentium, f. 6 . jam adparet ratio, cur praemissis juribus, & dignitatibus personarum ecclesiasticarum episcopis maiorum, de variis epistoporum Fadibus agatur. g. 13 I. Etymologiam Vocis Patriarchae aliqui derivant a graeco μεχ' 'πατε ρων , quod tantundem est, ac Princeps Patrum, alii vero hane adpellat, nem inde desumimi, quasi πατρὼας αρχων, tentis Primas. Primorum DPinio m sis cum resiminis ecclesiastici natura contentit, dum rentis Primar Protanum Potius respicit sensum. Principes Patrum autem Patriarchae relate ad Archiepiscopos, quibus praepositi sunt, merito adpellantur.
Sebo . Etsi jam apud Iudaeos, dc Montanistas quidam suerint, qui Patriarchae dicebantur, I 2. Orgo Patriarcbarum non est tur L e . comvapud ori doxos tamen vestigia huius adpella
tionis ante saeculum quintum non inveniuntur.
48쪽
M. I 33. Patriarebae nec sunt institutionis apostolicae. Etsi enim detur, apost Ios orbem christianum & ecclesiasticum in provincias divisisse secundum scie mam imperii romani, quoniam in suis epistolis christianos , ad quos scripserant, consentanee ad limites p vinciarum romanarum ad Pellant , uti Petrus eos secundurrv provincias Ponti , Galatiae , Cappadociae & Asiae distinguit, id tamen solummodo adjuncta eorum temporum poscebant, neque ostendi Potest, quod episcopis in diveriis provinciis ab illis coastitutis, alios subiecerint episcopos, id quod tamen notio Patriarchae exigit.
Schol. Minus adhue originem ratriarcharum quod canones ta ex spuriis Isidori decretaIi- apostolicam probat canon imus, & adus Dist. bus sumpti sint , ex historia patet, aevo Petrigo. & ys., in quibus Patriarchaei & pri- & Clementis nomina Patriarcharum & Prima-mhtes a beato Petro , Clemente . iv aposto- tum in ecclesia neque nota fuisse. t . t 3 I.schol. lis constituti dieuntur . Praeterquam enim ,
L II Sententia originem Patriarcharum ab honore, qui in ecclesias quasdam ab earum fundatoribus redundabat, derivoti . aliquid veritatis inest, non tamend. se sola est susscians. Ecclesia romana, nec non Antiochena per Petrum , &Alexandrina per Marcum est instituta . His ecclesiis dignitas patriarchvis est concesta, at nulla adest ratio, cur recte hae ecclesia praerogativam patriarchalam sint assecutae, praeter honorem, qui in illas ex fundatoribus manavit. Sententia itaque originem Patriarcharum in honore, qui in ecclesias quasdam ab eorum sundatoribus dimanavit, derivans , aliquid veritatis habet. Id. quod erat Primum. Si a solo honore, qui in quasdam ecclesias ab earum fundatoribus manavit, origo Patriarcharum repetitur, nulla adparet ratio , cur ecclesia Hierosolymitana nobilissima & antiquissima, in qua S. Iacobus apostolus primus fuit epuscopus, simplex tantum episcopatus fuerit olim Sententia itaque a solo hon re, qui in quasdam ecclesias ab earum fundatoribus redundabat. originem Patriarcharum repetens, de se sola non est sufficiens. Ll, quod erat alterum.
f. 133. Sententia πriginem Patriareiarum repetens a divisione romani imperii in regiones er provincias, etiam aliquid veritatis habet, non tamen de se sola est fusciens . Episcopus Boantinuτ antea Patriarcha non fuit, quam urbis ipsa Byrantium caput orientis a Constantino fuisset constituta, neque adparet ratio,
cur erelesia Hierosolymitana simplex ossim fuerit episcopatus, nisi romani imperii divisio in subsidium vocetur; ergo sequitur id, quod erat primum. . Sententia quae originem Patriarcharum ab honore in ecclesias quasdam ab earum fundatoribus manante derivat, aliquid veritatis habet, f. i mina sola imperii romani divisione originem Patriarcharum derivare non sufficit.
Id, quod erat alterum. I3 s. origo Patriarcharum partim ab Honore in ecclesias quasdam ab ea mfundatoribus manante, partim a romaria imperii divisene in repetenda . origo ει-
triarcharum neque est institutionis divinae, I32. neque apostolicae, I33. serius itaque sunt introducti. Quod si ergo posteriora ab apostolis tempor Z indagentur, invenitur, sive origo Patriarcharum ab honore in ecclefias quasdam ab earum findatoribus manante , sive a romani imperii divisione repetatur , utrique sententiae aliquid veritatis inesse, neutram tamen, de se sola sussi re , f. 33φ & ias. ) ergo utraque in explicanda Patriarcharum origine est conjungenda. Scb L P terquam enim, quod episcopis eo- gativae quid prae ceteris eli tributum , etiam etesiarum ab ipsis apostolis laniatarum praer diviso imperio romano in provincias ad epis-F a copos
49쪽
copos urbis metropolitanae , cum judice in eau- rebant , in quos ipsi jam Ioeὲ dignius pIussis ecclesiasticis esset opus , chri iliani recur- honoris & potestatis tram fudisse videbatur.
g. ra . Atque inde simul ceterarum post Patriarchas dignitatum clara redditur origo . Distributum est enim romanum imperium in dioecesis , dioecesis rursus in provincias, ac in utrisque urbes quaedam primae, tanquam dioecesium civilium, & provinciarum capita, sedesque praesectorum imperatoriorum , ad quos cum saepe rerum civilium causa, tum provinciae, tum totius etiam dic Cestos episcopos venire oportuerat, iliisque episcopi loci subsidium praestabant. factum est, ut reliqui vel ei se addicerent, Vel subesse non graVarentur. Cumque Ob frequentem ad primas urbes adventum episcoporum etiam crebrius illic haberentur concilia, paulatim assuescebant concilio provinciali, aut nationali, cui pro aure suo primarum urbium episcopi praeerant . Denique quoniam apostoli conversionem gentium a celebrioribus imperii romani urbibus inceperant, atque in his primae ab iis institutae sint ecclesiae, etiam episcopis harum urbium specialis dabatur praerogati a. f. r 38. Quae omnia simul sumpta efficiebant, ut eum saepe inter ipsos episcopos iudice opus fuerat, qui excitatas inter eos lites dirimeret, potestas haec illarum urbium episcopis delata sit, atque hoc facto pedetentim , ut solet in iis, quae usu invehuntur, urbium harum episcopi in Metropolitas, Primates ,& is arctos evasere, donec haec jura primo moribus introducta, in concilio Nicaeno, & subsequentibus lege fuere confirmata.
Sc,ol. Uberior originis patrIarchalis cetera- tum sint evectae , explanatio ad h storiam ec-rumque dignitatum , nec non quae ecesesae , clesasticam pertinet. Uide Sciael. q. io quo modo , quove tempore ad Patriarcha -
. I 39. Exposita Patriarcharum origine de juribus eorumdem Videamus , quae cum Vel honoris aut iurisdictionis esse possint, de utroque genere erit dicendum. Iura honoris aut insignia Patriarcharum erant pallium.& cruX , quae illis in toto patriarcham praeserebantur , & orientis quidem Patriarchis etiam ignis seu lampas, sive imperatorum exemplo, & ex antiqua inter Caesares & ntifices ornamentorum reciprocatione, sive ex usu Veteri, quo viris , dignia vate, aut sanctitate perspicuis solebat accensis cum lampadibus obviam iri. g. I o. Iura vero iurisdictionis 'cipua . & sere omnibus communia haec munerantur: I Conservare unitatem silet per unanimem in dogmatibus consensum. 1 omnes ditionis suae Metropolitas per se, aut legatos suos ordin re , g Convocare synodos, iisque praelidere. 4 Eorum , qui a Metropolitis , synodisque previncialibus gravati sunt, adpellationes admittere. 3 Leges tuam
CCCtesiasticas, tum civiles ecclesiam concernentes promulgare. 6 Graviora ecclesiae negotia decidere. . Igr. Post Patriarchas proxime sequuntut Primates. Primatis nomen, quod se Deratim Μnificat emo qui primum ae praecipuum Iocum alicubi obtinet, olim non nisi aliud Patriarcharum, iisque solis proprium nomen fuerat. At successuxemporis singularem hierarchiae gradum a Patriarchis distinctum denotare C sex, eoque titulo gavisi sint praecipuarum quarumdam urbium episcopi, quibuF sepra ceteras Metropoles praerogativae quidquam tributum est. Duorum autem generum Primates antiquitas prodit. Primum eorum, quibus sola Praerogati Va prae Metropolitanis absque ulla in eos jurisdictione competit; alterum Vero eorum, qui praeter dignitatem autoritalcm quoque in alios Metropolitas babent, adpellanturque ExaΥchiis, Iaz. Illi Primates, quibus sola dignitas, de aulla autoritas in alios Me-
50쪽
tropolitanos competit, vicissim nulli etiam subsunt Primati. Atque hoe sensu in Germania olim Primatis nomen & honor omnibus archiepiscopis videtur Histe adtributus excepto Viennensi in Austria utpote recentiori . Quamquam enim in nullum alium Metropolitam iurisdictionem exercerent, satis tamen Misendum Primatis nomen creditum eu, eos nulli alteri Primati subjectos esse. g. r 3. Iurisdictio Exarchorum aut Primatum autoritatem supra ceteros Metropolitas habentium .r r. in eo consistebat: r Ut Episcopos& Metropolitas ante ordinationem confirmarent; a) gravioris momenti causas decide rent; 3 convocarent concilia nati alia; q) curam gerant, ut per omnes dissonis suae ecclesias disciplina, & leges ecclesiasticae observentur; s, Metropoliatis, episcopis, ceterisque clericis Patria eXituris formatas, seu communieationis
g. I . Metropolitarum dignitas Primo moribus fuit introducta. Quema modum enim urbs, quae metropolis civilis erZt uniuscujusque provinciae, urabium caput fuerat, ita etiam consuetudine est introductum, ut qui episcopus urbis metropolis esset, ceterorum etiam in eadem provincia episcopo in caput evaderet. Dein Vero, id, quod moribus est introductum, conciliorum canonibus est stabilitum, veluti Conc. Nic. I. can. q. & 6., & Conc. Antiocheni can. s. ubi dicitur: Episcopos, qui sunt in unaquaque provincia, scire oportet, episcopum, qui praeest metropoli, eιιam curam suscipere totius provincia, eo, quod in
metropolim concuriant omnes unde quaque, qui habent negotia ..
q. t s. Etsi vero Metropolitani primitus dicti sint a metropoli provinciae. I. I tamen postea alia ratio placuit; siquidem Innocentius I in epist. r8. ad Alexandrum Ant chenum episcopum scribit x Non debere duos metropolitanos episcopos nominari, quando rivisa proυincia ab Imperatore duae fierent metropolit nae urbes, addens rationem: Quia non decet ob nece sistatem mundanam Dei ecclesiam commutari, μι diUisiones perpeti. Qua ex disciplina factum est, ut, cum Imperatores novam metropolim civilem constit erunt, non semper ecclesiastiacam quoque dignitatem consecuta sit ; quapropter hodie non disnitatis urbium habetur ratio, sed iurium olim adquisitorum, aut nuper concessorum . f. IV. Iara Metropolitarum quondam intima Iapsu temporis imminuta fiantia Pleraque enim Pontifices sibi reservarunt, juribumve primatus accidentalibus adnumerata sunt. β. Iog. s. rv. Per id, quod jura metropolitica sint imminutae, s 6. est facta correctio inris commimis. Cum vero non plus censeatur correctum, quam sit expressiim, & eum in dubio pronunciandum sit pro jure communi, ae pro eo, qui habet intentionem in jure sundatam, sesuitur in determinandis juribus. Metropolitarum ad hoc recurrendum esse principium: Omnia illa jura Metropolitis competunt, qua illis in Iure communi conceduntur, c a Pontificae aut synodistis non leguntων adempta. corol. Est itaque salsa regula statuens: nid- suos suffraganeos nis rasibus in iure expres. him habere Metropolitanos jurisdictionem in M. .
f. I . Iura Metropolitarum sunt illa, quae habent de tum communi, Scquae illis non leguntur adempta. r47. Hujusmodi autem sunt: r. Ius supplendi negligentiam suffraganeorum tum in proVisione beneficiorum, tum in administratione iustitiae; a) ius in scriptis adprobandi absentiatri susseaganeo rum a suis dioecesibus; ' eos, qui jam per annum non resident, Pontifici denunciandi; . . s Paganeos in erigendis seminariis delides corripiendi
f s tertio quovis anno concilium provinciale indicandi. 11 .